Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Bochni

2010

Zeszyty naukowe nr 8

Anna Pawlina

Sposoby prezentowania osób starszych w reklamie.

Analiza wybranych zagadnień.

Wstęp

Zmiany demograficzne w większości rozwiniętych krajów spowodowały

wzrastające zainteresowanie problematyką starości. Postępujący proces starze-

nia się ludności, warunkowany spadkiem liczby urodzeń i wydłużaniem się trwa-

nia życia, wiąże się z koniecznością stawiania nowych pytań dotyczących sytu-

acji osób starszych i starzejących się społeczeństw. Zachodzące obecnie liczne

i głębokie zmiany we wszystkich istotnych sferach życia społecznego powodu-

ją, że niektórzy autorzy decydują się na używanie terminu globalizacja starości,

który oddać ma zasięg i tempo zmian, jakie objęły ludność świata (por. Woźniak,

2004). W związku z globalizacją, procesy zachodzące w jednym miejscu wpływa-

ją na zjawiska w innych, nawet bardzo oddalonych miejscach. Zmiany w struktu-

rze ludności pociągają za sobą zmiany w niemal wszystkich obszarach życia: od

zmian w modelu rodziny, poprzez zmiany w polityce społecznej, do zmian go-

spodarczych. Z tego względu tematy związane ze starością i starzeniem się są co-

raz częściej podejmowane przez przedstawicieli nauk medycznych, socjologów,

ekonomistów czy psychologów. Pojawiają się pytania dotyczące roli osób star-

szych w rodzinie, sposobów przeciwdziałania izolacji tej części populacji, popra-

wy jakości życia w zaawansowanej starości oraz wielu innych zagadnień.

Tutaj uwaga skoncentrowana zostanie na obrazie osób starszych prezento-

wanym w reklamach. Jest to zagadnienie interesujące z tego względu, że prze-

kazy reklamowe, posługując się uproszczonym obrazem rzeczywistości, często

dają świadectwo stereotypom najbardziej rozpowszechnionym wśród zbiorowo-

ści, do której są skierowane. Jak zauważają Stangor i Schaller (1999, 22) w nowo-

czesnym społeczeństwie większość stereotypów przekazywanych jest przez mass

media [...]. Namacalne wytwory konsumpcyjnych środków masowego przekazu

tworzą w ten sposób ‘informacyjną autostradę’, po której rozprzestrzeniają się

stereotypy społeczne. Stereotypy wpływają zarówno na rodzaj poszukiwanych

informacji o członkach stereotypizowanej grupy, jak i na to, jakie informacje są

zauważane i zapamiętywane. W efekcie stereotypowe postrzeganie danej grupy

100

101

wywiera wpływ na zachowania społeczne jednostek. Zgodnie z E. Miszczak ste-

reotyp może modelować zachowanie jednostek i grup społecznych wobec np. lu-

dzi będących przedmiotem stereotypu. W sytuacji, gdy stereotyp posiada zabar-

wienie negatywne, zachowanie wobec przedmiotu stereotypu w konsekwencji tak-

że jest nacechowane niechęcią lub nawet wrogością. (Miszczak 2006, 305)

Celem niniejszej pracy jest wskazanie elementów stereotypowego prezento-

wania osób starszych w reklamach i określenie, czy są to elementy nacechowa-

ne pozytywnie czy negatywnie, co umożliwi znalezienie odpowiedzi na pytanie,

czy sposób prezentowanie osób starszych w reklamach sprzyja powstawaniu ne-

gatywnych, czy też pozytywnych postaw wobec starości i ludzi starszych. W pra-

cy tej przekazy reklamowe traktowane będą jako sposób obrazowania rzeczywi-

stości oraz narzędzie, za pomocą którego rzeczywistość jest tworzona. Przyjęto

założenie, że sposób prezentowania ludzi starszych w reklamie jest, z jednej stro-

ny, zgodny z ich społecznym odbiorem, a z drugiej wpływa na postawy przyjmo-

wane w stosunku do seniorów.

1. Reklama w życiu społecznym

Przekazy reklamowe z założenia skierowane są do jak najszerszego

kręgu odbiorców, powinny cechować się czytelnością i być zrozumiałe dla każ-

dego. Z tego względu analiza reklam, jako przekazu nastawionego na oddzia-

ływanie na jak największą liczbę osób, pozwoli określić dominujące wzory

myślenia. Przekazy reklamowe są bowiem skonstruowane w taki sposób, żeby

wywierać wpływ na odbiorcę także przez tworzenie z nim więzi opartej na zro-

zumieniu i zaufaniu. Odbiorca zaufa reklamie, jeżeli będzie ona dla niego zro-

zumiała, czytelna i pozwoli mu zidentyfikować się z obrazem rzeczywistości za-

wartym w komunikacie.

1

Reklamę analizować można na wiele sposobów, przyjmując węższe lub

szersze jej rozumienie. Jedną z możliwych definicji prezentuje Kozłowska

(2006, 95) określając ją jako wszelką płatną, bezosobową formę propagowa-

nia i promowania dóbr, idei oraz osób przez określonego nadawcę. Definicja ta

bliska jest intuicyjnemu pojmowaniu reklamy głównie jako środka perswazyjne-

go stosowanego w celu przekonania odbiorców o określonych cechach reklamo-

wanego produktu/ usługi/ osoby. Definicja ta jest jednak mało użyteczna z punk-

tu widzenia tej analizy. W centrum zainteresowania nie będzie tu bowiem rekla-

ma jako środek służący zwiększeniu sprzedaży, lecz reklama jako bardzo ważny

element życia społecznego. Analizie poddana zostanie nie tyle skuteczność prze-

kazów reklamowych mierzona wzrostem sprzedaży, lecz to co dzieje się nieja-

ko obok - całe otoczenie komunikatu perswazyjno informacyjnego. Jak zauważa

A. Kowal – Orczykowska (2007, 85) reklama, jako jedna z form komunika-

cji masowej, bierze czynny udział w symbolicznej interakcji, czyli w ustalaniu

100

101

i rozpowszechnianiu symboli, kodów kulturowych, scenariuszy zachowań, norm

w wyznaczaniu obowiązujących trendów, sposobów reagowania, postrzegania.

Takie rozumienie pozwala na podparcie założenia o zależności między sposobem

prezentowania osób starszych w reklamie a ich społecznym odbiorem i vice ver-

sa. Jest to więc rozumienie reklamy w kategoriach komunikatu symbolicznego.

