Antyk











Czwartek, 20 Kwietnia Imieniny obchodzą: Czesław, Agnieszka, Amalia
 



















  Sciaga.pl > Prace
> Antyk i
Biblia >
Home | Reklama | Info
| Mail






Gdzie Cz@T ???



Gdzie jestSciaga.pl
?
















Antyk










kategoria:   J.polski
zakres:   Antyk i Biblia
dodano:   1999-09-02




Mit - jest
powieścią, w której występują bohaterowie i bogowie, z elementami
fantastyki, opowiadaniem poznawczym, utwór narracyjny, który służył
kiedyś do oswojenia świata. 1) O czym się mówi w mitach? -
przedstawione są losy, życie i władza bogów; - przedstawiony
jest wpływ bogów na ludzi; - wyjaśniają pochodzenie człowieka;
- dają, nam rady na przyszłość; - przedstawiają w jaki
sposób czczono bogów; - mówią o powstaniu świata; -
przedstawiają historię różnych rodów. mity kosmologiczne - o
stworzeniu świata; mity teogoniczne - o życiu bogów; mity
antropogeniczne - o człowieku; mity genealogiczne - o rodach;
archetyp - (praobraz) pierwszy zapis ludzkich reakcji, dążeń,
zachowań, marzeń, pragnień; topos - stały motyw, obraz
wykorzystywany wielokrotnie w literaturze, sztuce poszczególnych
epok; 2) O narodzinach świata i człowieka w mitologii i Biblii.
Mitologia - świat powstaje z Chaosu; - rządzą bogowie;
- politeizm (wielobóstwo); - człowiek jest słaby, bezbronny
(bogowie są doskonali); - bogowie powstawali ze światem; -
występuje podział na mity; - człowiek został ulepiony z gliny;
- występowanie nieba i piekła. Biblia - Bóg stwarza
świat; - Bóg daje człowiekowi władzę nad światem; -
monoteizm (jeden bóg); - człowiek jest stworzeniem
najdoskonalszym; - bóg był przed światem; - występuje
podział na księgi; - Bóg stwarza człowieka na swoje
podobieństwo; - występowanie nieba i piekła. 3) Literatura
grecka. a) Homer - pochodził z Chios, żył na przełomie IX/VIII
w. p.n.e. Rozpoczął epokę literacką. Iliada powstała ok. 800 r.
p.n.e., a Odyseja ok. 750 r. p.n.e. „Iliada" jest utworem opartym na
micie o wojnie trojańskiej i dotyczy wydarzeń z ostatniego roku
wojny. „Iliada" ma cechy eposu. - przedstawia losy bohaterów na
tle przełomowych wydarzeń (historycznych) ważnych dla danego
bohatera; - inwokacja - wstęp, wprowadzenie - jest bezpośrednim
zwrotem (do Muzy) z prośbą o natchnienie w pisaniu,
przedstawione jest o czym bÄ™dzie „Iliada"; - wystÄ™puje opis
retardacyjny (bardzo dokładny opis), który opóźnia akcję i nie ma
wpływu na akcję (najczęściej dotyczy codziennego życia); -
zestawienie scen statycznych (rozmowy, narady) i dynamicznych
(walki, pojedynki - sceny batalistyczne); - stałe powtarzające
się epitety; - porównanie homeryckie - jest długie i przedstawia
jakąś scenę; - liczba ksiąg w eposie musi być podzielna przez 6;
- narrator jest wszechwiedzący i wszechobecny, ale jest też
zdystansowany i obiektywny (bo nie jest bohaterem); 4)
Bohaterowie spod Troi sÄ… wyolbrzymieni - sÄ… herosami, a nawet
półbogami (Achilles - syn bogini Tetydy). Obok nich występują
