www.agronom-polski.pl
OZNACZENIE MANGANU AKTYWNEGO W GLEBIE
Mangan jest jednym spośród niezbędnych dla roślin mikroelementów. I chociaż
jego rola w organizmie roślinnym nie została jeszcze dokładnie poznana, to jednak wiemy,
że bierze on udział w procesach oksydacyjno-redukcyjnych, reguluje w roślinie gospodarkę
żelazem, wchodzi w skład grup czynnych szeregu enzymów (arginazy, laktazy, fosfatazy i
in.), jest również aktywatorem szeregu enzymów z grupy dekarboksylaz, bierze udział w
redukcji NO3
-
do NH4
+
oraz w reakcjach fotosyntezy.
Zawartość manganu w roślinach może się wahać w szerokim interwale w zależności od
uwilgotnienia gleby, pH, rodzaju uprawianych roślin i ich fazy rozwojowej i in.
Przeciętnie spotykane ilości Mn wyrażane w mg/kg p.s. m.
Tabela 1
Rośliny
Mn
Rośliny
Mn
zbożowe
20 -70
motylkowe
25 - 60
okopowe pędy i liście
50 - 450
przemysłowe
20 -170
bulwy i korzenie
1 5 - 150
chmiel-liście
1000 - 1700
Stąd można obliczyć ile manganu pobierają rośliny uprawne z powierzchni 1 ha. Dla
przykład rośliny zbożowe 160 do 450 g Mn, lucerna, koniczyna czerwona 350-450 g Mn,
buraki cukrowe i pastewne 300 do 1000 g.
W glebach mangan występuje głównie w postaci tlenków (MnO, Mn
2
O
3
, MnO
2
)
wodorotlenków, fosforanów, krzemianów glinokrzemianów, siarczanów, w postaci połączeń
organicznych oraz jako jon wymienny. Jak wykazały badania polskich autorów całkowita
zawartość tego pierwiastka w naszych glebach wahać się, może od ilości śladowych do 5000
ppm.
Z połączeń tych, jedynie Mn
2+
tworzy połączenia łatwo rozpuszczalne w wodzie, bądź
występuje w postaci wymiennej i jest dostępny dla roślin. Wg Leppera Mn
4+
( MnO
2
)
stanowi również pewną rezerwę dla roślin, ponieważ łatwo ulega redukcji.
Gleby
o
odczynie
kwaśnym,
w
odróżnieniu
do
gleb
obojętnych
i
alkalicznych, zawierają na ogół dostateczne ilości manganu czynnego. Dlatego też w
glebach świeżo wapnowanych spada zawartość manganu dostępnego dla roślin.
W kraju przyjęto oznaczać mangan "przyswajalny" dla roślin w glebach w wyciągu
siarczanu magnezowego z dodatkiem siarczynu sodowego. Odczyn tego roztworu winien
być równy pH 8,0. Magnez z siarczanu magnezowego ma za zadanie wyparcie
zasorbowanego
w
kompleksie
sorpcyjnym
manganu,
natomiast
dodatek
środka
redukującego, jakim jest siarczyn sodowy, ma na celu zredukowanie Mn
4+
do Mn
2+
i
przeprowadzenie do roztworu.
Mangan na drugim stopniu utlenienia znajdujący się w wyciągu glebowym
oznaczamy ilościowo metodą kolorymetryczną. Zasada polega na jego utlenieniu go w
nadmanganian (Mn
7+
) w środowisku kwaśnym i pomiarze intensywności zabarwienia na
spektrofotometrze. Reakcja przebiega w myśl równania:
2 MnSO
4
+ 5 (NH
4
)
2
S
2
O
8
+ 2 H
2
O → (NH
4
)
2
SO
4
+ 7 H
2
SO
4
+ 2 HMnO
4
-5e
Mn
2+
→ Mn
7+
/∙ 2
+2e
S
2
O
8
2-
→ 2 SO
4
2-
/∙ 5
www.agronom-polski.pl
Utlenienie zachodzi ilościowo, jeżeli spełnione są następujące warunki;
1) środowisko jest kwaśne i zawiera około 5% H
2
SO
4
2) koncentracja manganu jest niewielka
3) reakcja przebiega w obecności katalizatora AgNO
3
4) jeżeli chlor jest nieobecny w roztworze
5) nieobecne są związki organiczne
6) temperatura reakcji wynosi 100°C
Reakcja utleniania odbywa się w obecności roztworu maskująco-katalizujacego (AgNO
3
,
H
3
PO
4
, HgSO
4
). Znajdujące się w nim składniki wiążą jony zakłócające reakcję ulatniania
oraz katalizują jej przebieg. Azotan srebra wiąże jony Cl
-
mające silne właściwości
redukujące, kwas fosforowy wiąże jony żelaza Fe
3+
, a siarczan rtęci (II) pełni funkcję
katalizatora.
Oceny zawartości manganu w glebach dokonuje się wg tymczasowych liczb, granicznych
przytoczonych za Bergmanem w tabeli 2.
Tabela 2
Ocena zawartości manganu aktywnego w glebie (ppm Mn)
Zawartość
pH w 1 M KC1
do 6,0
6,2
6,4
6,6
6,8
od 7,0
niska
do 15
do 20
do 30
do 40
do 50
do 60
średnia
16-25
21-30
31-40
41-50
51-60
61-70
wysoka
od 26
od 31
Od 41
od 51
od 61
od 71
Wykonanie analizy;
Przygotowanie wyciągu glebowego
- 10 g gleby powietrznie suchej roztartej i przesianej przez sito o średnicy o oczek 2 mm odważa się
do polietylenowej butelki o pojemności 250 ml, dodaje około 0,2 g węgla aktywnego dla uzyskania
bezbarwnego wyciągu, zalewa 100 cm
3
roztworu ekstrakcyjnego i wytrząsa przez 1 godzinę na
aparacie rotacyjnym przy około 40 obr./min.
