Pan Twardowski

(po poznańsku)

Siedzom, pijom, kopcom ćmiki. Faksy, chichranie, migana,

chojdy, rojdy, ryki, krzyki. Kto wytrzymie - to do rana.

Twardowski mo fest rafe. Bomnoł sie gościom w kałondek,

zrobił frechtownom kalafe i dalej robić porzondek.

Zoldajowi, co groł szpeca, i był wiarze fest na nerwy

haczykiem lujnoł od pieca. Tak go przeniós do rezerwy.

Kalnerowi, co po cichu milczkiem śrutował se plyndze,

kwirlejkom deknoł po gnyku, a z kluki zrobił mu pyndzel.

Pijusa chapnoł za kluber, do gora przytknoł fest lole,

i wziuł mu - aby na spróbe - pół basa i trzy korbole.

Wtem, gdy bryndke pił z naporzstka, kielich zaświstoł, zawiukoł.

Widzi na dnie szkła - choposzka. "Po coś tu, gzubie, zapukoł?"

Diaboł to bachał sie w bryndce! Istny szkieber w kusej jupie!

Diaboł sie skłonił napryndce, zdjoł bobe i strzypnoł łupież

Z kielojdka aż na podłoge hyco - jak ożgoł rośnie.

Pysk - jak laczek, kurzom noge, i krybuny mo ukośne.

"A! Twardowski! Witaj, tuku!" - tak mu przyszed, aż poruta.

"Nie poznajesz, czy masz kuku? Pozywajom mnie Boruta!

To mnie żeś na Łysej Górze umowe na byczej skórze

szrajbłeś – i brykłeś do chaty! Koło dwóch lat dałem ci czasu

na nygustwo i szlajanie. Już i siedem lat sie smykło.

Trudno - darmo, jest umowa! Ty se faksy robisz z piekła

i chcesz many głabać? Ale zymsta tu cie chapła

i w pazurach mocno trzymie. Jo żem dostoł fester rapla

i cie mom dziś w swym reżymie!" Twardowski do drzwiów sie szkrabie

na frekusa odezwanie. Boruta ucapił go w grabie:

"Bo ci dekne! - jak nie staniesz!" Co tu robić? Nic nie idzie!

Przydzie chyba dostać w cynder! – mataczy Twardowski w bidzie

i wywija istny zynder. "Szpycnij w kontrakt! – gupi diable!

Tam warunki takie stojom: Kiedy stawisz sie tu nagle

żeby capnonć dusze mojom – bede w prawie na trzy chiby

pogumić cie do roboty! A ty całki – nie na niby

wydosz z siebie siódme poty! Szpycnij na tej knajpy godło!

Zwierzak podany na konia. Ja chce chycnonć mu na siodło.

I końsko ma też być zonia. Skrynć mi przy tym z kisu bata

żebym miał czym konia pyndzić. I do tego mo być chata

gdzie bym mog se pobrawyndzić. Dom bydzie z ziorek orzecha.

Wysolachny kawoł gmachu. Z Wusia mośków mo być strzecha

fest! – dychtowno! – nie do maku! Patrz! – oto gózdek na miare.

Wienkszejszy jest cieszko spotkoć. Nojdnij w kożdym ziorku szpare

i wbij trzy gozdki bez motka!" Boruta sie fester zwija -

do koni mo ekstra fifa – a potym bat z kisu zwija

bo i do tego mo knyfa. Twardowski usiad sie w siodle

i bunie konia po łonce. Bata nie chwyta sie wcale

a tu już chata przy końcu. "No – wygrywosz – jak na razie.

Ale nic nie powiedzone. Masz wypłechtać sie w tej wazie!

A bachanie jest świencone!" Diaboł skulnoł sie i wiuko,

dostoł poty i womita. Ledwo z wody świentej kuko

oczy, glace i kopyta. Wyprys zaś jak ze szlajderji

i sie trzensie jak we frybrze. "Już wygrałem! O! Łe jery!

Zaro zrobie sobie dobrze." "Jeszcze aby jedna sprawa!

Zaro pozbende sie troski. Szpycnij! – skończono zabawa!

To postać Froncki Twardowski! Jo bez rok pójde do piekła,

ty zaś możesz z niom krabować. Wytrzym! – chociaż by ci dekła!

I nie dała sie drykować. Przysiengnij sie ją libować,

być usłuchanym do tego. Spróbujesz klamizerować -

to nie wygrajesz niczego!" Boruta go ździebko słucho,

ździebko szpycuje na Froncke. Mo trzensitko zamiast ucha

i całkiego ciała drżonczke. Gdy mu Twardowski dokuczo,

wuzywo go od nyrola, zgolnąwszy dziurkom od klucza

dotąd! – jak zgola - tak zgola!