Procedura:

Część ogólna

strona 1 z 7

87.410.503

Nazwa

2

cel procedury;

3

stopień (tytuł) naukowy oraz imię i nazwisko autora (autorów )
procedury;

4

datę umieszczenia procedury w wykazie, o którym mowa w
art. 33g ust. 7 ustawy;

5

wykaz jednostek chorobowych, do których dana procedura ma
zastosowanie, w zakresie diagnozowania lub leczenia;

6

zasadnicze informacje o naukowych podstawach metod
diagnostycznych lub leczniczych zastosowanych w
procedurze;

7

bezwzględne i względne przeciwwskazania medyczne do
zastosowania procedury;

8

wymagania dotyczące postępowania z kobietami w ciąży,
karmiącymi piersią, jeżeli procedura tego wymaga, oraz z
osobami poniżej 16 roku życia, ze szczególnym
uwzględnieniem niemowląt;

1

2

8

14

15

2

0

5

0

1

10

wymagania dotyczące pomieszczeń i wyposażenia
pomocniczego;

Zgodnie z aktualną wiedzą medyczną

Znajomość zasad i praw rządzących powstawaniem obrazu rentgenowskiego po poddaniu ekspozycji
promieniowaniem X badanej okolicy anatomicznej

nazwę procedury i jej identyfikator;

Kod

zalecane rodzaje urządzeń radiologicznych oraz ich
podstawowe parametry techniczne istotne dla stosowanej
procedury;

główny

4.091

ICD 9

87.410.503

Ocena narządów klatki piersiowej- miąższu płucnego, opłucnej i ścian klatki piersiowej oraz śródpiersia

9

Bez dodatkowych wymagań w stosunki do zalecanych prawnie.

Dr n.med. Joanna Gibińska, Lek.med. Dorota Sojka, mgr inż. Ryszard Kowski

Bezwzględne przeciwwskazania- brak świadomej zgody pacjenta
W przypadku stanu zagrożenia życia można badać nawet kobiety w ciąży
Przeciwwskazania względne- udokumentowane uczulenie na niejonowy środek kontrastowy
- ciąża
- niewydolność nerek (kreatynina >1,5mg/dl)
- jawna nadczynność tarczycy, planowane leczenie radiojodem
- szpiczak mnogi, policytemia
- brak możliwości przyjęcia pozycji leżącej
- brak współpracy z pacjentem

Kobiety w ciąży nie powinny być poddawane rutynowym badaniom z użyciem promieniowania rentgenowskiego.
Wyjątki stanowią stany zagrożenia życia, których korzyść dla pacjentki przewyższa potencjalne ryzyko dla płodu.

Wg. European Society of Urogenital Radiology Guidelines on contrast media, version 6.0-
Dożylne podanie jodowego środka kontrastowego u pacjentki ciężarnej, jeśli jest niezbędne, jest możliwe. Po
badaniu TK z dożylnym podaniem środka kontrastowego u pacjentki ciężarnej należy ocenić funkcję gruczołu
tarczowego u noworodka w pierwszym tygodniu życia.
Pacjentki karmiące piersią mogą być badane z dożylnym podaniem jodowego środka kontrastowego- żadne
ograniczenia w karmieniu nie są wymagane!

CPT

NFZ

Pole

Badani radiologiczne - TK klatki piersiowej z dożylnym wzmocnieniem kontrastowym

1

Procedura:

Część ogólna

strona 2 z 7

87.410.503

11

wykaz personelu biorącego udział w realizacji procedury i
kwalifikacje wymagane od tego personelu;

12

zasady oceny skierowania na badanie lub leczenie;

13

opis możliwości wystąpienia interakcji lekowych;

