zaburzenia dzieci!!

N O R M A

* ILOŚCIOWA-jako wynik rozkładu normalnego populacji (normą jest to co przeciętne),nadaje się do badań biologicznych ,badania cech osobowości

* SPOŁECZNO-KULTUROWA- kontekst społeczno –kulturowy w którym dana jednostka żyje (zwyczaje, role)

* TEORETYCZNA- punktem odniesienia jest teoria, koncepcja

Gdy ktoś nadmiernie przestrzega norm mogą wykształcić się zaburzenia obsesyjno- kompulsyjne

Aspekt zdrowia i choroby

Zdrowie jest pełnym dobrostanem fizycznym ,psychicznym i społecznym

Chory a pacjent zdiagnozowany, zdefiniowany, wymiar roli społecznej, wejście w tryb pewnej instytucji, ograniczmy kogoś ,odciążamy od odpowiedzialności

Antonowski- wprowadził pojęcie poczucia koherencji (nastawienie do życia o przewidywalności i przekonaniach nt .świata)

Systemy klasyfikacyjne- są rzeczą umowną 1 etap( faza symptomatologiczna)- wybieramy symptomy które wydają się ważne w późniejszym leczeniu 2 etap(symptomy grupujemy w syndromy czyli gr symptomów) osie itp. system klasyfikacyjny( jednostki nozologiczne)

Klasyfikacje dzieci i młodzieży zostały utworzone wtórnie do klasyfikacji dorosłych

Diagnoza dzieci:

-diagnozując dziecko musimy uwzględnić kontekst rodzinny

-istotna jest zmienność zachowania w różnym wieku

-dzieci mają gorszą/słabszą ekspresję swoich emocji/przeżyć , przejawiać się to będzie na ich poziomie somatycznym i fizjologicznym

-ujawniają się wady/symptomy które powstały wcześniej (okołoporodowe itp.)

-istota zaburzeń jest taka sama jak u dorosłych ale to że przyjmuje ona taką formę zależy od wieku, okresu rozwojowego

-współ zachorowalność ( np.depresja w anoreksji )

Rozwój związku z obiektem – wg M.Mahler

1. Faza autystyczna (pierwszy miesiąc życia).

2. Faza symbiotyczna (2-8 miesiąc).

3. Faza separacji-indywiduacji (8-36 miesiąc) różnicowanie pomiędzy dzieckiem a matką (potrzeba frustracji gdy nie są zaspokojone potrzeby dziecka) dziecko ma wtedy świadomość że jest odrębne

Teoria obiektów przejściowych

-po sytuacji konfrontacji z separacją dziecko przywiązuje się do jakiejś zabawki, przedmiotu dającego poczucie bezpieczeństwa ( pieluszka, muszelka)

* subfaza różnicowania - uświadamianie odrębności

* subfaza praktyki - odbieganie, przybieganie do matki (doświadczanie omnipotencji)

* subfaza powtórnego zbliżania –ok.18 m-ca znowu przylgnięcie do matki

4. Integracja reprezentacji „Ja” i „obiektu”

(3-7 rok życia) (matka lub inny ważny obiekt)

5. Konsolidacja ego i superego.



Pozycja schizoidalno-paranoidalna 5-6 m-c życia, dominują procesy rozszczepienia, poprzez doświadczanie opinii że coś robi dobrze/źle

Pozycja depresyjna- pierwsza duża utrata z matką uczy nas utraty w życiu (jak zareagujemy na tą pierwszą utratę taki będziemy reagować w przyszłości, wykształcimy wzorzec)

Self i obiekt zostają rozdzielone między sobą, ale self nie jest połączone jeszcze w jedno.

(M.Klein)















Niezróżnicowane self (0-2 mies.)

↓

złe doświadczenie dobre doświadczenie

↓ ↓ (rozszczepianie) ↓ ↓

złe self zły obiekt dobre self dobry obiekt

Poz depresyjna

self obiekt

zły albo dobry zły albo dobry

(syntetyzowanie)

↓ ↓

zły i dobry zły i dobry



KONCEPCJA PSYCHOSPOŁECZNEGO ROZWOJU E.H. Eriksona

Przeformułowanie pojęcia kryzys jest czymś pozytywnym bo przechodzimy na wyższy etap

1. Podstawowa ufność ↔ brak zaufania (ur. – 12–18 mies.)stałość tej fazy

-istotna jest stałość wymagań, zachowań rodziców

2. Autonomia ↔ wstyd i wątpliwości (2-3 r.ż.)

3. Inicjatywa ↔ poczucie winy (4-5 r.ż.)

4. Produktywność ↔ poczucie niższości (6-12 r.ż.)

5. Tożsamość ↔ dyfuzja ról (13-22 r.ż.)

- integracja i identyfikacja z normami społecznymi

Może być:

Tożsamość osiągnięta dokonanie wyboru poglądów, zachowań

Moratorium przedłużony kryzys (pomieszane poglądy, zachowania)

Dyfuzja tożsamości brak zaangażowania w coś konkretnego

Tożsamość przybrana można zmienić tożsamość bękarta na tożsamość satanisty, może to pomóc w integracji tożsamości

6. Intymność ↔ izolacja (23-34)

7. Generatywność ↔ stagnacja (35-60)

8. Integralność ↔ rozpacz



1.Przywiązanie jest wrodzone

2.Aktywność dwustronna

3.Zależność: efektywna <-> nieefektywna( potrzeba bliskości jest różna)

4.Poczucie bezpieczeństwa

5.Eksplorowanie świata, siebie i innych

6.Emocjonalna dostępność i wrażliwość

Czy kiedy dziecko zwraca się do rodzica, rodzic reaguje? Czy jest dla dziecka dostępny mając na głowie swoje sprawy Czy rodzic jest w stanie zrozumieć jak spostrzegany jest przez dziecko?

Potrzeby(chce lizaka)

Ulga Dyskomfort (zaraz będzie obiad)

Gratyfikacja

(kontakt wzrokowy, dotyk, uśmiech)

Potrzeby

Odpowiedź Ograniczenia i

o piekuna zasady

Odpowiedź dziecka

WZORY PRZYWIĄZANIA

Bezpieczny

Lękowo-ambiwalentny

Unikający

Zdezorganizowany

Autonomia uwarunkowana przywiązaniem

Bliskość Indywiduowanie

Równowaga / konflikt:

A utonomia Zależność

jako manifestacja bezpiecznego przywiązania



niezgodne z oczekiwaniami i małe wsparcie dla autonomii

zgodne z oczekiwaniami

niezgodne z oczekiwaniami i wsparcie

dla autonomii







T rudności w komunikacji rodzic-dziecko



D ziecko spostrzega rodzica jako nieosiągalnego



W zrastają u dziecka lęki, złość i zachowania obronne
Pojawienie się symptomu/problemu

Odpowiedź rodzica



S ymptomy dziecka


Relacja rodzic-dziecko
- podążanie za potrzebami dziecka
- dostępność rodzica
- przekonanie dziecka o dostępności rodzica

Relacja między rodzicami
- możliwość dawania sobie wsparcia
- własne wzory przywiązania



TRAUMA RELACYJNA- dotyczy sytuacji braku więzi, utraty, braku, zmiany więzi (obiekt może być nie zdolny do relacji/ częsta zmiana obiektu)

Trauma DSM IV- cechy i emocje towarzyszące, wywołujące

ICD 10- co może być wydarzeniem traumatycznym, zagrożenie dla integracji psychicznej

* Brak więzi

DSM: Reaktywne zaburzenie przywiązania,

-czy dzieci wolą być same czy wola bawić się z innymi dziećmi

-dzieci zahamowane w kontaktach społecznych

- wycofanie z życia społecznego ( za dużo bodźców)

-ambiwalencja chaos, zdezorganizowanie

musimy to odnieść do norm społ.- kult., porównać z inną grupą dzieci i etapem rozwoju)



ICD: Zaburzenie selektywności przywiązania

Dążenie do bliskości w sytuacji trudnej( do rodzica lub osoby obcej)brak hierarchii ważności osób, zachowania tzw. przylepne, mała modulacja u tych dzieci, dążenie aby zwrócić na siebie uwagę

* Specyfika więzi dziecka z opiekunem

DSM i ICD: Reaktywne zaburzenie przywiązania

Doświadczenie traumy w przywiązaniu, zero wsparcia w związkach, rozstanie ,separacje, dzieci nieszczęśliwe, wycofanie ale też zachowania agresywne wtórne do lęku, czujność = ciągły stan gotowości do obrony i wyczerpanie emocjonalne, niski poziom poczucia bezpieczeństwa

TRAUMA KUMULACYJNA

skumulowanie się takich wydarzeń które same w sobie nie są traumatyczne ,ale ich ilość jest tu znacząca (dziecko nie jest w stanie regulować swoich emocji), nie ma więzi

do t.k. może dojść również gdy jest zbyt duże zaangażowanie

przyczyny traumy kumulacyjnej

-małe zaangażowanie rodziców

-rodzice nie umiejący rozpoznawać zachowań i potrzeb dziecka

-frustracja gdy więcej uwagi jest poświęcone rodzeństwu



STIERLIN- procesy wiązania/procesy delegowania(niespełnione pragnienia rodziców) (procesy nieświadome)

Procesy przywiązania

Superego->wzbudzanie poczucia winy( często stosowane przez osobowości narcystyczne

Ego-możliwość adekwatnej oceny siebie przez nastolatka

Id- popędowe zaspokajanie dziecka przez rodzica

Delegacje:

