Wielka żydowska maska (judaizm = żydowska fikcja) cz. 1

The Great Jewish Mask (Judaism = Jewish Fiction) Part 1

8.02.2010

Uwaga: Seria artykułów na tym blogu "WIELKA ŻYDOWSKA MASKA (judaizm = żydowska fikcja)" pochodzi ze skondensowanego tekstu książki "Wielka żydowska maska" wydanej przez The Right Cause Publishing Co. (1936), z dodatkowym wglądem z materiału źródłowego z książki "Marsz tytanów: historia białej rasy / “March of the Titans: A history of the White Race” Arthura Kempa (2006) pokazującej szczegółowo obecność starożytnych śródziemnomorskich białych cywilizacji na Bliskim Wschodzie; historię Białych i dziedzictwo kulturowe, które Żydzi później ukradną (okłamią) jako własne i bardzo zniekształcą w Torze (judaizm = żydowska fikcja). 

 “NARÓD WYBRANY” LUBI UDAWAĆ

"Prawdopodobnie nie ma na świecie żadnego innego narodu, który ma tak rozwinięty instynkt samozachowawczy jak tzw. Naród Wybrany (Żydzi)… Ten naród jeszcze istnieje. Gdzie można znaleźć inny naród, który na przestrzeni 2000 lat, przeszedł tak nieliczne zmiany w światopoglądzie i charakterze jak naród żydowski?" - Hitler

Żydzi wyznający Torę albo Talmud, jak dziecinni ludzie, lubią udawać. Kiedy to udawanie daje im hołd (pieniądze, prestiż itd.) narodów gojowskich, należny im z uwagi na ich żydow-ski "charakter", rozkoszują się tym.

Żydzi po raz pierwszy zaczęli swoje udawanie pożyczając tradycje otaczających starożyt-nych narodów gojowskich. To dało im całkowicie fałszywą ideę o nich samych, ok. 430 BC, kiedy zaczęli nosić "wielką żydowską maskę", pozory której zachowują do dnia dzisiejszego.

"W kłamstwo mówione wystarczająco długo i ciągle powtarzane ludzie

w końcu uwierzą". - Joseph Goebbels

Żydowska Maska, oczywiście, jest wyjątkowo popularna wśród Żydów (międzynarodowe żydostwo). Ona odwołuje się do ich próżności i przyjemnie daje im poczucie własnej warto-ści. Dla nich dokonano pewnych ustaleń, że oni są "narodem wybranym", i przez wieki ich "prześladowano".

Za Żydowską Maską, jak lubią by im mówiono, i się opowiadają, o "wzniosłym idealizmie" ich "duchowości", i o "wyjątkowości" Żydów. Udają, że wybitne osobistości wszech czasów od Adama i Noego do Kolumba i wielu z hiszpańskich inkwizytorów było Żydami, ale nie wspominają o tym, że oni sami kierowali "inkwizycją" i czerwonym terrorem Czeka w czasie żydowskiej bolszewickiej w Rosji.

"Naród żydowski, pomimo siły intelektualnej w którą najwyraźniej

są wyposażeni, nie mają kultury, na pewno nie własnej kultury.

Kultura jaką ma Żyd dzisiaj jest produktem pracy innych, i ten

produkt deprecjonuje się w rękach Żyda". - Hitler

Żydowska Maska udaje, że Żydzi są wyjątkowym i niezmiernie starożytnym narodem, i że oni są pomysłodawcami i wyłącznymi posiadaczami unikalnych i oryginalnych tradycji, teks-tów, zwyczajów, rytuałów, praw i zasad religijnych, specyficznych tylko dla nich, i różniących się od, i lepszych od tych wszystkich innych nie-żydowskich narodów. Ale kiedy prowadzi się badania, udawanie się kończy i rozpoczyna demaskowanie. Pustka i bezczelność ich pozo-rów jest zdemaskowana jako oszustwo, wielkie żydowskie kłamstwo, o którym wkrótce się dowiemy.

Uwaga: Wyniki badań genetycznych i genomu i innych badań porównawczych pokazują, że Żydzi mają "charakterystyczny podpis genetyczny". Żydzi są jednolitą grupą ze wszystkimi naukowymi pułapkami tego nazwalibyśmy "rasą". Ludność żydowska jest faktycznie niezwy-kła w zachowaniu ciągłych genetycznych, kulturowych i religijnych (pożyczonych) tradycji przez ponad 4.000 lat, pomimo iż zamieszkują na całym świecie.

NARÓD Z WŁASNYM JĘZYKIEM I TRADYCJAMI?

Czy Żydzi byli kiedykolwiek narodem z własnym jęyzkiem i tradycjami, miejscem gdzie mie-szkał naród, w starożytnych czasach, jeszcze trzeba odkryć. Palestyna nigdy nie należała do narodu żydowskiego. Oni nigdy nie byli władcami nawet kraju na zachód od Jordanu, ani na wschodnim wybrzeżu. Wiele fenickich i inne kananyjskie miasta były niedostępne dla żydow-skiej strategii. Żydzi jedynie zajmowali części kraju, i jeszcze musieli je dzielić z Kananejczy-kami.

W czasach starożytnych Biali ludzie, zdefiniowani jako Starzy Europejczycy (istniejący przed indo-europejskimi migracjami), zajmowali nie tylko Europę, ale i części Bliskiego Wschodu i Północnej Afryki. Fencijanie (Kananejczycy) pochodzili głównie z Białych śródziemnomor-skich (Starych Europejskich) rodów. Oni poprzez handel ustanowili się jako potężny naród śródziemnomorski. Ich domem był obecny Liban, który okupowali do 2700 BC. Z czasem Fenicjanie w końcu wymieszali się (skrzyżowali) z miejsowymi ludami semickimi.

Sanktuaria Palestyny takie jak Bethel, Beersheba, Gezer, Gibeon, Gigal, Hebron, “Jerozolima”, Shechem, etc., nie były żydowskimi świętymi miejscami, a starożytnymi sanktuariami fenickich Kananejczyków “adoptowanymi” jako takie przez Żydów, którzy, w większości przypadków, “adoptowali” też “herosów” miejsca.

Po “zaadoptowaniu” czego nie rozumieli, Żydzi stali się zagmatwani nie tylko w kwestii “herosów”, ale też w połączeniu ze zwyczajami, historiami, wierzeniami i miejscami. 

ADOPTOWANE MIEJSCA

A zatem Żydzi nie znali prawdziwego miejsca Góry Syjon, ani oczywiście dlaczego nie byli w stanie jej zidentyfikować. Synaj nie jest górą Jehovah, a jak jej nazwa sugeruje, babilońskim księżycem-bogiem Sin, “Panem Prawa”, a szczególnie “Panem Zastępów”, którego terytorium też jest pustynia czy pustkowie Sin, i którego kult sięga do co najmniej 4200 BC.

Jerycho nie jest miastem wspaniałych zapachów i drzew palmowych, a miastem żółtego księżyca; a Jordan jest rzeką żółtego księżyca.

Natomiast Jerozolima / Jerusalem nawet jeśli w późniejszych czasach kobiety nosiły "półksiężyce", to nie jest "miasto księżyca", nie jest na tyle stare, ani jak się udaje, nie jest siedzibą pokoju. Jak sugeruje jego nazwa, miasto "Uru", bóg plagi, bóg wojny, i “Salem” bóg słońce, w swojej wrogiej i destrukcyjnej roli jako bóg zmarłych i pan Piekła.

Abdul Shipa, który był gubernatorem Jerozolimy ok. 1430 BC, twierdzi w liście do władcy Egiptu Amenophisa IV, że Jerusalem, albo “Urusalem” jest miastem Beth Ninip i Urasa, boga wojny, którego imię tam było Salem. Uru był demonem choroby i bogiem zarazy zanim został bogiem wojny, i Salem lub Shalem utożsamiono z Setem, Israelem, Saturnem, Adarem, Dionizusem, etc.

Żydzi udają, że Jerozolima pochodzi z czasów Dawida, ale trzeba jeszcze udowodnić, że w ogóle tam był żydowski Król Dawid. Jerozolima nie ma ani jedngo szczątka ani Dawida ani Salomona, ani świątyni, którą, udaje się, Salomon, mądry bóg-ryba Asyryj-czyków, zbudował tam na "skale słońca".

Uwaga: Szerokie prace archeologiczne w mieście pokazują, że Jerozolima była tylko zwykłą wioską w X wieku BC.

Tzw. “Stajnie Króla Salomona” to naprawdę sklepionym fundamentem rzymskiego muru, kościół św. Maryi zbudował Justynian ok. 529 AD. Jerozolimy nie zbudowali Żydzi; miasto i jego nazwę “Urusalem” używano na długo zanim Wielka Żydowska Maska “adoptowała” je w swoją historię. 

CYWILIZACJE SUMERYJSKIE

W 5000 BC, plemię Białe Śródziemnomorskie i proto-Nordyckie (Starzy Europejczycy) zało-żyli pierwsze miasta w Mezopotamii, nazywane Ubaidians, w nowoczesnym Iraku. W 3200 BC, to plemię podbili Sumeryjczycy, plemię podobnie pochodzenia Starego Europejskiego. Ten region nazwali Sumer.

W kolejnych stuleciach Sumer stawał się bogaty i potężny. Kwitły sztuka, architektura i rzemiosło, razem z myślą religijną i etyczną. Język sumeryjski stał się dominującą mową ziemi, i ich system pisania, pismo sumeryjskie ustanowiło standard dla ówczesnych języków pisanych.

Na południe od Sumeru znajdował się półwysep Arabii Saudyjskiej, oryginalne serce mówią-cych po semicku ludów. Wkrótce Sumer był otoczony plemionami semickimi, i w ciągu 100 lat, semicka emigracja zaczęła zamieszkiwać w regionie, zarówno jako pokojowi imigranci jak i najeźdźcy.

Pierwsza na dużą skalę semicka inwazja miała miejsce w 2334 BC, kiedy Sumeryjczyków pokonał lud Akkadów, ustanawiając Królestwo Sumeru i Akkad.  Krótko po tej inwazji zauwa-żono Żydów przybywających w dużych liczbach do Sumerii.

W 2200 BC na Królestwo Sumeru i Akkad była inwazja przez najeźdźcę nowego typu, Indo-Europejczyków. Te ludy w większości były nordyckie z Białej podgrupy rasowej. Plemiona indo-europejskie pochodziły ze środkowej i południowej Rosji. Oni zakończyli migrację we wszystkich kierunkach. Uważa sięm że ich ojczyznę zatopiło M Czarne (Wielki Potop) na skutek zalewu przychodzącego z M Śródziemnego, ok. 5600 BC. Indo-Europejczycy przy-nieśli ze sobą tajemnicę obróbki żelaza, dlatego znani byli pn. "Lud Topora Wojennego".

Celtyccy Gutianie (Indo-Europejczycy) ograbili i zniszczyli Królestwo Sumer & Akkad.  Szyb-ko ustanowili swoją cywilizację w regionie obejmującym akkadyjskie królestwa, poszerzając prowincje do M Śródziemnego. Wkrótce po tej inwazji cywilizacja sumeryjska osiągnęła najwyższe szczyty. Po kilku pokoleniach do regionu migrowała większa liczba ludności se-mickiej z Sumeru (kupcy, robotnicy i niewolnicy).

