VI lek
REHABILITCJA
Seminarium 18.06.2012
Rehabilitacja w schorzeniach dróg
oddechowych
Wskazania do rehabilitacji pulmonologicznej
Choroby obturacyjne – POChP, astma, rozstrzenie oskrzeli, mukowiscydoza, zarostowe
zapalenie oskrzelików.
Choroby restrykcyjne – włóknienie płuc (samoistne i w przebiegu chorób układowych
np. w twardzinie).
Choroby opłucnej
– wysiękowe zapalenie
Choroby ściany klatki piersiowej
– np. kyfoskolioza
– np. lordoskolioza
Choroby nerwów i mięśni – stwardnienie rozsiane, stwardnienie boczne zanikowe,
zaburzenia czynności przepony, dystrofia mięśniowa (ch. Duchenne`a), ch. Parkinsona.
Inne – rak płuca (łącznie z opieką paliatywną), stany po operacjach
torakochirurgicznych, przed i po przeszczepie płuc, znaczna otyłość, obturacyjny
bezdech podczas snu, uzależnienie od respiratora.
Fizjoterapia w schorzeniach dróg oddechowych-ćwiczenia oddechowe
Ćwiczenia oddechowe wpływają na poprawę czynności układu oddechowego przez:
utrzymanie prawidłowej wentylacji płuc
zwiększenie ruchomości klatki piersiowej i przepony
zwiększenie siły mięśni oddechowych
pobudzenie efektywnego kaszlu
Trening oddechowy połączony jest często z odpowiednimi pozycjami ułożeniowymi,
masażem rozluźniającym, oklepywaniem, inhalacją.
Kompleksowe działanie usprawniania fizjoterapetycznego pozwala na szybkie i skuteczne
wspomaganie leczenia farmakologicznego.
Kinezyterapia oddechowa cel:
ułatwienie odkrztuszania wydzieliny z oskrzeli
przywrócenie prawidłowego mechanizmu oddechowego
zapobieganie powstawaniu zrostów i rozedmy
Usprawnianie – rozpocząć jak najwcześniej czyli w okresie, w którym nie doszło do
utrwalenia zmian układzie oddechowym
Względne przeciwwskazania do rehabilitacji pulmonologicznej
Choroba wieńcowa – zwłaszcza niestabilna
Niewydolność serca z uogólnionymi obrzękami
Ostre serce płucne
Ciężkie nadciśnienie płucne
Udar mózgu
Uzależnienie od narkotyków
2
ciężka niewydolność oddechowa
rany otwarte klatki piersiowej
krwotok płucny i krwioplucie
zmiany zakrzepowe na kończynach górnych i dolnych
zawał serca i płuc w pierwszej dobie
niewydolność nerek z kwasicą metaboliczną
niewydolność wątroby z kwasicą metaboliczną
nadciśnienie tętnicze z utrwalonymi zmianami
narządowymi w nerkach i sercu
W usprawnianiu dążymy do:
zmniejszenia nadmiernego napięcia mięśni klatki piersiowej
nauczenie prawidłowego rytmu oddechowego przebiegającego z wydłużoną, spokojną
fazą wydechu
usprawnienie pracy przepony i mięśni brzucha w trakcie oddychania oraz zwiększenie
ruchu dolnożebrowego
Charakter ćwiczeń oddechowych:
Leczniczy (w przewlekłych chorobach układu oddechowego, mają za zadanie
usprawnienie chorego lub kompensację istniejących zaburzeń)
Zapobiegawczy (u chorych unieruchomionych po zabiegach operacyjnych, urazach,
udarach i celem jest niedopuszczenie do zaburzeń czynności układu oddechowego)
Rozluźniająco-uspokajający (w czasie wykonywania wszelkich ćwiczeń leczniczych)
Rodzaje ćwiczeń oddechowych:
Bierne (wykonane bez udziału chorego)
Czynno-bierne (oddech chory wykonuje sam, ćwiczenia bierne wykonuje terapeuta)
Czynne wolne (w prawidłowe wykonywanie wdechów i wydechów w dogodnych
pozycjach)
Z oporem w czasie wdechu, wydechu lub obu faz (balon, butelka z wodą, ręka
terapeuty, pozycje, środowisko wodne, itp.)
