56

OBRONA

HAKIN9 4/2008

P

rzy tworzeniu bezpiecznych programów
naley zwróci szczególn uwag na kilka
istotnych czynników wpywajcych na

ogólne bezpieczestwo rozwizania. Cay tekst
bazuje na przykadzie systemu Windows i
aplikacji pisanych na platformie .NET.
Problem bezpieczeństwa aplikacji jest bardzo
szeroko omawianym tematem w różnego
rodzaju opracowaniach. Niemniej jednak
warto kompleksowo przyjrzeć się tej kwestii.
Ogólnie przyjętym stwierdzeniem jest potrzeba
znalezienia złotego środka przy tworzeniu
poszczególnych rozwiązań. Należy bardzo
mocno wyważyć bezpieczeństwo z łatwością
użycia aplikacji przez użytkowników końcowych.
Każda aplikacja może być bardzo bezpieczna
i uwzględniać wszystkie możliwe aspekty
bezpieczeństwa, ale z drugiej strony będzie
wtedy na pewno niewygodna w obsłudze. Jeśli
przekształcimy to stwierdzenie, będziemy mogli
powiedzieć, że programy łatwe w użyciu są
aplikacjami niebezpiecznymi. No właśnie, ale
czy aby na pewno tak jest?

Bezpieczeństwo aplikacji

Bezpieczeństwo to kilka różnego rodzaju
warstw, a co za tym idzie – różne elementy
chroniące nasz system. Jeśli przyjrzymy się
Rysunkowi 1, zobaczymy, w jaki sposób można
umiejscowić takie warstwy.

Dane i aplikacja to oczywiście kluczowe

elementy układanki. Oczywiście oba z tych

ARTUR ŻARSKI

Z ARTYKUŁU

DOWIESZ SIĘ

o podstawowych zagadnieniach,

które mogą podnieść

bezpieczeństwo tworzenia

i wdrażania aplikacji.

CO POWINIENEŚ

WIEDZIEĆ

znać podstawową znajomość

C/C++,

pojęcia związane

z bezpieczeństwem danych.

elementów posiadają własne zabezpieczenia.
I tak, dane mogą być szyfrowane przy pomocy
EFS (Encrypted File System) oraz BitLocker’a.
Do zabezpieczeń może być użyty IRM oraz
RMS, a całość dodatkowo chroniona będzie
przy pomocy ACL w NTFS. Aplikacja natomiast
posiada własne zabezpieczenia dostępu,
dobrze zdefiniowaną architekturę, kod oraz
różnego rodzaju procedury walidacji.

Idąc dalej – nasz serwer (host) posiada

zabezpieczenia systemu operacyjnego. Ma
hasła dostępu do tegoż systemu operacyjnego.
Dodatkowo jest często aktualizowany
– wgrywane są zawsze najnowsze poprawki
bezpieczeństwa. Użytkownicy mają możliwość
użycia SmartCard z zainstalowanymi
certyfikatami.

Kolejny istotny element to cała infrastruktura

sieciowa. Może być zabezpieczona przy
pomocy IPSec czy IDS. Krańce sieci

Stopień trudności

Bezpieczne a

niebezpieczne

aplikacje

Aplikacje i ich bezpieczeństwo to nie tylko i wyłącznie proces

ich tworzenia, to również modelowanie zagrożeń, projektowanie

rozwiązania oraz architektura. Wszystkie te czynniki składają się

na stworzenie bezpiecznej lub niebezpiecznej aplikacji.

Listing 1.

Przykład przepełnienia bufora

int

ryzykowna1

(

char

*

pLancuch

)

{

int

nLicznik

=

0

;

char

pBufor

[

_MAX_PATH

]

;

strcpy

(

pBufor

,

pLancuch

);

for

(;

pBufor

;

pBufor

++)

if

(*

pBufor

==

'\\'

)

nLicznik

++;

return

nLicznik

;

}

57

BEZPIECZNE A NIEBEZPIECZNE APLIKACJE

HAKIN9

4/2008

korporacyjnej (na rysunku granica sieci)
zabezpieczone są przy pomocy firewall’a,
a użytkownicy łączący się przy pomocy
VPN, zanim uzyskają dostęp do sieci,
przechodzą kwarantannę sprawdzającą
'poprawność' komputera. Mając serwer
oraz infrastrukturę pozostaje nam
zapewnienie fizycznego bezpieczeństwa
– czyli serwerownia ze strażnikami,
dobrze zamkniętymi drzwiami,
monitoringiem etc.