W 2000 BC, inwazji dokonali Amoryci (Indo-Europejczycy). Wcześniej przyszii na Bliski Wschód z Bałkanów i zajęli Palestynę, mieszając się z pewną liczbą podbitych żydowskich plemion.

Amoryci założyli stolicę w mieście Babilonu, pierwotnie nazwaną Akkad, która później była centrum imperium. Dlatego Amorytów niekiedy nazywano Starymi Babilończykami, a okres ich panowania w regionie trwał do 1600 BC. Amoryci ustanowili władzę miażdżąc perskiego (indo-europejskiego) rywala Elamitę, i rozpoczynając krótkotrwałe Imperium Babilońskie. Rządził nimi Król Hammurabi od 1792 do 1750 BC. Był najlepiej znany z zestawu praw nazwanego Kodeksem Hammurabiego, które stanowią jedne z najwcześniejszych zachowa-nych kodeksów prawnych w zapisanej historii. Po jego śmierci w 1750 BC imperium rozpadło się na mniejsze miasta-państwa rządzone przez słabszych królów.

Naram-Sin z Akkadu, panujący 2254–2218 BC włączył do swojego imperium Palestynę. Była ona pod feudalnym zwierzchnictwem, i musiała płacić daninę Babilonowi, to trwało do 1780 BC. Przez ten cały czas Palestyna była pod wpływem babilońskiej kultury i literatury. 

POD WŁADZĄ EGIPSKĄ

Około XV wieku BC, kiedy Tuthmose I z 18 Dynastii skonsolidował władzę i poszerzył gra-nice, do X wieku BC, Palestyna była egipską prowincją.

Stare Królestwo Egiptu (3100-2270 BC) założyły Białe Śródziemnomorskie, Alpejskie i protonordyckie ludy (Stare Europejskie).  Większość założycielskiej elity rządzącej, zwłaszcza faraoni, byli pochodzenia proto-nordyckiego.

W 1785 BC semickie plemię Hyksos podbiło ziemie i ustanowiło Środkowe albo Drugie Królestwo. Egipcjanie, z pomocą sojuszników z Minojskiej Krety (Biali Śródziemnomorzanie), odebrali królestwo w 1580 BC i założyli Nowe albo Trzecie Królestwo. Do 800 BC większość Egiptu zamieszkiwały przybyłe tam ludy semickie i czarne nubijskie. Nubijscy najeźdźcy ustanowili nowe królestwo (746-655 BC), znane jako 25 Dynastia.

Za panowania Amenophisa III (Trzecie Królestwo) w Jerozolimie stacjonowali egipscy łucznicy, i znaleziono wiadomości z ok. 1430 BC od gubernatorów Jerozolimy do ich władcy Amenophisa IV.

Władza Ramessesa II (19 Dynastia) powiększyła się o ponad 150 km poza Jerozolimą. Ok. 1275 BC Ramesses II pisze, że ścigał swoich wrogów aż do Aleppo & Carchemish.  Nie wymienia żadnych takich ludów jak Żydzi, którzy jeszcze muszą wyjaśnić kiedy i gdzie miał miejsce ich Eksodus (mit założycielski). Nie znaleziono żadnych dowodów archeologicznych na poparcie ich opowieści o Eksodusie i rzekomej niewoli.

W 925 BC, egipski faraon Shoshenq I, z 22 Dynastii wyruszył na Palestynę i ograbił Jerozo-limę. 

POD WŁADZĄ ASYRYJSKĄ (IZRAEL & JUDA)

W międzyczasie, kiedy Shoshenq I wyruszył na Palestynę, wielką potęgą stała się Asyria. Oryginalnie było to indo-europejskie plemię, we współczesnej Syrii. W 910 BC zdobyli Babilon.

W 877 BC, Król Ashurnasirpal II, który był prawdziwą terrorem na Bliskim Wschodzie, polo-wał na lwy i inne zwierzęta w Libanie. W 841 BC jego syn, Shalmaneser III, dostawal daninę z Palestyny, dwukrotnie zdobytej przez jego wojska.

W 795 BC, Adad-Nirari III przemaszerował przez Palestynę i na jej lud narzucił podatki i daninę.

Według żydowskiej legendy (udawanie), ich własna historia, rzekome królestwo Dawida rozpadło się natychmiast po śmierci jego syna Salomona, pomimo obietnicy ich boga "Jehovah", że będzie trwało wiecznie, i lud żydowski podzielił się na 2 frakcje.

Oczywiście nigdy nie było, w żadnym czasie, "12 plemion" Żydów. Wyrażenie "12 plemion Izraela" ma takie samo znaczenie jak wyrażenie "12 prac Herkulesa" (grecki mit), który adoptowali Żydzi. Ale według własnych historii Żydów było "12 plemion Izraela" i po śmierci ich króla Salomona, podzieliły się na 2 frakcje. "Izrael" (10 ple-mion) zajmował Shechem i czcił złotego cielca w Dan i Bethel.  “Judah” (2 plemiona, Królestwo Judy) zajmował Jerozolimę i czcił węża. Obie frakcje były politeistyczne, adoptowały kananejski panteon bogów.

Te frakcje, choć roztargnione wewnętrzną niezgodą, i nieustannie kłócące się ze sobą i z sąsiadami, więc Tiglath-Pileser III postanowił iż zajmie się obiema. W 738 BC nałożył daninę na Izrael, i w 732 otrzymał hołd i daninę od Judy.

Jako lud nie zasługujący na zaufanie, ciągle sprawiał Asyrii kłopot. W 726 BC Shalma-neser V znowu musiał podjąć kroki by ukarać Izrael. Żydzi uniknęli kary oferując pie-niądze i obietnice, ale stało się oczywiste, że cały czas prowadzili intrygi z jego wro-gami. Dlatego Shalmaneser V znowu najechał na kraj, i "króla" zabrał w niewolę. Jego wojska pozostały w Palestynie do 721 BC, kiedy jego następca, Sargon II, zabrał złote cielce i "10 plemion", i razem one zniknęły z kart historii.

"Lud z tych zagubionych 10 plemion, nazywany "Izraelitami", faktycznie jest "JEDNĄ" frakcją plemienną z Izraela, najprawdopodobniej rozproszoną pośród innych ludów i całkowicie zasymilowanym".

– Wielka żydowska maska /The Great Jewish Masque (1936)

Lud z innych 2 plemion, w rzeczywistości druga żydowska plemienna frakcja z Judy, dalej sprawiała problemy dla asyryjskich władców. Ich nie obowiązywała żadna obietnica ani przysięga, i w 712 BC znowu spiskowali z wrogami Asyrii. Dlatego w następnym roku, Sardon II najechał na ich terytorium i nałożył wielką karę. Ok. 700 BC jego syn, Sennacherib, z dkładnie podobnych powodów spustoszył Palestynę i zażądał dużej daniny.

Ale w 675 BC jerozolimscy Żydzi zapomnieli to bolesne doświadczenie, i Esarhaddon musiał znowu najechać na kraj. Chwilowo zadowoliły go ich "obietnice" i się wycofał, ale wkrótce był zmuszony do powrotu. Zabrał ze sobą "króla" w łańcuchach, wrzucił go na jakiś czas do więzienia by dać mu lekcję i w Jerozolimie osiedlił obcych.

Esarhaddon nie mógł postrzymać spiskowania żydowskich "kapłanów", którzy zawsze sprowadzali niszczęście na żydowskich zwolenników. W ciągu następnych 50 lat terytorium zajmowane przez tych co pozostało z "2 plemion", wpadło w stan chaosu. Składano ofiary z ludzi i ścigano gorzkie spory religijne.

Według opowieści Żydów, właśnie w tym okresie w Jerozolimie miał "panować" bardzo wy-chwalany "król” Jozjasz. Wychowany przez żydowskich kapłanów, którzy zamordowali syna jego poprzednika, Jozjasz stał się fanatycznym dewotem. Jego wyczyny religijne osiągnęły szczyt kiedy w 608 BC utrudniał marsz armii egipskiej i został zabity. Za to król Egiptu, Pharaho Necho II, po powrocie z Asyrii ograbił Jerozolimę, która została jego lennikiem do 605 BC, kiedy jeszcze raz stała się jego poddanym.

W połowie VII wieku Imperium Asyryjskie upadało, osłabione stopniowym rozpada-niem się ich pierwotnej homogeniczności rasowej poprzez coraz częstsze mieszanie się z ciągle zwiększającą się liczbą semitów w regionie. To jeszcze raz potwierdza prawdę historyczną, że ci stanowiący większość ludności na jakimkolwiek terytorium, w końcu przestaną decydować o charakterze tego społeczeństwa. Imperium Asyryjskie, jak wiele innych, tym sposobem przestało istnieć

http://www.renegadetribune.com/the-great-jewish-mask-judaism-jewish-fiction-part-1/

Wielka żydowska maska (judaizm = żydowska fikcja)

The Great Jewish Mask (Judaism = Jewish Fiction)

Część 2 – 10.02.2020

POD WŁADZĄ BABILONU, ZNOWU (JUDA)

Żydowski lud w Jerozolimie dalej stosował swoją zwykłą chaotyczną i niszczącą taktykę. Spiskował z Egiptem by pomóc mu w buntach przeciwko (Neo) Babilończykom. Nebuchadre-zzar II, były dumny politeistyczny król, który stał się skromnym monoteistycznym władcą, musiał interweniować. W 597 BC najechał na Jerozolimę i do (Neo) Babilonu zabrał jej bogatszych mieszkańców.

W kolejnych kilku latach Żydzi w Jerozolimie nowu spiskowali z wrogami swego władcy. W 587 BC Nebuchadrezzar II stracił cierpliwość i znowu pomaszerował na Jerozolimę, którą spalił doszczętnie i zniszczył pierwszą żydowską świątynię. Zabrał w łańcuchach "króla" jak i wielu więcej jej mieszkańców jako jeńców. W 582 BC władze w (Neo) Babilonii uznały za konieczną deportację trzeciej grupy żydowskich buntowników z Jerozolimy.

Te 3 wielkie stada jeńców z Jerozolimy pozostały w (Neo) Babilonii, wraz z tysiącami innych więźniów ze wszystkich stron Bliskiego Wschodu, przez pół stulecia. To tam na uchodźstwie Żydom zezwolono działać jako skryby, porcy podatkowi i bankierzy, czym się rozkoszowali. W przeciwieństwie do podziwianego statusu wojowników i królów, czy upokarzającego statusu chłopów-rolników, historycznie nienawidzono Żydów za ich rolę w finansach i lichwie, a także za ich intrygi polityczne i dzielącą propagandę ze strony skrybów. 

PERSOWIE PODBIJAJĄ NEO-BABYLON

Płaskowyż irański zasiedlili ok. 1500 BC plemiona indo-europejskie z linii aryjskiej, z których 2 były Medesi i Persowie.  Medesi zajmowali płn-zach. część. Oni zdominowali Persów do wejścia na tron Cyrusa Wielkiego w 550 BC. Pokonał Medesów i 2 sąsiadujące kraje, króle-stwa Lydian & Neo-Babilonu.

