Skrobia
weglowodan, polisacharyd roslinny, skladajacy sie wylacznie z merow glukozy, pelniacy w roslinach role magazynu energii. Skrobia ma budowe ziarnista. (C6H10O5)n n=100-1000

Skrobia hydrolizuje wylacznie na a-D-glukoze, lecz nie jest jednorodnym chemicznie zwiazkiem
sklada się w rzeczywistości z dwoch roznych polisacharydow:
nierozgalezionej amylozy latwiej rozpuszczalnej w wodzie
jej cząsteczki skladaja sie z wielu reszt glukozowych polaczonych ze sobą atomami tlenu (wiazania a -1,4 glikozydowe).

rozgalezionej amylopektyny, nierozpuszczalnej w wodzie; rozgalezienia powstaja dzieki wiazaniom a-1,6-glikozydowym.


Wiazania typu a
czasteczki sa zwrocone ta sama strona do gory, np. w czasteczkach maltozy i skrobi; ten typ wiazania warunkuje charakterystyczne wygiecie lancucha polisacharydow



Wystepowanie u roslin

Skrobia jest najwazniejszym polisacharydem zapasowym u roslin, ktore magazynuja go w owocach, nasionach, korzeniach w formie ziaren w lisciach, bulwach, rdzeniu lodygi i klaczach. Szczególnie bogate w skrobię są ziarna zbóż i bulwy ziemniaka.

Odklada sie w komorkach roslin w postaci ziaren lub granulek, ktorych wielkosc i ksztalt sa charakterystyczne dla poszczegolnych gatunkow roslin.