Przykłady ćwiczeń oporowych dla przepony:
Rodzaje ćwiczeń oddechowych z oporem :
mogą polegać na nadmuchiwaniu balonu,
wydmuchiwaniu powietrza przez
rurkę zanurzoną w butelce
z płynem
przedmuchiwanie wody z butelki pełnej do pustej,
użyciu aparatu z kulkami (Triflo).
Pozycje i ich wpływ na fazy oddechu :
Leżenie tyłem – utrudnia fazę wdechu, ułatwia wydech
Leżenie tyłem w pozycji Trendelenburga – bardzo utrudnia fazę wdechu, ułatwia
wydech
Siad – utrudnia fazę wydechu, ułatwia wdech
Stanie - utrudnia fazę wydechu, bardzo ułatwia wdech
Wdech - nosem
wydech – ustami
Wydech aż do uczucia „braku oddechu”
Wdech / wydech
3
1 : 2
1 : 3
Aerozoloterapia
Wziewania, inhalacje – bardzo szybki sposób wprowadzania do dróg oddechowych
różnego rodzaju substancji leczniczych w celu działania miejscowego lub ogólnego.
Czas inhalacji – możliwie krótki.
Pożądane jest aby pojemność życiowa wynosiła co najmniej 2 litry,
- stan skurczowy oskrzeli
mniejsza poj. życiowa płuc
najpierw lek o dział.
spazmolitycznym, który rozszerzy oskrzela i powiększy poj. życiową płuc.
Najkrótszy czas inhalacji 10 oddechów, najdłuższy 15 min.
Lecznicze wody mineralne
Wziewania aerozoli z wód mineralnych
- stosuje się w postaci 0,25 – 3% roztworów w zabiegach
10 – 15 min., 1 – 2 razy dziennie
solanki izotoniczne (0,9% NaCl)
hipotoniczne (0,3-0,8% NaCl),
Hipertoniczne (1-3% NaCl).
Solanki izotoniczne i lekko hipotoniczne zmniejszenie przekrwienia błony śluzowej,
pobudzają wydzielanie gruczołów śluzowych i surowiczych większa ilość
rozrzedzonej wydzieliny ułatwia usunięcie zalegającego śluzu i normalizowanie się
czynności błony śluzowej.
Solanki o stężeniu hipertonicznym przekrwienie błony śluzowej i pobudzenie
intensywnego wydzielania gruczołów zaopatrujących błonę śluzową dróg oddechowych
rozrzedzenie zalegającej wydzieliny, odmiękanie zaschniętych strupów,
odkrztuszanie i oczyszczanie dróg oddechowych.
średnica cząsteczek - rodzaj aerozoli
prawdziwie suche 0,5 – 5 μm
wilgotne 5 – 20 μm
mokra mgła›20 μm
Frakcja
podfrakcja
Średnica
cząsteczek μm
Głębokość docierania
Grubocząsteczkowa gruba
średnia
drobna
›300
300 – 100
100 - 30
jama nosowa
jama nosowa
tchawica, oskrzele
główne
średniocząsteczkowa gruba
drobna
30 – 10
10 - 5
oskrzela
oskrzeliki
drobnocząsteczkowa gruba
drobna
5 – 1
‹1
pęcherzyki
ponownie
wydychane z płuc
Inhalator
4
Inhalacje (ustnik z zamkniętym nosem)
Inhalacje (końcówka nosowa, przystawka wibracyjna)
Inhalator ultradźwiękowy
Inhalator ultradźwiękowy z przystawką wibracyjną
Groty solne
Subterranoterapia (kopalnia soli w Wieliczce)
Tężnie
Speacer
Fizjoterapia klatki piersiowej
W stanach chorobowych z zastojem wydzieliny w oskrzelach konieczne jest
mechaniczne wspomaganie oczyszczania przez zabiegi fizjoterapeutyczne klatki
piersiowej
Zaleganie wydzieliny zaburza wentylację jak i dyfuzję gazów (O2, CO2)
techniki usuwania wydzieliny
Pozycje drenażowe
Oklepywanie
Wstrząsanie
Oczyszczanie drzewa oskrzelowego z wydzieliny
Techniki usuwania wydzieliny - pozycje drenażowe
Wykorzystując siłę grawitacji, pozycje te ułatwiają transport rzęskowy i usuwanie
nadmiaru wydzieliny z drzewa oskrzelowego
powoduje zmniejszenie procesów zapalnych,
ułatwia dotarcie antybiotyków do obszarów tkanek objętych procesem zapalnym,
poprawia wentylację płuc
umożliwia przygotowanie chorego do bronchografii i zabiegów chirurgicznych
