KateWalker

MiesiącwAndaluzji

Tłu​ma​cze​nie:

JanKa​bat

PROLOG

Na ciem​nym nie​bie świe​cił księ​życ, kie​dy Rose za​mknę​ła za

sobąostroż​niedrzwi.Skrzy​wi​łasięwdu​chu,sły​szącjękza​rdze​-
wia​łychza​wia​sów,iza​sty​głaprze​ra​żo​na;cze​ka​ła,ażktośpo​ru​-
szysięnagó​rze,takjakzro​biłtojejoj​czympra​wietrzymie​sią​-
cetemu.Wdomujed​nakpa​no​wa​łaci​sza,choćwie​dzia​ła,żeza
brud​ny​miokna​minapię​trachkry​jesiękil​kaosób.

Dzię​ko​wa​łaBoguzablaskksię​ży​ca,któ​ryoświe​tlałjejścież​kę

bie​gną​cąkuuli​cy.Byłapew​na,żeniepo​tkniesięośmie​ci,któ​-
rewa​la​łysięwszę​dzie,aleza​nimdo​tar​łapokil​kumi​nu​tachdo
dro​gi, mu​sia​ła zma​gać się z pa​nicz​ną my​ślą, że na​ro​bi ha​ła​su.
Wkaż​dejchwi​liocze​ki​wa​łakrzy​ku,któ​ryza​alar​mu​jemiesz​kań​-
cówsqu​atu.

Zwłasz​czajed​ne​gomiesz​kań​ca,bar​dzonie​bez​piecz​ne​go.
Sta​ra​łasięniemy​ślećoczło​wie​ku,któ​re​gopo​rzu​ca​ła,swe​go

nie​gdy​siej​sze​go wy​baw​cę. Mu​sia​ła go zo​sta​wić, by nie po​grą​-
żyćsiędokoń​ca.

Było iro​nią losu, że ucie​ka​jąc przed znie​na​wi​dzo​nym oj​czy​-

mem, trak​to​wa​ła ten squ​at miesz​czą​cy się w ele​ganc​kiej nie​-
gdyś ka​mie​ni​cy, jak sank​tu​arium, a po​tem prze​ko​na​ła się, że
wpa​dłazdesz​czupodryn​nę.

‒Och,Jett…
Wy​rzu​ci​łatozsie​biebez​wied​nieina​tych​miastpo​ja​wiłsięob​-

raz jego mu​sku​lar​ne​go cia​ła na brud​nej pod​ło​dze ich sy​pial​ni,
jegogło​wyodłu​gichczar​nychwło​sach,zło​żo​nejnaoliw​ko​wych
ra​mio​nach. Za​wsze tak spał, na​wet po na​mięt​nym ak​cie mi​ło​-
snym. Wie​dzia​ła jed​nak, że to tyl​ko po​zo​ry. Wy​star​czał je​den
nie​znacz​ny ruch albo dźwięk, by na​tych​miast się bu​dził, od​zy​-
sku​jącwoka​mgnie​niuprzy​tom​ność.

Kie​dy wy​cho​dzi​ła, po​ru​szył się przez sen. Wy​mam​ro​ta​ła coś

oubi​ka​cji;tyl​kodla​te​goznówzło​żyłgło​węnara​mio​nach.

„Wra​cajza​raz”–na​ka​załbur​kli​wie.

„Dajmimi​nu​tę”.
Za​mie​rza​ła być nie​obec​na u jego boku nie przez mi​nu​tę, ale

jużza​wsze.Leczna​wetgdybie​gładro​gą,czu​łacośroz​dzie​ra​ją​-
ce​go.Byłotopo​czu​ciestra​tyitę​sk​no​tyzatym,oczymnie​gdyś
ma​rzy​ła,acooka​za​łosięwiel​kimoszu​stwem.

Gdy​by tyl​ko… jed​nak nie było żad​nych szans na „gdy​by tyl​-

ko”.Nieist​nia​ładlaniejprzy​szłośćztymczło​wie​kiem,dlaktó​-
re​go tak głu​pio stra​ci​ła gło​wę i któ​re​mu od​da​ła cia​ło i du​szę,
za​nimsięzo​rien​to​wa​ła,jakijestna​praw​dę.

