Poznaj Siebie

Przewodnik do rozpoznania Podstawowej Jaźni

Oryginał angielski © 2006 Rawn Clark

W Hermetyzmie, tak jak i w każdym innym systemie filozoficznym, używamy różnych -
czasem powszechnie używanych - określeń, nie definiując specyficznego znaczenia, jakie
chcemy przez nie przekazać. Najczęściej chcemy komunikować nimi coś więcej niż wskazują
ich powszechne, codzienne definicje i zakładamy, że odbiorca albo wie już co odróżnia takie
użycie tego słowa od jego zwykłego znaczenia, albo że odkryje to samodzielnie. Jednym
z takich określeń jest "jaźń". Mimo, że w przypadku poważnego wykonywania pracy Franza
Bardona nakreślonej we Wtajemniczeniu do Hermetyzmu, ostatecznie zostaniesz
doprowadzony do zrozumienia hermetycznego znaczenia tego słowa, to jednak bardzo
korzystne jest posiadanie wcześniejszej wiedzy na ten temat i umiejętności rozpoznawania
podstawowej Jaźni już na samym początku. Tematem tego przewodnika jest właśnie to, co
w kontekście hermetycznym jest naprawdę przekazywane poprzez to, zdawałoby się proste
słowo. Tak jak zwykle, będzie to podróż doświadczalna, a nie wyłącznie intelektualna. :)

Jaźń jest bardzo złożonym, wielowarstwowym połączeniem czynników, których definicja
zmienia się w zależności od perspektywy. Niemniej, możemy zdefiniować podstawową,
rdzenną Jaźń (przez wielkie "J"), z której powstają te warstwy i do której doczepione są
wszystkie te czynniki. Mówiąc prosto, podstawowa Jaźń jest umyślnym (intencjonalnym,
celowym) aspektem naszej całościowej świadomości, który jest w stanie dokonywać
obiektywnej percepcji i ekspresji.

Słowa umyślny i obiektywny są tutaj ważne, gdyż podstawowa Jaźń jest zawsze umyślna
i obiektywna. Są to wartości, które odróżniają ją od innych aspektów ludzkiej świadomości,
które tworzą świadomość całościową.

Nasza całościowa, ziemska świadomość jest mieszanką umyślnych (zamierzonych)
i mimowolnych (niezamierzonych) czynników. Aspekt umyślny można przyrównać
do "świadomego umysłu", a aspekt mimowolny do "podświadomego umysłu". Nie lubię
jednak tych określeń, gdyż w ujęciu hermetycznym nie przekazują w praktyczny sposób
prawdziwych różnic i powiązań pomiędzy tymi dwoma czynnikami. Będę więc trzymał się
określeń "umyślny" i "mimowolny". :)

To nasza umyślna uwaga patrzy na obiekt i postrzega jego szczegóły; nasza mimowolna
uwaga równocześnie postrzega wszystko inne w polu widzenia bocznego (poza umyślnym
skupieniem) i, normalnie, mimowolna uwaga jest tym, co umieszcza wszystkie te percepcje
w osobistym, emocjonalnym kontekście. Umyślna uwaga myśli o rzeczach zanim je
wypowie; mimowolna uwaga zabarwia wszystkie te myśli odnosząc je do wspomnień
i nastawienia emocjonalnego. Umyślna uwaga jest spontaniczna i działa "w teraźniejszości";
mimowolna uwaga jest nawykowa i zawsze dąży do powiązania chwili obecnej z chwilami
przeszłymi.

Oczywiście, świadomość umyślna jest w stanie przekształcić zawartość świadomości
mimowolnej, a tym samym intencjonalizować

[1]

te treści. Na tym generalnie polega proces

transformacji charakteru opisany w pierwszych dwóch krokach Wtajemniczenia

do Hermetyzmu. Kiedy już transformacja subiektywizujących treści świadomości
mimowolnej jest zakończona, świadomość umyślna może ich wtedy używać obiektywnie
w percepcji i ekspresji. Innymi słowy, staje się to narzędziem podstawowej Jaźni zamiast
czymś, co ją przesłania.

Od tego miejsca zajmiemy się głównie umyślnym aspektem świadomości, gdyż jest to naszą
ścieżką do zrozumienia podstawowej Jaźni.

Świadomość umyślna ma dwojaką naturę: postrzega i wyraża. Wykonuje to po kolei
albo równocześnie. Postrzega swoje zewnętrzne środowisko i/lub siebie i wyraża siebie
transformując siebie i/lub swoje środowisko.

Percepcja jest wodna i magnetyczna. Percepcja wpływa na postrzegającego i w pewien
sposób jest on przekształcany przez to doświadczenie. Kiedy postrzegamy coś, doświadczamy
obiektywnych skutków, które obiekt percepcji wywiera na naszych zmysłach,
a równocześnie, doświadczamy reakcji na te skutki, która tworzona jest przez
subiektywizujące aspekty świadomości. Percepcja umieszcza postrzegającego w kontekście
wszechświata.

Percepcja pożywia nas fizycznie, astralnie i mentalnie. Ćwiczy i stymuluje nasze zmysły,
a tym samym energetyzuje nasze ciała. Rozszerza nasz zakres doświadczenia i sprawia, że
wzrastamy i ewoluujemy.

Z kolei ekspresja jest ognista i elektryczna. Ekspresja dąży do zmiany Wszechświata,
by wszedł w nasz kontekst lub w pewien sposób odzwierciedlał naszą esencję. W ekspresji,
uwalniamy i uzewnętrzniamy naszą wewnętrzną treść. Uczymy się i wzrastamy oceniając
sukces lub porażkę naszej ekspresji, a tym samym rozwijamy kontekstową stosowność naszej
ekspresji.

Ekspresja opróżnia nas fizycznie, astralnie i mentalnie. Wyciąga z nas energię, gdy
uzewnętrzniamy naszą wewnętrzną treść. Jednak uzyskujemy znaczną ilość pożywienia
w procesie postrzegania rezultatów naszej ekspresji i zbierania korzyści, gdy nasza ekspresja
jest udana; może to dalece przewyższyć nasze opróżnienie.

Tak jak wspomniałem wcześniej, percepcja i ekspresja mogą zachodzić oddzielnie
lub równocześnie. Można powiedzieć, że emocjonalna reakcja, jaką tworzymy w odpowiedzi
na percepcję jest działaniem świadomości ekspresyjnej; i podobnie, nie możemy dokonywać
ekspresji bez równoczesnego postrzegania jej skutków. Tak jak ogień i woda, elektryczność
i magnetyzm - również percepcja i ekspresja są dwiema stronami tej samej monety.

Percepcja i ekspresja zachodzą albo w trybie subiektywnym albo obiektywnym albo, co ma
miejsce najczęściej, w połączeniu tych dwóch trybów.

Tryb subiektywny jest ziemski. Dotyczy osobistego kontekstu. Na przykład, gdy wąchamy
jakiś zapach, natychmiast łączymy go ze wspomnieniem i emocjonalną oceną
(dobry/zły/obojętny), a tym samym interpretujemy zapach w kontekście naszego
zgromadzonego do tej pory osobistego doświadczenia.

Z kolei tryb obiektywny jest powietrzny i dotyczy dystansowania się od osobistej
kontekstualizacji. Tryb obiektywny postrzega aromat jako to czym jest, a nie jako to, co
czujemy wobec niego, czy jakie wspomnienia się do niego odnoszą.

Jako przykład weźmy odczucie zimna. W trybie subiektywnym cierpimy, mamy dreszcze
i doświadczamy zimna jako czegoś, czego należy unikać. W trybie obiektywnym zauważamy
percepcję zimna i skutków jakie wywiera na nasze ciało, lecz bez emocjonalnego oceniania
dobra i zła - to po prostu jest - i nie cierpimy, nawet jeśli mamy dreszcze. :)

W kontekście świadomości ekspresyjnej, tryb subiektywny jest bardzo emocjonalny
i osobisty. Z kolei tryb obiektywny jest bardzo beznamiętną i bezosobową ekspresją - która
odzwierciedla szerszy kontekst niż tylko osobisty. Gniewna tyrada jest przykładem
subiektywnego trybu ekspresji, a ćwiczenia mentalne drugiego kroku Wtajemniczenia
do Hermetyzmu (gdzie izolujesz każdy zmysł, nawet od emocji, i używasz go kreatywnie) jest
przykładem obiektywnego trybu ekspresji.

W przypadku percepcji, najbardziej pożywny jest tryb obiektywny, gdyż nie zawiera żadnej
kreatywnej subiektywizacji, czyli nie zużywa energii. Co więcej, percepcja obiektywna jest
dużo bardziej holistycznym doświadczeniem i powoduje większy wzrost.