Albin (2002, 35) podkreśla, że proces percepcji i interpretacji przekazów re-

klamowych dzieli się na cztery etapy: odbioru, dekodowania, interpretacji i reak-

cji na odbieraną informację. W przypadku rozumienia reklamy jako komunikatu

symbolicznego największe znaczenie odgrywać będzie faza dekodowania i inter-

pretacji. Komunikaty reklamowe, jak każde komunikaty zwierają w sobie sym-

bole, które odbiorca musi zinterpretować i odkodować. Jak zauważa Kozłowska

(2006, 145) reklama stanowi komunikat szczególny, albowiem sytuuje się po-

między komunikatem opartym na kodach (subkodach) estetycznych, którego ce-

lem jest wywołanie określonych przeżyć, a komunikatem opartym na kodach

logicznych zmierzającym do przekazania konkretnych informacji. W komu-

nikacie reklamowym funkcja referencyjna (poznawcza) sprowadzona zostaje

do minimum, ponieważ niewiele możemy powiedzieć interesującego na temat

tego, czemu służą oferowane produkty (masło służy do smarowania, proszek do

prania). Jednak produkty, które widoczne są w reklamach nabierają znaczenia

symbolicznego. Jak pisze Kowal – Orczykowska 2007, 87) wszystko co jest re-

klamowane, jest w ostatecznym rozrachunku symbolem sukcesu i kontroli nad

własnym życiem.

Widać więc, że przedmioty reklamowane zyskują znaczenie, którego począt-

kowo nie posiadają. Odbiorcy komunikatów reklamowych zdają sobie sprawę

z tego, że przekazy reklamowe są komunikatami perswazyjnymi, jednak po-

zwalają sobie uwierzyć w znaczenia dodawane do produktów, ponieważ chcą

wierzyć, że z ich pomocą rzeczywiście mogą osiągnąć większą satysfakcję.

Większość komunikatów reklamowych odchodzi coraz częściej od czytelnej ar-

gumentacji opartej na przekazie językowym, a zmierzają w kierunku obudowy-

wania produktów kontekstami, które każdy odbiorca może wpisać we własne

doświadczenia. Dzieje się tak dlatego, że większość oferowanych produktów

rzadko zaspokaja nasze konkretne potrzeby, a raczej staje się podstawowym na-

rzędziem komunikowania. (Kozłowska, 2006, 151)

Reklama nie tworzy jednak nowych znaczeń, bazuje na tych wypracowa-

nych w innych sytuacjach społecznych - staje się więc odbiciem rzeczywistości,

obrazem funkcjonujących w danej społeczności przekonań i opinii. Uczestniczy

w przekazywaniu konsumentowi określonych znaczeń i wartości.

Jak już zostało wcześniej wspomniane przekaz reklamowy jest tak skonstru-

owany, aby odbiorcy byli w stanie zaakceptować prezentowaną w nim rzeczy-

wistość. Oznacza to, że musi on opierać się o powszechnie akceptowane w da-

nej społeczności normy wzory i postawy. Jak zauważa Kozłowska (2006, 127)

102

103

bogactwo i różnorodność życia społecznego sprawia, że komunikat reklamowy

może być jedynie jego schematycznym i ograniczonym uproszczeniem. W kon-

sekwencji, oferując produkt, reklama przedstawia stereotypy – najbardziej zrozu-

miałe i łatwe do zaakceptowania sposoby identyfikowania określonych grup i ról

społecznych, funkcjonujące w świadomości społecznej.

Stereotypy pełnią w reklamie podwójną rolę: z jednej strony pozwalają

w skrótowy sposób przekazać pewne treści, z drugiej wzmacniają jeszcze bar-

dziej dominujące w danej społeczności tendencje. Powoduje to powstawanie za-

mkniętego koła, z którego wyjście jest niemal niemożliwe. Stereotypy wykorzy-

stywane w reklamach wpływają nie tylko na postrzeganie osób starszych przez

pozostałych członków społeczeństwa, ale także narzucają seniorom sposób de-

finiowania ich własnej roli. Poprzez przekazy reklamowe seniorzy uczą się, ja-

kie zachowania są w ich sytuacji społecznie akceptowalne, a jakie nie. Otrzymują

jasny komunikat, czego w pewnym wieku robić nie wypada.

Oddziaływanie przekazów reklamowych nie jest ograniczone jedynie do

rzeczywistości rynkowej regulowanej przez prawo popytu i sprzedaży, wywiera-

ją one także wpływ na codzienne funkcjonowanie ich odbiorców. Wpływu tego

nie można marginalizować przede wszystkim ze względu na wszechobecność re-

klamy i wystawianie na jej działanie coraz szerszego grona odbiorców. Zgodnie

z terminologią zaproponowaną przez Wojtasika i Taubera (Wojtasik, Tauber,

2005, 16) mamy do czynienia z agresją reklamową realizowaną na różnych fron-

tach. Reklama jest nie tylko najczęściej stosowanym środkiem komunikowania

się firm z potencjalnymi klientami, ale także nośnikiem pewnych idei i przeko-

nań.

A. Kowal – Orczykowska (2007, 96) pokazuje, w jaki sposób reklama spra-

wuje władzę nad naszym życiem. Podkreśla przede wszystkim aspekt nadawa-

nia przez reklamę znaczeń, które organizują świat w sposób odpowiadający war-

tościom nadawcy przekazu komunikatu reklamowego. Zauważa także, że rekla-

ma ma zdolność mobilizowania i dyscyplinowania swoich odbiorców do działa-

nia poprzez odwoływanie się do ich pragnień, kompleksów lub lęków. Reklama

stwarza także ściśle określone normy, którym należy się podporządkować, i do

których należy dążyć. Te cechy reklamy powodują, że posiada ona atrybuty

typowe dla władzy, mianowicie: mobilizację, organizację i zapewnianie posłu-

szeństwa. Podstawowe aspekty sprawowania władzy w reklamie to aspekt po-

znawczy, afektywny i oceniający, które realizują się odpowiednio poprzez: for-

mułowanie i transmisję znaczeń, odwoływanie się do emocji oraz kontrolowanie

pod kątem ustalonych norm i standardów. Naturalnie aspekty te mają charakter

ukryty i nie są w przekazach reklamowych wyrażane wprost.

Przyjmując założenie, że reklama traktowana może być także jako for-

ma edukacji, nawiązać można do foucaultowskiej koncepcji wiedzy-władzy,

w której z przekazywaniem wiedzy nierozerwalnie związane jest sprawowanie

102

103

władzy. Przekazujący wiedzę, narzuca odbiorcom jednocześnie swoje definicje

rzeczywistości, powodując powstawanie między nimi nierównej relacji opartej

na wiedzy - władzy.