Imperium Perskie stało się najwżniejszą potęgą na Bliskim Wschodzie. Cyrus próbował być łaskawym władcą. W Sumerii zezwolił wtedy dominującej pogańskiej religii zatwierdzić jego przejęcie królestwa babilońskiego, a w Jerozolimie rozpoczął odbudowę żydowskiej świątyni. Ale wydaje się, że ok. 350 AD Żydzi tak rozgniewali swoich dobrze nastawinych perskich władców, że oni splądrowali część Palestyny i zabrali wielu Żydów jako jeńców.

Końcowym rezultatem ogólnego przyjaznego usposobienia Persji i życzliwości Cyrusa Wielkiego wobec Żydów było ich imperium różnych ludów, co ostatecznie doprowadzi-ło ich do zguby. Palestymna była pod perską okupacją do 332 BC.

WYGNANIE Z POWROTEM DO JEROZOLIMY

Żydowskie "wygnanie" w Neo-Babilnie było korzystne dla Żydów. Było tak korzystne, że kiedy dostali zgodę na opuszczenie (Neo) Babilonu dekretem Cyrusa Wielkiego, zdobywcy Imperium Neo-Babilońskiego w 539 BC, mniej niż 43.000 postanowiło wracać do Jerozolimy. Minęło 80 lat zanim druga i dużo mniejsza i mniej zamożna grupa mogła się przekonać do opuszczenia (Neo) Babilonu i wracać do Jerozolimy.

Wielu ludzi podejrzewa, że Żydzi spiskowali z Persami w upadku (Neo) Babilonu. W ten sposób Cyrus okazał im przychylność w zamian za ich usługi w szerzeniu buntu i de-stabilizacji w mieście, kiedy wojska perskie były jeszcze na zewnątrz.

W tym czasie politeistyczni Żydzi mogli być także w konflikcie z monoteistycznymi tenden-cjami na dworze neo-babilońskim i pośród arystokracji.

Żydzi którzy wrócili do Jerozolmy ok. 539 BC zobaczyli, że tereny zamieszkiwały nieszczęs-ne ludy ulokowane tam przez Esarhaddona. W celu zdobycia schronienia i gotowych domów, Żydzi krzyżowali się z tymi niepodejrzewającymi ludźmi, którzy dobrze ich przyjęli i nawet zaproponowali pomoc w odbudowie miasta Jerozolimy. Ale Żydzi, osiedliwszy się w kraju, z pogardą i bezczelnością odrzucili te oferty.

Na domiar złego, później, w 458 BC, Żydzi świętowali przybycie drugiej hordy "syjo-nistów" z Babilonu, wypędzając z dzielnicy wszystkie nieżydowskie żony i ich dzieci. Cios w plecy niefortunnego nieżydowskiego ludu pierwotnie umieszczonego w re-gionie przez Esarhaddona.

Tymczasem Jerozolima nadal była w ruinie i "Żydzi którzy wrócili" odmówili zamieszkania w niej. Ale teraz byli zmuszeni zrobić to przez kapłanów, którzy postawili straże przy bramach i w nocy zamknęli w mieście niechętnych obywateli.

Później ci pierwsi "syjoniści" musieli współpracować przy niektórych prostych pra-cach remontowych i budownictwie. Większość ich niezdarnych wysiłków wkrótce wy-miotło w 430 BC utworzenie "wielkiej żydowskiej maski". Żydowscy kapłani wymyślili "adopcję" świętych miejsc, herosów, tradycji i zasad religijnych.

Żydowscy imigranci przynieśli ze sobą do Jerozolimy pogmatwany pomysł babilońs-kiego kalendarza, babilońskiego systemu numeracji, wag, miar, pieniądza jak i takie skrawki mitologii, rytuałów, świętych pism, filozofii itd. Zaczęto fabrykować "historię" (od 430 BC) i adaptowano święte pisma; i rezultaty tych niejasnych prac przetrwały do dnia dzisiejszego. Strzeżcie się Żydowskiej Maski!

Zaczęto fabrykować "historię" (od 430 BC) i adaptowano święte pisma; i rezultaty tych niejasnych prac przetrwały do dnia dzisiejszego (WIELKA ŻYDOWSKA MASKA). - Wielka Żydowska Maska (1936) 

SFAŁSZOWANA HISTORIA

Bardzo kolorowane historie o żydowskiej duchowości i "monoteizmie", wzniosłym idealizmie, patriotyzmie, wytrwałości, nieustraszonym męstwie, wyczynach zbrojnych, heroizmie i szlachetności charakteru itp., obficie przeplatane cudami, nie są niczym poparte.

Nikt z im współczesnych nie wydawał się być świadom ich "cudowności", ani nawet nie lubił i nie szanował Żydów. Wręcz odwrotnie, według relacji Asyryjczyków i Medesów: "Żydów uznawano za najgorszych ze wszystkich ludów". I u Greków i Rzymian wywoływali niechęć i pogardę. Marcus Aurelius powiedział, że "miał dość brudnych i hałaśliwych Żydów".

Żadna inna historia nie potwierdza żydowskich bajek znajdujących się w Księdze Jozuego, Estery, Judyty, Daniela itd., które wymyślono w tym okresie 430 BC.

"Cudowne bajki" Żyda-zdrajcy Tytusa Józefa Flawiusza (Yosef ben Matityahu) (37-100 AD), który żył swobodnie wśród Rzymian, są niegodne zaufania. 

POD GRECKĄ WŁADZĄ

Półwysep Grecki, i jego północne granice, Bałkany, wcześniej zasiedlili oryginalni Biali Starzy Europejczycy w epoce neolitu.Te ludy utworzyły cywilizacje, które były jednymi z najbardziej rozwiniętych w Europie. Od 5… BC indo-eurpejskie migracje przenosiły się na zachód, doprowadzając do upadku stare europejskie cywilizacje. Na ich miejscu powstały 2 wielkie cywilizacje – Grecja i Rzym.

W 411 BC, obywatelstwo Aten, Grecja, dawano dziesiątkom tysięcy obcych, którzy weszli do miasta z Bliskiego Wschodu. Ten okres integracji i krzyżówki rasowej oznacza okres kiedy zaczęły upadać klasyczna Grecja i jej nordycka arystokracja.

W 332 BC Żydzi dostali się pod władzę macedońsko grecką. Aleksander Wielki, syn Filipa Macedończyka, zaczął wprowadzać plany ojca – podboju świata. Szybko podbił otaczające go narody. W ciągu 4 lat podbił wszystkie państwa greckie, cały Egipt i całe Imperium Perskie, łącznie z Syrią i Palestyną. Egipcjanie tak się radowali z pozbycia się perskiej dominacji, że Aleksandra ogłosili synem ich boga, "Amun-Ra".

Ptolemy I Soter, macedoński grecki generał, który służył pod Aleksandrem, przejął tron w 323 BC. Trzy lata później zdobył Jerozolimę i zabrał wielu Żydów do Egiptu. Palestyna pozostała pod Dynastią Ptolomeuszy przez niemal stulecie. Ale w 246 BC kraj wrócił do wcześniejszego stanu anarchii i bałaganu.

Antiochus III Wielki był helleńskim greckim królem i 6-ym władcą Imperium Seleucydów. Rządził regionem Syrii i dużymi częściami reszt zach. Azji. Antiochus III odbudował imperium na wschodzie, ale nie udał mu się rzucić wyzwania rzymskiemu panowaniu w Europie i Azji Mniejszej.

W 198 BC Żydzi złożyli hołd Antiochowi III, ale głównie z powodu zazdrości żydowskich ka-płanów i ich własnych sporów religijnych sytuacja Palestny nie uległa poprawie.Od 175 BC Jerozolima szczególnie wydaje się cierpieć przez chciwość i brutalność 2 żydowskich arcy-kapłanów, którzy przyjęli greckie imiona Jason & Menelaus, i uczynili miasto kością niezgody do czasu kiedy zostało ograbione przez Antiochusa IV z Imperium Seleucydów w 169 BC.

W 168 BC Antiochus IV próbował ustanowić jednolitą religię w całym królestwie, ale Rzy-mianie byli wrogo nastawieni do niego i zniechęcali do wszystkiego co zawstydziłoby Syrię. To ułatwiło Żydom bunt w 167 BC. Pod wpływem Rzymu przeciwko niej i pochłonięta innymi problemami, Syria nie była w stanie skutecznie poradzić sobie z powstaniem żydowskim, które trwało z różnym powodzeniem aż do ok. 146 BC. 

POD WŁADZĄ RZYMSKĄ

Pozostawieni sami sobie Żydzi nie potrafili się rządzić, i zazdrość, niezgoda, rozboje i wojna domowa, szybko doprowadziły Palestynę do takiego chaosu, że musieli się interweniować Rzymianie. W 63 BC Pompejusz Wielki, przywódca wojskowy i polityczny, zaatakował Je-rozolimę i na Żydów narzucił daninę dla Rzymu.

Podobnie jak Grecy, Rzymianie wkrótce odkryli, że Żydzi byli kłopotliwymi poddanymi. Two-rzyli wspólnotę we wspólnocie, żyli w nieustannych sprzeczkach z nie-żydowskimi sąsia-dami, i ciągle pogrążali się w szaleństwie barbarzyńskich obyczajów i pomysłów, które dla praktycznego rzymskiego umysłu wydawały się śmieszne.

Niemniej jednak Rzymianie liberalnie przyznawali Żydom liczne przywileje i immunitety, które wszystkie Żydzi nadużywali.

Uwaga: W 48 BC Juliusz Cezar odebrał bankierom przywilej bicia monety i wybijał je dla do-bra wszystkich ludów w Imperium Rzymskim. Dzięki tej nowej i dużej podaży pieniądza, Ce-zar ustanowił wiele dużych projektów budowlanych i prowadził wielkie prace publiczne. Rzym był zdrowy, Cezar był kochany, a ludzie prosperowali. Ale to nie tego chcieli bankierzy, ich ambicją była kontrola podaży pieniądza. Nie upłynęło dużo czasu kiedy zabito Cezara.

Od 63 BC do czasu kiedy Żydów w końcu zdławił Hadrian w 135 AD, z wyjątkiem panowania Heroda, historia Żydów jest głównie historią buntu przeciwko rzymskiej władzy.

Herod Wielki był praktykującym Żydem, nie pochodzenia żydowskiego, którego ojca Idumej-czyka otruli Żydzi. Rzym mianował go "Królem Żydów". W 37 BC zdobył masto Jerozolimę. Tam rozpędził bandy rabusiów i bandytów, które opanowały Palestynę, i zainaugurował erę względnego pokoju i porządku.

W latach 19-9 BC Herod zbudował dla Żydów jedyne godne podziwu miejsce kultu ja-kie kiedykolwiek posiadali. Ponieważ Żydzi nie mieli żadnej własnej architektury, świą-tynia Heroda była zbudowana w greckim stylu. Herod nie oszczędził żadnych kosztów ani wysiłku by zapewnić, że jego budowa zostanie wykonana z należytym uwzględnie-niem religijnych skłonności fanatycznych Żydów i tradycji, które udawali że były ich własne. Obejmowało to nawet umieszczenie nad wejściem wielkiej winorośli z kiściami winogron pod złotym niebem, symbol Dionizosa (olimpijski bóg).

