E 10 (centrala)

background image

E-10 (centrala)

E-10 (E10, Citedis) –

centrale telefoniczne

systemu E-

10 firmy CIT-

Alcatel

, produkowane także w Polsce w

Wielkopolskich Zakładach Telekomunikacyjnych im. K.
Świerczewskiego “Telkom-Teletra”

w

Poznaniu

. Centra-

le tego typu należały do systemu PLATON i wykonywa-
ne były w produkcyjnych wersjach E-10A, E-10B (OCB-
181
) oraz 1000 E10 (OCB-283).

1

Historia

Centrale E-10 na terenie Wielkopolski w 1994 roku

Prace nad centralą E-10 ukierunkowane były na stworze-
nie systemu E-1 cechującego się przede wszystkim: ko-
mutacją czasową, sterowaniem programowym, zastoso-
waniem łącznicy PCM. W ramach E-1 realizowano cen-
trale eksperymentalne, takie jak: SOCRATE, ARISTO-
TE, PLATON oraz PERICLES. Centrale PLATON zo-
stały wprowadzone do produkcji.

W 1972 zakupiono licencję we francuskiej firmie CIT-

Alcatel

, dzięki której w

Wielkopolskich Zakładach Te-

lekomunikacyjnych im. K. Świerczewskiego “Telkom-
Teletra”

w Poznaniu rozpoczęto produkcję elektronicz-

nych systemów telekomunikacyjnych E-10A. Pierwszą
centralę tej serii uruchomiono w Poznaniu 17 maja 1975,
podłączając próbnie 25 abonentów na osiedlu Przyjaźni
(Winogrady)

[1]

. W okresie szczytowym zainstalowanych

było ponad 1,5 mln numerów w 550 centralach E-10A w
Polsce. W 1991 w Poznaniu została zainstalowana pierw-
sza w Polsce centrala typu 1000 E-10.

Centrale instalowano jako miejskie, międzymiastowe i
tranzytowe. W Polsce opracowano i wdrożono do pro-
dukcji centralę międzynarodową opartą na systemie E-
10A.

Oprócz nazw produkcyjnych (E-10B, 1000 E-10) centra-

le posiadały nazwy związane z ich parametrami, na przy-
kład:

Następcą centrali E-10 miał zostać system E-12.

2 Cechy charakterystyczne central

E-10

2.1 E-10A

Centrale E-10A określane są jako 'zelektronizowane' ze
względu na to, że mimo sterowania cyfrowego w zesta-
wianiu połączenia (na poziomie koncentratora - CSA)
biorą udział elementy przekaźnikowe. Cechami charak-
terystycznymi centrali są:

1500

erlangów

/ 50000

BHCA

,

komunikacja kodem R2 (szesnasta szczelina czaso-

wa),

temperatura otoczenia +10 °C do +30 °C (tempe-

ratury graniczne: 0 °C do 45 °C), wilgotność max.
90% przy 30 °C

komutacja czasowa,

zdecentralizowane sterowaniem (wiele specjalizo-

wanych procesorów, komunikujących się ze sobą za
pomocą synchronicznych telestrad),

zastosowanie łącznicy PCM,

możliwość rozproszenia organów central (skrócenie

łączy abonent-centrala),

typizacja sprzętu,

elastyczność eksploatacji i rozbudowy,

mała pracochłonność,

automatyczną kontrola pracy sprzętu oraz diagno-

styka uszkodzeń,

łatwość dodawania nowych usług.

2.2 E-10B

Wersja E-10B produkowana od

1990

roku różni się od

poprzedniej tym, że jest centralą w pełni cyfrową. Do-
datkowo posiada następujące cechy:

1

background image

2

3 BUDOWA CENTRAL E-10

komunikacja kodem

SS7

(w Polsce wymuszona ko-

munikacja kodem R2 do czasu wymiany wszystkich
central na cyfrowe

[2]

)

2.3

1000 E-10

Wersja 1000 E-10 różni się od wcześniejszych następu-
jącymi parametrami:

możliwość podłączenia 3000 do 200000 numerów,
25000

erlangów

/ 800000-1000000

BHCA

,

60000 połączeń,
temperatura otoczenia +5 °C do +45 °C (optymalna:

+22 °C),

centralny system sterowania z wielokrotnością urzą-

dzeń sterujących i pomocniczych,

PGS z graficznym formatem wyświetlania stanów

urządzeń,

możliwość obsługi ISDN,
oparta na procesorze Motorola 8300 (Motorola

68020, 68030),

terminale inteligentne,
usługi telekomunikacyjne: konferencja (do 4 abo-

nentów), numery skrócone, połączenie oczekujące
(call waiting), oddzwanianie (call back on busy),
identyfikacja złośliwych połączeń.

3

Budowa central E-10

3.1

E-10A i E-10B

Schemat ogólny central E-10A i E-10B

Wersje E-10A i E-10B składają się z 4 podstawowych
bloków:
1. blok B1 – przyłączeniowy

koncentratory (CSA),

moduły synchronizacji wiązek łączy PCM (GS).

2. blok B2 – centrum komutacyjne

pole komutacyjne (RCX),

generator sygnałów (ETA).

