Ballada o mumiach

Dwaj znakomici uczeni,
w Gizeh czy te w Chartumie,

ż

na ogowo spod ziemi

ł

wydobywali mumie.
Jeden mumi wykopa

ę

ł

i krzykn : - Cha, cha, cha!

ął

Oto jest mumia ch opa,

ł

czyli mumia fellacha!
Drugi mumi otrzepa ,

ę

ł

spojrza przez okulary:

ł

- To mumia Amenotepa,
pomyli e si stary!

ł ś ę

I rzucili robot ,

ę

i zacz li si kopsa

ę

ę

ć

krzycz c: - To Amenotep!

ą

- Nie, poznaj Cheopsa!

ę

arli si nies ychanie,

Ż

ę

ł

ju by o z nimi krucho,

ż

ł

a wtem mumia, jak wstanie,
jak ci ich buchnie w ucho!
I ka demu na g owie

ż

ł

nabi a du

liwk ...

ł

żą ś

ę

Spojrzeli staruszkowie:
- Ona ma rogatywk !

ę

To nie adna pokraka

ż

w staroegipskim stylu,
to mumia krakowiaka
tu nad brzegami Nilu.
Zacz li j odwija ,

ę ą

ć

ju widna g owa, szyja,

ż

ł

o, ju zaczyna cija :

ż

ć

- Hej krakowiaczek ci ja!
- Le ymy tu i czekamy,

ż

bo my dumni i szumni,

ś

co prawda serc ju nie mamy,

ż

lecz na có serce mumii...?

ż

A jak e tam w ojczy nie,

ż ż

ź

czekaj na nas do dzisiaj?

ą

Wtem, jak si nie obli nie,

ę

ź

o rany, ale cizia!
Brzuch wci gn , dopi pasa,

ą ął

ął

ju znika za ni w bluszczach.

ż

ą

Hej, starsza nasza rasa
ni si przypuszcza!

ż ę

Wpisa (-a): Ma gorzata "Zuzanka" Krzy aniak

ł

ł

ż