Katedra Geodezji Szczegółowej, UWM w Olsztynie

Materiały dydaktyczne z „Podstaw geodezji z geomatyką” (II rok GiG, stacjonarne)

Obliczenie zadania transformacji współrzędnych płaskich
Opracował: dr inż. Adam Doskocz

Olsztyn 2010 r.

1/1

Zadanie transformacji współrzędnych

1.

Oblicz

transformację

współrzędnych

(X,Y)

piętnastu

(15)

punktów

metodą Helmerta. Na podstawie wydanych współrzędnych czterech (4) punktów
dostosowania, wyznacz współczynniki transformacji u, v (uzyskując ich akceptację
u Prowadzącego zajęcia).

2. Zanumeruj przeliczane punkty od 1 do 15, a ich współrzędne płaskie w układzie
pierwotnym ustal tak, aby były zawarte wewnątrz wieloboku utworzonego
przez punkty dostosowania.

3. W programie C-GEO v8 utwórz projekt o nazwie transformacja_wsp_Nazwisko
(wcześniej

ustal

ścieżkę

do

zapisu

projektu

w

rok2

i w odpowiedniej Grupie…). Następnie załóż w projekcie dwie tabele: roboczą
(rob_transformacja) i podstawową (podst_transformacja) – ustanowienie zbioru
podstawowego i roboczego projektu. Wpisz współrzędne punktów dostosowania
(wyrażone w układach: pierwotnym i wtórnym) do tabeli podstawowej.
Przyjęte współrzędne punktów transformowanych (wyrażone w układzie pierwotnym)
wpisz do tabeli roboczej.
Wykonaj zadanie Transformacja współrzędnych – Transformacja metodą Helmerta,
oznaczając odpowiednio punkty transformowane: w układzie pierwotnym
z przedrostkiem p (np. p1) a w układzie wtórnym z przedrostkiem w (np. w1).
W razie potrzeby (w projekcie C-GEO) uzupełnij numerację punktów
transformowanych dodatkowo Swoimi inicjałami (np. dla Jana Kowalskiego,
odpowiednio: p1 - JK, w1 - JK).

Na zaliczenie: operat w PC – poprawnie zdefiniowany projekt w C-GEO,
zapisane

zadanie,

raport

z

transformacji

Helmerta;

sprawozdanie

–

manualne

obliczenie

transformacji

współrzędnych

(z poprawnym zdefiniowaniem zagadnienia: dane, wzory, podstawienia do wzorów,
wyniki obliczeń, zadanie transformacji zestawione w tabeli z wykazaniem różnic
współrzędnych punktów dostosowania w układzie wtórnym); teoretyczne wyjaśnienie
korekty posttransformacyjnej Hausbrandta.

LITERATURA

Hausbrandt S., Rachunek wyrównawczy i obliczenia geodezyjne (str. 514-519), Tom I, PPWK, Warszawa 1971.

Lazzarini T., Geodezja. Geodezyjna osnowa szczegółowa (rozdział 13.11), PPWK, Warszawa - Wrocław 1990.

Skórczyński A., Lokalna triangulacja i trilateracja (rozdział 3.2.7), Wydawnictwo PW, Warszawa 2000.

Jagielski A., Geodezja II (rozdział 11), Wydawnictwo „P.W. STABIL”, Kraków 2003.

Kadaj R., Wytyczne do przeliczeń osnów poziomych i granic administracyjnych oraz przekształceń
map

katastralnych

do

układu

“2000”,

(źródło:

ftp://v020028.home.net.pl/swde/5_wytyczne_przeliczania_osnow.pdf) GUGiK Warszawa 2003 r.

Kadaj R., Zasady zastosowania metody transformacyjnej do przeliczeń punktów z układu „1965” lub lokalnego
do układu „2000”, GUGiK Warszawa 2006 r.

Kadaj R., Problematyka wyznaczenia formuł transformacyjnych pomiędzy układem lokalnym a układem
państwowym, (źródło: http://www.geonet.net.pl/gfx/pliki/uklady_lokalne.doc)

Algores-Soft

2001 r.

Wytyczne techniczne G-1.10, Formuły odwzorowawcze i parametry układów współrzędnych (rozdział 7),
Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2001.