Znamiona czynu nieuczciwej

konkurencji

Czynem nieuczciwej konkurencji, zgodnie z ustawą z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu

nieuczciwej konkurencji (Dz.U. 2003 r. nr 153, poz. 1503), jest działanie sprzeczne z prawem

lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta

(art. 3 ust. 1). W szczególności może to być wprowadzające w błąd oznaczenie

przedsiębiorstwa, fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów

albo usług, wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług, naruszenie tajemnicy

przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy, naśladownictwo

produktów, pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie, utrudnianie dostępu do rynku,

przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną, a także nieuczciwa lub zakazana reklama,

organizowanie systemu sprzedaży lawinowej oraz prowadzenie lub organizowanie

działalności w systemie konsorcyjnym. Sam termin - czyn nieuczciwej konkurencji to skrót

myślowy, pod którym kryje się wiele, często znacznie różniących się od siebie zachowań

przedsiębiorców. Treść klauzuli wskazuje na te cechy, które pozwalają na wyodrębnienie

zachowań interesujących z punktu widzenia celu ustawy o zwalczaniu nieuczciwej

konkurencji, wyłożonego w jej art. 1. Mając to na względzie, nie sposób twierdzić, że art. 5-

17e u.z.n.k. odrywają się od klauzuli generalnej. W każdym zatem przypadku, także w razie

stosowania przepisów rozdziału 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, niezbędne

jest wykazanie ogólnych przesłanek odpowiedzialności za czyn nieuczciwej konkurencji,

które są określone w art. 3 ust. 1 u.z.n.k. (wyrok Sądu Najwyższego z 30 maja 2006 r.; I CSK

85/2006; OSP 2008/5 poz. 55). I tak np. prowadzenie działalności gospodarczej bez

wymaganej koncesji nie stanowi wystarczającej przesłanki do uznania jej za czyn nieuczciwej

konkurencji w rozumieniu art. 3 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej

konkurencji (Wyrok Sądu Najwyższego z 2 lutego 2001 r.; IV CKN 255/2000; OSNC 2001/9,

poz. 137).

Działanie w celu osiągnięcia zysku nie jest konieczną przesłanką zakwalifikowania

określonego podmiotu jako przedsiębiorcy w rozumieniu art. 2 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o

zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Wyrok Sądu Najwyższego z 22 października 2003 r.; II

CK 161/2002; OSNC 2004/11, poz. 186). W art. 3 ust. 2 ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o

zwalczaniu nieuczciwej konkurencji wymienione zostały zachowania, jakie można uznać za

czyny nieuczciwej konkurencji, co oznacza, że katalog ten nie jest zamknięty.