Ostatnia Wieczerza - Leonarda da Vinci

Rozpoznanie dzieła	tytuł: „Ostatnia Wieczerza” autor: Leonardo da Vinci data: 1495 – 1498 r technika: malowidło naścienne, nie jest to prawdziwy fresk, gdyż powstawał na suchej ścianie pokrytej różnymi substancjami. wymiary: 460 x 880 cm znajduje się: refektarz kościoła Santa Maria delle Grazie w Mediolanie powstał na zamówienie: Ludovico Sforzy i jego żony Beatrice d'Este;
Kompozycja	kształt pola obrazowego: prostokąt poziomy; kompozycja zamknięta: całość tworzy, logiczny, skończony układ; ukazanie głębi: tło obrazu nie jest gładką ścianą, a pomieszczeniem ukazanym w perspektywie jednozbiegowej; podkreślona równowaga: szczególnie widoczna między pionami, a poziomami; kompozycja symetryczna: podkreślenie centrum obrazu poprzez układ poziomów i pionów, oraz rozmieszczenie osób; kompozycja dynamiczna: całość sprawia wrażenie ruchu, choć postać Chrystusa po środku zdaje się być nieruchoma, statyczna;
Kolorystyka	pomieszczenie: zrealizowane w odcieniach brązu; brak wyraźnych kontrastów: kolory utrzymane w określonej gamie barwnej; obraz bogaty chromatycznie brak wyraźnych konturów; szeroka gama barwna: obejmuje barwy chłodne i ciepłe brak wyraźnej barwy dominującej; barwy stonowane;
Światłocień	brak konkretnego źródła światła; miękkie światło: daje efekt nastroju, łagodności, delikatności; podkreślenie: postaci Chrystusa przez światło; brak wyraźnych kontrastów światłocieniowych;
Ekspresja i treść	Dzieło przedstawia chwilę gdy Jezus oświadcza, że zostanie zdradzony przez jednego ze swoich uczniów (Ewangelia św. Jana (J 13,21)). Przedstawieni na obrazie zostali apostołowie: Bartłomiej, Jakub (syn Alfeusza), Andrzej, Judasz Iskariota, Piotr, Jan, (Chrystus), Tomasz, Jakub (syn Zebedeusza), Filip, Juda, Mateusz, Szymon. Od lewej: Bartłomiej, Jakub, Andrzej – są wyraźnie zdziwieni zaistniałą sytuacją; Judasz – jest zaskoczony zdemaskowaniem, w ręku trzyma sakiewkę, najprawdopodobniej z zapłatą za zdradę; Piotr – jest wyraźnie wzburzony, w ręce trzyma nóż, jest to nawiązanie do późniejszych scen biblijnych, w których Piotr obcina ucho jednemu ze strażników w obonie Chrystusa; Jan – omdlewa; Tomasz – na jego twarzy widzimy wyraźnie zmartwienie i zaskoczenie; Jakub – ma ręce uniesione ku górze; Filip – wykonuje gest kojarzący się z chęcią wyjaśnień; Juda i Mateusz – zwracają swoje głowy w stronę Szymona Szymon – siedzący na skraju stołu. Po środku siedzi Chrystus, ma spuszczoną głowę, mamy wrażenie, że coś mówi. Całość dzieła nawiązuje do liczby trzy, która jest w religii katolickiej symbolem doskonałości. Nawiązanie w obrazie odnosi się do Trójcy świętej. Apostołowie podzieleni zostali na trzyosobowe grupy, w tle autor umieścił trzy okna, a postać Zbawiciela nawiązuj do trójkąta.
Wnioski końcowe	Ostatnia Wieczerza Leonada da Vinci jest najciekawszym przedstawieniem tego bardzo popularnego tematu w tradycji chrześcijańskiej. Charakterystyczna dla stylu Leonarda jest niezwykła głębia. Autor nie ogranicza się do przedstawienia samych postaci, ale dopracowuje pomieszczenie w jakim się znajdują. Niesamowicie oddaje szczegóły takie jak sklepienie kasetonowe, czy krajobraz za oknami. Ciekawie też został przedstawiony temat samej wieczerzy, gdyż wszystkie osoby na obrazie siedzą po jednej stronie stołu, co pozwala zobaczyć ich w pełnej okazałości. Dzięki takiemu zrealizowaniu obrazu możemy przyjrzeć się ich twarzom, odczytać emocje, oraz dostrzec bardzo dopracowane szczegóły.

Bibliografia:

• „Historia Malarstwa” - Wendy Beckett;

• „Słownik terminologiczny sztuk pięknych”;

• notatki z lekcji;

• fotografie dzieła;

• wikipedia.pl

• time4men.pl