KRYZYS I ODBUDOWA PAęSTWA PIASTÓW
Mieszko II, syn Bolesłava, koronował siê w tym samym roku, 1025, po œmierci ojca. Koronacja nie mogła jednak zastąpiŚ rzeezyevistego scalenia niedaivno porvstałego paąstwa polskiego. Ekspansywna polityka Bolesłaiva Chrobrego musiała też wywołaŚ reakcjê łupionych paąstw. Pod militarnym naciskiem cesarza Konrada II odpadły Milsko i ^użyce, ruski książê Jarosław Mądry odbił Grody Gzerwieąskie. Przekleąst;vem œrednioviecznych paąstrv były krwawe spory dynastyczne: kryzys paąstwa piastowskiego nasiłił siê, gdy po władzê siêgnął brat Mieszka II, Bezpxym. Wprawdzie Bezprym został zamordowany i Mieszko wrócił do. Polski z wygnania, ale po jego œmierci (t1034) młodziutkie paąstwo polskie rozpadło siê. Elementy kryzysu paąstwa:
a) wygnanie syna Mieszka II, Kazimierza (póŸniejszego Odnowiciela) przez możnych,
b) bunt ludowy w Wielkopolsce - kolebce Polski,
c) oderwanie Mazowsza przez eks-czeœnika Miecława (Masława),
d) oderwanie siê Pomorza,
e) oderwanie łląska w wyniku niszczycielskiego, odwetowego najazdu ksiêcia czeskiego Brzetysława (1039 r. - złupienie Gniezna i Wielkopolski).
Kazimierz Odnowiciel zdołał odzyskaŚ władzê książêcą z pomocą króla niemieckiego Henryka III, który wzmocnił go 500 rycerzami, i ksiêcia kijowskiego Jarosława Mądrego. Zbyt silna pozycja Czech nie mogła byŚ przecież korzystna dla cesarstwa, a Miecława - dla Rusi. Po pokonaniu (wespół z Jarosławem Mądrym) Miecława (1047) Kazimierz Odnowiciel zdołał odtworzyŚ wiêkszą czêœŚ terytorium polskiego. W 1050 podjął zwyciêską wyprawê w celu odzyskania łląska. Cesarz przyznał łląsk Polsce, ale za cenê płacenia Czechom rocznego trybutu (daniny). ZależnoœŚ Polski od cesarstwa stała siê również widoczna iv sprawach koœcielnych (brak metropolii gnieŸnieąskiej) i œwieckich (Kazimierz nie odzyskał korony królewskiej).
Wydawało siê jednak, że scalone paąstwo, którego centrum władzy coraz wyraŸniej przenosiło siê do Krakowa, przeszło trudny kryzys. Nastêpca Odnowiciela, Bolesław łmiały, umiejêtnie wykorzystał wałkê pomiêdzy cesarstwem a papiestwem: odtworzył arcybiskupstwo w GnieŸnie i koronował siê na lróla w 1076 r. Udatnie intet-.veniocvał na Wêgrzech i w Czechach, przyłączył powtórnie Grody Czerwieąskie. Nie wyjaœniony dotąd do koąca konflikt Bolesława łmiałego z biskupem krakow.:kim Stanisławem doprowadził do katastrofy. Król bowiem wykrył spisek możnych, w wyniku czego w Krakowie œciêto i poŚwiartowano nieszczêsnego biskupa: król Bolesław miał to uczyniŚ ponoŚ osobiœcie! Wybuch ruezadowolenia możych był tak silny, że krewki monarcha musiał uciekaŚ w 1079 r. na Wêgry, ,gdzie po dwóch latach, w trakcie przygotowaą do powrotu, zmarł.
Pozycja możnowładztcva wzmocniła siê za panowania jego nastêpcy, ksiêcia Władysława Hermana. Faktyczną władzê sprawował wtedy potêżny palatyn (wojewoda, najyyższy urzêdnik) Sieciech. Jego dążenie do wzmocnienia władzy centralnej i bezlitosne
obchodzenie siê z przeciwnikami wyvołycvały opozycjê możnych. Za szyld buntu posłużyli synowie Władysława Hermana - Zbigniew i Bolesław Krzywousty. Kraj rozdarła wojna domowa. Jej rezultatem była zgoda Władysława Hermana na podział kraju miêdzy Zbigniewa (Wielkopolska i Kujawy) i Bolesława (czêœŚ Małopolski i łląsk). Zbyt ambitny Sieciech musiał opuœciŚ kraj.