Zaprezentowane powyżej sposoby rozumienia reklamy pozwalają spojrzeć

na nią w kontekście wykraczającym poza kreowanie rzeczywistości rynkowej,

poza jej funkcję informacyjno – perswazyjną. Umożliwiają traktowanie przeka-

zów reklamowych, jako przekazów wpływających na rzeczywistość społeczną.

Nie trafiających w próżnię, funkcjonujących w oderwaniu od rzeczywistości spo-

łecznej, ale silnie na tą rzeczywistość oddziaływujących. Dzięki takiemu rozu-

mieniu reklamy możliwe jest przyjęcie założenia prezentowanego w tej pracy,

a mianowicie, że sposób prezentowania osób starszych w reklamie przekłada się

na postawy przyjmowane względem nich.

O tym, że wpływ reklamy na życie społeczne jest powszechnie dostrzegany

i akceptowany świadczy fakt organizowania reklam społecznych, których celem

jawnym jest oddziaływanie na rzeczywistość. Zadaniem reklam społecznych jest

informowanie o pewnych zjawiskach, edukowanie społeczeństwa i poprzez tą

edukację wywoływanie pożądanych zmian w świadomości społecznej. Zgodnie

z definicją zaproponowaną przez M. Bogunię Borowską (2004, 135) w czystej

formie kampanie społeczne jedynie informują, uświadamiają, zapoznają za po-

średnictwem mediów odbiorców z jakimś zagadnieniem, kształtują postawy i po-

glądy, przełamują istniejące stereotypy i błędne wyobrażania na rozmaite tema-

ty.

Podstawową różnicą między reklamami społecznymi a tradycyjnymi jest

fakt, że te pierwsze w oficjalny sposób robią to, co te drugie czynią niejako „przy

okazji”. Tradycyjne reklamy są medium, które nie wymaga od odbiorcy specjal-

nego przygotowania. Treści w nich zawarte przyswajane są bez większego wy-

siłku umysłowego, nie są poddawane głębszej analizie. Pewien zakres informa-

cji zawartych w reklamie niejako „osiada” w społecznej świadomości. Jak pisze

M. Bogunia – Borowska (2004, 44) pewien zakres wiedzy potocznej zawartej

w reklamach niejako samoistnie staje się częścią ogólnej wiedzy o rzeczywisto-

ści społecznej.

2. Obecność starości w reklamie

Pomimo wzrostu zainteresowania tematyką starzenia się, nie ma zgody, co

do granicy wiekowej uznawanej za początek starości. W badaniach demograficz-

nych i społecznych podkreśla się różnicę między wiekiem biologicznym i typo-

wymi dla niego stanami fizyczno-psychicznymi odpowiadającymi fazom życia,

a wiekiem społecznym określającym możliwość podjęcia konkretnych ról spo-

łecznych lub ich zaprzestania. W przypadku wieku biologicznego zakłada się

istnienie 3 faz: młodości, dojrzałości i starości, które determinowane są przez

104

105

zdolność do reprodukcji biologicznej. Wówczas przyjmuje się istnienie nastę-

pujących przedziałów wiekowych odpowiadających tym fazom: 0-14 lat, 15- 64

lata , 65 lat i więcej.

2

Jeżeli za kluczowe przyjmiemy kryterium ekonomiczne - a więc zdolność

do udziału w procesie pracy, wyłonią się trzy kategorie wiekowe: wiek przedpro-

dukcyjny, wiek produkcyjny oraz wiek poprodukcyjny. Ich granice wyznaczane

są głównie przez regulacje prawne w poszczególnych krajach. W Polsce grani-

ce wieku produkcyjnego są zróżnicowane dla płci i wynoszą 18 - 60 dla kobiet

i 18- 65 dla mężczyzn.

Badania przeprowadzone przez CBOS w styczniu 2007 roku

3

umożliwia-

ją wskazanie przedziałów wiekowych wyróżnionych przez respondentów odpo-

wiadających poszczególnym fazom życia. Za kres młodości uznano średnio wiek

około 35 lat, a za początek starości średnio wiek 61 lat. Widać więc, że Polacy

mają tendencję do wydłużania okresu młodości w stosunku do kategorii przyj-

mowanych w badaniach demograficznych. Jeżeli chodzi o początek starości kry-

terium wyznaczone przez respondentów zbliżone jest do kryterium wieku popro-

dukcyjnego. Wskazuje to na fakt, że w odczuciu społecznym zakończenie kariery

zawodowej, przejście na emeryturę utożsamiane jest z początkiem starości.

Stosunek do starości nigdy nie był jednoznaczny, zmieniał się w zależno-

ści od miejsca i czasu. Współcześnie w cywilizacji zachodniej, gdzie dominu-

je kult młodości ludzie starzy traktowani są jako ciężar, zbędny dodatek do ży-

cia pięknych i młodych. Sami także często nie chcą i nie potrafią zaakceptować

swojej starości.

4

Z perspektywy indywidualnej największe problemy związane ze

starzeniem się to ograniczenie sprawności ruchowej, wzrost dolegliwości zdro-

wotnych, spadek sprawności intelektualnej, poczucie dyskomfortu związane ze

zmianą pełnionych ról społecznych, wzrost stopnia zależności od innych, zmiany

zachodzące w wyglądzie zewnętrznym.

Z perspektywy społecznej jednym z najbardziej niekorzystnych zjawisk

związanych ze starzeniem się jest ageizm. Termin ten jest określeniem stosunko-

wo nowym, zaproponowanym przez gerontologa R Butlera w 1969 roku. Swoim

brzmieniem przypomina terminy takie jak seksizm czy rasizm, które służą do

opisania negatywnych postaw przyjmowanych w stosunku do osób innej rasy lub

płci. Ageizm opisuje negatywne postawy przyjmowane w stosunku do ludzi ze

względu na ich wiek (por. Szatur-Jaworska, 2000). Butler ograniczył ten termin

odnosząc go jedynie do ludzi starych, szersze rozumienie tego terminu w 1990

zaproponował E. Palmore definiując ageizm jako uprzedzenia i stereotypy za-

równo pozytywne jak i negatywne w odniesieniu do dowolnej grupy wiekowej.

W praktyce jednak najczęściej stosuje się ten termin w rozumieniu Butlera.