3. blok B3 – sterujący

cechownik (MQ),

multirejestr (MR),

przelicznik (TR),

taryfikator (TX)

,

generator impulsów – zegar - (BT),

zespół kontrolny i współdziałania z blokiem B4

(OC/OL).

4. blok B4 – nadzorczy / zarządzania – centrum przetwa-
rzania informacji (CTI), “Centrum Eksploatacji Tech-
nicznej (CET)" - wyposażenie:

urządzenie do współpracy z blokiem B3 (ETM),

pamięć zewnętrzna (PZ),

minikomputer (K),

dalekopisy (DP),

urządzenie do współpracy komputera z jego urzą-

dzeniami zewnętrznymi (ULAM),

stanowisko badania linii (SBL),

stanowisko konserwacji,

stanowisko obsługi abonentów (SOA).

Pomiędzy w/w blokami istnieją łącza cyfrowe PCM
30/32.

3.2 1000 E-10

W wersji 1000 E-10 występują stacje procesorowe:
1. pola połączeniowe RCX (SMX)
2. stacje procesorowe z funkcjami (SMC):

cechowników (MQ)

przeliczników (TR)

taryfikatorów (TX)

multirejestrów (MR)

background image

4.1 E-10A i E-10B

3

Schemat ogólny centrali 1000 E-10

pamięci połączeń pola RCX (GX)

3. stacje procesorowe pomocnicze (SMA):

generatory i odbiorniki częstotliwości (ETA)

stacja sygnalizacji SS7 (PU/PE)

4. stacje styków liniowych 2 Mb/s (PCM) (SMT)
5. stacje styków liniowych większych krotności niż 2
Mb/s (SMH)
6. stacja nadzoru i zarządzania (SMM)
7. zegar podstawy czasu (STS lub BT)
8. telestrady (MIS, MAS, MAL)
9. koncentratory abonenckie (CSN)

4

Podstawowe zespoły funkcjonal-
ne central E-10

4.1

E-10A i E-10B

4.1.1

Blok B1 – przyłączeniowy

Schemat pola komutacyjnego (PK) koncentracji 512 abonentów
do 64 łączy w koncentratorze (CSA)

Koncentrator (CSA) stanowi stopień koncentracji

przestrzenno-czasowej. Pośredniczy w przetwarza-
niu sygnałów między telefonem abonenta a centrum
komutacyjnym. W zależności od tego, czy znajdu-
je się w pomieszczeniu centrali czy też jest od niej
oddalony, stosuje się określenia koncentrator lokal-
ny
(CSAL) albo koncentrator wyniesiony (CSAD),
zwany także centralą satelitową lub wyniesionym
stopniem abonenckim
(WSA). W swoim działaniu
jest zależny od centrali nadrzędnej i nie dokonuje
połączeń między abonentami dołączonymi do niego
(sygnał między abonentami musi być skomutowany
w cyfrowym polu komutacyjnym, które znajduje się
w centrali). W ramach 1 koncentratora można pod-
łączyć 512 numerów (zazwyczaj koncentrator ob-
sługuje wtedy 500 abonentów). Koncentrator lokal-
ny (CSAL) - w budowie i działaniu jest taki sam jak
koncentrator odległy CSAD, jedynie informacje do
centrali, z uwagi na małą odległość, są przesyłane
telestradami, a nie traktem PCM 30/32.

Koncentrator składa się zasadniczo z 4 bloków:
1. pola komutacyjnego (PK) - składa się ono z 3 sekcji (A,
B i C) zbudowanych z matryc kontaktronowych. Nastę-
puje tu stopniowy proces koncentracji liczby podłączo-
nych numerów, w wyniku czego dla 512 linii abonenckich
można zastosować tylko 64 translacji (oznacza to, że jed-
nocześnie 64 z 512 abonentów ma możliwość korzystania
z telefonu). Proces ten realizowany jest w sekcji A i B
za pomocą ośmiu układów koncentracji (GC 64x16, każ-
dy składa się z 4 modułów podstawowych MB 16x16, w
których podstawowymi elementami są matryce kontak-
tronowe 4x4) - dla każdych 64 (łącznie 8*64=512) wejść
następuje koncentracja do 16 (łącznie 8*16=128) wyjść,
czyli 4-krotna. W sekcji C 16 matryc kontaktronowych
(każda matryca po 8 wejść) koncentruje 128 linii do do-
celowej liczby 64 (z każdej matrycy 4 wyjścia). Stopnień
koncentracji to 512 / 64 = 8 i jest to koncentracja prze-
strzenna (z większej liczby linii osiągnięta jest mniejsza
kosztem równoczesności obsługi abonentów). Jeśli z po-
la komutacyjnego korzysta (rozmawia, wybiera numer)
jednocześnie więcej niż 64 abonentów, to każdy następ-
ny nie zostanie obsłużony.
2. abonenckich zespołów liniowych (AZL) i zespołów
połączeniowych (ZP): Każde łącze abonenckie posiada
AZL, który jest pośrednikiem między abonentem a po-
lem komutacyjnym PK i sterowaniem ELS. Na 1 koncen-
trator przypada 512 AZL. W związku z tak dużą liczbą
zastosowano najtańsze rozwiązanie - 2 przekaźniki: linio-
wy (wykrycie zwarcia pętli abonenckiej i przekazanie tej
informacji do ELS) i odłączony (załączany po zestawie-
niu pola, cechujący dany AZL na zajętość).
Zespół połączeniowy ZP ma za zadanie: nadzór nad sta-
nem łącza abonenckiego, zasilanie aparatu abonenta, wy-
syłanie prądu dzwonienia, przesyłanie impulsów wybier-
czych (dekadowych) do zespołów sterowania, przesyłanie
informacji o opłatach za rozmowę do abonenta (tzw. tele-
taksa
), zmiana biegunowości zasilania łącza abonenckie-

