Poradnik fantazjadowy

Instrukcja wykonania broni bezpieczniej

Rafał „Rafałsz” Grycner

Wojskowa Akademia Techniczna

[e-mail]

styczeń 2010 r.

wersja 1.0

Spis treści

I.

Wstęp .................................................................................................................. 1

II.

Materiały .............................................................................................................. 2

III.

Narzędzia ......................................................................................................... 3

IV.

Przygotowanie materiałów................................................................................ 3

V.

Wykonanie rdzenia ........................................................................................... 4

VI.

Wykonanie ostrza ............................................................................................. 6

VII.

Wykonan

ie rękojeści .......................................................................................12

VIII.

Wykończenie jelca ..........................................................................................14

IX.

Kilka słów końcowych ......................................................................................14

I. Wstęp

Niniejsza instrukcja objaśnia, jak wykonać „bezpieczniak”, czyli broń nadającą się do
wykorzystania na Fantazjadzie, jak również na innych fabularnych grach terenowych (LARP-
ach).

Większość materiałów potrzebnych do wykonania tej broni jest łatwo dostępna w

sklepach z materiałami budowlanymi typu „Leroy-Merlin” albo „Castorama”. Instrukcja
została sporządzona w ten sposób, aby mogła ją wykonać nawet osoba, która nigdy
wcześniej nie produkowała broni wykorzystywanej na LARP-ach.

Technika wykonania zaprezentowana w tym opracowaniu jest jedną z wielu różnych metod
wykorzystywanych aktualnie

i

. Opiera ona konstrukcję broni na rdzeniu wykonanym z pręta

włókna szklanego oraz rurek PCW. Ostrze broni wykonane jest z karimaty, która jest prosta
w modelowaniu. Do klejenia elementów rdzenia używa się butaprenu, a do produkcji ostrza -
taśmy dwustronnej, która jest wygodniejsza w obsłudze i lepiej trzyma. Rękojeść jest
doważona śrubą, dzięki czemu broń jest wygodna w prowadzeniu i szybka. Rękojeść
wykończona jest przy pomocy sznurka z tworzywa sztucznego.

www.fantazjada.pl • 2

Opracowanie przedstawia kolejne etapy produkcji broni długości 110 cm, o prostym ostrzu, z
prostym jelcem i rękojeścią długości 20 cm umożliwiającą prowadzenie broni zarówno jedną
ręką jak i oburącz. Sztych broni będzie na długości 15 cm pozbawiony rdzenia, dzięki czemu
broń ta przy poprawnym i starannym wykonaniu może przejść homologację na Fantazjadzie,
umożliwiającą zadawanie nią pchnięć podczas walki

ii

.

Gorąco zaleca się przeczytanie całego poradnika przed rozpoczęciem montażu broni.

II. Materiały

Fot. 1

. Przykładowe materiały do konstrukcji miecza.

▪

Rurka cienka PCW (inaczej PVC

iii

)

– zwana dalej cienką rurką, dostępna w

sklepach z artykułami budowlanymi. Rurka ta jest zwykle oznaczona nadrukiem
CPVC

½” i jest biała. Sprzedawana w trzymetrowych odcinkach. Na zdjęciu

zaprezentowano cienką rurkę innego rodzaju, która może zostać wykorzystana
jako zamiennik

– jest jednak bardziej giętka.

▪

Rurka gruba PCW - zwana dalej

grubą rurką, dostępna w sklepach z artykułami

budowlanymi. Rurka ta jest oznaczona zwykle nadrukiem PVC-U

½” i także jest

biała, ale jest grubsza od tej powyżej. Sprzedawana w trzymetrowych odcinkach.

▪

Pręt włókna szklanego – można je dostać w sklepach modelarskich. Droga kupna
to najczęściej zamówienia przez Internet. Sprzedawane jako 1 metrowe odcinki.
Średnica: 8 mm.

▪

Tubka lub puszka kleju butapren

– do nabycia w sklepach z artykułami

budowlanymi.