Identyfikacja części układu oddechowego, w którym w nadmiernym stopniu zalega
wydzielina (znajomość anatomii płuc konieczna do prawidłowego dobrania pozycji
drenażowej)
najlepiej codziennie rano i wieczorem, maks. 30 min
nawodnienie pacjenta
leki mukolityczne, inhalacje
Przeciwwskazania względne
Przeciwwskazania do zastosowania pozycji Trendelenberga (1):
Ze strony układu krążenia (obrzęk płuc, wady wrodzone serca, nadciśnienie tętnicze)
Brzuszne (otyłość, przepuklina rozworu przełykowego, nudności, krótko po przyjęciu
posiłku, wzdęcia)
W pozycjach siedząco – leżących
Naczyniowe (pachowo-udowy bypass)
Kostnoszkieletowe: (zwyrodnienie stawów, świeże złamanie żeber, zapalenie kaletki
podbarkowej, zap. ścięgien, itp)
Niemowlęta – hamaczek (leżaczek) terapeutyczny
Stół do pozycji drenażowych
Oklepywanie
- rozpoczynamy gdy kaszel staje się wilgotny – przy suchym kaszlu i ostrej fazie
duszności jest przeciwwskazany,
- odpowiednie nawodnienie organizmu i nawilżenie powietrza w otoczeniu,
5
- kilka razy dziennie, przez 5-10 min.
- niemowlęta przed karmieniem, dzieci starsze co najmniej godzinę po posiłku.
Rytmiczne, z pewną siłą oklepywanie ściany klatki piersiowej pacjenta rękoma terapeuty
ułożonymi z wytworzeniem zagłębienia w dłoni (wytworzenie poduszki powietrznej)
Stosowane jest w miejscach ściany klatki piersiowej korespondujących z leżącymi pod
nimi zajętymi segmentami płucami
Typowo zaleca się od 3 do 5minut nad każdym z zajętych segmentów płuc
Celem jest oderwanie wydzieliny od ścian i uwolnienie jej do światła dróg
oddechowych
Wstrząsanie
Poprzedzone głęboką inhalacją pełen werwy manewr aplikowany na żebra w fazie
wydechu
Stosowane jest w miejscach ściany klatki piersiowej korespondujących z leżącymi pod
nimi zajętymi segmentami płucami
5 do 7 prób wstrząsania jest wystarczającym do przyspieszenia usuwania wydzieliny
przez transport rzęskowy i zapobiega możliwości hyperwentylacji
Poprzedzony jest oklepywaniem
Oklepywanie i wstrząsanie – przeciwwskazania -ustalone są z powodu siły stosowanej
podczas tych manewrów
Ze strony układu krążenia : krwioplucie, zaburzenia krzepnięcia, małopłytkowość
Ze strony układu kostno -szkieletowego: złamania żeber, wady ściany klatki piersiowej,
choroby degeneracyjne kości
Oczyszczanie dróg oddechowych
Po zmobilizowaniu wydzieliny konieczne są techniki ułatwiające usuwanie wydzieliny
ze światła dróg oddechowych
Metody: kaszel, „huffing”
Wysokie ciśnienie śródpłucne powstające podczas kaszlu, jest siłą powodującą
zamykającą drogi oddechowe małego kalibru, ustaje dopływ krwi z dużych pni żylnych
do lewego przedsionka, wzrasta ciśnienie w prawej komorze, wyciska krwinki z naczyń
włosowatych do przegród międzypęcherzykowych
Kaszel może być nieefektywną techniką usuwania wydzieliny
„huffing” Pacjent ma za zadanie wziąć głęboki wdech a następnie szybko napiąć
mięśnie brzucha i pełną siłą wykonać przerywany wydech mówiąc jednocześnie „HA
HA HA” lub „rrrrrrr’ (nie „er”)
Taki sposób siłowego wydechu utrzymuje otwarte drogi oddechowe i czyni usuwanie
wydzieliny bardziej efektywnym
Oczyszczanie dróg oddechowych (drgania w trakcie wydechu, wydłuża fazę wydechu
i zapobiega Flutter VRP1 zamykaniu się drobnych oskrzelików)
WYSIĘKOWE ZAPALENIE OPŁUCNEJ
(pleuritis exsudativa)
- z reguły choroba wtórna
- gromadzenie płynu w jamie opłucnej
- powikłania głównie ze strony układu oddechowo- krążeniowego.
