IDEE EGZYSTENCJALNE W LITERATURZE POLSKIEJ PO 1956 ROKU (PROZA, POEZJA, DRAMAT, ESE1STKA)

- Przez cały czas w powieści" Mała Apokalipsa " Tadeusza Konwickiego przewija się wątek egzystencjalny nad
sensem ludzkiego życia. Jest to dramat jednostki, która nie wie co zrobić z własnym życiem a musi żyć w
koszmarnej rzeczywistości totalitaryzmu, która potrafi doprowadzić do samozniszczenia. Już na początku
utworu Bohater budzi się i snuje rozważania nad swoim życiem. Czuje się skrzywdzony i niepotrzebny. Szuka
prawdziwych uczuć a spotyka okrutny świat. Bohater mówi o sobie do ukochanej Nadieżdży: " (...) Obejmujesz
manekin ubrany w spodnie i kurtkę z domu towarowego." W jego domu panuje atmosfera przygnębienia i
smutku.

- egzystencjalizm u Szymborskiej

Egzystencja wtopiona jest w świat materii - "[...]-ciało jest i jest / i nie ma gdzie się podziać" albo "mam ciało pojedyncze / nieprzemienne w nic" - pisze poetka. Jej świat "pełen jest nicości zawstydzającej sobą Istnienie" i właśnie ta postawa filozoficzna powoduje, że Miłosz porównuje poezję autorki Wielkiej liczby z twórczością Samuela Becketta. Jest to "bardzo gorzka poezja" - pisze, zarazem "świat, w którym można oddychać [...] dzięki obiektywizacji" - ja liryczne "z osobistym przygnębieniem" zostało z niego wyłączone. Przykładem może być doskonały wiersz Kot w pustym mieszkaniu, w którym podmiot wyraża przeżycia po utracie bliskiej osoby poprzez opis zachowań tytułowego bohatera.

Nurt refleksji egzystencjalnej łączy z Szymborska Ewę Lipską— obydwie autorki przebywają w wielkiej "szkole świata", o czym świadczą liczne metafory edukacyjne i motywy szkolne. Są one wyłącznie środkiem wyrażenia stałych i nieodwracalnych sytuacji ludzkiej kondycji -całej tragikomedii egzystencji, jej bólu, cierpienia, śmierci.