Wendorff J. (2010), Autyzm a padaczka. W: T. Pietras, A. Witusik, P. Gałecki (red.), Autyzm – epidemiologia, diagnoza i terapia
Występowanie padaczki u dzieci i młodzieży z zaburzeniami z kręgu autyzmu
Dla wstępnej oceny rodzaju zaburzeń napadowych u dzieci z padaczką bardzo pomocne jest zarejestrowanie obrazu napadów przez rodziców kamerą video w warunkach naturalnych dziecka, w domu. W wywiadzie należy zwrócić uwagę na częstotliwość napadów, rodzaj zachowań napadowych, czas ich trwania, czynniki prowokujące i zachowania ponapadowe, a także fakt występowania napadów w czasie snu lub po wybudzeniu
Obserwowane u dziecka napady padaczkowe na ogół mają stereotypową morfologię, brak jest możliwości przerwania napadu w dowolnym czasie, trwają 3-4minuty, a w ich następstwie charakterystyczny jest sen ponapadowy, a czasami stan pomroczny.
Szczególną postacią napadów niepadaczkowych ujawniających się u dzieci z autyzmem, zwłaszcza w przebiegu zespołu Retta, są tzw. napady hiperwentylacyjne. Zdarzają się w czasie czuwania, poprzedzone oddechem typu Valsalvy, z następowym tachypnoe. Takie zachowania mogą prowokować prawdziwe napady padaczkowe lub niepadaczkowe.
W badaniach nad padaczką w autyzmie i praktyce neurologicznej wykorzystuje się współczesne metody diagnostyczne, przede wszystkim metodę videoelektroencefalografii (videoEEG). Metoda ta precyzyjnie wskazuje na lokalizację początku napadu, a zwłaszcza jest użyteczna dla różnicowania napadów padaczkowych i natury niepadaczkowej. Głównym kryterium różnicowania napadów jest analiza morfologii napadów z synchronicznie zapisaną czynnością napadową w badaniu videoEEG.
Encefalopatie padaczkowe wczesnego dzieciństwa a zaburzenia z kręgu autyzmu
Padaczka stanowi najczęstszy problem diagnostyczny i terapeutyczny w neurologii dziecięcej. Uważa się, że ok. 1/3 przypadków padaczki rozpoczyna się w wieku dziecięcym.
Koncepcja encefalopatii padaczkowych jest oparta na stwierdzeniu, że agresywne napady padaczkowe, a także epileptogenna czynność elektrograficzna w okresie szczególnie nasilonych procesów dojrzewania mózgu, są podstawowymi przyczynami neuropsychologicznego pogorszenia lub trwałej regresji. Poznawcze i psychologiczne ubytki są następstwem głównie korowych zmian w wyniku zmniejszania się dystrybucji receptorów glutaminowych i upośledzonej neutrogenezy.
Nieprawidłowa, wzmożona aktywność padaczkowa jest specyficzna, zarówno od wieku, reakcją pobudzenia neokortykalnego na różne bodźce patologiczne, zarówno działające lokalnie, jak i w sposób uogólniony.
Zależna od wieku reakcja epileptogenna jest odmienna w poszczególnych okresach dojrzewania mózgu, przyjmując odmienną formę elektorencograficzną.
Lista zespołów napadowych rozpoczynających się w okresie noworodkowym, niemowlęcym i wczesnego dzieciństwa:
a) wczesna encefalopatia Miokloniczna
b) zespół Otahara
c) zespół Westa
d) zespół Dravet
e) zespół Lennoxa-Gastauta
f) zespół Landara – Kleffnera
g) padaczka z ciągłym wyładowaniem zespołów iglicy- fali we śnie wolnofalowym
h) stan Miokloniczna w postępujących encefalopatiach
Zespoły padaczkowe, w których obrazie klinicznym ujawniają się zaburzenia autystyczne
Zespół Westa
Warunkują 2 typowe objawy:
- napady zgięciowe
- charakterystyczny zapis elektroencefalograficzny: hipsarytmia ( szczegółowy typ uogólnionej dysrytmii w badaniach EEG stwierdzony w czasie międzynapadowym)
Zahamowania rozwoju psychoruchowego i uszkodzenie funkcji poznawczych jest obserwowane w większości przypadków tego zespołu, ale nie należy obecnie do bezwzględnych kryteriów rozpoznawczych.
Typowe napady zgięciowe pojawiają się w 3miesiącu życia, a etiologia zespołu jest w większości objawowa. Wśród czynników etiologicznych należy wymienić główne schorzenia uwarunkowane, jak:
- choroby nerwowo-skórne
- zaburzenia metaboliczne
- następstwa uszkodzeń chromosomalnych
- encefalopatię niedokrwienno-niedotleniową przed- i okołoporodową
- krwotoki wewnątrzmózgowe
- wady oun
W 5% zespół ma charakter samoistny
Pierwsze badania nad występowaniem autyzmu u dzieci z zespołem Westa prowadzono w 1981r. Zaburzenia psychiczne pod postacią zespołu nadruchliwości i autyzmu stwierdzono u 28%.
Autyzm w zespole Westa może ujawnić się również u dzieci z normą intelektualną.
Autyzm może pozostać jako jedyne zaburzenie psychiczne już po ustąpieniu padaczki. W większości przypadków zachowania autystyczne można stwierdzić już w 2rż, razem z narastającym UU
Zespół Dravet
Ciężka padaczka Miokloniczna okresu niemowlęcego (1:40000) budzi znaczne zainteresowania epileptologów dziecięcych, ze względu na swoje genetyczne podobieństwo do zespołu padaczki z drgawkami gorączkowymi.