Na​le​ża​ło się do​my​ślić, że to ża​den ry​cerz na bia​łym ko​niu,

kie​dy przy​gar​nął ją z uli​cy, i to do​słow​nie. Jed​nak sa​mot​na
i opusz​czo​na, dzię​ko​wa​ła Bogu za każ​dą po​moc, schwy​ta​na
w sieć, w któ​rą od sa​me​go po​cząt​ku za​czął ją wplą​ty​wać. Nie
mo​gładłu​żejigno​ro​waćdo​wo​dówświad​czą​cychotym,żeupra​-
wiał od​ra​ża​ją​cy pro​ce​der han​dlu nar​ko​ty​ka​mi, co kosz​to​wa​ło
jużży​ciejed​ne​gozesqu​at​te​rów.

Dla​te​go mu​sia​ła się stąd na​tych​miast wy​do​stać, nie pa​trząc

zasie​bie.

Usły​sza​łanad​jeż​dża​ją​cesa​mo​cho​dy.Po​li​cjajużdzia​ła​ładzię​ki

jejin​for​ma​cji;zro​zu​mia​ła,żemanie​wie​lecza​su.

Od​da​li​ła się od bu​dyn​ku, któ​ry przez ostat​nie kil​ka mie​się​cy

byłjejje​dy​nymdo​mem,iskry​łasięzanaj​bliż​szymna​roż​ni​kiem.
Nauli​cypo​ja​wiłsiękon​wójra​dio​wo​zówiza​trzy​małgwał​tow​nie
przedwej​ściemdosqu​atu.

Ozna​cza​ło to ko​niec. Ale tak na​praw​dę ni​g​dy nic się nie za​-

czę​ło,ajejna​iw​nośćniepo​zwa​la​łado​strzecrze​czy​wi​sto​ści,do​-
pó​kiniebyłopra​wiezapóź​no.

ROZDZIAŁPIERWSZY

Na​iroRojaMo​re​nowy​siadłzeswo​je​gopry​wat​ne​good​rzu​tow​-

caiskrzy​wiłsię,czu​jącnatwa​rzygwał​tow​nypo​wiewlo​do​wa​te​-
gopo​wie​trzaidesz​czu.

‒Per​di​cion–za​klął,pod​no​sząckoł​nierzma​ry​nar​ki.–Pada!
Zwy​czaj​narzeczwAn​glii;zda​wa​łosię,żepo​go​damuprzy​po​-

mi​na, jak bar​dzo nie​na​wi​dzi tego miej​sca. Był to Lon​dyn; wie​-
rzyłkie​dyś,żejegoży​ciemożeza​cząćsięnanowo,tym​cza​sem
za​bra​nomuser​ceiod​rzu​co​nojebezwa​ha​nia.

Zszedłposchod​kach,awspo​mnie​nia,któ​regoprze​śla​do​wa​ły,

nie mia​ły nic wspól​ne​go z tem​pe​ra​tu​rą, po​mi​ja​jąc fakt, że
w tym prze​klę​tym domu za​wsze było zim​no. Prócz tych chwil,
kie​dyuda​wa​łomusięprze​ko​naćRed,bydzie​li​łaznimsfa​ty​go​-
wa​nyicia​snyśpi​wór.

W rze​czy​wi​sto​ści nie cho​dzi​ło o po​go​dę czy dom. Cho​dzi​ło

ochłódwy​wo​ła​nyzdra​dą.Chłódser​ca,któ​rewy​da​wa​łomusię
nie​gdyś peł​ne cie​pła i szczo​dre. Do​pó​ki go nie zo​sta​wi​ła z ni​-
czymiznik​nę​łazjegoży​ciawnoc​nejciem​no​ści.

No cóż, krzyż na dro​gę, po​wie​dział so​bie, i otrzą​snął się ze

wspo​mnień,po​temwsiadłdocze​ka​ją​ce​gonańsa​mo​cho​du.Nie
miałocho​tysięzaniąuga​niać,na​wettegonieroz​wa​żał.Zaj​mo​-
wałgopo​wrótnałonoro​dzi​ny–po​jed​na​nie,któ​re​goswo​impo​-
stę​po​wa​niem omal nie zni​we​czy​ła. Po​ja​wi​ła się dru​ga szan​sa,
a on nie za​mie​rzał jej prze​pu​ścić. Wy​pra​wa do Lon​dy​nu mia​ła
byćostat​nimeta​pemza​da​nia,ja​kieso​biewy​zna​czył.

