ESEISTYKA KRAJOWA I EMIGRACYJNA

Miłosz-Szkice i eseje literackie w zbiorach: „Kontynenty” (1958), „Świadectwo poezji” (1983). Miłosz uprawiał eseistykę. W kolejnych tomach esejów próbuje on ustalić stosunek Europejczyka do nowych kręgów kulturowych, do tradycji, do współczesności i podstawowych problemów metafizycznych. Esej „Człowiek wśród skorpionów. Studium o Stanisławie Brzozowskim” (Paryż 1962) jest przykładem, jak można zaszczuć nieudowodnionymi oskarżeniami wybitną jednostkę. Przypuszczać należy. iż u genezy tej książki leżały również_ doznania autora z pierwszych lat emigracji, gdy przyszło mu czytać o sobie bardzo krytyczne, niekiedy zjadliwe teksty ukazujące się me tylko w kraju, lecz i na emigracji.