dziś, 19:00

Branża mody odkochuje się w Chinach i
rusza na zachód

Tagi:

Chiny

,

odzież

,

produkcja

,

moda

,

przemysł

Kilka krajów w Europie Zachodniej i na jej obrzeżach staje się nowymi centrami produkcji
odzieży, bo Chiny wędrują w górę przemysłowego łańcucha wartości dodanej, a firmy odkrywają,
że mogą znaleźć lepszych podwykonawców bliżej domu.

Współpraca z Chinami staje się bardziej kosztowna, choć wciąż jest tania. W decyzji by zamienić metkę „Made
in China” na „Made in Morocco” lub „Made in Moldova” nie chodzi zatem wyłącznie o cenę.

To branża w której podstawowym źródłem popytu są kapryśne gusty konsumentów. Gracze muszą być na tyle
sprawni, by sprostać konkurencji gigantów takich jak należąca do Inditexu marka Zara, która może w ciągu
kilku tygodni przenieść wykroje z pokazu mody do sklepów. Już teraz 60 procent swojej produkcji lokuje „w
Europie lub jej okolicach”.

„Oczywiście produkcja w Turcji czy Tunezji jest droższa niż w Chinach, ale nie aż tak dużo droższa biorąc pod
uwagę wzrost płac w Chinach. Jest to również dla nas dużo wygodniejsze, ponieważ fabryki są bliżej i możemy
łatwiej kontrolować jakość”, powiedział główny projektant firmy La Perla, Giovanni Bianchi.

Branża mody odkochuje się w Chinach i rusza na zachód - Onet Biznes

http://biznes.onet.pl/,0,5066880,drukuj

1 z 3

2012-03-21 21:20

Producent luksusowej bielizny przeniósł pod koniec ubiegłego roku produkcję swojej masowej marki Studio La
Perla z Chin do Turcji i Tunezji, a produkcję bielizny nocnej z Chin do Portugalii.

Firma szacuje, że na każde 10

euro

wydane w Chinach na koszty pracy przypada 15-16 euro w Tunezji lub

Turcji – Chiny pozostają więc najtańsze według tych obliczeń.

Sytuacja jednak się zmienia.

Narodowy chiński indeks płac rósł średnio o 15 procent rocznie w ciągu ostatnich pięciu lat. Instytut Francais
de la Mode, francuska organizacja branżowa, szacuje że miesięczne płace w nadmorskich regionach Chin
wzrosły do 400 euro z 2011 z 240 w 2005. Obecna stawka w Tunezji wynosi 160 euro, w Marku 152 euro, a w
Mołdowie 200 euro.

Ostrzejsze wymogi produkcyjne stawiane przez chińskie fabryki każą się również firmom z branży odzieżowej
dobrze zastanowić, zanim podejmą z nimi współpracę.

Francuskie domy mody, Jean-Charles de Castelbajac i Barbara Bui, a także firma odzieżowa Etam przeniosły
ostatnio część swojej produkcji bliżej domu.

Ich zdaniem chińscy producenci zwiększają presję na składanie większych zamówień niż chcieliby projektanci,
co grozi niesprzedanymi zapasami, które potem trzeba oferować na przecenach, szkodząc wizerunkowi marki.

„Stosunek ceny do jakości nie jest już dłużej taki, jak byśmy chcieli”, powiedziała Celine Lopes, która
nadzoruje produkcję w Jean-Charles de Castelbajac i ostatnio przeniosła ją na Węgry.

Barbara Bui przeniosła w 2010 roku produkcję na Węgry, do Bułgarii, Rumunii i Turcji. „Odległość i bariera
językowa w Chinach utrudniała nam kontrolowanie jakości”, powiedział wiceprezes, Jean-Michel Lagarde.

Możemy łatwiej narzucić nasze standardy, kiedy współpracujemy z wykonawcami w Europie południowej i
wschodniej”.

Etam zatrudnia w Chinach 20.000 ludzi, ale w ubiegłym miesiącu ogłosił, że przenosi część produkcji do
Tunezji, Maroka, Portugalii, Grecji i Turcji.

„To skraca czas naszej reakcji na trendy rynkowe”, powiedział dyrektor zarządzający, Laurent Milchior,

PRZEBIERAJ I WYBIERAJ

Anne_Laure Linget, rzeczniczka francuskiej organizacji reprezentującej tamtejszych producentów bielizny i
odzieży powiedziała, że chińscy producenci stali się bardziej asertywni jeżeli chodzi o płatności, terminy i
wolumen, od czasu gdy kryzys z lat 2008/2009 dał tym, którzy przetrwali, silniejszą pozycję przetargową i
pozwolił przebierać w klientach.

„Chińskie firmy wolą zamówienia na bieliznę z USA, ponieważ są one mniej skomplikowane niż europejskie.
Amerykańskie marki preferują proste wzory i bardziej niż europejskie stawiają na ilość”, powiedziała Linget.
„Chińscy producenci stali się więc mniej skłonni do współpracy z Europejczykami i zaostrzyli swoje warunki”.

