Bolesław Bierut

ŹRÓDŁA SIŁY NASZEJ PARTII

Przemówienie na uroczystej akademii w Warszawie dnia 18 kwietnia 1952 r.

Tekst publikujemy z okazji 118 rocznicy urodzin najwybitniejszego XX wiecznego Polaka i
najwybitniejszego polskiego komunisty, pierwszego prezydenta Polski Ludowej, pierwszego
sekretarza PZPR, bohatera międzynarodowego ruchu rewolucyjnego Bolesława Bieruta.
Dzień 18 kwietnia na zawsze pozostanie wielkim świętem polskich komunistów.

RC RLK

Jestem do głębi serca wzruszony, drodzy moi przyjaciele, tak serdecznymi i gorącymi
wyrazami waszych uczuć i życzeń z okazji mego sześćdziesięciolecia.

Szczególnym wzruszeniem napełnia mnie ta potężna fala twórczych zobowiązań i czynów
produkcyjnych, ten szeroki, ofiarny odzew mas pracujących, które pracą swą i serdecznym
wysiłkiem dla swej Ojczyzny, dla Polski Ludowej, dają dziś wyraz swym uczuciom,
wypowiadają — jak zawsze — w twórczy i dobitny sposób swój stosunek do spraw
uznawanych za ważne. A ważną sprawą jest w tym wypadku, oczywiście, nie moja osoba, nie
moje sześćdziesięciolecie, lecz ważne i istotne jest to, co niewypowiedzianie drogie jest dla
nas wszystkich: dla partii, dla klasy robotniczej, dla mas pracujących, dla narodu — idea
wyzwolenia człowieka, wielka idea socjalizmu. Tą ideą żyła, o nią walczyła przez dziesiątki
lat polska klasa robotnicza, tę ideę wciela dziś zwycięsko w czyn, przekształca ją w
rzeczywistość pod przewodem klasy robotniczej naród polski.

Oczywiście, idee przeobrażają się w rzeczywistość tylko w procesie konkretnych walk
klasowych, w których kierującą siłą jest partia rewolucyjna. Wiemy dziś, nie tylko z własnych
przeżyć, ale z doświadczeń historycznych zarówno polskiego, jak i międzynarodowego ruchu
robotniczego — czym jest partia rewolucyjna, jaka jest jej rola i znaczenie dla zwycięstwa
rewolucji proletariackiej, dla realizacji idei socjalizmu.

Cóż stanowi o sile naszej partii?

O sile jej stanowi więź z masami pracującymi w walce o urzeczywistnienie wielkiej idei
proletariatu, idei, która ożywia polską klasę robotniczą, idei, która tkwi głęboko w sercach
polskich mas pracujących — idei wyzwolenia człowieka z wszelkich form wyzysku i
przemocy, idei nieustannego podnoszenia dobrobytu mas, wzbogacania ich życia, pogłębiania
kultury.

O sile partii stanowi to, że jest ona awangardą klasy robotniczej — najbardziej rewolucyjnej i
przodującej klasy w obecnej epoce historycznej. O sile partii proletariatu stanowi to, że jest
ona jedyną partią, która kieruje się programem opartym na naukowym poznaniu praw
rozwoju społecznego, że jest jedyną partią torującą ludzkości drogę w przyszłość ku lepszym
i doskonalszym formom bytu społecznego i rozwoju człowieka, ku jego najpełniejszej
wolności

i

twórczości.

Dlatego wzorem i przykładem jest dla nas bohaterska Wszechzwiązkowa Komunistyczna
Partia (bolszewików), która pod kierownictwem genialnych wodzów proletariatu — Lenina i
Stalina — stojąc na czele mas w okresie Wielkiego Października pierwsza dokonała
historycznego wyłomu w światowym systemie kapitalizmu. To partia pod wodzą Stalina
zabezpieczyła ludowi pracującemu ZSRR zwycięstwo w walce o zbudowanie nowego ustroju
i społeczeństwa socjalistycznego, a dziś kroczy zwycięsko ku komunizmowi. To partia
kierowana przez genialnego stratega i wodza — Józefa Stalina — zabezpieczyła narodom
ZSRR historyczne zwycięstwo nad faszyzmem w drugiej wojnie światowej, dopomogła
polskiemu ludowi pracującemu i innym narodom do zrzucenia jarzma kapitalizmu, nie
szczędzi nam i innym narodom braterskiej pomocy w naszym budownictwie socjalistycznym
i sprawia, że ZSRR stał się dziś ostoją i nadzieją całej postępowej ludzkości w walce o
utrwalenie pokoju światowego.