W przypadku ekspresji, bardziej pożywny jest tryb subiektywny, gdyż ćwiczy i stymuluje
samo-kontekstualizujące i samo-potwierdzające aspekty osobowości. Subiektywny tryb
ekspresji jest ostatecznie bardziej holistyczny niż ekspresja obiektywna.

Ze względu na swoją naturę, umyślna świadomość postrzega i wyraża przede wszystkim
skupiając się albo na obiekcie percepcji albo na odbiorcy ekspresji. Jest również w stanie
całkowicie odrzucić skupienie i wejść w pozbawiony skupienia stan czystego BYCIA,
na podobieństwo pustki umysłu w pierwszym kroku Bardona, lecz nie zajmiemy się w tym
miejscu tą możliwością, gdyż ma ona niewiele wspólnego z wstępnym rozpoznaniem
podstawowej Jaźni.

Świadomość umyślna może rozszerzać i zawężać swoje skupienie. Może ograniczać swoje
pole percepcji lub ekspresji do pojedynczego nieskończenie skończonego punktu albo może
rozszerzyć swoje pole by objąć samą nieskończoność; następuje to poprzez wolę lub intencję.
Może utrzymywać pojedyncze skupienie lub może się rozszerzyć by objąć wiele punktów
skupienia równocześnie. W tym zakresie, umyślna świadomość jest bardzo płynna i zmienna;
jest w stanie przyjąć każdy kształt i rozmiar, jaki tylko chce.

Świadomość umyślna może również przenosić swoje samo-świadome skupienie z jednego
miejsca na drugie. Na przykład, może skupić się wewnątrz twojego palucha u prawej stopy,
a następnie przenieść swoje skupienie na twój lewy kciuk. Podobnie, może wysłać swoje
samo-świadome skupienie z jego normalnego zakotwiczenia na twoim ciele fizycznym,
do zewnętrznych obiektów czy osób. Może skupiać się na kontemplacji jednej idei, a w
następnej chwili zająć się inną ideą. To wszystko są aspekty jej mocy do przenoszenia
swojego samo-świadomego skupienia.

Tak jak wspomniałem wcześniej, nasza normalna, ziemska świadomość ukazuje się jako
połączenie czynników umyślnych i mimowolnych. Jednak zachodnie społeczeństwo jest
generalnie zbudowane wokół wspierania mimowolnych i subiektywnych czynników
świadomości, a hamowania czynników umyślnych i obiektywnych. Dobrym tego przykładem

jest inwazyjna obecność reklam komercyjnych, które manipulują mimowolną
("podświadomą"), subiektywizującą świadomością, byś kupił markę "X", gdyż sprawi to, że
będziesz się czuł dobrze, sexy, szczęśliwy itp. Niestety, ten rodzaj skierowanej
na konsumpcję manipulacji jest obecny w prawie wszystkich aspektach kultury zachodniej -
widzimy to w polityce, w systemie edukacji, w medycynie, nauce i religii itd. Z powodu takiej
przytłaczającej i nieodłącznej manipulacji, większość ludzi przyzwyczaiła się do życia
w trybie mimowolnym-subiektywnym i w niewielkim stopniu odczuwa niezwykle potężną
umyślno-obiektywną świadomość, która w nich drzemie.

Gdy się jednak ją rozpozna, umyślno-obiektywna świadomość podstawowej Jaźni zaczyna
przenikać całość egzystencji danej osoby i powoli staje się prawdziwym siedziskiem
ziemskiej świadomości. To uwolnienie umyślno-obiektywnych mocy podstawowej Jaźni jest
główną częścią wstępnej pracy w inicjacji hermetycznej. W pierwszych ćwiczeniach kroku
pierwszego, świadomość umyślno-obiektywna jest skupiona do wewnątrz, na umyśle,
charakterze i na ciele. Chociaż nigdzie nie jest napisane, że poprzez postrzeżeniowy proces
badania i odkrywania siebie, uczeń bezpośrednio ćwiczy swoją podstawową Jaźń, to wciąż
owocuje to uniesieniem pierwszej zasłony i wprawieniem w ruch procesu objawiania samego
siebie.

W kroku drugim, zasłona jest uniesiona jeszcze dalej, poprzez połączenie ekspresyjnej,
kreatywnej mocy świadomości umyślno-obiektywnej z jej mocami postrzegania.
W przypadku ćwiczeń mentalnych, uczeń używa swojej ekspresyjnej umyślno-obiektywnej
mocy, gdy pracuje kreatywnie z każdym ze swoich wydzielonych zmysłów, równocześnie
używając ich percepcyjnych, umyślno-obiektywnych mocy do postrzegania i oceniania
swoich kreacji. W przypadku ćwiczeń astralnych, uczeń stosuje swoją umyślno-obiektywną
moc twórczą w transformacji swojego charakteru, równocześnie ćwicząc swoją
intencjonalno-obiektywną moc postrzegania w postaci monitorowania nawykowej natury
charakteru. I ostatecznie, w przypadku ćwiczeń fizycznych, uczeń używa swoich
ekspresyjnych, umyślno-obiektywnych mocy do tworzenia określonych stanów w swoim
fizycznym ciele, równocześnie wzmacniając swoją percepcyjną, umyślno-obiektywną moc
do doświadczania i weryfikowania tych stanów. W swej całości, praca kroku drugiego
zaczyna przenosić siedzisko świadomości z pozycji mimowolnie-subiektywnej i prowadzi je
do zajęcia stałego miejsca w pozycji umyślno-obiektywnej.

Krok trzeci ustanawia silne siedzisko świadomości w trybie umyślno-obiektywnym, ćwicząc
umyślno-obiektywną świadomość, w jaki sposób pracować razem ze świadomością umyślno-
subiektywną. Jest to ukazane w finalizacji transformacji charakteru, w której mimowolna
treść rządząca świadomością subiektywizującą, została obiektywnie zintencjonalizowana.
Przekształca to subiektywizujący charakter w obiektywno-umyślny twór, który wyraża
podstawową Jaźń. Ćwiczenia mentalne, astralne i fizyczne trzeciego kroku wpływają również
na tę samą unifikację obiektywnych i subiektywnych mocy umyślnej świadomości, pracując
z wielozmysłowymi kreacjami, które pośród obiektywnej ekspresji wywołują reakcje
subiektywne.

Jeśli praca kroku trzeciego nie przeniesienie na stałe siedziska normalnej świadomości
do pozycji umyślno-obiektywnej świadomości podstawowej Jaźni, to praca kroku czwartego
będzie praktycznie niemożliwa do ukończenia. Widać to najwyraźniej w przypadku
"przenoszenia świadomości", gdyż tylko świadomość umyślno-obiektywna jest w stanie
przenieść swoją samo-świadomość z jednego miejsca na drugie. Podobnie w przypadku
ćwiczeń astralnych - jedynie świadomość umyślno-obiektywna jest w stanie naprawdę

nawiązać połączenie z elementami w sposób wystarczający dla ich akumulacji i jedynie
świadomość umyślno-obiektywna jest w stanie przenieść swoje skupienie z jednej
wewnętrznej części ciała na drugą. Tak jak odkryło to wiele osób podczas pracy z fizycznymi
ćwiczeniami kroku czwartego, jedynie umyślno-obiektywna świadomość podstawowej Jaźni
jest w stanie w sposób udany i mądry kierować ekspresyjnymi mocami elementów nie
wyrządzając sobie krzywdy.

Kiedy Franz Bardon napisał Wtajemniczenie do Hermetyzmu, świat dopiero rozpoczynał
"epokę komercyjną", która tak drastycznie ograniczyła łatwy dostęp do świadomości
umyślno-obiektywnej w zachodnim społeczeństwie. Myślę, że w jego czasach wykonywanie
kroków bardzo szybko odkrywało przed uczniem naturę podstawowej Jaźni. Dzisiaj jednak,
sytuacja jest inna i wiele osób ma z tym problem. Tak jak powiedziałem na wstępie, mam
nadzieję, że ta seria medytacji i ćwiczeń pomoże osobom praktykującym WdH w bardzo
szybkim rozpoznaniu ich prawdziwej Jaźni, a tym samym ich postępy będą dużo szybsze
i bezpieczniejsze.

Wszystkiego dobrego!
Rawn Clark
10 grudnia 2006

[1]

Tj. wprowadzić do nich zamysł, umyślność, cel, intencję - przyp. tłum.

