Poznaj Siebie
Przewodnik do rozpoznania Podstawowej Jaźni

W Hermetyzmie, tak jak i w każdym innym systemie filozoficznym, używamy różnych - czasem powszechnie używanych - określeń, nie definiując specyficznego znaczenia, jakie chcemy przez nie przekazać. Najczęściej chcemy komunikować nimi coś więcej niż wskazują ich powszechne, codzienne definicje i zakładamy, że odbiorca albo wie już co odróżnia takie użycie tego słowa od jego zwykłego znaczenia, albo że odkryje to samodzielnie. Jednym z takich określeń jest "jaźń". Mimo, że w przypadku poważnego wykonywania pracy Franza Bardona nakreślonej we Wtajemniczeniu do Hermetyzmu, ostatecznie zostaniesz doprowadzony do zrozumienia hermetycznego znaczenia tego słowa, to jednak bardzo korzystne jest posiadanie wcześniejszej wiedzy na ten temat i umiejętności rozpoznawania podstawowej Jaźni już na samym początku. Tematem tego przewodnika jest właśnie to, co w kontekście hermetycznym jest naprawdę przekazywane poprzez to, zdawałoby się proste słowo. Tak jak zwykle, będzie to podróż doświadczalna, a nie wyłącznie intelektualna. :)

Jaźń jest bardzo złożonym, wielowarstwowym połączeniem czynników, których definicja zmienia się w zależności od perspektywy. Niemniej, możemy zdefiniować podstawową, rdzenną Jaźń (przez wielkie "J"), z której powstają te warstwy i do której doczepione są wszystkie te czynniki. Mówiąc prosto, podstawowa Jaźń jest umyślnym (intencjonalnym, celowym) aspektem naszej całościowej świadomości, który jest w stanie dokonywać obiektywnej percepcji i ekspresji.

Słowa umyślny i obiektywny są tutaj ważne, gdyż podstawowa Jaźń jest zawsze umyślna i obiektywna. Są to wartości, które odróżniają ją od innych aspektów ludzkiej świadomości, które tworzą świadomość całościową.

Nasza całościowa, ziemska świadomość jest mieszanką umyślnych (zamierzonych) i mimowolnych (niezamierzonych) czynników. Aspekt umyślny można przyrównać do "świadomego umysłu", a aspekt mimowolny do "podświadomego umysłu". Nie lubię jednak tych określeń, gdyż w ujęciu hermetycznym nie przekazują w praktyczny sposób prawdziwych różnic i powiązań pomiędzy tymi dwoma czynnikami. Będę więc trzymał się określeń "umyślny" i "mimowolny". :)

To nasza umyślna uwaga patrzy na obiekt i postrzega jego szczegóły; nasza mimowolna uwaga równocześnie postrzega wszystko inne w polu widzenia bocznego (poza umyślnym skupieniem) i, normalnie, mimowolna uwaga jest tym, co umieszcza wszystkie te percepcje w osobistym, emocjonalnym kontekście. Umyślna uwaga myśli o rzeczach zanim je wypowie; mimowolna uwaga zabarwia wszystkie te myśli odnosząc je do wspomnień i nastawienia emocjonalnego. Umyślna uwaga jest spontaniczna i działa "w teraźniejszości"; mimowolna uwaga jest nawykowa i zawsze dąży do powiązania chwili obecnej z chwilami przeszłymi.

Oczywiście, świadomość umyślna jest w stanie przekształcić zawartość świadomości mimowolnej, a tym samym intencjonalizować[1] te treści. Na tym generalnie polega proces transformacji charakteru opisany w pierwszych dwóch krokach Wtajemniczenia do Hermetyzmu. Kiedy już transformacja subiektywizujących treści świadomości mimowolnej jest zakończona, świadomość umyślna może ich wtedy używać obiektywnie w percepcji i ekspresji. Innymi słowy, staje się to narzędziem podstawowej Jaźni zamiast czymś, co ją przesłania.

Od tego miejsca zajmiemy się głównie umyślnym aspektem świadomości, gdyż jest to naszą ścieżką do zrozumienia podstawowej Jaźni.

Świadomość umyślna ma dwojaką naturę: postrzega i wyraża. Wykonuje to po kolei albo równocześnie. Postrzega swoje zewnętrzne środowisko i/lub siebie i wyraża siebie transformując siebie i/lub swoje środowisko.

Percepcja jest wodna i magnetyczna. Percepcja wpływa na postrzegającego i w pewien sposób jest on przekształcany przez to doświadczenie. Kiedy postrzegamy coś, doświadczamy obiektywnych skutków, które obiekt percepcji wywiera na naszych zmysłach, a równocześnie, doświadczamy reakcji na te skutki, która tworzona jest przez subiektywizujące aspekty świadomości. Percepcja umieszcza postrzegającego w kontekście wszechświata.

Percepcja pożywia nas fizycznie, astralnie i mentalnie. Ćwiczy i stymuluje nasze zmysły, a tym samym energetyzuje nasze ciała. Rozszerza nasz zakres doświadczenia i sprawia, że wzrastamy i ewoluujemy.

Z kolei ekspresja jest ognista i elektryczna. Ekspresja dąży do zmiany Wszechświata, by wszedł w nasz kontekst lub w pewien sposób odzwierciedlał naszą esencję. W ekspresji, uwalniamy i uzewnętrzniamy naszą wewnętrzną treść. Uczymy się i wzrastamy oceniając sukces lub porażkę naszej ekspresji, a tym samym rozwijamy kontekstową stosowność naszej ekspresji.

Ekspresja opróżnia nas fizycznie, astralnie i mentalnie. Wyciąga z nas energię, gdy uzewnętrzniamy naszą wewnętrzną treść. Jednak uzyskujemy znaczną ilość pożywienia w procesie postrzegania rezultatów naszej ekspresji i zbierania korzyści, gdy nasza ekspresja jest udana; może to dalece przewyższyć nasze opróżnienie.

Tak jak wspomniałem wcześniej, percepcja i ekspresja mogą zachodzić oddzielnie lub równocześnie. Można powiedzieć, że emocjonalna reakcja, jaką tworzymy w odpowiedzi na percepcję jest działaniem świadomości ekspresyjnej; i podobnie, nie możemy dokonywać ekspresji bez równoczesnego postrzegania jej skutków. Tak jak ogień i woda, elektryczność i magnetyzm - również percepcja i ekspresja są dwiema stronami tej samej monety.

Percepcja i ekspresja zachodzą albo w trybie subiektywnym albo obiektywnym albo, co ma miejsce najczęściej, w połączeniu tych dwóch trybów.

Tryb subiektywny jest ziemski. Dotyczy osobistego kontekstu. Na przykład, gdy wąchamy jakiś zapach, natychmiast łączymy go ze wspomnieniem i emocjonalną oceną (dobry/zły/obojętny), a tym samym interpretujemy zapach w kontekście naszego zgromadzonego do tej pory osobistego doświadczenia.

Z kolei tryb obiektywny jest powietrzny i dotyczy dystansowania się od osobistej kontekstualizacji. Tryb obiektywny postrzega aromat jako to czym jest, a nie jako to, co czujemy wobec niego, czy jakie wspomnienia się do niego odnoszą.

Jako przykład weźmy odczucie zimna. W trybie subiektywnym cierpimy, mamy dreszcze i doświadczamy zimna jako czegoś, czego należy unikać. W trybie obiektywnym zauważamy percepcję zimna i skutków jakie wywiera na nasze ciało, lecz bez emocjonalnego oceniania dobra i zła - to po prostu jest - i nie cierpimy, nawet jeśli mamy dreszcze. :)

W kontekście świadomości ekspresyjnej, tryb subiektywny jest bardzo emocjonalny i osobisty. Z kolei tryb obiektywny jest bardzo beznamiętną i bezosobową ekspresją - która odzwierciedla szerszy kontekst niż tylko osobisty. Gniewna tyrada jest przykładem subiektywnego trybu ekspresji, a ćwiczenia mentalne drugiego kroku Wtajemniczenia do Hermetyzmu (gdzie izolujesz każdy zmysł, nawet od emocji, i używasz go kreatywnie) jest przykładem obiektywnego trybu ekspresji.

W przypadku percepcji, najbardziej pożywny jest tryb obiektywny, gdyż nie zawiera żadnej kreatywnej subiektywizacji, czyli nie zużywa energii. Co więcej, percepcja obiektywna jest dużo bardziej holistycznym doświadczeniem i powoduje większy wzrost.