background image

4

4 PODSTAWOWE ZESPOŁY FUNKCJONALNE CENTRAL E-10

go (w przypadku zestawienia połączenia), wykrycie odło-
żenia mikrotelefonu przez abonenta i przesłanie tej infor-
macji do multirejestru w sterowaniu. Sprawdzanie sta-
nu linii abonenckiej realizowane jest poprzez cykliczne
sprawdzanie zestyków ILS w każdym ZP w rytmie pod-
stawy czasu.
W przypadku gdy do linii abonenckiej podłączony został
aparat o wybieraniu tonowym, to częstotliwości DTMF
nie były dekodowane w koncentratorze, lecz przesyłane
wprost do centrum komutacyjnego do zespołów sygnali-
zacji ETA, a stamtąd do multirejestrów.
3. urządzenia końcowego

PCM

- ponieważ koncentra-

tor jest połączony z centrum komutacyjnym za pomo-
cą łączy PCM 30/32 o przepustowości 2048 kilobitów/s
(32 kanały: 30 kanałów rozmównych i 2 kanały da-
nych/badaniowe), konieczne jest dostosowanie sygnałów
pochodzących z 64 linii (już po skoncentrowaniu prze-
strzennym 512 abonentów) do sygnału występującego w
trakcie PCM 30/32 oraz w kierunku odwrotnym. W tym
celu 32 linie są

multipleksowane

czasowo lub demulti-

pleksowane zależnie od kierunku przesyłu danych. Dzię-
ki temu jednym traktem PCM 30/32 są przesyłane 32 ka-
nały. Ponieważ pole komutacji PK ma 64 wyjścia do ich
obsłużenia potrzebne są 2 trakty PCM 30/32. Oprócz ko-
dowania cyfrowego kanałów rozmównych i badaniowych
urządzenie PCM konwertuje sygnał binarny (0/1) na od-
powiedni kod liniowy (konieczne jest to ze względu na
specyfikę transmisji danych, zegara i zasilania regenera-
torów na 1 parze przewodów)

HDB3

(3 poziomy sygnału:

1, 0, 1).
Urządzeniami współpracującymi z urządzeniem PCM
podczas przesyłu sygnału na większe odległości są dwu-
kierunkowe regeneratory sygnału pomagające utrzymać
niezniekształcony sygnał na całej trasie przesyłu. Rege-
neratory montowane są na trakcie PCM co 1,8km.
4. elektronicznego układu sterowania (ELS). Logiczny
układ sterowania składa się z następujących podzespo-
łów:
- zespół przetwarzania fazy (TR) - umożliwia wysłanie
adresu instrukcji w czasie jej wykonywania oraz przygo-
towuje adres następnej instrukcji przeznaczonej do od-
czytania z pamięci programu. Umożliwia skierowanie
programu do podprogramu.
- pamięć programu (MPD) - składa się ze słów instrukcji,
wykonana jest jako pamięć półstała na diodach.
- blok operacyjny (BOP) - testuje informacje, wykonu-
je operacje arytmetyczne, logiczne, związane z przesu-
waniem, łączeniem, usuwaniem danych, odbiera i wysyła
informacje kontrolne i sterujące
- pamięć robocza (MTR) - pamięć buforowa między blo-
kiem operacyjnym a pamięciami peryferyjnymi i reje-
strami. Zapisywane są tam też fazy do których należy
wrócić, a także pośrednie wyniki obliczeń
- pamięć czasowania (MTP) - umożliwia dopasowanie
elementów o różnym czasie działania (np. przekaźników),
dzięki czemu program sterujący uwolniony jest od strat
czasowych
- urządzenie przegrupowania informacji (RGI) - pozwa-

la na wybranie żądanego sektora telestrady informacyjnej
(LIM) i skierowania go na telestradę badaniową (LTJ).
Dane pomiędzy różnymi elementami systemu przesyła-
ne są telestradami informacyjnymi. Wyróżnia się telestra-
dy: adresową (LAM), informacyjną (LIM) i badaniową
(LTJ). Telestradą adresową przesyłane są dane dotyczące
unikalnego adresu danego urządzenia lub kanału wymia-
ny. Telestrada informacyjna przesyła dane z zaadresowa-
nego źródła do adresu przeznaczenia. Telestrada badanio-
wa umożliwia przesyłanie danych do operatora i wykony-
wanie testów (do 5 jednocześnie).

