Temat: Uczucia i przeżycia bohaterów Syzyfowych prac.

Książka „Syzyfowe Prace” bez wątpienia jest książką o młodzieży i o trudnym nieodłącznym temu wiekowi okresie dojrzewania. Dojrzewając szukamy swojego przeznaczenia i dążymy do odnalezienia naszego miejsca na świecie. Dojrzewaniu towarzyszy wiele uczuć i są jego nieodłącznym elementem. Tak też przeżywali okres młodzieńczy bohaterzy Syzyfowych Prac. O tym postaram się wyczerpująco napisać w tej pracy.

Burza hormonów szczególnie daje się we znaki i odczuć to można na każdym kroku. Tak właśnie odbijało się to na losach bohaterów Syzyfowych Prac. Młode i jeszcze nieobeznane ze światem dusze, pełne energii do działania. Robią rzeczy, na które nie każdy dorosły miałby odwagę chociażby z trzeźwości rozumu. Można pokazać to chociażby na przykładzie Zygiera, który recytując Redutę Ordona, dokonał wielkiego jak na jego wiek gestu odwagi. Wynikało to z jego młodzieńczej woli do niesienia prawdy. Dorosły człowiek prawdopodobnie powstrzymałby się od tego mając na uwadze wiele zakazów do tego typu działań. Jednak Zygier jako młody człowiek nie brał sobie do serca możliwych konsekwencji swego czynu.

Z kolei w książce pokazane zostało także jak zmienia się człowiek podczas dorastania. Jak wiele rzeczy staje się zupełnie innych z upływem czasu, jak ulega zmianie hierarchia wartości, przedkładanie jednej dawniej mało ważnej rzeczy na pierwszy plan i skupianie się na niej. Tak też było w przypadku Marcina Borowicza, który niegdyś obojętny na własną wiarę, zmuszał się do płaczu na pogrzebie własnej matki nagle staje się katolikiem a następnie zaciekłym ateistą. Poglądy to kolejna z rzeczy, która się zmienia w tym trudnym okresie dojrzewania. Oprócz religijności, u Marcina zmianie ulega także podejście do nauki, Borowicz dopiero angażując się w rosyjskim kółku literackim widzi jak wiele do nauczenia jest na tym świecie. Młodzieniec opanowany i spokojny, z początku jest osamotniony z czasem zyskuje przyjaciół i zawiera znajomości. Na pewno w nabraniu odwagi pomaga mu fakt, że staje się pupilkiem pedagogów. Pewność siebie którą zyskał, wykorzystuję do przekonania nauczycieli by darowali Andrzejowi Radkowi karę za pobicie ucznia. Kolejną zastanawiającą rzeczą jest fakt jak bardzo zmienia się stosunek Marcina Borowicza do patriotyzmu. Przełomowym momentem jest na pewno recytacja Reduty Ordona przez Zygiera, początkowa złość związana z recytacją Reduty przez takiego zwykłego ucznia przeradza się w nowe uczucie – miłości do kraju. W Marcinie budzi się prawdziwie patriotyczny stosunek do kraju. Niewątpliwie ta sytuacja bardzo mocno wpłynęła na osobę Marcina.

Także miłość, została w piękny sposób ukazana w książce „Syzyfowe Prace”. Widzimy postać Marcina i Biruty. Nie jest to miłość wyrażona w słowach, a raczej w gestach. Marcin i Biruta ilekroć się spotkają nie mogą oderwać od siebie wzroku. Zdecydowanie można tu mówić o głębokiej, wzajemnej fascynacji. Nigdy niewyznana sobie miłość kończy się boleśnie wyjazdem ukochanej w głąb Rosji. Przeżycie to bardzo rani młodego Borowicza. W tych trudnych chwilach wielkim oparciem dla Marcina jest jego dobry przyjaciel Andrzej Radek.

Szczególnym problemem młodzieży przedstawionej w tym utworze jest rusyfikacja, do której przyczyniają się specjalnie wybrani nauczyciele – Rosjanie . W obydwóch szkołach do których uczęszczał główny bohater Marcin Borowicz miało miejsce odpolszczanie. W każdej z nich doskonale wypełniano reformę nauczania, w myśl której językiem wykładowym jest wyłącznie rosyjski. Zadaniem rusyfikatorów było doprowadzenie do tego by język ojczysty stał się uczniom zupełnie niepotrzebny. Młodzież ucząca się w szkołach nie do końca pojmowała fakt iż jest już do tego stopnia zrusyfikowana. Każde postępki w stronę sprzeciwieniu się temu były natychmiast zagłuszane. Uczniowie nie mogli liczyć także na pomoc w tej sprawie ze strony nauczycieli, którzy zastraszeni bali się wykonać jakiekolwiek w tej sprawie działania. Dopiero odwaga młodzieńca Zygiera, który wyrecytował „Redutę Ordona” sprawiła iż coś pękło w młodych gimnazjalistach i poczuli silną więź ze swoją ojczyzną.

Dostrzec można, że uczucia w „Syzyfowych Pracach” zmieniają się wraz z rozwojem psychicznym i emocjonalnym głównego bohatera. Jego edukacja umysłowa i uczuciowa kończy się wraz z pojawieniem się dwóch dotąd nieznanych Marcinowi uczuć – cierpieniem i miłością. Bohater musi podjąć teraz ważną decyzję o dalszym postępowaniu, sam musi zmierzyć się z problemami. I to właśnie nazywamy dojrzałością młodego człowieka.