Ekstrakt z aronii zabójcą komórek nowotworowych …

Posted on

18 Październik 2014

by

nikablue1

Owoce aronii zwiększają efekt chemioterapii w leczeniu raka trzustki – twierdzą
angielscy lekarze. Dane zebrane przez King College w Londynie i Uniwersytet w
Southampton ostatecznie udowodniły skuteczność ekstraktu z aronii (Aronia
melanocarpa). Jak podaje Medical Xpress, w szybkim czasie zabija on komórki
nowotworowe, powodując apoptozę, programowaną śmierć komórek.

W owocach aronii występuje dużo witamin i przeciwutleniaczy, w tym polifenoli.
Ekstrakt z tej rośliny przetestowano na komórkach raka trzustki. Komórki
nowotworowe traktowano gemcytabiną (stosowaną w chemioterapii) lub ekstraktem z
aronii w różnych stężeniach. Naukowcy testowali również efektywność połączenia
ekstraktu i leku.

Ekstraktowi wystarczyło 48 godzin, aby spowodować śmierć komórek nowotworowych
(i to w stężeniu zaledwie 1 mikrograma na 1 ml). Jednocześnie w najwyższym stężeniu
(50 mikrogramów/ml) ekstrakt nie szkodził zdrowym komórkom. Przy tym już niskie
dawki ekstraktu, w połączeniu z lekiem, wywierały znaczące działanie rakobójcze. A
podawanie mniejszych dawek leków zmniejsza ryzyko wystąpienia skutków ubocznych.

Mieszankę przetestowano również na komórkach raka mózgu, co skutkowało
obumieraniem komórek nowotworowych i ograniczeniem stopnia ich inwazyjności.
Naukowcy twierdzą, że za ten efekt odpowiadają zawarte w owocach aronii polifenole
roślinne. Substancje te można znaleźć także w zielonej herbacie, soi, orzeszkach
ziemnych, winogronach, morwie i kurkumie.

Rodzaj Aronia (ang. Chokeberry, niem. Apfelbeere) należy do rodziny różowatych –
Rosaceae. Do znanych gatunków należą: Aronia arbutifolia (Linne) Persoon (ang. Red
Chokeberry), Aronia melanocarpa (Michaux) Elliot (ang. Black Chokeberry) i Aronia
prunifolia (Schneider) Graebner (ang. Purple Chokeberry).

Te gatunki są najczęściej uprawiane i dostarczają owoce, cenne pod względem
odżywczym i leczniczym. Aronia pochodzi z Ameryki Północnej. Uprawę aronii w
dawnym Związku Radzieckim propagował Iwan Miczurin.

Owoce aronii zasobne są w pektyny (0,6-0,75%), cukry (do 10,8%), kwasy organiczne
(0,7-1,3%). Popiołu około 1,5%. Jak podają szwajcarskie prace, 100 ml soku aroniowego
zawiera 12 mg żelaza i 0,0064 mg jodu. Na uwagę zasługuje zawartość manganu,
molibdenu i miedzi. Bioflawonoidy o działaniu przeciwwysiękowym i ochronnym na
witaminę C noszą nazwę witaminy P (nie mylić z witaminą PP!). Owoce aronii są
doskonałym źródłem antocyjanów i flawonoidów (1200-5000 mg%), kwasu
chlorogenowego, neochlorogenowego i kwasu kawowego. Kwas chlorogenowy i kawowy
mają właściwości ochronne na trzustkę, wątrobę i nerki, wykazują wpływ
antybakteryjny i żółciopędny. Hamują rozwój bakterii nawet opornych na antybiotyki
(bacytracynę, neomycynę i polimiksynę) . Wzmagają regenerację komórek wątroby.
Antocyjany i flawonoidy aroniowe poprawiają krążenie krwi w mózgu, krążenie oczne,
wieńcowe i w kończynach. Działają antyagregacyjnie. Wzmacniają i uszczelniają
nabłonki, w tym również śródbłonki naczyń krwionośnych. Łagodzą objawy alergii i
wielu innych chorób autoimmunologicznych. Pektyny mają właściwości prebiotyczne i
ochronne na nabłonek jelitowy oraz żołądkowy. Miejscowo zastosowane, szczególnie w
obecności garbników działają przeciwwysiękowo i hamują drobne krwawienia. Pektyny,
antocyjany i flawonoidy oraz fenolokwasy zawarte w aronii obniżają ciśnienie tętnicze
krwi (przez spazmolityczny wpływ na mięśnie gładkie i wzmaganie diurezy), wpływają
przeciwmiażdżycowo i moczopędnie. Odtruwają organizm. Obniżają stężenie lipidów i
cholesterolu we krwi. Sok aroniowy pobudza procesy krwiotwórcze.

Antocyjany aroniowe stanowią pełnowartościową alternatywę dla antocyjanów owoców
borówki, mające zastosowanie w okulistyce, w leczeniu i zapobieganiu angiopatii (np.
wywołanych nadciśnieniem), zapalenia naczyniówki, tęczówki i siatkówki oraz przy
poprawianiu krążenia ocznego (profilaktyka zakrzepów). Owoce aronii stosowano w
medycynie ludowej w leczeniu oparzeń i trudno gojących sie ran.

Sok aroniowy, owoce aronii korzystnie działają przy zespole jelita drażliwego, łagodząc
wysięk i stan zapalny oraz stymulując system GALT i MALT. Łagodzą objawy nieżytu
przewodu pokarmowego, mogą przyspieszać gojenie owrzodzeń i nadżerek błon
śluzowych.

/

dr Henryk Różański

rozanski.li

/