Bez dodatkowych wymagań w stosunki do zalecanych prawnie.
Zgodnie z Załącznikiem do procedury 5.065 ICD 88.011.502 Część szczegółowa punkt 5. Do badań TK rutynowo
stosuje się jodowe, niejonowe, niskoosmolalne środki kontrastowe. Są one lepiej tolerowane niż środki jonowe,
jednak mogą spowodować objawy niepożądane.
1. Stosowanie metforminy (np. Glucophage), doustnego leku hypoglikemizującego niesie za sobą ryzyko rozwoju
kwasicy mleczanowej u pacjentów z cukrzycą i zaburzeniami czynność nerek. Obecne wytyczne ( European Society
of Urogenital Radiology) mówią- jeżeli badania wykonuje się w trybie planowym, a czynność nerek jest
prawidłowa, metforminy nie należy podawać na 24h po badaniu. Można ją podać ponownie gdy czynność nerek
(stężenie kreatyniny) jest w normie. Jeśli czynność nerek jest zaburzona metformina powinna zostać odstawiona na
48h przed badaniem, i ponownie włączona 48h po badaniu, jeśli nie doszło do pogorszenie czynności nerek.
2. Planowane leczenie radiojodem lub scyntygrafia są niediagnostyczne po dożylnym podaniu jodowych środków
kontrastowych- scyntygrafia przez 2-3 tyg, leczenie radiojodem jest nieskuteczne przez 2-3 mieś.
3. U pacjentów z nadczynnością tarczycy ( choroba Grevesa, autonomiczne guzki czynnościowe, rak
brodawczakowaty lub pęcherzykowaty tarczycy) może dojść do przełomu tarczycowego po zastosowaniu jodowych
środków cieniujących
4. U pacjentów z zaburzoną czynnością nerek ( kreatynina >1,5mg/dl) może dojść do nefropatii po zastosowaniu
jodowego środka cieniującego.

Leki wymagające specjalnej uwagi:
Wg. European Society of Urogenital Radiology Guidelines on contrast media, version 6.0
Metformina
Leki nefrotoksyczne-
Cisplatyna
Cyklosporyna
Aminoglikozydy
Niesterydowe leki przeciwzapalne
Β-blokery
Inetrleukina 2

Odpowiedzialny: lekarz specjalista w zakresie radiologii i diagnostyki obrazowej lub II stopnia w zakresie
radiodiagnostyki. Wykonujący: technik elektroradiologii (wykonanie radiogramów); lekarz specjalista w zakresie
radiologii i diagnostyki obrazowej lub II lub I stopnia w zakresie radiodiagnostyki lub lekarz w trakcie spacjalizacji
w zakresie radiologii i diagnostyki obrazowej (nadzór i interpretacja)

Procedura:

Część ogólna

strona 3 z 7

87.410.503

14

opis możliwych źródeł błędów proceduralnych lub
technicznych;

Artefakty ruchowe- istotnie pogarszają jakość obrazu, zapobiega im technika skanowania na szczycie wdechu, lub
jeśli nie jest to możliwe w trakcie płytkiego oddychania.

Zjawisko napływu (artefakt rzekomej skrzepliny)- pozorny ubytek zakontrastowania żyły główniej dolnej, efekt
wynikający z napływu zakontrastowanej i niezakontrastowanej krwi do VCI- zbyt krótki okres pomiędzy podaniem
środka kontrastowego a czasem skanowania.

Nieprawidłowo dobrane parametry badania np. efektywna grubość obrazowanego przekroju (SW- section width)
rekonstruowanych obrazów wpływa na najważniejsze parametry rekonstrukcji. Np. efekt uśredniania objętości- przy
zastosowaniu względnie grubych, nie nakładających się na siebie warstw efekt ten może zredukować kontrastowość
małych zmian w płucach powodując ich przeoczenie. Nieprawidłowo dobrane ustawienia okna prowadzą do zmian
kontrastowości i wzrostu szumu obrazu np. grubość ściany oskrzela jest przeszacowana jeżeli używane jest zbyt
wąskie okno, w tym przypadku wymagana jaet szerokość okna >1000HU (najlepiej 1500HU).