Warto pamiętać, że ageizm wpływa nie tylko na to, jakie postawy przyjmo-

wane są w stosunku do ludzi starszych, ale także na ich samoocenę (por. Tokarz,

104

105

2005). Ageizm przejawia się w wielu obszarach: partycypacji społecznej, pomo-

cy społecznej, w służbie zdrowia i na rynku pracy. Jednym z podstawowych źró-

deł ageizmu są negatywne stereotypy dotyczące starości. Z tego właśnie wzglę-

du warto poświęcić uwagę stereotypom dotyczącym starości, funkcjonującym

w polskim społeczeństwie. Analiza stereotypów zawartych w reklamie umożliwi

określenie, jakie stereotypy wpływają na postrzeganie osób starszych i wskaza-

nie możliwych konsekwencji.

Na codzień zmuszeni jesteśmy przetwarzać niezliczone ilości bodźców i in-

formacji docierających ze świata zewnętrznego. W celu oszczędności wytwarza-

ne zostają rozmaite mechanizmy pozwalające interpretować docierające bodźce

i informacje bez ich dogłębnej analizy. Jednym z tych mechanizmów jest posługi-

wanie się stereotypami. Powstają one w oparciu o najbardziej charakterystyczne

i wyraziste cechy danego obiektu (grupy społecznej). Stereotypy mogą mieć cha-

rakter negatywny oraz pozytywny. Także stereotypy dotyczące starości podzielić

można na dwie kategorie: pozytywne i negatywne. Do tej pierwszej grupy zali-

czyć należy stereotyp ludzi starych jako wspaniałych dziadków, ciepłych, kocha-

jących i przy każdej nadążającej się okazji rozpieszczających wnuki. Pozytywne

stereotypy dotyczące starości widoczne są głównie w przypadku analizowania

ról społecznych pełnionych przez seniorów na poziomie mikro. Stereotypy do-

tyczące starości tworzone są już w dzieciństwie. Powstaje wówczas obraz sta-

rości niepełnowartościowej i niesprawnej – w ten sposób ludzie starzy prezen-

towani są w reklamach, czytankach, bajkach i innych przekazach kulturowych

wpływając na stosunek do ludzi starych. W badaniach. dotyczących postrzegania

ludzi starych przez dzieci i młodzież (Kuchcińska, 2000), badani najczęściej ry-

sowali osoby starsze z narządem wspomagającym ruch, z protezami, biernie wy-

poczywających – podkreślali degradację kondycji fizycznej człowieka. Dowodzi

to, że już dziecięcy obraz człowieka starego zawiera mit, że są to ludzie wątli

i słabi, wypoczywający tylko w sposób bierny i bez przejawiania jakiejś ak-

tywności. Te stereotypowe wyobrażenia powstające w dzieciństwie w później-

szym życiu są umacniane przez różne przekazy kulturowe (między innymi rekla-

my) i powodują, że osobom starszym najczęściej przypisuje się cechy negatyw-

ne, a starość postrzega się przede wszystkim jako niepełnowartościową, smutną,

schyłkową fazę życia.

W nielicznych publikacjach poświęconych zagadnieniu prezentowania sta-

rości w reklamie podkreśla się fakt, jak rzadko osoby starsze w reklamach w ogó-

le się pojawiają.

5

Rzeczywiście, poza grupą produktów z branży farmaceutycz-

nej oraz kosmetycznej trudno znaleźć przykłady przekazów reklamowych, w któ-

rych braliby udział seniorzy. Jeszcze trudniej znaleźć takie przekazy, w których

odgrywaliby główną rolę i prezentowani byliby jako aktywnie realizujący swo-

je pasje. Reklamy wykorzystujące wizerunek osób starszych omówione zostaną

w niniejszym opracowaniu według podziału na dwa kryteria: głównych

odbiorców komunikatu oraz prezentowanego w nim stosunku do starości.

106

107

Reklamy skierowane głównie do osób starszych

Osoby starsze traktowane są jako podstawowa grupa docelowa głównie

przez reklamodawców związanych z branżą farmaceutyczną i kosmetyczną.

Zwłaszcza starsze kobiety są grupą docelową wielu firm kosmetycznych oferu-

jących preparaty przeciwzmarszczkowe i odmładzające. W reklamach kosmety-

ków coraz częściej wykorzystywane są wizerunki znanych aktorek starszego po-

kolenia. Jest to tendencja obecna zarówno na zachodzie jak i w Polsce. Koncern

L’oreal wykorzystuje w swoich reklamach wizerunek Jane Fondy, a kosmetyki

Eveline reklamowane są przez Barbarę Brylską. Wykorzystywanie wizerunków

osób sławnych w reklamach gwarantuje zwiększoną zapamiętywalność przeka-

zu oraz bazuje na założeniu, że odbiorcy gotowi są naśladować osoby znane i lu-

biane.

W reklamie kosmetyków L’oreal menexpert wykorzystano wizerunek

Pierce’a Brosnana, aktora, który mimo wieku wciąż traktowany jest jako jeden

z najprzystojniejszych aktorów starszego pokolenia Hollywood. Jak głosi podpis

pod zdjęciem aktor nie dba o swój wiek, ale dba o siebie. Przekaz ten ma stwo-

rzyć w grupie docelowej przekonanie, że warto dbać o siebie niezależnie od wie-

ku. Reklama ta pokazuje, że wiek w cale nie musi być przeszkodą w realizowa-

niu swoich pragnień, dowodzi, że starość może być aktywną i pełną radości fazą

życia, na co wskazuje sformułowanie „nie dbam o swój wiek”.

Krok dalej w reklamowaniu kosmetyków przeznaczonych dla starszych

konsumentek posunęła się firma Dove. Cała kampania, reklamującą kosmety-

ki dla kobiet dojrzałych zatytułowana została pro- age, co było bardzo świado-

mym posunięciem. W kontekście wszystkich kosmetyków przeciwzmarszczko-

wych, przeciw starzeniu się skóry i generalnie przeciw starości kampania ta za-

pada w pamięć dzięki swojemu nastawieniu pro. Edukuje odbiorców pokazując,

że starość nie jest zjawiskiem, z którym trzeba walczyć. Dowodzi, że „piękno nie

pyta o wiek” i że kobiety po 40, 50 czy 60 roku życia wciąż mogą być atrakcyjne

i zadbane. W wyraźny sposób przeciwstawia się stereotypowi zaniedbanej star-

szej pani, która nie ma już prawa do podobania się, do zwracania na siebie uwagi.

