Patriotyzm w utworach Potockiego






Patriotyzm w utworach Potockiego


Najwybitniejszym poetą polski drugiej połowy XVII wieku był Wacław Potocki.
Zgodnie z literackim obyczajem swej epoki czerpał swe pomysły twórcze, a
niekiedy całe wątki tematyczne z istniejących już utworów, rodzimych i obcych,
nadając im własny kształt i piętno swej indywidualności. Najbardziej znane jego
utwory to wierszowana kronika rycerska pt. "Wojna Chocimska" oraz dwa ogromne
zbiory wierszy "Moralia" i "Ogród fraszek". Wacław Potocki pisał językiem
niewyszukanym, lecz żywym i obrazowym, czerpiąc słownictwo z zasobów mowy
codziennej. Wiek XVII był okresem wielkich klęsk politycznych polski. Poeta
widział obojętność szlachty na upadek znaczenia ojczyzny. Podjął więc próbę
wskrzeszenia tradycji rycerskich i obudzenie ducha patriotycznego u szlachty.
Obszerny poemat pt. "Wojna Chocimska" autor ukończył w 1670 roku. Materiał
dostarczyły mu głównie pamiętniki uczestnika tej bitwy Jakuba Sobieskiego.
Poemat ten bardzo dokładnie opisuje przygotowania do walki wojsk Polskich i
tureckich, a następnie dzień po dniu wydarzenia bitwy pod Chocimiem. Poeta nie
rezygnuje z wyrażenia uczuciowego stosunku do opisywanych spraw. Nad całym
obrazem góruje uczucie miłości do ojczyzny, szczególnie uwydatnione w mowie
Chodkiewicza, którą cechuje bardzo uroczysty styl. Utwór ten miał być poematem
"ku pokrzepieniu serc" i wobec ponownej groźby wojny z Turcją powinien budzić
patriotyzm. Wiersz pt." Pospolite ruszenie" ukazuje rozprzężenie wśród szlachty,
która zajmuje się jedynie swoimi prywatnymi sprawami. Pomimo bezpośredniego
zagrożenia ze strony Kozaków, szlachta nie zajmuje stanowisk bojowych gdyż
smacznie śpi.