W przypadku ekspresji, bardziej pożywny jest tryb subiektywny, gdyż ćwiczy i stymuluje samo-kontekstualizujące i samo-potwierdzające aspekty osobowości. Subiektywny tryb ekspresji jest ostatecznie bardziej holistyczny niż ekspresja obiektywna.

Ze względu na swoją naturę, umyślna świadomość postrzega i wyraża przede wszystkim skupiając się albo na obiekcie percepcji albo na odbiorcy ekspresji. Jest również w stanie całkowicie odrzucić skupienie i wejść w pozbawiony skupienia stan czystego BYCIA, na podobieństwo pustki umysłu w pierwszym kroku Bardona, lecz nie zajmiemy się w tym miejscu tą możliwością, gdyż ma ona niewiele wspólnego z wstępnym rozpoznaniem podstawowej Jaźni.

Świadomość umyślna może rozszerzać i zawężać swoje skupienie. Może ograniczać swoje pole percepcji lub ekspresji do pojedynczego nieskończenie skończonego punktu albo może rozszerzyć swoje pole by objąć samą nieskończoność; następuje to poprzez wolę lub intencję. Może utrzymywać pojedyncze skupienie lub może się rozszerzyć by objąć wiele punktów skupienia równocześnie. W tym zakresie, umyślna świadomość jest bardzo płynna i zmienna; jest w stanie przyjąć każdy kształt i rozmiar, jaki tylko chce.

Świadomość umyślna może również przenosić swoje samo-świadome skupienie z jednego miejsca na drugie. Na przykład, może skupić się wewnątrz twojego palucha u prawej stopy, a następnie przenieść swoje skupienie na twój lewy kciuk. Podobnie, może wysłać swoje samo-świadome skupienie z jego normalnego zakotwiczenia na twoim ciele fizycznym, do zewnętrznych obiektów czy osób. Może skupiać się na kontemplacji jednej idei, a w następnej chwili zająć się inną ideą. To wszystko są aspekty jej mocy do przenoszenia swojego samo-świadomego skupienia.

Tak jak wspomniałem wcześniej, nasza normalna, ziemska świadomość ukazuje się jako połączenie czynników umyślnych i mimowolnych. Jednak zachodnie społeczeństwo jest generalnie zbudowane wokół wspierania mimowolnych i subiektywnych czynników świadomości, a hamowania czynników umyślnych i obiektywnych. Dobrym tego przykładem jest inwazyjna obecność reklam komercyjnych, które manipulują mimowolną ("podświadomą"), subiektywizującą świadomością, byś kupił markę "X", gdyż sprawi to, że będziesz się czuł dobrze, sexy, szczęśliwy itp. Niestety, ten rodzaj skierowanej na konsumpcję manipulacji jest obecny w prawie wszystkich aspektach kultury zachodniej - widzimy to w polityce, w systemie edukacji, w medycynie, nauce i religii itd. Z powodu takiej przytłaczającej i nieodłącznej manipulacji, większość ludzi przyzwyczaiła się do życia w trybie mimowolnym-subiektywnym i w niewielkim stopniu odczuwa niezwykle potężną umyślno-obiektywną świadomość, która w nich drzemie.

Gdy się jednak ją rozpozna, umyślno-obiektywna świadomość podstawowej Jaźni zaczyna przenikać całość egzystencji danej osoby i powoli staje się prawdziwym siedziskiem ziemskiej świadomości. To uwolnienie umyślno-obiektywnych mocy podstawowej Jaźni jest główną częścią wstępnej pracy w inicjacji hermetycznej. W pierwszych ćwiczeniach kroku pierwszego, świadomość umyślno-obiektywna jest skupiona do wewnątrz, na umyśle, charakterze i na ciele. Chociaż nigdzie nie jest napisane, że poprzez postrzeżeniowy proces badania i odkrywania siebie, uczeń bezpośrednio ćwiczy swoją podstawową Jaźń, to wciąż owocuje to uniesieniem pierwszej zasłony i wprawieniem w ruch procesu objawiania samego siebie.

W kroku drugim, zasłona jest uniesiona jeszcze dalej, poprzez połączenie ekspresyjnej, kreatywnej mocy świadomości umyślno-obiektywnej z jej mocami postrzegania. W przypadku ćwiczeń mentalnych, uczeń używa swojej ekspresyjnej umyślno-obiektywnej mocy, gdy pracuje kreatywnie z każdym ze swoich wydzielonych zmysłów, równocześnie używając ich percepcyjnych, umyślno-obiektywnych mocy do postrzegania i oceniania swoich kreacji. W przypadku ćwiczeń astralnych, uczeń stosuje swoją umyślno-obiektywną moc twórczą w transformacji swojego charakteru, równocześnie ćwicząc swoją intencjonalno-obiektywną moc postrzegania w postaci monitorowania nawykowej natury charakteru. I ostatecznie, w przypadku ćwiczeń fizycznych, uczeń używa swoich ekspresyjnych, umyślno-obiektywnych mocy do tworzenia określonych stanów w swoim fizycznym ciele, równocześnie wzmacniając swoją percepcyjną, umyślno-obiektywną moc do doświadczania i weryfikowania tych stanów. W swej całości, praca kroku drugiego zaczyna przenosić siedzisko świadomości z pozycji mimowolnie-subiektywnej i prowadzi je do zajęcia stałego miejsca w pozycji umyślno-obiektywnej.

Krok trzeci ustanawia silne siedzisko świadomości w trybie umyślno-obiektywnym, ćwicząc umyślno-obiektywną świadomość, w jaki sposób pracować razem ze świadomością umyślno-subiektywną. Jest to ukazane w finalizacji transformacji charakteru, w której mimowolna treść rządząca świadomością subiektywizującą, została obiektywnie zintencjonalizowana. Przekształca to subiektywizujący charakter w obiektywno-umyślny twór, który wyraża podstawową Jaźń. Ćwiczenia mentalne, astralne i fizyczne trzeciego kroku wpływają również na tę samą unifikację obiektywnych i subiektywnych mocy umyślnej świadomości, pracując z wielozmysłowymi kreacjami, które pośród obiektywnej ekspresji wywołują reakcje subiektywne.

Jeśli praca kroku trzeciego nie przeniesienie na stałe siedziska normalnej świadomości do pozycji umyślno-obiektywnej świadomości podstawowej Jaźni, to praca kroku czwartego będzie praktycznie niemożliwa do ukończenia. Widać to najwyraźniej w przypadku "przenoszenia świadomości", gdyż tylko świadomość umyślno-obiektywna jest w stanie przenieść swoją samo-świadomość z jednego miejsca na drugie. Podobnie w przypadku ćwiczeń astralnych - jedynie świadomość umyślno-obiektywna jest w stanie naprawdę nawiązać połączenie z elementami w sposób wystarczający dla ich akumulacji i jedynie świadomość umyślno-obiektywna jest w stanie przenieść swoje skupienie z jednej wewnętrznej części ciała na drugą. Tak jak odkryło to wiele osób podczas pracy z fizycznymi ćwiczeniami kroku czwartego, jedynie umyślno-obiektywna świadomość podstawowej Jaźni jest w stanie w sposób udany i mądry kierować ekspresyjnymi mocami elementów nie wyrządzając sobie krzywdy.

Kiedy Franz Bardon napisał Wtajemniczenie do Hermetyzmu, świat dopiero rozpoczynał "epokę komercyjną", która tak drastycznie ograniczyła łatwy dostęp do świadomości umyślno-obiektywnej w zachodnim społeczeństwie. Myślę, że w jego czasach wykonywanie kroków bardzo szybko odkrywało przed uczniem naturę podstawowej Jaźni. Dzisiaj jednak, sytuacja jest inna i wiele osób ma z tym problem. Tak jak powiedziałem na wstępie, mam nadzieję, że ta seria medytacji i ćwiczeń pomoże osobom praktykującym WdH w bardzo szybkim rozpoznaniu ich prawdziwej Jaźni, a tym samym ich postępy będą dużo szybsze i bezpieczniejsze.

Wszystkiego dobrego!
Rawn Clark
10 grudnia 2006

[1]  Tj. wprowadzić do nich zamysł, umyślność, cel, intencję - przyp. tłum.