Poznaj Siebie

Medytacja pierwsza: percepcja fizyczna

Oryginał angielski © 2006 Rawn Clark

W niniejszym ćwiczeniu medytacyjnym zbadamy naturę percepcji przy użyciu fizycznych
zmysłów. Zidentyfikujemy występujące w niej różne aspekty świadomości i zbadamy role,
jakie każdy z tych aspektów odgrywa w fizycznej percepcji.

Aby skutecznie wypełnić to zadanie, najpierw należy przygotować kilka rzeczy. Wykonuj tę
medytację w pokoju, gdzie masz zapewnioną prywatność przez czas jej trwania. Pokój
powinien być umiarkowanie oświetlony - ani zbyt jasny ani zbyt ciemny - i powinien
zawierać przynajmniej jeden obiekt, na który będziesz patrzeć. Natura tego obiektu nie ma
znaczenia. Musisz być w pozycji siedzącej lub półleżącej, byś nie musiał zużywać swojej
energii na trzymanie pleców prosto. Idealną pozycją dla tej medytacji jest pozycja półleżąca,
z głową lekko podniesioną nad klatką piersiową, gdzie klatka piersiowa jest lekko ponad
brzuchem. Można ją uzyskać kładąc się na plecach na kilku poduszkach podłożonych pod
głowę i ramiona.

Skoro będziemy pracować ze wszystkimi fizycznymi zmysłami, musisz mieć też
przygotowane coś do posmakowania, coś do powąchania i do usłyszenia. Nie ma znaczenia,
jakie rzeczy wybierzesz, o ile można ich doświadczyć poprzez smak, węch i słuch. Jeśli
chodzi o dźwięk, to najlepiej byłoby, gdybyś pracował w nie wyciszonym pokoju i zdał się
na dźwięki otoczenia, które w nim będą słyszalne. Jeśli nie jest to możliwe, to polecam
dzwonek, talerz lub szklankę, które wydadzą dźwięk przy lekkim stuknięciu.

Zatrzymaj teraz to nagranie i skompletuj wszystko, czego potrzebujesz.

(pauza)

Gdy wszystko jest już gotowe, ułóż się tak wygodnie jak tylko możesz i spędź kilka chwil
w spoczynku.

(pauza)

Zaczynamy...

Skup swoje oczy na obiekcie, jaki wybrałeś do wizualnej obserwacji.

(pauza)

W ciągu tych chwil, gdy patrzyłeś na wybrany obiekt, zaszło kilka rzeczy, które razem tworzą
twoją percepcję tego obiektu. Jednak tylko informacje przekazywane przez oczy są
obiektywnym obrazem szczegółów wybranego obiektu. Pozostała część informacji zawarta
w twojej percepcji pochodzi z innych źródeł.

Spójrz teraz bardzo intensywnie na swój obiekt i umyślnie zauważ każdą z jego obiektywnych
cech. Zauważ jego rozmiar, kształt, teksturę i kolory. To są obiektywne szczegóły, które twoje
oczy ujawniają świadomości umyślnej.

(pauza)

Teraz zwróć uwagę na emocjonalne odczucia i reakcje, które wywoływane są w tobie przez te
obiektywne szczegóły. Jak się czujesz wobec tego kształtu? Wobec każdego z kolorów?
Wobec rozmiaru i tekstury?

(pauza)

Na początku, te emocjonalne reakcje dotyczą ciebie i naprawdę ich doświadczasz. Teraz
jednak chcę, byś spojrzał na nie obiektywnie, bez żadnego bezpośredniego zaangażowania.
Zauważ je i zaakceptuj jako obiektywne fakty. Skup swoje oczy na jednym określonym
aspekcie obiektu na raz i obiektywnie postrzegaj swoje spontaniczne emocjonalne reakcje
na każdy z nich.

(pauza)

A teraz spójrz na obiekt jako całość i obiektywnie postrzegaj swoje emocjonalne reakcje.

(pauza)

Te spontaniczne emocjonalne reakcje na obiektywne informacje wizualne powstają
w świadomości mimowolnej i są zakorzenione w twoich przeszłych doświadczeniach z tymi
samymi lub z podobnymi obiektywnymi szczegółami, jakie posiada twój obiekt. Ten wkład
świadomości mimowolnej nadaje każdemu szczegółowi obiektu osobiste znaczenie.

Poświęć teraz kilka chwil, by ponownie obserwować obiektywne szczegóły twojego obiektu
i ponownie postrzegać pojawiające się emocjonalne reakcje. Spróbuj prześledzić te
emocjonalne reakcje aż do wspomnień, które dały im podstawę.

(pauza)

Przez kilka ostatnich minut, gdy patrzyłeś na obiekt i postrzegałeś swoje emocjonalne reakcje
na jego cechy, być może zauważyłeś wewnętrzny głos, który opisywał słowami to, co
postrzegasz. Wymawia on twoje myśli, gdy zachodzą i nazywa wszystko co postrzegasz
i czujesz. Ten głos również ma swoje źródło w świadomości mimowolnej i jest środkiem,
poprzez który intelektualnie integruje ona twoją percepcję obiektywnych szczegółów
z emocjonalnymi reakcjami. Działa jak klej, który utrzymuje te obiektywne szczegóły i ich
emocjonalne znaczenie razem w sposób, który umożliwia ci rozumienie.

Kiedy twoja świadomość jest skupiona, wewnętrzny dialog będzie się naturalnie odnosił
w pewien sposób do obiektu, na którym się skupiasz. Kiedy jednak umysł nie jest skupiony,
wewnętrzny głos staje się mentalną gadaniną i może obejmować szerokie spektrum tematów,
idei, odczuć itp., odzwierciedlając zawartość świadomości mimowolnej.

Ponownie spójrz na obiektywne szczegóły swojego obiektu i tym razem obiektywnie
zauważaj treść swojego wewnętrznego dialogu.

(pauza)

Teraz przenieś uwagę na swoje reakcje emocjonalne i również zauważ towarzyszący im
dialog.

(pauza)

Zazwyczaj wewnętrzny dialog i ocena emocjonalna przekazują informacje, których
obiektywnie nie oceniamy ani nie sprawdzamy. Tak naprawdę, najczęściej nie zdajemy sobie
sprawy, że one istnieją jako duża część percepcji!

Poświęć teraz chwilę, by porównać obiektywną informację postrzeganą przez oczy,
z subiektywną informacją podawaną przez reakcje emocjonalne i wewnętrzny dialog.
W jakim stopniu twoje emocjonalne reakcje i wewnętrzny dialog wykrzywiły, uzupełniły
lub przekształciły percepcję obiektywnych szczegółów?

(pauza)

To czego właśnie dokonałeś, to postrzeganie umyślno-obiektywne. Umyślnie postrzegałeś
obiektywne szczegóły swojego obiektu i obiektywnie postrzegałeś subiektywizujące reakcje
świadomości mimowolnej. Chociaż twoja percepcja obejmowała dużą ilość informacji
subiektywnych pochodzących ze świadomości mimowolnej, to niemniej postrzegałeś je swoją
świadomością umyślno-obiektywną.

Twoja świadomość umyślno-obiektywna to oczywiście twoja podstawowa Jaźń.

Teraz użyjemy świadomości umyślno-obiektywnej do postrzegania dźwięku. Zamknij oczy
i skup uwagę na słuchu. Słuchaj zewnętrznych dźwięków (lub zadzwoń dzwonkiem) i skup
się uważnie na percepcji dźwięku.

Zauważ jego obiektywne szczegóły - wysokość tonu, głośność, czas trwania, rytm itp.

(pauza)

A teraz skup się na tym, co emocjonalnie czujesz wobec tego dźwięku. Jest on przyjemny,
nieprzyjemny, a może obojętny?

(pauza)

Zauważ treść wewnętrznego dialogu i obiektywnie postrzegaj jego trafność.

(pauza)

Zauważ, że gdy postrzegasz dźwięki, których źródła nie widzisz, twój umysł tworzy własne
obrazy do opisania źródła pochodzenia dźwięku. Są one blisko związane z wewnętrznym
dialogiem i emocjonalnymi reakcjami i mają to samo źródło w twojej świadomości
mimowolnej. Swoją świadomością umyślno-obiektywną, obserwuj obrazy, które wyświetla
umysł dla przedstawienia źródła lub przyczyny dźwięku.

(pauza)

Teraz porównaj różnice pomiędzy obiektywnymi szczegółami dźwięku, a subiektywną treścią
podawaną przez świadomość mimowolną.