▪

Taśma srebrna „Powertape” – jw.

▪

Taśma dwustronna – jw.

▪

Taśma pakowa – jw.

▪

Śruba M10x120 – jw.

www.fantazjada.pl • 3

▪

Taśma malarska – jw. Taśmy malarskie mogą mieć różną szerokość. Kup tę,
kt

óra jest najszersza.

▪

Kształtka „czwórnik” – dostępna w sklepach z artykułami budowlanymi. Kupując
kształtki upewnij się, czy pasują wielkością do grubej rurki. szt. 1

▪

Zaślepka – jw. szt. 1

▪

Skaj lub inny materiał skóropodobny, skóra, gruba tkanina – potrzebny w liczbie
dwóch krążków o średnicy 3 ÷ 4 cm.

▪

Karimata

– można kupić w hipermarketach. Dostępnych jest wiele różnych

rodzajów różniących się przede wszystkim ceną. Istotnym parametrem karimaty
jest jej

grubość – powinna wynosić 8mm. Im gęstsza karimata, tym lepsza.

▪

Sznurek

ø6; 3 m. Długość sznurka potrzebną do owinięcia rękojeści można

policzyć z następującego wzoru:

𝐿 =

𝑑ł.𝑟ę𝑘𝑜𝑗𝑒 ś𝑐𝑖

∅ 𝑠𝑧𝑛𝑢𝑟𝑘𝑎

𝜋 ∙ ś𝑟𝑒𝑑𝑛𝑖𝑐𝑎. 𝑧𝑒𝑤𝑛. 𝑟𝑢𝑟𝑘𝑖 ;

Zaokrąglając w górę do pełnego metra. Dla naszego przypadku mamy dł.rękojeści
= 20 cm,

ø sznurka 0,6 cm, średnicę zewnętrzną rurki możemy przyjąć 2,5 cm.

Zatem mamy:

𝐿 =

20

0,6

𝜋 ∙ 2,5 ≅ 261 ≈ 300 𝑐𝑚. Jeszcze bardziej upraszczając,

przy założeniu, że rękojeść jest robiona na grubej rurce i owijasz ją sznurkiem ø6,
potrzeb

ną długość sznurka można obliczyć z wzoru:

𝐿 = 𝑑ł. 𝑟ę𝑘𝑜𝑗𝑒ś𝑐𝑖 ∙ 13 [𝑐𝑚] i

zaokrąglając w górę do pełnych metrów. Sznurek z tworzywa sztucznego kupisz
w sklepie z artykułami budowlanymi.

III. Narzędzia

▪

Nożyk monterski – z wymiennymi ostrzami. Dostępny w sklepach z artykułami
budowlanymi

▪

Piłka do metalu – brzeszczot powinien być taki jak do metalu. Dostępny jw.

▪

Marker lub flamaster

IV. Przygotowanie materiałów

Rurki kupowane w sklepach sprzedawane są w pojedynczych egzemplarzach trzymetrowej
długości. Do produkcji broni wykorzystywane są odcinki krótsze. Do cięcia rurek używaj
brzeszczotu do metalu. Podaj

ę następujące długości poszczególnych fragmentów i

odpowiadające im kolory na rys. 1.:

▪

Rdzeń, rurka cienka, długość: 25–30 cm, kolor różowy.

▪

Rdzeń-rękojeść, rurka gruba, długość: 20 cm, kolor zielony.

▪

Pierścienie, rurka gruba, długość: między 2 a 3 cm. Najlepiej tak, aby pierścień
wchodzi

ł cały do czwórnika. Kolor zielony.

▪

Jelec, rurka cienka, długość: 10 cm, zależy od pożądanej szerokości jelca. Kolor
różowy.

▪

Rdzeń, pręt włókna szklanego, długość: 80 cm, kolor czerwony.

www.fantazjada.pl • 4

V. Wykonanie rdzenia

1.

Poniżej (rys. 1.) przedstawiam schematyczny przekrój przez rdzeń miecza. Każdy kolor

oznacza inny rodzaj materiału.