‒Da​creStre​et–po​wie​działdokie​row​cy.Miałtyl​kona​dzie​ję,

że męż​czy​zna wie, gdzie jest to prze​klę​te miej​sce; nie znaj​do​-
wa​łosięwżad​nejczę​ścimia​sta,wktó​rejzwy​kleby​wał.

Na​iroroz​siadłsię,marsz​czącczo​ło.Mu​siałpo​je​chaćdomia​-

sta, zro​bić swo​je i do​trzy​mać obiet​ni​cy zło​żo​nej Esme​ral​dzie.
Byłtylewi​nienswo​jejsio​strze;li​czy​łosiętyl​kojejuszczę​śli​wie​-
nie.Natymkoń​czy​łysięjegozo​bo​wią​za​nia.

Lo​uise nie mo​gła za​cho​ro​wać w gor​szym mo​men​cie, aku​rat

tegodnia,po​wie​dzia​łaso​biewdu​chuRose;wes​tchnę​ła,zma​ga​-
jącsięznie​sfor​nymru​dymko​smy​kiem,któ​ryznówwy​su​nąłsię
zesta​ran​niewią​za​ne​gowar​ko​cza.Jejza​zwy​czajsu​mien​naido​-
sko​na​le zor​ga​ni​zo​wa​na asy​stent​ka mu​sia​ła czuć się źle już po​-
przed​nie​go dnia, o czym świad​czył ba​ła​gan w re​cep​cji,
azwłasz​czapo​pla​mio​nykawąter​mi​narzspo​tkań.

Roseniepo​trze​bo​wa​łażad​nychprzy​po​mnień.Spo​tka​nieumó​-

wio​no przed ty​go​dniem, kie​dy to usły​sza​ła w te​le​fo​nie głos
o cięż​kim ob​cym ak​cen​cie, na​le​żą​cy do se​kre​tar​ki Na​ira Roja
Mo​re​ny.

‒Na​iroRojaMo​re​no…–mruk​nę​łaRose,wpa​tru​jącsięwroz​-

ma​za​ne sło​wa w ter​mi​na​rzu. Naj​star​szy syn ary​sto​kra​tycz​nej
ro​dzi​ny hisz​pań​skiej, jak po​in​for​mo​wa​ła ją ko​bie​ta. I chciał
zniąroz​ma​wiaćosuk​niślub​nej?

Za​mie​rza​łapo​czy​taćotymHisz​pa​nieze​szłe​gowie​czo​ruwin​-

ter​ne​cie,alejejmat​kaczu​łasiętaknie​do​brze,żeRoseniemia​-
łaanijed​nejwol​nejchwi​li.

Kie​dyotrzy​ma​łamejlzpo​twier​dze​niemspo​tka​nia,byławnie​-

bo​wzię​ta. Ra​tu​nek w ostat​nim mo​men​cie. Opie​ka nad mat​ką
po​chła​nia​ławszyst​kiejejza​so​byicałąener​gię,fi​zycz​nąiumy​-
sło​wą. Od wie​ków nie mia​ła żad​ne​go zle​ce​nia. Wszyst​ko przez
klę​skęmał​żeń​stwaizwią​za​nyztymskan​dal.Za​le​ga​łazespła​-
ta​mi za bu​tik, z tru​dem po​kry​wa​ła kosz​ty miesz​ka​nia. Ale je​śli
tenNa​iroMo​re​nona​praw​dęchciał,żebyza​pro​jek​to​wa​łasuk​nię
ślub​nąjegosio​strywrazzzestro​ja​midru​hen,dziew​czy​nekrzu​-
ca​ją​cych kwiat​ki i nie​zli​czo​nych pa​ziów w or​sza​ku pan​ny mło​-
dej,tomo​głojątoura​to​waćprzedban​kruc​twem.Oca​lićjejre​-
pu​ta​cję,fi​nan​se,możena​wetży​ciemat​ki.