(pauza)

Teraz użyjemy świadomości umyślno-obiektywnej do postrzegania zapachu. Zamknij oczy
i skup swoją świadomość na zmyśle węchu. Wdychaj aromat wybranego przedmiotu i skup
się intensywnie na swojej percepcji jego zapachu.

Zauważ jego obiektywne szczegóły i zauważ, na które części twojego zmysłu węchu wpływa
ten aromat.

(pauza)

A teraz skup się na tym, co emocjonalnie czujesz wobec tego zapachu. Czy jest on
przyjemny, nieprzyjemny, a może obojętny?

(pauza)

Zauważ treść wewnętrznego dialogu i obiektywnie postrzegaj jego trafność.

(pauza)

Zauważ, że gdy postrzegasz zapach, twój umysł natychmiast próbuje go zdefiniować, próbuje
nazwać to, co wąchasz, poprzez obrazy. Są one blisko związane z wewnętrznym dialogiem
i emocjonalnymi reakcjami i mają to samo źródło wewnątrz twojej świadomości mimowolnej.
Swoją świadomością umyślno-obiektywną, obserwuj obrazy, które wyświetla umysł dla
zdefiniowania zapachu.

(pauza)

Teraz porównaj różnice pomiędzy obiektywnymi szczegółami zapachu, a subiektywną treścią
podawaną przez świadomość mimowolną.

(pauza)

Teraz użyjemy świadomości umyślno-obiektywnej do postrzegania smaku. Zamknij oczy
i skup swoją świadomość na zmyśle smaku. Poliż, wypij lub ugryź trochę wybranej rzeczy
i skup się intensywnie na swojej percepcji smaku.

Zauważ obiektywne szczegóły smaku, jaki postrzegasz językiem.

(pauza)

A teraz skup się na tym, co emocjonalnie czujesz wobec tego smaku. Czy jest on przyjemny,
nieprzyjemny, a może obojętny?

(pauza)

Zauważ treść wewnętrznego dialogu i obiektywnie postrzegaj jego trafność.

(pauza)

Teraz porównaj różnice pomiędzy obiektywnymi szczegółami smaku, a subiektywną treścią
podawaną przez świadomość mimowolną.

(pauza)

Teraz przejdziemy do badania percepcji poprzez zmysł dotyku, czyli zmysł fizycznych
odczuć. Tak naprawdę nie istnieje żadna adekwatna nazwa dla tego zmysłu - określenie
"dotyk" odnosi się tylko do jednego aspektu, jaki ten zmysł odkrywa przed naszą
świadomością. Aspekt dotykowy skierowany jest na odczuwaniu zewnętrznego środowiska
i jest zależny od zakończeń nerwowych skóry, które są w stanie wykrywać obiektywne
czynniki jak tekstura, temperatura i nacisk. Z kolei aspekt poza-dotykowy skierowany jest
na odczuwanie naszego wewnętrznego środowiska, jak ból mięśnia, swędzenie na skórze czy
wzdęcie i również jest zależny od wyspecjalizowanych zakończeń nerwowych, tylko że te
czujniki nerwowe są rozłożone w głębokich tkankach i kościach ciała.

Ostatecznie, jest to zmysł, który najbardziej wiąże naszą świadomość do fizycznego ciała
i fizycznej egzystencji. Przenika on również i zabarwia naszą percepcję dokonywaną poprzez
cztery pozostałe zmysły. Na przykład, jeśli to na co patrzymy, jest zbyt jaskrawe, odczuwamy
dyskomfort w oczach; jeśli dźwięk jest zbyt głośny lub zbyt przenikliwy, czujemy dyskomfort
w uszach; również przy smaku i węchu, pojawiają się odczucia dotykowe gdy wciągasz
powietrze przez nozdrza i umieszczasz płyn lub pożywienie w ustach.

Każde z dotykowych odczuć, które zachodzą podczas procesu percepcji, w subtelny, lub w
oczywisty sposób wpływa na wynikową percepcję, szczególnie na poziomie emocjonalnym.
Na przykład, jeśli patrzenie na coś wywołuje fizyczny ból oczu, to przestajemy na to patrzeć
i tworzymy negatywne wspomnienie emocjonalne, które trzyma nas z dala od patrzenia
na podobną rzecz, gdybyśmy ją napotkali. I odwrotnie, jeśli patrzenie na coś daje nam
fizyczną przyjemność, to dalej na to patrzymy i formujemy pozytywne wspomnienie
emocjonalne, przez które dążymy do obserwowania podobnych rzeczy.

Percepcje fizycznych odczuć są normalnie przetwarzane przez świadomość mimowolno-
subiektywną zanim w ogóle zostaną zarejestrowane przez świadomość umyślną. Innymi
słowy, tworzymy natychmiastową emocjonalną ocenę odczucia. Jest to biologicznie
"wszyta" cecha instynktu samozachowawczego, która wywołuje natychmiastową reakcję
na fizyczne zagrożenie. Na przykład, gdy dotykasz czegoś tak gorącego, że parzysz sobie
palce, twoja ręka natychmiast się wycofuje zanim w ogóle pomyślisz "To jest zbyt gorące,
lepiej cofnę rękę zanim zejdzie mi skóra z palców".

Pomimo tego biologicznego imperatywu samozachowawczego, możemy dokonywać
umyślno-obiektywnej percepcji poprzez ten zmysł i razem z nim. Nie możemy oczywiście
wyeliminować elementu mimowolno-subiektywnego, lecz możemy obserwować go
obiektywnie i bez zaangażowania i przyjmować go jako obiektywną informację dotyczącą
tego, jak dane odczucie na nas wpływa.

Wróćmy więc do naszej eksploracji i wprowadźmy słowa i idee w praktykę.

Zamknij oczy i poczuj temperaturę powietrza w pokoju, w którym teraz jesteś. Czy jest
ciepła? Chłodna? A może w sam raz?

(pauza)

Zwróć uwagę na wartościujący osąd związany z określeniem temperatury. Jest całkowicie
oparty na odległości temperatury od twojej "strefy komfortu". Jeśli temperatura jest niższa niż
ta strefa, to osądzasz ją jako chłodną; jeśli jest wyższa, to osądzasz ją jako ciepłą. Jedyną
obiektywną informacją jest relacja faktycznej temperatury powietrza do twojego osobistego
poziomu komfortu.

Skierujmy teraz ten zmysł do wewnątrz i postrzegajmy wnętrze ciała. Zauważ odczucie
powietrza wchodzącego z wdechem do twoich nozdrzy lub przechodzącego nad językiem,
jeśli oddychasz ustami. Skup swoją uwagę na dokładnym fizycznym umiejscowieniu tego
odczucia i doświadczaj go z bliska.

(pauza)

Ponownie, istnieje tutaj bezpośredni wartościujący osąd, czy powietrze jest względnie ciepłe
lub chłodne i czy względnie jest dobre czy złe. Lecz poza tą emocjonalną reakcją na fizyczne
odczucie, istnieje też obiektywne doświadczenie odczucia. Obiektywne doświadczenie
obejmuje mimowolno-subiektywne wartościowanie, lecz jest czymś więcej niż tylko tym,
jak się czujemy wobec takiego odczucia - jest również trwającym doświadczaniem odczucia,
gdy ono zachodzi.

Skup swoją umyślną świadomość na doświadczaniu odczucia, jak wdychane powietrze
przepływa nad zakończeniami nerwowymi i zignoruj wszelkie emocjonalne osądy
wartościujące, które się pojawiają.

(pauza)

Teraz podążaj za tym odczuciem do wewnątrz. Poczuj powietrze, gdy dotyka głębszych
obszarów nosa i gardła. Z każdym wdechem podążaj za odczuciem coraz głębiej aż będziesz
czuł jak powietrze wypełnia twoje płuca.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją uwagę, byś odczuwał cały obszar klatki piersiowej jako całość.
Doświadczaj odczucia, jak z każdym wdechem twoja klatka piersiowa się rozszerza i jak się
kurczy z każdym wydechem.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość, by doświadczać odczucia całego fizycznego ciała jako
całości.

(pauza)

Spędź tutaj kilka chwil, doświadczając jakie to uczucie być w swoim fizycznym ciele.
Swobodnie pozwalaj, by pojawiały się subiektywne emocjonalne osądy i pozwól,
by informowały cię o twoim stosunku emocjonalnym do własnego ciała.

(długa pauza)

Skup się ponownie na brzmieniu mojego głosu i łagodnie powróć świadomością do swojego
otoczenia.

(pauza)

Otwórz oczy i usiądź prosto, słuchając moich słów.