Dodała że niektóre marki odkryły również, że producenci w Europie Wschodniej, Tunezji i Turcji są bardziej
otwarci na współpracę niż ich chińscy odpowiednicy.

Ta zmiana jest również do pewnego stopnia produktem ubocznym celowej i scentralizowanej polityki
chińskiego rządu. Największa gospodarka w Azji chce awansować w łańcuchu produkcyjnym na miejsce, które
wymaga umiejętności i technologii.

„W najnowszym planie pięcioletnim Pekin chce utrzymać tylko te branże, które są obarczone dużą wartością
dodaną i zwiększyć koszty”, powiedział Paul Tang, główny ekonomista w Bank of East Asia.

Azja pozostaje głównym zapleczem produkcyjnym europejskiej branży modowej. W 2012 roku przypadało na
nią 75 procent dostaw, wynika z raportu Institut Francais de la Mode.

Pomiędzy styczniem a wrześniem ubiegłego roku wartość zamówień z Chin wzrosła o osiem procent w
porównaniu z rokiem ubiegłym, do 23 miliardów euro, piszą autorzy raportu. To wciąż dużo więcej niż w

Branża mody odkochuje się w Chinach i rusza na zachód - Onet Biznes

http://biznes.onet.pl/,0,5066880,drukuj

2 z 3

2012-03-21 21:20

przypadku nawet najważniejszych nowych graczy, takich jak Maroko, gdzie zamówienia wzrosły o 10 procent,
do 1,7 miliarda euro.

Raport zauważa jednak również, że francuskie marki bielizny i odzieży są mocno zainteresowane współpracą z
producentami w Bułgarii, i że ponad jedna czwarta francuskiej bielizny jest obecnie produkowana w Tunezji i
Maroku.

Dokument wskazuje również na Ukrainę jako kolejne duże centrum produkcji, gdzie zadomowiły się takie
wielkie marki jak Hugo Boss, Quiksilver i FCUK. W Rumunii szyje Harrod’s, Zara i C&A. Na Białorusi dużymi
klientami są Calvin Klein, DKNY i Next, a w Mołdowie Dolce & Gabbana, Guess and Armani i Cavalli.

NASTĘPNY PRZYSTANEK DETROIT?

Pochylone nad maszynami do szycia w jasno oświetlonej fabryce w Tunezji dziesiątki kobiet w niebieskich
uniformach starannie zszywają staniki i bieliznę, które równie dobrze mogłyby być produkowane w Chinach.

Fabryka w strefie przemysłowej w pobliżu miasta Sfax zatrudnia 700 ludzi i produkuje bieliznę oraz kostiumy
kąpielowe dla La Perla i innych marek.

Przy innych stołach pracownicy sprawdzają skończone staniki w białym i kremowym kolorze pod kątem
ewentualnych usterek i pakują je w żółte i szare pudełka. Szum maszyn do szycia odbija się od białych ścian.

Menadżer Michel Demurs martwi się o koszty

surowców

i konsekwencje zeszłorocznej Arabskiej Wiosny, o

której mówi, że wystraszyła niektórych klientów. Jeżeli jednak ten trend się utrzyma, te obawy mogą się
okazać drugorzędne, a do Afryki Północnej mogą zacząć się przenosić nie tylko producenci odzieży.

Stanley

Lau, wiceprezes Hongkońskiej Federacji Przemysłowej, która skupia prawie 3.000 firm w Chinach,

szacuje że koszty produkcyjne w tym kraju wzrosły w ostatnich dwóch latach o 20-30 procent.

Mówi, że kraj pozostaje niezwykle silną bazą produkcyjną, ze sprawnym łańcuchem dostaw i centrami
przemysłowymi w regionach takich jak

Delta

Rzeki Perłowej, ale konkurencja nie śpi.

„Zagraniczni inwestorzy nie traktują już Chin jako jedynej możliwości. Biorą pod uwagę także inne. W
przeszłości, gdy chcieli zbudować fabrykę, myśleli wyłącznie o Chinach, ale teraz mają do wybory cztery czy
pięć lokalizacji. Rozważą przy podejmowaniu decyzji inne czynniki, takie jak bliskość rynku, siła robocza i
łańcuch dostaw”.

Jak daleko na zachód mogą się więc przesunąć fabryki?

„Słyszeliśmy o firmach, które budują zakłady w Detroit. To się powoli zaczyna stawać trendem”, mówi Lau.

Astrid Wendlandt

Zobacz także materiał wideo:

Źródło:

Reuters

Copyright (<!--DATA-->) Thomson Reuters

Copyright 1996-2012 Grupa Onet.pl SA

Branża mody odkochuje się w Chinach i rusza na zachód - Onet Biznes

http://biznes.onet.pl/,0,5066880,drukuj

3 z 3

2012-03-21 21:20