G. Bachelard: Dom rodzinny i dom oniryczny, [w:] idem, Wyobraźnia poetycka.
Wybór pism

-

przebywanie oniryczne – więcej niż przebywanie gdzieś wspomnieniami;

-

dom rodzinny – ważny, bo jest czymś więcej niż miejscem, gdzie zaznaliśmy opieki;

-

dom oniryczny – zaciszne schronienie, skromne, spokojne, przystosowanie realnego
domku do zacisznego snu;

-

zamek jest nietrwały. Chata kryta strzechą jest osadzona w ziemi, mocna;

-

każdy pisarz myśli, że potrafi nas zainteresować domem dzieciństwa – to dowód na
realność domu onirycznego;

-

dom – schronienie, azyl, ośrodek. Dom wielkomiejski – zawiera tylko symbole
społeczne;

-

w domu onirycznym człowiek żyje sam;

-

dom – archetyp syntetyczny, który podległ ewolucji. W jego piwnicy – jaskinia. Na
poddaszu – gniazdo;

-

dom – jak drzewo, ma korzenie i koronę. Dach i mury – jak konary. Listowie – dach
ponad dachem;

-

s. 309 dom oniryczny w całej swojej pełni, z piwnicą – korzeniami, z gniazdem na
dachu, stanowi jeden ze schematów wertykalnych ludzkiej psychiki;

-

intelektualność strychu, racjonalność dachu, podświadomość – piwnica;

-

schody mogą nadać oniryczną głębię;

-

dynamizm strychu i piwnicy – wyznacza oś domu onirycznego;

-

piwnica – pod domem, noc, chłód, brudno, ziemia;

-

na strychu – spędza się godziny samotności, s. 313 strych to dziedzina życia
zasuszonego, życia, które trwa dzięki temu, że zasycha, na strychu – stale zmiany;

-

s. 314 nie istnieje prawdziwy oniryczny dom, który nie piąłby się wzwyż, dom taki z
piwnicą zagłębioną w ziemi, z parterem, dziedziną powszedniej krzątaniny, z
pięterkiem, gdzie się sypia i strychem wysoko pod dachem,

-

dom – daje poczucie, że jesteśmy chronieni, poczucie bezpieczeństwa. Oświetlony
chroni przed nocą;

-

dośrodkowy charakter domu – jesteśmy ukryci w domu i wyglądamy na zewnątrz – s.
319 dom uświadamia istnienie świata zewnętrznego, który tym bardziej różni go od
wnętrza, im dany pokój jest przytulniejszy;

-

s. 322 dom oniryczny to obraz, który w marzeniach i snach staje się siłą opiekuńczą;

-

wnętrze domu onirycznego – dom jako dobro rodzinne, utrzymuje rodzinę;

-

podróż – nabiera innego sensu, gdy się połączy z nią powrót do kraju rodzinnego;

-

w powrocie do domu rodzinnego psychoanaliza dopatrywała się powrotu do matki;

-

przytulność domu zamkniętego – jak pobyt w łonie / ramionach matki;

-

s. 326 oniryzm domu domaga się w dużym domu – domeczku, w którym moglibyśmy
odnaleźć pierwotne poczucie bezpieczeństwa;

-

zstępowanie w głąb – zstępowanie w przeszłość, albo w głąb nas samych;

-

dom jako ciało;

-

s. 330 wyjść od domu onirycznego, to znaczy rozbudzić w podświadomości bardzo
starą i bardzo prostą siedzibę, do której tęsknią nasze marzenia. Dom konkretny (…)
może być domem z punktu widzenia onirycznego doskonałym.

* Uniwersytet Śląski *