Mam nadzieję, że ta krótka eksploracja nauczyła cię kilku ważnych rzeczy na temat fizycznej
percepcji. Pierwszą z nich jest zakres wpływu świadomości mimowolno-subiektywnej
na proces postrzegania. A drugą jest stopień, w jakim twoja świadomość umyślno-obiektywna
może włączać się w proces percepcji i wyciągać z niego dużo więcej informacji.

Gdy pozostawimy percepcję świadomości mimowolno-subiektywnej, informuje nas ona
głównie o nas samych i o naszej relacji wobec świata. Lecz kiedy włączymy się w nią
świadomością umyślno-obiektywną, percepcja zaczyna informować nas o rzeczywistości
obiektywnej, która istnieje niezależnie od naszych emocjonalnych reakcji na nią. Daje nam
również obiektywną percepcję naszej subiektywizującej treści i jej związku z rzeczywistością
obiektywną.

Używanie świadomości umyślno-obiektywnej odkrywa przed nami subiektywny filtr, poprzez
który normalnie postrzegamy świat i siebie.

Sugeruję, byś w najbliższych dniach i tygodniach używał zdolności umyślno-obiektywnej
świadomości w swojej percepcji. Prawdziwie oglądaj rzeczy, na które patrzysz i doświadczaj
odczuć, które napotykasz. Smakuj je w pełni i wyciągaj z nich obiektywne znaczenia ukryte
wśród subiektywnych reakcji. Używaj swoich odczuć i świadomości, by spędzać czas
prawdziwie doświadczając życia z wnętrza cudu, jakim jest twoje własne ciało!

Wszystkiego dobrego!

Poznaj Siebie

Medytacja druga: percepcja astralna

Oryginał angielski © 2006 Rawn Clark

W niniejszym ćwiczeniu medytacyjnym zbadamy naturę własnego ciała astralnego i percepcji
przez zmysły astralne. Naszym pierwszym zadaniem będzie doświadczalne zidentyfikowanie
własnego ciała astralnego i użyjemy do tego nowej techniki.

Nasza praca tym razem nie wymaga żadnych szczególnych przygotowań, jak przy pierwszej
medytacji. Wszystko, czego tutaj potrzeba, to pokój gdzie masz zapewnioną prywatność
i możliwość wygodnego ułożenia się. Ponownie, zalecanym ułożeniem dla tej medytacji jest
pozycja półleżąca, z głową lekko podniesioną nad klatką piersiową, gdzie klatka piersiowa
jest lekko ponad brzuchem.

Ułóż się zatem wygodnie i zamknij oczy...

(pauza)

Na początku musimy prawdziwie połączyć umyślno-obiektywną świadomość z fizycznym
ciałem. Najlepiej jest to osiągnąć przez skierowanie naszego dotykowego, czuciowego
zmysłu do wewnątrz i doświadczanie tego, jakie to uczucie być w swoim ciele.

Skup swoją uwagę na lewej stopie i postrzegaj obecne w niej odczucia.

Obiektywnie zauważ subiektywną treść związaną z tą percepcją i skup uwagę
na doświadczaniu odczucia.

(pauza)

Teraz przenieś swoją świadomość do lewej łydki i podobnie, postrzegaj obecne w niej
odczucia. Obiektywnie zauważ subiektywną treść i skup się na doświadczaniu odczucia.

(pauza)

Teraz przenieś swoją uwagę do lewego uda i powtórz tę samą regułę postrzegania
i doświadczania.

(pauza)

Teraz przenieś się na lewe biodro i pośladek.

(pauza)

Teraz powtórz tę samą sekwencję z prawą stopą,

(pauza)

łydką,

(pauza)

udem,

(pauza)

biodrem i pośladkiem

(pauza)

.

Teraz rozszerz swoją świadomość, by objąć całą lewą i prawą nogę, od bioder do stóp
równocześnie i postrzegaj odczucia obecne w tym obszarze.

(pauza)

Obiektywnie zauważ subiektywną treść związaną z tą percepcją i skup uwagę
na doświadczaniu odczucia.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość by obszarem postrzegania objęła lewą dłoń, prawą dłoń
i obszar miednicy. Postrzegaj i doświadczaj swoich dłoni i obszaru miednicy, gdy obejmujesz
je uwagą.

(pauza)

Teraz rozszerz uwagę, by objąć lewe przedramię, prawe przedramię i brzuch, postrzegając
i doświadczając każde z nich, gdy włączane jest w obszar twojej percepcji.

(pauza)

Teraz rozszerz uwagę, by objąć lewe ramię i bark, prawe ramię i bark oraz cały obszar klatki
piersiowej.

(pauza)

Na koniec, rozszerz swoje pole percepcji, by włączyć w nie szyję i głowę. Postrzegaj
i doświadczaj szyi i głowy, gdy obejmujesz je uwagą.

(pauza)

Rozciągnij swoją świadomość na całe fizyczne ciało i prawdziwie doświadczaj tego, jakie
to uczucie być w jego wnętrzu.

(pauza)

Zobacz, że ty - umyślna, obiektywna świadomość, podstawowa Jaźń - jesteś wewnątrz
własnego fizycznego ciała. Zamieszkujesz fizyczne ciało. Używasz fizycznego ciała. Lecz nie
jesteś zależny od fizycznego ciała. Istniejesz poza swoim fizycznym ciałem. Możesz
zdecydować, by ciało na ciebie nie wpływało, by nie doświadczać ciała.

(pauza)

Skup swoją uwagę na subiektywnym emocjonalnym aspekcie postrzegania swojego
fizycznego ciała. Postrzegaj emocjonalne odczucia dotyczące twojego ciała jako całości
i każdej z jego części.

(długa pauza)

To ciało emocjonalnych odczuć jest najgęstszym, najbardziej osobistym aspektem twojego
ciała astralnego. Przeciętnie jego zawartość jest prawie wyłącznie oparta na świadomości
mimowolnej. Oznacza to, że przeciętna osoba ma znikomy albo żaden wpływ
na kształtowanie tego, co czuje wobec swojego ciała, nawet jeśli ten stosunek w dużym
stopniu zabarwia ekspresję takiej osoby dokonywaną poprzez jej ciało.

Następna warstwa naszego ciała astralnego złożona jest z tej samej substancji emocjonalnej,
lecz w nieco rozrzedzonej formie. Skoro generalnie nie jesteśmy przyzwyczajeni
do bezpośredniego postrzegania tej astralnej substancji emocjonalnej, będziemy musieli
rozpocząć proces uzyskiwania percepcji od wyobrażania jej obecności, co doprowadzi nas
do doświadczania jej.

Rozpocznij wyobrażając sobie, że ta substancja emocjonalna tworzy grubą, podobną
do kokona warstwę otaczającą twoje ciało fizyczne. W tej chwili niech będzie pozbawiona
szczegółów i koloru. Jest to surowa substancja emocjonalna.

(pauza)

Teraz skup uwagę na własnych cechach osobowości, zarówno pozytywnych, jak i
negatywnych.

(pauza)

Nazwij je najlepiej jak możesz i gdy nazywasz każdą z nich, wyobraź sobie, że nadaje ona
formę jakiejś części substancji emocjonalnej otaczającej twoje fizyczne ciało.

(długa pauza)

Ostatecznie, całość substancji emocjonalnej otaczającej ciało zostaje objęta przez cechy
twojego charakteru. Rezultatem jest bardzo złożona powłoka, wypełniona symbolicznymi
kolorami i kształtami określonych cech charakteru.

(pauza)

Teraz skup się na konkretnej formie wybranej cechy charakteru, która istnieje w tym ciele
substancji emocjonalnej.

(pauza)

Użyj swojej umyślno-obiektywnej świadomości do postrzegania tej cechy charakteru
i obiektywnie obserwuj subiektywną treść związaną z tą percepcją.

(pauza)

Teraz skup swoją uwagę na doświadczaniu tej cechy. Naprawdę umieść się w środku
doświadczania tego, jak to jest być tą cechą.

(pauza)

Teraz przenieś skupienie na sąsiednią cechę wewnątrz ciała substancji emocjonalnej i zbadaj
ją wykonując ten sam proces percepcji i doświadczania. Postrzegaj ją i zauważ jej
subiektywną treść, a potem doświadczaj tego, jak to jest być tą cechą.

(pauza)

Kontynuuj w ten sposób, przenosząc skupienie z jednej cechy na następną, aż postrzeżesz
i doświadczysz wszystkich swoich cech osobowości, odzwierciedlonych w ciele substancji
emocjonalnej.

(długa pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość by objąć całe ciało substancji emocjonalnej i wszystkie
cechy charakteru równocześnie. Postrzegaj i prawdziwie doświadczaj, jakie to uczucie być
wewnątrz niego.