Zespoły synchronizacji (GS) - służą do synchroniza-

cji poszczególnych sygnałów cyfrowych, tak aby by-
ły one zsynchronizowane z zegarem lokalnym. Dzie-
lą się na GSS (synchronizacja z koncentratorem),
GSC (synchronizacja z sygnałem cyfrowym PCM),
GSM (synchronizacja z centralami mechanicznymi)
wraz z modułem UT (translacja sygnałów między
centralą elektromechaniczną a elektroniczną)

4.1.2 Blok B2 – centrum komutacyjne

Centrum komutacyjne jest niezależne w działaniu od in-
nych części systemu. Zapewnia ono współpracę z kon-
centratorami, centralami innych systemów pracujących w
sieci oraz z innymi centralami systemu E-10. Współpra-
cuje z centrum przetwarzania informacji (CTI). W skład
centrum komutacyjnego wchodzą:

pole komutacyjne czasowe PCM (RCX) - docierają

do niego sygnały cyfrowe PCM i w tym polu mogą
zostać połączone odpowiednie kanały czasowe każ-
dego z tych sygnałów, przy czym pole to nie posiada
blokady wewnętrznej - możliwe jest połączenie ja-
kiegokolwiek kanału bez względu na stan uprzednio
zestawianych połączeń. Sygnały PCM zanim zosta-
ną skomutowane muszą być synchronizowane z ze-
garem lokalnym. Do RCX przyłączone są też zespo-
ły sygnałowe (sygnały akustyczne 400Hz, DTMF,
oraz kod 2 z 6), oraz telestrady: LRS i telestrada
dystrybucyjna LUS, po których przesyłane są rozka-
zy do translacji (współpraca z centralami elektome-
chanicznymi). Rozkazy zestawiania połączenia wy-
pracowywane są w organach decyzyjnych centrali
i przekazywane do RCX. Do współpracy pola ko-
mutacyjnego z innymi elementami systemu przewi-
dziano pamięć sterowania (MCM), gdzie zapisywa-
ne są informacje sterujące polem podczas zestawia-
nia połączeń.

zespoły sygnałowe (ETA) - generuje, odbiera i de-

koduje sygnały o różnych częstotliwościach. Skła-
da się z: układów sterowania (UST), odbiorników
kodów wieloczęstotliwościowych DTMF (OKW),
generatorów częstotliwości (GCz), zespołów kon-
ferencyjnych (ZK), układów rozdziałów sygnałów

background image

4.1 E-10A i E-10B

5

(URS). Aby nadać lub odebrać sygnał należy w po-
lu komutacyjnym RCX dokonać połączenia odpo-
wiedniego kanału z kanałem zespołu sygnałowego
ETA.

4.1.3

Blok B3 – sterujący

multirejestry (MX) - zespoły decyzyjne. Do ich za-

dań należy: odbiór informacji wybierczych, stero-
wanie polem komutacyjnym, wysyłanie rozkazów
do jednostek wybierczych, współpraca z przeliczni-
kiem TR (zasięganie informacji o abonencie) i tary-
fikatorem TX (przywoływanie na początku i końcu
połączenia). Sterowanie polem komutacyjnym mul-
tirejestr MX wykonuje za pośrednictwem cechow-
nika MQ. Multirejestr MX składa się z: pamięci
chwilowej (operacyjnej) zwanej pamięcią połącze-
nia (PO), pamięci stałej programu (PP) - 2000 słów
36-bitowych, pamięci instrukcji lub matryc mikro-
programu (PI) - 63 słów po 20 bitów, jednostki cen-
tralnej (IC), automatycznej części logicznej.

przeliczniki (TR) - zespoły decyzyjne. Wyposaża-

ją multirejestry w niezbędne dane o zestawianym
połączeniu i abonencie (np. czy abonent ma upraw-
nienia do połączenia, informacja o numerach skró-
conych, przekierowanie numeru na inny, budzenie,
itp.). Dane te są możliwe do edycji w centrum prze-
twarzania informacji CTI za pomocą zespołu kon-
trolnego (OC). Pozwala to m.in. na zmianę kiero-
wania ruchem lub czasowymi zmianami uprawnień.
Ze względu na ilość przechowywanych informacji
pamięć przelicznika TR jest pamięcią o dużej po-
jemności.

cechowniki (MQ) - zapewnia łączność między jed-

nostkami wybierczymi, koncentratorami CSA, mul-
tirejestrami MX, polem komutacyjnym RCX i po-
średniczącym zespołem kontrolnym OC. Uformo-
wuje otrzymaną wiadomość i przesyła do wyzna-
czonego zespołu.

taryfikator (TX)

- obliczanie opłaty za połączenie

i przesyłanie do centrum przetwarzania informacji
CTI w celu uaktualnienia konta abonenta. Taryfika-
tor wysyła także impulsy które sterują w koncentra-
torach wysyłaniem do abonenta impulsów tzw. tele-
taksy
.

pośredniczący zespół kontrolny (OC) - pośredniczy

w przesyłaniu sygnałów z i do centrum przetwarza-
nia informacji CTI. Zaopatruje otrzymywanie sy-
gnały i polecenia w etykietę. Etykieta charaktery-
zuje procedurę załatwiania przesyłanego polecenia
oraz adres organu wysyłającego wiadomość. Orga-
nizacja pracy OC jest synchroniczna, każda instruk-
cja zawiera się w okresie 125 μs.

zegar podstawy czasu (BT) - wytwarza i rozdzie-

la przebiegi taktujące dla wszystkich podzespołów

(również zegarów lokalnych). Dzieli się on na 3 czę-
ści: ogólna podstawa czasu, zespół rozdziału prze-
biegów wytworzonych przez ogólną podstawę czasu,
pakiety rozdziału na poszczególne organy. Oscyla-
tory umieszczone są w stałej temperaturze 55 °C,
a w przypadku jej zmiany o ±3 °C wywoływany
jest alarm. Alarm wywoływany jest także gdy róż-
nica poziomu między dwoma oscylatorami wyno-
si ±2dB oraz gdy różnica faz między dwoma oscy-
latorami przekracza 20°. Alarm pilny występuje
w przypadku uszkodzenia oscylatorów lub różnicy
tych samych sygnałów na dwóch różnych odprowa-
dzeniach.