Jayto​czy​ładłu​gąibo​le​snąwal​kęzra​kiem.Osła​bio​napoche​-

mio​te​ra​pii i ope​ra​cji, za​czę​ła do​pie​ro od​zy​ski​wać siły. Ja​ki​kol​-
wiekstresmógłsięoka​zaćnie​bez​piecz​ny;Roseniechcia​łamy​-
ślećotym,żewszyst​kozo​sta​niezni​we​czo​ne,zwłasz​czapodłu​-
gimdzie​się​cio​let​nimokre​sieod​bu​do​wy​wa​niawza​jem​nychre​la​-
cjizmat​ką.

Jejary​sto​kra​tycz​nygośćmiałsięzja​wićladachwi​la.Stu​ka​jąc

nie​cier​pli​wiedłu​go​pi​semoter​mi​narz,Rosepa​trzy​łazezmarsz​-

czo​nym czo​łem na deszcz za oknem pra​cow​ni. Trud​no w taki
dzieńwy​obra​żaćso​bieślublet​niąporą.

Jettnie​na​wi​dziłdesz​czu,zwłasz​czawzim​nymsqu​acie.Wie​le

ta​kichdnimu​sie​lispę​dzaćprzy​tu​le​nidosie​bie…

Podwpły​wemmrocz​nychwspo​mnieńupu​ści​ładłu​go​pis,któ​ry

spadłnapod​ło​gęiwto​czyłsiępodszkla​nąga​blot​kę.

‒Niechtodia​bli…
Aku​rat w mo​men​cie, gdy pro​wa​dzi​ła po​szu​ki​wa​nia na czwo​-

ra​kach, ktoś otwo​rzył drzwi, a ona po​czu​ła po​wiew chłod​ne​go
po​wie​trza.

‒Prze​pra​szam!Chwi​lecz​kę!
‒Danada.
Byłtopod​nie​ca​ją​cygłos,głę​bo​ki,mrocz​ny,opięk​nymak​cen​-

cie.

Oczy​wi​ście!Hisz​pań​skiary​sto​kra​ta…jakonsięna​zy​wał?Na​-

irocośtam.Na​gleuświa​do​mi​łaso​bie,jakmusiwy​glą​dać,wy​pi​-
na​jącsięnanie​go,więcza​nur​ko​wa​łapo​now​nieiude​rza​jącgło​-
wąome​bel,chwy​ci​łapió​ro,apo​temod​wró​ci​łasięzza​mia​rem
wsta​nia.

Przy​szłomudogło​wy,żemożepo​cze​kać.Zza​do​wo​le​niemna​-

pa​wał się wi​do​kiem okrą​głe​go ty​łecz​ka, któ​re​go wła​ści​ciel​ka
szu​ka​ła cze​goś pod ga​blot​ką. Oparł się ze skrzy​żo​wa​ny​mi na
pier​sirę​ka​miodrzwi,czu​jącjed​no​cze​śnieude​rze​nianie​spo​koj​-
ne​gopul​su.

Je​śliniespo​dzie​wałsięcze​gośpod​czastejnie​chcia​nejpo​dró​-

żydoAn​glii,toodro​bi​nyzmy​sło​wychprzy​jem​no​ści.Miałtylena
gło​wiewzwiąz​kuzpla​no​wa​niemuro​czy​sto​ściwHisz​pa​nii,nie
wspo​mi​na​jącowy​ma​ga​niachprzy​szłychte​ściówjegosio​stry,że
po​zwo​liłso​bietyl​konadwadniod​po​czyn​kuodtegoca​łe​gocha​-
osu,któ​rywią​załsięześlu​bemstu​le​cia.

Te​raz,ma​jącprzedsobąko​bie​cewdzię​ki,za​pra​gnąłprze​dłu​-

żyćtenokresspo​ko​ju.

Upły​nę​ło dużo cza​su – zbyt dużo – od kie​dy za​znał w łóż​ku

przy​jem​no​ści z ko​bie​tą. Śmier​tel​na cho​ro​ba ojca, ko​niecz​ność
pra​cy w ro​dzin​nych ma​jąt​kach, od​bu​do​wa​nie nad​szarp​nię​tej
for​tu​nyMo​re​nów,noioczy​wi​ścieza​rę​czy​nyinad​cho​dzą​cyślub
Esme​ral​dyniepo​zwa​la​łynazbytwie​lewol​nychchwil.

