BROO STRZELECKA



BOMBARDELLA

: pierwsza broo strzelecka, na kulki kamienne. XV wiek.



BOMBARDA

: machina oblężnicza miotająca kamienie, a od XIV wieku odprzodowe działo dużego kalibru i

krótkiej lufie. Bombarda była pierwszym prymitywnym działem artyleryjskim.



ARKEBUZ

: dawna broo strzelecka używana od XV do początku XVII wieku. Była to długa ręczna broo palna

gładkolufowa kalibru około 10-12 mm, pierwotnie zaopatrzona w zamek lontowy. Arkebuzy były lżejsze od
muszkietów.



MUSZKIET

: pod koniec XVI w., gładkolufowa broo palna długa, z zamkiem lontowym, ładowana od wylotu

lufy czyli odprzodowo, kalibru od 17 do 25 milimetrów. Ze względu na wagę broni, podczas strzału żołnierz
często opierał broo na specjalnej podpórce w kształcie widełek zwanej forkietem.



KARAKOL

: formacja strzelecka, pierwszy szereg strzela i idzie do tyłu, ładuje broo. W dobrych armiach 3-4

szeregi. XVI/XVII w.



BANDOLIER

: szeroki pas skórzany lub parciany przewieszony przez lewe ramię żołnierza, podtrzymujący broo

palną i ładownice. Pierwotnie do bandoliera podwieszano drewniane tuleje wypełnione potrzebną do
wystrzału porcją prochu i ołowianą kulą.



PROCHOWNICA

: pojemnik wykonany z drewna, metalu, rogu lub kości, używany przez piechotę w XVI - XIX

wieku do noszenia prochu.



GARŁACZ (MUSZKIETON):

odprzodowa broo palna wyposażona w lufę z rozszerzeniem przy wylocie. Garłacze

miały wymiary pośrednie pomiędzy pistoletami, a karabinkami i mogły strzelad kulami lub grubym śrutem
ołowianym.



BAGNET

: broo biała kłująca lub kłująco-sieczna mocowana u wylotu lufy karabinu, karabinka lub pistoletu

maszynowego. Stanowi on jego przedłużenie umożliwiające użycie tych rodzajów broni strzeleckiej do walki
wręcz. W połowie XVII wieku - były zwykłymi ostrzami obsadzanymi we wnętrzu lufy muszkietu.



KAPISZON

: rodzaj spłonki, stosowany w XIX wieku w zamku kapiszonowym do broni strzeleckiej. Kapiszon

nakładany był na specjalny kominek. Po naciśnięciu spustu kapiszon uderzany był przez kurek, dochodziło do
zapalenia piorunianu rtęci, co powodowało zapalenie prochu w lufie i oddanie strzału. 1818r.



Pierwsze ŁUSKI

: 1832 r. częśd naboju, służąca do umieszczenia w niej ładunku miotającego i spłonki. W

nabojach zespolonych służy do umocowania pocisku. Zabezpiecza i uszczelnia komorę nabojową podczas
strzału.



ZAPALNIK CZASOWY

: opóźnianie zapłonu.



RADIOZAPALNIK

: zapalnik zbliżeniowy – mały radar naprowadzał wiązkę promieni na zapalnik, jeśli nie trafiał

w cel to wybuchał najbliżej celu (kiedy echo celu zaczynało słabnąd).



POCISK PODKALIBROWY

: pocisk przeciwczołgowy zbudowany z osłony, która odpada po opuszczeniu lufy

oraz z rakietokształtnego rdzenia z zubożonego uranu lub wolframu. Pociski podkalibrowe najczęściej
używane są przez czołgi do niszczenia pojazdów pancernych.



DZIAŁO BEZODRZUTOWE

: działo, w którym nie występuje zjawisko odrzutu, gdyż częśd gazów prochowych

powstałych przy strzale wylatuje do tyłu poprzez specjalne dysze lub otwory umieszczone w zamku działa.



ARTYLERIA SAMOBIEŻNA

: rodzaj artylerii wyposażonej w działa samobieżne o dużej ruchliwości i zdolności

poruszania się w terenie trudno dostępnym.