ID: źle jak delegacje są sprzeczne ,jeden rodzić to a drugi tam to),albo gdy są tak silne że uniemożliwiają nam spełnianie potrzeb

Ego: adekwatne oceny

Superego: ja idealne rodziców, to co im się nie udało

ZABURZENIA EMOCJONALNE ROZPOCZYNAJĄCE SIĘ W DZIECIŃSTWIE:

Lęk który występuje u dziecka wpływa regulująco czy zakłócająco?, kontekst rozwojowy( lęk przed ciemnością występuje 4-6 r.z , lęk przed obcymi 8 m-c ż.) naturalne w pewnym wieku

-objawy somatyczne, nasilenie gdy separacja, częste lęki o rodziców, sny lękowe, silna reakcja paniki podczas rozdzielenia z matką, agresja może być wtórna do lęku

-monosymptomatyczność

-konkretne sytuacje i obiekty

- bliski kontakt z rodziną, bliskimi/ brak kontaktu, potrzeby kontaktu z innymi

- osobowościowe predyspozycje, zaburzenia u rodziców, skargi somatyczne ,niechęć kontaktów społecznych

-częste zachowania regresywne (aby rodzice się mną zajęli), po urodzeniu drugiego dziecka nasilenie zachowań rywalizacyjnych , fantazjowanie aby rodzeństwo zniknęło

-nie mówienie do nikogo/ do wybranych osób

-najczęściej u dziewczynek, w okresie kilku lat, najczęściej okres dojrzewania

-brak ekspresji emocji

Etiologia: -ojciec emocjonalnie wycofany –matka nadopiekuńcza – urazy okołoporodowe – urazy psychiczne (śmierć, wykorzystanie seksualne) – urazy kumulacyjne – rodziny z ograniczoną komunikacją werbalną – cechy osobowości eksponujące do mutyzmu – bierna złość( trudności w jej wyrażaniu)

Leczenie: wzmacnianie pozytywnych zmian, farmakologia

ZABURZENIA ODŻYWIANIA

Etiologia:

1.Zaburzenia odżywiania z przeżuwaniem (ruminacje)

2.Pica- zjadanie różnych dziwnych rzeczy ,deprywacja ,chaos w rodzinie

3 .Jadłowstręt psychiczny (gim, liceum)



Jadłowstręt psychiczny

4.Bulimia psychiczna (okres studiów)

Bulimia psychiczna

Dziewczęta > Chłopcy

Bigoreksja u chłopców



Przyczyny biologiczne:



Czynniki indywidualne:



Czynniki społeczno-kulturowe:



Czynniki rodzinne:

„Droga anoreksjo! Dość długo się przyjaźnimy. Towarzyszysz mi przez pewną część życia. Ty jedyna mnie rozumiesz. Wiesz co czuje. Nie karzesz mi jeść, nie zwracasz uwag. Jesteśmy nierozłączne, ty często decydujesz za mnie. Ale to nie ja, ty zabiłaś prawdziwa Anię, która jest zupełnie inna niż ty. Ty uważasz, że tak jest lepiej. Teraz jestem chuda. A przecież to jest teraz modne i piękne. Tylko, że ja sama nie wiem, co myśleć. Wszyscy mówią, że masz negatywny wpływ na moje zdrowie, przez ciebie moje życie jest bardziej szare. Pomogłaś mi schudnąć. Teraz nie patrzę z zazdrością na modelki z figurą lalki Barbie. Jestem chuda – ale czy szczęśliwa? Czy to jest prawdziwa przyjaźń?”



MOCZENIE MIMOWOLNE (ENURESIS)

Diagnozuje się gdy co najmniej 5 r.ż. umysłowy i kalendarzowy

-może być związane z cukrzyca /napadem padaczkowym (musimy najpierw wykluczyć te przyczyny)wykluczenie przyczyn somatycznych

-związane z lękiem i niepokojem



Rozpowszechnienie wg DSM:

5 lat – chłopcy 7%; dziewczynki 3%

10 lat – chłopcy 3%; dziewczynki 2%

18 lat – chłopcy 1%; dziewczynki rzadko

Dorośli: 1-3%

Pierwotne-nigdy nie było trwałego efektu treningu czystości

W tórne- co najmniej 6 mies opanowany trening czystości i powrót do moczenia się

Często łączone z traumatycznymi wydarzeniami

Leczenie: behawioralno- poznawcza ( dźwięk po zmoczeniu się) – farmakoterapia aby uspokoić, gdy symptom zaburza relacje rówieśnicze jest większa motywacja do leczenia



ZANIECZYSZCZANIE SIĘ KAŁEM (ENCOPRESIS)

Co najmniej 4 rok życia umysłowy i kalendarzowy

Minimum 1 raz w miesiącu

Rozpowszechnienie wg DSM:

5 latki – 1%

TYP:

* Agresywny- wyrażanie złości, urażenie rodziców (brudzenie mebli kałem)

* Regresywny- doświadczenie stresu, niepokoju, wydarzenia traumatycznego

Etiologia: zaburzenie cięższe niż moczenie

Pierwotne- nigdy nie było treningu czystości

Wtórne – ok. 1 r.ż.