Widać to w zaczepnym haśle zamieszczonym pod zdjęciem Beaty Tyszkiewicz:

„Spróbuj przekonać mnie, że to nie czas na burzę włosów”. Kampania ta uczy

starsze kobiety, że też mają prawo się podobać, że przekroczenie pewnej granicy

wieku nie musi oznaczać, że muszą przebrać się w szare swetry i zaszyć w domu,

bo starszej pani już nie wypada się stroić i podkreślać swojej urody. Nie jest to

naturalnie kampania społeczna, jednak wiele jej elementów wpływać może pozy-

tywnie na zmianę w podejściu do starości, zwłaszcza do delikatnego tematu sta-

rzenia się kobiet. Kampanie takie jak ta, przygotowana przez firmę Dove mają

ogromne znaczenie. Pozwalają uświadomić kobietom, że nie ma potrzeby walki

z oznakami starzenia się, że piękną można być w każdym wieku i że w każdym

wieku ma się do tego prawo.

106

107

Kolejną branżą, która zwraca uwagę na osoby starsze jest branża farmaceu-

tyczna. Starsze kobiety stają się grupą docelową produktów przeznaczonych do

łagodzenia objawów towarzyszących menopauzie. Ponieważ proces ten spotyka

kobiety w wieku zaawansowanym to właśnie one stają się głównymi odbiorcami

tych reklam. Chcąc zwiększyć wiarygodność przekazu także osoby pojawiające

się w reklamach takich środków są osobami dojrzałymi.

Reklama dostrzega także męskie problemy związane z wiekiem. W rekla-

mie preparatu falumax temat wieku poruszony został w delikatny sposób – po-

przez użycie sformułowania „tylko dla bardzo dorosłych”. Reklama przedstawia-

jąca uśmiechniętego starszego mężczyznę i agresywny czerwony napis „on robi

to codziennie” ma w odbiorcy wzbudzić poczucie, że on też powinien to codzien-

nie robić i jeśli nie może powinien niezwłocznie sięgnąć po falumax, który „wy-

zwala w mężczyźnie siłę i energię seksualną”.

Starość wiąże się jednak z całą gamą przypadłości dotykających w rów-

nym stopniu kobiet i mężczyzn. Wizerunek osób starszych wykorzystywany jest

zwłaszcza w reklamach preparatów przeznaczonych do leczenia dolegliwości łą-

czonych najczęściej z wiekiem dojrzałym i zaawansowanym, takich jak: bóle sta-

wów, spadek sprawności umysłowej oraz problemy z układem trawiennym.

Osoby starsze zaprezentowane w takich reklamach są uśmiechnięte i zado-

wolone. Reklama jogurtu Activia stara się przede wszystkim edukować odbior-

ców. Przytacza wyniki badań dowodząc, że po pięćdziesiątym piątym roku życia

dolegliwości związane z układem trawiennym nasilają się, a reklamowany jogurt

jest świetnym sposobem na walkę z nimi. Reklama ta skierowana jest wyraźnie

do kobiet, nie wspomina o starszych mężczyznach.

W reklamie preparatu Buerlecitin zaprezentowano uśmiechniętą kobietę

w średnim wieku. Kobieta wydaje się zadowolona i zgodnie z obietnicami produ-

centa po zastosowaniu reklamowanego preparatu ma większe szanse na zwalcza-

nie dolegliwości zdrowotnych nasilających się wraz z wiekiem.

W reklamie preparatu Vicard zdjęcie przedstawiające dorosłą kobietę z mat-

ką i napis: „podaruj zdrowie tym, których kochasz” stanowi bardzo wyraźne od-

wołanie się do emocji odbiorcy. Powoływanie się na więzi rodzinne oraz wzbu-

dzanie troski o starszych rodziców skłonić ma do zakupu preparatu wzmacnia-

jącego serce i dodającego sił i witalności. Matka zaprezentowana w tej reklamie

jest kobietą zadbaną i pogodną, o tym, że jest starsza świadczy jedynie fakt, że

ma już dorosłą córkę.

Reklama preparatu Duo stawy przedstawia uśmiechniętego starszego męż-

czyznę lekko tańczącego na schodach. Zdjęcie to jest bardzo dynamiczne przede

wszystkim ze względu na obietnicę efektu działania produktu, który ma korzyst-

nie wpływać na sprawność ruchową. Mężczyzna zaprezentowany w reklamie jest

zadowolony, pełen energii i wigoru. Reklama przekonuje, że wiek nie musi być

przeszkodą w czerpaniu przyjemności z życia, że w każdym wieku można rado-

śnie tańcząc na schodach cieszyć się pełnią sprawności ruchowej.

108

109

Reklamy preparatów farmaceutycznych przeznaczonych dla ludzi starszych

często sięgają także po wizerunek znanych seniorów. Sławni aktorzy lub spor-

towcy mogą dla niektórych być wzorem do naśladowania i reklamy oparte na ich

autorytecie mogą być bardziej skuteczne niż reklamy przedstawiające anonimo-

wych użytkowników.

W reklamie kleju mocującego do protez Corega wykorzystano wizeru-

nek Teresy Lipnickiej, a reklamie Ultrafastinu - Władysława Korzeniowskiego.

Produkty, w reklamach których wykorzystany został ich wizerunek, jednoznacz-

nie kojarzą się z zawansowanym wiekiem. Dzięki wykorzystaniu wizerunku

sławnego starszego sportowca reklama środka Ultrafastin pozwala na dotarcie

przekazu do osób starszych cierpiących na ból w związku z osłabieniem spraw-

ności ruchowej, oraz do osób czynnie uprawiających sport.

Reklamy z udziałem osób starszych skierowane do szerszego grona

odbiorców

Znane starsze osoby pojawiają się także w reklamach, których grupa doce-

lową nie są wyłącznie osoby starsze. Przykładem jest wykorzystywanie wizerun-

ku starszych sławnych aktorów w reklamach usług bankowych. W reklamach ta-

kich obecni są zarówno polscy jak i zagraniczni aktorzy. Bank Zachodni WBK

w swoich reklamach wykorzystuje wizerunki znanych aktorów starszego poko-

lenia: Danego Devito oraz Johna Cleese. W reklamach Getinbanku wykorzysta-

ny został wizerunek Piotra Fronczewskiego. Osoby starsze kojarzą się z wiedzą

nagromadzoną przez lata życia, z doświadczeniem życiowym. Skoro osoby do-

świadczone decydują się na korzystanie z usług danego banku to odbiorca reklam

powinien skorzystać z ich doświadczenia i pójść za ich przykładem.

