Księgi Mądrości

2:1 - Mówili bowiem, rozmyślając nie dobrze u siebie. Krótkić a teskliwy jest czas żywota naszego, i niemasz ochłody na końcu człowieczym, i niemasz ktoby był poznany, że się z pieklą wrócił.

2:2 - Bo z niczegośmy się narodzili, i potem będziemy jakoby nas nie było: bo dym jest duch w nozdrzach naszych: a mowa iskra na poruszenie serca naszego:

2:3 - Która gdy zgaśnie, popiołem będzie ciało nasze, a duch rozwienie się jako miękkie powietrze, i przeminie żywot nasz jako ślad obłoku, i rozejdzie się jako mgła, która rozpędzona jest od promieniów słonecznych, i od gorącości jego obciążona.

2:4 - A imię nasze za czasem będzie zapamiętane, i żaden nie będzie miał w pamięci uczynków naszych.

2:5 - Bo przemijanie cienia, jest czas nasz, a niemasz nawrócenia skończenia naszego: gdyż jest zapieczętowane, a żaden się nie wraca.

2:6 - Pódźcież tedy, a używajmy dóbr niniejszych, a zażywajmy rzeczy stworzonych prędko jako w młodości.

2:7 - Winem drogiem, i olejkami się napełniajmy, a niech nas nie mija kwiat czasu.

2:8 - Chodźmy w wieńcach różanych póki nie uwiędną: żadna łąka niech nie będzie, której by nie miała przejść rozpustność nasza.

2:9 - Żaden z nas niech próżen nie będzie rozpusty naszej: wszędzie zostawujmy znaki rozkoszy: gdyż to jest cząstka nasza, i ten jest dział.

2:10 - Uciśńmy ubogiego sprawiedliwego, a nie przepuszczajmy wdowie, ani się starca wstydajmy szedziwości długiego wieku.

2:11 - A moc nasza niech będzie za prawo sprawiedliwości: co bowiem mocy nie ma, niepożyteczne się najduje.

2:12 - Zasadźmy się tedy na sprawiedliwego, gdyż nam jest niepożyteczny, i przeciwnym jest sprawam naszym, i wymiata nam grzechy przeciw zakonowi, i rozgłasza na nas grzechy życia naszego.

2:13 - Obiecuj, iż ma znajomość Boga, i nazywa się synem Bożym.

2:14 - Stał się nam ku strofowaniu myśli naszych.

2:15 - Ciężko nam i nań patrząc, gdyż różny jest żywot jego od innych, i odmienione są drogi jego.

2:16 - Jako plotki poczytani jesteśmy od niego, i strzeże się dróg naszych jako plugastwa, i przekłada skończenie sprawiedliwych, i chlubi się, iż Boga ma ojcem.

2:17 - Spatrzmyż tedy, jeśli mowy jego są prawdziwe, a doświadczmy co nań potem przyjdzie, a dowiemy się, jakie będzie dokonanie jego.

2:18 - Bo jeśli jest prawdziwy syn Boży, obroni go, i wybawi z rąk nieprzyjacielskich.

2:19 - Po twarzą i mękami wybadajmy go, abyśmy doznał1 skromności jego, i doświadczyli cierpliwości jego.

2:20 - Skażmy go na śmierć co nasromotniejszą: będzie bowiem nań wzgląd z mów jego.

2:21 - To myślili, i pobłądzili: zaślepiła je bowiem złość ich.

2:22 - A nie poznali tajemnic Bożych, ani się spodziewali zapłaty sprawiedliwości, ani rozsądzali dusz świętych poczciwości.

2:23 - Gdyż Bóg stworzył człowieka nieskażytelnego, i uczynił go na wyobrażenie podobieństwa swego.

2:24 - A z nienawiści djabelskiej weszła śmierć na okrąg ziemie.

2:25 - A naśladują go, którzy są z strony jego.