T I K I (częstsze u chłopców , występują rodzinnie)

Tik – nie poddający się woli, nagły, szybki, nawracający, nierytmiczny, stereotypowy ruch lub wokalizacja (ICD-10) zanikają we śnie



Etiologia:

-strukturalne zmiany mózgu

-neuroprzekaźniki

-urazy okołoporodowe

-traumy, urazy psychiczne

-tiki nasilają się w sytuacjach stresowych

-powstrzymywanie się jeszcze je nasila

1.TIKI PRZEMIJAJĄCE (najlżejsze)(częściej ruchowe, głosowe, przed okresem dojrzewania)

Czas trwania do 12 miesięcy

2.PRZEWLEKŁE TIKI RUCHOWE LUB GŁOSOWE (proste reakcje)(czas trwania powyżej 12 miesięcy

Albo ruchowe albo głosowe( mogą pojawić się obie formy)

3.ZESPÓŁ TIKÓW GŁOSOWYCH I RUCHOWYCH GILLESA DE LA TOURETTE’A (najpoważniejsze)

Ruchowe i głosowe

Większość dni w ciągu min 12 miesięcy (często występują równocześnie)





DEPRESJA (istotny kontekst: żałoba itp.)

Dorośli:







Depresja anaklityczna (R.Spitz)

Fazy reakcji na rozstanie z matką (Bowlby):



Symptomatyka depresyjna u niemowląt (Kreiser):



Symptomatyka depresji u dzieci (Weinberg):

(Objawy osiowe)

1.Obniżony nastrój- poczucie gorszości, samotności, zmienność nastrojów, izolacja

2.Samoobwinianie się- jestem bezwartościowy (ucieczki z domu) poczucie krzywdypoczucie winy

(Objawy brzeżne)







Symptomatyka u młodzieży (Kępiński):



(Bomba i in.)

Depresja maskowana-schowana pod innymi zaburzeniami np. zaburzeniami zachowania



Dzieci:

Starsze dzieci i młodzież:

Młodzież:

Płeć:

Dziewczęta - częściej zaburzenia nastroju, lęki, zaburzenia funkcji intelektualnych i objawy somatyczne

Chłopcy - zaburzenia aktywności, autoagresja



OBRAZ KLINICZNY DEPRESJI U MŁODZIEŻY

ICD-10

„Zaburzenia mające początek w okresie dzieciństwa i dorastania”

→ „Mieszane zaburzenia zachowania i emocji”

→ specyficzne: „Depresyjne zaburzenia zachowania”



SAMOBÓJSTWO

Celowe i świadome pozbawienie się życia.

Zadanie sobie śmierci lub sprowokowanie zdarzeń, które mają w swoim bezpośrednim następstwie doprowadzić do niej.

Samobójstwo rozłożone w czasie:

Etapy samobójstwa usiłowanego:

  1. Etap samobójstwa wyobrażonego

  2. Etap samobójstwa upragnionego

  3. Etap samobójstwa usiłowanego

(Hołyst)

Dziewczęta próbują 3x częściej

chłopcy popełniają 3x częściej

ROZPOZNAWANIE:

INDYWIDUALNE CZYNNIKI RYZYKA:

RODZINNE CZYNNIKI RYZYKA

KULTUROWE/SPOŁECZNE CZYNNIKI RYZYKA

SCHIZOFRENIA U DZIECI:

echolalia(powtarzanie)

echomima (naśladowanie min innych)

echopraksja( naśladowanie ruchów innych )

-znika okres pytań „dlaczego” „po co” dlatego że znika relacja

-mogą pojawić się dziwaczne odpowiedzi (neologizmy)

Fonografizm- wydaje się że dziecko nie słucha co się dzieje (bawiło się w koncie), tym czasem dziecko potrafi powtórzyć całą wypowiedź

-stereotypie mimiczne

-ciągle bawią się tak samo nie wytwarza się twórcze myślenie

-reakcja na kontakt z innymi, często reagują agresją

-brak dystansu (brak selektywności przywiązania)

-błaznowanie, wulgaryzmy (koprolalia-przymus mówienia wulgaryzmów) (paroreksja- zjada się rzeczy niejadalne, dziwne) (koprofagia-zjadanie kału)

-spowolnienie psychoruchowe ,przewaga zachowań agresywnych

Halucynacje mogą zdarzyć się każdemu u dziecka diagnozuje się je gdy jest silny lęk przed halucynacją

-częste jako zwiastun

Symptomy zwiastunowe schizofrenii:

Sch. Może zacząć się poprzez okres wybuchu agresji

-objawy innej choroby np. anoreksji mogą być objawami sch. lub odwrotnie

-wycofanie się z relacji, zmykanie się w sobie

-dziwaczność

-podejrzliwość

-problemy z koncentracją , uwagą, z poczuciem przezywania siebie, otoczenia

-pojawiające się lęki specyficzne i uogólnione

-natręctwa (egosyntoniczne- nierozpoznawalne jako obce)

Prognoza:

-funkcjonowanie przed chorobą

-obniżone IQ

-długi okres zwiastunowy( progromalny)

-obciążenia rodzinne, okołoporodowe

-dominacja objawów negatywnych

-płeć męska gorzej prognozująca

SCHIZOFRENIA W WIEKU MŁODZIEŃCZYM:

Dominowanie w symptomatyce i treści psychozy problematyki okresu dojrzewania

-sfera seksualna

-sfera tożsamości

-sfera religijna

-sfera relacji z innymi( okresy separacji z rodzicami)

Choroby somatyczne, zatrucia , psychostymulanty(podobne objawy do schizofrenii)

AUTYZM (diagnozę stawiamy do 3 r. ż.) (wczesna manifestacja zaburzeń psychotycznych)



-jako zaburzenie ogólne( jednostka nozologiczna)- jako cecha( symptom)

1. Jakościowe uszkodzenie związków społecznych

Dzieci nie wchodzą w relacje, brak informacji zwrotnej (odrzucanie), trudno znieść im bliskość fizyczną , wprowadzanie czegoś nowego powoduje niepokój

Działania stereotypowe (niezmienne ) schematyczne działaniadają poczucie bezpieczeństwa

Trudności z rozpoznawaniem stanów psychicznych i emocjonalnych ( nie są wstanie wczuć się w emocje drugiego człowieka)

2.Jakościowe zaburzenia komunikacji werbalnej, niewerbalnej i wyobraźni

Stereotypie, ograniczony repertuar zachowań

3.Ograniczenie repertuaru aktywności i zainteresowań

Godzinami bawienie się jednym przedmiotem np.guzikiem

Trudno skupić ich uwagę ogromna przerzutność



Zaburzenie autystyczne (zespół Kannera) autyzm najbardziej typowy, klasyczny

Brak naprzemienności, my będziemy coś rodzić a dziecko nie będzie odpowiadać

Częste echolalia, trudności z używaniem zaimków, zachowania stereotypowe, rytualizacja zachowań ,szczególnie widoczne są „obiekty przejściowe”, brak uśmiechu , rozpoznanie do 3 r.ż.



Zespół Retta

-tylko u dziewczynek

-długo występuje prawidłowy rozwój, zespół rozpoznawany po koniec 1 r. ż.

-dzieci nawiązują kontakt werbalny po czym wycofują się

-pojawiają się stereotypia

-brak manipulacji (zabawkami, brak chęci poznania)



Zespół Aspergera

-dominuje u chłopców

-opóźniony rozwój mowy ( 1 sygnał)

-czasami echolalia ,neologizmy

-brak opóźnienia rozwoju poznawczego

-czasami opóźniona samomotoryka

-specyficzne zainteresowania ( kolekcjonowanie mało typowych rzeczy)

-norma intelektualna

- językowo na poziomie

-rodzaj pewnej izolacji

-dzieci lubią przebywać same

-wyższy niż w populacji poziom lęku

-są to osoby które w przyszłości są niezależna( „poczciwi dziwacy”) czas wolą spędzać samotnie





ZABURZENIA PSYCHOSOMATYCZNE 22.01.2010

-uwzględnienie szerszego kontekstu życia danej osoby

-grupa zaburzeń gdzie głównym czynnikiem, u podstaw zaburzenia będzie czynnik psychiczny (uraz psychiczny) w znaczący sposób będzie modyfikował nasilenie symptomów somatycznych

-wzmaga się gdy zaczynamy się koncentrować na symptomie

-lepsze funkcjonowanie gdy zapominamy ,nie koncentrujemy się na danym symptomie

Somatyzacja - większa świadomość doznań fizycznych, sposób opisu swoich problemów emocjonalnych poprzez objawy somatyczne, gdy będziemy pytać o emocje pacjent odpowie nam że np. czuje ucisk w mostku

W dsm –zaburzenia nazwane psychofizjologicznymi, następnie używanie nazwy zaburzeń pod postacią somatyczną



ICD:

Kategoria: Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną

DSM-IV:

Zaburzenia lękowe; zaburzenia pod postacią somatyczną; zaburzenia dysocjacyjne, zaburzenia adaptacyjne



Z.Freud ( dokonał podziału na 2 rodzaje)

Psychonerwice- (nerwica konwersyjna-histeria)symptomy miały znaczenie symboliczne, symptomy mogą być interpretowane przez psychoanalityka

