Zasadniczo przy okazji świąt lubimy po prostu życzyć sobie wzajemnie wszystkiego
najlepszego i miłować bliźnich, ale trochę przewrotnie

Co jest ważniejsze? Tradycja czy to co Bóg przekazał nam za pośrednictwem Biblii?


Na początek Starosłowiański Porządek Świąt Głównych, czyli Świąt Światła Świata –
Największych Tanów ( w tym Tan Tanów – Golem Tan – Nowy Rok 20- 26 marca):

[Święta Światła Świata (czyli Świętowita w Czterech Postaciach) obchodzono 4 razy w roku
w Przesilenia i Równonoce, za każdym razem poświęcano je innej postaci Swąta- Światła
Ś

wiata. Możemy je rozróżnić nazwami na: Święto Świąt - Wielkanoc - 20-26 marca, czyli

Ś

więto Świętowita (Pełnej Czwartej Postaci Boga Bogów), Święto Światła Świata - czyli

postaci Światowida (Światła Widnego, Widzialnego - Trzeciej Postaci ) czyli Górowania Dnia
(Jasności) - 20 -26 czerwca, Święto Świata (czy też Światu-Cwietu-Swiezdy, wieszanego u
sufitu, nazywane też Świętem Urodzaju, Świętem Obfitym, a bedącym Świętem Światowita -
czyli Swąta Owiłego (Uwiłtego- rodzącego Rzeczy, Witalnego, czyli Wydającego na Świat
Owoce Świata - Drugiej Postaci Swąta), i wreszcie Święto Świtu Światła Świata - 20-26
grudnia, Święto Pierwszej Postaci Światłowiłta - Światła Rodzącego Się z Ciemności -
Ć

micy.]

Jak w tym kontekście potraktować słowa Jezusa zapisane w Ewangelii Mateusza 15:6;
“(…) i tak przez waszą tradycję , unieważniliście słowo Boga”.
Co było dla Jezusa ważniejsze? Tradycja czy słowo Boga? a teraz parę cytatów z różnych
publikacji i encyklopedii na temat tego święta.
Korzeniami tkwi WIELKANOC w pogaństwie. Chociaż ma upamiętniać zmartwychwstanie
Jezusa, związane z nim zwyczaje są niechrześcijańskie. Na przykład o popularnym „zajączku
wielkanocnym” encyklopedia mówi: „Zając to symbol pogański, który zawsze był
wyobrażeniem płodności” (The Catholic Encyclopedia).
Powszechnie uważa się, że Wielkanoc upamiętnia zmartwychwstanie Chrystusa, tymczasem
wiarogodne źródła łączą to święto z obrzędami religii pogańskiej. Jak informuje pewien
słownik, Wielkanoc była “pierwotnie świętem wiosny na cześć teutońskiej bogini światła i
wiosny, znanej w języku Anglosasów jako Eastre” lub Eostre (The Westminster Dic-tionary
of the Bibie). Inne dzieło zawiera następującą konkluzję: “W Nowym Testamencie nie ma
ż

adnej wzmianki o świętowaniu Wielkanocy” (Encyclopczdia Britannica, wydanie 11).

Ś

migustne Dziady

Pierwsi chrześcijanie nie obchodzili Wielkanocy.
W The Encyclopcedia Britannica czytamy: „Ani w Nowym Testamencie, ani w pismach
Ojców apostolskich nie ma żadnej wzmianki o obchodzeniu Wielkanocy. Pogląd, że jakiś
okres miałby być szczególnie święty, był obcy pierwszym chrześcijanom” (1910, t, VIII, s.
828).
W Słowniku mitów i tradycji kultury W. Kopalińskiego pod hasłem „Wielkanoc” można
przeczytać: „Chrześcijaństwo wyparło szereg pogańskich świąt wiosennych, ale zachowało
wiele zwyczajów świątecznych, nadając im odmienną symbolikę” (Warszawa 1985, s. 1276).
W książce Alexandra Hislopa The Two Babylons (Dwa Babilony) podano następujące
wyjaśnienie: „Co oznacza sam wyraz Easter [angielski odpowiednik polskiego „Wielkanoc"?
Nie jest to nazwa chrześcijańska. Od razu rzuca się w oczy jej chaldejskie pochodzenie.
Easter to nic innego jak Asztarte, jeden z tytułów Beltis, królowej nieba, której imię, (...)
znalezione przez Layarda na pomnikach asyryjskich, brzmiało Isztar. (...) Takie są dzieje

