S. Michnik

Stefan Michnik (ur. 28 września 1929 w Drohobyczu) – polski prawnik i wojskowy w stopniu

kapitana, sędzia wojskowy, adwokat.

Syn Heleny z d. Michnik. Jest bratem przyrodnim Adama Michnika.

W 1950 r. został płatnym, dobrowolnym agentem służby bezpieczeństwa o pseudonimie

Kazimierczak. W 1953 r. z powodu przynależności do PZPR został skreślony z rejestru SB.[1] W

1951 r., po ukończeniu szkoły prawniczej Duracza, został asesorem w Wojskowym Sądzie

Rejonowym w Warszawie, w stopniu podporucznika w wieku 22 lat. W roku 1952 został

porucznikiem i zaczął przewodniczyć składom sędziowskim sądzącym schwytanych członków

żołnierzy podziemia niepodległościowego i członków dawnej partyzantki antyhitlerowskiej.

Był też kierownikiem gabinetu katedry wojskowo-prawniczej w Wojskowej Akademii Politycznej

kierownej przez Polana-Haraschina i instruktorem w Zarządzie Sądownictwa Wojskowego. W roku

1956 w wieku 27 lat awansował do stopnia kapitana, aby rok później dobrowolnie odejść z wojska.

Przez kilka miesięcy w latach 1957-1958 adwokat w Warszawie. Następnie redaktor w

Wydawnictwie MON.

Oskarżany o zbrodnie stalinowskie oficer Ludowego Wojska Polskiego, sędzia w Wojskowym

Sądzie Rejonowym w Warszawie w latach 1951-1956, gdzie był przewodniczącym składów

sędziowskich orzekających często karę śmierci na żołnierzach podziemia antykomunistycznego,

wywodzących się z dawnych oddziałów AK, BCh i NSZ.

Był sędzią między innymi w procesach:

* majora Zefiryna Machalli (wyrok śmierci, pośmiertnie rehabilitowany)

* pułkownika Maksymiliana Chojeckiego (niewykonany wyrok śmierci)

* majora Jerzego Lewandowskiego (niewykonany wyrok śmierci)

* pułkownika Stanisława Weckiego wykładowcy Akademii Sztabu Generalnego (13

lat więzienia, zmarł torturowany, pośmiertnie zrehabilitowany)

* majora Zenona Tarasiewicza

* pułkownika Romualda Sidorskiego redaktora naczelnego Przeglądu

Kwatermistrzowskiego (12 lat więzienia, zmarł wskutek złego stanu zdrowia,

pośmiertnie zrehabilitowany)

* podpułkownika Aleksandra Kowalskiego

* majora Karola Sęka, artylerzysty spod Radomia, przedwojennego oficera,

potem oficera Narodowych Sił Zbrojnych (wyrok śmierci, stracony w 1952 roku)

Wymieniony przez Komisję Mazura jako jeden z sędziów łamiących praworządność[2].

W 1969 r. po wydarzeniach marcowych wyjechał do Szwecji (odmówiono mu wizy USA),

gdzie mieszka do dziś jako emerytowany bibliotekarz w Uppsali. W latach 70. wspierał działaczy

opozycji demokratycznej, współpracował z Radiem Wolna Europa i publikował w paryskiej

„Kulturze” teksty na temat Czechosłowacji w roku 1968 (pod pseudonimem Karol Szwedowicz).

Adam Michnik w swoich wspomnieniach zawartych w książce „Między panem a plebanem”

tłumaczy działania swojego brata w latach 1951-1956 jego młodzieńczą naiwnością i twierdzi, że

rola Stefana Michnika w aparacie stalinowskiego terroru została wyolbrzymiona ze względu na

rolę, jaką w najnowszej historii Polski odegrał on sam.

Strona 1 z 1

SZECHTERIADA.ORG

2011-05-07

file:///C:/Users/Andrzej/AppData/Local/Temp/Low/FDQN0KRE.htm