Proceder kontroli procesów inkarnacyjnych

Proceder kontroli procesów inkarnacyjnych w wielu obszarach wyczuwalnych bąbla jest zazwyczaj
rutynową formą utrzymywania jaźni istot w odpowiednich konfiguracjach, będących
manifestacjami istot, aktywnymi w częstotliwościach wymiarów od pierwszego do wstępnych
częstotliwości szóstego. Organizacje bazowe znane obecnie jako "fraktalne", składające się na
obrazy będące bryłami zróżnicowanych wibracji - ciałami w tych częstotliwościach, poddawane są
przeobrażeniom przy pomocy najwyższej mocy technologii dostępnej istotom w częstotliwości
pierwszej połowy spektrum kontinuum wymiarów oraz samej ich siły woli. Sytuacja związana z
kwarantanną tej kuli Ziemi ma swe odpowiedniki w wielu innych kreacjach systemowych, gdzie
dochodzi wręcz niekiedy do chaosu, powstałego w skutek wzajemnych interakcji obozów obydwu
skrajności biegunowych w częstotliwościach pierwszej połowy spektrum kontinuum. Wymiary
piąte kul świadomych obfitują więc w kreacje - centra chroniące opuszczające ciała strumieni od
czerwonego do niebieskiego istoty przed wirami bieguna negatyw, wytwarzającymi enklawy
złudnej ostoi spokoju, będące kabinami holograficznymi, gromadzącymi słabsze istoty,
przejawiające niedostateczne symbiozy ze swymi ciałami pęków indygo.

W wyniku aktywności tworów takich jak ten zwany Konfederacją w przypadku tej kuli, powstaje
szereg "pięknych miast eterycznych", unoszących się nad powierzchniami tych kul, przyjmujących
opuszczające ciała istoty. Miasta mają zazwyczaj kształt wysp wyglądających jak połówki kul ale
występują też inne kształty tych centr, jak gigantyczne kryształy, usiane rzeźbami i mieniącymi się
różnego rodzaju innymi ozdobami. Istoty będące kreacjami ekstremum kłębowiska myślowego o
naturze wciągającej także wytwarzają swe kreacje, w polach których przybierają zazwyczaj
manifestacje interpretowane przez istoty ludzkie, jako piękne, dostojne, "świetliste" obrazy,
przyciągające nieprzytomne, zmęczone cierpieniem byty o przekształconych organizacjach
bazowych oraz co najgorsze, z nieodbudowanymi pelerynami wieczności, a więc przejawiające
całkowitą nieprzytomność w kwestii nieskończoności. Kabiny holograficzne mają postać wysp,
przypominających śliczne rejony przyrodnicze, znane istotom opuszczającym ciała z kuli
planetarnej, w polu której właśnie przebywają. Zachwycone atmosferą harmonii istoty
nieprzytomne w stopniu znacznym prowadzone są przez "przyjaciół" ku nowym środowiskom kul,
które mogą wybrać, lecz jest to asortyment kul przygotowanych uprzednio do poboru mocy
manifestujących się na nich istot.

Przekształceniu ulega bazowa organizacja energii u istoty znana tu jako DNA, co w dalszej
kolejności zubaża jej ciała pęków od czerwonego do niebieskiego, istota ta zaczyna pracować w
sposób czysto nieświadomy nieskończoności wedle programów stwarzających okoliczności w danej
rzeczywistości, zaginających niektóre sfery kontinuum czasoprzestrzennego tych kul, w
częstotliwościach ściśle określonych wymiarów w zależności od konieczności.

Obecnie kula świadoma Ziemia wyposażona jest w częstotliwości wymiarów czwartego i piątego w
spore, zmieniające się wciąż ilości enklaw latających, utworzonych przez obydwa obozy skrajności
biegunowych nad iluzją jej powierzchni oraz unoszące się w bezpośrednim sąsiedztwie górnych
partii ciała spowijającej ją istoty mglistej, będącej atmosferą. Wymiar piąty tej kuli wyglądałby
inaczej wolny od tego typu struktur, w polu którego kreacje stwarzałyby tylko istoty opuszczające
ciała. Istniałaby pierwotna, wzajemna symbioza, oparta na swobodzie morfowania się
poszczególnych świadomości indywidualnych i wzajemnego przenikania, badania oraz
penetrowania swych natur bazowych organizacji skupisk energii nietkniętych. Tak nie jest. Kreacje
stwarzane są bez pełnej wiedzy istot ludzkich opuszczających ciała. Przy pomocy odpowiednio
czułych urządzeń nawet w warunkach wymiaru trzeciego, możliwe jest dostrzeżenie fragmentów

