XII NIEKTÓRE UMOWY
Umowy:
nazwane (ztypizowane normatywnie, ich wzorzec jest ustalony w ustawie, przede wszystkim w KC) ,
nienazwane (normatywnie nieztypizowane, w obowiązującym stanie prawnym nie ma wzorca normatywnego), ich podstawa jest zasada swobody umów.
Zawierając umowę nazwaną nie trzeba przywoływać stosownych przepisów (zwłaszcza KC) bowiem nie maja one charakteru ponadczasowego.
UMOWY (NAZWANE) ze względu na ich przedmiot można klasyfikować zwłaszcza jako:
przenoszące prawa (zwłaszcza własność)
dotyczące korzystania z rzeczy,
o świadczenie usług,
inne
UMOWY PRZENOSZĄCE WŁASNOŚĆ
SPRZEDAŻ
Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego prawo własności rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić cenę (art. 535 KC); inaczej mówiąc jest to zobowiązanie do przeniesienia prawa własności rzeczy w zamian za zapłatę ceny.
Podstawowe rodzaje sprzedaży:
handlowa (tylko KC)
konsumencka (KC. oraz u. 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej..., Dz. U. Nr 141, poz. 1176 ze zm.).
Do niezbędnych przedmiotowo istotnych elementów umowy sprzedaży należy oznaczenie:
stron,
przedmiotu świadczenia,
ceny.
Przede wszystkim jest to umowa:
dwustronnie zobowiązująca (kupujący zobowiązuje się zapłacić sprzedającemu cenę, sprzedający zobowiązuje się przenieść na kupującego własność przedmiotu sprzedaży,
wzajemna,
konsensualna; wydanie rzeczy jest tylko konsekwencją przeniesienia własności,
odpłatna,
rozporządzająca (arg. z art. 155 KC).
PRZEDMIOT sprzedaży:
rzeczy (ruchome, nieruchome, przyszłe, zarówno oznaczone co do gatunku, jak i oznaczone co do tożsamości),
przedsiębiorstwo,
stosuje się odpowiednio do:
energii (np. cieplej, elektrycznej),
praw (zbywalnych praw majątkowych, zwłaszcza wierzytelności)
OBOWIĄZKI SPRZEDAJĄCEGO:
przeniesienie prawa własności rzeczy,
wydanie rzeczy w sposób zapewniający jej całość i nienaruszalność, ale koszt wydania ponosi sprzedający,
z chwilą wydania na kupującego przechodzą korzyści i ciężary oraz ryzyko przypadkowej utraty rzeczy,
informacja o stosunkach prawnych i faktycznych dotyczących rzeczy,
wydanie dokumentów dotyczących rzeczy
OBOWIĄZKI KUPUJĄCEGO:
zapłata ceny,
odebranie rzeczy.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ SPRZEDAJĄCEGO:
SPRZEDAŻ HANDLOWA:
Rękojmia za wady:
istnieje ex lege,
można ograniczyć, rozszerzyć, wyłączyć
obejmuje odpowiedzialność za wady:
fizyczne - polegające na niepełnej wartości lub użyteczności:
prawne - polegające na obciążeniu rzeczy prawem osoby trzeciej lub gdy stanowi ona własność osoby trzeciej
Uprawnienia z rękojmi obejmują:
odstąpienie od umowy,
obniżenie ceny,
dostarczenie rzeczy wolnej od wad,
usunięcie wad.
Gwarancja jakości:
istnieje tylko ex contractu (tj. tylko jeżeli została zastrzeżona umowa, ale nie ma obowiązku dokonania takiego zastrzeżenia)
dowodem dokument gwarancyjny
obejmuje tylko wady fizyczne,
uprawniony może żądać usunięcia wad lub dostarczenia rzeczy wolnej od wad,
naprawa gwarancyjna winna przywrócić przedmiotowi sprzedaży pełną sprawność i wartość, wykonanie tych obowiązków podlega ocenie z punktu widzenia zasad współżycia społecznego.
gwarancja nie wyłącza uprawnień z rękojmi.
