Wzdłużenie zastępcze
1
Wzdłużenie zastępcze
Wzdłużenie zastępcze  proces fonetyczny, w wyniku którego samogłoska staje się długa, aby zachować energię
potrzebną na wypowiedzenie wyrazu, kiedy następna samogłoska zanikła. Zaszło np. w łacinie, języku fińskim i w
języku polskim (przy zaniku jerów). Podobnie jak wokalizacja jerów jest wynikiem wyrównań kompensacyjnych.
Przy wzdłużeniu zastępczym zanikający jer oddaje swój iloczas samogłosce pełnej  powodując jej wzdłużenie.
Język fiński
Występuje w skostniałych formach prolatiwu (przypadek) - ohitse meni (przeszedł obok) - m wymawia się
podwójnie, z powodu zaniku spółgłoski k w wyrazie ohitse (stara forma ohitsek.) Spotyka się go również w formie
drugiej osoby trybu rozkazujÄ…cego - mene tänne (idz
tam) - podwojeniu ulega t wskutek zaniku k w wyrazie mene
(stara forma menek).
y
ródła i autorzy artykułu
2
y
ródła i autorzy artykułu
Wzdłużenie zastępcze y
ródło: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=24685408 Autorzy: BartekChom, Kicior99, Magalia, Magioladitis, Swayze3, 3 anonimowych edycji
Licencja
Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported
http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/