Jak sądzisz, czy słusznie przyznano Reymontowi nagrodę Nobla za „Chłopów”.
Syn wiejskiego organisty, wielki samorodny talent literacki, Władysław Stanisław Reymont należy do grona najwybitniejszych polskich pisarzy. Jego najważniejszym dziełem są „Chłopi', wielka epopeja o wsi polskiej i jej mieszkańcach, za którą w 1924r. Otrzymał nagrodę Nobla. Czas powieści obejmuje okres dziesięciu miesięcy ostatniego dziesięciolecia XIX wieku, tj. od wczesnej jesieni do późnego lata następnego roku. Akcja utworu rozgrywa się we wsi Lipce, która położona jest w zaborze rosyjskim. Całe życie gromady lipieckiej toczy się według kalendarza obyczajowo-obrzędowo-liturgicznego. Różni się on od roku kalendarzowego, a składają się na niego przede wszystkim wielkie święta religijne, odpusty, chrzciny, wesela, pogrzeby, zwyczaje ludowe, zabawy, praca oraz wspólne spędzanie wolnego czasu.
Sądzę, że jednym z argumentów przemawiającym przyznaniem Reymontowi tak wielkiego wyróżnienia była na pewno gwara, występująca w powieści. W jego dziele, składającym się z 4 tomów, z których każdy nosi tytuł pory roku możemy znaleźć wiele jej przykładów. Dialektyzacja występująca w „Chłopach” ukazuje nam doskonały obraz ówczesnej mowy wsi polskiej, codzienne zachowanie i język polskiego chłopa. W powieści ukazane są również sceny dramatyczne, jak i komiczne oraz obyczaje i zwyczaje ludowe. Przykładem sceny dramatycznej może być opis odcięcia nogi Kuby. W dziele tym widać również wpływy realizmu i naturalizmu. Charakterystyczna cechą powieści, która wpłynęła na przyznanie Reymontowi nagrody Nobla były piękne, naturalistycznie przedstawione opisy przyrody. Autor w sposób obrazowy przedstawił ciężką pracę chłopa na roli. „Bogato” przedstawione są żniwa, sianokosy, kopanie i zbieranie ziemniaków, obieranie kapusty, oraz wiele innych. W licznych opisach przyrody, jakie w występują w dziele Reymonta możemy znaleźć wyraźne ślady impresjonistycznej wrażliwości na barwy, odcienie i efekty perspektywy powietrznej. Również są ry „ruchy kolorów” i zjawiska akustyczne. Te szczegółowo przedstawione opisy przyrody świadczą o bogatej wyobraźni pisarza.
W powieści Reymonta ukazane są również różne style. Mamy tu sceny brutalne, konflikty np. miedzy starym Boryną, a jego synem Antkiem, czy też spór chłopów z dworem o las. Reymont przedstawił w powieści indywidualne zjawiska, a jednocześnie spojrzał na życie z perspektywy pokoleń, które mijają, jednak trwają w prawdzie powtarzających się nieustannie uczuć i doświadczeń ludzkich.
Autor powieści ukazał w „Chłopach” bardzo szeroki obraz życia społeczeństwa, gdyż chłopi to najliczniejsza grupa narodu. Reymont szczegółowo przedstawił życie codzienne wsi. Pokazał czytelnikom obraz chłopa w różnych sytuacjach. Przedstawił ich pracę, rozrywki, tradycje i obyczaje. Autor wprowadził nas również w zagrodę bogatego chłopa, jak i do ubogiej izby biedoty wiejskiej, do karczmy, czy też na plebanię. Ukazał również surowe prawa walki o byt oraz chciwość chłopską. Reymont Zróżnicował w „Chłopach” wszystkich żyjących w Lipcach. Począł od najbogatszych gospodarzy we wsi, a poprzez średnio żyjących zatrzymał się na biedakach i żebrakach.
Powieść Reymonta została uznana za arcydzieło. Jej stylem zachwycali się czytelnicy, ale spotkała się też z głosami krytyków. „Chłopi” zawierają treści uniwersalne, dotyczą spraw ogólnoludzkich i ukazują problemy chłopów żyjących na wsi. Poznajemy również wieś w jej zróżnicowaniu społecznym: są bogaci, biedni parobcy i osoby pozbawione ziemi, jak Justynka, czy Agata. Cechą tego dzieła jest również przywiązanie chłopa do ziemi. Dla wiejskiego parobka jest ona wartością cenniejszą niż pieniądz. Powieść ta jest wprost niezgłębioną skarbnicą wiedzy dotyczącej ludowych obrzędów, tradycji i zwyczajów rozpowszechnionych na polskiej wsi u końca XIX wieku.