Poznaj Siebie
Medytacja pierwsza: percepcja fizyczna

W niniejszym ćwiczeniu medytacyjnym zbadamy naturę percepcji przy użyciu fizycznych zmysłów. Zidentyfikujemy występujące w niej różne aspekty świadomości i zbadamy role, jakie każdy z tych aspektów odgrywa w fizycznej percepcji.

Aby skutecznie wypełnić to zadanie, najpierw należy przygotować kilka rzeczy. Wykonuj tę medytację w pokoju, gdzie masz zapewnioną prywatność przez czas jej trwania. Pokój powinien być umiarkowanie oświetlony - ani zbyt jasny ani zbyt ciemny - i powinien zawierać przynajmniej jeden obiekt, na który będziesz patrzeć. Natura tego obiektu nie ma znaczenia. Musisz być w pozycji siedzącej lub półleżącej, byś nie musiał zużywać swojej energii na trzymanie pleców prosto. Idealną pozycją dla tej medytacji jest pozycja półleżąca, z głową lekko podniesioną nad klatką piersiową, gdzie klatka piersiowa jest lekko ponad brzuchem. Można ją uzyskać kładąc się na plecach na kilku poduszkach podłożonych pod głowę i ramiona.

Skoro będziemy pracować ze wszystkimi fizycznymi zmysłami, musisz mieć też przygotowane coś do posmakowania, coś do powąchania i do usłyszenia. Nie ma znaczenia, jakie rzeczy wybierzesz, o ile można ich doświadczyć poprzez smak, węch i słuch. Jeśli chodzi o dźwięk, to najlepiej byłoby, gdybyś pracował w nie wyciszonym pokoju i zdał się na dźwięki otoczenia, które w nim będą słyszalne. Jeśli nie jest to możliwe, to polecam dzwonek, talerz lub szklankę, które wydadzą dźwięk przy lekkim stuknięciu.

Zatrzymaj teraz to nagranie i skompletuj wszystko, czego potrzebujesz.

(pauza)

Gdy wszystko jest już gotowe, ułóż się tak wygodnie jak tylko możesz i spędź kilka chwil w spoczynku.

(pauza)

Zaczynamy...

Skup swoje oczy na obiekcie, jaki wybrałeś do wizualnej obserwacji.

(pauza)

W ciągu tych chwil, gdy patrzyłeś na wybrany obiekt, zaszło kilka rzeczy, które razem tworzą twoją percepcję tego obiektu. Jednak tylko informacje przekazywane przez oczy są obiektywnym obrazem szczegółów wybranego obiektu. Pozostała część informacji zawarta w twojej percepcji pochodzi z innych źródeł.

Spójrz teraz bardzo intensywnie na swój obiekt i umyślnie zauważ każdą z jego obiektywnych cech. Zauważ jego rozmiar, kształt, teksturę i kolory. To są obiektywne szczegóły, które twoje oczy ujawniają świadomości umyślnej.

(pauza)

Teraz zwróć uwagę na emocjonalne odczucia i reakcje, które wywoływane są w tobie przez te obiektywne szczegóły. Jak się czujesz wobec tego kształtu? Wobec każdego z kolorów? Wobec rozmiaru i tekstury?

(pauza)

Na początku, te emocjonalne reakcje dotyczą ciebie i naprawdę ich doświadczasz. Teraz jednak chcę, byś spojrzał na nie obiektywnie, bez żadnego bezpośredniego zaangażowania. Zauważ je i zaakceptuj jako obiektywne fakty. Skup swoje oczy na jednym określonym aspekcie obiektu na raz i obiektywnie postrzegaj swoje spontaniczne emocjonalne reakcje na każdy z nich.

(pauza)

A teraz spójrz na obiekt jako całość i obiektywnie postrzegaj swoje emocjonalne reakcje.

(pauza)

Te spontaniczne emocjonalne reakcje na obiektywne informacje wizualne powstają w świadomości mimowolnej i są zakorzenione w twoich przeszłych doświadczeniach z tymi samymi lub z podobnymi obiektywnymi szczegółami, jakie posiada twój obiekt. Ten wkład świadomości mimowolnej nadaje każdemu szczegółowi obiektu osobiste znaczenie.

Poświęć teraz kilka chwil, by ponownie obserwować obiektywne szczegóły twojego obiektu i ponownie postrzegać pojawiające się emocjonalne reakcje. Spróbuj prześledzić te emocjonalne reakcje aż do wspomnień, które dały im podstawę.

(pauza)

Przez kilka ostatnich minut, gdy patrzyłeś na obiekt i postrzegałeś swoje emocjonalne reakcje na jego cechy, być może zauważyłeś wewnętrzny głos, który opisywał słowami to, co postrzegasz. Wymawia on twoje myśli, gdy zachodzą i nazywa wszystko co postrzegasz i czujesz. Ten głos również ma swoje źródło w świadomości mimowolnej i jest środkiem, poprzez który intelektualnie integruje ona twoją percepcję obiektywnych szczegółów z emocjonalnymi reakcjami. Działa jak klej, który utrzymuje te obiektywne szczegóły i ich emocjonalne znaczenie razem w sposób, który umożliwia ci rozumienie.

Kiedy twoja świadomość jest skupiona, wewnętrzny dialog będzie się naturalnie odnosił w pewien sposób do obiektu, na którym się skupiasz. Kiedy jednak umysł nie jest skupiony, wewnętrzny głos staje się mentalną gadaniną i może obejmować szerokie spektrum tematów, idei, odczuć itp., odzwierciedlając zawartość świadomości mimowolnej.

Ponownie spójrz na obiektywne szczegóły swojego obiektu i tym razem obiektywnie zauważaj treść swojego wewnętrznego dialogu.

(pauza)

Teraz przenieś uwagę na swoje reakcje emocjonalne i również zauważ towarzyszący im dialog.

(pauza)

Zazwyczaj wewnętrzny dialog i ocena emocjonalna przekazują informacje, których obiektywnie nie oceniamy ani nie sprawdzamy. Tak naprawdę, najczęściej nie zdajemy sobie sprawy, że one istnieją jako duża część percepcji!

Poświęć teraz chwilę, by porównać obiektywną informację postrzeganą przez oczy, z subiektywną informacją podawaną przez reakcje emocjonalne i wewnętrzny dialog. W jakim stopniu twoje emocjonalne reakcje i wewnętrzny dialog wykrzywiły, uzupełniły lub przekształciły percepcję obiektywnych szczegółów?

(pauza)

To czego właśnie dokonałeś, to postrzeganie umyślno-obiektywne. Umyślnie postrzegałeś obiektywne szczegóły swojego obiektu i obiektywnie postrzegałeś subiektywizujące reakcje świadomości mimowolnej. Chociaż twoja percepcja obejmowała dużą ilość informacji subiektywnych pochodzących ze świadomości mimowolnej, to niemniej postrzegałeś je swoją świadomością umyślno-obiektywną.

Twoja świadomość umyślno-obiektywna to oczywiście twoja podstawowa Jaźń.

Teraz użyjemy świadomości umyślno-obiektywnej do postrzegania dźwięku. Zamknij oczy i skup uwagę na słuchu. Słuchaj zewnętrznych dźwięków (lub zadzwoń dzwonkiem) i skup się uważnie na percepcji dźwięku.

Zauważ jego obiektywne szczegóły - wysokość tonu, głośność, czas trwania, rytm itp.

(pauza)

A teraz skup się na tym, co emocjonalnie czujesz wobec tego dźwięku. Jest on przyjemny, nieprzyjemny, a może obojętny?

(pauza)

Zauważ treść wewnętrznego dialogu i obiektywnie postrzegaj jego trafność.

(pauza)

Zauważ, że gdy postrzegasz dźwięki, których źródła nie widzisz, twój umysł tworzy własne obrazy do opisania źródła pochodzenia dźwięku. Są one blisko związane z wewnętrznym dialogiem i emocjonalnymi reakcjami i mają to samo źródło w twojej świadomości mimowolnej. Swoją świadomością umyślno-obiektywną, obserwuj obrazy, które wyświetla umysł dla przedstawienia źródła lub przyczyny dźwięku.

(pauza)

Teraz porównaj różnice pomiędzy obiektywnymi szczegółami dźwięku, a subiektywną treścią podawaną przez świadomość mimowolną.