(długa pauza)

Ta warstwa ciała astralnego przedstawia formę, jaką twój charakter nadaje substancji
astralnej. Normalnie, cechy charakteru, które formują ten aspekt ciała astralnego, są
produktem mimowolnych procesów, więc ten aspekt ciała astralnego napełnia percepcję
i ekspresję treścią mimowolno-subiektywną. Ta astralna treść działa jako jeden z naszych
głównych subiektywizujących filtrów postrzegania.

Postrzeganie tym aspektem ciała astralnego zachodzi poprzez proces emocjonalnej emulacji,
w którym zewnętrzny stan emocjonalny porównywany jest z treścią naszego charakteru.
Doświadczamy wtedy albo rezonansu albo dysonansu wobec zewnętrznego stanu
emocjonalnego; w zależności od tego, czy rozpoznaliśmy ten stan w naszej własnej treści
emocjonalnej czy nie. Rezonans zachodzi, gdy znajdujemy podobieństwo i jesteśmy w stanie
emulować ten stan wewnątrz własnego ciała astralnego. Dysonans zachodzi, gdy nie
rozpoznajemy tego stanu i nie możemy osiągnąć emulacji. Zatem zakres i jakość emocji,
którym na tej warstwie astralnego ciała nadawana jest forma, określają naszą astralną
wrażliwość.

Kiedy przekształcamy swój charakter, z jego zwykłego stanu mimowolności w twór
świadomości umyślno-obiektywnej, wtedy natura oraz jakość ciała astralnego i jego mocy
postrzegania i ekspresji, zmieniają się z mimowolnych w umyślne. Innymi słowy, gdy cechy
charakteru, które nadają formę substancji emocjonalnej ciała astralnego, staną się kwestią
pozytywnej intencji i celu, wtedy samo ciało astralne staje się narzędziem podstawowej
Jaźni.

Kiedy już charakter zostanie przekształcony w stan zintencjonalizowany, przestaje być
ograniczony swoją własną treścią i może osiągać rezonans ze stanami emocjonalnymi, które
nie są obecne w zakresie własnej treści. Wtedy właśnie tak zwane astralne zmysły
jasnowidzenia, jasnosłyszenia i jasnoczucia stają się dostępne dla świadomości umyślnej.
Tutaj świadomość umyślna jest w stanie używać uszlachetnionego ciała astralnego,
by osiągać rezonans z dowolnie wybranym stanem emocjonalnym, zyskując bezpośrednie
emocjonalne doświadczenie tych stanów.

Teraz jednak odłożymy na bok dyskusję o cechach przekształconego ciała astralnego
i powrócimy do naszego zgłębiania podstawowej astralnej percepcji, która jest dostępna dla
wszystkich.

Ponownie, skup swoją uwagę na postrzeganiu całego ciała substancji emocjonalnej
i wszystkich swoich cech charakteru, które nadają mu formę. Doświadczaj, jakie to uczucie
być wewnątrz tego ciała.

(pauza)

Teraz powoli otwórz oczy i rozszerz swoją postrzegającą świadomość, by objęła zewnętrzne
badanie pokoju, w którym się znajdujesz. Równocześnie, utrzymuj świadomość ciała
astralnego.

(pauza)

Zwróć uwagę na sposób, w jaki ciało astralne reaguje na szczegóły pokoju. Zauważ, które
szczegóły wywołują doświadczanie rezonansu w ciele astralnym, a które wywołują
doświadczenie dysonansu. Zauważ, które szczegóły dają ci emocjonalny komfort
i satysfakcję, a które wywołują poczucie niechęci i emocjonalnego dyskomfortu.

(pauza)

Skup swoją świadomość wewnątrz doświadczania rezonansu i dysonansu, gdy zachodzą
w ciele astralnym.

(długa pauza)

Zauważ, w jakim stopniu astralna percepcja twojego otoczenia informuje cię głównie o twojej
reakcji na obiektywne szczegóły, które obserwujesz.

(pauza)

Poza subiektywną astralną reakcją, istnieje również emocjonalny stan samego obiektu, który
w żaden sposób nie zależy od twojej emocjonalnej reakcji. Jest to obiektywny emocjonalny
stan samego obiektu, na który reaguje twoje ciało astralne. Skup swoją umyślno-obiektywną
świadomość na bezpośrednim postrzeganiu stanu emocjonalnego, który każdy obiekt posiada
oddzielnie od twojej astralnej reakcji na niego.

(długa pauza)

Skup się ponownie na dźwięku mojego głosu i powoli powróć do normalnego postrzegania
swojego otoczenia.

Usiądź prosto i wysłuchaj moich słów na zakończenie.

Wielką trudnością w zaprojektowaniu ćwiczeń medytacyjnego zgłębiania ciała astralnego jest
fakt, że muszą one być dopasowane do szerokiego spektrum osobowości. :) Jeśli już
osiągnąłeś transformację charakteru zgodnie z pierwszymi trzema krokami Wtajemniczenia
do Hermetyzmu, to naturalnie twoja percepcja będzie dużo precyzyjniejsza niż zostało

to opisane w tej krótkiej eksploracji. Jeśli tak jest, to zalecam dalsze zgłębianie
i eksperymentowanie idące w tym kierunku. Użyj metod, które nakreśliłem, by pogłębiać
obiektywną percepcję obiektywnych stanów emocjonalnych zawartych w twoim otoczeniu.

Z drugiej strony, jeśli nie angażowałeś się w zdyscyplinowane badanie i transformację
swojego osobistego charakteru, to bardzo to polecam! :) Ta praca, poza innymi korzyściami,
otwiera zdolności postrzegania na całkiem nowe i dużo bogatsze spojrzenie na świat i na
siebie.

W każdym bądź razie, sugeruję, byś w nadchodzących dniach i tygodniach używał zdolności
swojej świadomości umyślno-obiektywnej i aktywnie ćwiczył astralną percepcję
w codziennym życiu. Prawdziwie doświadczaj stanów emocjonalnych, które napotykasz.
Smakuj je w pełni i wyciągaj z nich obiektywne znaczenie ukryte w subiektywnych
reakcjach. Używaj swojej świadomości, by spędzać czas prawdziwie doświadczając życia
z wnętrza cudu, jakim jest twoje własne ciało astralne!

Wszystkiego dobrego!

Poznaj Siebie

Medytacja trzecia: percepcja mentalna

Oryginał angielski © 2007 Rawn Clark

W niniejszym ćwiczeniu medytacyjnym zbadamy naturę naszego ciała mentalnego i percepcji
mentalnej.

Tym razem musisz mieć pod ręką jeden prosty obiekt. Nie ma znaczenia, jaki jest to obiekt.
Tak jak zazwyczaj, potrzebny będzie też pokój gdzie masz zapewnioną prywatność
i możliwość wygodnego ułożenia się. Zalecanym ułożeniem dla tej medytacji jest pozycja
półleżąca, z głową lekko podniesioną nad klatką piersiową, gdzie klatka piersiowa jest lekko
ponad brzuchem.

Ułóż się zatem wygodnie i zamknij oczy...

(pauza)

Na początku, musimy w pełni zrelaksować fizyczne ciało i odłączyć naszą świadomość od
rozkojarzeń ciała.

Zacznij od przeniesienia uwagi równocześnie do obu stóp i rozluźnij wszystkie mięśnie
w stopach. Teraz łagodnie przenoś uwagę w górę swojego ciała i rozluźniaj mięśnie
w każdym obszarze, przez który przechodzi twoja uwaga. Najpierw kostki, potem łydki, uda,
biodra i dłonie; następnie brzuch, dolna część pleców i przedramiona; potem klatka piersiowa,
plecy, ramiona i barki; następnie szyja, szczęka, czubek głowy i ostatecznie, rozluźnij
wszystkie mięśnie twarzy.

(pauza)

Teraz, gdy mięśnie twojego ciała są rozluźnione, skieruj uwagę z daleka od ciała i skup się
na moich słowach.

Pierwsze słowo do rozważenia to "wojownik".

(pauza)

W odpowiedzi na to słowo, twój umysł automatycznie wytworzył serię obrazów, emocji
i myśli, które wszystkie wiążą się jakoś z koncepcją "wojownika". Wszystkie powstały
spontanicznie ze świadomości mimowolnej i pochodziły z twoich wcześniejszych
doświadczeń i myśli, jakie zebrały się w czasie dotychczasowego życia.