bogowie, którzy rządzą światem, decydują o losach ludzi, ale biorą
udział w bitwie i jak ludzie odnoszą w niej rany. heksametr -
wiersz bohaterski, związany ze zjawiskiem iloczasu (występowania
gÅ‚osek dÅ‚ugich i krótkich; È È - gÅ‚oski krótkie, _ _ - gÅ‚oski
długie; 2 krótkie = 1 długa). Heksametr zbudowany jest z Daktyli (
_’ È È ) i Spondeli ( _ ‘ _ ) - akcent w nich pada na pierwsza
sylabÄ™; Zestawienie 6 zestrojów akcentowych (inaczej stóp). _ ‘È
È _ ‘_ _’_ _’ È È _’ È È _’_ - wers 5) Odyseja. Utwór, który
powstaÅ‚ gdy autor byÅ‚ bardzo dojrzaÅ‚y. UzupeÅ‚nia on „IliadÄ™",
dotyczy dziejów Odyseusza po zdobyciu Troi. Jest ona utworem
bardziej baśniowym. Występuje w niej motyw wędrówki (topos).
retrospekcja - (jest to jedna z cech Odysei) cofnięcie się w
przeszłość, przedstawienie wydarzeń z przeszłości. 6) Liryka
starożytnej Grecji. a) Tyrteusz (Tyrtajos) - żył w VII w.
p.n.e., twórca utworów patriotycznych, związany ze Spartą. (poezja
tyrtejska - patriotyczna, np. „Bagnet na broÅ„" Broniewskiego).
NapisaÅ‚: „Rzecz to piÄ™kna..." Autor zachÄ™ca do walki za
ojczyznę i uważa, że hańbą jest, jak ktoś ucieknie z pola walki,
taki człowiek będzie biedny, bo straci swój dobytek, ale nie
będzie budził współczucia, zniweczy przyszłość swojej rodziny,
dzieci i nigdy nie zazna spokojnego życia. Ale jeśli ktoś umrze
za ojczyznę będzie szanowany, umrze z honorem. b) Safona z
Lezbos - pierwsza kobieta w literaturze starożytnej. Pochodziła z
arystokratycznej rodziny, pisała zazwyczaj utwory pożegnalne,
zwracaÅ‚a uwagÄ™ na stronÄ™ emocjonalnÄ…. NapisaÅ‚a: „Pogarda dla nie
znającej poezji" Autorka uważa, że jak ktoś nie pisał poezji to
nie wpisał się w karty historii i nikt go nie będzie wspominać, ani
w ogóle znać. Autorka uważa się za lepszą, bo po niej coś
zostanie, bo ona pisaÅ‚a poezje. „Zazdrość" Mężczyzna siada
na przeciw dziewczyny, a druga dziewczyna z zazdrością im się
przygląda. Jest ona zazdrosna za kobietę. Boi się, że ją straci.
Ta zazdrość jest przesadna, chorobliwa, obsesyjna. Jest ona
przedstawiona za pomocą reakcji, zachowań. Ta druga kobieta aż
drży i cierpi z zazdrości. Ten utwór składa się z 4 zwrotek, a
każda zwrotka z 4 strof, które mają kolejno 11, 11, 11, 5 sylab
(strofa soficka). c) Anakreont - piewca (taki co opisuje)
biesiady, zabawy. Pisał najczęściej krótkie utwory o tematyce
biesiadnej (tzw. anakreontyki). NapisaÅ‚: „SÅ‚odki bój" i
„Piosenka". d) Symonides - zwraca uwagÄ™ na trwanie, przemijanie,
akcentuje niepewność losu - autor trenów, smutnych utworów (łza
symonidowa - opisywanie żalu). 7) Liryka grecka: a) liryka
(śpiewana): - monodie (solowe); - pieśni chóralne
(chóralne); b) melika: - skierowana do bogów: - hymn
(pieśń pochwalna); - prozodion (pieśń procesyjna); - pean
(okrzyk na cześć Apollina); - dyturamb (okrzyk na cześć
Dionozosa); - skierowana do ludzi: - skolion (pieśń
biesiadna); - erotikon (pieśń miłosna); - epithalamion