Na​gle ta per​spek​ty​wa kil​ku​dnio​we​go re​lak​su, na​wet w sza​-

rym i desz​czo​wym Lon​dy​nie, za​czę​ła do nie​go sil​nie prze​ma​-
wiać.

‒Mam!
Uśmiech​nąłsię,sły​szącnutętrium​fuwgło​sieko​bie​ty,jed​nak

ten uśmiech za​marł mu na ustach, kie​dy zo​ba​czył, jak uno​si
gło​wę.

Rudewło​sy.Jegooso​bi​steprze​kleń​stwo.Te​razkasz​ta​no​wa​te,

nie ja​sno​czer​wo​ne, któ​re tak ko​chał w ko​bie​cie, któ​ra kie​dyś
wy​peł​nia​łajegodni,na​wie​dza​łajegosny.

Red…
Echo wła​sne​go gło​su roz​brzmie​wa​ło mu w gło​wie, pod​czas

gdyzewszyst​kichstronna​pły​wa​ływspo​mnie​nia.Wal​czyłznimi
cały czas, sta​ra​jąc się od​bu​do​wać swo​je ży​cie, wy​do​być z ba​-
gna,wja​kiesięza​mie​ni​ło.Ostat​niarzecz,ja​kiejpra​gnął,topo​-
wrót cze​go​kol​wiek, co łą​czy​ło go z cza​sem, kie​dy to miesz​kał
wLon​dy​nie,wcał​ko​wi​cieod​mien​nychoko​licz​no​ściach.

Scar​lett… szkar​łat. To wła​śnie na​zwa tego sa​lo​nu, któ​ry

Esme​ral​daka​za​łamuzna​leźć,przy​wo​ła​łatewszyst​kiemy​śli.

‒Prze​pra​szam…au!
Unio​sła gło​wę, nie kry​jąc ra​do​ści ze zna​le​zie​nia tego, cze​go

szu​ka​ła,iude​rzy​łasiętwa​rząopół​kę.Odrazupo​spie​szył,wy​-
cią​ga​jącdoniejrękę.

‒Pro​szęmipo​zwo​lić…
Rose po​my​śla​ła, że na dźwięk tego gło​su każ​da ko​bie​ta od

razubyzmię​kła,ado​tykjegodło​niprzy​po​mi​nałkon​taktzprze​-
wo​demelek​trycz​nympodna​pię​ciem.

‒Dzię…dzię​ku​ję.
Kon​tu​zja, ja​kiej do​zna​ła, przy​pra​wi​ła ją o łzy, więc mru​ga​ła,

kie​dypod​no​siłjązpod​ło​gi;zna​la​złasiębli​skonie​go,takbli​sko,
żenie​malopar​łasięojegopierś,za​nimod​zy​ska​łarów​no​wa​gę.

Po​czu​łagwał​tow​necie​płosil​ne​gomę​skie​gocia​ła,ajejzmy​sły

za​ata​ko​wa​ła woń skó​ry, ja​kiejś cy​tru​so​wej wody po go​le​niu,
atak​żedesz​czuiwia​tru,któ​rewtar​gnę​łyzanimzuli​cy.

Na​gle, szo​ku​ją​co, w jej my​ślach po​ja​wi​ło się tyl​ko jed​no sło​-

wo,je​denmęż​czy​zna,jed​nowspo​mnie​nie.

Jett…

Nie!
Dla​cze​go o nim po​my​śla​ła? Upły​nę​ło nie​mal dzie​sięć lat od

tam​tej nocy, kie​dy ucie​kła ze squ​atu. Dzie​sięć lat, kie​dy to bu​-
do​wa​ła swo​je ży​cie na nowo. Do chwi​li, gdy po​ja​wił się tu ten
hisz​pań​ski ary​sto​kra​ta, by po​roz​ma​wiać z nią o suk​ni ślub​nej
swo​jejsio​stry.

Zle​ce​nie, któ​re​go tak roz​pacz​li​wie po​trze​bo​wa​ła. Pierw​szy

raz, kie​dy po​pro​szo​no ją o za​pro​jek​to​wa​nie cze​goś na​praw​dę
świa​to​we​go.

‒Nicminiejest…
‒Denada.
I znów ten sek​sow​ny ak​cent przy​wo​łał wspo​mnie​nia in​ne​go

męż​czy​zny,wktó​re​gosło​wachwy​czu​wa​łosięcieńtejeg​zo​tycz​-
nejwy​mo​wy.