Artefakty związane z utwardzaniem wiązki promieniowania- ramiona położone wzdłuż ciała pacjenta (w obszarze
skanowania), metalowe implanty, metalowe części garderoby nie usunięte ze skanowanego obszaru.

Artefakty zależne od aparatu:
Niewłaściwa kalibracja aparatu prowadzi do niedokładnych pomiarów współczynników osłabienia.
Nieprawidłowe działanie lampy- brak danych uzyskanych z ekspozycji z danego kąta
Nieprawidłowości pracy detektora- linie na obrazie, artefakty pierścieniowe
Artefakty spoza pola

Procedura:

Część ogólna

strona 4 z 7

87.410.503

informacje o okolicznościach wymagających specjalnej uwagi
i ostrożności w stosowaniu procedury;

15

Pacjenci z grup ryzyka:
1.Pacjenci z alergią na środek kontrastowy:
Wcześniejsze średnie lub ciężkie reakcje alergiczne na podany jodowy środek kontrastowy
Astma
Alergia wymagająca stałego podawania leków
Postępowanie:
Rozważyć możliwość badania alternatywnego, nie wymagającego podania jodowych środków kontrastowych
Farmakologiczne zmniejszenie ryzyka reakcji alergicznej (działanie udowodnione jedynie w przypadku jonowych
środków kontrastowych). Dawkowanie: 30mg prednizolonu (35mg metyloprednizolonu) na doustnie 12h oraz
powtórna dawka na 2h przed badaniem.

Komentarz: jeśli do badań TK stosuje się niejonowe, niskoosmolalne środki kontrastowe to stasowanie leków
zapobiegających reakcjom alergicznym jest wskazane tylko u pacjentów z udowodnionymi, ciężkimi reakcjami po
takich środkach, gdy nie można zastosować innych, alternatywnych technik obrazowania (ultrasonografia, rezonans
magnetyczny).

Wg. European Society of Urogenital Radiology Guidelines on contrast media, version 6.0

2. Pacjenci z niewydolnością nerek
Dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek (kreatynina <1,5mg/dl lub <130μmol/l) nie ma żadnych nerkowych
przeciwwskazań do podania środka kontrastowego.
U pacjentów z grup ryzyka jako wskaźnik czynności nerek przyjmuje się poziom kreatyniny. Lepszym parametrem
oceny przesączania kłębuszkowego to klirens kreatyniny obliczany za pomocą formuły Cockrofta- Gaulta:
Cr (ml/min)= (140-wiek w latach)x masa ciałą (kg)/ stężenie kreatyniny w surowicy (μmol/l) x 0.81 (u kobiet
współczynnik korygujący wynosi 0.85)
Identyfikacja pacjentów z grup ryzyka nefropatii po dożylnym zastosowaniu środków kontrastowych:
Grupa dużego ryzyka:
-pacjenci z klirensem kreatyniny <25ml/min
- pacjenci z klirensem kreatyniny 25-50ml/min oraz czynnikami ryzyka
Grupa miernego ryzyka:
-pacjenci z klirensem kreatyniny 25-50ml/min
- pacjenci z klirensem kreatyniny50-75ml/min oraz czynnikami ryzyka
Czynniki ryzyka:
-nefropatia cukrzycowa
-zastoinowa niewydolność serca
-niedawne podanie środków cieniujących
-wymagane podanie dużej ilości środka cieniującego

Postępowanie przygotowawcze u pacjentów z grup dużego i umiarkowanego ryzyka:
- wybór alternatywnej techniki obrazowania jeśli to możliwe
-odstawienie NLPZ oraz dipirydamolu na 48-72h przed badaniem
-odstawienie diuretyków i inhibitorów konwertazy angiotensyny na 24h przed badaniem
-nawodnienie pacjentów:
-pacjenci z grupy umiarkowanego ryzyka- sól fizjologiczna 1.0-1.5ml/kg/godzinę (zależnie od stanu) na 4h przed
badaniem i 8-12h po badaniu
-pacjenci z grupy dużego ryzyka- sól fizjologiczna 1.0-1.5ml/kg/godzinę (zależnie od stanu) na 12h przed badaniem
i 12-24h po badaniu