Twoja reakcja na to słowo była unikalna, gdyż zawartość twojej świadomości mimowolnej
odzwierciedla unikalne okoliczności twojego życia. Inna osoba doświadczy trochę innych
obrazów, emocji i myśli niż ty.

Spróbujmy jeszcze raz, lecz z nowym słowem - tym razem zwróć uwagę na to, co się dzieje,
w czasie, gdy będzie się wydarzać. Nowe słowo to "słoń".

(pauza)

Tak jak poprzednio, świadomość mimowolna stworzyła obraz lub serię obrazów, związanych
ze "słoniem". Użyj świadomości umyślno obiektywnej i spróbuj określić, skąd te obrazy
pochodzą. Czy pochodzą z osobistego spotkania ze słoniem? Z filmu o słoniach? A może
z książki?

(pauza)

Teraz, ponownie używając świadomości umyślno-obiektywnej, zbadaj emocje, które
towarzyszą tym obrazom. Co czujesz wobec obrazu "słonia"? Czy jest to uczucie związane ze
stanem emocjonalnym z czasu, gdy pierwotnie utworzyłeś obraz "słonia"? Na przykład, jeśli
obraz pochodzi z momentu, gdy jako małe dziecko zobaczyłeś słonia w zoo i spędzałeś wtedy
przyjemnie czas z rodzicami, to prawdopodobnie emocje, które się teraz pojawiają, niosą ze
sobą odcisk lub posmak tej dziecięcej radości.

(pauza)

Ponownie, używając swojej świadomości umyślno-obiektywnej, zbadaj myśli i idee, które
powstają razem z obrazami i emocjami w odpowiedzi na słowo "słoń". Tak jak poprzednio,
spróbuj określić źródło pochodzenia tych myśli. Czy są to twoje własne myśli, czy może
myśli, które zasłyszałeś lub przyswoiłeś od innych osób?

(pauza)

Zobacz, w jakim stopniu twoja automatyczna reakcja na słowo "słoń" opiera się na osobistym
doświadczaniu słonia, a jaka część tej reakcji pochodzi z drugiej ręki, z czegoś co usłyszałeś
lub przeczytałeś?

(pauza)

W ten sam sposób, w jaki astralna substancja emocjonalna kondensuje się dokoła naszych
cech charakteru, formując najgęstszą warstwę ciała astralnego, tak samo i mentalna substancja
myślowa kondensuje się dokoła idei i wzorców myślowych obecnych w naszej świadomości
mimowolnej i tym samym formuje najgęstszą warstwę naszego ciała mentalnego. Każda
rzecz i idea, jaką napotykamy i postrzegamy, przechodzi przez tę gęstą warstwę ciała
mentalnego, zanim wpłynie na świadomość umyślno-obiektywną.

Domeną ciała mentalnego jest podstawowe znaczenia. Chodzi tu o znaczenie, które ukazuje
każda rzecz. Jest to coś innego niż znaczenie, jakie nadajemy rzeczom w procesie
personalizacji i subiektywizacji. Jest to drugorzędne, interpretowane znaczenie i nie jest ono
podstawowym znaczeniem.

Podstawowe znaczenie jest mentalną materią, która konstytuuje samą sferę mentalną i to
właśnie ta mentalna materia krystalizuje się, poprzez ideologiczną zawartość naszej
świadomości mimowolnej, w najgęstszym poziomie naszego mentalnego ciała. Jednak
na swoim najczystszym poziomie manifestacji, ludzkie ciało mentalne doskonale
odzwierciedla podstawowe znaczenie swojej Indywidualności, czyli podstawowej Jaźni, a nie
spersonalizowaną treść świadomości mimowolnej.

Podstawowym czynnikiem odpowiedzialnym za strukturę i funkcjonowanie ciała mentalnego
jest to, że w świecie mentalnym podstawą przyciągania jest podobieństwo. Przeciwne
podstawowe znaczenia nie przyciągają się wzajemnie. Natomiast podobne podstawowe
znaczenia są nierozdzielne. Zatem materia mentalna jest podobna do ideologicznej treści, jaką
świadomość mimowolna krystalizuje, formując gęstą warstwę naszego ciała mentalnego.
A skoro postrzegamy właśnie poprzez tę gęstą warstwę, jakość naszej mimowolnej ideologii
określa obiektywną jakość naszej percepcji. Innymi słowy, jeśli idee, które kształtują
podstawę naszej percepcji świata i samych siebie, są pełne nienawiści do samego siebie
i powątpiewania w siebie, wtedy nasze doświadczanie świata będzie zabarwione tymi
ponurymi odcieniami. I podobnie, jeśli jesteśmy wypełnieni ideami miłości do siebie
i pewności siebie, wtedy nasze doświadczanie świata będzie jasne i spełniające.

Rodzaje idei, które krystalizują ciało mentalne, określają również rodzaje podstawowego
znaczenia, do których przyciągane jest nasze ciało mentalne i które ono samo przyciąga.
Właśnie te idee jest nam najłatwiej przetworzyć, zrozumieć i lubić i one wpływają na nas
najbardziej bezpośrednio. Napotykamy również manifestacje podstawowego znaczenia, które
nie jest do nich podobne i oczywiście te idee będzie nam najtrudniej przetworzyć i zrozumieć.
Jednak, gdy już je przetworzymy i zrozumiemy, te obce idee mają największą moc całkowitej
i skrajnej przemiany nas samych, poprzez poszerzenie obszaru podobieństwa w sferze
mentalnej.

Ciało mentalne może integrować podstawowe znaczenie na dwa sposoby. Najczęstszy,
zwykły sposób jest kontrolowany przez świadomość mimowolną i polega na modyfikowaniu
podstawowego znaczenia, by ono dopasowało się do naszej własnej ideologii. Zapobiega
to przed znaczącą zmianą ideologicznej treści świadomości mimowolnej. Twoja
automatyczna reakcja na słowa "wojownik" i "słoń" jest przykładem działania tego trybu.

Wyciągasz treść ze świadomości mimowolnej, która ograniczyła twoje doświadczenie
do poziomu przewidywalnego i komfortowego. Niczego się nie nauczyłeś na podstawie
pierwotnej reakcji i to doświadczenie nie dokonało w tobie żadnej zmiany.

Drugi sposób, kontrolowany przez świadomość umyślną, polega na otworzeniu siebie
na zmianę i przekształcenie, byś ty osiągnął większe powinowactwo z napotkanym
podstawowym znaczeniem. Oznacza to odłożenie na bok oporu przed zmianą i skłonności
do subiektywizowania, a zamiast nich, używanie swojej mocy do prawdziwego zgłębiania
podstawowego znaczenia takiego, jakim ono jest. Innymi słowy, polega to na prawdziwym
otworzeniu siebie na doświadczanie podstawowego znaczenia.

Jednym ze sposobów dokonania tego jest myślenie o idei. Kiedy robimy to z otwartym
umysłem, wolnym od odgórnych założeń i uprzedzeń, wtedy idea wywrze na nas swoją siłę
przyciągania i wprowadzi do naszej świadomości oświecające myśli. Może to być długi
proces patrzenia na ideę pod każdym możliwym do wyobrażenia kątem i pozwalania,
by umysł podążał za znaczeniami, które się samoczynnie ukazują. Krótkim przykładem
takiego podejścia było obiektywne badanie i analiza automatycznej reakcji na słowo "słoń".

Wadą tej metody myślenia o czymś jest to, że sam proces myślenia jest obarczony wpływem
świadomości mimowolnej. Innymi słowy, zachodzi w obszarze naszej podstawowej
mentalności, układu fundamentalnych idei, które kształtują każde nasze doświadczenie.
Zatem myślenie nie jest w stanie bezpośrednio doświadczać podstawowego znaczenia.

Aby bezpośrednio postrzegać podstawowe znaczenie, należy go doświadczać. Bezpośrednie
postrzeganie podstawowego znaczenia nigdy nie zostanie osiągnięte przez interpretację, czy
przez myślenie. Osiąga się je jedynie przez stanie się. Rozumiem przez to, że całkowicie
otwierasz się na wpływ podstawowego znaczenia. Myślenie i interpretacja przychodzą po
bezpośrednim postrzeganiu i nie są w żadnej mierze częścią aktu postrzegania.

Gdy podejdziemy do niego w ten sposób, podstawowe znaczenie otwiera się przed twoją
świadomością i dzieli się sobą, tworząc najgłębszy rodzaj wzajemnego podobieństwa.
To doświadczanie podstawowego znaczenia zwiększa twój zakres powinowactwa
na płaszczyźnie mentalnej i umożliwia łatwy dostęp do szerszej różnorodności podstawowego
znaczenia niż przed tym doświadczeniem. Innymi słowy, zwiększa to twoje obiektywne
Rozumienie.