Byłojed​naknie​moż​li​we,byJettno​siłpo​dob​nygar​ni​tur,na​da​-

ją​cytemuczło​wie​ko​wiwy​glądko​gośwszech​po​tęż​ne​goiwspa​-
nia​łe​go,alboszy​tenamia​rębuty.Jettni​g​dyniemiałgar​ni​tu​ru.
Po​dob​nie jak ona, mu​siał się za​do​wo​lić jed​nym ubra​niem na
zmia​nę.Wtychdaw​nychcza​sachwie​sza​łanadrzwiachichża​-
ło​snej sy​pial​ni je​dy​nie pod​ko​szu​lek i dżin​sy, czy​li to, w czym
ucie​kłaprzednie​chcia​nąna​pa​stli​wo​ściąoj​czy​ma.

Od​zy​ska​ła już ostrość wzro​ku i te​raz pa​trzy​ła w rzeź​bio​ne

twar​de rysy naj​bar​dziej nie​zwy​kłe​go czło​wie​ka, ja​kie​go kie​dy​-
kol​wiek wi​dzia​ła. Bursz​ty​no​we oczy oko​lo​ne czar​ny​mi rzę​sa​mi
wle​pia​ły w nią go​rą​ce spoj​rze​nie. Wy​dat​ne szczu​płe po​licz​ki,
po​kry​te ciem​nym za​ro​stem. I usta przy​wo​dzą​ce na myśl
grzech…Cie​płe,zmy​sło​wepeł​newar​giod​sła​nia​ją​ceostrebia​łe
zęby.

Zna​łaichdo​tyk,wie​dzia​ła,jaksma​ku​ją…
‒Jett…
Nie po​wstrzy​my​wa​ła się tym ra​zem. To imię wy​rwa​ło jej się

wraz z od​de​chem, kie​dy so​bie uświa​do​mi​ła, kim jest ten czło​-
wiek.

Czło​wiek,któ​rykie​dyśwy​peł​niałjejdniina​wie​dzałnoce.Na​-

wetpouciecz​cetrwałwjejmy​ślach,awspo​mnie​niaonimwy​-
ry​wa​łyjązesnu,kie​dybu​dzi​łasięzło​mo​czą​cymser​cem.Czło​-
wiek, któ​re​go mu​sia​ła wy​dać po​li​cji, do​wie​dziaw​szy się o po​-

cho​dze​niupie​nię​dzy,któ​rena​glezdo​był.

‒ Jett? – po​wtó​rzył ni​czym echo jej py​ta​nie, wpa​tru​jąc się

wniązuwa​gą.

Zmru​żyłteswo​jenie​zwy​kłeoczyicof​nąłsięokrok.
‒Red…niewie​dzia​łem,żetupra​cu​jesz.
Nie wie​dział… może na​praw​dę tra​fił tu przez przy​pa​dek.

Może jej nie po​szu​ki​wał. Po tylu la​tach… po co? Wszyst​ko to
byłokosz​mar​nymka​pry​semlosu.

Jed​naktonjegogło​suprzy​pra​wiłjąouciskwdoł​ku;uświa​do​-

mi​łaso​bie,żejestzu​peł​niesama.Lo​iu​sedaw​nojużwy​szła.

‒Ajaniewie​dzia​łam,żepra​cu​jeszdlaNa​iraMo​re​ny.
Skrzy​wił usta w gry​ma​sie przy​po​mi​na​ją​cym uśmiech, po​zba​-

wio​nyjed​nakodro​bi​nycie​pła.Jegowzrokzda​wałsięjąprze​szy​-
wać.

‒Niepra​cu​ję…tojaje​stemNa​iroMo​re​no.Przy​je​cha​łemspo​-

tkaćsięzpa​niąCa​val​lie​ro.Och…mojadro​gaRed…–Uśmiech​-
nął się sze​rzej. – My​śla​łaś, że chcia​łem się z tobą spo​tkać? Że
ści​gał​bymciępotylula​tach?