Postępowanie w trakcie badania:
-zastosowanie niskoosmolalnego środka kontrastowego
-użycie możliwie najmniejszej ilości środka kontrastowego

Postępowanie po badaniu:
-ścisłe monitorowanie diurezy
-oznaczenie stężenia mocznika i kreatyniny na 24h po badaniu

Komentarz: Za prawidłowe przygotowanie pacjenta do badania, oraz postępowanie po badaniu odpowiedzialny jest
lekarz kierujący pacjenta!
Pacjenci poddawani dializom mogą otrzymać normalną dawkę środka kontrastowego, żadne inne specjalne
zalecenia, oprócz przestrzegania rytmu dializ nie są wymagane.

Wg. Mathias Prokop; Miachael Galanski ”Spiralna i wielorzędowa tomografia komputerowa człowieka” Thieme
2007

3. Pacjent z cukrzycą- patrz pnk.13
4. Pacjent z nadczynnością tarczycy- patrz pnk.13

Pacjent niewspółpracujący i nieprzytomny

Pacjenci niewspółpracujacy, pobudzeni, w szoku mogą wymagać uprzedniej sedacji do badania. Za sedację pacjenta
odpowiedzialny jest lekarz anestezjolog.

Pacjent nieprzytomny, w stanie ciężkim- brak możliwości wykonania badania na wdechu,
pozycja wymuszona- często brak możliwości uniesienia ramion powyżej głowy

Pacjent z klaustrofobią- może wymagać premedykacji

Procedura:

Część ogólna

strona 5 z 7

87.410.503

informacje o okolicznościach wymagających specjalnej uwagi
i ostrożności w stosowaniu procedury;

15

Pacjenci z grup ryzyka:
1.Pacjenci z alergią na środek kontrastowy:
Wcześniejsze średnie lub ciężkie reakcje alergiczne na podany jodowy środek kontrastowy
Astma
Alergia wymagająca stałego podawania leków
Postępowanie:
Rozważyć możliwość badania alternatywnego, nie wymagającego podania jodowych środków kontrastowych
Farmakologiczne zmniejszenie ryzyka reakcji alergicznej (działanie udowodnione jedynie w przypadku jonowych
środków kontrastowych). Dawkowanie: 30mg prednizolonu (35mg metyloprednizolonu) na doustnie 12h oraz
powtórna dawka na 2h przed badaniem.

Komentarz: jeśli do badań TK stosuje się niejonowe, niskoosmolalne środki kontrastowe to stasowanie leków
zapobiegających reakcjom alergicznym jest wskazane tylko u pacjentów z udowodnionymi, ciężkimi reakcjami po
takich środkach, gdy nie można zastosować innych, alternatywnych technik obrazowania (ultrasonografia, rezonans
magnetyczny).

Wg. European Society of Urogenital Radiology Guidelines on contrast media, version 6.0

2. Pacjenci z niewydolnością nerek
Dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek (kreatynina <1,5mg/dl lub <130μmol/l) nie ma żadnych nerkowych
przeciwwskazań do podania środka kontrastowego.
U pacjentów z grup ryzyka jako wskaźnik czynności nerek przyjmuje się poziom kreatyniny. Lepszym parametrem
oceny przesączania kłębuszkowego to klirens kreatyniny obliczany za pomocą formuły Cockrofta- Gaulta:
Cr (ml/min)= (140-wiek w latach)x masa ciałą (kg)/ stężenie kreatyniny w surowicy (μmol/l) x 0.81 (u kobiet
współczynnik korygujący wynosi 0.85)
Identyfikacja pacjentów z grup ryzyka nefropatii po dożylnym zastosowaniu środków kontrastowych:
Grupa dużego ryzyka:
-pacjenci z klirensem kreatyniny <25ml/min
- pacjenci z klirensem kreatyniny 25-50ml/min oraz czynnikami ryzyka
Grupa miernego ryzyka:
-pacjenci z klirensem kreatyniny 25-50ml/min
- pacjenci z klirensem kreatyniny50-75ml/min oraz czynnikami ryzyka
Czynniki ryzyka:
-nefropatia cukrzycowa
-zastoinowa niewydolność serca
-niedawne podanie środków cieniujących
-wymagane podanie dużej ilości środka cieniującego

