Sprawozdanie za rok 2011 z form ochrony przyrody
występujących na terenie Nadleśnictwa „Śnieżka”.
Park Krajobrazowy
Map.1. Rudawski Park Krajobrazowy
Rudawski Park Krajobrazowy został utworzony zgodnie z rozporządzeniem nr 37/95
Wojewody Jeleniogórskiego z dnia 04.10.1995 r. Park swoim zasięgiem obejmuje masyw
Rudaw Janowickich wraz z górami Sokolimi oraz Góry Ołowiane, Wzgórza Karpnickie
i Góry Lisie.
Powierzchnia Rudawskiego Parku Krajobrazowego rozciąga się na teren trzech
nadleśnictw: „Śnieżki”, Kamiennej Góry i Jawor.
Powierzchnia gruntów RPK pozostających w zarządzie Nadleśnictwa „Śnieżka”
wynosi 4832,25 ha (w tym powierzchnia leśna - 4713,76 ha). Natomiast otulina RPK będąca
w zarządzie Nadleśnictwa „Śnieżka” to teren o powierzchni 484,69 ha.
Map.2. Otulina Karkonoskiego Parku Narodowego
Grunty w zarządzie Nadleśnictwa „Śnieżka” położone w granicach otuliny
Karkonoskiego Parku Narodowego zajmują powierzchnię 6318,80 ha.
Wszystkie zapisy z Planu Urządzania Lasu dla tego terenu zostały uzgodnione z
Dyrektorem Karkonoskiego Parku Narodowego. Przewidziano w tych drzewostanach
mniejszy zakres użytkowania rębnego w porównaniu z resztą nadleśnictwa.
W otulinie KPN przyjęto możliwość rozwoju różnorodnych form turystyki prowadzonych
przez oznakowane szlaki turystyczne, piesze i ciągi komunikacyjne. Przewidziano także
możliwość rozwoju form turystyki niedopuszczonej do intensywnego rozwoju na obszarze
KPN ( turystyka rowerowa, narciarstwo zjazdowe, biegowe, hippika).
Obszary Natura 2000
Sieć Natura 2000 tworzą trzy typy obszarów:
· obszary specjalnej ochrony ptaków (OSOP),
· specjalne obszary ochrony siedlisk (SOOS),
· obszary o znaczeniu dla Wspólnoty (OZW).
Są to obszary utworzone w celu ochrony populacji dziko występujących ptaków lub siedlisk
przyrodniczych lub gatunków będących przedmiotem zainteresowania Wspólnoty.
(Art. 5 pkt 2b ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody,
Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.)
Każdy obszar Natura 2000 posiada dziewięcioznakowy kod.
Pierwsze dwa znaki określają przynależność krajową obszaru
(w przypadku Polski PL).
Następna litera oznacza rodzaj obszaru Natura 2000: B - obszar ptasi,
H - obszar siedliskowy, C – całkowicie pokrywające się obszary ptasi i siedliskowy.
Kolejne dwie cyfry określają kod województwa.
Pozostałe cztery cyfry stanowią unikalny kod obszaru.
np.: PLH020006 – PL – H – 02 – 0006
Tab.1. Ostoje sieci Natura 2000 występujące na terenie Nadleśnictwa
„Śnieżka”
Lp.
KOD Natura
2000
Nazwa obszaru Natura 2000
Typ obszaru
Natura 2000
1
PLH020006
Karkonosze
OZW
2
PLH020011
Rudawy Janowickie
OZW
3
PLB020007
Karkonosze
OSOP
4
PLH020037
Góry i Pogórze Kaczawskie
OZW
5
PLH020075
Stawy Karpnickie
OZW
6
PLH020076
Źródła Pijawnika
OZW
7
PLH020105
Trzcińskie Mokradła
OZW
W roku 2007 w Nadleśnictwie „Śnieżka” została przeprowadzona powszechna
inwentaryzacja przyrodnicza ( Natura 2000 ), na podstawie decyzji nr 61 Dyrektora
Generalnego Lasów Państwowych z dnia 25.07.2006 roku.
W wyniku inwentaryzacji i weryfikacji siedlisk Natura 2000 na terenie N-ctwa „Śnieżka”:
• stwierdzono występowanie 22 siedlisk przyrodniczych Natura 2000,
z czego siedliska 3 typów głównych (w 6 podtypach) są siedliskami
priorytetowymi (najważniejsze dla zachowania dziedzictwa przyrodniczego
Europy).
• zlokalizowano miejsca występowania i bytowania przedstawicieli fauny, flory
chronionej.