(pauza)

Teraz użyjemy świadomości umyślno-obiektywnej do postrzegania zapachu. Zamknij oczy i skup swoją świadomość na zmyśle węchu. Wdychaj aromat wybranego przedmiotu i skup się intensywnie na swojej percepcji jego zapachu.

Zauważ jego obiektywne szczegóły i zauważ, na które części twojego zmysłu węchu wpływa ten aromat.

(pauza)

A teraz skup się na tym, co emocjonalnie czujesz wobec tego zapachu. Czy jest on przyjemny, nieprzyjemny, a może obojętny?

(pauza)

Zauważ treść wewnętrznego dialogu i obiektywnie postrzegaj jego trafność.

(pauza)

Zauważ, że gdy postrzegasz zapach, twój umysł natychmiast próbuje go zdefiniować, próbuje nazwać to, co wąchasz, poprzez obrazy. Są one blisko związane z wewnętrznym dialogiem i emocjonalnymi reakcjami i mają to samo źródło wewnątrz twojej świadomości mimowolnej. Swoją świadomością umyślno-obiektywną, obserwuj obrazy, które wyświetla umysł dla zdefiniowania zapachu.

(pauza)

Teraz porównaj różnice pomiędzy obiektywnymi szczegółami zapachu, a subiektywną treścią podawaną przez świadomość mimowolną.

(pauza)

Teraz użyjemy świadomości umyślno-obiektywnej do postrzegania smaku. Zamknij oczy i skup swoją świadomość na zmyśle smaku. Poliż, wypij lub ugryź trochę wybranej rzeczy i skup się intensywnie na swojej percepcji smaku.

Zauważ obiektywne szczegóły smaku, jaki postrzegasz językiem.

(pauza)

A teraz skup się na tym, co emocjonalnie czujesz wobec tego smaku. Czy jest on przyjemny, nieprzyjemny, a może obojętny?

(pauza)

Zauważ treść wewnętrznego dialogu i obiektywnie postrzegaj jego trafność.

(pauza)

Teraz porównaj różnice pomiędzy obiektywnymi szczegółami smaku, a subiektywną treścią podawaną przez świadomość mimowolną.

(pauza)

Teraz przejdziemy do badania percepcji poprzez zmysł dotyku, czyli zmysł fizycznych odczuć. Tak naprawdę nie istnieje żadna adekwatna nazwa dla tego zmysłu - określenie "dotyk" odnosi się tylko do jednego aspektu, jaki ten zmysł odkrywa przed naszą świadomością. Aspekt dotykowy skierowany jest na odczuwaniu zewnętrznego środowiska i jest zależny od zakończeń nerwowych skóry, które są w stanie wykrywać obiektywne czynniki jak tekstura, temperatura i nacisk. Z kolei aspekt poza-dotykowy skierowany jest na odczuwanie naszego wewnętrznego środowiska, jak ból mięśnia, swędzenie na skórze czy wzdęcie i również jest zależny od wyspecjalizowanych zakończeń nerwowych, tylko że te czujniki nerwowe są rozłożone w głębokich tkankach i kościach ciała.

Ostatecznie, jest to zmysł, który najbardziej wiąże naszą świadomość do fizycznego ciała i fizycznej egzystencji. Przenika on również i zabarwia naszą percepcję dokonywaną poprzez cztery pozostałe zmysły. Na przykład, jeśli to na co patrzymy, jest zbyt jaskrawe, odczuwamy dyskomfort w oczach; jeśli dźwięk jest zbyt głośny lub zbyt przenikliwy, czujemy dyskomfort w uszach; również przy smaku i węchu, pojawiają się odczucia dotykowe gdy wciągasz powietrze przez nozdrza i umieszczasz płyn lub pożywienie w ustach.

Każde z dotykowych odczuć, które zachodzą podczas procesu percepcji, w subtelny, lub w oczywisty sposób wpływa na wynikową percepcję, szczególnie na poziomie emocjonalnym. Na przykład, jeśli patrzenie na coś wywołuje fizyczny ból oczu, to przestajemy na to patrzeć i tworzymy negatywne wspomnienie emocjonalne, które trzyma nas z dala od patrzenia na podobną rzecz, gdybyśmy ją napotkali. I odwrotnie, jeśli patrzenie na coś daje nam fizyczną przyjemność, to dalej na to patrzymy i formujemy pozytywne wspomnienie emocjonalne, przez które dążymy do obserwowania podobnych rzeczy.

Percepcje fizycznych odczuć są normalnie przetwarzane przez świadomość mimowolno-subiektywną zanim w ogóle zostaną zarejestrowane przez świadomość umyślną. Innymi słowy, tworzymy natychmiastową emocjonalną ocenę odczucia. Jest to biologicznie "wszyta" cecha instynktu samozachowawczego, która wywołuje natychmiastową reakcję na fizyczne zagrożenie. Na przykład, gdy dotykasz czegoś tak gorącego, że parzysz sobie palce, twoja ręka natychmiast się wycofuje zanim w ogóle pomyślisz "To jest zbyt gorące, lepiej cofnę rękę zanim zejdzie mi skóra z palców".

Pomimo tego biologicznego imperatywu samozachowawczego, możemy dokonywać umyślno-obiektywnej percepcji poprzez ten zmysł i razem z nim. Nie możemy oczywiście wyeliminować elementu mimowolno-subiektywnego, lecz możemy obserwować go obiektywnie i bez zaangażowania i przyjmować go jako obiektywną informację dotyczącą tego, jak dane odczucie na nas wpływa.

Wróćmy więc do naszej eksploracji i wprowadźmy słowa i idee w praktykę.

Zamknij oczy i poczuj temperaturę powietrza w pokoju, w którym teraz jesteś. Czy jest ciepła? Chłodna? A może w sam raz?

(pauza)

Zwróć uwagę na wartościujący osąd związany z określeniem temperatury. Jest całkowicie oparty na odległości temperatury od twojej "strefy komfortu". Jeśli temperatura jest niższa niż ta strefa, to osądzasz ją jako chłodną; jeśli jest wyższa, to osądzasz ją jako ciepłą. Jedyną obiektywną informacją jest relacja faktycznej temperatury powietrza do twojego osobistego poziomu komfortu.

Skierujmy teraz ten zmysł do wewnątrz i postrzegajmy wnętrze ciała. Zauważ odczucie powietrza wchodzącego z wdechem do twoich nozdrzy lub przechodzącego nad językiem, jeśli oddychasz ustami. Skup swoją uwagę na dokładnym fizycznym umiejscowieniu tego odczucia i doświadczaj go z bliska.

(pauza)

Ponownie, istnieje tutaj bezpośredni wartościujący osąd, czy powietrze jest względnie ciepłe lub chłodne i czy względnie jest dobre czy złe.  Lecz poza tą emocjonalną reakcją na fizyczne odczucie, istnieje też obiektywne doświadczenie odczucia. Obiektywne doświadczenie obejmuje mimowolno-subiektywne wartościowanie, lecz jest czymś więcej niż tylko tym, jak się czujemy wobec takiego odczucia - jest również trwającym doświadczaniem odczucia, gdy ono zachodzi.

Skup swoją umyślną świadomość na doświadczaniu odczucia, jak wdychane powietrze przepływa nad zakończeniami nerwowymi i zignoruj wszelkie emocjonalne osądy wartościujące, które się pojawiają.

(pauza)

Teraz podążaj za tym odczuciem do wewnątrz. Poczuj powietrze, gdy dotyka głębszych obszarów nosa i gardła. Z każdym wdechem podążaj za odczuciem coraz głębiej aż będziesz czuł jak powietrze wypełnia twoje płuca.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją uwagę, byś odczuwał cały obszar klatki piersiowej jako całość. Doświadczaj odczucia, jak z każdym wdechem twoja klatka piersiowa się rozszerza i jak się kurczy z każdym wydechem.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość, by doświadczać odczucia całego fizycznego ciała jako całości.

(pauza)

Spędź tutaj kilka chwil, doświadczając jakie to uczucie być w swoim fizycznym ciele. Swobodnie pozwalaj, by pojawiały się subiektywne emocjonalne osądy i pozwól, by informowały cię o twoim stosunku emocjonalnym do własnego ciała.

(długa pauza)

Skup się ponownie na brzmieniu mojego głosu i łagodnie powróć świadomością do swojego otoczenia.

(pauza)

Otwórz oczy i usiądź prosto, słuchając moich słów.