PANOWANlE BOLESŁAWA KRZYWOUSTEGO
Do otwartej wojny miêdzy braŚmi doszło już w 4 lata po œmierci Władysława Hermana (t 1102). Pobity Zbigniew uciekł do Niemiec, prosząc o pomoc. Na Polskê ruszyła w 1109 r. wielka wyprawa cesarza Henryka V, a z południa uderzyli Czesi. Mimo to Polacy Bolesława Krzyvoustego zdołali obroniŚ główne grody (Bytom, Głogów, Wrocław) i osłabiŚ wojną podjazdową rycerstwo cesarskie. Legendarna bitwa koło Wrocławia na Psirn Polu byŚ może w ogóle nie odb.·ła siê, ale sukces Krzyvoustego był niewątp'.i4y. Cesarz wycofał siê z Polski, rezygnując z trybutu; podobnie uczynili Czesi wobec łląska. Zgodnie ze zcvyczajami epoki Bolesław pozbył siê brata-rywala, każąc Zbigniewa oœlepiŚ.
Krzyvousty odniósł też znaczący sukces podbijając po 20 latach walk Pomorze z Gdaąskiem i Szezecinem. Książê usiłował wprowadziŚ tam chrzeœcijaąstwo poprzez polską organizacjê koœcielną. Natrafił na silny opór: arcybiskup Magdeburga, Norbert, zgodnie z bullą papieską Irmocentego II uważał siê za zwierzchnika wszystkich biskupstw polskich. W 1135 r. Bolesław Krzyvousty złożył w Merseburgu hołd lenny cesarzowi Lotarowi III. Za tê cenê, oznaczającą rócvnież rezygnacjê Krzywoustego ze staraą o koronê k,blewską, metropolia gnieŸnieąska odzyskała samodzielnoœŚ (potwierdzenie w bulli papieskiej z 1136 r.).
Pod koniec długiego panowania Krzywousty, który doœwiadczył rnocno bratobójczych walk, usiłował rozwiązaŚ kwestie nastêpstwa tronu w testamencie. Na mocy testamentu z 1138 r. władzê zwierzchnią nad książêtami miał sprawowaŚ ząwsze najstarszy z braci, zwany seniorem.
S enior:
a) posiadał dziedziczną dzielnicê senioralną ze stolicą w Krakowie,
b) prowadził polską politykê zagraniczną,
c) utrzymywał swoje załogi wojskowe w głównych grodach całego kraju,
d) współdecydował o obsadzie urzêdów.
Innym synom Bolesław wyznaczył dziedziezne dzielnice i ograniczone prawa. Ale testament, wbrew intencjom Krzyvoustego, po jego œmierci w 1138 r., dał początek długotrwałemu rozbiciu dzielnicowemu paąstiva polskiego.
CHARAKTERYSNKA PAęSTWA I SPOŁECZEęSTWA ZA PIERWSZYCH PIASTÓW
Paąstv.vo piastowskie miało charakter patrymonialny - władca był vłaœcicielem ("ojcem") kraju. Społeczeąstwo
· musiało nie tylko płaciŚ daniny, ale i wykonywaŚ posługi (np. transport, unacnianie grodów).
· Tylko książê mógł biŚ monetê i pobieraŚ cła (były to tzw. regalia).
· CzêœŚ mieszkaącó5v, zwana ludnoœcią służebną, była zwolniona z powyższych ciêżarów prawa książêcego (daniny, posługi). W zamian specjalizowała siê w wyrobie okreœlonych dóbr, co znalazło odbicie w zachowanych do dzisiaj nazwach miejscowoœci (np. Piekary wypiekały chleb, Grotniki wyrabiały groty do strzał, Winiary - yvino, itp.).
Wojsko Od czasów Kazimierza Odnowiciela zawodowych wojskowych drużynników - zastąpili rycerze, mający obowiązek stawienia siê konno na wezwanie władcy (nadanie prawa rycerskiego).
Książê rządził z pomocą wiecu. W skład wiecu wchodzili: zastêpca ksiêcia - palatyn lub wojewoda, komornik (skarb), czeœnik i stolnik (konsumpeja), kanclerz (kancelaria). P-zedstawicielem ksiêcia sv terenie był pan grodowy (kasztelan, komes); grody spełniały iviêc nie tylko funkcje obronne, ale odgryvały także istotną rolê .v administrowaniu krajem. Wydaje siê, iż w ciągu ponad 150 lat, od czasów Mieszka I do testamentu Krzyvoustego, Polacy uzyskali œwiadomoœŚ . odrêbnoœci etnicznej i kulturowej. Zadziwiająco wytrwała obrona przed Niemcami (również w obrêbie Koœcioła), byłaby tego potwierdzeniem.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
kryzys i odbudowa państwa piastów, krzywoustyPolityka polska i odbudowanie panstwa Cz 1 roz 5poczatki panstwa polskiego (3) NieznanyPolityka polska i odbudowanie panstwa Cz 0 Przedmowakryzys panstwakryzys 4 doc NieznanyBezpieczeństwo państwa sytuacja kryzysowaWspółpraca PSP z administracją państwową w sytuacjach kryzysowych D Marczyński KG PSPszlachta polska i jej panstwo ( Nieznanykryzys państwa polskiego1 08 Panstwo Aleksandra Macedon NieznanyTadeusz Borowski Prosze panstwa Nieznanypanstwo kazimierza wielkiego (2 Nieznanywięcej podobnych podstron