Nerwica aktualna –(neurastenia, hipochondria)związane z nierozładowanym napięciem najczęściej seksualnym, które przeobrażało się w lęk , one działy się na bieżąco( presja czasu, ciągły stress)

Franz Alexander (klasyczna 7 ) 3 czynniki które wyróżnił

1.konfiguracja psychodynamiczna, odwołująca się do osobowościstrategie obronne jakie jednostka przyjmowała, czynnik który jednostka ukształtowała w dzieciństwie,

2.sytuacja stresowa- ona reaktywuje nasz wewnętrzny problem (np. sytuacja egzaminu może reaktywować trudność z moją samooceną)

3.czynnik X- podatność danego narządu

Rodzaj konfliktu może powodować konkretną jednostkę chorobową

Dyskusje nad osobowościami psychosomatycznymi, predyspozycje osobowościowe.

  1. Astma oskrzelowa

  2. Choroba wrzodowa

  3. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego

  4. Atopowe zapalenie skóry

  5. Reumatoidalne zapalenie stawów

  6. Samoistne nadciśnienie tętnicze

  7. Nadczynność tarczycy



Bardziej współczesne koncepcje:

Szkoła francuska (McDougall)

Myślenie operacyjne

Sposoby myślenia osób psychosomatycznych i ich sposób tworzenia relacji. Nastawieni są na pragmatyczne działanie pozbawione emocji. Opisując innych i ich relacje pomijają kontekst emocjonalny, tendencja do symbolizowania( słowa używane symbolicznie pomijają emocje). Emocje nie są rozpoznawalne, często je zgadują.

Stany Zjednoczone (Sifneos)

Aleksytymia (al-brak ,leksis- emocje)

Trudność w rozpoznawaniu i nazwaniu emocji u siebie i innych. Nie są w stanie ich zwerbalizować , pokazują je somatycznie. Trudność z fantazjowaniem, abstrakcją. Sztywna postawa ciała, mimika.





Max Schur

TEORIA DESOMATYZACJI – RESOMATYZACJI

Niemowlęta reagują psychofizjologicznie(całym ciałem), to co się dzieje w procesie rozwoju to dochodzi do desomatyzacji, emocje są oddzielane od stanów fizjologicznych, zaczyna różnicować co dzieje się w ciele a co dzieje się w emocjach. W sytuacjach zagrożenia stresu, zagrożenia może dojść do regresu czyli dziecko cofa się do poprzedniego okresu resomatyzacji



Henry Krystal

TEORIA AFEKTU

Trauma I typu → RESOMATYZACJA (wydarzenia gwałtowne, nagłe, nieoczekiwane) charakterystyczne uruchomienie resomatyzacji

Trauma II typu → NIEPOWODZENIE DESOMATYZACJI (trauma relacyjna powstająca w dłuższym okresie czasu, zostanie zablokowany proces desomatyzacji)

Khan (60)

Matka jako „tarcza ochronna”

„Trauma skumulowana”

Allan Schore

Matka reguluje emocje dziecka (regulacja diadyczna)

Peter Fonagy

Funkcjonowanie refleksyjne

Odzwierciedlanie stanów dziecka

→ rozwój funkcji refleksyjnej

PSYCHOSOMATYKA

Czynniki predysponujące i przyśpieszające:

Czynniki podtrzymujące:

(Lask & Fosson)



MODEL RODZINY PSYCHOSOMATYCZNEJ

/S. Minuchin/



MODEL RODZINY PSYCHOSOMATYCZNEJ Beatrice Wood

PRZYWIĄZANIE



(na marginesie)Sposób porozumiewania się u rodzin psychosomatycznych

Rozmawianie ze sobą poprzez symptomy, „boli mnie głowa”oznacza przytul mnie,” źle się czuję” daj mi spokój



Etiologia zaburzeń psychicznych u dzieci i młodzieży



Tożsamość psychoseksualna 3 elementowa

Nasza seksualność dla rodziców oznacza niezależność

Często rodzice sami mają problemy ze swoją seksualnością i trudno im zaakceptować seksualność swojego dziecka

Seksualność w kontekście społeczno-kulturowym (reklamy itp.)

Identyfikacja płciowa

- indywidualna świadomość, przynależność do gr mężczyzn /kobiet (powstaje w pierwszych kilku latach życia)zależność społeczna ale nie tylko. Tożsamość płciowa-zachowania seksualne, indywidualne przekonanie że ja jestem k/m (zależy też od rozwoju biologicznego, wahania hormonalne mają duży wpływ np. zespół nadnerczowo-płciowy)

Freud twierdził że seksualność kształtuje się w ciągu życia, że rodzimy się biseksualni. Twierdził nie jest to uwarunkowane biologicznie.

Nasza tożsamość kształtuje się od samego początku, identyfikacja z własną płcią 2,3 r.ż.