Charakterystyczną cechą Żydów, którzy nigdy nie przestawali wychwalać wspaniałości budowli, było to, że nie pozwolili jej budowniczemu wejść do bardziej świętych części budynku. Nigdy nie okazali Herodowi najmniejszych uczuć wdzięczności, i nigdy nawet nie wymieniali jego imienia, jeśli można było tego uniknąć. Głównym powodem tej postawy wydaje się być to, że Herod nie był prawdziwym Żydem, jego matką była Nabatejka (Arabka).

Herod Wielki zmarł w 4 BC, i natychmiast Żydzi znowu się buntowali. Bandy rabusiów i ban-dytów, kierowane przez niewolników i pretendentów pojawiały się w różnych częściach i za-nużyli Palestynę w chaosie, do czego była przyzwyczajona. Porządek przywrócili Rzymia-nie. Ale w 6 BC Żydzi zbuntowali się znowu, najwyraźniej dlatego, że sprzeciwiali się rzym-skiej metodzie spisu ludności.

Praktyczny zdrowy rozsądek i łagodną tolerancję Rzymian, z żydowskiej perspektywy uzna-no za "nienawistne". Z perspektywy Rzymian Żydzi wydawali się być rasą fanatycznych bigotów, których straszne i łatwowierne przesądy, choć tolerowane przez rzymską politykę wolności religijnej, uczyniły ich nieprzejednanymi wrogami nie tylko rządu rzymskiego, ale całej ludzkości.

Niezmienną cechą Żydów był też ich niezawodny sukces w zdobywaniu niechęci lu-dów wśród których się osiedlali. Wcześniej czy później, wszystkie te ludy zaczęły traktować Żydów z wielką niechęcią. Tak było z Asyryjczykami, Medesami, Grekami, jak i z Rzymianami.

ŻYDOWSKA PODSTĘPNOŚĆ I PODBURZANIE

Do 19 AD liczba Żydów w Rzymie bardzo się zwiększyła. Ponieważ ulokowali się wśród wszystkich klas, szczególnie wśród kobiet, wykorzystując słabości, łatwowierność i amoral-ność, stali się niepopularni. Kiedy ich nieuczciwe i obrzydliwe działania przykuły uwagę imperatora, zwerbował 4.000 Żydów i wysłał ich do garnizonu na Sardynii. Ok. 39 AD w Aleksandrii było ich bardzo wielu, ich talent do wzbudzania niechęci doprowadził ostatecznie do rozlewu krwi.

Wśród "przywilejów" przyznanych Żydom przez Rzymian było pozwolenie na wspólne spot-kania, wolność, której często odmawiano Rzymianom po ustanowieniu ich imperium. Tę ogromną koncesję nadużywali Żydzi, podobnie jak tolerancję, która pozwaliła ich nauczy-cielom szerzyć swoją religię.

Żydowscy nauczyciele wykorzystywali przyznaną im swobodę do przekształcenia synagog w szkoły działalności wywrotowej. Od dzieciństwa ignoranckich i fanatycz-nych Żydów uczyli ich "nienawiści" do zwolenników wszystkich innych sekt, i jedno-cześnie ciągle pokazywali im wizje o światowej dominacji i światowym imperium. I zachowano dobrze zorganizowany system tajnych sposobów komunikacji.

Dokładnie w czasie kiedy rzymscy poganie udoskonalali i oczyszczali własną religię, i głosili przychylność względem wszystkich ludzi, żydowscy rabini (nauczyciele) wszczepiali Żydom silną nienawiść do Gojów (nie-Żydów) i wszelkich ich dzieł. Aktem nieposłuszeństwa wobec żydowskiego prawa, uczyli, były kontakty czy interesy z nie-Żydami. Rabini uczyli, że wszyscy Goje byli nieślubni i nielegalni. Nie-żydowskie kobiety były nieczyste. Ślub z Gojką był ohydną obrazą; dzieci urodzone z takiego związku były bękartami i nie mogły dziedziczyć.

Rabini dalej nauczali, że Żyda hańbiło siedzenie przy stole z nie-Żydami, albo wejście do domu nie-Żyda, który uważano za zagrodę dla bydła. Żydom nie wolno było radzić czy przyjaźnić się z nie-Żydami. I wszelkie korzyści przyznane Żydowi przez nie-Żyda były, jak nauczano, nie lepsze od jadu węża.

Te nauki uważały Gojów za nie-ludzkie istoty. Uważały ich tylko za bydło. Kiedy Goj pyta Żyda o jego religii, obowiązkiem tego Żyda jest odpowiedzieć z tłumioną klątwą i udzielić kłamliwego wyjaśnienia.

Ten zdeprawowany stan żydowskiego umysłu ukrywano, tak jak było możliwe, przed Rzy-mianami. Rozpaleni nauką synagogi i żądni dominacji nad światem, Żydzi wybuchali buntem jeden po drugim, zwykle za każdym razem równocześnie w różnych częściach Imperium. 

JEROZOLIMA SPALONA I ZRÓWNANA Z ZIEMIĄ

W 66 BC, mieszanej rasy Partowie mieszkający we współczesnej Syrii, zorganizowali bunt przeciwko władzy rzymskiej. Była to okazja dla Żydów w Palestynie by zbuntować się prze-ciwko władzy Rzymu.

Dlatego ok. 65 AD Żydzi zbuntowali się znowu, i po opanowaniu słabo chronionych wiejskich regionów Palestyny, swoje wysiłki skierowali na mały rzymski garnizon. Rzymian było tak niewielu, że zgodzili się poddać pod warunkiem, że zezwoli się im wycofać z Palestyny. Żydzi zgodzili się na ten warunek, i potwierdzili go przysięgą, ale natychmiast po złożeniu przez Rzymian broni, Żydzi ich wyrżnęli.

Żydzi powiedzieli: "Z Palestyny należy pozbyć się nie-Żydów". Wszędzie gdzie było więcej Żydów iż Gojów dokonywali rzezi. W rezultacie w okresie ok. 66-69 AD niezwykle nawet dla Palestyny, zapanowały anarchia i rozlew krwi. W 70 AD, ówczesny dowódca wojskowy Wespazjan (Titus Flavius Vespasianus), spalił Jerozolimę i zrównał z ziemią.

Uwaga: Ściana Płaczu nie jest częścią ściany fundamentowej starej świątyni, a ścianą sta-rego rzymskiego Fortu Antonia, którą rzymska armia zostawiła jako pomnik swojej potęgi, gdyż to jest wszystko co pozostało po opuszczeniu [odizolowaniu?] przez nich reszty miasta w 70 AD.

Po pozbyciu się problemu z Jerozolimą, Wespazjusz, zamiast zająć się Partami, musiał stłumić anarchię i zamieszki społeczne w Rzymie, jakie wystąpiły po samobójstwie Cesarza Nerona. Wespazjan został następnym cesarzem (69-79 AD) i założył Dynastię Flawiańską. Partowie skorzystali z okazji chaosu i ogłosili swoją niepodległość.

http://www.renegadetribune.com/the-great-jewish-mask-judaism-jewish-fiction-part-2/

- 0 -

Wielka Żydowska Maska (judaizm = żydowska fikcja) cz. 3

The Great Jewish Mask (Judaism = Jewish Fiction) Part 3 – 12.02.2020

 

WIELKA ŻYDOWSKA MASKA DOJRZEWA

W I wieku BC Wielka Żydowska Maska była już dobrze zorganizowana, i nadal wykazywała wielką aktywność przez prawie 200 lat. Późniejsze etapy tej działalności przejawiały niezwy-kłe podobieństwa do tych z Wielkiej Żydowskiej Maski jaka istnieje dzisiaj. Oczywiście różniła się w szczegółach. Np. ówczesny lud żydowski ciągle udawał, że było ich więcej niż w rze-czywistości, a teraz ciągle udają, że jest ich mniej niż naprawdę.

Liczba Żydów mieszkających w innych krajach już była wielka, ale w czasie tych 200 lat ich liczba wkrótce się zwiększała, aż bardzo przerosła tę Palestyńczyków. I "rozproszeni Żydzi" zachowywali się jak ich następcy dzisiaj.

Obalenie wszystkich gojowskich instytucji uważano wtedy za nieuchronne; ufnie oczekiwano Messiaha; i z niecierpliwością oczekiwano nadejścia Żydowskiego Światowego Imperium i "dominacji" nad wszystkimi nie-żydowskimi narodami ziemi.

Od czasów Ptolomeusza I Sotera (Macedonia Grecja) do IIIWieku AD, bardzo wielu Żydów, głównie tych w Aleksandrii, poświęciło się nadzwyczajnemu zadaniu fałszowania tekstów (Torah) i innych pism żeby poprzeć i wzmocnić Wielką Żydiwską Maskę i żydowskie aspiracje.

Odplemiennieni Żydzi tacy jak Filo z Aleksandrii (25-50 A.D.), mówiący po grecku żydowski filozof, i najważniejszy przedstawiciel judaizmu hellenistycznego, jak i uczony i historyk Titus Flavius Josephus (37-100 A.D.), jawnie i bezwstydnie wymyślali żydowską propagandę. Inni żydowscy pisarze, których pisma były szczwane a mniej atrakcyjne komercyjnie, stosowali bardziej podstępne metody propagandy. Zwykle przedstawiali swoje pomysły pod płaszczy-kiem jakiegoś wytwornego imienia.

Dzięki temu krążyły księgi z nazwiskami mitycznych osobistości, albo dobrze znanych ludzi, którzy nigdy nie napisali jednego zdania.

Nowo opracowane produkcje literackie przedstawiano jako pisma największej staro-żytności. Fałszowano wersety, a filozofowie płodzili z nich pisma, które pokazywały ich jako bardzo zainteresowanych pismami żydowskimi. Poetów kłamliwie pokazywa-no jako będących pod dużym wrażeniem żydowskiej religii. A wyrocznie kłamliwie cy-towano jako przepowiednie wspaniałego przeznaczenia dla narodu żydowskiego.

GREKO-RZYMIANIE WIDZĄ PRZEZ WIELKĄ ŻYDOWSKĄ MASKĘ

Pomimo całego tego zakłamania i po mistrzowsku zamaskowanej propagandy, łącznie z bezmyślnymi próbami narzucenia Filona i alegorycznej szkoły starożytnym Grekom, Żydów dalej traktowali z pogardą Grecy i Rzymianie, którzy śmiali się z ich próżnych chwalebnych aspiracji, i stanowczo odmówili udziału w Wielkiej Żydowskiej Masce.

Na przykład wyśmiewano roszczenia Żydów iż pochodzą z honorowej i odległej staro-żytności. Bo Żydzi udający, że dary cywilizacji dokonały się przez nich, było niedorze-czne dla Greków i Rzymian. Oni pytali: "Co Żydzi zrobili dla sztuki, literatury czy nauki? Zamiast być nauczycielami Platona i filozofów greckich, jak Żydzi bezczelnie udawali iż byli, zwrócono uwagę, że kiedy pojawiła się kultura grecka, Żydzi byli bar-barzyńcami.  A spośród całej hordy małych ludów, przechodzących od niewolnictwa w jednym kraju do służebności w innym, Żydzi byli najmniej produktywni i najbiedniejsi w cywilizacji.

Tymczasem Żydzi potajemnie postanowili podjąć kolejną próbę eksterminacji swoich nieży-dowskich współobywateli. 