Wykorzystanie wizerunku osób popularnych jeszcze bardziej wzmaga ten efekt

poprzez mechanizmy opisane już powyżej.

Wizerunek znanych starszych osób wykorzystywany jest nie tylko w rekla-

mach usług sektora bankowego. Znane osoby w wieku dojrzałym występują tak-

że w reklamach produktów i usług z innych branż. Jako przykład mogą tu po-

służyć Bronisław Cieślak w reklamie telefonii komórkowej Play lub Krystyna

Janda i Wojciech Mann w reklamie herbaty Lipton czy Pierce Brosnan w rekla-

mie odzieży marki Vistula.

Warto zwrócić uwagę, że w reklamach wykorzystujących wizerunek zna-

nych osób starszych, których grupą docelową są nie tylko osoby starsze, wiek

osób, których wizerunek jest wykorzystywany w reklamach nie odgrywa zbyt

dużej roli. Ich wizerunek wykorzystywany jest ponieważ są to osoby znane, ra-

czej pomimo ich wieku niż ze względu na niego.

Wykorzystywanie w reklamach wizerunku anonimowych osób starszych nie

jest już tak popularne. W reklamach takich bardzo wyraźnie obecne są elementy

108

109

stereotypowego przedstawiania osób starszych. W reklamie syropów Paola wy-

korzystano stereotyp nacechowany pozytywnie. Jest to stereotyp pogodnej bab-

ci, która gromadząc przepisy i domowe receptury z chęcią przygotowuje trady-

cyjne potrawy (syropy).

Reklama Telekomunikacji Polskiej w bardzo wyraźny sposób nawiązuje do

stereotypu osób starszych jako gadatliwych, opowiadających wciąż te same hi-

storie. Wskazuje na to podpis zamieszczony w reklamie: „nie spiesz się powiedz

to inaczej!”, „[…] rozmawiaj długo i często, tak jak lubisz”. Fakt, że na pierw-

szym planie reklamy jest starsza kobieta wskazuje jednoznacznie, że to właśnie

ona lubi rozmawiać długo i często. Zaprezentowano tu także model kontaktów

społecznych, w którym ze starszymi osobami lepiej kontaktować się telefonicz-

nie niż osobiście. Tanie rozmowy umożliwiają kontakt bez konieczności bezpo-

średniej konfrontacji ze starością.

Z kolei w reklamie odzieży marki Cropp, której grupa docelową jest głów-

nie młodzież, wizerunek starszej osoby potraktowany został jako ciekawostka.

W połączeniu z napisem „szyjemy inaczej” można wnioskować, że osoby starsze

mają tendencję do robienia pewnych rzeczy „inaczej”, bycia poza głównym nur-

tem i zachowywania się w sposób odbiegający od powszechnie obowiązującego

wzorca zachowań, zwłaszcza od wzorca zachowań młodzieży.

Reklamy kpiące ze starości i ludzi starszych

Pojawiają się także reklamy, w których wizerunek osób starszych traktowa-

ny jest jako element żartów. Trend ten obecny jest zarówno w polskiej jak i za-

granicznej reklamie.W reklamach takich wykorzystywane są elementy negatyw-

nego stereotypu człowieka starszego.

W reklamie klopsików Pampolu oraz szamponu Head and Shoulders w pre-

zentowanym wizerunku osób starszych główna uwaga skoncentrowana została

na spadku atrakcyjności fizycznej seniorów. Reklama szamponu sugeruje, że wi-

dok starszego pana pod prysznicem jest dla dziecka traumatycznym przeżyciem.

Z kolei reklama klopsików Pampol wykorzystuje wizerunek osób starszych, jako

ilustrację do terminu „klopsy” potocznie używanego do opisu osób nieatrakcyj-

nych fizycznie. Przedstawienie trzech starszych mężczyzn na plaży prężących

swoje raczej nieatrakcyjne ciała ma wzbudzać u odbiorcy uczucie rozbawienia.

Jest to możliwe dzięki milczącemu przyjęciu założenia, że osobom starszym nie

wypada zachowywać się tak jak prezentują to panowie ze zdjęcia. Osoby star-

sze są nieatrakcyjne, więc nie powinny swoich ciał eksponować w tak wyraźny

sposób.

W reklamie Uniwersytetu w Poznaniu zaprezentowano starszych rodziców,

którzy zupełnie nie rozumieją ambicji córki i oczekują od niej tylko tego, aby

szybko urodziła im wnuki. Takie przedstawienie osób starszych sugeruje istnieją-

110

111

cy brak zrozumienia między pokoleniami (córka chce się uczyć na Uniwersytecie

w Poznaniu) oraz fakt, że osoby starsze nie nadążają za współczesnym światem.

Przedstawianie osób starszych, jako obiektu żartów nie jest zjawiskiem po-

wszechnym, jednak występuje, a taki sposób prezentowania osób starszych może

powodować umacnianie się negatywnych stereotypów. Powodem do szydzenia

z seniorów w reklamach staje się ich wygląd zewnętrzny ( utrata młodego wyglą-

du, odmienny sposób ubierania się), prezentowane przez nich tradycyjne warto-

ści, oraz brak sprawności fizycznej. Zaprezentowanie osób starszych w nietypo-

wych sytuacjach służyć ma raczej rozbawieniu odbiorcy niż jego edukacji.

