KOSZT, stanowi jedną z podstawowych kategorii w rachunkowości, wyrażającą zmniejszenie korzyści ekonomicznych jednostki gospodarczej w danym okresie, co prowadzi do spadku wartości jej aktywów oraz zmniejszenia kapitału (funduszu) własnego. Zmniejszenie korzyści ekonomicznych jednostki jest rezultatem rozchodowania przez nią zasobów, będących w jej dyspozycji, do realizacji określonego celu.
Rozszerzona interpretacja k.: kontekst bilansowo-sprawozdawczy. K. może być postrzegany w sposób rozszerzony lub zawężony. Rozszerzona interpretacja k. jest dokonywana w kontekście bilansowo-sprawozdawczym, zaś k. ujmowany w sposób zawężony wynika z kontekstu analityczno-zarządczego.
K. jest postrzegany w sposób rozszerzony m.in. w założeniach koncepcyjnych sporządzania i prezentacji sprawozdań finansowych Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (MSR), zatwierdzonych do publikacji w lipcu 1989 r. Zgodnie z zamieszczoną tam definicją k. to zmniejszenie korzyści ekonomicznych w trakcie okresu obrotowego w formie rozchodu lub spadku wartości aktywów albo powstania zobowiązań, powodujących zmniejszenie kapitału własnego, z wyjątkiem podziału na rzecz właścicieli. Definicja ta obejmuje zatem zarówno k.. które powstają w wyniku działalności gospodarczej jednostki, jak też straty wynikłe ze zdarzeń nadzwyczajnych. Do k. powstałych w wyniku podstawowej działalności gospodarczej w założeniach koncepcyjnych MSR zalicza się m.in. k. własne sprzedaży, wynagrodzenia i amortyzację, które przybierają formę rozchodu lub spadku wartości aktywów, takich jak środki pieniężne i ich ekwiwalenty, zapasy i rzeczowy majątek trwały.
Straty to inne pozycje spełniające warunki definicji k.. które mogą. choć nie muszą, powstawać w wyniku podstawowej działalności gospodarczej jednostki. Straty stanowią zmniejszenie korzyści ekonomicznych i nie różnią się od innych k.. stąd w założeniach koncepcyjnych nie są uważane za odrębny składnik. Do strat zalicza się m.in. straty wywołane klęskami żywiołowymi (pożar lub powódź) oraz straty powstałe z tytułu zbycia składników majątku trwałego. Definicja k. obejmuje także straty nie realizowane, np. powstałe w wyniku wzrostu kursów wymiany walut obcych w sytuacji spłacania kredytów zaciągniętych przez jednostkę w tej walucie. W przypadku ujęcia strat w rachunku zysków i strat zazwyczaj przedstawia się je oddzielnie, ponieważ informacje na ich temat są użyteczne przy podejmowaniu decyzji gospodarczych. Straty często są wykazywane w wartości netto, po pomniejszeniu o odnośne przychody.
Analogiczna do założeń koncepcyjnych MSR definicja k. i strat jest zawarta w polskim prawie. Ustawa o rachunkowości definiuje k. i straty jako uprawdopodobnione zmniejszenia w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zmniejszenia wartości aktywów albo zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw, które doprowadzą do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców lub właścicieli.
Rozszerzone postrzeganie k. charakteryzuje się kilkoma elementami. K. oznacza zmniejszenie korzyści ekonomicznych, niezależnie od jego przyczyny. Może on być rezultatem działania planowego, celowego, prowadzącego do zamierzonego celu gospodarczego (k. podstawowej działalności gospodarczej), jak też wynikiem działań losowych, niepowtarzalnych, na które jednostka nie ma żadnego wpływu, np. straty nadzwyczajne. Tak postrzegany k. identyfikuje w rezultacie wielkość zmian, jakie zaszły w bilansie zamknięcia danego okresu w porównaniu z bilansem otwarcia. Zmiany te mogą prowadzić zarówno do spadku wartości aktywów jednostki, jak i do zmniejszenia kapitałów własnych lub zwiększenia zobowiązań. K. w kontekście bilansowo-sprawozdawczym staje się kategorią statyczną, która abstrahuje całkowicie od identyfikacji i prezentacji kierunków i struktury strumieni zasobów pozyskiwanych i rozchodowanych przez jednostkę w danym okresie. K. w kontekście bilansowo-sprawozdawczym nie pozwala określić wyniku finansowego w sposób analityczny, np. w przekroju poszczególnych rodzajów działalności, segmentów jednostki gospodarczej lub produktów.