WIELKA ŻYDOWSKA MASKA WYPĘDZONA Z JEROZOLIMY

Kiedy w 116 AD żądania wojny Partów zdziesiątkowały wojska rzymskie we wschodnich prowincjach, miało miejsce nagłe, wcześniej zorganizowane powstanie Żydów, charaktery-zujące się strasznymi okrucieństwami. Ówczesna ludność była zszokowana strasznymi okrucieństwami dokonanymi przez Żydów w miastach Egiptu, Cypru i Cyrenie, gdzie żyli w fałszywej przyjaźni z niczego niepodejrzewającymi nie-żydowskimi mieszkańcami.

W Cyrenie Żydzi wyrżnęli 220.000 obywateli rzymskich i greckich, na Cyprze 240.000, i bardzo wielu w Egipcie. Zawsze kiedy liczba Żydów przekraczała liczbę pozostałej ludności i ich powstania odnosiły sukces, Żydzi zachowywali się w sposób najbardziej buntowniczy. Wielu z ich Gojowskich sąsiadów przerzynali piłą (karali) naśladując swego mitycznego króla Dawida.

Ten wybuch żydowskiej przemocy i "duchowości" stłumiły rzymskie posiłki wojsk wysłane przez Cesarza Trajana (98-117 AD), pod dowództwem porucznika Martiusa Turbo.  Pomimo sukcesu w ich tajnych machinacjach, Żydzi dowiedzieli się jeszcze raz, że ich szalony napad fanatyzmu był nieskuteczny wobec chłodnej odwadze zdyscyplinowanych rzymskich wojsk.

Trajan zmarł w 117 AD, i zastąpił go jego krewny, Cesarz Hadrian (117-138 AD), i żydowscy podżegacze uaktywnili się znowu. Do buntu zachęciło judejskie stwierdzenie, że bezprawne było płacenie podatków Gojowskiemu władcy. Pochlebne obietnice złożyły ich starożytne żydowskie wyrocznie, które mówiły o zwycięskim Mesjaszu, który wkrótce się pojawi, i jego zadaniem jest zerwać kajdany i "faworytom nieba przyznać światowe imperium". Ta propa-ganda wywołała niezwykły ferment wśród łatwowiernych Żydów.

Bardziej fanatyczne szaleństwo pojawił9 się po wydanych przez Hadriana edyktach przeciw-ko żydowskiemu okaleczaniu i praktykom obrzezania. Oprócz tego podburzenia, ok. 130 AD Hadrian nakazał odbudowę Jerozolimy w stylu rzymskim.

Dalej zamieszał w fanatyzmie żydowski mędrzec i rabin Akiba Ben Joseph, który Simona bar Kosiba ogłosił dawno oczekiwanym "Messiahem", i przemianował go na Simona "bar Kokhba".  Jego imienia nie ma w rzymskich kronikach. I nie wiadomo czy Simon był fanaty-kiem czy uzurpatorem. Ale za dawno oczekiwanego mesjańskiego króla natychmiast uznał go rabin Akiba, który został nosicielem jego zbroi.

Wojska rzymskie w Palestynie były, jak zwykle, małe liczebnie. Wypowiedziano "świętą wojnę" Rzymianom, i niemal wszystkie żydowskie miasta w których nie było rzymskiego garnizonu dołączyły do swojego "Messiaha" w ogromnym buncie. To umożliwiło Simonowi bar Kokhba okrutnie prześladować chrześcijan, którzy odmówili mu poparcia i zabijania wielu Żydów podejrzanych o pragnienie życia w pokoju z Rzymem.

Rzymski generał Sextus Julius Severus,wezwany z Brytanii przez Hadriana, stłumił ten bunt, i Żydom zabroniono wstępu do Jerozolimy, która stała się rzymskim miastem.

Za kolejnych imperatorów, Żydzi, wykorzystując udogodnienia w postaci jaskiń i grot w Pale-stynie, niekiedy wywoływali zamieszki. Ale one, choć rzekomo patriotyczne, głównie były wybuchami grabieży, i nigdy nie były poważne. 

ROZPROSZENIE ŻYDÓW?

Niektórzy wyobrażają sobie, że ok. 135 AD Żydzi byli rozproszeni zagranicą przez ja-kąś tajemniczą agencję, która od tego czasu uniemożliwiała im powrót do Palestyny. Do tego absurdalnego zabobonu zachęca Wielka Żydowska Maska, i wprowadzająca w błąd fraza "rozproszene Żydów".

Wielu Żydów zabrali najeźdźcy, oczywiście, do takich miejsc jak Babilonia, Grecja, Aleksandria i Rzym. Ale więcej Żydów opuściło Palestynę z własnej woli dla własnych korzyści (zysk osobisty). Tak było szczególnie pod koniec rządów perskich, naśladujących życzliwość Cyrusa Wielkiego, i później, kiedy Grecy oferowali specjalne zachęty dla okupantów nowych kolonii.

Wśród bardzo wielu Żydów, którzy wyemigrowali dla własnych korzyści, należy wymienić wszystkich tych Żydów, którzy opuścili Palestynę z powodu niekończących się chaosu i anarchii utrzymywanych tam przez nielicznych, którzy woleli pozostać w ich tzw. "ojczyźnie".

Od I wieku AD Żydzi w diasporze, którzy woleli mieszkać poza Palestyną, zawsze byli liczniejsi niż ci którzy musieli mieszkać w Palestynie". – Wielka Żydowska Maska (1936)

Od I wieku AD Żydzi w diasporze, którzy woleli mieszkać poza Palestyną, zawsze byli liczniejsi niż ci którzy musieli mieszkać w Palestynie. Trzeba zauważyć, że Żydzi z poza Palestyny mogli "wracać" do Palestyny gdyby chcieli.

Wkrótce stracił ważność zakaz Cesarza Hadriana żydowskiej obecności w Jerozolimie. Mino że odnowił go Cesarz Konstantyn (306-337 AD) i Umar I (632-634 AD), jeden z najpotęż-niejszych i najbardziej wpływowych muzułmańskich kalifów w historii, to on nigdy nie obowią-zywał w innych częściach Palestyny.

Prawda jest taka, że Palestyna (Jerozolima) padła ofiarą żydowskiej żądzy światowej władzy, religijnie podsycanej nienawiści i samolubnej chciwości. Po zrujnowanu Palestyny Żydzi ją porzucili. Ale nie porzucili Wielkiej Żydowskiej Maski. Jej działania można znaleźć w wielu krajach w wielu okresach historii.

"Nasi rodacy zbyt łatwo zapominają, że Żydzi mają wspólników na całym świecie, i że żaden naród nie ma większej siły oporu w odniesieniu do adaptacji do klimatu. Żydzi wszędzie mogą prosperować, nawet w Laplandii i na Syberii". - Hitler 

WIELKA ŻYDOWSKA DEMASKACJA

"Teraz rozpoczyna się ostatnia wielka rewolucja. Wyrywając władzę polityczną dla siebie, Żyd odrzuca resztki przebrań, które wciąż nosi". - Hitler

Nie wiadomo jakim językiem mówili Żydzi w czasach starożytnych. Lubią udawać, że pierwotnym językiem ludzkości był hebrajski, i oni go wymyślili. Ale hebrajski nie jest nawet tak stary jak arabski, i nie jest żydowski. Nawet wyraz "hebrajski" nie jest żydowski.

"Żydzi lubią udawać, że pierwotnym językiem ludzkości był hebrajski, i oni go wymyślili. Ale hebrajski nie jest nawet tak stary jak arabski, i nie jest żydowski". – Wielka Żydowska Maska (1936)

Hebrajski jest dialektem pogardzanych Kananejczyków. Jest to mieszanka fragmentów poży-czonych ze wszystkich używanych przez ludy języków z którymi Kananejczycy mieli kontakt, wyrażana alfabetem zapożyczonym od Fenicjan ok. 800 BC. Ten alfabet i hebrajskie słow-nictwo nie są idealne. Starożytny hebrajski nie miał ani samogłosek, ani znaków interpunk-cyjnych, ani żadnego podziału między wyrazami czy zdaniami. Niektóre z jego spółgłosek są tak podobne do innych, że wielokrotnie występują błędy w czytaniu.

Autorytatywnie stwierdzono, że jest około 800.000 różnych sposobów czytania spółgłosek w przetrwałych rękopisach, które nie są bardzo stare. Kopie tak bardzo się różnią, że niemożli-we jest powiedzieć "która wersja jest poprawna".

Hebrajski był "martwym językiem" od IV wieku BC, więc z powodu niedoskonałości formy pisanej, nikt nie wie jak należy wymawiać. Ale skoro go reanimowano i stał się częścią Wielkiej Żydowskiej Maski, Żydzi majstrują przy nim, i niewątpliwie z czasem, kiedy dodano samogłoski i wystarczającą liczbę sztucznych słów, może stać się niemal tak przydatny jak mieszanka niemieckiego znana jako jidysz, którym dzisiaj posługuje się większość Żydów.

Uwaga: Podobno, skoro hebrajski jest martwym językiem, Żydzi używali niemieckiego żeby zhebraizować jego "brzmienie".

Teraz jidysz jest powszechnie pisany żydowskimi literami. To służy kilku celom. Znający hebrajski a nie jidysz nie potrafią go czytać; i znający jidysz a nie znający hebrajskich liter nie potrafią go czytać. Wygląda na hebrajski, i to zadowala mniej wykształconych Żydów, i schlebia ich próżności.

Przez wieki Żydzi w Palestynie mówili po aramejsku. Zarówno Talmud Babiloński jak i Jero-zolimski są napisane mieszanką aramejskiego i hebrajskiego. Wielu Żydów, najwyraźniej nie mogło zrozumieć nawet tej mieszanki, i dlatego są przekłady i wyjaśnienia pn. Targums.

Pomimo tej trudności językowej, udaje się, że Żydzi są twórcami i posiadaczami wyjątkowej literatury z nieocenionej starożytności, która jest ogromnym magazynem wiedzy, nauki, pra-wa, poezji, historii i religii. Udaje się, że nie ma sobie równych w światowej literaturze.

Ale po zbadaniu, te opinie okazują się być przesadzone. Żydowskie pisma nie są unikalne, z jednym wyjątkiem: nie wykazują ani jednej oryginalnej cechy. Zastosowany język, styl, spo-sób prezentacji, rytm, liczne zwroty, podobieństwa, zdania, a nawet całe fragmenty pism mogły być "adoptowane" z pism Babilończyków i innych ludów.

Żydowskie pisma nie są stare, w porównaniu do innych pism z prawdziwej starożytności, jak Akkadów. W Brytyjskim Muzeum zą zachowane napisy z kronik o ekspedycjach Sargmna I z Akkadu, i jego syna Naram-Sin, na Synaj i do Palestyny, które Sargon I włączył do swojego imperium. Te napisy pochodzą z ok. 2800 BC.

W akkadyjskim sądzie w Nippur znaleziono ponad 30.000 kontraktów i zapisów, niektóre z nich pochodzą z 4000 BC. Ponadto odkryto ok. 30.000 tekstów literackich pochodzących z okresu sumeryjskiego.

W 622 BC, żydowscy kapłani nagle "znaleźli" "Księgę Prawa" Mojżesza. Najwyraźniej pomimo jego udawanego wieku, nie było żadnych trudności w odczytaniu (odcyfrowa-niu) jej, bo król, arcykapłan i lud wszyscy zdumieli się jej zawartością. Żeby się upew-nić, że "znaleziona" księga naprawdę była słowem ich boga, Yahweh (Jehovah), zapytali kobietę prorokinię o imieniu Huldah "łasica", i ona powiedziała iż było, i to zakończyło sprawę.