Początek jest związany z występowaniem napadów nietypowych drgawek gorączkowych.
Zespół charakteryzuje się znacznymi trudnościami w leczeniu, jak i niekorzystnym postępującym przebiegiem do 5-6rż.
Wg badań:
- deficyt neuropsychologiczny dotyczący możliwości ruchowych, językowych, wzrokowych
- koordynacja wzrokowo-ruchowa najbardziej upośledzona
- pobudzenie ruchowe i cechy autystyczne
Zaliczany jest do grupy padaczek o nieustalonej klasyfikacji uogólnionej czy zlokalizowanym początku.
Napady mają wieloogniskowy charakter w różnych okolicach korowych, zwłaszcza w środkowej części płatów czołowych i okolicy centralnej
Zespół
Lennoxa-Gastauta (L-GS)
Charakteryzuje
ten zespół triada objawów:
napady padaczkowe (toniczne, atoniczne, nietypowe napady nieświadomości)
zmiany w badaniu elektocencefalograficznym
zahamowanie / spowolnienie rozwoju intelektualnego z zaburzeniami osobowości
Należy do najtrudniej leczących się zespołów padaczkowych, w których stosuje się leczenie alternatywne: stymulację nerwu błędnego oraz dietę ketogenną.
Stan elektryczny we śnie wolnofalowym, nabyta afazja padaczkowa (zespół afazji nabytej, zespół Landara- Kleffnera)
„padaczka z ciągłymi wyładowaniami we śnie wolnofalowym, charakteryzująca się występowaniem wielu rodzajów napadów w okresie snu oraz nietypowych napadów nieświadomości w czuwaniu”
Typową cechą jest stała, rozlana czynność z wyładowaniami iglicy-fali we śnie wolnofalowym,. Czas trwania padaczki obejmuje na ogół dość długi okres, kilku lat, i mimo że rokowanie dotyczące napadów jest zwykle korzystne, to prognoza tego zespołu jest poważna, ze względu na współistniejące zaburzenia neuropsychologiczne.
Wariantem tego zespołu jest nabyta afazja padaczkowa pojawiająca się w wieku 2-8lat. Zwraca się uwagę na częsty defekt neuropsychologiczny i zaburzenia psychiatryczne, które mogą przypominać zachowania autystyczne.
Występowanie autyzmu w padaczce w badaniach populacyjnych chorych z padaczką
Występowanie napadów padaczkowych, czy padaczki u dzieci z autyzmem jest dobrze udokumentowane i uznane za jeden z istotnych objawów towarzyszących autyzmowi, który wielokrotnie wymaga konsultacji i współdziałania w terapii neurologa dziecięcego.
Brakuje prac nad występowaniem autyzmu populacji dzieci chorych na padaczkę w zależności do wieku rozwojowego.
Wczesne rozpoznanie przez neurologów autyzmu u chorych z padaczką ma potencjalnie duże znaczenie dla poprawy stanu chorego, ze względu na możliwość uzyskania co najmniej u znacznego odsetka dzieci poprawy po włączeniu wczesnej interwencji psychiatryczno-psychologicznej.
Badania EEG u chorych z autyzmem, regresja autystyczna, regresja padaczkowa
Dzieci z autyzmem często są kierowane do pracowni EEG, gdy leczący podejrzewa ujawnienie się napadu padaczkowego. Zapis EEG trwa 1-7 dni
Istnieje fakt częstego ujawnienia się u dzieci z autyzmem, nawet bez napadów padaczkowych, częstych zmian padaczkopodobnych w EEG (59%). Były to:
- ogniskowe zespoły fal ostrych
- wieloogniskowe fale ostre
- uogólnione zespoły iglicy-fali
- napadowa czynność wieloiglic
Zmiany padaczkopodobne w zapisie międzynapadowym ujawniają się również często u pacjentów z napadowymii zaburzeniami niepadaczkowymi.
Regresja padaczkowa
Badania w zakresie licznych grup chorych na padaczkę wskazują pogarszający się przebieg dotyczący stanu intelektualnego u co najmniej 10% dzieci badanych długoczasowo. Jest to proces mogący mieć uwarunkowania wieloczynnikowe. W tym przede wszystkim nasilenie się objawów zaburzeń poznawczych zależeć może od postępującej etiologii w padaczkach objawowych, narastania częstości napadów, nieprawidłowego leczenia, a także niekorzystnych warunków socjalnych.
Wendorff stwierdził istotną korelację występowania niektórych uogólnionych form zapisu padaczkowego z ujawnieniem się zaburzeń poznawczych, dotyczących głównie mowy i uwagi u dzieci nieleczonych z łagodną padaczką częściową, z wyładowaniami w środkowej skroni, czyli padaczka rolandyczna.
Czynność napadowa w padaczce utrzymuje się i ma charakter długotrwały, jak np. w zespole Landara-Kleffnera, może być przyczyną utrzymujących się zaburzeń czynności poznawczych oraz zaburzeń zachowania na skutek negatywnego wpływu na dojrzewanie mózgu w tym okresie wczesnodziecięcym, w którym proces plastyczności mózgu jest szczególnie nasilony
Regresja autystyczna wyraża się przede wszystkim utratą komunikacji słownej. Jako taki stan przyjmuje się sytuację, gdy dziecko z zaburzeniami komunikacji pozasłownej i zachowań społecznych utraciło zdolność porozumiewania się wcześniejszego lub regresja nastąpiła jeszcze wcześniej niż dziecko miało możliwość opanowania znaczenia i stosowania zrozumiałej mowy.