Reklamy uwrażliwiające na problem pozycji osób starszych w społe-

czeństwie

W odróżnieniu od reklam zaprezentowanych w poprzednim paragrafie,

w których starość stanowiła powód do kpin, pojawiają się także reklamy, które

na celu mają uwrażliwienie na problem starości. Jednym z podstawowych ob-

szarów ageizmu jest dyskryminacja osób starszych na rynku pracy. Temat ten po-

ruszony został w kampanii społecznej współorganizowanej przez Departament

ds. kobiet, rodziny i przeciwdziałania dyskryminacji w MPiPS. Jedna z odsłon

tej kampanii prezentuje zdjęcie zadbanej, jednak wystraszonej i zdezorientowa-

nej kobiety w średnim wieku siedzącą za biurkiem na wysypisku śmieci. Hasło

kampanii „Nie skazuj ludzi na śmierć zawodową” odwołuje się do trudnej sytu-

acji osób starszych na rynku pracy. Zamieszony z boku zdjęcia tekst przekonuje,

że osoby powyżej 45 roku życia są wartościowymi pracownikami, ponieważ ce-

chują się rzetelnością, zaangażowaniem i doświadczeniem. Reklama ta odwołu-

je się do emocji: zestawienie zdjęcia przestraszonej kobiety z wysypiskiem śmie-

ci powoduje, że w odbiorcach wzbudzany jest żal i współczucie. Na pierwszym

miejscu prezentowane są nie pozytywne charakterystyki związane z dojrzałym

wiekiem, a raczej niesprawiedliwe funkcjonowanie mechanizmów rynkowych,

które wykluczają z rynku pracy starsze osoby. Kampania ta wzbudza silne emo-

cje, jednak nie jest najlepszym sposobem na zmianę sytuacji starszych kobiet na

rynku pracy. Opieranie relacji na współczuciu i żalu nie jest modelem zdrowych

relacji. Zaprezentowana kampania skupia się raczej na przedstawianiu aktualnej

sytuacji niż poszukiwaniu sposobów jej zmiany. Silniejsza ekspozycja pozytyw-

nych cech związanych z wiekiem dojrzałym, których nie brakuje

6

, odnieść mo-

głaby o wiele silniejsze efekty w zmienianiu świadomości społecznej.

110

111

Wnioski

Na podstawie przeprowadzonej analizy można stwierdzić, że wizerunek

osób starszych w reklamach wykorzystywany jest rzadko. Dysproporcja miedzy

udziałem ludności, która przekroczyła 60 rok życia w strukturze polskiego społe-

czeństwa, a częstością pojawiania się seniorów w przekazach reklamowych jest

bardzo wyraźna. Nieobecność wizerunku osób starszych w mediach prowadzić

może do wykluczenia tej grupy ze świadomości społecznej. Rzadkie wykorzy-

stywanie wizerunku osób starszych w przekazach reklamowych dowodzi, że ta

faza życia nie jest postrzegana, jako szczególnie atrakcyjna, a osoby starsze nie

są traktowane przez reklamodawców, jako grupa konsumentów, o którą warto za-

biegać. Należy jednak podkreślić rolę osób starszych jako konsumentów stabi-

lizujących popyt rynkowy a także grupy, która generować będzie nowe miejsca

pracy poprzez wzrastające zapotrzebowanie na specjalnie dla niej zaprojektowa-

ne usługi (np. opiekuńcze i zdrowotne). Tymczasem jednak na rynku dóbr i usług

konsumpcyjnych w Polsce seniorzy wciąż pozostają niejako na marginesie, a na-

wet można dopatrzeć się w ich sytuacji znamion dyskryminacji – mniej lub bar-

dziej bezpośredniej.

7

Wykorzystywanie wizerunku osób starszych w reklamie jest popularne

zwłaszcza w reklamach, których grupę docelową stanowią właśnie osoby star-

sze. Są to przede wszystkim reklamy kosmetyków oraz środków farmaceutycz-

nych. Warto zwrócić uwagę, że reklamy takie często mają charakter rozbudowa-

ny, swoją formą przypominają artykuły (Vichy Cellebiotic, Garnier, Activia), co

może wprowadzać odbiorców w błąd powodując, że przedstawione treści mogą

nie zostać jednoznacznie odebrane jako przekaz reklamowy. Ponadto warto tak-

że zauważyć, że mimo iż podstawową grupą docelową tych reklam są osoby

starsze, to nie zawsze są one skonstruowane w sposób przyjazny dla starszego

odbiorcy. Doskonałym przykładem takiej reklamy jest reklama jogurtu Aktivia,

która jest nieczytelna: zastosowanie drobnego, białego druku na zielonym tle

sprawiać może wiele trudności w odczytywaniu osobom starszym, które niejed-

nokrotnie mogą doświadczać problemów ze wzrokiem.

Wizerunek osób starszych wykorzystywany jest także w reklamach skiero-

wanych do szerszego grona odbiorców. W takich reklamach, jeżeli osoby starsze

się pojawiają, to są to przede wszystkim osoby znane. Ich wizerunek wykorzy-

stywany jest w reklamie ze względu na to, że traktowane są jako doświadczeni

eksperci, lub posiadają cechy, które kojarzą się z reklamowaną przez nich marką.

W reklamach tych osoby starsze prezentowane są jako aktywne, zadbane, zado-

wolone z życia. Warto zauważyć jednak, że w przypadku znanych osób starszych

to nie wiek jest podstawowym powodem wykorzystywania ich wizerunku.

W przypadku reklam skierowanych do szerszego grona odbiorców, w któ-

rych występują anonimowe osoby starsze, prezentowane są one w sposób stereo-

112

113

typowy: jako osoby gadatliwe, tradycyjne (zarówno w dobrym jak i złym zna-

czeniu tego słowa), odbiegające swoim zachowaniem od obowiązujących po-

wszechnie norm zachowania. Pojawiają się także reklamy, w których osoby star-

sze są obiektem żartów w sposób mniej lub bardziej bezpośredni. Jest to trend

obecny zarówno w reklamach polskich, jak i zagranicznych. Na szczęście poja-

wiają się też reklamy mające na celu zwrócenie uwagi na sytuację osób starszych

w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy podejmują to zagadnienie z lepszym

lub gorszym efektem, sam fakt zwrócenia uwagi na tę kwestię jest bardzo cen-

ną inicjatywą.

W przekazach reklamowych osoby starsze prezentowane są zarówno w spo-

sób pozytywny, jak i negatywny. Wśród cech osób starszych związanych z pozy-

tywnym stereotypem starości w przeanalizowanych reklamach najczęściej poja-

wiały się: doświadczenie, mądrość, przywiązanie do tradycji, ciepłe relacje ro-

dzinne. Wśród cech negatywnych wymienić należy: utratę atrakcyjności fizycz-

nej, brak sprawności fizycznej, gadatliwość, wyznawanie wartości odmiennych

od współcześnie propagowanych, nieprzystawanie do współczesności.

Podsumowanie

Bazując na założeniu, że reklama wywiera wpływ na życie społeczne, w pra-

cy przeanalizowano wybrane reklamy prasowe, koncentrując się na sposobie pre-

zentowania osób starszych w reklamie, który zgodnie z przyjętym założeniem

może wywierać wpływ na postawy przyjmowane w stosunku do ludzi starszych

oraz starości. Z analizy przedstawionego materiału wynika, że osoby starsze czę-

ściej prezentowane są w pozytywnym świetle. W analizowanych reklamach czę-

ściej wykorzystywano pozytywny stereotyp starości, co nie przyczynia się do

kształtowania, charakterystycznych dla ageizmu, negatywnych postaw związa-

nych ze starością i osobami starszymi.

