ELEKTROLECZNICTWO 12.02.2012r.

Elektrolecznictwo jest działem fizykoterapii w elektrolecznictwie lub elektroterapii wykorzystuje się w
celach leczniczych prąd stały oraz prądy impulsowe małej i średniej częstotliwości.

Założeniem fizjoterapii jest twierdzenie, że określony bodziec wywołuje w organizmie określone reakcje.
Odpowiednio dobierając rodzaj bodźca, można wywołać różne reakcje lub przyczyny reakcji, np.:
- wydzielanie pewnych substancji biochemicznych powodujących określone reakcje organizmu pod
wpływem bodźców cieplnych lub świetlnych;
- ruch z oporem powoduje zwiększenie siły mięśni.

Sposób działania w fizykoterapii zależy od:
- rodzaju bodźca
- jego siły i natężenia
- czasu działania
- reaktywności organizmu

Przewodzenie
Niektóre zabiegi fizykalne oddziaływują bezpośrednio na funkcje życiowe komórki, usprawniając je
(biostymulacje), w ten sposób pobudzają naturalne możliwości naszego organizmu do walki z chorobą.
Organizm człowieka przewodzi prąd ponieważ składa się z dużej ilości płynów, głównie wody i cząsteczek o
ładunkach elektrycznych (jony i elektrolity). Jony to atomy o jakichkolwiek ładunku elektrycznym.
Aniony to jony o ładunku ujemnym.
Kationy to jony o ładunku dodatnim.

Elektrolity to płyny zawierające jony (wody, kwasy, zasady, krew, limfa).

Przewodzenie prądu w organizmie człowieka jest zróżnicowane, ponieważ poszczególne części ciała oraz
organy zawierają różne ilości płynów:
- kości zawierają mało płynów i prawie nie przewodzą prądu;
- mięśnie są lepszymi przewodnikami;
- bardzo dobrze przewodzą natomiast naczynia krwionośne, limfatyczne i nerwy, ponieważ krew, limfa i
płyny ustrojowe to elektrolity dobrze przewodzące prąd;
- skóra mokra (woda, pot, ampułki) lepiej przewodzi niż skóra sucha.

Zasady stosowania elektroterapii:
- prąd z sieci jest prądem zmiennym, dlatego urządzenia do wytwarzania prądu stałego zaopatrzone są w
prostowniki;
- zabiegi na ciele pacjenta wykonuje się tylko przy natężeniu w zakresie miliamperów;
- podczas zabiegów z użyciem prądu stałego używa się dwóch różnic naładowanych biegunów „+” i „-”,
czyli elektrod (dzięki temu powstaje zamknięty obiekt prądu elektrycznego);
- używa się także elektrody biernej i czynnej;
- można zamieniać bieguny przy elektrodach;
- przeciwna elektroda przykładana jest do ciała pacjenta, elektroda czynna jest elektrodą „pracującą” na
wybranym fragmencie ciała;
- wielkość powierzchni elektrody określa intensywność oddziaływania prądu (gęstości).

Do zabiegów wchodzących w skład elektroterapii wykorzystywanych w gabinetach kosmetycznych
należy:
1) Galwanizacja – wykorzystywany jest wpływ prądu stałego na organizm.

Zabiegi elektrolecznicze:
2) Jonoforeza (jontoforeza) – to zabieg elektroleczniczy, polegający na wprowadzeniu do tkanek jonów
działających leczniczo za pomocą prądu stałego (galwanicznego).
3) Termoforeza – jonoforezę można uzupełniać aparatami, których elektrody są podgrzewane. Skóra jest tu
dodatkowo podgrzewana i dzięki temu lepiej ukrwiona. Wpływa to na bardziej intensywne wnikanie

substancji czynnych w głąb skóry.
4) Dezinkrustacja (głębokie oczyszczanie) – substancje czynne ułatwiają usunięcie stwardniałego łoju i
obumarłych łusek skóry. Zadaniem wprowadzonych jonów jest zmniejszenie swoistości osadów, aby mogły
zostać wypłukane.
5) Kąpiele wodno – elektryczne – odmiana galwanizacji polegająca na zanurzeniu w wannach
podłączonych do źródła prądu stałego:
- jednej, dwóch, trzech lub czterech kończyn – kąpiel częściowa – jedno, dwu, trój lub czterokomorowa
- całego ciała – kąpiel całkowita
- prądy diadynamiczne (DD) – wykorzystywany jest prąd stały, na to nałożony jest jednopotówkowo
wyprostowany prąd sinusoidalnie zimny.
- prądy interferencyjne (prądy Nemecka) – wykorzystywany jest prąd zmienny, średniej częstotliwości,
dostarczany z aparatu posiadającego dwa niezależne obroty.
6) Elektrostymulacja mięśni – wykorzystywany jest prąd stały, impulsowy.
- porażonych
- zdrowych.