Unia celna stanowi podstawę Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. Przepisy prawa celnego znajdują się w Unijnym Kodeksie Celnym. Opiera się on przede wszystkim na założeniu, że każdy towar, który został legalnie wyprodukowany lub udostępniony do obrotu, spełniając uprzednio wszystkie wymagania formalne związane z przywozami w jednym z państw członkowskich, powinien mieć zagwarantowany swobodny przepływ na terenie wszystkich państw przynależących do Unii Europejskiej. Jest to bowiem główna idea rynku swobodnego, bez barier uniemożliwiających obrót.
Aby umożliwić istnienie i sprawne funkcjonowanie wspólnego rynku należało dostosować w pewien sposób prawo krajowe do praw pozostałych państw. W celu takiego dostosowania powstał w 1994 roku Kodeks Celny. Obowiązuje on we wszystkich państwach członkowskich. Ma on oczywiście nadrzędną rolę w stosunku do poszczególnych praw krajowych. W 253 artykułach znajdują się główne postanowienia prawa celnego. Szczegółowe informacje natomiast umieszczone są w Przypisach Wykonawczych do Kodeksu Celnego oraz ich załącznikach. Są one ciągle uzupełniane i doskonalone i właśnie dzięki tym zabiegom prawo to staje się coraz bardziej dostosowane do rzeczywistej sytuacji gospodarczej. Kodeks Celny określa prawa w zakresie praw procesowych, podatkowych i ogólnych. Nie obejmuje on natomiast ani handlu usługami ani obrotu kapitałowego, a jedynie obrót towarowy za granicą.
W Unii, jak wiemy, nie istnieją granice wewnętrzne, dlatego też jeśli chodzi o obrót towarowy z państwami trzecimi, nienależącymi, to Kodeks Celny zawiera regulacje odnośnie terytorialnego zastosowania. Zgodnie z nim również do obszaru celnego Wspólnoty Europejskiej należą również wody terytorialne, morskie wody wewnętrzn i przestrzeń powietrzna.
W dniu wstąpienia Polski do Unii Europejskiej zniesione zostały lądowe granice celne pomiędzy naszym krajem a naszymi sąsiadami, a także cła w obrocie towarowym pomiędzy krajami Wspólnoty. Komisja Europejska stworzyła zintegrowaną taryfę celną Wspólnot Europejskich, tzw. TARIC. Jest to pewnego rodzaju baza danych, która zawiera aktualne ustawodawstwo oraz obowiązujące taryfy. Jest ona codziennie aktualizowana i wysyłana do państw członkowskich, aby mogły one na bieżąco korzystać z najnowszych ustaleń. Wprowadzono również INTRASTAT, czyli system statystyki obrotów pomiędzy krajami członkowskimi. W tym celu upoważnione organy państwowe gromadzą dane dotyczące wywozów i przywozów towarów przez przedsiębiorstwa, opracowują je i udostępniają. Przedsiębiorcy są zobowiązani do udzielania tego rodzaju informacji w cyklach miesięcznych.