Tab.2. Siedliska przyrodnicze objęte siecią Natura 2000
w Nadleśnictwie „Śnieżka”
Nazwa siedliska
przyrodniczego
Kod siedliska
Powierzchnia w ha
Siedliska przyrodnicze leśne
Kwaśne buczyny
górskie
9110-2
558,18
Żyzna buczyna
górska
9130-3
33,03
Grąd
środkowoeuropejski
lub subkontynentalny
9170
192,89
Lasy klonowo -
lipowe Sudetów
9180-1
1,69
Sudeckie jaworzyny
z miesięcznicą trwałą
9180-4
9,61
Śródlądowe kwaśne
dąbrowy
9190-2
54,10
Bory i lasy bagienne
91D0
16,72
Łęgi wierzbowo-
topolowe, olszowe i
jesionowe
91E0
127,92
Górnoreglowe bory
świerkowe
9410
103,44
Razem
1 097,58
Siedliska przyrodnicze nieleśne
Brzegi lub osuszane
dna zbiorników
wodnych
3130-2
0,72
Starorzecza
3150
0,50
Sudeckie murawy
bliźniaczkowe
6230-2
0,20
Ziołorośla ze
związku
Filipendulion
6430
6,61
Górskie
nadpotokowe
ziołorośla
lepiężnikowe
6430-2
0,08
Niżowe nadrzeczne
zbiorowiska
okrajkowe
6430-3
0,10
Niżowe i górskie łąki
6510
189,15
Górskie łąki
konietlicowe
6510-1
96,59
Torfowiska wysokie
7120
1,50
Górskie torfowiska i
trzęsawiska
7140-2
12,09
Młaki górskie
7230-1
0,10
Rumowiska skalne
8110-3
4,69
Mszysto-paprociowe
zbiorowiska
zacienionych skał
8220-3
0,44
Razem
312,77
Ogółem
1 411,57
Tab.3. Fauna chroniona występująca na obszarach Natura 2000
w Nadleśnictwie „Śnieżka”
Kod
Gatunek
1323
Nocek Bechsteina
1324
Nocek duży
1321
Nocek orzęsiony
1303
Podkowiec mały
1308
Mopek
1318
Nocek łydkowłosy
1355
Wydra
1337
Bóbr europejski
Gady i płazy
1188
Kumak nizinny
1166
Traszka grzebieniasta
Owady
1084
Pachnica
1052
Przeplatka maturna
1061
Modraszek
Ptaki
Bocian czarny
Puchacz
Bielik
Pomniki przyrody
Pomniki przyrody to forma indywidualnej ochrony przyrody. Są one najstarszą formą
ochrony przyrody. Twórcą tego pojęcia jest Aleksander von Humboldt (1769-1859),
niemiecki przyrodnik, podróżnik, geograf, który podczas wyprawy do Wenezueli nazwał tak
imponujące, wyróżniające się drzewa.
Do pomników przyrody zalicza się pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej
lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej
lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród
innych tworów. Mogą to być okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych
lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.
Na terenie Nadleśnictwa „Śnieżka” dominującą formą ochrony pomnikowej są pojedyncze
drzewa. Przy wyborze drzew, decydujący może być wyróżniający je ich sędziwy wiek,
niezwykły kształt piękno pokroju lub wielkość. Orientacyjny obwód pnia
(na wysokości pierśnicy - 1,3 m) dla rodzimych gatunków drzew i krzewów uznawanych
za pomniki ze względu na swoje rozmiary jest różny dla poszczególnych gatunków i wynosi:
dąb szypułkowy, topola biała, topola czarna – średnica 120 cm,
obwód 380 cm,
buk zwyczajny, dąb bezszypułkowy, jodła pospolita, lipa drobnolistna,
lipa szerokolistna, modrzew europejski, modrzew polski, sosna zwyczajna, świerk
pospolity,
wierzba
biała,
wierzba
krucha
–
średnica
100
cm,
obwód 314 cm,
jawor, jesion wyniosły – średnica 80 cm, obwód - 251 cm,
brzoza brodawkowata, klon zwyczajny, osika, wiąz górski, wiąz pospolity,
wiąz szypułkowy – średnica 60 cm, obwód 220 cm,
grab zwyczajny, brzoza omszona – średnica 60 cm, obwód 188 cm,
grusza pospolita, jarzębina pospolita, klon polny – średnica 50 cm,
obwód 157 cm,
czeremcha zwyczajna, czereśnia, głóg, jabłoń dzika, leszczyna,
szakłak pospolity – średnica 30 cm, obwód 94 cm.
O objęciu ochroną może również zdecydować występowanie drzewa na granicy lub poza
granicą naturalnego zasięgu danego gatunku.