Identyfikacja z rolą- coś co różnicuje płeć w kontekście zachowań społecznych

Czy dziecko wchodzi w rolę społeczną? -obserwacja zabaw w przedszkolu

Kiedy zaczyna się rozwój psychoseksualny – 8 tydzień wieku płodowego( kształtowanie się płci)

Pierwsze lata doświadczania cielesności, akceptacja ciała dziecka przez matkę(fizyczna bliskość bez napięcia) akceptacja dziecka przez samego siebie. Dziecko ma kontrolę nad swoim ciałem zaczyna je kontrolować (trening czystości). Przygotowanie do rozwoju seksualnego.

Okres przedszkolny- role płciowe, utożsamianie się z rolą, masturbacje (rodzaje, kiedy szkodliwość) ,problem tożsamości (chłopiec bawi się lalkami bo ma same siostry domu)(jak będzie wyglądał jego rozwój w związku z tym)(istotne uwzględnienie kontekstu)

Niepokojące mogą być np. szkodliwe rodzaje masturbacji, nadmierne eksponowanie seksualnych wątków, zachowań, występowanie zachowań nadmiernych, ekspresyjnych związanych z seksualnością ,

Okres podziału na chłopców/dziewczynki (dalszy etap formowania się tożsamości płciowej)

Okres dorastania- nadużycia seksualne( osoba jest nieświadoma, bez jej zgody, nie ma możliwości rozpoznania )ważne aby uwierzyć dziecku i zainterweniować



-zachowania agresywne wśród dziewcząt wzrastają

-emocja, popędstoi na straży pierwszego prawa biologicznego( jako zachowanie naszego własnego życia)

-zachowanie wrodzone i niezmienne

-wzrasta ilość zachowań agresywnych gdy jest zbyt duże zatłoczenie (szkoła, internat)

-zachowania odwołujące się do instynktu, że ja chronię swój teren,

-(ochrona potomstwa, w świecie zwierząt) takie zachowania możemy zaobserwować u rodziców dzieci,

- zachowania agresywne w grupie( hierarchia w stadach, żeby stado mogło funkcjonować),gdy przenosimy to na grupę mamy dwojakiego rodzaju zachowania, agresja aby : a)podniesienie swojej hierarchii grupowej b)gdy grozi jakiemuś dziecku wejście w role kozła ofiarnego, ich agresywne zachowania będą systemem obronnym aby w tą rolę nie wejść c) agresja jednoczy grupę, grupy potrzebują wroga aby z nim walczyć by mieć swoją spójność d) agresja aby kształtować tożsamość, odrębność

- agresja skierowana na osobę która przeszkadza nam w realizacji (jednak rzadka u dzieci), skierowana na kogoś kto nie jest powodem tej agresji (częste u dzieci)

-bezpieczny obiekt na którym możemy ujawnić agresję, obiekt bezpieczny (wtedy widać że jakiś obiekt jest bezpieczny, jeśli pokazuje na obiekcie złość, agresję),

-czasami agresja realizowana w fantazjach

-zdarza się że agresja jest kierowana na siebie samego, samo okaleczanie się

a) poprzez agresywne zachowania osiągamy pewien cel (gdy możemy wymusić pewien cel) w dorosłości osoby z przekonaniem, że im się coś należy, żądają pewnych rzeczy

b)naśladowanie modeli – przejmowanie jako wzór po rodzicach po bohaterach z filmu, (często zabraniamy dzieciom oglądać TV, nie powinniśmy ponieważ dziecko ma oswoić się z światem który istnieje, nie powinniśmy oczywiście pokazywać drastycznych form)

frustracja-ważne jest to czy dziecko ma zaspokojone potrzeby, czy dziecko ma zaspokojoną potrzebę bezpieczeństwa, zachowania agresywne po to by zwrócić uwagę rodziców na siebie, wiedzą, że jeśli będą agresywne dostaną karę ,ale rodzic zwróci na nie uwagę

zdarza się że potrzeby poznawcze nie zostają zaspokojone- dzieci wiercą się,kręcą



karanie? - przeceniamy karanie, karzemy po to aby pokazać co jest dobre a co złe (należy powiedzieć co ma zrobić jak się zachować (karze dziecko po to aby rozładować własne napięcie)

- nie zwracajmy uwagi na zachowania negatywne, wzmacniajmy pozytywne (oczywiście do pewnego momentu) ,mamy gotowość do karania a co do wzmacniania jesteśmy ostrożni

- musimy uważać z karą :

a)kiedy kara blokuje ważne potrzeby dziecka(kara musi dotyczyć zachowania a nie samego dziecka, musimy konkretnie zaznaczyć jakie zachowanie jest karane, z czym związana jest kara, kocham cię ale muszę cie ukarać)

b)dziecko już jest agresywne a my dajemy karę i dochodzi do sprzężeń zwrotnych, musi dojść do uspokojenia aby dać karę

Specyfika zachowań agresywnych u dzieci specyfika rozwojowa, pierwsze zachowania agresywne w drugiej połowie 2 r.ż –charakteryzuje je to że trwają krótko, agresja jest taka impulsywna, gwałtowna z ogromnym napięciem a po 1 minucie dziecko wraca do poprzedniego stanu

Dzieci są uwrażliwione czy mogą dokonać ekspresji swojej złości ,przyjmuje to formę narzekania, burczenia itp.