Ostatnim, ale jednym z

najważniejszych, elementem jest
świadomość użytkowników (prawników
firmy). Należy te osoby edukować, mówić
im, czym jest bezpieczeństwo, 'przestawiać'
na bezpieczne myślenie (np. stanowczo
eliminować żółte karteczki z zapisanym
hasłem, przyklejane pod biurkiem).

Wszystkie te elementy mogą

wydawać się oczywiste, niemniej jednak
bardzo często zdarza się, że krytyczne
aplikacje uruchamiane są 'tymczasowo'
pod biurkiem administratorów lub
programistów. Do tego wszystkiego
dochodzi jeszcze problem analogowo-
cyfrowy, w przypadku którego jedynym
punktem jest ostatni z wymienionych
wcześniej – a więc świadomość
zagrożeń (Rysunek 2 – źródło Internet).

Modelowanie zagrożeń

Modelowanie zagrożeń to rodzaj
analizy bezpieczeństwa, którego
celem jest zwiększenie sumarycznego
bezpieczeństwa aplikacji. Należy przy

tym pamiętać, że zagrożenie nie oznacza
słabego punktu. Na sumaryczne
bezpieczeństwo aplikacji składa się kilka
czynników: znalezienie luk infrastruktury,
ocena zagrożeń bezpieczeństwa czy
określenie środków zaradczych. Na
czym polegają poszczególne czynniki?
Jest to przykładowo analiza wszystkich
możliwych wejść do systemu, w
szczególności miejsc, w których z
zewnątrz dostarczane są dane – np.
API, gniazda, Web Service, pliki czy
dane wprowadzane bezpośrednio
przez użytkownika systemu. Następnie
sprawdzanie zasobów, czyli wszystko, co
może być potencjalnym źródłem ataku –
na przykład dane, pliki konfiguracyjne etc.
Modelowaniu podlega również poziom
uprzywilejowania, czyli role użytkownika
potrzebne do wejścia do systemu czy

uzyskania praw dostępu do zasobów, a
także sposób autoryzacji.

Istnieje kilka metod modelowania

zagrożeń, wśród nich technika STRIDE
(Spoofing, Tampering, Repudiation,
Information disclosure, Denial of service,
Elevation of privilege). Poszczególne
odpowiedniki rodzajów zagrożeń wraz z
przykładami przedstawia Tabela 1.

Do tego mamy jeszcze ocenę

zagrożeń DREAD (Damage Potential,
Reproducibility, Exploitability, Affected
Users, Discoverability), czyli kolejno:

• D – Możliwość zniszczeń,
• R – Powtarzalność,
• E – Możliwość wykorzystania,
• A – Użytkownicy, których dotyczy

problem,

• D – Możliwość wykrycia.

Rysunek 1.

Warstwy bezpieczeństwa

systemów

����

���������

��������������������

����

�������������

�����������������������

������������������������

�����������������

Tabela 1.

Techniki określania zagrożeń STRIDE

Fałszowanie

Fałszowanie wiadomości e-mail

Powtarzanie uwierzytelniania

Zniekształcanie

Zmiana danych podczas transmisji

Zmiana danych w bazie danych

Zaprzeczanie

Usunięcie istotnych danych i zaprzeczanie temu

Zakup produktu i zaprzeczanie temu

Ujawnianie informacji

Ujawnianie informacji w komunikatach o błędach

Ujawnianie kodu w witrynie sieci Web

Odmowa usługi

Zalewanie usługi sieci Web nieprawidłowymi żądaniami

Zalewanie sieci pakietami SYN

Podwyższanie uprawnień

Uzyskiwanie uprawnień administratora

Używanie zestawu w pamięci GAC do tworzenia konta

Tabela 2.