Na terenach zabudowanych, jeżeli nie stanowi to zagrożenia dla ludzi i mienia, drzewa
stanowiące pomniki przyrody podlegają ochronie aż do samoistnego, całkowitego rozpadu.
Ochronie podlegają również dzieła sztuki ogrodniczej (parki) oraz elementy mające
znaczenie dla piękna krajobrazu (np. aleje).
W zasięgu terytorialnym nadleśnictwa występuje 67 pomników przyrody, w tym:
(dane według rejestru pomników przyrody ze strony internetowej RDOŚ
we Wrocławiu – stan według 14.02.2012 r.)
63 pomniki przyrody ożywionej:
58 pojedyncze drzewa,
3 grupy drzew,
2 aleje.
4 pomniki przyrody nieożywionej:
skałka granitowa marmit,
skałka granitowa w grupie skałek,
odsłonięcie zwietrzeliny granitowej,
zeolizowane głazy narzutowe – graniaki wiatrowe.
Na terenie będącym w zarządzie Nadleśnictwa „Śnieżka” znajduje się 5 zarejestrowanych
pomników przyrody.
Tab.4. Pomniki przyrody na gruntach zarządzanych przez Nadleśnictwo
„Śnieżka”
Na podkreślenie zasługuje pomnik przyrody – świerk pospolity, który rośnie
w bezpośrednim sąsiedztwie Kowar w dzielnicy Wojków, przy niewielkiej dróżce
prowadzącej do Gruszkowa.
Jak podają Wł. Kusiak, A. Węgiel, K. Borkowski i Wł. Danielewicz w książce pt „Najgrubsze
drzewa Lasów Państwowych” (2008) jest to najgrubszy świerk pospolity w Lasach
Państwowych. Dla porównania w Europie najgrubszy świerk ze Szwecji (Asby) ma obwód
480 cm.
Gatunek/ rodzaj
obiektu
Wiek
[lata]
Obwód
[cm]
Wysokość
[m]
Lokalizacja
L-ctwo
Jodła pospolita
250
382
31
Przełęcz
Świerk pospolity 200
412
30
Gruszków
Wiąz górski
180
314
21
Janowice
Buk pospolity
200
371
31
Janowice
Buk pospolity,
Wiąz górski
(grupa 2 drzew)
150
405,
365
8
(złamany
przez
wiatr –
wcześniej
– 32 ),
32
Janowice
W opracowaniu tym pomnik przyrody – jodła pospolita z leśnictwa Przełęcz zaliczana
jest także do jednych z najgrubszych okazów tego gatunku, które rosną na terenie
zarządzanym przez Lasy Państwowe. Zajmuje ona na tej liście 9 miejsce.
Ochrona gatunkowa zwierząt - ochrona strefowa
Na obszarze Nadleśnictwa „Śnieżka” zostały wyznaczone 2 strefy ochrony wokół miejsc
rozrodu i regularnego przebywania:
cietrzewia – Tetrao tetrix – rozporządzeniem nr 1
Wojewody Dolnośląskiego z dn. 02.02.2000 r.,
bielika – Haliaeetus albicilla – decyzją SR.V.6631/s/5/KM07
Wojewody Dolnośląskiego z dn. 24.10.2007 r.
Tab.5. Ostoje zwierząt chronionych
Lp.
Gatunek
Powierzchnia razem [ha]
Lokalizacja
1
Cietrzew
188,92
Leśnictwa
Przesieka, Borowice
2
Bielik
16,42
(w tym:
ochrona całoroczna - 5,96
ochrona okresowa - 10,46)
Leśnictwo Podgórzyn
Ogółem
205,34
Zgodnie z Art. 60 pkt. 6 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody
(Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.) w strefach ochrony, bez zezwolenia regionalnego
dyrektora ochrony środowiska zabrania się:
1) przebywania osób, z wyjątkiem właściciela nieruchomości objętej strefą
ochrony, oraz osób sprawujących zarząd i nadzór nad obszarami objętymi strefą
ochrony, oraz osób wykonujących prace na podstawie umowy zawartej
z właścicielem lub zarządcą,
2) wycinania drzew i krzewów;
3) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeżeli nie jest to związane z potrzebą
ochrony poszczególnych gatunków;
4) wznoszenia obiektów, urządzeń i instalacji.
Oprócz zatwierdzonych odpowiednimi aktami prawnymi stref ochronnych
wyznaczono na terenie Nadleśnictwa „Śnieżka” strefy funkcjonalne.
Takich obszarów wyznaczono siedem, częściowo pokrywają się z granicami stref ochronnych
(Pałucki, 2007):
1 strefa dotyczy bociana czarnego,
2 strefa – bielika,
3 strefa – puchacza,
od 4 do 7 strefy - to ostoje chronione cietrzewia.