"Faktycznie Żydzi w ogóle nie posiadają żadnego rodzaju oryginalnych dokumentów (Torah)". – Wielka Żydowska Maska (1936)

Faktycznie Żydzi w ogóle nie posiadają żadnego rodzaju "oryginalnych" dokumentów. "Oryginały" łącznie z Dekalogiem (10 Przykazań) i Targums Onkelosa i Johnathona, które rzekomo były napisane palcem ich boga, Yahweh, wszystkie zostały zniszczone w pożarze Jerozolimy, kiedy w 587 BC Nebuchadrezzar II zrównał ją z ziemią. Ale tłu-maczy się, że to nie robi żadnej zasługującej na wzmiankę różnicy, gdyż one wszystkie zostały "odtworzone" ok. 149 lat później, przez kapłana (skrybę) o imieniu Ezdrasz, ok. 444 BC.

A zatem co należy uznać za drugie wydania danych przez boga "oryginałów", powinno po-chodzić z ok. 444 BC. Ale nawet z tym nie jest tak. Na nie też spadły nieszczęścia. Zmiany i dodatki (adaptacje) wprowadzano w nich nadal do 287 AD, kiedy niektóre z najnowszych wy-dań przetłumaczono na grecki i przyjęły stałą formę. Innych wersji nie ustalono do czasu przetłumaczenia ich na łacinę ok. 401 AD.

Wielkie Żydowskie Maski lubią udawać, że Mojżesz napisał wszystkie prawa, Dawid wszystkie Psalmy, i Salomon wszystkie Przysłowia. Same księgi nie popierają tej idei. W każdym razie pokazują, że jest to praca wielu pisarzy. Co więcej, potrzebny jest do-wód na to, że renomowani autorzy kiedykolwiek żyli wśród Żydów, skoro niemal wszy-scy są "złożonymi bohaterami", wymyślonymi najwyraźniej przez Żydów, którzy wy-produkowali księgi.

Ponadto, księgi Tory i inne pokazują wiele sprzeczności, i zawierają różne historie odnoszące się do tych samych rzeczy, ale niezgadzają się ze sobą.

Choć Żydzi brali udział w składaniu wątpliwych ksiąg jak Judyty, Makabeuszy, Mądrości Salomona i Psalmów Salomona, ok. 100 BC, wiarygodni pisarze jak Wirgiliusz, Horacy, Cy-cero, Owidiusz, Lukrecjusz i inni, pojawili się w Rzymie, nie mówiąc nic o pisarzach greckich i aryjskich. Prace Indo-Aryjczyków (Indo-Europejczyków) skatalogowane pod nazwą "Zoro-aster", w bibliotece w Aleksandrii, zawierały 2 mln linii!

Najstarsze żydowskie rękopisy pochodzą z X wieku AD, i nie są ani oryginalne, ani prawdziwe. Każdy jest dziełem wielu pisarzy i wielokrotnie je redagowano.

"Bajki i legendy Żydów nie są ich własne. Niemal w każdym przypadku Wielka Żydowska Maska 'adaptowała' je od ich władców albo sąsiadów". – Wielka Żydowska Maska (1936)

A zatem cały rytuał Żydów nie jest ich własny. Wśród Żydów nie rozwinęła się nawet jedna cecha.

Ich rytuał składa się, nawet w najdrobniejszych szczegółach, z rzeczy "adaptowanych" od Babilończyków. W Babilonii, niecywilizowani Żydzi znaleźli idee religijne i praktyki rytualne, które nie tylko ewoluowały, ale przeniesiono je na caly świat, setki lat zanim poznali je Żydzi. To dlatego prymitywne ludy na tak bardzo oddzielonych miejscach jak Ameryka Płn., Środkowa i Południowa, i Indie, Australia i Afryka, mają te same rytuały, zwyczaje, słowa i rzeczy które Wielka Żydowska Maska zawsze udawała iż są unikalną i osobliwą własnością Żydów.

"Prymitywne ludy na tak bardzo oddalonych miejscach jak Ameryka Północna, Środkowa i Południowa, i Indie, Australia i Afryka, mają te same rytuały, zwy-czaje, słowa i rzeczy które Wielka Żydowska Maska zawsze udawała iż są uni-kalną i osobliwą własnością Żydów". – Wielka Żydowska Maska (1936)

Powszechnym zarzutem Żydów jest to, że inne ludy wśród których zdecydowali się zamieszkać, okrutnie "spędzali" Żydów do gett. To jest nieprawda. Pomysł, że Żydzi powinni mieszkać na specjalnie zarezerwowanym dla nich terenie, pochodzi od sa-mych Żydów. Ich hipertroficzne poczucie własnego znaczenia i inne nieprzyjemne cechy sprawiły, że Żydzi byli tak niepopularni, że ich sąsiedzi zgodzili się na ich prośbę. Wydzielono im miejsce, w którym Żydzi mogliby praktykować swoje "adapto-wane" obrzędy i zwyczaje, i potajemnie oddawali się pragnieniu poczucia się lepszym i "innym".

Nie ma naprawdę nic oryginalnego o żydowskim plemieniu poza ich "poczuciem inności".

Żydzi przechwalają się "wymysłem monoteizmu". To głupie udawanie jest, oczywiście, zupełnie błędne, bo Żydzi należeli do najbardziej ignoranckich i nieukulturowionych ludów, którym Nebuchadrezzar II narzucił monoteizm zanim byli gotowi go przyjąć.

Żydzi byli politeistami, którzy stali się monolaterami, i dużo później monoteistami pod wpływem monoteistów Babilończyków i Persów. Dopiero kiedy przez jakiś czas byli w Babilonie Żydzi "adaptowali" wrogiego geniusza szatana, demona Asmodeusza, aniołów Gabriela, Rafaela, Michała, Uriela itd., historie o upadłych aniołach i o walce w niebie, i bez przekonania ideę o nieśmiertelnośi duszy, wraz ze zmartwychwstaniem zmarłych.

Przed ok. 410 BC, kiedy rozpoczęła się Wielka Żydowska Maska, Żydzi nie różnili się od sąsiadów poza tym, że byli mniej ukulturowieni i mniej cywilizowani. Ale dzięki temu, że stali się czcicielami jednego boga, mimo że bóg był bogiem pożyczonym, Żydzi stali się fanatykami i popadli w obsesję na punkcie absurdalnie przesadzonej idei znaczenia siebie i tego boga.

Monoteizm rozwinął się wcześnie wśród Egipcjan, Babilończyków i Persów, i uczyli go czczących demona Semitów. Tendencje monoteistyczne w tamtych czasach stanowiły zaawansowany etap wolnego myślenia i pojawiały się wśród klas wykształconych.

Żydom udało się przekonać, raczej oszukać świat, że "monoteizm" został specjalnie objawiony Żydom, i że jest to wielka idea charakterystyczna dla semickiego geniuszu. Uważaj na Wielką Żydowską Maskę!

WIELKA ŻYDOWSKA MASKA – PODSUMOWANIE

"Skoro Żyd… nigdy nie miał własnej cywilizacji, inni zawsze dawali mu podstawy do pracy intelektualnej. Jego intelekt rozwijał się zawsze dzięki wykorzystaniu osiągnięć kulturalnych, które miał gotowe wokół niego". – Hitler

"Żydzi nie mają zdolności kreatywnych koniecznych do założenia cywilizacji; bo nie mają, i nigdy nie mieli tego ducha idealizmu, absolutnie koniecznego składnika do dalszym rozwoju ludzkości. Dlatego żydowski intelekt nigdy nie będzie konstruktywny, a zawsze destruktywny". – Hitler

"Żyd zawsze żył w państwach należących do innych narodów, i w tych państwach tworzył własne państwo, które jest ukryte za MASKĄ wspólnoty religijnej, tak długo jak sytuacja zewnętrzna nie zmusza tej wspólnoty do zadeklarowania jej własnej natury. Kiedy tylko Żyd poczuje się wystarczająco pewny swojej pozycji by móc ją zachować bez przebrania, podnosi MASKĘ i nagle pojawia się w postaci, której tak wielu wcześniej nie wierzyło ani nie chciało ujrzeć". - Hitler

Wielka Żydowska Maska poczęła się w hańbie, urodziła się w niechlubnej niewoli, kształciła się w ciemnych praktykach dzikich kultów (Saturn, Israel, Tsabaoth, Asthoreth, etc.) i wychowała się pośród scen fałszu, turbulencji i anarchii. Schlebiana kłamliwymi opowieściami o "cudownej przeszłości" i łudzona pożyczonymi proroctwami i plagiatami obietnic o "jeszcze bardziej chwalebnej przyszłości", maska ta jest pochłonięta żądzą "dominacji nad światem".

Wielka Żydowska Maska nosi nienawiść jako strój i hoduje złowrogi cel. Podszywanie się Wielkiej Żydowskiej Maski trwało tak długo i okazało się tak korzystne, że jego utrwalenie, za wszelką cenę, stało się dominującą ideą, która prześladuje próżny, samolubny umysł.

Uważaj na WIELKĄ ŻYDOWSKĄ MASKĘ!

"Żydowska dominacja zawsze konczy się upadkiem całej kultury i w końcu obłędem samego Żyda. Ponieważ jest pasożytem na narodach, i jego zwycięstwo oznacza jego koniec w takim samym stopniu jak śmierć jego ofiary".

– Hitler

http://www.renegadetribune.com/the-great-jewish-mask-judaism-jewish-fiction-part-3/

- 0 -

Wielka Żydowska Maska (judaizm = żydowska fikcja) – cz. 4

The Great Jewish Mask (Judaism = Jewish Fiction) Part 4

15.02.2020

ŻYDOWSKIE ADOPTOWANE TRADYCJE (Wielka Żydowska Maska Addendum)

Uwaga: To addendum o "adoptowanych" tradycjach odnosi się też do Białych Brytyjskich Izraelitów (Chrześcijańska Tożsamość) noszących maskę i ich Czarnych Hebrajskich Izraaelitów i odpowiedników-Rastafarian, którzy adoptowali adoptowaną Wielką Żydowską Maskę. Czas oddać należne uznanie. Zauważmy też, że żydowska masoneria i ich Prince Hall (Czarny) współtowarzysze mają ukrytą rękę w całym tym interesie z maską. Jest to krytyka historyczna i polityczna, a nie próba obalenia praktyk duchowych, zwyczajów i wierzeń innych, z wyjątkiem dogmatów "religijnych" międzynarodowego żydostwa.