112

113

Bibliografia

1. Albin K., Reklama - przekaz, odbiór, interpretacja,, Wydawnictwo Naukowe

PWN, Warszawa 2002.

2. Bogunia-Borowska M., Reklama jako tworzenie rzeczywistości społecznej,

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2004.

3. Kowal-Orczykowska A., W niewoli reklamy? Percepcja ukrytych przesłań

reklamy prasowej, Oficyna Wydawnicza “Impuls”, Kraków 2007.

4. Kozłowska A., Reklama. Socjotechnika oddziaływania, Szkoła Główna

Handlowa, Oficyna Wydawnicza, Warszawa 2006.

5. Kuchcińska M., Postrzeganie ludzi starych przez dzieci i młodzież,

[w:] Marzec-Holka K. red., Społeczeństwo. Demokracja. Edukacja.

Nowe wyzwania w pracy socjalnej, Wydawnictwo Akademii Bydgoskiej,

Bydgoszcz 2000.

6. Miszczak E., Stereotypowy obraz człowieka starszego w Polsce,

[w:] Szukalski P., Kowalewski J., red., Starość i starzenie się jako

doświadczenie jednostek i zbiorowości ludzkich, 305-311, Wydawnictwo

Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2006.

7. Stangor Ch., Schaller M., Stereotypy jako reprezentacje indywidualne

i zbiorowe, [w:] Macrae C.N., Stangor Ch., Hewstone M., red., Stereotypy

i uprzedzenia. Najnowsze ujęcie, 13-36, GWP, Gdańsk 1999.

8. Szatrur–Jaworska B., Ludzie starzy i starość w polityce społecznej, ASPRA,

Warszawa 2000.

9. Tokarz B., Postawy wobec starości i ludzi starszych, Akademia rozwoju

filantropii w Polsce, Warszawa 2005.

10. Wojtasik L., Tauber R.D., Szkice z teorii i praktyki reklamy, Wyższa Szkoła

Hotelarstwa i Gastronomii, Poznań 2005.

11. Woźniak Z., Globalizacja problemów zdrowotnych i starzenia się a rodzina,

[w:] Tyszka Z. red., Współczesne rodziny polskie, ich stan i kierunek

przemian, UAM, Poznań 2004.

Materiały źródłowe:

Reklama kremu Vichy Cellebiotic

Reklama kosmetyków Garnier Orchidea Vital

Reklama kosmetyków Evelin Retinol Prestige

Reklama kosmetyków Loreal Age Re- Perfect Pro-calcium

Reklam kosmetyków loreal menexpert

Zdjęcia z kampanii Dove pro-age

Reklama preparatu pro lady

Reklama Aktiv meno

Reklama preparatu Climea

114

115

Reklama środka falumax

Reklama jogurtu Activia

Reklama preparatu Vita Buerlecitin

Reklama preparatu Vicard

Reklama preparatu Duo stawy

Reklama kleju mocującego do protez Corega

Reklama preparatu Ultrafastin

Reklamy banku Zachodniego WBK

Reklama getinbanku

Reklama oleju Platinum

Reklamy herbaty Lipton

Reklama sieci komórkowej Play

Reklama firmy odzieżowej Vistula Wólczanka

Reklama syropów Paola

Reklama Telekomunikacji Polskiej

Reklama odzieży Cropp

Reklama Uniwersytetu w Poznaniu

Reklama szamponu Head and Shoulders („niektórych rzeczy nawet my nie

potrafimy usunąć z twojej głowy”)

Reklama klopsików Pampol

Zdjęcia z kampanii społecznej „Poszukiwana 45+”

114

115

Przypisy

1

Pomijam w tym momencie zagadnienie reklam kontrowersyjnych, których

założeniem jest prezentowanie szokującego obrazu rzeczywistości. Są reklamami

kontrowersyjnymi właśnie ze względu na to, że podważają powszechnie akceptowany

obraz rzeczywistości i z tego względu analiza takich reklam również pozwala określić,

jakie wzory myślenia dominują na co dzień wśród jej odbiorców.

2

Należy jednak zwrócić uwagę, że zdolność rozrodcza kobiet kończy się najczęściej

wcześniej niż sugeruje to rozciągłość drugiego przedziału. W swojej klasyfikacji

uwzględnił to Sundbårg G. wprowadzając następujący podział: 0-14, 15- 49, 50

i więcej.

3

Wciórka B., Między młodoscią a starością, komunikat z badań CBOS,BS/22/07,

pobrany: 17.05.2009, źródło: http://www.cbos.pl, 2007.

4

Por: Twardowska-Rajewska J. Piękny umysł czy kidult, [w:] Halicka M., Halicki J.,

red., Zostawić ślad na Ziemi, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok

2006.

5

Por Wieczorkowska, Reklama wobec starości, [w:] Szukalski P., Kowalewski J.,

red., Starość i starzenie się jako doświadczenie jednostek i zbiorowości ludzkich,

78-82, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2006.

Łapacz A., Seniorzy i media – wizerunek nie nadąża za życiem. Pobrany 17.05.2009,

źródło:

http://www.zycie.senior.pl/147,0,Seniorzy-i-media-wizerunek-nie-nadaza-za-

zyciem,3125.html, 2007.

Papiernik J., Wizerunek osób starszych w mediach – stereotypy niezgodne

z rzeczywistością. Pobrany 17.05.2009, źródło:

http://www.zycie.senior.pl/

147,0,Wizerunek-osob-starszych-w-mediach-8211-stereotypy-niezgodne-z-rzeczywi

stoscia,2915.html, 2007.

Łapacz A., Wizerunek seniora w mediach - analiza reklam prasowych.

Pobrany 07.01.2010, źródło: http://www.feminoteka.pl/downloads/wizerunek_

seniora_media.pdf

6

Wyniki wielu badań dowodzą, że starsi pracownicy są o wiele bardziej zaangażowani

w pracę, są bardziej przywiązani do pracodawcy, wykonują powierzone im zadania

skrupulatniej niż osoby młode.

7

Szukalski P., Obszary zagrożenia praw osób starszych na rynku dóbr i usług

konsumpcyjnych, [w:] Szatur – Jaworska B. red., Stan przestrzegania praw osób

starszych w Polsce. Analiza i rekomendacje działań, Biuletyn RPO, s 123 – 131,

Warszawa 2008.