5) EKSPRESJONIZM: PROGRAM, PRZEDSTAWICIELE, CZASOPISMO.

Prąd literacki, którego początki w Polsce wpłyną na twórczość Młodej Polski i od tamtej epoki, zmieniając się i łącząc z elementami innych prądów, nadal jest obecny.

Fundament stanowi potrzeba wyrazu, uwaga skupia się na dążącym do wypowiedzenia się podmiocie i na strukturze wypowiedzi, podporządkowanej przede wszystkim funkcji ekspresywnej. Wynika z tego charakterystyczna, silnie emocjonalna, obecność „ja” w utworach oraz posługiwanie się emfazą, hiperbolizacją, kontrastem, słowną imitacją ekstazy i rozpaczy. W poezji oznacza to upowszechnienie gatunków patetycznych (hymn, psalm), w prozie subiektywizację narracji i rozluźnienie rygorów kompozycyjnych, obecność obrazowania naturalistycznego, poetykę sennego koszmaru, w której lokuje się nadzieję na poznanie i wyrażenie „wewnętrznej prawdy”.

Pismo poznański „Zdrój” (1917 - 1922), wydawane przez S. Przybyszewski, J. i W. Hulewiczowie. Przedstawiciele: A. Bederski, J. Stur, J. Wittlin, E. Zegadłowicz, J. Iwaszkiewicz, J. Tuwim, K. Wierzyński.

Jako prąd literacki nie skodyfikował ścisłej poetyki, zaowocował wpływem na wiele ważnych zjawisk literackich całego stulecia. W Dwudziestoleciu obecność estetyki ekspresjonistycznej współkształtowała futuryzm.

W prozie okresu międzywojennego ukształtował przede wszystkim dzieło A. Struga i J. Kadena - Bandrowskiego, w dużym stopniu również powieści i dramaty S. I. Witkiewicza i opowiadania B. Schulza.

---