Analiza potencjalnych zagrożeń

Zagrożenie

D R

E

A

D Razem

Ocena

Napastnik uzyskuje poświadczenia

3

3

2

2

2

12

Wysoka

Wstrzyknięcie poleceń SQL

3

3

3

3

2

14

Wysoka

Tabela 3.

Przydatne przełączniki oraz dodatkowe biblioteki

Przełącznik/Biblioteka

Uwagi

/GS: Przepełnienie stosu

Skuteczność 100%

/GS: Przekierowanie wskaźnika, zmiana

wartości EBP

Skuteczność niska (chyba że trafi na adres

zwrotny)

RTC: stos niezerowy

Pomoc przy śledzeniu

PREfast: analizator kodu

Pożyteczny; dodatkowe ostrzeżenia

SAL:dodatkowe adnotacje (_deref, _ecount

…)

Duża skuteczność; wykrycie „losowych”

błędów; pomoc w analizie

Application Verifier

Dobry pomocnik testera

ACGP: rozrzucenie kodu w segmencie

Duża skuteczność; wykrycie „losowych”

błędów

OBRONA

58

HAKIN9 4/2008

BEZPIECZNE A NIEBEZPIECZNE APLIKACJE

59

HAKIN9

4/2008

Do każdej z kategorii należy przypisać
odpowiednią wagę zagrożenia – np.
Wysokie (3), Średnie (2) oraz Niskie
(1). Analizując potencjalne zagrożenia
możemy określić jego ocenę. Przykład
znajduje się w Tabeli 2.

Proces modelowania zagrożeń został

opisany przez Microsoft już jakiś czas
temu i przedstawia się następująco:

• Zidentyfikować zasoby – czyli

określenie typów danych, które mogą
być interesujące dla napastników.

• Stworzyć przegląd architektury –

analiza komponentów pod względem
wejść aplikacji.

• Dekompozycja aplikacji – analiza

funkcji aplikacji (każdej z osobna) i
określenie ścieżek przepływu danych.

• Identyfikacja zagrożeń – określenie

potencjalnych błędów w aplikacji
oraz potencjalnych miejsc ataku.

• Dokumentacja zagrożeń – spisanie

wszystkich zagrożeń.

• Ocena poziomu zagrożenia

– określenie możliwości wykrycia
i wystąpienia poszczególnych
zagrożeń.

Wewnątrz firmy Microsoft stosowana
jest metodologia Security Development
Lifecycle. Wykorzystywana ona była
między innymi przy tworzeniu SQL
Server 2005, systemów Windows Vista
oraz Windows Server 2008. Zgodnie z
tą metodyką należy zwrócić uwagę na
pewne zasady:

• Okresowe OBOWIĄZKOWE szkolenia

z zakresu bezpieczeństwa dla
WSZYSTKICH zaangażowanych w
proces tworzenia aplikacji.

• Doradca bezpieczeństwa dla

KAŻDEGO komponentu.

• Modelowanie zagrożeń jako część

procesu projektowego.

• Przeglądy bezpieczeństwa i

testowanie przewidziane w
harmonogramie projektu.

• Zdefiniowanie i stosowanie metryk

bezpieczeństwa dla zespołów
projektowych.

Trochę praktyki

Oprócz ogólnych elementów
bezpieczeństwa systemu
informatycznego, baczną uwagę należy
również zwrócić na sposób pisania
kodu naszej aplikacji. Warto zwrócić
uwagę na:

• Bezpieczeństwo w projektowaniu

i implementacji – jest to proces
kładący nacisk na bezpieczeństwo
oprogramowania, który również
podlega modelowaniu zagrożeń.
Szczególną uwagę należy
zwrócić na audyt kodu oraz testy
bezpieczeństwa.

• Bezpieczne wartości domyślne

– dzięki którym minimalizujemy
możliwy obszar sposobów ataku
(attack surface).

• Bezpieczna instalacja – warto

również zwrócić uwagę na ten

Rysunek 3.

Dekompozycja aplikacji

������

�����������

����

���������

�

�������

�����������

�����������

���������

�����

��

���������

�����������

������������

�������

����

������������

�������������

�����������

�����

Rysunek 2.