SPRZEDAŻ KONSUMENCKA:
Sprzedający odpowiada za to, że w chwili wydania towar z jest niezgodny z umową
dotyczy sprzedaży w ramach przedsiębiorstwa gdy kupujący jest konsumentem,
liczne obowiązki sprzedającego dot. informacji o cenie jednostkowej, właściwościach towaru, wydania instrukcji itp.,
jeżeli niezgodność ujawni się w ciągu 6 miesięcy, domniemywa się że istniała w chwili wydania,
ta odpowiedzialność gaśnie po upływie dwóch lat od wydania,
kupujący może żądać naprawy, wymiany, obniżenia ceny
o ile w ciągu 14 dni sprzedający nie zajmie stanowiska, domniemywa się uznanie roszczenia.
SZCZEGÓLNE RODZAJE SPRZEDAŻY
NA RATY
Z ZASTRZEŻENIEM WŁASNOŚCI przedmiotu sprzedaży (art. 589 KC):
Z PRAWEM ODKUPU (art. 593 KC):
z zastrzeżeniem PIERWOKUPu (art. 596 KC), może być zastrzeżony ex lege lub ex contractu, de lege lata największe znaczenie ma pierwokup wynikający z ustawy:
z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592 ze zm.); pewnymi wyjątkami przysługuje dzierżawcy nieruchomości rolnej, w jeżeli go nie ma lub nie wykonuje prawa pierwokupu - Agencji Nieruchomości Rolnych, działającej na rzecz Skarbu Państwa.
z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, przysługuje gminie w razie sprzedaży w zasadzie:
niezabudowanej nieruchomości nabytej uprzednio przez sprzedawcę od Skarbu Państwa albo jednostek samorządu terytorialnego;
prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości gruntowej, niezależnie od formy nabycia tego prawa przez zbywcę;
nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonej na obszarze przeznaczonym w planie miejscowym na cele publiczne albo nieruchomości, dla której została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego;
nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków lub prawa użytkowania wieczystego takiej nieruchomości;
ZAMIANA (art. 603 KC)
Przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą własność rzeczy, w zamian za zobowiązanie do przeniesienia własności innej rzeczy. Prawa (obowiązki) stron są identyczne, ale różny jest ich przedmiot.
Przedmiotem zamiany w istocie mogą być nie tylko rzeczy, ale i prawa.
Odpowiednio stosuje się przepisu o sprzedaży. KC nie wymaga ekwiwalentności świadczeń.
DAROWIZNA (888 i nast. KC)
Jest umową, a nie jednostronnym oświadczeniem darczyńcy. Nie można zatem obdarować kogoś wbrew jego woli, obdarowany musi złożyć oświadczenie woli o przyjęciu darowizny, nawet w sposób dorozumiany.
Istotą darowizny jest zobowiązanie darczyńcy do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku, np.:
przeniesienie określonych praw (zwłaszcza własności rzeczy),
ustanowienie określonych praw (np. służebności, renty),
zwolnienie z długu.
Nie jest darowizną bezpłatne przysporzenie na podstawie umowy regulowanej innymi przepisami KC (np. użyczenie - art. 889 KC).
STRONY:
nie ma ograniczeń podmiotowych,
stroną może być każdy, w tym osoba prawna,
dawniej były ograniczenie dotyczące przyjęcia darowizny przez niepaństwowe jednostki organizacyjne.
Dopuszczalna jest darowizna:
na rzecz dziecka poczętego, w celu zabezpieczenia jego przyszłych interesów; nie ma wprawdzie wyraźnego przepisu prawa, tyle że taką możliwość dopuszcza orzecznictwo,
na wypadek śmierci, tyle że może dotyczyć tylko konkretnych ruchomości; darowizna całego majątku na wypadek śmierci prowadziłaby do ominięcia przepisów o spadkobraniu; problem darowizny nieruchomości na wypadek śmierci jest kontrowersyjny, pytanie czy nie naruszałaby przepisów o zakazie przeniesienia własności pod warunkiem.