(pieśń weselna); - tren (pieśń żałobna). 8) Teatr grecki.
Teatr znajdował się wśród pagórków tak, aby wszyscy widzowie
mogli wszystko zobaczyć i usłyszeć. Na środku teatru znajdowała się
„orchestra", na której znajdowaÅ‚ siÄ™ chór w skÅ‚adzie do piÄ™tnastu
osób. Chór ten śpiewał lub opowiadał o wydarzeniach mających miejsce
na proscenium. Za orchestrÄ… znajdowaÅ‚a siÄ™ scena zwana „proscenium",
na której grali aktorzy w składzie 3 mężczyzn, ponieważ kobiety
nigdy nie były, ani aktorami, ani chórem. Aktorzy nosili maski,
które działały jak tuby. Byli podwyższani i nosili kolorowe stroje,
by można było ich łatwo zobaczyć. Za proscenium znajdowała się
„scene", tzn. taka Å›ciana, dziÄ™ki której gÅ‚osy aktorów siÄ™ odbijaÅ‚y
i rozchodziły na całą widownię. Chór i aktorzy wchodzili na swoje
miejsca „paradosem" (takim przejÅ›ciem). W teatrze wystawiano
tragedie, komedie i dramaty satyrowe. 9) Dionozja miejska -
święto obchodzone 1 raz w roku - dała początek tragedii - odbywała
się na przełomie marca i kwietnia. Dionozja wiejska - święto
obchodzone 3 razy w roku - dały początek komedii - odbywały się na
jesieni, w styczniu i pod koniec lutego. 10) Dramat grecki
powstał z dyktyrambu (pieśni na cześć Dionizosa). Dyktyramby
pierwotnie śpiewali ludzie przebrani w kozie skóry (chór kozłów,
byli to satyrzy). Rozkwit tragedii datuje siÄ™ na V w. p.n.e. w
Atenach. Tytułami były imiona sławnych bohaterów. a) Pizystrat -
zmienia Dionizje wielkie w święto narodowe. Z pieśni kozłów
powstaje tragedia, wyodrębnia się z chóru pierwszy aktor, który
prowadzi dialog (Koryfeusz), zaczyna kształtować się dialog, do
chóru kozłów stopniowo wprowadza się osoby związane z tematyką
utworu. W czasie tych świąt dionizyjskich zaczęto rozgrywać
konkursy, gdzie walczyło o nagrody 3 ludzi (najlepszą sztukę
wybierało 5 jurorów). Ci 3 ludzie wystawiali tetralogię (trylogię -
3 tragedie i dramat satyrowy). b) Tespis - uważano go za
pierwszego twórcę tragedii, on wprowadził koryfeusza, wprowadzane
zostają maski, role kobiece grane przez mężczyzn, różne tematyki
(także historyczne). c) Ajschyllos - wprowadza drugiego aktora
(ogranicza chór i na pierwszy plan wprowadza dialog), wprowadził
dekoracjÄ™ i tetralogiÄ™; jego utwory to: „BÅ‚agalnice", „Persowie",
„Siedmiu przeciw Tebom", „Trylogia Oresteja" - losy Orestesa:
„Agamemnon", „Ofiarnice", „Eumenidy". d) Sofokles - wprowadza 3
aktora (mówiącego), zwiększa skład chóru i wprowadza innowację,
zrezygnował z trylogii (3 tragedii nie związanych ze sobą), nie był
aktorem, napisał ok. 120 sztuk (połowa przyniosła mu sukces i nie
dostał nigdy mniejszej nagrody niż 2 miejsce), 7 tragedii przetrwało
do dzisiaj: „Ajas", „Antygona", Król Edyp", „Trachimki", „Filoktet",
„Edyp w kolonos", Elektra". e) Eurypides - na 90 sztuk uzyskaÅ‚ 5
zwycięstw, rozwinął akcję i jeszcze bardziej ograniczył rolę chóru,