Rys. 1. Schemat rdzenia po

złożeniu.

2.

Rurkę cienką i rurkę grubą przytnij do odpowiedniej długości (patrz: przygotowanie

materiałów). Możesz użyć w tym celu piłki z brzeszczotem do metalu.

3.

W cienką rurkę wklej śrubę przy pomocy butaprenu. Najpierw śrubę obklej starannie

kilkoma warstwami taśmy malarskiej, tak aby wchodziła w rurkę dość ciasno.

4.

Cienką rurkę wklej w grubą rurkę (butapren), tak aby gruba rurka zaczynała się przy

wystającym łbie śruby. Elementy powinny wchodzić ciasno w siebie nawzajem. Aby
zapewnić brak luzów obklejaj cienką rurkę taśmą malarską.

5.

Łeb śruby zasłoń nakładając zaślepkę pasującą do grubej rurki. Zaślepka zwykle wchodzi

na łeb śruby na wcisk, nie ma konieczności przyklejania butaprenem.

6.

Pręt włókna szklanego przytnij do odpowiedniej długości (patrz: przygotowanie

materiałów). Końcówkę zabezpiecz taśmą malarską – uważaj na drzazgi. Czubek pręta,
który będzie pełnił funkcję sztychu broni (czyli nie ten, który wchodzi w rurkę), powinien być
zabezpieczony grubą warstwą taśmy malarskiej, pakowej lub powertape. Istotne jest to
dlatego, aby nie wystąpiło niebezpieczeństwo zranienia drugiej osoby podczas wykonywania
pchnięć.

7.

W cienką rurkę wklej przy pomocy butaprenu pręt włókna szklanego. Najpierw obklej pręt

taśmą malarską, tak aby wchodził w rurkę dość ciasno. Nie powinno być luzów po
wetknięciu.

8.

Od strony przeciwnej niż zaślepka, wklej na grubą rurkę kształtkę „czwórnik”. Do

przyklejenia użyj butaprenu. Następnie od przeciwnej strony czwórnika wklej pierścień
wycięty z grubej rurki. Robi się to w celu wyeliminowania luzów pomiędzy czwórnikiem a
cienką rurką. Pierścień powinien wchodzić na cienką rurkę ciasno. Może wystąpić
konieczność uszczelnienia taśmą malarską.

www.fantazjada.pl • 5

9.

Jelec wykonuje się w podobny sposób. Do poprzecznych wyjść czwórnika najpierw wkleja

się pierścienie grubej rurki. Następnie w pierścienie te wkleja się fragmenty cienkiej rurki.
Wetknij je tak głęboko jak się da, powinny dotykać do rdzenia wewnątrz czwórnika.

Fot. 2

. Okolice jelca w przykładowej konstrukcji. Od lewej: gruba rurka (rękojeść), kształtka „T”,

pierścień grubej rurki, cienka rurka (pokryta taśmą malarską), pręt włókna szklanego

(częściowo pokryty taśmą).

Rys. 2

przedstawia konstrukcję rękojeści i jelca, wraz z zamocowanym rdzeniem. Zwróć

uwagę na to, że cienka rurka jest dłuższa niż sumaryczna długość grubej rurki, nałożonego
czwórnika i pierścienia grubej rurki. Cienka rurka nie powinna być dużo dłuższa, gdyż
pogrubia wtedy

ostrze przy jelcu i utrudnia przyklejanie karimaty. Idealną jest sytuacja, w

której cienka rurka kończy się na równi z pierścieniem, a pierścień nie wystaje z czwórnika.
Miej na uwadze te wskazówki, gdy będziesz ciął rurki przed montażem.

Rys. 2

. Rękojeść i jelec - zbliżenie.

www.fantazjada.pl • 6

Fot. 3

. Przykładowe rdzenie mieczy. Dwa dolne zostały sfotografowane w trakcie procesu

odnowy ostrza. Stara technologia tych konstrukcji zakładała przyklejanie otuliny przy pomocy

butaprenu. Na zdjęciu widać ślady po oddzieraniu starej otuliny. Dolny rdzeń (broń 110) ma

stosunkowo długą rurkę cienką, z której wystaje pręt włókna węglowego. Rdzeń górny nadaje

się do broni 80 cm z jednostronną gardą.