FORMA DAROWIZNY:
oświadczenie woli darczyńcy w zasadzie winno mieć formę AN (czego uzasadnieniem jest konieczność dobrego zastanowienia się, co w istocie leży w interesie darczyńcy),
przyjęcie darowizny następuje w dowolnej formie, nawet przez czynności dorozumiane .
Jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione (czyli w razie wykonania darowizny):
uchybienie formie AN nie powoduje nieważności czynności prawnej, o ile chyba że przepis szczególny wymaga formy kwalifikowanej (np. AN przy przeniesieniu własności nieruchomości).
ODWOŁANIE DAROWIZNY
Następuje w drodze oświadczenia woli złożonego obdarowanemu na piśmie (ad solemnitatem), chyba że wymagana forma szczególna (900 KC), wówczas w formie szczególnej, np. AN przy nieruchomościach,
ta forma pisemna co do zasady zawsze, nawet jeżeli darowizna była dokonana w formie ustnej,
Przesłanki odwołania:
rażąca niewdzięczność obdarowanego (kwalifikowana postać niewdzięczności),
pogorszenie się sytuacji majątkowej (popadnięcie w niedostatek) darczyńcy po zawarciu umowy, ale przed jej wykonaniem,
Odwołanie darowizny czyniącej zadość zasadom współżycia społecznego jest jednak niedopuszczalne (art. 902 KC)
W razie rażącej niewdzięczności obdarowanego względem darczyńcy (art. 898 KC):
odwołania może żądać darczyńca lub jego spadkobiercy,
nie można odwołać jeżeli darczyńca obdarowanemu przebaczył,
prawo odwołania gaśnie z upływem roku od dnia (termin zawity), w którym uprawniony dowiedział się o niewdzięczności obdarowanego.
Jeżeli po wykonaniu umowy darczyńca popadnie w niedostatek, obdarowany w granicach istniejącego wzbogacenia ma obowiązek dostarczać mu niezbędnych środków utrzymania bądź wypełniać ciążące na nim obowiązki alimentacyjne. Obdarowany może się uwolnić zwracając darczyńcy wartość wzbogacenia. Jeżeli zatem taki niedostatek zaistnieje już po wykonaniu darowizny, nie można jej odwołać.
Definiując „RAŻĄCĄ NIEWDZIĘCZNOŚĆ” orzecznictwo przyjmuje, że jest nim:
uchybienie obowiązkom rodzinnym
nieudzielenie darczyńcy pomocy w razie choroby, także niewywiązywanie się z obowiązku alimentacyjnego
trwonienie majątku,
ewidentne dopuszczenie się przestępstwa przeciwko zdrowiu, życiu lub czci darczyńcy,
świadome wyrządzenie (darczyńcy) krzywdy,
naruszenie powszechnie panujących norm moralnych, obyczajowych
może polegać zarówno na działaniu, jak i zaniechaniu, w praktyce najczęściej przestępstwa bądź inne delikty przeciwko zdrowiu-życiu darczyńcy, jego czci - nawet przeciwko jego bliskim.
Taka niewdzięczność musi być skierowana w stosunku do darczyńcy, ale orzecznictwo dopuszcza też w stosunku do bliskich
Darczyńca może przebaczyć obdarowanemu,
dowolna forma,
może mieć charakter wyraźny bądź dorozumiany,
darowanie nie ma charakteru definitywnego, nie można wykluczyć, że po przebaczeniu obdarowany znowu okaże rażącą niewdzięczność, a wtedy znowu można odwołać.
UMOWA PRZEKAZANIA NIERUCHOMOŚCI (art. 9021 KC)
dotyczy tylko nieruchomości,
polega na umownym nieodpłatnym przeniesienie prawa własności na rzecz gminy,
nie można w drodze jednostronnej czynności prawnej,
jeżeli gmina w ciągu 3 miesięcy nie przyjmie oferty, można przekazać Skarbowi Państwa,
o ile nie umówiono się inaczej, przekazujący nie ponosi odpowiedzialności za wady.