4.1.4 Blok B4 – centrum przetwarzania informacji

CTI

W początkach rozwoju central E-10A do jednego CTI
podłączano nie więcej niż 8 central. Ze względu na czas
propagacji sygnału odległość CTI od centrali nie po-
winna być większa niż 50 km. Centrum przetwarza-
nia informacji CTI wykonuje funkcje eksploatacyjno-
konserwacyjne, m.in. zarządzanie siecią i jej pomiary,
zdalny nadzór urządzeń komutacyjnych, rejestracja opłat,
usługi dodatkowe, obserwacja ruchu telefonicznego. Wy-
posażenie CTI stanowią:

urządzenie do współpracy z blokiem B3 (ETM) -

CTI połączone jest z centralą traktem PCM32A.
Przekazywanie informacji odbywa się systemem sy-
gnalizacji “Semafor”. Wymieniane informacje mają
około 200 bitów i są przekazywane z prędkością 64
kilobodów.

pamięć zewnętrzna (PZ) - bęben magnetyczny lub

pamięć dyskowa (PDy)

komputer (K) - jednostka centralna CTI. Stosowa-

ne były różne maszyny cyfrowe, m.in. Ramses I,
CII10010, MITRA 15.

dalekopisy (DP) - interfejs o 8 torach duplex 200

bodów pozwala na podłączenie 8 dalekopisów lub
łączy transmisji danych dla celów eksploatacyjno-
konserwacyjnych.

urządzenie do współpracy komputera z jego urzą-

dzeniami zewnętrznymi (ULAM) - pozwala na rów-
noczesne połączenie jednostki centralnej z 8 kierun-
kami (centralami). Każdy kierunek jest sterowany
przez jeden program.

stanowisko badania linii (SBL)

stanowisko konserwacji

stanowisko obsługi abonentów (SOA)

background image

6

4 PODSTAWOWE ZESPOŁY FUNKCJONALNE CENTRAL E-10

4.2

1000 E-10

4.2.1

pola połączeniowe RCX (SMX)

pole połączeniowe (SMX, ang. Switchnig MatriX)

zespół dostępowy do taryfikatora, procesora do nad-

zoru SS7 (COM)

4.2.2

stacje procesorowe (SMC)

Stacje procesorowe (SMC, ang. Control Units) zrealizo-
wane w takiej samej architekturze sprzętowej. Stacja po-
siada 1 główny procesor (PUP, ang. Processor Unit Pri-
mary
) oraz do 4 procesorów pomocniczych (PUS, ang.
Processor Unit Secondary). Stosowane są procesory firmy
Motorola: 68020 (15,6MHz, 32 bity, karta ACUTR3),
68030 (40MHz, karta ACUTR4).

cechownik (MQ)

przelicznik (TR)

taryfikator (TX)

multirejestr (MR)

pamięć połączeń pola RCX (GX)

4.2.3

stacje procesorowe pomocnicze (SMA)

Stacje procesorowe pomocnicze (SMA, ang. Auxiliary
Equipments
)

generatory i odbiorniki częstotliwości (ETA), mo-

duł zawiera 3 jednostki: odbiorniki i generatory czę-
stotliwości (RGF), obwody połączeń konferencyj-
nych (CCF), generator DTMF (GF).

stacja sygnalizacji SS7 (PU/PE)

4.2.4

stacje styków liniowych 2 Mb/s (SMT lub
URM)

Stacje styków liniowych 2 Mb/s (SMT, ang. Trunks and
Junction connection Units
).

4.2.5 stacje styków liniowych większych krotności

niż 2 Mb/s (SMH)

4.2.6 stacja nadzoru i zarządzania (SMM lub

NMC)

Stacja nadzoru i zarządzania (SMM, ang. Operation and
Maintenance Unit
) - składa się z dwóch stacji SMM A

i SMM B. Jedna ze stacji pracuje przez cały czas, dru-
ga jest w gotowości do przejęcia zadań pierwszej, gdy-
by pierwsza uległa uszkodzeniu. Stacja nadzoru i zarzą-
dzania SMM komunikuje się ze stacjami procesorowy-
mi SMC za pomocą telestrady MIS. Z telestrady MAL
otrzymuje wszystkie alarmy centrali.

4.2.7 zegar podstawy czasu (STS lub BT)

Zegar podstawy czasu (STS lub BT, ang. Time Base gene-
rator
lub Time Base Station) składa się z 3 niezależnych
generatorów (RCHOR0-RCHOR2), generujących iden-
tyczny sygnał podstawy czasu (SBT). Służy m.in. jako
wzorzec do synchronizowania ramek sygnałów PCM w
centrali.