Mam nadzieję, że ta krótka eksploracja nauczyła cię kilku ważnych rzeczy na temat fizycznej percepcji. Pierwszą z nich jest zakres wpływu świadomości mimowolno-subiektywnej na proces postrzegania. A drugą jest stopień, w jakim twoja świadomość umyślno-obiektywna może włączać się w proces percepcji i wyciągać z niego dużo więcej informacji.

Gdy pozostawimy percepcję świadomości mimowolno-subiektywnej, informuje nas ona głównie o nas samych i o naszej relacji wobec świata. Lecz kiedy włączymy się w nią świadomością umyślno-obiektywną, percepcja zaczyna informować nas o rzeczywistości obiektywnej, która istnieje niezależnie od naszych emocjonalnych reakcji na nią. Daje nam również obiektywną percepcję naszej subiektywizującej treści i jej związku z rzeczywistością obiektywną.

Używanie świadomości umyślno-obiektywnej odkrywa przed nami subiektywny filtr, poprzez który normalnie postrzegamy świat i siebie.

Sugeruję, byś w najbliższych dniach i tygodniach używał zdolności umyślno-obiektywnej świadomości w swojej percepcji. Prawdziwie oglądaj rzeczy, na które patrzysz i doświadczaj odczuć, które napotykasz. Smakuj je w pełni i wyciągaj z nich obiektywne znaczenia ukryte wśród subiektywnych reakcji. Używaj swoich odczuć i świadomości, by spędzać czas prawdziwie doświadczając życia z wnętrza cudu, jakim jest twoje własne ciało!

Wszystkiego dobrego!

Poznaj Siebie
Medytacja druga: percepcja astralna

W niniejszym ćwiczeniu medytacyjnym zbadamy naturę własnego ciała astralnego i percepcji przez zmysły astralne. Naszym pierwszym zadaniem będzie doświadczalne zidentyfikowanie własnego ciała astralnego i użyjemy do tego nowej techniki.

Nasza praca tym razem nie wymaga żadnych szczególnych przygotowań, jak przy pierwszej medytacji. Wszystko, czego tutaj potrzeba, to pokój gdzie masz zapewnioną prywatność i możliwość wygodnego ułożenia się. Ponownie, zalecanym ułożeniem dla tej medytacji jest pozycja półleżąca, z głową lekko podniesioną nad klatką piersiową, gdzie klatka piersiowa jest lekko ponad brzuchem.

Ułóż się zatem wygodnie i zamknij oczy...

(pauza)

Na początku musimy prawdziwie połączyć umyślno-obiektywną świadomość z fizycznym ciałem. Najlepiej jest to osiągnąć przez skierowanie naszego dotykowego, czuciowego zmysłu do wewnątrz i doświadczanie tego, jakie to uczucie być w swoim ciele.

Skup swoją uwagę na lewej stopie i postrzegaj obecne w niej odczucia.

Obiektywnie zauważ subiektywną treść związaną z tą percepcją i skup uwagę na doświadczaniu odczucia.

(pauza)

Teraz przenieś swoją świadomość do lewej łydki i podobnie, postrzegaj obecne w niej odczucia. Obiektywnie zauważ subiektywną treść i skup się na doświadczaniu odczucia.

(pauza)

Teraz przenieś swoją uwagę do lewego uda i powtórz tę samą regułę postrzegania i doświadczania.

(pauza)

Teraz przenieś się na lewe biodro i pośladek.

(pauza)

Teraz powtórz tę samą sekwencję z prawą stopą, (pauza) łydką, (pauza) udem, (pauza) biodrem i pośladkiem (pauza).

Teraz rozszerz swoją świadomość, by objąć całą lewą i prawą nogę, od bioder do stóp równocześnie i postrzegaj odczucia obecne w tym obszarze.

(pauza)

Obiektywnie zauważ subiektywną treść związaną z tą percepcją i skup uwagę na doświadczaniu odczucia.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość by obszarem postrzegania objęła lewą dłoń, prawą dłoń i obszar miednicy. Postrzegaj i doświadczaj swoich dłoni i obszaru miednicy, gdy obejmujesz je uwagą.

(pauza)

Teraz rozszerz uwagę, by objąć lewe przedramię, prawe przedramię i brzuch, postrzegając i doświadczając każde z nich, gdy włączane jest w obszar twojej percepcji.

(pauza)

Teraz rozszerz uwagę, by objąć lewe ramię i bark, prawe ramię i bark oraz cały obszar klatki piersiowej.

(pauza)

Na koniec, rozszerz swoje pole percepcji, by włączyć w nie szyję i głowę. Postrzegaj i doświadczaj szyi i głowy, gdy obejmujesz je uwagą.

(pauza)

Rozciągnij swoją świadomość na całe fizyczne ciało i prawdziwie doświadczaj tego, jakie to uczucie być w jego wnętrzu.

(pauza)

Zobacz, że ty - umyślna, obiektywna świadomość, podstawowa Jaźń - jesteś wewnątrz własnego fizycznego ciała. Zamieszkujesz fizyczne ciało. Używasz fizycznego ciała. Lecz nie jesteś zależny od fizycznego ciała. Istniejesz poza swoim fizycznym ciałem. Możesz zdecydować, by ciało na ciebie nie wpływało, by nie doświadczać ciała.

(pauza)

Skup swoją uwagę na subiektywnym emocjonalnym aspekcie postrzegania swojego fizycznego ciała. Postrzegaj emocjonalne odczucia dotyczące twojego ciała jako całości i każdej z jego części.

(długa pauza)

To ciało emocjonalnych odczuć jest najgęstszym, najbardziej osobistym aspektem twojego ciała astralnego. Przeciętnie jego zawartość jest prawie wyłącznie oparta na świadomości mimowolnej. Oznacza to, że przeciętna osoba ma znikomy albo żaden wpływ na kształtowanie tego, co czuje wobec swojego ciała, nawet jeśli ten stosunek w dużym stopniu zabarwia ekspresję takiej osoby dokonywaną poprzez jej ciało.

Następna warstwa naszego ciała astralnego złożona jest z tej samej substancji emocjonalnej, lecz w nieco rozrzedzonej formie. Skoro generalnie nie jesteśmy przyzwyczajeni do bezpośredniego postrzegania tej astralnej substancji emocjonalnej, będziemy musieli rozpocząć proces uzyskiwania percepcji od wyobrażania jej obecności, co doprowadzi nas do doświadczania jej.

Rozpocznij wyobrażając sobie, że ta substancja emocjonalna tworzy grubą, podobną do kokona warstwę otaczającą twoje ciało fizyczne. W tej chwili niech będzie pozbawiona szczegółów i koloru. Jest to surowa substancja emocjonalna.

(pauza)

Teraz skup uwagę na własnych cechach osobowości, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych.

(pauza)

Nazwij je najlepiej jak możesz i gdy nazywasz każdą z nich, wyobraź sobie, że nadaje ona formę jakiejś części substancji emocjonalnej otaczającej twoje fizyczne ciało.

(długa pauza)

Ostatecznie, całość substancji emocjonalnej otaczającej ciało zostaje objęta przez cechy twojego charakteru. Rezultatem jest bardzo złożona powłoka, wypełniona symbolicznymi kolorami i kształtami określonych cech charakteru.

(pauza)

Teraz skup się na konkretnej formie wybranej cechy charakteru, która istnieje w tym ciele substancji emocjonalnej.

(pauza)

Użyj swojej umyślno-obiektywnej świadomości do postrzegania tej cechy charakteru i obiektywnie obserwuj subiektywną treść związaną z tą percepcją.

(pauza)

Teraz skup swoją uwagę na doświadczaniu tej cechy. Naprawdę umieść się w środku doświadczania tego, jak to jest być tą cechą.

(pauza)

Teraz przenieś skupienie na sąsiednią cechę wewnątrz ciała substancji emocjonalnej i zbadaj ją wykonując ten sam proces percepcji i doświadczania. Postrzegaj ją i zauważ jej subiektywną treść, a potem doświadczaj tego, jak to jest być tą cechą.

(pauza)

Kontynuuj w ten sposób, przenosząc skupienie z jednej cechy na następną, aż postrzeżesz i doświadczysz wszystkich swoich cech osobowości, odzwierciedlonych w ciele substancji emocjonalnej.

(długa pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość by objąć całe ciało substancji emocjonalnej i wszystkie cechy charakteru równocześnie. Postrzegaj i prawdziwie doświadczaj, jakie to uczucie być wewnątrz niego.