Wielkanocy. Popularne zwyczaje związane dziś z tym świętem wystarczająco potwierdzają
historyczne świadectwo jego babilońskiego pochodzenia. Gorące, oznaczone krzyżem bułki w
Wielki Ratek oraz kraszanki na Paschę, czyli Wielkanoc, były częścią składową zarówno
obrzędów chaldejskich, jak i dzisiejszych" (Nowy Jork 1943, ss. 103, 107, 108;).

PISANKA - Zwyczaj malowania jaj narodził się w Persji. W procesie chrystianizacji pisankę
włączono do elementów symboliki wielkanocnej. Najstarsze pisanki pochodzą z terenów
sumeryjskiej Mezopotamii. Zwyczaj malowania jajek znany był w czasach cesarstwa
rzymskiego. Dawniej zdobieniem jaj zajmowały się wyłącznie kobiety, mężczyźnie wówczas
nie wolno było wchodzić do izby. Jeśliby się tak zdarzyło, odczyniano urok, który intruz mógł
rzucić na pisanki. Początkowo Kościół zabraniał jedzenia jajek w czasie Wielkanocy. Zakaz
został cofnięty w XII wieku, konieczne jednak było odmówienie przed posiłkiem specjalnej
modlitwy. Wynikało to z dążenia do rozdzielenia tradycji Kościoła od obrzędowości
pogańskiego święta związanego z kultem zmarłych, w których jajko - początek nowego życia
- odgrywało ważną rolę. Jajka zdobiono w celach magicznych. W ludowych wierzeniach
zwyczaj ten uważany był za jeden z warunków zapewnienia ciągłości świata.

Zając symbol płodności - emanacja ŻYWIOŁU WIATRU - SZYBKIJAK WIATR

ZAJĄCZEK - wiele z symboli egipskich przeniknęło do chrześcijańskiej wiary - między
innymi zając, jako symbol zmartwychwstania i płodności. Otóż jak podają egipskie mity,
Izyda - bogini miłości i ogniska domowego - przyczyniła się do zmartwychwstania swojego
męża Ozyrysa, który wcielił się w postać zająca. Od tej chwili długouchy symbolizował
zmartwychwstanie. Ponadto Grecy podziwiali szaraka za jego płodność, gdyż wiadomo jest,
iż to jedyne zwierzę, którego samica będąc w ciąży jest w stanie zostać ponownie
zapłodniona. Wśród starożytnych Greków zając symbolizował również szczęście i miłość, był
atrybutem Afrodyty i Erosa. A ze względu na swój krótki żywot, nasz długouchy przyjaciel,
często był umieszczany na pomnikach grobów, jako symbol przemijania.

Jeżeli obchodzenie Wielkanocy jest tak ważne, to dlaczego w Biblii nie ma wyraźnego
nakazu, by tak czynić? Czy istnieją jakieś doniesienia, że pierwsi naśladowcy Jezusa
obchodzili to święto?
Biblia nie pomija milczeniem, które uroczystości należy świętować, a których unikać.
chrześcijanom niedwuznacznie polecono obchodzić Pamiątkę śmierci Jezusa
(l Koryntian 11:23-26; Kolosan 2:16, 17).
Ani Pan, ani jego apostołowie nie nakazali obchodzenia WIELKANOCY czy jakiegoś innego
ś

więta".

Słowo Boże wyraża się jasno. „Światło" prawdziwych nauk nie może mieć nic wspólnego z
„ciemnością" świata podległego Szatanowi; nie może też być „zgody" między Chrystusem a
kultem pogańskim. Dlatego nakazano nam: „,„Wyjdźcie spośród nich i się oddzielcie", mówi
Bóg, „i przestań-cie dotykać tego, co nieczyste"'; ,„a ja was przyjmę"'" (2 Koryntian 6:14-18).
Apostoł Paweł ostrzegał przed mieszaniem prawdy i fałszu, mówiąc, że „trochę kwasu
zakwasza całą masę" (Galatów 5:9)



Artykuł pochodzi ze strony: http://bialczynski.wordpress.com