Co prawda z ekonomicznego punktu widzenia jest porównywalna z darowizna, ale z prawnego punktu widzenia z darowizną nie ma nic wspólnego (np. nie można odwołać)
POŻYCZKA (art. 720-724 KC oraz prawo bankowe)
Należy do umów kształtujących stosunki kredytowe:
jej istotą jest zobowiązanie przeniesienia prawa własności kwoty pieniężnej bądź rzeczy oznaczonej co do gatunku, w zamian za zwrot tego samego bądź takiego samego,
może być odpłatna bądź nie,
przenosi własność przedmiotu pożyczki
jeżeli ponad 500 zł, powinna być stwierdzona na piśmie (ad probationem),
jest umowa konsensulaną, czyli dochodzi do skutku w wyniku samego porozumienia stron, niepotrzebne wydanie przedmiotu pożyczki,
jeżeli po jej zawarciu okaże się, że zwrot jest wątpliwy ze względu na zły stan majątkowy drugiej strony, można odstąpić i odmówić wydania przedmiotu pożyczki,
jeżeli termin zwrotu nie jest oznaczony, dłużnik ma obowiązek zwrotu przedmiotu pożyczki 2w ciągu 6 tygodni od wypowiedzenia.
Szczególną postacią pożyczki jest kredyt (pożyczka bankowa):
jego przedmiotem mogą być tylko pieniądze,
zawsze ma charakter odpłatny.
Kredyt:
jest szczególnym rodzajem pożyczki,
może być udzielony tylko przez bank,
środki kredytu mogą być wykorzystane tylko na cele określone umową kredytową
szczególnym rodzajem jest kredyt konsumencki, jego środki mogą być wykorzystane na dowolne cele.
UMOWY O KORZYSTANIE Z RZECZY
NAJEM (art. 659-692 KC)
Wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy do używania rzecz, na czas oznaczony lub nie, a najemca obowiązek zapłaty umówionego czynszu.
Jest to umowa:
wzajemna (dwustronnie zobowiązująca),
odpłatna,
konsensualna (wydanie przedmiotu najmu nie jest konieczne).
PRZEDMIOT:
rzecz (ruchomość, nieruchomość),
część składowa rzeczy (np. ściana budynku).
Po stronie:
najemcy powstaje wierzytelność o czasowe używanie rzeczy wynajmującego i dłub którego przedmiotem jest zapłata czynszu,
wynajmującego obowiązek utrzymywania rzeczy w stanie nadającym się do umówionego użytku, a wierzytelność o czynsz.
W razie zbycia przedmiotu najmu nabywca wstępuje w prawa wynajmującego,
- może wypowiedzieć w najbliższym terminie
NAJEMCA:
ma prawo używania przedmiotu najmu,
to używanie tylko w granicach określonych w umowie; o ile umowa milczy - to w sposób odpowiadający właściwościom i przeznaczeniu rzeczy,
bez prawa pobierania pożytków
nie ma prawa zużycia rzeczy,
ma obowiązek zapłaty czynszu,
po wydaniu mu przedmiotu najmu staje się posiadaczem zależnym,
ma prawo podnajmu (oddania w używanie), chyba że umowa mu tego zabrania,
ma obowiązek dokonywania tzw. drobnych napraw przedmiotu najmu.
WYNAJMUJĄCY:
ma obowiązek utrzymywania przedmiotu najmu w stanie nadającym się do umówionego użytku.
Prawa i obowiązki z umowy najmu są dziedziczne.
CZYNSZ:
w zasadzie jest świadczeniem okresowym, ale umowa może przewidywać, że jednorazowym,
w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju,
płatny w umówionych terminach, zasadniczo z góry,
najemca ma ustawowe prawi zastawu na ruchomościach najemcy znajdujących się w przedmiocie najmu,
w razie zwłoki z zapłatą przez co najmniej 2 okresy płatności - można wypowiedzieć bez zachowania terminów ustawowych.