Postępowanie fizjoterapeutyczne obejmuje:
- pozycje ułożeniowe, trening oddechowy, ćwiczenia ogólnousprawniające.
6
- Odpowiednie ułożenie chorego - zapobieganie powstawania zrostów, które powodują
wysokie przyrośnięcie przepony do ściany klatki piersiowej unieruchomienie lub
znaczne ograniczenie ruchów oddechowych.
- Istotne jest odpowiednie przygotowanie pacjenta do usprawniania, objaśnienie
celowości i konieczności wykonywania ułożeń.
- Ułożenie na boku chorym - przynosi ulgę i zmniejszenie dolegliwości bólowych -
niestety sprzyja powstawaniu zrostów i opóźnia proces leczenia.
Pozycje ułożeniowe – od chwili rozpoznania wysiękowego zapalenia opłucnej
- Leżenie na boku zdrowym, w miarę możliwości podkłada się dodatkowo wałek pod
klatkę piersiową
wzmaga rozciągnięcie po stronie wysięku,
zapobiega powstawaniu wysokich zrostów w zatoce przeponowo - żebrowej.
Skręt tułowia w ww. pozycji w przód i tył - 3-4 razy dziennie. Czas trwania każdej
pozycji ok. 45 minut.
Leżenie na boku zdrowym połączone z rotacją tułowia zapobiega wytwarzaniu się
zrostów w przednich i tylnych częściach zatok przeponowo - żebrowych
Ćwiczenia oddechowe - rozpoczynamy dopiero po ustąpieniu wysięku.
Ćwiczenia przepony
Ćwiczenia ruchu żebrowego
Ćwiczenia oddechowe i ogólnie usprawniające
Odma opłucnowa samoistna
(pneumothorax)
W pierwszym okresie odbarczamy opłucną z powietrza do ciśnień ujemnych i układamy
chorego na boku chorym w celu zmniejszenia ruchów oddechowych klatki piersiowej i
przyśpieszenia resorpcji powietrza.
Gdy odma nie dopełnia się w 5 dniu przystępujemy do ćwiczeń, które mają
doprowadzić do rozprężenia tkanki płucnej (np. kilkakrotne w ciągu dnia dmuchanie w
spirometr).
Gdy odma dopełnia się drenaż stały.