poszczególnych systemów unoszących się w różnych partiach bezpośredniego sąsiedztwa kuli
Ziemi. Twory te są ruchome, a ich koncentracja ognisk zasilających osiąga największą moc w
częstotliwości wymiaru piątego. Kula świadoma Wenus także jest wyposażona w podobne enklawy,
przy czym te będące stacjami istot gadzich zajmują częstotliwość czwartego wymiaru tej kuli. W
wymiarze piątym kuli Wenus panuje obecnie klimat przypominający niektóre ze środowisk
membranowych kul gazowo-ciekłych, zawierający w swym polu cywilizację istot ptasich i ludzkich
o biegunie pozytyw, będącą częścią Konfederacji. Kula świadoma Mars także zawiera podobne
enklawy w jej wymiarze piątym. Kula świadoma Maldek w wymiarze piątym również posiada tego
typu struktury. W temacie poświęconym kulom skalisto-kryształowym opiszę system działania tych
tworów w oparciu o kwarantanny wraz z procederem kontroli inkarnacyjnej w polach niektórych z
nich.

Wyposażenie kul świadomych w stożki piramidalne wielokątne jest całkowicie zbędne, jako że
służą one m.in. do utrzymywania względnej stabilizacji energetycznej istot po opuszczeniu przez
nie ciał. Nie jest to jednak stabilizacja jako taka, lecz coś, do czego pasowałoby określenie
"odrętwienie". Stożki pełnią rozmaite funkcje w zależności od pola danego wymiaru kuli. Stożki
utrudniają istotom swobodne penetrowanie częstotliwości wymiarowych w danym systemie kul,
natomiast te z nich, które są uszkodzone, stanowią często poważne problemy przez wzgląd na
niepożądane komplikowanie organizacji bazowych budulca ciał kul świadomych w wielu
wymiarach, toteż potencjalna kula może być siłą wprawiana w perturbacje. Jeśli stożki zbudowane
są z syntetycznego kryształu, kumulującego energię bieguna negatyw, kuli grozi rozproszenie w
danym wymiarze, w którym nacisk mocy tego bieguna na rdzeń bladej zieleni kuli jest zbyt
intensywny.

Ciała pęków indygo - kule światła, iskierki wieczności, scalające istoty ludzkie i inne w lokalne
wspólnoty świadomości nieskończoności w obszarze szóstego i siódmego pierścienia pola wymiaru
piątego kuli poddanej wyżej opisanym pobieżnie przekształceniom, stanowią coś, co istoty ludzkie
nazwałyby portalami wytwarzającymi mosty prowadzące ku tajemnicom drugiej połowy spektrum
kontinuum wymiarów kreacji wiecznego dziecka świadomości nieskończoności. Ale i tu istota jest
jeszcze narażona na oddziaływanie najpotężniejszych ze znanych manifestacji istot stworzonych
przez ekstremum kłębowisko myślowe bieguna negatyw o naturze wciągającej. Dopiero po
wniknięciu w wymiar szósty istota staje na przeciw ostatniej z przeszkód ku nieskończoności,
rozpoczynając demonstrację swej siły woli i potęgi poczucia wolności absolutnej, co staje się czymś
w rodzaju "walki", podczas której istota ta napiera na pokaźnej mocy blokady energetyczne,
wykreowane przez manifestacje ekstremum kłębowiska myślowego negatywu o naturze
wciągającej. Kuliste ciała pęków indygo nie mogą w swej strukturze bazowej zostać tknięte przez
manifestacje ekstremum kłębowiska podczas "starć" poszczególnych istot w polu szóstego
wymiaru, gdyż byłoby to równoznaczne z wyraźnym zwiastunem chęci autodezintegracji siebie
przez wieczne dziecko świadomości nieskończoności. Sytuacja w wymiarze szóstym z uwagi na
ostateczne przeniknięcie istot ku wolności absolutnej wymaga oddzielnego tematu i ciągu dalszego.

Istoty po opuszczeniu tego trzeciego wymiaru, podczas bezpośredniej emanacji rdzenia galaktyki na
okno - gwiazdę Słońce, zostaną dodatkowo w ramach czegoś, co tu określa się "bonus",
wyposażone w siłę opartą na wyostrzeniu swej czujności, bystrości w obliczu wszelkich prób
zachęcania ich do wniknięcia w kolejne pułapki programowe, co byłoby równoznaczne z dalszym
hamowaniem progresów ku symbiozom z ciałami pęku indygo.