ZAKOŃCZENIE NAJMU:
upływ terminu,
wypowiedzenie (jeżeli czynsz w okresach dłuższych niż miesiąc - zasadniczo 3 miesiące naprzód na koniec kwartału; jeżeli czynsz płatny miesięcznie - to wypowiedzenie takie same, ale ze skutkiem na koniec miesiąca),
problem dopuszczalności wypowiedzenia najmu zawartego na czas oznaczony; wedle SN jest to możliwe jeżeli umowa określa w jakich sytuacjach to może nastąpić.
Odrębne rozwiązania dot. najmu:
lokali; do ochrony praw najemcy stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie własności,
lokali mieszkalnych (u. z dnia 21 maja 2001 r.)
DZIERŻAWA (693-709)
Przedmiot dzierżawy jest oddawany do korzystania przez dzierżawcę:
do używania i pobierania pożytków,
czas oznaczony lub nie,
dzierżawa na czas dłuższy niż 30 lat po tym terminie jako na czas nieoznaczony,
za zapłatą czynszu,
czynsz może być oznaczony w ułamkowej części pożytków,
w sytuacjach nieuregulowanych stosuje się odpowiednio przepisy o najmie.
Dzierżawca:
ma obowiązek wykonywać swoje prawo zgodnie z wymaganiami prawidłowej gospodarki,
bez zgody wydzierżawiającego nie może zmieniać przeznaczenia przedmiotu dzierżawy
bez zgody wydzierżawiającego nie wolno poddzierżawiać lub oddawać do bezpłatnego używania,
ma obowiązek dokonywać napraw w celu utrzymywania przedmiotu najmu w niepogorszonym stanie,
odrębne wymagania w odniesieniu do dzierżawy gruntów rolnych,
stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw.
UŻYCZENIE (710-719)
Stronami są:
użyczający,
biorący w użyczenie.
Treść:
zezwolenie użyczającego na bezpłatne używanie rzeczy przez biorącego w używanie,
w sposób odpowiadający właściwościom i przeznaczeniu rzeczy,
czas oznaczony lub nie,
bez zgody użyczającego nie wolno oddawać osobie trzeciej do używania,
skoro nie wolno do używania, to tym bardziej najem bądź dzierżawa,
obowiązek zwrotu w stanie niepogorszonym wyjąwszy naturalne zużycie.
USŁUGI
ZLECENIE (734-752)
Typowa umowa starannego działania:
przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej na rzecz zleceniodawcy,
o ile umowa nie stanowi inaczej, obejmuje ona umocowanie do dokonania czynności w imieniu zleceniodawcy,
nie uchybia to przepisom o formie C-P,
domniemywa się, że jest to umowa odpłatna,
zleceniobiorca może powierzyć wykonanie osobie trzeciej tylko jeżeli umowa, zwyczaj lub okoliczności tego wymagają,
odpowiada wtedy za brak należytej staranności zastępcy,
musi niezwłocznie powiadomić zleceniodawcę,
ma obowiązek informowania zleceniodawcy o przebiegu sprawy,
zleceniodawca w każdej chwili może wypowiedzieć,
stosuje się odpowiednio do umów o świadczenie usług nie uregulowanych innymi przepisami,
zleceniobiorca nie odpowiada za brak rezultatu, a wyłącznie za brak należytej staranności.
PROWADZENIE CUDZYCH SPRAW BEZ ZLECENIA (752-757)
Nie jest stosunkiem umownym, ma charakter zbliżony do zlecenia
Ten, kto prowadzi bez zlecenia cudzą sprawę:
ma obowiązek działać z korzyścią osoby, której sprawę prowadzi,
zgodnie z jej prawdopodobną wolą,
zachować należytą staranność,
w miarę możliwości powiadomić te osobę,
zdać rachunek z prowadzenia sprawy, wydać wszystko co uzyskał,
może żądać zwrotu wydatków i nakładów.
Ten, kto:
w celu odwrócenia niebezpieczeństwa grożącego drugiemu ratuje jego dobro,
może żądać zwrotu uzasadnionych wydatków,
nawet jeżeli działanie skutku nie przyniosło,
odpowiada tylko za winę umyślną lub rażące niedbalstwo.