Postępowanie przygotowawcze u pacjentów z grup dużego i umiarkowanego ryzyka:
- wybór alternatywnej techniki obrazowania jeśli to możliwe
-odstawienie NLPZ oraz dipirydamolu na 48-72h przed badaniem
-odstawienie diuretyków i inhibitorów konwertazy angiotensyny na 24h przed badaniem
-nawodnienie pacjentów:
-pacjenci z grupy umiarkowanego ryzyka- sól fizjologiczna 1.0-1.5ml/kg/godzinę (zależnie od stanu) na 4h przed
badaniem i 8-12h po badaniu
-pacjenci z grupy dużego ryzyka- sól fizjologiczna 1.0-1.5ml/kg/godzinę (zależnie od stanu) na 12h przed badaniem
i 12-24h po badaniu

Postępowanie w trakcie badania:
-zastosowanie niskoosmolalnego środka kontrastowego
-użycie możliwie najmniejszej ilości środka kontrastowego

Postępowanie po badaniu:
-ścisłe monitorowanie diurezy
-oznaczenie stężenia mocznika i kreatyniny na 24h po badaniu

Komentarz: Za prawidłowe przygotowanie pacjenta do badania, oraz postępowanie po badaniu odpowiedzialny jest
lekarz kierujący pacjenta!
Pacjenci poddawani dializom mogą otrzymać normalną dawkę środka kontrastowego, żadne inne specjalne
zalecenia, oprócz przestrzegania rytmu dializ nie są wymagane.

Wg. Mathias Prokop; Miachael Galanski ”Spiralna i wielorzędowa tomografia komputerowa człowieka” Thieme
2007

3. Pacjent z cukrzycą- patrz pnk.13
4. Pacjent z nadczynnością tarczycy- patrz pnk.13

Pacjent niewspółpracujący i nieprzytomny

Pacjenci niewspółpracujacy, pobudzeni, w szoku mogą wymagać uprzedniej sedacji do badania. Za sedację pacjenta
odpowiedzialny jest lekarz anestezjolog.

Pacjent nieprzytomny, w stanie ciężkim- brak możliwości wykonania badania na wdechu,
pozycja wymuszona- często brak możliwości uniesienia ramion powyżej głowy

Pacjent z klaustrofobią- może wymagać premedykacji

Procedura:

Część ogólna

strona 6 z 7

87.410.503

16

opis przygotowania pacjenta do badania lub leczenia
uwzględniający zasady ochrony radiologicznej pacjenta;

informacje o okolicznościach wymagających specjalnej uwagi
i ostrożności w stosowaniu procedury;

15

Główne punkty przygotowania pacjenta do badania TK klatki piersiowej ze wzmocnieniem kontrastowym:
1. Po przybyciu pacjenta na badanie lekarz radiolog powinien ocenić przeciwwskazania do wykonania procedury i
poinformować pacjenta o ewentualnych skutkach ubocznych- parametry istotne przed dożylnym podaniem środka
kontrastowego:
a) czynność nerek (kreatynina 0,7-1,3 mg/dl = 60-130µmol/l)
b) wcześniejsze reakcje niepożądane na środek cieniujący
c) nadczynność tarczycy, brodawkowaty lub pęcherzykowy rak tarczycy
d) leczenie metforminą u chorych z cukrzycą
2. Do badania TK z dożylnym podaniem środka cieniującego pacjent zgłasza się na czczo- 5-6h bez jedzenia.
Pacjenci przyjmujący leki stale powinni je przyjąć jak zwykle!