Astma oskrzelowa
(Asthma bronchiale)
W zagrażającym napadzie lub podczas niewielkiego napadu duszności:
Pozycja siedząca (utrudnione unoszenie barków, nie włączają się dodatkowe mięśnie
oddechowe)
Wzdychanie, głośne wymawianie różnych słów,
Wydech przez przymknięte usta (ułożone jak do gwizdania, „zasznurowane”)
(zabezpiecza drogi oddechowe przed zapadaniem)
Celem uniknięcia powysiłkowego skurczu oskrzeli (powysiłkowy zespół astmatyczny)
ćwiczenia przeprowadzamy po zastosowaniu leków rozszerzających oskrzela
Cele ćwiczeń oddechowych
Przywrócenie prawidłowego mechanizmu oddychania
Przekonanie chorego o możliwości przerwania lżejszego napadu duszności przez
włączenie oddychania przeponowego i eliminowanie szybkich, nieskoordynowanych
ruchów oddechowych
Zapalenie płuc
(Pneumonia)
Przywrócenie prawidłowego mechanizmu oddychania
7
Przekonanie chorego o możliwości przerwania lżejszego napadu duszności przez
włączenie oddychania przeponowego i eliminowanie szybkich, nieskoordynowanych
ruchów oddechowych
Ćwiczenia oddechowe rozpoczynają się po ustąpieniu gorączki - Cel: odkrztuszenie
wydzieliny
I są to:
Pozycje ułożeniowe
Oddychanie z wydłużoną fazą wydechu
Wspomagany wydech
Skuteczny kaszel
Oklepywanie
Rozedma płuc
(Emphysema pulmonum)
Zwiększenie przestrzeni powietrznych znajdujących się obwodowo od oskrzelików
końcowych
Zniszczenie ścian tych struktur
Utrata elastyczności tkanki śródmiąższowej
Zmniejszenie płucnego łożyska naczyniowego
Zwiększone opory w drogach oddechowych
Mechanizm zaporowy WYDECHU
Utrata elastyczności tkanki śródmiąższowej, pękanie pęcherzyków
Niewydolność oddechowa
Zwiększone opory w drogach oddechowych, utrata elastyczności płuc, wdechowe
ustawienie klatki piersiowej, zmniejszenie siły przepony i mięśni brzucha przepony
Utrudnienie wdechu i wydechu
Wdech utrudniony i nasilony (działają mięśnie oddechowe właściwe i pomocnicze)
Wydech jeszcze bardziej utrudniony i nasilony (działają mięśnie wydechowe i
pomocnicze)
Wzrost ciśnienia powoduje zapadanie się światła oskrzelików i uwięzienie
powietrza w pęcherzykach
Sylwetka: wysoko uniesione ramiona, skrócona szyja
Nadmiernie rozwinięte mięśnie oddechowe dodatkowe, nadmiernie wypełnione dołki
nadobojczykowe
Cele fizjoterapii oddechowej
Zmniejszenie nadmiernego napięcia mięśni klatki piersiowej
Nauczenie chorego oddychania z krótkim wdechem i wydłużonym, spokojnym
wydechem, bez parcia
Ułatwienie odkrztuszania wydzieliny z oskrzeli
Zwiększenie ruchu żebrowego dolnych partii klatki piersiowej
Wzmocnienie przepony i mięśni brzucha
Zmniejszenie nadmiernego napięcia mięśni klatki piersiowej
Sprężynowanie klatki piersiowej
A wdech (ucisk rąk)
B wydech („puszczenie” ucisku)
Przy pomocy opaski nieelastycznej
Na szczycie wydechu zacisk taśmy (unieruchomienie klatki piersiowej)
Potem wdech z zaciśniętą taśmą
Zwiększenie pracy przepony
Inne ćwiczenia rozluźniające (tylko u chorych bez niewydolności oddechowej)
8
Nauczenie chorego oddychania z krótkim wdechem z niewielkim udziałem mięśni
pomocniczych i wydłużonym, spokojnym długiem wydechem, przez usta zwężone jak
do gwizdania, z równoczesnym wciąganiem brzucha i unikaniem parcia
Przerwa po wdechy przed wydechem (a nie po zakończeniu wydechu)
Inne ćwiczenie wydłużonego wydechu
Przeciwwskazane ćwiczenie napełniania baloników! - (przestrzeń zamknięta!)
Ćwiczenie ruchu oddechowego przepony (przez unieruchomienie obręczy barkowej i
górnej części klatki piersiowej)
Wzmocnienie przepony
Wzmocnienie mięśni brzucha
Literatura:
Alkiewicz J.: Leczenie inhalacyjne i rehabilitacja układu oddechowego u dzieci i
dorosłych. Wydawnictwo Volumed, Wrocław 1995.
Kiwerski J.: Rehabilitacja medyczna, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2005
Kwolek A.: Rehabilitacja medyczna tom I i II, Wyd. Urban & Partner, Wrocław
2003
Rosławski A., Woźniewski M.: Fizjoterapia oddechowa, Wydawnictwo AWF,
Wrocław 1999