Ibrahim ibn Jakub o kraju Mieszka I

¦redniowiecze: Ibrahim ibn Jakub o kraju Mieszka I

Relacja Ibrahima ibn Jakuba nie zachowa³a siê do naszych czasów. Wiemy jednak co pisa³ dziêki
innym arabskim naukowcom, którzy korzystali z jego relacji.

Relacja Ibrahima w relacji al-Bekriego (k. XI w.), t³um. T. Kowalskiego w MPH:

"S³owianie nale¿± do potomków Madaja, syna Jafeta. Siedziby ich [ci±gn± siê] od pó³nocy,
dochodz±c [nieprzerwanie] do zachodu. (...) Królowie ich [s±] w tej chwili czterej: król Bu³garów i
Bojes³aw, król Faraga, Bojema i Karako i Meszko, król pó³nocy i Nakon na krañcach Zachodu. (...)

A co siê tyczy kraju Meszko, to [jest] on najrozleglejszy z ich krajów. Obfituje on w ¿ywno¶æ, miêso,
miód i rolê orn±. Pobierane przez niego podatki [stanowi±] odwa¿niki handlowe. [Id±] one [na] ¿o³d
jego piechurów. Co miesi±c [przypada] ka¿demu oznaczona ilo¶æ z nich. Ma on trzy tysi±ce
pancernych [podzielonych na] oddzia³y, a setka ich znaczy tyle, co dziesiêæ secin innych
[wojowników]. Daje on tym mê¿om odzie¿, koniec, broñ i wszystko, czego tylko potrzebuj±. A gdy
jednemu z nich urodzi siê dziecko, on ka¿e mu wyp³acaæ ¿o³d od chwili urodzenia, czy bêdzie p³ci
mêskiej, czy ¿eñskiej. A gdy [dzieciê] doro¶nie, to je¿eli jest to mê¿czyzna, ¿eni go i wyp³aca za
niego dar ¶lubny ojcu dziewczyny, je¿eli za¶ jest p³ci ¿eñskiej, wydaje j± za ma¿ i p³aci dar ¶lubny
jej ojcu. A dar ¶lubny [jest] u S³owian znaczny, w czym zwyczaj ich [jest] podobny do zwyczaju
Berberów. Je¿eli mê¿owi urodz± siê dwie lub trzy córki, to one [staj± siê] powodem jego bogactwa,
a je¿eli mu siê urodzi dwóch czh³opców, to [staje siê] to powodem jego ubóstwa.

Z Meszko s±siaduj± na wschodzie Rus, a na pó³nocy Burus. Siedziby Burus [le¿±] nad Oceanem.
Na zachód od Burus [le¿y] miasto kobiet. Na zachód od tego miasta [mieszka] pewien szczep,
nale¿±cy do S³owian, zwany ludem Weltaba. [Mieszka] on w borach nale¿±cych do krain Meszko
[albo: w borach od krain Meszko] [z tej strony], która jest bliska zachodu i czê¶ci pó³nocy. Posiadaj±
oni potê¿ne miasto nad Oceanem, maj±ce dwana¶cie bram. Ma ono przystañ, do której u¿ywaj±
przepo³owionych pni. Wojuj± oni z Meszko, a ich si³a bojowa [jest] wielka. (...)"

Relacja Ibrahima w relacji al-Kazwiniego (XIII w., al-Kazwini nie czyta³ samego Ibrahima, ale
al-Udriego, którego relacja z Ibrahima z koñca XI w. siê nie zachowa³a), t³um. G. Labudy w jego
artykule w RH sprzed pó³wiecza:

"Meszko. Obszerne miasto w krainach S³owian, nad morzem, w¶ród gêstych lasów, przez które
trudno siê wojskom przedzieraæ. Imiê króla [jego] Meszko: zosta³o ono nazwane jego imieniem.
Jest to miasto obfituj±ce w ¿ywno¶æ, miêso i rybê. Jego król posiada oddzia³y piesze, poniewa¿
konnica nie mo¿e siê poruszaæ w ich krajach. Do niego nale¿± daniny [pobierane] w jego pañstwie.
Oddzia³om swoim daje co miesi±c ¿o³d, a w razie potrzeby daje im konie, siod³a, uzdy, broñ i
wszystko, czego potrzebuj±. A kto siê urodzi, temu król przydziela ¿o³d, czy bêdzie p³ci mêskiej, czy
¿eñskiej. Gdy za¶ dzieciê doro¶nie, to je¿eli jest ch³opcem ¿eni go: bierze od jego ojca wiano i
wrêcza je ojcu tej kobiety. A wiano u nich jest trudne [do uiszczenia]. Je¿eli mê¿owi urodz± siê dwie
lub trzy córki staje siê [przez to] bogaty, a je¿eli mu sie urodzi dwóch lub trzech synów staje siê
ubogi. O¿enek [nastêpuje] u nich wedle uznania ich króla, nie z wolnego wyboru. Król bierze na

Page 1/2

URL: http://pl-sci-historia.net.pl/index.php?action=artikel&cat=25&id=74&artlang=pl