DZIEŁO (627-646)
Zobowiązanie do wykonania oznaczonego dzieła,
ex lege jest odpłatna,
jeżeli w toku wykonywania zaistnieje konieczność wykonania dodatkowych prac a kosztorys sporządzał zamawiający, przyjmujący zamówienie może żądać podwyższenia wynagrodzenia,
jeżeli kosztorys sporządzał wykonawca, może żądać podwyższenia tylko jeżeli pomimo należytej staranności nie mógł przewidzieć dodatkowych prac,
umowa o dzieło którego wykonanie zależy od osobistych cech wykonawcy, rozwiązuje się w chwili jego śmierci.
LEASING
Nowela do k.c. z dnia 26 VII 2000 r. Dz. U. Nr 74, poz. 857 (z mocą od dnia 9 grudnia 2000 r.) wprowadziła nowe art. 7091-78 dot. umowy leasingu, dotychczas była to umowa nienazwana.
Kariera nie dlatego że nie było w KC, lecz ze względu na rozwiązania podatkowe - raty leasingowe stanowią koszt uzyskania przychodu.
W sumie jednak rozwiązanie dość kosztowne dla leasingobiorcy, bo płaci leasingodawcy:
wartość przedmiotu leasingu,
marżę leasingodawcy,
ponosi ryzyko utraty własności przez leasingodawcę,
musi ponosić koszt ubezpieczenia.
Rozwiązania KC przeważnie mają charakter wyłącznie dyspozytywny, a więc:
można się umówić inaczej (swoboda umów),
w istocie nowa regulacja nie wpłynie istotnie na los umów leasingu zawartych przed 9 XII 2000 r.
Strony umowy leasingu:
finansujący (leasingodawca) musi być nim „prowadzący przedsiębiorstwo” (a zatem w zasadzie przedsiębiorca). Prócz tego nie ma ograniczeń podmiotowych, zarówno osoby prawne, jak i fizyczne (leasingodawcy),
korzystający (leasingobiorca), nie ma ograniczeń podmiotowych, może nim być każdy, w praktyce natomiast przeważnie jest nim teź przedsiębiorca, pozostali w istocie nie mają interesu prawnego (leasingobiorcy).
Treść umowy:
Obowiązki finansującego:
zobowiązuje się nabyć
określoną rzecz oznaczonego zbywcy, na warunkach określonych umową leasingu,
oddanie ją korzystającemu do używania (używania i pobierania pożytków),
na czas oznaczony,
Obowiązki korzystającego:
ratalna zapłata uzgodnionego wynagrodzenia,
równe co najmniej cenie (wynagrodzeniu) z tytułu nabycie rzeczy przez finansującego.
W istocie przedmiot leasingu cały czas pozostaje przedmiotem własności finansującego,
- ryzyko utraty tej własności obciąża zatem korzystającego.
Te przepisy stosuje się odpowiednio do umowy, mocą której:
strona zobowiązała się oddać stanowiącą jej własność rzecz do używania (używania i pobierania pożytków) przez drugą stronę,
druga strona zobowiązuje się zapłacić w umówionych ratach wynagrodzenie równe co najmniej wartości rzeczy z chwili zawarcia umowy.
Umowa leasingu:
obowiązkowo musi być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności.
Wraz z zawarciem umowy przez finansującego ze zbywcą na korzystającego przechodzą prawa finansującego wynikające z tytułu wad przedmiotu leasingu względem zbywcy, za wyjątkiem:
- odstąpienia od umowy ze zbywcą.
Wydanie rzeczy przez finansującego:
niewydanie korzystającemu z przyczyn niezależnych od finansującego (np. siła wyższa) nie zwalnia od zapłaty umówionych rat,
w stanie, w jakim rzecz się znajdowała w chwili wydania finansującemu przez zbywcę,
wraz z wszystkimi dokumentami (w tym gwarancją),
wraz z odpisem umowy ze zbywcą,
Utrata rzeczy z przyczyn, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności:
umowa gaśnie,
korzystający jest zobowiązany niezwłocznie powiadomić finansującego,
finansujący może wówczas żądać natychmiastowej zapłaty niezapłaconych rat, pomniejszonych o:
korzyści uzyskane w wyniku przedterminowej zapłaty,
odszkodowanie ubezpieczeniowe,
odszkodowanie z tytułu naprawy szkody.