Agresja słowna pojawia się koło 4,5 r. ż.

Agresja jest tłumiona, nie ma możliwości pokazania złości ucieczka w narzekanie, zdarza się że czynności fizjologiczne są wykorzystane do wyrażenia agresji (moczenie, strajki głodowe) problem zaczyna się wtedy gdy zaczyna się to wymykać z pod kontroli

-ADHD (najpierw zaburzenie uwagi) występowanie też zachowań agresywnych, tłumaczymy wszystkie zachowania dziecka chorobą, jest to najczęstszy błąd

-zespół opozycyjno buntowniczy –wyrażanie agresji poprzez bun ,poprzez bierność w tym będzie tkwiła siła dziecka, poprzez odmowę zrobienia czegoś będą wyrażały swoją złość

-zaburzenia zachowania u nastolatka (dużo zachowań związanych z agresją :bójki ,wagary, alkohol, kontakty seksualne (w celu tylko i wyłącznie rozładowania napięcia)

Ważne jest aby zrozumieć funkcję tej agresji, wchodząc w relację z taką osobą często dalej nakręcamy tą agresje, musimy przerwać ten ciąg.

Zaoferowanie

–zrozumienia

– czy zachowania mają sens w kontekście rodzinnym

-programy uczące rozładowania i radzenia sobie z agresją ( „zabawa w psychoterapię” Caduson gwp) dmuchanie balonów, balon pęka ,lub wypuszczamy z niego powietrze, pokazujemy dziecku co się z nim dzieje, co dzieje się z jego agresją

istotnie niższy od przeciętnego (co najmniej o 2 odchylenia standardowe) poziom funkcjonowania intelektualnego o charakterze globalnym wraz z zaburzeniami w zakresie dojrzewania, uczenia się i przystosowania społecznego, spowodowany przez czynniki genetyczne i egzogenne na podłożu względnie trwałych zmian w ośrodkowym układzie nerwowym



Terapia rodzinna

Psychoterapia dzieci

Anna Freud- nie zgadał się z M.Klein , uważała że proces jest skierowany na relacje rodzinne, realność świata w którym żyj dziecko ,ważne jest to co się dzieje, bardzo ważna rola rodzica w terapii dziecka, jaki jest stosunek rodziców do terapii, ważne jest zwracanie uwagi na to co aktualnie się dzieje

Często stosuje się też terapię grupową, istotne jest aby miała ona jasne zasady (daje to poczucie bezpieczeństwa)

Nastolatki- zwracać uwagę na dostępność form relacji jakie mamy z nastolatkiem, odnoszenie się do realności życia, kontakt indywidualny jest powtórzeniem procesu indywiduacji (proces bliskości i oddzielania się od rodziców) forma „pomocy”, „poznania” a nie używanie słów „zmiana”, zwracanie uwagi na wrażliwość i samoocenę, specyficzny opór- rozważania o wszechświecie (globalizacjach),częste trudności z zakończeniem procesu separacji, podczas terapii nie przyspieszamy rozwoju ale go ułatwiamy, prowokowane są silne emocje przeciwprzniesienia.

Melani Klein- obserwując zabawę dziecka, kiedy zatrzymuje zabawę, zmienia temat, zatrzymuje zabawę






Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Zaburzenia u dzieci i mlodziezy (1) doc
Zaburzenia Dzieci i Młodzieży dr Iniewicz, psychologia, III semestr, Zaburzenia u dzieci i młodzież
Zaburzenia dzieci i mlodziezy - ostatni, psychologia, III semestr, Zaburzenia u dzieci i młodzieży
11 - wykład - ZESPÓŁ HIPERKINETYCZNY – ADHD(1), Zaburzenia u dzieci i młodzieży, ADHD
Klasyfikacja zaburzeń dziecięcych w ICD, Psychologia, kliniczna dzieci
Sylabus Zaburzenia u dzieci i młodzieży
Specyfika zaburzeń dziecięcych, WSFiZ - Psychologia, VIII semestr - specjalizacja - Psychologia sądo
zaburzenia dzieci i młodzieży
Zaburzenia u dzieci i mlodziezy
Zaburzenia dzieci i młodzieży, DIAGNOZA, SWPS materiały, pytania
Zaburzenia dzieci i młodzieży

więcej podobnych podstron