Proszę nie obawiać się o te z istot, które obecnie sprawiają wrażenie nie w pełni świadomych
realnej sytuacji interakcji poszczególnych energii oddziaływujących na wymiary trzeci, czwarty i
piąty kuli Ziemi. W wyniku reakcji domina podczas kulminacji procesu emanacji rdzenia galaktyki,
nastąpi rozpuszczenie wszelkich struktur powstałych sztucznie za sprawą inercyjności działań, jak
to określić można, pingpongowej rozgrywki pomiędzy obozami obydwu skrajności biegunowych.

Istoty będą same decydowały, gdzie mają udać się po opuszczeniu swych ciał fizycznych żółtego
pęku. Mimo wielu okazji stwarzanych przez kolektyw Orion, tylko niewielki procent istot ludzkich
nabierze się na tak zwane tu "obietnice lepszego świata". Będą to te z istot ludzkich, które znajdują
się obecnie wewnątrz rodzin arystokratycznych w tym wymiarze trzecim oraz inne z nimi
powiązane, praktykujące w niektórych przypadkach to, co nazywane jest tajnym okultyzmem,
skutecznie hamującym aktywność zieleni pęków czakr serca.

"Cała nasza moc pochodzi z naszego wnętrza/serca i to tam znajduje się centrum które zapewni
nam możliwość egzystencji w wyższych wymiarach. Zarówno Gaja jaki i jej dzieci
przetransformują swe ciała w ciała świetliste". -

- jest to bardzo prosto a zarazem wyczerpująco ujęte. Otwarty pęk zielony czakry serca u istoty
ludzkiej bez względu na jej umysłowe, chwilowe przekonania w kwestii określonych doktryn
programowych obecnych, rezonując z rdzeniem kuli Ziemi, będącym tą samą kwintesencją zieleni,
znaną jako miłość, sprawi, iż istota ta będzie w stanie szybko zorientować się, co kryje się pod
maską iluzji potencjalnej pułapki ją wabiącej. Stan ten zostanie osiągnięty przy wsparciu ciała pęku
indygo. Kolektyw Orion skorzysta natomiast na niewielkiej porcji mas jaźni istot ludzkich,
kierujących się pragnieniem lepszego - to znaczy bardziej wygodnego świata, u których to istot
wibracja zieleni pęku czakry serca będzie znikomie aktywna lub w ogóle. Te istoty będą opierać się
strumieniowi docierającemu z okna - gwiazdy Słońca i rdzenia bladej zieleni kuli Ziemi.

Kondensatory auryczne oparte na ściśle odpowiedniej synchronizacji fotonowych aktywności
cząsteczkowych różnych prędkości poruszania się. Są to sferoidy ruchome o konsystencji
półciekłego kryształu, unoszące się w powietrzu, mogące zmieniać stan skupienia/gęstości od
stadium granulatu atomowego, "statycznego", do masy "żelowej", elastycznej, giętkiej. To dzięki
tym urządzeniom pewne tajne placówki, dysponujące technologią uzyskaną z zewnątrz lub zdobytą
pomiędzy ruinami stolic Atlantydy i Lemurii oraz innymi aglomeracjami podwodnymi oraz
podziemnymi, dokonują wglądu w kontinuum wymiarów. Kondensator auryczny odpowiada na
sygnał określonego pęku czakry istoty przesyłającej do niego komunikat telepatyczny poprzez
kontakt danych schematów cząsteczkowych światła, które jest informacją. Takie urządzenie jest
wysoce zaawansowanym odpowiednikiem teleskopu, czy mikroskopu oraz plazmaskopu. W skutek
odpowiedniej synchronizacji pęków czakr istoty, sferoida powiększa się, wewnątrz ukazując obraz
składający się na wizerunek przedstawiający obiekt znajdujący się w innej częstotliwości, niż ta
odpowiadająca trzeciemu wymiarowi. Zaletą jest to, iż we wnętrzu sferoidy - kondensatora
aurycznego, możliwe jest pojawienie się obrazu, który zostanie dostrzeżony przez narząd wzroku
obecnych istot ludzkich, zajmujących ciała żółtych pęków, bez konieczności przestawienia przez
nie percepcji. Wystarczy, że jedna zdolna do tego istota wejdzie w synchronizację z kondensatorem
aurycznym. Przeważająca większość urządzeń, o których można powiedzieć, iż są wysoce
zaawansowane, jak na panujące tu obecnie warunki, opiera się o koordynację z poszczególnymi
pękami czakr u istot.

