Kazimierz Pospieszyl „Ojciec a wychowanie dziecka”, Wydawnictwo Akademickie „Żak” Warszawa 2007
Funkcje miłości ojcowskiej w ujeciu Ericha Fromma
W pierwszych latach życia kontakty z ojcem są ograniczone, jego znaczenie dla dziecka w pierwszym okresie nie da się porównać ze znaczeniem jakie odgrywa matka. Ojciec nie reprezentuje naturalnego świata jak matka, reprezentuje on drugi biegun ludzkiego istnienia: świat myśli, przedmiotow, które są dziełem rąk ludzkich, świat prawa i lodu, dyscypliny podróży i przygody. Ojciec jest tym który uczy dziecko, tym który mu wskazuje drogę w świat. (30) Z ta funkcja łączy się także mająca związek x rozwojem społeczno - ekonomicznym. Kiedy pojawiła się własność prywatna który dziedziczy jeden z synow to ojciec dokonuje wyboru który to był ten syn, którego ojciec uważał za najbardziej odpowiedzialnego do objęcia po nim dziedzictwa. Miłość ojca jest miłością uwarunkowana „kocham cie ponieważ spełniasz moje oczekiwania, ponieważ wypełniasz swój obowiązek, ponieważ jesteś taki jak ja.
We wszystkich społeczeństwach patriarchalnych stosunek syna do ojca jest stosunkiem z jednej strony stosunkiem buntu a to zawiera w sobie stały element rozkładu.(30)
Uległość wobec ojca jest produktem ludzkim, sztucznym i opartym na sile i prawie. Ojciec wyobraża ( reprezentuje) abstrakcje, sumienie, obowiązek, prawo i hierarchie. Miłość ojcowska posiada również pewne negatywy. E. Fromm stwierdza, że takim negatywnym aspektem jest fakt, ze na miłość ojcowska można zasłużyć, że można go utracic jeśli się nie spelnia oczekiwan (31)
J.J. Bachofen podkreśla ten problem dosadniej twierdząc, ze „miłość ojcowska wyróżnia w idei patriarchalizmu wyzwala sile umysłu, dyscyplinę, wrażliwe sumienie i indywidualizm, posiada również aspekty negatywne, do których przede wszystkim należy: hierarchiczność, ucisk i uległość (31)
Ojciec porównywany bywa do słońca, które ogrzewając ziemie czyni ja zdolna do wydawania plonów. Same rośliny pobudza ono stale do rozwoju, właściwy zaś rozwój nagradza swymi życiodajnymi promieniami.
„Sztuka ojcostwa” Claudio Rise W drodze 2006
Anna Dudak „ Samotne ojcostwo” oficyna wydawnicza „Impuls”, Krakow 2006