4.2.8 telestrady (MIS, MAS, MAL)

Telestrady (ang. Mulitplex highways) służą do wymiany
informacji pomiędzy poszczególnymi urządzeniami cen-
trali. Komunikacja oparta jest na zasadzie sieci

LAN

w

protokole

Token ring

(4Mbit/s, IEEE 802.5, maksymal-

na liczba podłączonych stacji: 250). Centrala posiada 3
telestrady:
-telestrada komunikacji między stacjami (MIS, ang. Inter
Station Multiplex
) służy do wymiany informacji między
dwoma stacjami procesorowymi SMC lub między stacją
procesorową SMC a stacją nadzoru i zarządzania SMM.
-telestrada komunikacji między stacją a urządzeniem ze-
wnętrznym (MAS, ang. Station Access Multiplex) służy
do wymiany informacji między koncentratorem lokal-
nym CSNL, stacją styków liniowych SMT, stacjami po-
mocniczymi SMX i polem połączeniowym SMX z jednej
strony a stacjami procesorowymi SMC z drugiej strony.
-telestrada alarmów (MAL, ang. Alarm Multiplex) prze-
syła informacje o wszelkich alarmach sprzętu centrali (z
wyjątkiem koncentratora lokalnego CSNL).

4.2.9 koncentratory abonenckie (CSN)

Koncentratory (CSN, ang. Subscriber Access Units), dzie-
lą się na lokalne (CSNL) i wyniesione (CSND). Posiada-
ją możliwość podłączenia abonentów analogowych (karta
TABAE) i cyfrowych (2B+D - karta TABN 3G, 30B+D
- karta TADP). Koncentrator składa się z:

cyfrowej jednostki sterującej (UCN, ang. Digital

Control Unit), w skład której wchodzą 2 jednostki
logiczno-sprzętowe:

- jednostki sterująco-połączeniowe (UCX, ang. Control
and Connection Units
), w liczbie 2 sztuk. W przypadku
uszkodzenia jednego modułu, drugi przejmuje sterowa-
nie nad połączeniami.

background image

5.2 Okablowanie

7

- wyposażenie dodatkowe (GTA, ang. Auxillary Equip-
ment Processing Group
) - generowanie tonów i nagranych
zapowiedzi słownych oraz dekodowanie kodu DTMF.

koncentratora (CNL - lokalny, CNE - wyniesiony).

5 Urządzenia dodatkowe

Wiązka przewodów z centrali E-10

5.1

Zasilanie

5.1.1 E10-A i E-10B

Urządzenia zasilające w centralach E-10 dzieli się na 2
części: centralne 48V (bateria i prostowniki pracujące
buforowo), zdecentralizowane (przetwornice z prądu sta-
łego na prąd stały, przetwornica prądu przemiennego,
urządzenia rozdzielcze). Urządzenia zasilające powinny
dostarczać następujących napięć:

Podłogi segmentowe

prądu stałego: 48V, +48V, 12V, +12V, +5V,
prądu przemiennego: izolowane 100V, 80V, 50V

oraz uziemione 50V.

Uziemionym biegunem prądu stałego jest plus (+). Prze-
twornice prądu stałego na prąd stały dostarczają napięć
+12V,

12V, +5V. Dopuszczalne zmiany napięcia wej-

ściowego w granicach 43-57V mogą występować tylko w
czasie nie przekraczającym 100 ms. W przypadku zani-
ku napięcia na czas większy niż 100 ms następuje załą-
czenie zasilania z przetwornicy. Przetwornice zasilające
poszczególne stojaki są umieszczone na ich najniższym
poziomie. Generator podstawy czasu składa się z 3 iden-
tycznych części zasilanych z 3 różnych źródeł zasilania,
tak aby wyłączenie jednej z przetwornic nie powodowało
ogólnego zakłócenia pracy centrali.

5.2 Okablowanie

Okablowanie centrali rozprowadzano na podłodze powy-
żej której (ok. 0,5m) na rusztowaniu była ułożona dru-
ga podłoga składająca się z płyt (50 cm x 50 cm). Na
drugiej podłodze były ustawione stojaki centrali. Wszyst-
kie kable stacyjne doprowadzane były od spodu podło-
gi do określonych stojaków. Powietrze pomiędzy pierw-
szą a drugą podłogą było wprowadzane rotacyjnie po-
przez otwory dolne szaf do ich wnętrza i wyprowadza-
ne otworami górnymi tych szaf – poprzez odpowiedni
obieg cieplny oraz poprzez wspomaganie tego obiegu od-
powiednimi urządzeniami klimatyzacyjnymi

[3]

.

5.3 Stojaki

5.3.1 E-10A i E-10B

Stojaki centrali ustawione są rzędami, bokami do siebie,
zachowując odległość 1 m pomiędzy rzędami i 1,5 m
między osiami stojaków sąsiednich rzędów. Zasada bu-
dowy montażu każdego ze stojaków jest taka sama, róż-
nią się tylko wyposażeniem. Wymiary stojaków to 2000

background image

8

5

URZĄDZENIA DODATKOWE

x 740 x 488 mm. We wcześniejszych rozwiązaniach były
stosowane stojaki o wysokości 2800 mm (tak jak stojaki
do instalacji transmisji PCM - TNE1), jednak zmniej-
szono ich wysokość do 2000 mmm. Stojak wyposażony
kompletnie waży przeciętnie 300 kg.