Aby to zademonstrować, poprowadzę cię teraz przez technikę doświadczania podstawowego
znaczenia zawartego w abstrakcyjnej idei. Pierwszy krok tej techniki jeden z moich
ulubionych poetów opisuje jako "przebywanie z pytaniem". Jest to czas, w którym po prostu
pozwalasz, by słowa opisujące ideę, pływały w twoim umyśle. Po prostu siedzisz z nimi
spokojnie i pozwalasz im krystalizować się w twojej świadomości. Pobądź zatem przez kilka
chwil z tymi słowami:

"Wszechświat jest nieskończony".

(pauza)

Aby jakaś rzecz była nieskończona, musi obejmować całą przestrzeń, cały czas i całe
znaczenie. Wyobraź sobie teraz, że przestrzeń rozciąga się bez końca we wszystkich
kierunkach z miejsca w którym się teraz znajdujesz.

(pauza)

Jesteś w dokładnym środku tej nieskończonej ekspansji. Niezależnie od tego, gdzie się
przemieścisz, przestrzeń wciąż rozciąga się nieskończenie we wszystkich kierunkach
z miejsca, w którym jesteś ty.

(pauza)

Teraz poczuj, jak czas rozciąga się nieskończenie za tobą i przed tobą.

(pauza)

Istniejesz w dokładnym środku czasu w bańce teraźniejszości, a czas zawsze rozciąga się
nieskończenie w obu kierunkach.

(pauza)

A teraz poczuj nieskończoną różnorodność podstawowego znaczenia, które wypełnia tę
nieskończoną przestrzeń i czas. Ta różnorodność nie ma końca.

(pauza)

Twoje własne podstawowe znaczenie istnieje w kontekście całej nieskończonej różnorodności
podstawowego znaczenia, które cię otacza i niezależnie od tego, jak bardzo się zmienisz,
zawsze będziesz otoczony przez nieskończoną różnorodność.

(pauza)

Wewnątrz tego nieskończonego Wszechświata, niezależnie od tego, jak mało przestrzeni,
czasu i znaczenia obejmujesz, zawsze jesteś w dokładnym środku przestrzeni, czasu
i znaczenia.

(pauza)

Jest to prawdziwe dla każdego punktu w przestrzeni, każdego momentu w czasie i każdego
urywka znaczenia, nie tylko dla tych, które obejmujesz ty. Istnieje nieskończona liczba takich
środków w nieskończonym Wszechświecie.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość nieskończenie na zewnątrz i stań się całością. Poczuj, że
jesteś nieskończoną przestrzenią. Poczuj, że jesteś nieskończoną doczesnością. Poczuj, że
ukazujesz nieskończoną różnorodność podstawowego znaczenia. BĄDŹ nieskończonym
wszechświatem.

(długa pauza)

Teraz łagodnie skup się na moim głosie i posłuchaj. Chociaż właśnie poprowadziłem cię
przez serię wniosków zakorzenionych w prostym zdaniu "Wszechświat jest nieskończony",
to jednak wszystkie te wnioski są zawarte w tej idei i w naturalny sposób pojawiają się
w świadomości, gdy otworzysz się na tę ideę, nie włączając myślenia i interpretacji. Innymi
słowy, po jakimś czasie i mając odpowiednią otwartość, samodzielnie doszedłbyś do tego
samego doświadczenia podstawowego znaczenia bez mojego prowadzenia przez jego
warstwy. Moje prowadzenie jest konieczne tylko do przedstawienia tej techniki.

Podstawowe znaczenie ukazuje się we wszystkich rzeczach, nie tylko w ideach. Aby
to pokazać, poprowadzę cię przez technikę doświadczania podstawowego znaczenia
zawartego w obiekcie. Będzie to podstawowe znaczenie ukazujące się w obiekcie, jaki
wybrałeś na początku tej medytacji.

Zauważ, że samo wspomnienie o obiekcie wywołało serię zdarzeń w twoim umyśle.
Prawdopodobnie od razu wyobraziłeś sobie ten obiekt, doświadczyłeś swoich emocji wobec
niego i nazwałeś albo opisałeś ten obiekt.

Jednak, aby bezpośrednio postrzegać jego podstawowe znaczenie, musisz teraz zostawić
to wszystko za sobą i używać jedynie swojej umyślno-obiektywnej świadomości. Jeśli
zaczniesz myśleć o obiekcie, to nie postrzegasz. Zamiast tego myślisz, interpretujesz
i próbujesz ukształtować jego podstawowe znaczenie. Pamiętaj o tym w trakcie procesu.

Teraz otwórz oczy i skup spojrzenie na wybranym obiekcie. Odłóż na bok myślenie
i odczuwanie dotyczące obiektu i obserwuj go obiektywnie przez chwilę. Pobądź z nim przez
chwilę i pozwól, by jego obiektywne szczegóły krystalizowały się w twojej świadomości.

(pauza)

Teraz otwórz swoją świadomość na sam obiekt i obiektywnie postrzegaj, w jaki sposób
wpływa on na twoją świadomość.

(pauza)

Jeśli zauważysz, że twój wewnętrzny dialog myśli o obiekcie, to oddal swoje myślenie i skup
świadomość ponownie na samym postrzeganiu.

(długa pauza)

Spróbuj przez chwilę doświadczyć, jakie by to było odczucie, gdybyś był tym obiektem.

(pauza)

Teraz pozwól, by umysł myślał o obiekcie i obiektywnie obserwuj znaczenie, które wyrażają
te myśli.

(pauza)

W jakim stopniu i w jaki sposób twoje myśli wyrażają twoje doświadczanie podstawowego
znaczenia obiektu?

(pauza)

Teraz obiektywnie postrzegaj swoje emocjonalne reakcje na ten obiekt i zadaj sobie pytanie,
w jakim stopniu i w jaki sposób wyrażają one twoje doświadczanie podstawowego znaczenia
obiektu.

(pauza)

Teraz obiektywnie zbadaj fizyczne szczegóły obiektu i obserwuj, w jaki sposób ukazują one
i komunikują podstawowe znaczenie obiektu.

(pauza)

Teraz ponownie zamknij oczy i skieruj uwagę do swojego wnętrza. Poświęć kilka chwil,
by przejrzeć swoje bezpośrednie spotkanie z podstawowym znaczeniem i badaj unikalne
cechy swojego doświadczania podstawowego znaczenia, które czynią jego bezpośrednie
postrzeganie odmiennym od każdej innej formy postrzegania. Spróbuj zatrzymać tę różnicę
w umyśle, byś mógł w przyszłości przypomnieć sobie to odczucie.

(długa pauza)

Skup się ponownie na dźwięku mojego głosu i łagodnie powróć do normalnego stanu
świadomości. Łagodnie otwórz oczy, usiądź prosto i wysłuchaj moich słów na zakończenie.

Nasze doczesne ciało mentalne jest ubraniem idei i wzorców myślowych, przez które
ukazujemy swoje podstawowe znaczenie. Kiedy ich tworzenie jest pozostawione kaprysom

świadomości mimowolnej, pozwalają nam one jedynie na częściową ekspresję naszego
podstawowego znaczenia i na skrzywioną percepcję obiektywnego Wszechświata. Z drugiej
strony, gdy te podstawowe idee i nawyki myślenia zostaną zbadane i przekształcone przez
świadomość umyślno-obiektywną, nasze wyrażanie siebie staje się wtedy wyraźniejsze
i pewniejsze, a nasze postrzeganie odkrywa przed naszym rozumieniem obiektywny
Wszechświat.

Intencjonalizując nasze ciało mentalne, zyskujemy również moc do otwierania własnej
świadomości na nieskończony zakres podstawowego znaczenia. Jest to ważne, gdyż
to właśnie poprzez przyłączanie nowych rodzajów podstawowego znaczenia, podstawowa
Jaźń się rozwija i rozszerza i ostatecznie obejmuje cały nieskończony Wszechświat.

Sugeruję, byś w nadchodzących dniach i tygodniach używał zdolności swojej świadomości
umyślno-obiektywnej i aktywnie ćwiczył bezpośrednie postrzeganie podstawowego znaczenia
w codziennym życiu. Prawdziwie doświadczaj podstawowych znaczeń, które napotykasz
i smakuj je w pełni. Używaj swojej świadomości, by spędzać czas prawdziwie doświadczając
życia z wnętrza cudu, jakim jest twoje własne ciało mentalne!

Wszystkiego dobrego!