Adoptowani herosi

Pośród adoptowanych przez Żydów w ten sposób "herosów" byli:

Izrael: fenicyjski (kananejski) “Saturn”, któremu poświęcano dzieci

Lot: ukryty lub zawoalowany bóg kadzideł

Moab: bóg deszczu, ojciec wód

Ashur: asyryjski bóg-łucznik

Saul, babiloński bóg-słońce, który przyszedł do Palestyny, ziemi synów osła, by znaleźć osłów ojca

Rammah: bóg burz

Terah: bóg-jeleń

Ram: bóg ciemności

Abram: bóg-ojciec ciemnych wysokości, wiązany z bogiem-księżycem z Ur

Sara: bogini chmur z Kaukazu, podobnie powiązana z księżycem

Esau: bóg-kozioł

Jacob: podobny do Hermesa bóg-filar Bethel

Laban: biały, władca cegieł i fundamentów, wiązany z bogiem-księżycem Haran

Joseph: przepowiadający i interpretujący bóg starożytnych Fenicjan (Kananejczyków)

Nun: bóg-ryba Północnej Palestyny

Dan: bóg sędzia gwiazda biegunów z Arabii Płd., którego kobiecą postacią była Dinah

Gad: forma boga-byka

Jehovah: demon chorób, bóg ognia i bóg burz z Arabii Płn.

Było wielu innych adoptowanych herosów, takich jak Ishmael, Isaac, Leah, Rebecca, Deborah i “Samson”, jak i “złożonych herosów” takich jak “Mojżesz”, “David”, Bathsheba (córka boga-ksężyca), i “Salomon”, oprócz częściowych “herosów” jak Esther, Mordecai, Rafael, Asmodeus, etc.

Adoptowane, skonfliktowane i wątpliwe pisma

- Jak można wykazać, że Psalm 23 pochodzi z Babilonii, tak wiele wersetów Psalmu 104 jest prawie słowo w słowo jak jedna z pieśni napisanych przez Akhenatena, historycznego ojca “monotheizmu” z dowodów hieroglificznych, który rządził Egiptem od 1385 do 1375 BC. 

- Wyraz “Hallelujah” występuje na początku i na końcu wielu Psalmów dokładnie w taki sam sposób jak starożytni Grecy umieszczali "Eleleule" na początku i na końcu wielu starszych pieśni do Apollo. 

- W Rozdz. 20 jest bajka o Abrahamie, która w Rodz. 26 jest opowiedziana o Isaac; i nie mniej niż 6 czynów przypisywanych Mojżeszowi później przypisana jest Joshua / Jozuemu, który, oczywiście, jest "duplikacją mitu" o Mojżeszu.

- Księgi Powtórzonego Prawa nie napisano aż prawie 1000 lat po tym jak miał rzekomo żyć Mojżesz. Dużych części ksiąg Rodzaju, Wyjścia, Liczb i Kapłańskiej nie skompilowano aż po deportacji "2 plemion" do Babilonu. Psalmy należą do najbardziej niedawno skompilowanych ksiąg "Starego Testamentu". Ani jednego Psalmu nie napisał David; niektóre pochodzą z okresu greckiego. Przysłowa, Pieśń Salomona i Mądrość Salomona nie mają nic wspólnego z Salomonem, który, gdyby żył pośród Żydów przed 900 BC, nie potrafiłby ani czytać ani pisać. Te księgi skompilowano ponad 500 lat po rzekomym panowaniu Salomona.

- Księga Jozuego to przykład tego jak Żydzi wyprodukowali fałszywą historię z popularnych mitów innych ludów żeby podnieść swój prestiż. Jest to dzieło 7 czy 8 pisarzy.

- Księgi Izajasza i Sędziów są dziełem ok. 6 pisarzy. Księga Daniela jest przykładem sposobu w jaki Żydzi wymieszali i sfałszowali historię dla własnych celów. Jest napisana w celach propagandowych żeby wzniecić bunt i zdobyć zwolenników dla buntu w 167 BC przeciwko rządom Greków. Inaczej mówiąc, napisano ją ok. 350 lat po czasie w którym udaje iż była napisana, i długo po wydarzeniach "przepowiedzianych" kiedy mialy miejsce. Mimo to znajomość historii pisarza była bardzo niedokładna. Choć udaje się, że księgę napisano w czasach kiedy jeszcze nie znano Greków, zawiera wiele macedońskich wyrazów, i odnosi się do wydarzeń jakie miały miejsce w okresie rządów Greków nad żydowskim ludem.

- Historia zawarta w żydowskich księgach takich jak Estery, Judyty itd. nie ma żadnego poparcia. Autor Judyty mało znał geografię, a jeszcze mniej historię. Starożytne tradycje Żydzi systematycznie zmieniali i adaptowali dla siebie. Historia Joba nie jest żydowska. "Adoptowali" ją z babilońskiego oryginału. Psalm po Psalmie, można wykazać, skopiowano z babilońskiego oryginału.

"Pierwsze 8 rozdziałów Księgi Rodzaju skompilowanio z części adaptowanych z pism babilońskich" – Wielka Żydowska Maska (1936)

- Pierwsze 8 rozdziałów Księgi Rodzaju skompilowanio z części adaptowanych z pism babilońskich. Opowieści o Tworzeniu, Rajskim Ogrodzie, Lilith, Adamie i Ewie, Drzewie Życia, Wężu, Pokusie, Upadku Cherubinów, 10 patriarchach przedpotopowych, Wieży Babel, Noe, Potopie, Arce, Gałęzi Oliwnej, Krukach, Ofierze Noego, Tęczy, Przymierzu itd., "adoptowano" od Babilończyków. Wszystkie te historie napisano w poetyckiej formie i spisano w Babilonii tysiące lat przed pojawieniem się Żydów.

- Historie o ofierze Abrahama, zapasach Jakuba, jego tzw. "drabinie" (babiloński “Ziggurat”), Józefie w otchłani, małżonce Potiphara, dzieciństwie Mojżesza, jego cudownej lasce, konkursie Magików, Plagach Egipskich, rozdzieleniu się wód, słupie ognia i słupie dymu czy chmury, uderzeniu skały, górze boga pokrytej mgłą i emitującej grzmot i błyskawice, tablicach z prawem, błyszczącej twarzy Mojżesza, jego rogach, jego prowadzeniu tłumów, jego imieniu, jego brązowym wężu (kobrę z brązu odkryto w Gezer), napierśniku Aarona, złotym cielcu, buncie w Korra, nieruchomym słońcu i księżycu, zabiciu smoka przez Jehovah, lokach Samsona, Samsonie i lwie, czarownicy z Endor, Dawidzie i Bathsheba, mądrości Salomona, sądzie Salomona, jego haremie, pałacach, jego Świątyni i wspaniałym dworze, traumie picia wody święconej, itd., można wykazać jako przejęte z folkloru ludów dużo starszych od Żydów.

- Przykładem sposobu w jaki Żydzi wpadli w osłupienie poprzez "adoptowanie" bajek których nie rozumieli, jest żydowska historia o maleńkim Jednorożcu, który pluskał się przy Arce, do której był przywiązany swoim rogiem. W pierwotnej historii, która była stara, zanim pojawili się Żydzi, arkę odholowała w bezpieczne miejsce "wielkąaryba" (Narwhal) za pomocą kabla przywiązanego do jej wielkiego kła lub "rogu".

"Mojżesz, Dawid i Salomon nigdy nie byli liderami Żydów. Wszyscy są adoptowanymi "przyłatanymi" postaciami pochodzącymi z fragmentów, które w większości były dawno zanim Żydzi je "adoptowali" żeby zwiększyć prawdopodobieństwo chwalenia się swoją "wspaniałą, odwieczną przeszłością". – Wielka Żydowska Maska (1936)

Tak więc "Mojżesza" wyprodukowali Żydzi z babilońskich oryginałów, do których dodali bajki z Egiptu i Arabii. Niewielu pozbawionych uprzedzeń badaczy zaprzeczy, że akty "Mojżesza” są tylko późniejszą wersją czynów Dionizosa.

“Dawida” Żydzi zrobili posługując się “fragmentami” o bogu burz bogu-świni, plus innych historii, które należały do Asyrii, a nie Judy". – Wielka Żydowska Maska (1936)

“Salomona” Żydzi wymyślili adoptując "fragmenty" o mądrym słońcu-bogu rybie z Asyrii, wymieszanego z jakimiś bajkami historycznymi o 2 czy więcej królach Asyrii. Opis "słynnego na cały świat dworu Króla Salomona", haremu, 2 arcykapłanów, 11 wielkich wasali feudalnych, systemu kultu itd., "zabrali" w całości żydowscy fałszerze historii z opisów dworu "Króla 4 Stron/Rogów Świata" z okresów wspaniałości w Asyrii i Babilonii, które wtedy olśniewały świat, kiedy żydowscy "królowie" napadali na wodopoje innych i tańczyli nago przed swoimi bogami.

- Pamiętajmy, że liczne wykopaliska w Palestynie nie odsłoniły żadnych reliktów ani Dawida ani Salomona, ani żadnych ich rzekomych dzieł.

"Liczne wykopaliska w Palestynie nie odsłoniły żadnych reliktów ani Dawida ani Salomona, ani żadnych ich rzekomych dzieł". – Wielka Żydowska Maska (1936)

"Świątynię Króla Salomona", ukończoną w każdym szczególe architektonicznym, meblach i rytuale, Żydzi "przejęli" z Babilonii. Na przykład wielkie brązowe "morze" wsparte na 12 brązowych wołach nie ma żadnego znaczenia dla Żydów, ale jest istotną cechą świątyń Babilonii. Wydawała się ważna, więc Żydzi ją "adoptowali".

Urząd arcykapłana, z kapeluszem i strojem, hierarchia, idea że pałac króla powinien być połączony ze świątynią, w której król mógł skaładać ofiarę, dziedziniec zewnętrzny i wew-nęrzny, wielkie bramy i nawet niektóre z ich imionami, komnaty dla kapłanów, kolumny przy wejściu, 2 ołtarze, jaskinie pod świątynią, brązowy wąż, święte drzewo, zasłona, wieczna lampa, najświętsze ze świętych, arka, miejsce miłosierdzia, cherubiny, świętość liczby 7, niewypowiadane imię Boga, 7-ramienny świecznik, stół z chrupiącym chlebem, kadzidła, metody składania ofiar, cechy wymagane od ofiar, handel w świątyni, rozmazywanie krwi na framugach drzwi, wizjonerzy, prorocy, prorokinie, kantor, śpiewacy, instrumenty muzyczne, święte naczynia, skarby świątynne, namiot dla kongregacji, Sheol ze wszystkimi szczegó-łami, psalmy pokutne, "psalmy wzlotu", określenia: Cohen, Sabbath, Torah, Kippur, Qorban, etc., wszystkie Żydzi “adoptowali” z Babilonii.

Przez swoją ignorancję, Żydzi nie mogli zrozumieć, an docenić… wspaniałej nauki babilońskich astronomów, i patrzyli na wszystkie ich misterne (czary)".

– Wielka Żydowska Maska (1936)

Nawet po życiu przez 50 lat w Babilonie, Żydzi wiedzieli jak ustalić datę księżyca w nowiu tylko przez obserwację, a nie potrafili podać daty wcześniej. Wszystkie daty w księdze Makabeuszy są "greckimi" datami.

Pieniądz, system monetarny, nazwy "monet", wagi i miary, nazwy "wag" itp., kalendarz i metody pomiaru czasu, nazwy dni tygodnia, idea 7-dniowego tygodnia, szabat, rok sabatowy, nazwy miesięcy, świąt i postów, pory roku, w których odbywały się te święta, obchody nowiu, itp., używane przez Żydów, nie są ich własnymi, a wszystkie Żydzi "adoptowali" od Babilończyków.