Problem analogowo-cyfrowy

OBRONA

58

HAKIN9 4/2008

BEZPIECZNE A NIEBEZPIECZNE APLIKACJE

59

HAKIN9

4/2008

aspekt, aby wykorzystać mechanizmy
systemu operacyjnego i .NET
Framework (np. CAS – Code Access
Security).

Przykładów niebezpiecznego kodu
jest wiele – najbardziej popularnym
z nich jest przepełnienie bufora.
Jest to zazwyczaj główna przyczyna
problemów, spotykana najczęściej w
przypadku kodu natywnego (C/C++)
oraz API systemu operacyjnego.
Ogólnie rzecz ujmując, polega na
nadpisaniu „za dużym” parametrem
stosu lub sterty, przepełnienia licznika
czy też przekroczenia zakresu tablicy.
Stosowanie pewnej grupy dobrze
opisanych funkcji (do których można
zaliczyć strcpy, gets, scanf, sprintf, strcat
i inne) zwiększa ryzyko powstawania
przepełnień bufora, dlatego ich
stosowanie jest gorąco odradzane.
Przykład błędu przedstawiony jest na
Listingu 1.

Na Listingu 1 w kodzie od razu

widać słaby punkt — parametr pBufor
może zostać przepełniony, jeśli bufor
wskazywany przez pLancuch jest dłuższy
niż

_ MAX _ PATH

.

Można oczywiście wykryć część

tego typu problemów, wykorzystując
odpowiednie przełączniki kompilatora i
biblioteki przedstawione w Tabeli 3.

W przypadku kodu zarządzanego

mamy pewnego rodzaju automat
zabezpieczający przed przepełnieniem
bufora, wyjściem poza zakres tablicy
czy też nieprawidłowym kodem
wykonywalnym.

Gotowce

pomagające w pracy

Rozwiązaniem potencjalnych problemów
może być Enterprise Library stworzone
przez Microsoft przez grupę Patterns &
Practices (http://msdn2.microsoft.com/
en-us/library/aa480453.aspx).

Enterprise Library to zestaw różnego

rodzaju bloków aplikacji (funkcjonalnych).
Bloki te są opisanymi gotowymi
rozwiązaniami oraz kawałkami kodu,
który należy tylko wstawić do własnej
aplikacji wg zaleceń bez konieczności
tworzenia własnych takich rozwiązań.
Wśród gotowych bloków możemy
znaleźć między innymi: Caching,
Cryptography, Data Access, Exception
Handling, Logging, Security, Validation,
Policy Injection. W naszym przypadku
istotne będą dwa bloki: Cryptography
Application Block oraz Validation
Application Block. Należy pamiętać,
że nie jest to rozwiązanie wszystkich
problemów, ale warto się mu przyjrzeć,
ponieważ jest po prostu pożyteczne dla
programistów.

Podsumowanie

Jak widać (i jak wiadomo), problem
bezpiecznych bądź niebezpiecznych
aplikacji jest nader złożony. Wyróżnić
można bardzo wiele aspektów tworzenia
bezpiecznych aplikacji, na które należy
zwrócić uwagę. Przede wszystkim są to:
dobrze zdefiniowany proces tworzenia
aplikacji, edukacja zespołu programistów,
zachowanie jakości kodu oraz stworzenie
bezpiecznej architektury.

Jednym z najistotniejszych punktów

tworzenia rozwiązania jest również
kodowanie. Dla przykładu bardzo
wiele funkcji z biblioteki języka C jest
potencjalnie niebezpiecznych np.:

gets

,

strcpy

,

strcat

,

sprintf(“%s”)

Warto zwrócić uwagę na środki
wspomagające tworzenie bezpiecznego
kodu, czyli przede wszystkim pozwalające
na automatyczny code review, statyczną
analizę kodu – np.

FxCop

. No i oczywiście

testy. Testy, testy i jeszcze raz testy na
występowanie różnych luk zabezpieczeń.

Artur Żarski

Jest pracownikiem firmy Microsoft. Na co dzień

zajmuje się m.in. tworzeniem rozwiązań w oparciu

o SQL Server w różnych aspektach – bazy

relacyjne, usługi integracyjne, usługi analityczne.

Jest certyfikowanym administratorem baz danych

(MCDBA).

Kontakt z autorem: [e-mail]

R

E

K

L

A

M

A