3. Uzyskanie świadomej zgody pacjenta na badanie.
4. Założenie dostępu żylnego w celu padania środka cieniującego
5.Dokładne zapoznanie się z dokumentacja medyczną pacjenta, wcześniejsze zabiegi chirurgiczne, radioterapia itp.
Wcześniejsze badanie TK powinno być dołączone jeżeli jest to możliwe.

Pacjenci z grup ryzyka:
1.Pacjenci z alergią na środek kontrastowy:
Wcześniejsze średnie lub ciężkie reakcje alergiczne na podany jodowy środek kontrastowy
Astma
Alergia wymagająca stałego podawania leków
Postępowanie:
Rozważyć możliwość badania alternatywnego, nie wymagającego podania jodowych środków kontrastowych
Farmakologiczne zmniejszenie ryzyka reakcji alergicznej (działanie udowodnione jedynie w przypadku jonowych
środków kontrastowych). Dawkowanie: 30mg prednizolonu (35mg metyloprednizolonu) na doustnie 12h oraz
powtórna dawka na 2h przed badaniem.

Komentarz: jeśli do badań TK stosuje się niejonowe, niskoosmolalne środki kontrastowe to stasowanie leków
zapobiegających reakcjom alergicznym jest wskazane tylko u pacjentów z udowodnionymi, ciężkimi reakcjami po
takich środkach, gdy nie można zastosować innych, alternatywnych technik obrazowania (ultrasonografia, rezonans
magnetyczny).

Wg. European Society of Urogenital Radiology Guidelines on contrast media, version 6.0

2. Pacjenci z niewydolnością nerek
Dla pacjentów z prawidłową czynnością nerek (kreatynina <1,5mg/dl lub <130μmol/l) nie ma żadnych nerkowych
przeciwwskazań do podania środka kontrastowego.
U pacjentów z grup ryzyka jako wskaźnik czynności nerek przyjmuje się poziom kreatyniny. Lepszym parametrem
oceny przesączania kłębuszkowego to klirens kreatyniny obliczany za pomocą formuły Cockrofta- Gaulta:
Cr (ml/min)= (140-wiek w latach)x masa ciałą (kg)/ stężenie kreatyniny w surowicy (μmol/l) x 0.81 (u kobiet
współczynnik korygujący wynosi 0.85)
Identyfikacja pacjentów z grup ryzyka nefropatii po dożylnym zastosowaniu środków kontrastowych:
Grupa dużego ryzyka:
-pacjenci z klirensem kreatyniny <25ml/min
- pacjenci z klirensem kreatyniny 25-50ml/min oraz czynnikami ryzyka
Grupa miernego ryzyka:
-pacjenci z klirensem kreatyniny 25-50ml/min
- pacjenci z klirensem kreatyniny50-75ml/min oraz czynnikami ryzyka
Czynniki ryzyka:
-nefropatia cukrzycowa
-zastoinowa niewydolność serca
-niedawne podanie środków cieniujących
-wymagane podanie dużej ilości środka cieniującego

Postępowanie przygotowawcze u pacjentów z grup dużego i umiarkowanego ryzyka:
- wybór alternatywnej techniki obrazowania jeśli to możliwe
-odstawienie NLPZ oraz dipirydamolu na 48-72h przed badaniem
-odstawienie diuretyków i inhibitorów konwertazy angiotensyny na 24h przed badaniem
-nawodnienie pacjentów:
-pacjenci z grupy umiarkowanego ryzyka- sól fizjologiczna 1.0-1.5ml/kg/godzinę (zależnie od stanu) na 4h przed
badaniem i 8-12h po badaniu
-pacjenci z grupy dużego ryzyka- sól fizjologiczna 1.0-1.5ml/kg/godzinę (zależnie od stanu) na 12h przed badaniem
i 12-24h po badaniu