Wznosząc potężne budowle komunizmu i przeobrażając przyrodę dla potrzeb człowieka,
ZSRR pod wodzą WKP(b) stał się dziś gwiazdą przewodnią, wskazującą ludzkości
niezawodną drogę dalszego wspaniałego rozwoju.

O sile partii stanowi także jej organizacja, jej zwartość wewnętrzna oraz jej najściślejsza więź
codzienna z wielomilionowymi masami bezpartyjnych ludzi pracy, jej wczucie się w tętno
życia tych mas, w ich potrzeby i troski, w tym celu, aby umiejętnie pokierować walką o
interesy mas pracujących, o ich całkowite zwycięstwo zgodnie z wielką ideą socjalizmu.
Polski ruch robotniczy, w którego zorganizowanych szeregach miałem szczęście, wraz z
wieloma towarzyszami, obecnymi tu na sali, uczestniczyć w ciągu przeważającej części
swego życia, bierze za wzór sławną, bohaterską i pełną zwycięstw drogę WKP(b). Od
wielkiego i genialnego wodza WKP(b). Józefa Stalina — wielkiego teoretyka socjalizmu,
kontynuatora

twórców

nauki

marksizmu-leninizmu,

opartej

na

doświadczeniach

międzynarodowego ruchu robotniczego — Polska Zjednoczona Partia Robotnicza uczy się
kierować walką mas pracujących i ich ofiarną pracą nad budownictwem fundamentów
socjalizmu.

A cóż jest źródłem sił umysłowych i moralnych pojedynczego człowieka, źródłem jego
wzrostu i rozwoju, cóż jest źródłem wzrostu i rozwoju każdego z nas spośród wielotysięcznej
rzeszy aktywistów partyjnych, źródłem wzrostu i rozwoju społecznego każdego w Polsce
człowieka pracującego — robotnika, chłopa, inteligenta?

Źródłem sił umysłowych i moralnych, źródłem wzrostu i rozwoju każdego z nas są idee, o
wcielenie których walczy nasza partia — kiedy jesteśmy stopieni z nią czynem, sercem i
myślą w jedną całość w każdej chwili swego życia, jeśli stanowimy nieodłączną cząstkę siły
partii, jeżeli jesteśmy bezgranicznie wierni jej wskazaniom ideologicznym. Miliony ludzi
bezpartyjnych darzą dziś partię naszą bezgranicznym zaufaniem, ponieważ dzieje partii, jej
walka, jej ideologia, jej program, jej osiągnięcia, jej wskazania odpowiadają ich uczuciom,
ich potrzebom, ich poczuciu słuszności. Ufność mas, ich wiara w słuszność wskazań partii,
poparcie mas dla haseł partii — to właśnie niezawodne źródło jej siły.

Ale dla nas, członków partii, jest ona ponadto niezastąpioną i nieprzerwaną szkołą życia,
szkołą hartu bojowego, szkołą myśli i uzdolnień osobistych. Jest ona dla każdego z nas wielką
wychowawczynią, przewodniczką, źródłem siły i otuchy w najtrudniejszych nawet chwilach
w życiu. Z uczuciem więzi z partią łatwo byłoby także zginąć w walce, oddać jej ostatnie swe
tchnienie, gdyby zaszła tego potrzeba. Z jej imieniem na ustach, za jej idee — oddawały życie
setki i tysiące najlepszych bojowników, najlepszych synów i córek polskiej klasy robotniczej i
narodu. Partia jest źródłem kształtowania i umacniania najszlachetniejszych uczuć w
człowieku. Ona to umacniała w naszych sercach miłość dla kraju ojczystego, gorący
proletariacki patriotyzm, który łączy się nierozerwalnie z poczuciem solidarności
międzynarodowej, z wielką internacjonalistyczną ideą walki o socjalizm. Dzięki partii i jej
bojowej, rewolucyjnej ideologii proletariackiej uchwyciliśmy głęboką więź dziejowych losów
własnego narodu polskiego i jego najżywotniejszych interesów — z walką klasy robotniczej,
z wiarą w zwycięstwo socjalizmu.

Nasz naród, który całym sercem czerpie z tysiącletniego dorobku poprzednich pokoleń,
wkroczył osiem lat temu na nową drogę dziejową.