VI. Wykonanie ostrza

1.

Przygotuj paski karimaty. Paski zewnętrzne powinny być jednakowe, pasek wewnętrzny

(środkowy), może być niewiele dłuższy. Paski karimaty powinny być długości 80÷90 cm i
szerokości 10 cm. Upewnij się, że długość pasków karimaty pozwala na zachowanie
miękkiego sztychu długości przynajmniej 15 cm. To może mieć kluczowy wpływ na
pozytywny atest broni.

Pasek przeznaczony na warstwę wewnętrzną (środkową) rozetnij

wzdłuż dokładnie po środku. Nie rozcinaj paska do końca! Długość rozcięcia ma odpowiadać
długości rdzenia wystającego powyżej jelca. Rys. 3 obrazuje niezbędne rozcięcie w
odniesieniu do rdzenia broni.

Rys. 3

. Środkowa warstwa karimaty – rozcięcie i rdzeń. W okolicach jelca powstaje zgrubienie

rdzenia

– w tym miejscu można trochę poszerzyć rozcięcie.

2.

Przyklejanie taśmy dwustronnej na rdzeń. Jest to najbardziej upierdliwa część pracy.

Trudno ją opisać, a porządne wykonanie wymaga wprawy. Przydatna jest pomoc drugiej
osoby. Taśmę dwustronną należy przykleić do rdzenia tak, aby utworzyły się „listki” po obu
stronach rdzenia, na całej długości ostrza. Taśmę przykleja się wzdłuż ostrza. Listek
powstaje poprzez sklejenie jednego paska taśmy przyklejonego od spodu rdzenia, z drugim
paskiem taśmy przyklejonym od góry rdzenia. Łączenie obu pasków powinno zaczynać się

www.fantazjada.pl • 7

tuż przy rdzeniu. Potrzeba dwóch pasków taśmy na każdą stronę rdzenia (prawą i lewą),
czyli w sumie potrzeba 4 pasków taśmy. Jeśli masz problem z przyklejeniem jednego
długiego paska taśmy, możesz go podzielić na kilka mniejszych. Im mniej tym lepiej. Poziom
listka powinien być na równi z dolną częścią rdzenia (patrząc w przekroju prostopadłym do
rdzenia). Szczegóły i niuanse wyjaśnia rysunek (Rys. 4.).

Rys. 4

. Szczegóły przyklejania taśmy dwustronnej do rdzenia – przekrój. Taśma przyklejana

jest wzdłuż rdzenia, czyli na tym rysunku widzimy jaka jest jej szerokość.

Po przyklejeniu wszystkich czterech pasków taśmy dwustronnej, przekrój przez pręt w
przybliżeniu będzie wyglądał następująco (Rys. 5.):

Rys. 5

. Wszystkie 4 paski taśmy dwustronnej tworzą dwa listki po obu stronach pręta,

które będą trzymać dolną warstwę karimaty.

www.fantazjada.pl • 8

a)

b)

c)

d)

e)

f)

g)

h)

Fot. 4.

Kolejne etapy przyklejania taśmy dwustronnej zobrazowane na przykładzie krótkiego

odcinka rdzenia z remontowanej broni. a) przyklejona dolna warstwa taśmy; b) lewy wystający

fragment dolnej warstwy zawinięto dookoła rdzenia, rozpoczyna się przyklejanie warstwy

górnej; c) warstwa górna przyklejana jest stopniowo od krawędzi w stronę rdzenia; d) przy

samym rdzeniu odginaj resztę taśmy, aby powierzchnia styku z dolną warstwą dochodziła jak

najbliżej rdzenia; e) reszta górnej warstwy jest owijana dookoła rdzenia (przedtem odklej

osłonę z warstwy dolnej, na którą zachodzi); f), g) analogiczny sposób przyklejania warstwy

dolnej i górnej z drugiej strony rdzenia; h) sposób łączenia warstw przy samym rdzeniu.