wprowadziÅ‚ rozwiÄ…zanie „Deus ex machina" (Bóg z maszyny - sztuczne
rozwiÄ…zanie), jego utwory to: „BÅ‚yskawice", „Medea", „Orestes",
„Trojanki", „Elektra". 11) Antygona. Sofokles odwoÅ‚uje siÄ™
do mitu o Labdachidach. Racje Antygony: - kochała brata,
kierowała się uczuciami, połączona z nim była więzami krwi, miłością
siostrzaną; - była posłuszna prawu boskiemu (prawo niepisane),
bo jest ono odwieczne; - tak ważne jest dla niej rodzeństwo, że
oddałaby za brata życie; Racje Kreona: - była władcą i
zwolennikiem prawa pisanego; - był nieustępliwy i nieugięty, dla
niego najważniejszy było państwo i naród; - uważał Polonika za
zdrajcę; - nie bał się kary boskiej; - chciał ukarać
zdrajcę, by dać przykład innym; - uważał, że jak ktoś rządzi
państwem, a nie postępuje właściwie, jest uważany za tchórza; -
postępował zgodnie ze swoim sumieniem; - chronił swój autorytet;
- nie mógł zmienić zdania, bo ludzie mogliby pomyśleć, że robi
to dlatego, że Antygona jest jego rodziną (córką siostry) i mogłoby
dojść do buntu ze strony poddanych; 12) Tragedia. Schemat
budowy tragedii: prologos - prodos - wejście chóru (pieśń);
exodos - wyjście chóru (pieśń); episodion - wypowiedzi
aktorów (monolog, dialog); stasimony - pieśni chóru - komentarz;
kommos - (fament) - episodion konflikt tragiczny -
istnienie dwóch równorzędnych racji (przeciwstawnych); ironia
tragiczna - „nieÅ›wiadome zbÅ‚Ä…dzenie bohatera", bohater nie wie, że
postÄ™puje źle i doprowadza do tragedii; katarzis - „ „ miaÅ‚o
wpływać na uczucia widza (litość, trwoga) doświadczając tych uczuć
ma się z nich oczyścić; zgodność zasad trzech jedności -
zgodność czasu (max 24h), miejsca (w jednym miejscu), akcji
(jednowątkowa); - obecność trzech aktorów; - maski
noszone przez aktorów; - brak scen zbiorowych; - obecność
chóru; - bohater - arystokrata i jego imię najczęściej
znajdowało się w tytule sztuki; - przestrzegana zasada d e c o r
u m (odpowiedni styl i treść), sprawy poważne - ton wysoki, sprawy
błahe - ton średni i niski; 13) Filozofia starożytnej
Grecji. Filozofia - umiłowanie wiedzy; Przedstawiciele
filozofii greckiej: a) Platon - idealista, wykładał teorię
poznania, co jest prawdą a co fałszem, Jego zdaniem tylko idee są
niezmienne i trwałe. Jego uczniem był Arytoteles. b)
Antystenes - cynik, uważał że dobro można osiągnąć tylko, gdy
wyrzeczemy się dóbr materialnych. Jego uczniem był Diogenes.
c) Seneka - autor dzieł etycznych i lirycznych, tragedii
wzorowanych na literaturze greckiej. Był stoikiem - trzeba
panować nad sobą i zachowywać zawsze spokój, trzeba żyć w sposób
pożyteczny. d) Marek Aureliusz - cesarz rzymski, lubił spokojne
życie, poświęcone lekturze i pisaniu, rządził niechętnie, też był
stoikiem.







Autor: kicha

Ocena : 5 








oceń
prace:
1 2 3 4 5 6


Home | Reklama | Info
| Mail


Prace | Pomoc | Książki | Artykuły | News | Katalog | Forum
| Rozrywka






Wszelkie prawa zastrzeżone / All
rights reserved  Sciaga.pl
2000