(długa pauza)

Ta warstwa ciała astralnego przedstawia formę, jaką twój charakter nadaje substancji astralnej. Normalnie, cechy charakteru, które formują ten aspekt ciała astralnego, są produktem mimowolnych procesów, więc ten aspekt ciała astralnego napełnia percepcję i ekspresję treścią mimowolno-subiektywną. Ta astralna treść działa jako jeden z naszych głównych subiektywizujących filtrów postrzegania.

Postrzeganie tym aspektem ciała astralnego zachodzi poprzez proces emocjonalnej emulacji, w którym zewnętrzny stan emocjonalny porównywany jest z treścią naszego charakteru. Doświadczamy wtedy albo rezonansu albo dysonansu wobec zewnętrznego stanu emocjonalnego; w zależności od tego, czy rozpoznaliśmy ten stan w naszej własnej treści emocjonalnej czy nie. Rezonans zachodzi, gdy znajdujemy podobieństwo i jesteśmy w stanie emulować ten stan wewnątrz własnego ciała astralnego. Dysonans zachodzi, gdy nie rozpoznajemy tego stanu i nie możemy osiągnąć emulacji. Zatem zakres i jakość emocji, którym na tej warstwie astralnego ciała nadawana jest forma, określają naszą astralną wrażliwość.

Kiedy przekształcamy swój charakter, z jego zwykłego stanu mimowolności w twór świadomości umyślno-obiektywnej, wtedy natura oraz jakość ciała astralnego i jego mocy postrzegania i ekspresji, zmieniają się z mimowolnych w umyślne. Innymi słowy, gdy cechy charakteru, które nadają formę substancji emocjonalnej ciała astralnego, staną się kwestią pozytywnej intencji i celu, wtedy samo ciało astralne staje się narzędziem podstawowej Jaźni.

Kiedy już charakter zostanie przekształcony w stan zintencjonalizowany, przestaje być ograniczony swoją własną treścią i może osiągać rezonans ze stanami emocjonalnymi, które nie są obecne w zakresie własnej treści. Wtedy właśnie tak zwane astralne zmysły jasnowidzenia, jasnosłyszenia i jasnoczucia stają się dostępne dla świadomości umyślnej. Tutaj świadomość umyślna jest w stanie używać uszlachetnionego ciała astralnego, by osiągać rezonans z dowolnie wybranym stanem emocjonalnym, zyskując bezpośrednie emocjonalne doświadczenie tych stanów.

Teraz jednak odłożymy na bok dyskusję o cechach przekształconego ciała astralnego i powrócimy do naszego zgłębiania podstawowej astralnej percepcji, która jest dostępna dla wszystkich.

Ponownie, skup swoją uwagę na postrzeganiu całego ciała substancji emocjonalnej i wszystkich swoich cech charakteru, które nadają mu formę. Doświadczaj, jakie to uczucie być wewnątrz tego ciała.

(pauza)

Teraz powoli otwórz oczy i rozszerz swoją postrzegającą świadomość, by objęła zewnętrzne badanie pokoju, w którym się znajdujesz. Równocześnie, utrzymuj świadomość ciała astralnego.

(pauza)

Zwróć uwagę na sposób, w jaki ciało astralne reaguje na szczegóły pokoju. Zauważ, które szczegóły wywołują doświadczanie rezonansu w ciele astralnym, a które wywołują doświadczenie dysonansu. Zauważ, które szczegóły dają ci emocjonalny komfort i satysfakcję, a które wywołują poczucie niechęci i emocjonalnego dyskomfortu.

(pauza)

Skup swoją świadomość wewnątrz doświadczania rezonansu i dysonansu, gdy zachodzą w ciele astralnym.

(długa pauza)

Zauważ, w jakim stopniu astralna percepcja twojego otoczenia informuje cię głównie o twojej reakcji na obiektywne szczegóły, które obserwujesz.

(pauza)

Poza subiektywną astralną reakcją, istnieje również emocjonalny stan samego obiektu, który w żaden sposób nie zależy od twojej emocjonalnej reakcji. Jest to obiektywny emocjonalny stan samego obiektu, na który reaguje twoje ciało astralne. Skup swoją umyślno-obiektywną świadomość na bezpośrednim postrzeganiu stanu emocjonalnego, który każdy obiekt posiada oddzielnie od twojej astralnej reakcji na niego.

(długa pauza)

Skup się ponownie na dźwięku mojego głosu i powoli powróć do normalnego postrzegania swojego otoczenia.

Usiądź prosto i wysłuchaj moich słów na zakończenie.

Wielką trudnością w zaprojektowaniu ćwiczeń medytacyjnego zgłębiania ciała astralnego jest fakt, że muszą one być dopasowane do szerokiego spektrum osobowości. :) Jeśli już osiągnąłeś transformację charakteru zgodnie z pierwszymi trzema krokami Wtajemniczenia do Hermetyzmu, to naturalnie twoja percepcja będzie dużo precyzyjniejsza niż zostało to opisane w tej krótkiej eksploracji. Jeśli tak jest, to zalecam dalsze zgłębianie i eksperymentowanie idące w tym kierunku. Użyj metod, które nakreśliłem, by pogłębiać obiektywną percepcję obiektywnych stanów emocjonalnych zawartych w twoim otoczeniu.

Z drugiej strony, jeśli nie angażowałeś się w zdyscyplinowane badanie i transformację swojego osobistego charakteru, to bardzo to polecam! :) Ta praca, poza innymi korzyściami, otwiera zdolności postrzegania na całkiem nowe i dużo bogatsze spojrzenie na świat i na siebie.

W każdym bądź razie, sugeruję, byś w nadchodzących dniach i tygodniach używał zdolności swojej świadomości umyślno-obiektywnej i aktywnie ćwiczył astralną percepcję w codziennym życiu. Prawdziwie doświadczaj stanów emocjonalnych, które napotykasz. Smakuj je w pełni i wyciągaj z nich obiektywne znaczenie ukryte w subiektywnych reakcjach. Używaj swojej świadomości, by spędzać czas prawdziwie doświadczając życia z wnętrza cudu, jakim jest twoje własne ciało astralne!

Wszystkiego dobrego!

Poznaj Siebie
Medytacja trzecia: percepcja mentalna

W niniejszym ćwiczeniu medytacyjnym zbadamy naturę naszego ciała mentalnego i percepcji mentalnej.

Tym razem musisz mieć pod ręką jeden prosty obiekt. Nie ma znaczenia, jaki jest to obiekt. Tak jak zazwyczaj, potrzebny będzie też pokój gdzie masz zapewnioną prywatność i możliwość wygodnego ułożenia się. Zalecanym ułożeniem dla tej medytacji jest pozycja półleżąca, z głową lekko podniesioną nad klatką piersiową, gdzie klatka piersiowa jest lekko ponad brzuchem.

Ułóż się zatem wygodnie i zamknij oczy...

(pauza)

Na początku, musimy w pełni zrelaksować fizyczne ciało i odłączyć naszą świadomość od rozkojarzeń ciała.

Zacznij od przeniesienia uwagi równocześnie do obu stóp i rozluźnij wszystkie mięśnie w stopach. Teraz łagodnie przenoś uwagę w górę swojego ciała i rozluźniaj mięśnie w każdym obszarze, przez który przechodzi twoja uwaga. Najpierw kostki, potem łydki, uda, biodra i dłonie; następnie brzuch, dolna część pleców i przedramiona; potem klatka piersiowa, plecy, ramiona i barki; następnie szyja, szczęka, czubek głowy i ostatecznie, rozluźnij wszystkie mięśnie twarzy.

(pauza)

Teraz, gdy mięśnie twojego ciała są rozluźnione, skieruj uwagę z daleka od ciała i skup się na moich słowach.

Pierwsze słowo do rozważenia to "wojownik".

(pauza)

W odpowiedzi na to słowo, twój umysł automatycznie wytworzył serię obrazów, emocji i myśli, które wszystkie wiążą się jakoś z koncepcją "wojownika". Wszystkie powstały spontanicznie ze świadomości mimowolnej i pochodziły z twoich wcześniejszych doświadczeń i myśli, jakie zebrały się w czasie dotychczasowego życia.

Twoja reakcja na to słowo była unikalna, gdyż zawartość twojej świadomości mimowolnej odzwierciedla unikalne okoliczności twojego życia. Inna osoba doświadczy trochę innych obrazów, emocji i myśli niż ty.