3.

Przyklej dolną warstwę karimaty. Dolna warstwa karimaty jest przyklejana od spodu

rdzenia (zakładając, że rdzeń leży płasko na stole). Zdejmij folię z taśmy dwustronnej i
przyklej ją do paska karimaty, dociśnij. Końcówkę rdzenia należy zabezpieczyć krążkiem
skaju. Wykorzystując taśmę dwustronną przyklej krążek skaju do spodniej karimaty (przed jej
przyklejeniem do rdzenia) od strony rdzenia, przy jego czubku. Zapobiega to przebijaniu
przez pręt płazu broni w tym miejscu. Zadbaj o to, aby pasek karimaty został przyklejony
równolegle do rdzenia. Tak będzie wyglądał przekrój z przyklejoną dolną warstwą karimaty
(Rys. 6.):

Rys. 6. Dolna warstwa karimaty przyklejona.

www.fantazjada.pl • 9

Fot. 5.

Przykładowy rdzeń oraz wycięte paski karimaty, z których zrobione będzie ostrze.

Całkowita długość tej broni to 80cm. Tutaj okolice sztychu zabezpieczone są dodatkowymi

warstwami taśmy pakowej.

4.

Starannie przyklej środkową warstwę karimaty. Metodyka przyklejania tej warstwy polega

na zdjęciu folii z taśmy dwustronnej, a następnie ostrożnego i dokładnego przyklejenia
karimaty.

Miękki koniec karimaty spodniej (tam, gdzie nie ma już rdzenia), też należy pokryć

taśmą dwustronną. W ten sposób warstwa środkowa i spodnia będą sklejone ze sobą nie
tylko na długości rdzenia, ale również na czubku. Rozcięcie wykonane uprzednio służy temu,
aby móc okleić rdzeń z obu stron (spójrz na rys. 3.). Zrób to starannie tak, aby karimata
przylegała do rdzenia swoją boczną krawędzią. Koniec rdzenia powinien być w koincydencji
(prościej: zgadzać się) z końcem rozcięcia. Jeśli rozcięcia jest za mało – przedłuż je. Dociśnij
ten pasek karimaty do paska spodniego

– pomiędzy nimi powinny znajdować się listki taśmy

dwustronnej, które zapewniają łączenie. Dlatego właśnie istotne jest, aby poziom listka był
na równi z dolną częścią rdzenia – wtedy może lepiej przylegać do dolnej części karimaty.
Rys. 7

objaśnia błędy, jakie można popełnić poprzez nieodpowiednie przyklejenie listków.

Rys. 7

. Zobrazowanie błędu jaki można popełnić podczas klejenia.

5.

Przyklej paski taśmy dwustronnej na środkową warstwę karimaty. Powinny wystarczyć 2-3

paski długości ostrza, przyklejone jeden obok drugiego. Podobnie jak wyżej, zrób to również
n

a „miękkiej” części ostrza. Podobnie jak przy spodniej warstwie karimaty – najpierw obszar

w okolicy końcówki pręta wzmocnij, naklejając krążek skaju.

www.fantazjada.pl • 10

6.

Zdejmij folię z taśmy dwustronnej i przyklej górną warstwę karimaty. Zrób to dokładnie tak,

aby była zgrana z dolną warstwą karimaty. Prawdopodobnie środkowa warstwa będzie
wystawała po bokach – to normalne. Ściśnij całość, zadbaj o to, aby taśma dobrze przywarła
do karimaty. Pozostaw do wyschnięcia na kilkanaście minut do godziny. Zrób sobie herbatę
albo

zjedz obiad. Niech chwilę postoi. Na rysunku (rys. 8) przedstawione są wszystkie trzy

warstwy karimaty, wraz ze znajdującymi się pomiędzy nimi warstwami taśmy.