Wyposażenie centrali o pojemności 3000 numerów mie-
ści się na 18-20 stojakach centrali E-10A.

5.3.2

1000 E-10

Stojaki są rozmiarów: 2200 x 950 x 650 mmm, a odległo-
ści między rzędami to min. 0,8-1 m oraz 1,5 m od ścian.

Wyposażenie centrali 1000 E-10 o pojemności 6000 nu-
merów mieści się na powierzchni około 44 m².

5.4

Regenerator sygnału L511

Regenerator służy do odtwarzania kształtu sygnału cyfro-
wego PCM przesyłanego w kodzie

HDB3

. W tym celu

sygnał wejściowy jest wzmacniany, odpowiednio kory-
gowany, a następnie podawany na wejście układu decy-
zyjnego, który na wyjściu daje wynik porównania sygna-
łu z odpowiednim poziomem i ten wynik jest przesyłany
(po wzmocnieniu) w kierunku następnego regeneratora.
Regeneratory montuje się co 1,8 km. Przy projektowa-
niu odcinków przycentralowych z zasady (ze względu na
zakłócenia) skraca się odcinek regeneratorowy o połowę
(do 0,9 km).

Transmisja do regeneratora odbywa się 1 parą przewo-
dów, którą prowadzone są sygnały cyfrowe transmisji
oraz zasilanie. Prąd w obwodzie wszystkich regenerato-
rów ustala się na 70 mA, a spadek napięcia na każdym z
regeneratorów to 5,1V (napięcie to odkłada się na diodzie
Zenera i jest napięciem zasilania regeneratora). Maksy-
malna liczba zasilanych w ten sposób regeneratorów to
17.

Dzięki zastosowaniu kodu liniowego

HDB3

możliwe jest

odtwarzanie sygnału zegara w regeneratorze. Sygnał ten
jest wykorzystywany, gdyż jego zbocze narastające uak-
tywnia układ decyzyjny, a szerokość impulsu wyjściowe-
go z regeneratora musi być równa szerokości odtworzo-
nego impulsu zegarowego.

Ponieważ regenerator składa się w zasadzie z 2 jednako-
wych regeneratorów, po 1 dla każdego kierunku trans-
misji, możliwe jest w każdym z regeneratorów połącze-
nie wyjścia jednego z kierunków z wejściem drugiego
kierunku. Sygnał wejściowy przechodzi wtedy przez re-
generator nr 1, następnie przez regenerator nr 2 i wra-
ca w kierunku z którego został nadany. Połączenie takie
można zrealizować w każdym z regeneratorów, i jest ono
stosowane w celu lokalizacji uszkodzonego regeneratora.
Układ zdalnej lokalizacji regeneratorów po kolei zamy-
ka pętle regeneratorów (wybór numeru stacji regenerato-
rowej na stojaku) aż do momentu gdy zostanie utracony
sygnał powracający (zostanie zlokalizowany uszkodzony

regenerator).

5.5 Koncentrator 60/8 (“TELIC”)

Koncentrator ten ma za zadanie zaoszczędzenie liczby łą-
czy abonenckich. Składa się z 2 części: wyniesionej (bier-
nej) i lokalnej (aktywnej). Umożliwia podłączenie 60 linii
abonenckich. Jako pole komutacyjne zastosowano wy-
bierak krzyżowy z podtrzymaniem mechanicznym.

Dla celów sygnalizacyjnych wykorzystane są 2 pary prze-
wodów (1 do zasilania, 1 do transmisji sygnałów), a dla
celów rozmównych przeznaczono 8 par. Jednocześnie
rozmowę może prowadzić zatem 8 z 60 abonentów (kon-
centracja 60 / 8 = 7,5).

Część lokalna jest zasilana napięciem

48V z bate-

rii centrali współpracującej. Część wyniesiona zasilana
jest z kondensatora 3900 F ładowanego poprzez jeden z
przewodów sygnalizacyjnych. Informacje sygnalizacyjne
między obiema częściami koncentratora są przesyłane w
formie serii impulsów

48V.

5.6 Zestaw do badania transmisji danych

GRM511 (CIT-Alcatel)

Parametry:

szybkość modulacji: 600, 1200, 1800, 2400 kbit/s,

z generatora zewnętrznego do 120 kbit/s

struktury pomiarowe: 511, “n z 8”

mierzone wielkości: Elementy błędne. Błędy 1→0,

0→1. Bloki analizowane. Bloki błędne.

sygnalizacja: optyczna co 4 s lub drukarka co 2 min

możliwość pracy szeregowej albo równoległej z 5, 6,

7 lub 8-bitowym znakiem

5.7 Modernizacje central

Do centrali E-10 opracowano w

Wielkopolskich Za-

kładach Telekomunikacyjnych im. K. Świerczewskiego
“Telkom-Teletra”

w Poznaniu oraz w placówkach nauko-

wych w kraju dodatkowe moduły zwiększające jej moż-
liwości. W Urzędzie Patentowym zgłoszono m.in. (lista
według daty zgłoszenia):

2.07.1975 r. “Układ synchronizacji zegara liniowe-

go” (M. Czygrinow, B. Czajka, W. Wienskowski)