Spróbujmy jeszcze raz, lecz z nowym słowem - tym razem zwróć uwagę na to, co się dzieje, w czasie, gdy będzie się wydarzać. Nowe słowo to "słoń".

(pauza)

Tak jak poprzednio, świadomość mimowolna stworzyła obraz lub serię obrazów, związanych ze "słoniem". Użyj świadomości umyślno obiektywnej i spróbuj określić, skąd te obrazy pochodzą. Czy pochodzą z osobistego spotkania ze słoniem? Z filmu o słoniach? A może z książki?

(pauza)

Teraz, ponownie używając świadomości umyślno-obiektywnej, zbadaj emocje, które towarzyszą tym obrazom. Co czujesz wobec obrazu "słonia"? Czy jest to uczucie związane ze stanem emocjonalnym z czasu, gdy pierwotnie utworzyłeś obraz "słonia"? Na przykład, jeśli obraz pochodzi z momentu, gdy jako małe dziecko zobaczyłeś słonia w zoo i spędzałeś wtedy przyjemnie czas z rodzicami, to prawdopodobnie emocje, które się teraz pojawiają, niosą ze sobą odcisk lub posmak tej dziecięcej radości.

(pauza)

Ponownie, używając swojej świadomości umyślno-obiektywnej, zbadaj myśli i idee, które powstają razem z obrazami i emocjami w odpowiedzi na słowo "słoń". Tak jak poprzednio, spróbuj określić źródło pochodzenia tych myśli. Czy są to twoje własne myśli, czy może myśli, które zasłyszałeś lub przyswoiłeś od innych osób?

(pauza)

Zobacz, w jakim stopniu twoja automatyczna reakcja na słowo "słoń" opiera się na osobistym doświadczaniu słonia, a jaka część tej reakcji pochodzi z drugiej ręki, z czegoś co usłyszałeś lub przeczytałeś?

(pauza)

W ten sam sposób, w jaki astralna substancja emocjonalna kondensuje się dokoła naszych cech charakteru, formując najgęstszą warstwę ciała astralnego, tak samo i mentalna substancja myślowa kondensuje się dokoła idei i wzorców myślowych obecnych w naszej świadomości mimowolnej i tym samym formuje najgęstszą warstwę naszego ciała mentalnego. Każda rzecz i idea, jaką napotykamy i postrzegamy, przechodzi przez tę gęstą warstwę ciała mentalnego, zanim wpłynie na świadomość umyślno-obiektywną.

Domeną ciała mentalnego jest podstawowe znaczenia. Chodzi tu o znaczenie, które ukazuje każda rzecz. Jest to coś innego niż znaczenie, jakie nadajemy rzeczom w procesie personalizacji i subiektywizacji. Jest to drugorzędne, interpretowane znaczenie i nie jest ono podstawowym znaczeniem.

Podstawowe znaczenie jest mentalną materią, która konstytuuje samą sferę mentalną i to właśnie ta mentalna materia krystalizuje się, poprzez ideologiczną zawartość naszej świadomości mimowolnej, w najgęstszym poziomie naszego mentalnego ciała. Jednak na swoim najczystszym poziomie manifestacji, ludzkie ciało mentalne doskonale odzwierciedla podstawowe znaczenie swojej Indywidualności, czyli podstawowej Jaźni, a nie spersonalizowaną treść świadomości mimowolnej.

Podstawowym czynnikiem odpowiedzialnym za strukturę i funkcjonowanie ciała mentalnego jest to, że w świecie mentalnym podstawą przyciągania jest podobieństwo. Przeciwne podstawowe znaczenia nie przyciągają się wzajemnie. Natomiast podobne podstawowe znaczenia są nierozdzielne. Zatem materia mentalna jest podobna do ideologicznej treści, jaką świadomość mimowolna krystalizuje, formując gęstą warstwę naszego ciała mentalnego. A skoro postrzegamy właśnie poprzez tę gęstą warstwę, jakość naszej mimowolnej ideologii określa obiektywną jakość naszej percepcji. Innymi słowy, jeśli idee, które kształtują podstawę naszej percepcji świata i samych siebie, są pełne nienawiści do samego siebie i powątpiewania w siebie, wtedy nasze doświadczanie świata będzie zabarwione tymi ponurymi odcieniami. I podobnie, jeśli jesteśmy wypełnieni ideami miłości do siebie i pewności siebie, wtedy nasze doświadczanie świata będzie jasne i spełniające.

Rodzaje idei, które krystalizują ciało mentalne, określają również rodzaje podstawowego znaczenia, do których przyciągane jest nasze ciało mentalne i które ono samo przyciąga. Właśnie te idee jest nam najłatwiej przetworzyć, zrozumieć i lubić i one wpływają na nas najbardziej bezpośrednio. Napotykamy również manifestacje podstawowego znaczenia, które nie jest do nich podobne i oczywiście te idee będzie nam najtrudniej przetworzyć i zrozumieć. Jednak, gdy już je przetworzymy i zrozumiemy, te obce idee mają największą moc całkowitej i skrajnej przemiany nas samych, poprzez poszerzenie obszaru podobieństwa w sferze mentalnej.

Ciało mentalne może integrować podstawowe znaczenie na dwa sposoby. Najczęstszy, zwykły sposób jest kontrolowany przez świadomość mimowolną i polega na modyfikowaniu podstawowego znaczenia, by ono dopasowało się do naszej własnej ideologii. Zapobiega to przed znaczącą zmianą ideologicznej treści świadomości mimowolnej. Twoja automatyczna reakcja na słowa "wojownik" i "słoń" jest przykładem działania tego trybu.

Wyciągasz treść ze świadomości mimowolnej, która ograniczyła twoje doświadczenie do poziomu przewidywalnego i komfortowego. Niczego się nie nauczyłeś na podstawie pierwotnej reakcji i to doświadczenie nie dokonało w tobie żadnej zmiany.

Drugi sposób, kontrolowany przez świadomość umyślną, polega na otworzeniu siebie na zmianę i przekształcenie, byś ty osiągnął większe powinowactwo z napotkanym podstawowym znaczeniem. Oznacza to odłożenie na bok oporu przed zmianą i skłonności do subiektywizowania, a zamiast nich, używanie swojej mocy do prawdziwego zgłębiania podstawowego znaczenia takiego, jakim ono jest. Innymi słowy, polega to na prawdziwym otworzeniu siebie na doświadczanie podstawowego znaczenia.

Jednym ze sposobów dokonania tego jest myślenie o idei. Kiedy robimy to z otwartym umysłem, wolnym od odgórnych założeń i uprzedzeń, wtedy idea wywrze na nas swoją siłę przyciągania i wprowadzi do naszej świadomości oświecające myśli. Może to być długi proces patrzenia na ideę pod każdym możliwym do wyobrażenia kątem i pozwalania, by umysł podążał za znaczeniami, które się samoczynnie ukazują. Krótkim przykładem takiego podejścia było obiektywne badanie i analiza automatycznej reakcji na słowo "słoń".

Wadą tej metody myślenia o czymś jest to, że sam proces myślenia jest obarczony wpływem świadomości mimowolnej. Innymi słowy, zachodzi w obszarze naszej podstawowej mentalności, układu fundamentalnych idei, które kształtują każde nasze doświadczenie. Zatem myślenie nie jest w stanie bezpośrednio doświadczać podstawowego znaczenia.

Aby bezpośrednio postrzegać podstawowe znaczenie, należy go doświadczać. Bezpośrednie postrzeganie podstawowego znaczenia nigdy nie zostanie osiągnięte przez interpretację, czy przez myślenie. Osiąga się je jedynie przez stanie się. Rozumiem przez to, że całkowicie otwierasz się na wpływ podstawowego znaczenia. Myślenie i interpretacja przychodzą po bezpośrednim postrzeganiu i nie są w żadnej mierze częścią aktu postrzegania.

Gdy podejdziemy do niego w ten sposób, podstawowe znaczenie otwiera się przed twoją świadomością i dzieli się sobą, tworząc najgłębszy rodzaj wzajemnego podobieństwa. To doświadczanie podstawowego znaczenia zwiększa twój zakres powinowactwa na płaszczyźnie mentalnej i umożliwia łatwy dostęp do szerszej różnorodności podstawowego znaczenia niż przed tym doświadczeniem. Innymi słowy, zwiększa to twoje obiektywne Rozumienie.