Rys. 8. Wszystkie warstwy karimaty - rysunek schematyczny.

Środkowa warstwa powinna być jak najmocniej dociśnięta do rdzenia krawędzią. Wszystkie

warstwy ściśnięte jedna z drugą.

Fot. 6

. Przekrój przez ostrze broni. Warstwa spodnia i wierzchnia jest wykonana z karimaty

dwuwarstwowej (różowy i niebieski), warstwa środkowa zrobiona z karimaty jednowarstwowej

(pomarańczowej). Ta broń jest w trakcie naprawy – wymiana karimaty na sztychu.

7. Na wierzchniej warstwie

karimaty odrysuj, przy pomocy markera, kształt ostrza. Następnie

prowadząc nożyk monterski prostopadle do podłoża (ważne, żeby nie chylił się na boki),
wytnij odrysowany kształt. Początkującym sugeruję proste modele ostrzy. Uważaj, aby nie
porysować stołu. Pamiętaj, aby sztych był miękki na długości co najmniej 15 cm. Rys. 9
obrazuje przy

kładowy kształt odrysowany na karimacie.

www.fantazjada.pl • 11

Rys. 9

. Przykład odrysowania przyszłego kształtu ostrza na karimacie.

Fot. 7. Proces wycinania ostrza

(po lewej) i ostrze wycięte w broni 80cm (po prawej). Podczas

wycinania ostrza c

zarna linia na środku odwzorowuje oś symetrii, która jest pomocna przy

wykreślaniu geometrii.

8.

Czas na „zaostrzenie” karimaty tworzącej ostrze. Wymaga to cierpliwości i delikatności.

Optymalne zaostrzenie jest wt

edy, gdy szlif nie narusza środkowej warstwy karimaty. Nożyk

monterski należy prowadzić delikatnie, lekko piłując ciętą karimatę. Wystarczy ostrzyć pod
kątem 45 stopni, można robić też łagodniejsze ostrza – wedle uznania. Można ostrzyć broń
tylko na jednej

krawędzi albo na obu, tylko od górnej/dolnej warstwy lub z każdej strony.

Szczególną uwagę zwróć na to, aby kąt zaostrzenia był taki sam na całej długości ostrza. W
przeciwnym wypadku broń wygląda brzydko, wyraźnie widać popełnione błędy. W skrajnym
przyp

adku może wymagać zrobienia nowego ostrza. Rys. 10 pokazuje cztery różne

przykładowe sposoby „zaostrzenia” broni. Górny prawy i dolny lewy sposób jest najbardziej
zalecany. Pozostałe dwa też są akceptowalne, ale z różnych względów mogą okazać się
gorsze. D

la informacji podaję jeszcze orientacyjne wymiary poglądowe: grubość każdej

warstwy wynosi 8 mm. Szerokość ostrza może wynosić około 8 cm.

www.fantazjada.pl • 12

Rys. 10

. Przykładowe sposoby "ostrzenia" broni.

9.

Gdy klinga ma już swój kształt i jest zaostrzona, pora obkleić ją taśmą powertape

(srebrną). Paski taśmy zacznij przyklejać na płazie ostrza. Przyklejaj taśmę wzdłuż ostrza.
Kolejne p

aski taśmy powinny zachodzić trochę na pasek poprzedni. Zachowaj ostrożność

przy obklejaniu części tnącej – rób to tak, aby nie zatracić kształtu. Starannie przyklej taśmę
na sztych

– może to wymagać nacięcia taśmy w niektórych miejscach.

VII. Wykonanie rękojeści

1.

Zaślepkę na głowicy rdzenia obklej taśmą dwustronną z wierzchu. Wytnij 3 krążki karimaty

o takiej samej średnicy jak zaślepka. Przyklej kolejno krążki do wierzchu zaślepki
wykorzystując taśmę dwustronną. Teraz wytnij pasek karimaty o szerokości równej długości
zaślepki powiększonej o dodane krążki karimaty i długości równej obwodowi zaślepki. Aby
ułatwić sobie zadanie, przed wycięciem karimaty przymierz ją dopasowując szerokość i
obwód. Wykorzystując taśmę dwustronną obklej głowicę (zaślepkę i krążki karimaty) na
powierzchni bocznej. Teraz przyklej na tej powierzchni wyci

ęty pasek karimaty. Całość

przedstawiona na rys. 11.