Postępowanie w trakcie badania:
-zastosowanie niskoosmolalnego środka kontrastowego
-użycie możliwie najmniejszej ilości środka kontrastowego

Postępowanie po badaniu:
-ścisłe monitorowanie diurezy
-oznaczenie stężenia mocznika i kreatyniny na 24h po badaniu

Komentarz: Za prawidłowe przygotowanie pacjenta do badania, oraz postępowanie po badaniu odpowiedzialny jest
lekarz kierujący pacjenta!
Pacjenci poddawani dializom mogą otrzymać normalną dawkę środka kontrastowego, żadne inne specjalne
zalecenia, oprócz przestrzegania rytmu dializ nie są wymagane.

Wg. Mathias Prokop; Miachael Galanski ”Spiralna i wielorzędowa tomografia komputerowa człowieka” Thieme
2007

3. Pacjent z cukrzycą- patrz pnk.13
4. Pacjent z nadczynnością tarczycy- patrz pnk.13

Pacjent niewspółpracujący i nieprzytomny

Pacjenci niewspółpracujacy, pobudzeni, w szoku mogą wymagać uprzedniej sedacji do badania. Za sedację pacjenta
odpowiedzialny jest lekarz anestezjolog.

Pacjent nieprzytomny, w stanie ciężkim- brak możliwości wykonania badania na wdechu,
pozycja wymuszona- często brak możliwości uniesienia ramion powyżej głowy

Pacjent z klaustrofobią- może wymagać premedykacji

Procedura:

Część ogólna

strona 7 z 7

87.410.503

17

wykaz zagadnień wymagających dalszych badań lub
postępowania leczniczego po zastosowaniu procedury;

18

wykaz piśmiennictwa naukowego mającego zastosowanie do
opracowania procedury, w tym zalecenia Komisji Europejskiej
i towarzystw naukowych.

1. Mathias Prokop; Miachael Galanski ”Spiralna i wielorzędowa tomografia komputerowa człowieka” Thieme 2007.
2. Matthias Hofer „Podręcznik tomografii komputerowej” Medipage 2007.
3. W.Richard Webb; William E.Brant; Nancy M.Major „Tomografia komputerowa- zastosowanie kliniczne”
Elsevier 2007.
4. Ustawa Prawo Atomowe, tekst jednolity z 14 lutego 2007r. Dz.U.Nr.42, poz. 276 oraz Ustawa Prawo Atomowe
Dz.U. 2008 Nr. 93.poz. 538
5. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 25 sierpnia 2005 r. w sprawie warunków bezpiecznego stosowania
promieniowania jonizującego dla wszystkich rodzajów ekspozycji medycznej (Dz. U. 2005 nr 194 poz. 1625)
określa zasady wykonywania badań radiologicznych (z użyciem promieniowania jonizującego).
6. Wymagania wobec pracowni diagnostycznych. NFZ- załącznik nr.3 do zarządzenie nr.65/2007/DSOZ
7. Radiology work-load measurements reflecting variables specific to hospital, patient, and examination: results of a
collaborative study. MG Trisolini, SB Boswell, SK Johnson and BJ McNeil
Department of Radiology, Harvard Medical School, Boston, MA 02115.
8. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA z dnia 21 sierpnia 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków
bezpiecznej pracy z urządzeniami radiologicznymi, Dziennik Ustaw z 2006 r. Nr 180 poz. 1325
9. European Society of Urogenital Radiology Guidelines on contrast media, version 6.0
10. Contrast media-induced nephrotoxicity: identification of patients at risk and algorithms for prevention. Waybill
MN, Waybill PN, Division of Nephrology, Pennsylvania State University Hospital, Hershey 17033, USA
.JVascInterRadiol.2001, Jan;12(1):3-9
11. European Guidelines on quality criteria for computed tomography EUR 16262