"Przyszłość" - ustawienie określonych wydarzeń z pozycji kontinuum czasoprzestrzennego na plan
tego trzeciego wymiaru dotyczy obszarów zbiorowej świadomości istot pozostających silnie
zdominowanymi przez kolektyw bieguna negatyw, zahipnotyzowanymi. Ich ciała pęków indygo nie
mają w tych przypadkach dostatecznego, bezpośredniego kontaktu ze swymi niższymi
manifestacjami. Takie istoty pozostające w rolach poszczególnych części klastra kontroli bieguna
negatyw, są objęte tym, co można nazwać iluzją - przyszłością, którą same często projektują przed
wniknięciem w daną częstotliwość, z której każda ma swoje kontinuum czasoprzestrzenne. Istoty te
mają tendencję do zatapiania się w iluzjach.

Jeśli chodzi o pozostałe istoty, niedotykane bezpośrednio przez kolektyw bieguna negatyw, one

odczuwają ciągłą teraźniejszość, którą mogą dowolnie bawić się, nie będąc podległe żadnej mocy
decydującej za nie, wędrując pomiędzy częstotliwościami na tyle, na ile zdolne są wykorzystywać
poszczególne swoje ciała. Takie istoty mają tendencję do ciągłej eksploracji piany bąbli, będąc
zdolnymi do oddzielania iluzji od realizmu opartego na symbiozie pęków zieleni z pękami indygo.

Jeśli chodzi o praktyki okultystyczne, są one rozciągnięte w spektrum do początkowych
częstotliwości szóstego wymiaru piany bąbli, gdzie dochodzi do ostatecznej "bitwy" o wolność
realną, będącą przytomnością zapewniającą oparcie się potężnej, hipnotyzującej sile przyciągania
ekstremów kłębowisk myślowych negatywu w każdym z nieskończonych bąbli. Z częstotliwości na
częstotliwość, praktyki te przybierają "odmienne" z pozoru od siebie charaktery. Przykładowo w
wymiarze czwartym proces trawienia ciał różnych istot przez światła martwic - żywe przetwórnie,
magazynujące energie witalne, po czym przekazujące je określonym centrom zarządzającym, nie
przypomina już procederu, jakim jest mordowanie ofiary w warunkach tego trzeciego wymiaru.

Kluczem do uzyskania stanu bystrości jest tutaj otwarty pęk zielony czakry serca wraz z
przynajmniej dostateczną kondycją pęków niebieskiego i indygo. Przy jednoczesnym skupieniu i
odpowiednim stopniu zaawansowania ektoplazmy ciała zielonego pęku czakry serca, istota może
wpływać na strukturę środowiska, w którym jej ogniskowa przytomność znajdzie się podczas
doświadczania śmierci. Wówczas istota manifestująca się w ciele zielonego pęku, w przypadku
znalezienia się w "tunelu", dokonuje siłą woli przy wsparciu pęków zielonego, niebieskiego i
indygo, delikatnego przeobrażenia struktury "ściennej" owego "tunelu", będącego w rzeczywistości
jedną z tub morficznych - tworów przypominających korytarze czasoprzestrzenne, pojawiające się
w liczbie odpowiadającej liczbie istot umierających. Struktura "ścienna" może ukazać w pewnych
punktach obszary "rozrzedzeń" energii o nieco odmiennej naturze, niż reszta "owalu" tuby
morficznej, będącej realnie podatną na oddziaływanie myśli istoty, czy to doznającej śmierci, czy
innej tam mogącej pojawić się. Odpowiednia koncentracja istoty przy użyciu gestykulacji
ektoplazmatycznych dłoni otwartych na kształt "osłaniający" miejsca odpowiadające małżowinom
usznym głowy, może zaowocować pojawieniem się odgałęzienia w strukturze "ściennej" owalu
tuby morficznej. Odpowiednio wykorzystana ektoplazma dłoni istoty, osłoni pęk indygo przed
ewentualną próbą dotknięcia go przez niezwykle subtelnej natury wiązki hipnotyzujące,
wywołujące uczucie błogości.