Rys. 11

. Wykonanie głowicy miecza. Kolor granatowy – taśma dwustronna, żółty – karimata na

wierzch głowicy, fioletowy – karimata boczna.

2.

Tak wykonaną głowicę obklej taśmą powertape (srebrną). Zacznij od dłuższych pasków

taśmy, które będą obejmować głowicę wzdłuż długości miecza. Powinny się one
rozpoczynać na rękojeści co najmniej 5 cm od głowicy, następnie obklejać głowicę na
fragmencie powierzchni bocznej, następnie na wierzchu głowicy, znów na fragmencie
powierzchni bocznej i kończyć się na rękojeści – kilka centymetrów od głowicy. Rys. 12
objaśnia idee, takiego postępowania. Drugi pasek taśmy przyklej w identyczny sposób, ale
po uprzednim obróceniu miecza o 90

o

. To popra

wi zamocowanie głowicy i sprawi, że nie

www.fantazjada.pl • 13

będzie się ona mogła łatwo oderwać. Resztę niezaklejonej głowicy uzupełnij kolejnymi
paskami taśmy powertape (srebrnej).

Rys. 12. Gruba czar

na kreska symbolizuje taśmę powertape, a strzałki – kierunek obklejania. W

ten sposób kolejnymi paskami taśmy można pokryć całą głowicę i dodatkowo przymocować ją

do rękojeści.

Fot. 8

. Obklejona głowica. Zdjęcie przedstawia już nieco zużyty fragment broni, w dalszym

ciągu spełnia on jednak swoją funkcję znakomicie.

3.

Rękojeść miecza na odległości od kształtki „czwórnik” do zaślepki obklej taśmą

dwustronną.

4.

Nawijaj sznurek na rękojeść. Zacznij od strony zaślepki. Początek sznurka ułóż wzdłuż

rękojeści zaczynając kilka centymetrów od zaślepki, w stronę zaślepki. Następnie kontynuuj
owijanie sznurka wokół rękojeści i położonego początku sznurka. Owijaj sznurek ciasno
wokół rękojeści, uzwojenie przy uzwojeniu. Pomoc drugiej osoby, która obraca miecz wokół
osi jest wskazana.

Sznurek trzyma się rękojeści dzięki położonej taśmie dwustronnej. Luźna

końcówka sznurka, jaka pozostaje po zakończeniu owijania może zostać nadtopiona nad
płomieniem – dzięki czemu nie będzie się strzępić. Można również wykorzystać fragment
taśmy powertape, który zostanie owinięty wokół rękojeści przy samym jelcu pokrywając w
ten sposób zakończenie sznurka. Takie wykonanie zabezpieczy sznurek przed
przypadkowym

oddzieraniem od rękojeści. Wreszcie – rękojeść można wykończyć również

innymi sposobami stosując oploty, pokrywanie skórą i inne, w ostateczności po prostu
obklejając czarną taśmą izolacyjną.

www.fantazjada.pl • 14

VIII. Wykończenie jelca

1.

Obie części jelca, czyli wystające z kształtki „czwórnik” cienkie rurki obklej taśmą

dwustronną.

2. Wytnij dwa identyczne fragmenty karima

ty o następujących wymiarach: Długość =

długość wystającej cienkiej rurki +3cm, Szerokość = obwód cienkiej rurki.

3.

Oba fragmenty przyklej do jelca tak, aby karimata obwijała rurkę, a jej łączenie znajdowało

się od strony rękojeści.

4.

Jelec obklej taśmą powertape (srebrną). Końcówki karimaty, które wystają poza rurki,

ściśnij na płasko i sklej taśmą w takiej formie.