Ubezpieczenie przedmiotu leasingu od jej utraty:
o ile umowa przewiduje, że koszt ubezpieczenia ponosi korzystający z rzeczy, koszt ten obejmuje składkę z tytułu ubezpieczenia.
Obowiązki korzystającego (leasingobiorcy:
utrzymywanie rzeczy w należytym stanie, w szczególności:
konserwacja i naprawy niezbędne do utrzymania w stanie niepogorszonym, wyjąwszy normalne zużycie z tytułu prawidłowego korzystania,
o ile umowa nie stanowi że konserwacja (naprawa) tylko przez osobę o ustalonych kwalifikacjach, o konieczności dokonania istotnej naprawy należy niezwłocznie powiadomić finansującego,
ew. wątpliwości co do „istotności” winna określić umowa,
w razie jej braku kryterium konsekwencji przekraczających normalne zużycie,
ponoszenie ciężarów z tytułu własności (posiadania) rzeczy,
umożliwienie kontroli tych obowiązków.
korzystanie z przedmiotu leasingu i pobieranie jego pożytków w sposób:
określony umową, a w razie braku
odpowiadający właściwościom i przeznaczeniu rzeczy,
zapłaty rat w umówionych terminach,
ZWŁOKA (czyli opóźnienie zawinione) z zapłatą co najmniej jednej raty uzasadnia wyznaczenie korzystającemu dodatkowego terminu zapłaty może powodować wypowiedzenie ze skutkiem natychmiastowym, chyba że strony uzgodniły inaczej,
postanowienia mniej korzystne są niedopuszczalne.
Bez zgody finansującego leasingobiorcy nie wolno:
dokonywać zmian przedmiotu leasingu, chyba że wynikają z właściwości rzeczy,
oddawać rzeczy do używania osobie trzeci
Naruszenie tych ograniczeń może uzasadniać rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia.
Po upływie czasu trwania leasingu:
w zasadzie przedmiotu leasingu przypada finansującemu,
możliwe jest zastrzeżenie umowne, że finansujący zobowiązuje się przenieść na korzystającego własność rzeczy, dotychczasowy korzystający ma 1 miesiąc (termin zawity) na to roszczenie.
Wygaśnięcie leasingu:
na zasadzie porozumienia stron,
jeżeli do wydaniu rzeczy korzystającemu dojdzie do jej utraty z powodu okoliczności, za które finansujący nie ponosi odpowiedzialności; korzystający winien wówczas niezwłocznie zawiadomić
jeżeli finansujący z powodu wad rzecz odstępuje od umowy ze zbywcą,
Prawo do wypowiedzenia ze skutkiem natychmiastowym w razie:
korzystania niezgodnie z umową bądź dokonywania zmian przedmiotu leasingu bez zgody finansującego,
oddania rzeczy do korzystania osobie trzeciej bez zgody finansującego,
zwłoki w zapłacie co najmniej jednej raty, ale po uprzednim wyznaczeniu dodatkowego terminu; ten ostatni przypadek ius cogens.
RENTA I DOŻYWOCIE (903-916)
Renta:
w KC nie ma nic wspólnego z renta w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym, chociaż może spełniać zbliżoną role,
zobowiązanie do okresowych świadczeń w pieniądzu (lub rzeczach oznaczonych co do gatunku) na rzecz drugiej strony,
powinna być stwierdzona pismem (ad probationem)
jeżeli renta jest ustanowiona:
za wynagrodzeniem - stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży,
nieodpłatnie - stosuje się odpowiednio przepisy o darowiźnie.
