Pierwsze prawo Faradaya Masa M wydzielająca się na elektrodzie jest proporcjonalna do przepływającego przez elektrolit ładunku Q M=K*Q K - równoważnik elektrochemiczny (jest to współczynnik proporcjonalności, zależy tylko od rodzaju wydzielającej się substancji i składu elektrolitu)Drugie prawo FaradayaRównoważniki elektrochemiczne K pierwiastków są proporcjonalne do ich równoważników chemicznych A/z, gdzie A jest masą molową, a z - wartościowością danego pierwiastka K=1/F*A/z Współczynnik proporcjonalności przyjęto zapisywać w postaci 1/F, gdzie F jest stałą Faradaya. Prawo indukcji Faraday'a Sił elektromotoryczna () indukowana w obwodzie zamkniętym jest równa stosunkowi zmiany strumienia indukcji magnetycznej () objętej tym obwodem, do czasu (t), w którym ta zmiana następuje ∑=▲Φ/▲t 2. Na umieszczony w polu magnetycznym przewodnik z prądem działa siła (siła elektrodynamiczna), która chce "wypchnąć" przewodnik z prądem z pola magnetycznego. F=B*I*l F - siła elektrodynamiczna [N]
B - indukcja magnetyczna [T] I - natężenie prądu [A] l - długość przewodnika objęta polem magnetycznym [m] 3. Prawa ilościowe elektrolizy
Prawa te sformułował Faraday na podstawie eksperymentów przeprowadzonych w latach 1832-1833.
Halla zjawisko (efekt), zjawisko powstania różnicy potencjałów U pomiędzy przeciwległymi ściankami półprzewodnika lub metalu w kierunku prostopadłym zarówno do kierunku przepływu prądu I, jak i do kierunku wektora indukcji zewnętrznego pola magnetycznego B. Wartość napięcia wyrażona jest wzorem: U=A⋅(B⋅I)/d, gdzie: A jest tzw. stałą Halla, charakterystyczną dla danego rodzaju materiału, B jest wartością indukcji magnetycznej, d jest grubością płytki materiału. Zjawisko Halla jest wynikiem odchylania w polu magnetycznym (Lorentza siła) elektronów tworzących przepływ prądu elektrycznego w metalu lub półprzewodniku. Jego zrozumienie miało duży wpływ na wyjaśnienie istoty zjawiska przepływu prądu elektrycznego. Nazwa efektu pochodzi od nazwiska jego odkrywcy (w 1879), fizyka amerykańskiego E.H. Halla (1855-1938).