IX. Kilka słów końcowych

Wygląda na to, że broń jest teraz już gotowa i wykończona. Odłóż ją zatem w bezpieczne
miejsce i pozwól jej odpocząć co najmniej jeden dzień. Badania wykazują, że broń, która
zaraz po zrobieniu jest wykorzystywana do walki, ma większe tendencje do naddzierania
taśmy obklejającej ostrze. Jeśli się odstoi, to szansa ta drastycznie spada. W celu
wzmocnienia powłoki broni można wykorzystywać również taśmę pakową, należy jednak
uważać przy tym, aby obklejona nią broń nie utwardziła się nadmiernie. Tak wygląda gotowa
broń, wykonana na podstawie tej instrukcji (fot. 9.).

Fot. 9. Gotowy miecz 110cm.

Obklejając pręty, rurki, śruby i inne długie elementy zaleca się przyklejanie taśmy wzdłuż.
Jest to prostsze i powoduje, że taśma się nie zgruźli, lecz będzie tworzyła gładką warstwę.
Dotyczy to zwłaszcza taśmy malarskiej.

Zamiast obklejać ostrze taśmą powertape, można pokryć je kilkoma warstwami mleczka
lateksowego. Opis takiej techniki może być jednak przedmiotem oddzielnego opracowania.

Końcówkę pręta od strony sztychu można zabezpieczyć jeszcze na inne sposoby – np. za
pomocą gumy, skóry lub materiałów skóropodobnych albo tkanin. Można również

www.fantazjada.pl • 15

wzmacniać, naklejając warstwy taśmy pakowej. Metody te stosuje się jako odpowiednik
wzmocnienia skajem (patrz pt. VI. 3., 5.)

Jelce i gardy można wykonywać na wiele sposobów. Wszystko zależy tu od inwencji twórcy.
Korzystając z bogatej oferty kształtek można budować gardy zamknięte, a wykorzystując
gruby drut (metalowe wieszaki) i karimatę można skonstruować kosz. Gardy zamknięte są
trwalsze

– maja mniejszy odsetek złamań niż standardowe jelce.

Najnowsza myśl techniczna w dziedzinie produkcji rdzeni obraca się wokół zagadnienia
odkształceń plastycznych prętów włókna szklanego. Na zagranicznych forach internetowych
można znaleźć opisy wyginania prętów. Metody te nie były jeszcze testowane w Polsce (ta
informacja jest

pewna na tyle, na ile sięga wiedza autora), ale mogą otworzyć drogę do

produkcji broni

o wygiętym rdzeniu mogącym imitować np. szable.

Życzę powodzenia przy produkcji broni!

i

Można ją określić jako „czwartą generację” bezpieczniaków pod względem konstrukcji (tj.

abstrahując od wykończenia taśmą lub lateksem) – wedle naszej wiedzy, pierwsza to konstrukcje z
rurki PCW lub bambusa i nieprofilowanej otuliny izolacyjnej, używanie mniej więcej od 1998 r., druga –
rurki PCW z profilowaną otuliną, trzecia – konstrukcje z prętów z włókna szklanego i karimaty, klejone
butaprenem, wprowadzone około 2004 r. (przyp. red.)

ii

Autor tekstu ani organizatorzy Fantazjady nie gwarantują, że każda broń wykonana według

tego poradnika otrzyma homologację. W każdym wypadku otrzymanie homologacji uzależnione jest
od decyzji organizatora badającego bezpieczeństwo broni przed grą. Ale poprawnie wykonany według
tej instrukcji miecz ma wszelkie szanse taki

e badanie przejść. (przyp. red.)

iii

Polichlorek winylu, polyvinyl chlorene

, błędnie zwany „pe ce fał”. (przyp. red.)

Autor, tekst, ilustracje

: Rafał Grycner. Zdjęcia, redakcja: Piotr Labenz, stowarzyszenie Akademia Rozwoju „Deadline”.

Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Autora (Na licencji Creative Commons „Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne -
Bez utworów zależnych 3.0 Polska”)