Stał się on narodem robotników i chłopów, którzy zerwali pęta, krępujące ich w ciągu
wieków. Szybko rośnie dziś w siły nasza umiłowana Ojczyzna. Dzięki nowym możliwościom
zdobycia wykształcenia i kwalifikacji — wyzwalają się i wydobywają z mas ludowych
niezwykłe talenty, uzdolnienia i wytrwałość w pracy. Otwiera to przed naszym narodem
olbrzymie perspektywy.

Dla nas, ludzi partii, troska o prostego człowieka, człowieka o zwykłym — ale jakże czułym
— sercu, troska o lepsze jego życie, o lepszy jego los i przyszłość jest sprawą najświętszą.
Tą troską kierujemy się również, kiedy nawołujemy do wzmożonej pracy, kiedy budzimy w
sercach milionów ludzi poczucie dumy z wyników swej pracy, kiedy budzimy pęd do
szlachetnego współzawodnictwa, kiedy nawołujemy do wytrwałości i hartu, do
przełamywania trudności, trudności wzrostu, których nie podobna ominąć przy tak wielkim
zasięgu zadań, jakie mamy przed sobą, trudności, które musimy i potrafimy przełamać szybko
na

naszej

drodze

do

socjalizmu.

Należymy do obozu pokoju, do obozu, który poczuwa się do odpowiedzialności za losy
własnego narodu i za losy ludzkości, za losy jej kultury, za jej obronę przed pożogą rozpalaną
przez imperialistycznych ludobójców.

Jest naszą ambicją, aby zapewnić obecnemu i podrastającemu pokoleniu pełne napięcia i
twórczych poszukiwań bogate życie w warunkach pracy pokojowej, opartej na nowych
stosunkach między narodami, stosunkach, których wzór daje nam Wielki Związek Radziecki.
Nie ma nic bardziej zaszczytnego, jak sprostać temu zadaniu i pokrzyżować zbrodnicze plany
podpalaczy świata.

Partia nasza i jej kierownictwo powierzyły mi jako swemu długoletniemu członkowi
odpowiedzialne zadania organizacyjne i państwowe. Sądzę więc, że te serdeczne uczucia,
które z okazji mego sześćdziesięciolecia polskie masy pracujące wyraziły nie tylko w
słowach, ale przede wszystkim w czynach, w pracy produkcyjnej, w zobowiązaniach
twórczych 1 współzawodnictwie socjalistycznym, dotyczą w całości partii, są wyrazem
uznania dla jej wysiłków i zasług. W jej imieniu przede wszystkim pragnę złożyć najgorętsze
podziękowanie uczestnikom współzawodnictwa, realizatorom twórczych zobowiązań i
czynów produkcyjnych oraz wszystkim, którzy w listach, utworach, wypowiedziach i w
różnych innych formach dali wyraz swym życzeniom, pozdrowieniom i uczuciom w związku
z moim sześćdziesięcioleciem. Co się mnie osobiście tyczy, staram się wypełniać powierzone
mi zadania w miarę mych sił i umiejętności. Chciałbym zapewnić was, towarzysze, że
niczego nie pragnę więcej, jak sprostać godnie tym zadaniom.

Oczywiście, zadaniom kierowania polityką partii, zadaniom prawidłowego wytyczania
kierunku rozwoju i umacniania naszego państwa ludowego — może sprostać tylko jednolity,
zwarty, doświadczony i zahartowany w walce zespół ludzi, tylko kolektyw bezgranicznie
wierny sprawie proletariackiej t wielkiej idei socjalizmu, umiejący stosować w swej

codziennej

pracy

naukowe

metody

marksizmu-leninizmu.

Partia nasza ma taki zespół ludzi — jest nim Komitet Centralny partii, jej Biuro Polityczne.
Kierownictwo PZPR strzeże też jak najwierniej zasady sojuszu robotniczo-chłopskiego i
ścisłej współpracy z innymi stronnictwami i organizacjami, stanowiącymi oparcie polityczne
władzy ludowej. W swej codziennej pracy organizacyjnej i ideologicznej kierownictwo partii
opiera się na ofiarnym wysiłku wielu tysięcy aktywistów, wypełniających z najwyższym
oddaniem wspólną wolę partii, która od dziesiątków lat kroczy na czele polskiej klasy
robotniczej, a dziś stała się partią, której zaufał naród polski, partią bojowników o najwyższe
potrzeby i cele narodu, o jego siłę, wielkość i twórczą, szczęśliwą przyszłość.

„Trybuna Ludu" 19 kwietnia 1952 r.