Aby to zademonstrować, poprowadzę cię teraz przez technikę doświadczania podstawowego znaczenia zawartego w abstrakcyjnej idei. Pierwszy krok tej techniki jeden z moich ulubionych poetów opisuje jako "przebywanie z pytaniem". Jest to czas, w którym po prostu pozwalasz, by słowa opisujące ideę, pływały w twoim umyśle. Po prostu siedzisz z nimi spokojnie i pozwalasz im krystalizować się w twojej świadomości. Pobądź zatem przez kilka chwil z tymi słowami:

"Wszechświat jest nieskończony".

(pauza)

Aby jakaś rzecz była nieskończona, musi obejmować całą przestrzeń, cały czas i całe znaczenie. Wyobraź sobie teraz, że przestrzeń rozciąga się bez końca we wszystkich kierunkach z miejsca w którym się teraz znajdujesz.

(pauza)

Jesteś w dokładnym środku tej nieskończonej ekspansji. Niezależnie od tego, gdzie się przemieścisz, przestrzeń wciąż rozciąga się nieskończenie we wszystkich kierunkach z miejsca, w którym jesteś ty.

(pauza)

Teraz poczuj, jak czas rozciąga się nieskończenie za tobą i przed tobą.

(pauza)

Istniejesz w dokładnym środku czasu w bańce teraźniejszości, a czas zawsze rozciąga się nieskończenie w obu kierunkach.

(pauza)

A teraz poczuj nieskończoną różnorodność podstawowego znaczenia, które wypełnia tę nieskończoną przestrzeń i czas. Ta różnorodność nie ma końca.

(pauza)

Twoje własne podstawowe znaczenie istnieje w kontekście całej nieskończonej różnorodności podstawowego znaczenia, które cię otacza i niezależnie od tego, jak bardzo się zmienisz, zawsze będziesz otoczony przez nieskończoną różnorodność.

(pauza)

Wewnątrz tego nieskończonego Wszechświata, niezależnie od tego, jak mało przestrzeni, czasu i znaczenia obejmujesz, zawsze jesteś w dokładnym środku przestrzeni, czasu i znaczenia.

(pauza)

Jest to prawdziwe dla każdego punktu w przestrzeni, każdego momentu w czasie i każdego urywka znaczenia, nie tylko dla tych, które obejmujesz ty. Istnieje nieskończona liczba takich środków w nieskończonym Wszechświecie.

(pauza)

Teraz rozszerz swoją świadomość nieskończenie na zewnątrz i stań się całością. Poczuj, że jesteś nieskończoną przestrzenią. Poczuj, że jesteś nieskończoną doczesnością. Poczuj, że ukazujesz nieskończoną różnorodność podstawowego znaczenia. BĄDŹ nieskończonym wszechświatem. 

(długa pauza)

Teraz łagodnie skup się na moim głosie i posłuchaj. Chociaż właśnie poprowadziłem cię przez serię wniosków zakorzenionych w prostym zdaniu "Wszechświat jest nieskończony", to jednak wszystkie te wnioski są zawarte w tej idei i w naturalny sposób pojawiają się w świadomości, gdy otworzysz się na tę ideę, nie włączając myślenia i interpretacji. Innymi słowy, po jakimś czasie i mając odpowiednią otwartość, samodzielnie doszedłbyś do tego samego doświadczenia podstawowego znaczenia bez mojego prowadzenia przez jego warstwy. Moje prowadzenie jest konieczne tylko do przedstawienia tej techniki.

Podstawowe znaczenie ukazuje się we wszystkich rzeczach, nie tylko w ideach. Aby to pokazać, poprowadzę cię przez technikę doświadczania podstawowego znaczenia zawartego w obiekcie. Będzie to podstawowe znaczenie ukazujące się w obiekcie, jaki wybrałeś na początku tej medytacji.

Zauważ, że samo wspomnienie o obiekcie wywołało serię zdarzeń w twoim umyśle. Prawdopodobnie od razu wyobraziłeś sobie ten obiekt, doświadczyłeś swoich emocji wobec niego i nazwałeś albo opisałeś ten obiekt.

Jednak, aby bezpośrednio postrzegać jego podstawowe znaczenie, musisz teraz zostawić to wszystko za sobą i używać jedynie swojej umyślno-obiektywnej świadomości. Jeśli zaczniesz myśleć o obiekcie, to nie postrzegasz. Zamiast tego myślisz, interpretujesz i próbujesz ukształtować jego podstawowe znaczenie. Pamiętaj o tym w trakcie procesu.

Teraz otwórz oczy i skup spojrzenie na wybranym obiekcie. Odłóż na bok myślenie i odczuwanie dotyczące obiektu i obserwuj go obiektywnie przez chwilę. Pobądź z nim przez chwilę i pozwól, by jego obiektywne szczegóły krystalizowały się w twojej świadomości.

(pauza)

Teraz otwórz swoją świadomość na sam obiekt i obiektywnie postrzegaj, w jaki sposób wpływa on na twoją świadomość.

(pauza)

Jeśli zauważysz, że twój wewnętrzny dialog myśli o obiekcie, to oddal swoje myślenie i skup świadomość ponownie na samym postrzeganiu.

(długa pauza)

Spróbuj przez chwilę doświadczyć, jakie by to było odczucie, gdybyś był tym obiektem.

(pauza)

Teraz pozwól, by umysł myślał o obiekcie i obiektywnie obserwuj znaczenie, które wyrażają te myśli.

(pauza)

W jakim stopniu i w jaki sposób twoje myśli wyrażają twoje doświadczanie podstawowego znaczenia obiektu?

(pauza)

Teraz obiektywnie postrzegaj swoje emocjonalne reakcje na ten obiekt i zadaj sobie pytanie, w jakim stopniu i w jaki sposób wyrażają one twoje doświadczanie podstawowego znaczenia obiektu.

(pauza)

Teraz obiektywnie zbadaj fizyczne szczegóły obiektu i obserwuj, w jaki sposób ukazują one i komunikują podstawowe znaczenie obiektu.

(pauza)

Teraz ponownie zamknij oczy i skieruj uwagę do swojego wnętrza. Poświęć kilka chwil, by przejrzeć swoje bezpośrednie spotkanie z podstawowym znaczeniem i badaj unikalne cechy swojego doświadczania podstawowego znaczenia, które czynią jego bezpośrednie postrzeganie odmiennym od każdej innej formy postrzegania. Spróbuj zatrzymać tę różnicę w umyśle, byś mógł w przyszłości przypomnieć sobie to odczucie.

(długa pauza)

Skup się ponownie na dźwięku mojego głosu i łagodnie powróć do normalnego stanu świadomości. Łagodnie otwórz oczy, usiądź prosto i wysłuchaj moich słów na zakończenie.

Nasze doczesne ciało mentalne jest ubraniem idei i wzorców myślowych, przez które ukazujemy swoje podstawowe znaczenie. Kiedy ich tworzenie jest pozostawione kaprysom świadomości mimowolnej, pozwalają nam one jedynie na częściową ekspresję naszego podstawowego znaczenia i na skrzywioną percepcję obiektywnego Wszechświata. Z drugiej strony, gdy te podstawowe idee i nawyki myślenia zostaną zbadane i przekształcone przez świadomość umyślno-obiektywną, nasze wyrażanie siebie staje się wtedy wyraźniejsze i pewniejsze, a nasze postrzeganie odkrywa przed naszym rozumieniem obiektywny Wszechświat.

Intencjonalizując nasze ciało mentalne, zyskujemy również moc do otwierania własnej świadomości na nieskończony zakres podstawowego znaczenia. Jest to ważne, gdyż to właśnie poprzez przyłączanie nowych rodzajów podstawowego znaczenia, podstawowa Jaźń się rozwija i rozszerza i ostatecznie obejmuje cały nieskończony Wszechświat.

Sugeruję, byś w nadchodzących dniach i tygodniach używał zdolności swojej świadomości umyślno-obiektywnej i aktywnie ćwiczył bezpośrednie postrzeganie podstawowego znaczenia w codziennym życiu. Prawdziwie doświadczaj podstawowych znaczeń, które napotykasz i smakuj je w pełni. Używaj swojej świadomości, by spędzać czas prawdziwie doświadczając życia z wnętrza cudu, jakim jest twoje własne ciało mentalne!

Wszystkiego dobrego!

---