Po zdjęciu butelki i kilkakrotnym wstrząśnięciu przystępuje, ale, natychmiast do sączenia zawiesiny
przez suchy fałdowany sączek do suchej kolby stożkowej. Sączenie powinno trwać możliwie
krótko, a do analizy należy użyć wyłącznie przesączu, który uzyskano w czasie nie dłuższym niż 30
min.
Oznaczenie mnganu w wyciągu glebowym
10 cm
3
klarownego i bezbarwnego przesączu, odpipetowuje się do kolby miarowej na 100 cm
3
,
dodaje z biurety 2,5 ml roztworu katalizującego i 2,5 ml 40% roztworu nadsiarczanu amonowego.
Kolby z roztworem zanurza się następnie we wrzącej łaźni wodnej (można wstawić również do
uprzednio nagrzanej do 100°C suszarki).
Ogrzewanie należy prowadzić tak długo, aż przestaną pojawiać się banieczki gazu w roztworze
(tlen pochodzący z rozkładu nadsiarczanu amonowego), które uniemożliwiają poprawny pomiar
intensywności zabarwienia na kolorymetrze. W tym celu wystarczające jest 30 minutowe
ogrzewanie.
www.agronom-polski.pl
Po ostudzeniu zawartość kolb dopełnia się roztworem uzupełniającym do kreski i po dokładnym
wymieszaniu kolorymetruje wobec wody optycznie nieczynnej (próba ślepa) na fotometrze
Pulfricha przy użyciu filtru S-53 w kuwetach o grubości warstwy 5 cm. Wielkość kuwet należy tak
dobrać, by wartości ekstynkcji mieściły się w zakresie od 0,2 do 0,7.
Przygotowanie roztworów wzorcowych
Do każdej serii analiz przygotowuje się roztwory wzorcowe;
-do kolb miarowych na 100 ml odmierza się 0 -2,5 – 5 – 7,5 – 10 cm
3
roztworu wzorcowego
zawierającego10 µg Mn w 1 cm
3
, następnie dodaje po 10 cm
3
roztworu ekstrakcyjnego i dodaje z
biurety 2,5 ml roztworu katalizującego i 2,5 ml 40% roztworu nadsiarczanu amonowego.
ppm
mg Mn/ 1kg
µg Mn/ 1 g
0
25
50
75
100
cm
3
roztworu wzorcowego
10 µg Mn w 1 cm
3
do kolb miarowych na 1OO cm
3
0
2,5
5
7,5
10
Absorbancja
(Ekstynkcja)
O
Wykreślenie krzywej wzorcowej;
Na podstawie odczytów absorbancji dla roztworów wzorcowych sporządzamy krzywą wzorcową
A
0
25
50
75
100
µg Mn ·1 g
-1
gleby
Obliczenia;
Ilość wyekstrahowanego manganu obliczona jest w µg Mn w 1 g gleby. Wyrazić ja możemy także
w postaci mg/kg lub w ppm (parts per milion).
10 g gleby - 100 cm
3
roztworu ekstrakcyjnego
1 g gleby - 10 cm
3
przesączu
www.agronom-polski.pl
Odczynniki
Roztwór ekstrakcyjny;
123,3 g MgSO
4
∙7H
2
O cz.d.a. + 4,0 g NaSO
3
∙7H
2
O cz.d.a. rozpuścić w wodzie destylowane do
objętości 1000 ml (pH tego roztworu powinno wynosić 8,0).
Roztwór katalizujący;
75 g HgSO
4
cz.d.a rozpuścić w około 100 cm
3
wody destylowanej, dodać 400 ml HNO
3
cz.d.a.
(d=1,39), 200 cm
3
H
3
PO
4
cz.d.a. (d=1,7), 0,2 g AgNO
3
cz.d.a i dopełnić do 1000 ml wodą desty-
lowaną. Przechowywać w butelce z ciemnego szkła.
40% roztwór nadsiarczanu amonowego;
100 g (NH4)
2
S
2
O
8
cz.d.a. rozpuścić w kolbie o pojemności 250 ml w roztworze uzupełniającym i
dopełnić nim do kreski. Odczynnik ten należy przygotowywać każdorazowo do danej serii
oznaczeń.
Roztwór uzupełniający;
do 1000 cm
3
wody destylowanej dodać 10 g nadsiarczanu amonowego cz.d.a oraz 10 cm
3
0,5
molowego H
2
SO
4
, szybko doprowadzić do wrzenia i ostudzić, szybko doprowadzić do wrzenia i
ostudzić. Winien być przygotowywany w dniu wykonywania oznaczeń.
Roztwór wzorcowy zapasowy - 1 cm
3
roztworu zawiera 100 µg Mn;
do 91,2 cm
3
roztworu 0,1n KMnO
4
, dodać 30 cm
3
stęż. H
2
SO
4
(d=1,84), a po wymieszaniu dodać
kilka kropel 10% roztworu Na
2
SO
3
do odbarwiania, dopełnić wodą destylowaną w kolbie na 1000
cm
3
do kreski i wymieszać.
Roztwór wzorcowy roboczy - 1 cm
3
roztworu zawiera 10 µg Mn;
Do kolbki miarowej na 100 cm
3
odpipetować 10 cm
3
roztworu wzorcowego zapasowego dopełnić
wodą destylowaną do kreski i wymieszać.
Węgiel aktywny sproszkowany