Dożywocie:
jest ekwiwalentem przeniesienia własności nieruchomości,
obejmuje zobowiązanie zapewnienia zbywcy utrzymania (wyżywienie, ubranie, mieszkanie, opał, światło, pomoc w chorobie, koszt pogrzebu,
może być zastrzeżone na rzecz osoby bliskiej zbywcy,
może obejmować użytkowanie części nieruchomości, służebność mieszkania, prawo do powtarzających się świadczeń (renta),
przeniesienie nieruchomości obciążonej dożywociem powoduje, że nabywca wstępuje w obowiązki zobowiązanego z umowy dożywocia, do takich obciążeń stosuje się odpowiednio przepisy o prawach rzeczowych ograniczonych,
w takiej sytuacji dożywotnik może żądać zamiany dożywocia na rentę,
prawo dożywocia jest niezbywalne, ale może być ustanowione na rzecz kilku osób,
jeżeli między dożywotnikiem a zobowiązanym dojdzie do takich stosunków, że nie mogą one pozostawać w styczności, dożywotnik może żądać zamiany dożywocia na rentę.
NIEKTÓRE INNE UMOWY
UBEZPIECZENIA (art. 805- 834 KC oraz ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej, Dz. U 2010 r. Nr 11, poz. 66 ze zm.).
jest typową umową losową,
ubezpieczyciel (ten, kto prowadzi działalność gospodarczą w zakresie ubezpieczeń)
ubezpieczający (ten, na czyjego rzecz w zamian za zapłatę składki ubezpieczeniowej ma być spełnione świadczenie z tytułu zaistnienia określonego umowa zdarzenia).
Umowa ubezpieczenia może zostać zawarta na rzecz osoby trzeciej, to jest przewidywać, że świadczenie z tytułu ubezpieczenia otrzyma ktośinny, niż ubezpieczający.
Dzielą się na ubezpieczenia:
majątkowe,
osobowe (świadczeniem jest umówiona suma pieniężna, renta lub inne świadczenie, niekoniecznie z tytułu wypadku).
Majątkowe:
ubezpieczyć można każdy interes majątkowy zgodny z prawem i dający się ocenić w pieniądzu- np. odpowiedzialność cywilna (tj. za szkodę wyrządzona przez ubezpieczającego osobom trzecim, odpowiedzialność typu casco, tj. za szkodę zaistniałą w majątku ubezpieczającego
świadczeniem jest odszkodowanie z tytułu wypadku,
to świadczenie (odszkodowanie) nie może przekraczać wysokości szkody
Niekiedy ustawy przewidują, że ubezpieczenia majątkowe mają charakter obowiązkowy, np. w zakresie OC:
posiadacza pojazdu samochodowego,
osób wykonujących niektóre wolne zawody, np. adwokacji, radcowie prawni itd., co ewidentnie chroni potencjalnych poszkodowanych.
Osobowe:
może w szczególności być ubezpieczeniem na życie, tj. przewidywać świadczenie na wypadek śmierci ubezpieczającego, dożycia przez nią określonego wieku, z tytułu następstw nieszczęśliwych wypadków
Odpowiedzialność ubezpieczyciela może ulec w razie rażącego niedbalstwa ubezpieczającego.
Reasekuracja:
jest to ubezpieczenie się OC ubezpieczyciela u innego ubezpieczyciela
powoduje, że zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela może się rozłożyć na .wiele podmiotów.
W zakresie dotyczącym wszelkich ubezpieczeń ogromną role odgrywają tzw. ogólne warunki umów ubezpieczenia.
Dla ubezpieczeń:
obowiązkowych są one ustalane rozporządzeniami Ministra Finansów, co zapewnia unifikację standardów ochronnych,
pozostałych (niekiedy określanych jako dobrowolne) określają ubezpieczyciele.
W istocie oznacza to, że umowa ubezpieczenia przeważnie jest umową adhezyjną.
fakultatywnych
Dodac ubezpieczenia
7
2010-10-10 XII NIEKTÓRE UMOWY
2010 -10-10 XII NIEKTÓRE UMOWY