"System numeryczny, Gematria, i przypisywanie liczb imionom i datom itd. używana przez Żydów, też Żydzi "adoptowali" od Babilończyków i Greków". – Wielka Żydowska Maska (1936)

Żydzi "adoptowali" też ideę uważając z Babilonu, że jego stolica jest centrum świata. Najwyraźniej nie znali odwiecznego powodu tego. Pomysł wydawał się prawdopodobnie zwiększyć ich poczucie własnej wartości. Oni "adoptowali" go i zastosowali do Jerozolimy.

- Obrzezanie nie jest ani specyficzne dla Żydów, ani oni go nie wymyślili. Faktycznie stosowano je wiele tysięcy lat wcześniej i przeniesiono je na cały świat, do Australii, Ameryki Środkowej i Południowej, i na wiele wysp na Pacyfiku, zanim Żydzi je "adoptowali". Egipcjanie praktykowali je co najmniej od czasów IV Dynastii ok. 3766-3566 BC. 

- Zakazy takie jak jedzenie wieprzowiny, zająca, ścięgna uda, krwi itd. i zwyczaj jedzeni8a ryby, czosnku i pieprzu w piątkowy wieczór itd. nie rozwinęły się wśród Żydów, a oni je "zaadoptowali", "gotowe" od innych ludów. Idea, że kto dotknął martwego ciała stawał się nieczysty, i tę nieczystość może przekazać innym, np., Żydzi "adoptowali" od Babilończyków.

- Udaje się, że "Pass-over" to "święto utworzenia narodu żydowskiego", a można wykazać, że jest to festiwal równonocy, który Żydzi "adoptowali" razem z barankiem paschalnym i skropieniem odrzwi krwią, itd., z Babilonii.

Gałązkę hizopu Żydzi "adoptowali" od mazdejskich kapłanów, a wyraz “Pascha” (“Pass-over”) jest babiloński. Ale święto i wiązane z nim zwyczaje przeniesiono do najbardziej odległych części świata, nawet do Ameryk, zanim w ogóle Żydzi o nich słyszeli.

"Święto Świateł, Dedykacji albo Chanuka" nie jest specyficzne dla Żydów, ani Żydzi go nie wymyślili. "Adoptowali" je późno, od Babilończyków, i wydaje się pomieszali je z innymi świętami. "Święto Świateł", jak "Święto Zmarłych", palenie świec woskowych Saturnowi, i palenie świateł Ozyrysowi itd., były "starymi" zwyczajami na długo przed 165 BC, datą kiedy Żydzi udają iż ustanowili "Święto Chanuki".

Starożytny zwyczaj, i to co rabini nazywają "jaskrawymi światłami choinki Bożonarodzenio-wej", okazał się być tak pociągający, i tak wielu Żydów "przestrzegało" te zwyczaje, że ich "wielcy uczeni" musieli uznać upływ czasu i nadać mu blask w stosunkowo niedawnych czasach fantazyjną historią. To jest podobny sposób w jaki skomponowano Księgę Estery, by wyjaśnić "Święto Purim".

"Święto Namiotów" nie jest żydowskie, i nie pochodzi z wędrówek po pustyni, jak udają Żydzi. Jest bardzo starym świętem, które spodobało się Żydom ze względu na jego rozpustny charakter, dlatego "adoptowali" je od swoich panów i sąsiadów.

Wszystkie żydowskie namioty albo Sukkot ze starożytnego rytuału wiązały się z Kodeshoth, albo "wyświęconymi kobietami", są faktycznie dedykowane wielkiej bogini Syrii, "Namioty kobiet poświęconych Benus".

- "Święto Tygodni" (“Pentacost”), udają Żydzi, upamiętnia "przyjęcie Prawa na Górze Synaj". Ono nie jest żydowskie! Jest to święto żniw pogardzanych Kananejczyków, które Żydzi "adoptowali". Poza tym, że żydowskie pisma zawierają 3 wersje "Dziesięciu Przykazań", i że "Święto Tygodni" jest wymienione w Księdze Wyjścia 34, którą uważa się za starszą od wersji Wyj 20 i Powt 5, żydowska opowieść nie robi wrażenia.

Znacznie bardziej godny podziwu kodeks był stosowany w Egipcie od wieków, i wysoko rozwinięta organizacja prawa istniała już w Babilonii od tysiąca lat, zanim miało nastąpić rzekome "otrzymanie Prawa". W napisie Manistu-su pochodzącym z ok. 2500 BC, wymieniony jest "sędzia Calzu", co implikuje istnienie obowiązującego prawa. Tablice z czasów Sargona I pochodzące z ok. 2800 BC, zawierają nazwiska sędziów i skrybów; a napisy z czasów Gudei z ok. 2300 BC wymieniają sądy z licznymi urzędnikami.

W słynnym kodeksie p[ochodzącym z ok. 2250 BC, albo ok. 800 lat przed czasami żydowskiego "Mojżesza", Hammurabi mówi: "Niech pokrzywdzony który ma proces sądowy, przeczyta to na moim pomniku". Na jego "pomniku" jest płaskorzeźba, która pokazuje, że Hammurabi otrzymuje objawienie Praw od najwyższego dawcy Prawa, Shamasha, boga słońca; i składa się, jak mówi Król, z "Praw sprawiedliwości", które Hammurabi, potężny i sprawiedliwy król, ustanowił "dla dobra i korzyści słabych i uciskanych, wdów i sierot".

- Żydzi długo opłakiwali Jerozolimę. Jednym z ich najbardziej cenionych zwyczajów jest chodzenie do świętego miejsca w Jerozolimie by płakać, lamentować i rozdzierać szaty. Oni udają, i niektórzy z nich wierzą, że płaczą i lamentują nad utratą "Jerozolimy", i "wspaniałością" jaką, wyobrażają sobie, Żydzi cieszyli się wcześniej.

Powody tego opłakiwania podawane przez Żydów są nieprzekonujące, a inne względy utrudniają ich akceptację. Dlatego opłakiwanie straconego miasta nie są szczególne dla ludu żydowskiego, liczne małe ludy opłakiwały utratę swoich miast.

Nawetna tablicy klinowe z Taanach, autor Ahki-yami pyta czy jeszcze lamentuje się za straconymi miastami, czy je odzyskano. Ale na pewno żaden lud nigdy nie opłakiwał utraty swego miasta corocznie w tym samym mieście. Co więcej, ta coroczna żałoba, płacz, wyrywanie wlosów i rozdzieranie szat, były powszechne u większości ludów Wschodu.

Edipcjanki opłakiwały Ozyrysa, Greczynki i Rzymianki płakały za "opłakiwanym" czy "lamenowanym" Bachusem, tak jak Chinki płakały za Wutyone, i Asyryjki i Fenicjanki płakały za Tammuzem, i jak Babilonki, i kobiety za Jerozolimą (Ezech 8).

-"Dzień Pokuty" nie jest żydowski. Nie widzi się go w starszych żydowskich pismach. Lud żydowski "adoptował" go od perskich władców, jak zrobili też ze stosowaniem "popiołów czerwonej jałówki" i mitem o moście nad doliną w Jerozolimie.

- Wysyłanie "kozła ofiarnego" jako ofiarę przebłagalną dla Azazela, "księcia upadłych anio-łów", to kolejna "adopcja", i jest szczególnie wymeniona w żydowskiej Mishnah. Wydaje się, że praktykowano ją aż do czasu zniszczenia Jerozolimy. Zamiast kozła, w nowoczesnych czasach żydowscy ojcowie rodzin składali w ofierze białego koguta w przeddzień "Dnia Po-kuty". Wśród starożytnych, kozły poświęcano greckiemu bogu Dionizosowi.

- Żydzi udają w Księdze Estery, że powiesili Hamana wraz z jego 10 synami, i wyrżnęli 75.000 Persów. Nie ma na to żadnych dowodów. Żydowskie święto Purim, "Święto Lots[?]", radośnie celebruje tę rzeź. To święto lud żydowski "adoptował" od Babilończyków i ich święto Sacaea albo Zakmuk.

- Do ok. 430 BC monoteizm nigdy nie był osobliwością żydowskiego kultu. Wcześniej udobruchiwali demony świata duchów i panów Piekła, takich jak Ura (bóg zarazy), Ninip (Pan Świni) i innych jak Bachus, Dionysus, Tammuz, Adonis, Set, Typhon, Sabazios, “Pan Zastępów”, Israel Saturn, Posępny “El”, etc.  Czcili też bogów Yerahme’el, Ramman, Moloch, Chamosh, Asshur, Ashtoreth, Nergal i Marduk, itd.  Żydzi powoli i niepewnie zbliżali się do monolatrii jednego z Elohimów zwanego Jehową.

- Jehovah nie był żydowski. Jego imię znaleziono w inskrypcjach pochodzących z ok. 2800 BC, i znowu w innych z ok. 2100 BC. Jehowę wiązano z księżycem, i przyjął atrybuty takich poprzedników jak Yerahme’el, Ura, Ramman i Asshur.  Stopniowo zyskiwał na znaczeniu w płn. Arabii jako demon chorób, bóg ognia, bóg burzy, i może też bóg trzęsień ziemi.

Kult Jehovah w czasach poprzedzających pojawienie się kultów słońca, był religią strachu. Po nadejściu indo-europejskich "aryjczykich" kultów Słońca i Zmierzchu, następiła ogólna poprawa w myśli religijnej. Bogowie podziemia nabrali bardziej przyjemne cechy i stali się bogami światła i słońca. Pośród tych którzy pojawili się z ciemności Piekła byli Ura, Ninip, Bacchus, Dionysus, etc., a inni pozostawali w tyle i zachowali cechy kultu demona, np. Israel, Saturn, El, Sabaoth i Jehovah.

Ok. 500 BC Żydzi "adoptowali" boga Jehovah, atrybuty dobrego Ahura Mazda Persów, i po trochu uczyli się wyposażenia Jehovah wyższymi cechami moralnymi niż byli w stanie sobie wyobrazić. W tym samym czasie "adoptowali" dualistyczny system Akkadów i Zarathrusta, i sprowadzili je z Babilonii razem ze zreformowanym rytuałem dla ich boga, przebłaganiem księcia demonów, Azazela, upadłego anioła (kozioł ofiarny).

W końcu lud żydowski doszedł do zniekształconego monoteizmu. Ich "Jehovah" nigdy nie był ojcem wszystkich ludzi, ideałem miłości, sprawiedliwości, miłosierdzia, współczucia itd. Wręcz przeciwnie, bogiem zemsty, sprawiedliwym i miłościwym jedynie dla Żydów, i wrogiem innych ludów odmawiającym im praw człowieka i nakazując im uległość wobec Żydów, tak by Żydzi przywłaszczyli sobie ich własność i nimi rządzili, eksterminując wszystkich tych, którzy temu się sprzeciwiają.

- Żydowskie plemię dalej "adoptuje" od nie-Żydów i lubi naśladować każdą nową rzecz, ideę i instytucję jakie pojawiają się w "gojowskim" świecie. Widoczna była skłonność pożyczania od islamu. Np. Żydzi "adoptpowali" symbol imitujący "krzyż" chrześcijan i "gwiazdę i półksiężyc" muzułmanów.

Uważajcie na WIELKĄ ŻYDOWSKĄ MASKĘ!

http://www.renegadetribune.com/the-great-jewish-mask-judaism-jewish-fiction-part-4/