12.07.1980 r. “Układ taryfikacji połączeń wielo-

adresowych” (J. Możdżer, B. Domański, F. Jamroż,
E. Saj, Z. Żelazny)

background image

9

27.05.1982 r. “Regenerator trzypoziomowego sy-

gnału cyfrowego” (A. Nowak, J. Miłek, M. Krzy-
żaniak, P. Gumienny, B. Czajka, W. Wienskowski,
K. Nowak)

12.22.1982 r. “Układ kanału cyfrowego do trans-

misji sygnałów cyfrowych, zwłaszcza w krotnicy
PCM” (Z. Millert, M. Czygrinow, B. Czajka)

20.02.1984 r. “Układ kanału cyfrowego z zega-

rem centralnym do transmisji sygnałów cyfrowych,
zwłaszcza w krotnicy PCM” (Z. Millert, M. Czygri-
now)

25.02.1985 r. “Cyfrowy koncentrator łączy abo-

nenckich, zwłaszcza do elektronicznych central cy-
frowych” (L. Wozich, K. Frąckowiak)

6

Przypisy

[1] Kronika Miasta Poznania nr 3/1975

[2]

Stowarzyszenie Inżynierów Telekomunikacji - “Kartki z
historii telekomunikacji”

(dostęp 2011-12-18)

[3]

Stowarzyszenie Inżynierów Telekomunikacji - “Cieka-
wostki z historii telekomunikacji polskiej”

(dostęp 2011-

12-18)

7

Bibliografia

1. Instrukcja do kursu ogólnego elektronicznej centrali

telefonicznej systemu E-10, Stowarzyszenie Oświa-
towców Polskich, Poznań 1988

2. System komutacji elektronicznej E-10, WKiŁ, War-

szawa 1977

3. Metody i przyrządy pomiarowe w teletransmisji cy-

frowej, WKiŁ, Warszawa 1979

background image

10

8 ŹRÓDŁA, AUTORZY I LICENCJE TREŚCI I ZDJĘĆ

8

Źródła, autorzy i licencje treści i zdjęć

8.1

Tekst

E-10 (centrala) Źródło:

https://pl.wikipedia.org/wiki/E-10_(centrala)?oldid=45492308

Autorzy: PG, Szczureq, Jakubtr oraz Emptywords

8.2

Zdjęcia

Plik:1994_WLKP_centrale.svg Źródło:

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/d6/1994_WLKP_centrale.svg

Licencja:

CC BY-SA 3.0 Autorzy: Praca własna Artysta:

Jakub Torenc

Plik:Alcatel_1000_E-10.svg Źródło:

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a5/Alcatel_1000_E-10.svg

Licencja: CC BY-

SA 3.0 Autorzy: Praca własna Artysta:

Jakub Torenc

Plik:E-10_CSA_512_to_64.svg Źródło:

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e7/E-10_CSA_512_to_64.svg

Licencja:

CC BY-SA 3.0 Autorzy: Praca własna Artysta:

Jakub Torenc

Plik:E-10_wiązka.JPG Źródło:

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/c7/E-10_wi%C4%85zka.JPG

Licencja: CC BY-SA

3.0 Autorzy: Praca własna Artysta:

Jakub Torenc

Plik:Podłogi_segmentowe_w_halach_komputerowych_(I197309).jpg Źródło:

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/

80/Pod%C5%82ogi_segmentowe_w_halach_komputerowych_%28I197309%29.jpg

Licencja: Public domain Autorzy: Informatyka, rok

1973 Artysta: nieznany<a href='https://www.wikidata.org/wiki/Q4233718' title='wikidata:Q4233718'><img alt='wikidata:Q4233718'
src='https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/Wikidata-logo.svg/20px-Wikidata-logo.svg.png'

width='20'

he-

ight='11'

srcset='https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/Wikidata-logo.svg/30px-Wikidata-logo.svg.png

1.5x,

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/Wikidata-logo.svg/40px-Wikidata-logo.svg.png 2x' data-file-width='1050'
data-file-height='590' /></a>

Plik:Schemat_ogolny_E-10A.svg Źródło:

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1e/Schemat_ogolny_E-10A.svg

Licen-

cja: CC BY-SA 3.0 Autorzy: Praca własna Artysta:

Jakub Torenc

8.3

Licencja zawartości

Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0


Document Outline


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
1992 central (10)
miedzynarodowe centra tur. i hotelarskie wyklad 31.10.10, międzynarodowe ośrodki i centra tur.-hot
miedzynarodowe centra tur. i hotelarskie wyklad 31.10.10, międzynarodowe ośrodki i centra tur.-hot
miedzynarodowe centra tur. i hotelarskie wyklad 2 14.11.10, międzynarodowe ośrodki i centra tur.-hot
0317 10 11 2009, opracowanie nr 17 , Układ nerwowy centralny Paul Esz(1)
10 Programowanie i eksploatacja abonenckich central
BANK CENTRALNY I JEGO FUNKCJE
10 Metody otrzymywania zwierzat transgenicznychid 10950 ppt
10 dźwigniaid 10541 ppt
wyklad 10 MNE
Kosci, kregoslup 28[1][1][1] 10 06 dla studentow
10 budowa i rozwój OUN
10 Hist BNid 10866 ppt
POKREWIEŃSTWO I INBRED 22 4 10

więcej podobnych podstron