Jeśli operacja powiedzie się, istota zamiast wniknąć w światło wabiące ją "na końcu" tuby
morficznej, wniknie w dany obszar owalu struktury "ściennej", ektoplazma ciała zielonego pęku,
tworząca plastyczną formę, "rozrzedzi się" do stanu pozwalającego jej na przeniknięcie przez ów
obszar bez oznak wystąpienia odczuć blokujących istotę. W przypadku, kiedy istota jest zdolna
użyć pęku niebieskiego, pojawi się możliwość nagłego rozproszenia ektoplazmy ciała zielonego
pęku przy wsparciu ciała pęku niebieskiego i istota dokona tak zwanej tu
"teleportacji"/przemieszczenia ogniskowej przytomności uwagi do innej konfiguracji w
czasoprzestrzeni, znajdującej się poza obszarem, gdzie wibruje tuba morficzna. Światło wabiące
zniknie z pola "widzenia", a istota ujrzy mnogość obiektów/budowli/mglistych struktur i
przemieszczających się aur, będących istotami różnej maści, morfujących się "szybciej" lub
"wolniej". Od tej pory istota znajduje się w czasoprzestrzeni kuli świadomej, w polu której doznała
ś

mierci. Używając perceptualizmu ciał zielonego i niebieskiego pęku, istota odróżnia typy energii,

odczuwając je w miejscach poszczególnych pęków czakr. Rekomendowane jest udane
manifestowanie się w ciele pęku niebieskiego, zamiast zielonego, z uwagi na spory dystans
pomiędzy możliwościami tych ciał. Często to, co istota widzi w polu czasoprzestrzeni, przypomina
wstępnie środowisko wymiaru trzeciego, jednak z uwagi na znacznie zwiększoną prędkość
poruszania się cząsteczek, istota dostosowuje się do niej, starając się utrzymać tak zwane tu
dostrojenie, analogicznie do obrania danej częstotliwości fal radiowych. Istota penetruje obszary

czasoprzestrzeni, które odwiedzała podczas śnienia, niektóre może pamiętać i wydadzą się one jej
znajome. Możliwe jest dostrzeżenie przez nią oznak aktywności istot z poza pola kuli Ziemi wraz z
ich obiektami latającymi, które zbyt trudno było jej zarejestrować za inkarnacji przy pomocy
narządu wzroku ciała żółtego pęku.

Budowa ciała niebieskiego pęku czakry gardła odbiega znacznie od budowy ciała zielonego pęku
czakry serca z uwagi na prędkość percepcyjną w kwestii orientacji energetycznej otoczenia.
Kwintesencja szczerości w połączeniu z kwintesencją wibracji miłości pozwala na znacznie
większe spektrum działania, niż sama wibracja miłości. Odpowiedni stan bystrości opiera się tutaj o
odczuwanie intencji istoty napotkanej w polu czasoprzestrzeni. Bez odpowiedniej kondycji pęku
niebieskiego, istota emanująca wibracją miłości może najzwyczajniej zostać oszukana przez
maskującą się, napotkaną istotę, nie wyczuwając oznak podstępu, pomimo działania percepcji ciała
zielonego pęku, pozwalającej dostrzec tylko część barw aury napotkanej istoty. Pozostałe barwy,
jeśli pęk niebieski nie jest dostatecznie otwarty, pozostaną niewidoczne/niewyczuwalne i wówczas
sygnał ostrzegawczy w pęku niebieskim, nie zaistnieje.

Jeśli chodzi o możliwości budulca tych dwóch omawianych tu ciał, ektoplazmy plastycznej ciała
zielonego pęku i wiązań świetlistych nici ciała niebieskiego pęku, ów dystans pomiędzy ich
zdolnościami jest spory. Przede wszystkim ciało niebieskiego pęku znacznie lepiej sobie radzi,
przemieszczając się w polu czasoprzestrzeni kuli i jest zdolne do podróży w konfiguracjach
pomiędzy kulami planetarnymi, jak również może ono dostać się odpowiednimi korytarzami do
miejsca stacjonowania okna - gwiazdy, jednak w jej środowisku rekomendowana jest już aktywność
ciała pęku indygo. Ciało zielonego pęku nie przeniknie do częstotliwości piątego wymiaru kuli, jak
i poza pole kuli. Ekran utrzymywany przez stożki piramidalne planety, może z dużym
prawdopodobieństwem blokować to ciało i ściągać je w pole kuli. W częstotliwości czwartego
wymiaru czasoprzestrzeni kuli, istota powinna być bardzo ostrożna.

Praca nad swobodą komunikacji, szczerością, jest tutaj niezwykle ważna. Kondycję poszczególnych
ciał istoty naturalnie mogą ćwiczyć w obecnych tu warunkach trzeciego wymiaru, w ramach
przygotowań do zapanowania nad procesem śmierci.

c.d.n.

Uzuli Undine

Robert