Tak, bra​ła pod uwa​gę taką moż​li​wość, wi​dział to na jej pięk​-

nejtwa​rzy.Mło​dadziew​czy​na,któ​rąznałnie​gdyśjakoRed,za​-
wszemia​łaza​dat​kinaład​nąko​bie​tę,aleni​g​dysięniespo​dzie​-
wał,żewy​ro​śnienako​gośtakpo​cią​ga​ją​ce​go.

Ku​szą​cy ty​łe​czek sta​no​wił je​dy​nie drob​ną część szczu​płej,

zgrab​nejfi​gu​ry,pod​kre​ślo​nejprzezkre​mo​wąko​ron​ko​wąbluz​kę
i gra​na​to​wą ob​ci​słą spód​ni​cę. Wło​sy, któ​rych nie​gdy​siej​szy ja​-
skra​wy ko​lor był źró​dłem jej prze​zwi​ska, od​zna​cza​ły się te​raz
sub​tel​niej​szym od​cie​niem, choć gdzie​nie​gdzie moż​na było do​-
strzecczer​wień.Telek​kosko​śneorze​cho​weoczywy​da​wa​łysię
jesz​czebar​dziejko​cieniżkie​dyś.

Otrzą​snął się gwał​tow​nie z tych my​śli. Była ostat​nią oso​bą,

któ​rej obec​no​ści pra​gnął​by w swo​im świe​cie. Czyż nie​mal nie
zruj​no​wa​łamuży​ciatylelattemu?Młod​szyode​ka​dęiowie​le
bar​dziejna​iw​ny,za​ry​zy​ko​wałwszyst​kodlakil​kunocybez​myśl​-
nejna​mięt​no​ści.Byłna​wetbli​skitego,bydaćjejcząst​kęswe​go
ser​ca, a od​krył, że jest dla niej ni​czym; wy​star​czy​ła obiet​ni​ca
na​gro​dyzain​for​ma​cję.

‒ Za​bra​ło​by mi to spo​ro cza​su, nie są​dzisz? Dzie​sięć lat. Po

co miał​bym znów się z tobą zo​ba​czyć? Mo​żesz być spo​koj​na,
Red.Nieszu​kamcie​bie,tyl​kotwo​jejsze​fo​wej.

‒Mo​jejsze​fo​wej?
‒Si.PaniRoseCa​val​lie​ro.Pro​jek​tant​kitych…
Wska​zał dwie pięk​ne suk​nie ślub​ne na ma​ne​ki​nach w ką​cie

pra​cow​ni. No tak, uświa​do​mi​ła so​bie Rose, zja​wił się, by omó​-
wićpro​jektsuk​niślub​nejswo​jejsio​stry.Aleświa​do​mość,żebie​-
rzejązare​cep​cjo​nist​kę,żesięniezo​rien​to​wałwzna​cze​niusło​-
waScar​lettwna​zwiejejfir​my…Myślotymzle​ce​niuteżniepo​-
mo​gła.

O,nie!Niemo​gładlanie​gopra​co​wać!Ow​szem,ozna​cza​ło​by

to dla niej ogrom​ną szan​sę, ale czy było war​to? Żad​ne pie​nią​-
dzeniesta​no​wi​ły​byre​kom​pen​sa​tyzaczasspę​dzo​nyzJet​tem–
ztymNa​iremMo​re​no,jaksięte​razna​zy​wał.Na​wetje​śliniepa​-
łał chę​cią ze​msty, to i tak wi​dzia​ła, że za​cho​wu​je wo​bec niej
grzecz​nośćtyl​koznaj​wyż​szymtru​dem.

Alejakmia​łaztegowy​brnąć?
‒Więcgdzieonajest?–spy​tałchłod​noiob​ce​so​wo.
Do​strze​głamrocz​nygniewwjegooczachipo​czu​ła,jakza​sy​-

cha jej w ustach. Gdy​by się tyl​ko wcze​śniej do​wie​dzia​ła, kim
jest na​praw​dę ten Na​iro Mo​re​no, ni​g​dy nie zgo​dzi​ła​by się na
spo​tka​nie.

Aleonnieuświa​da​miałso​bie,kimjestona.Wciążuwa​żał,że

tyl​ko re​cep​cjo​nist​ką. Przez chwi​lę pra​gnę​ła przy​trzeć mu nosa
iwy​ja​śnić,żetoonajestwła​ści​ciel​kątegobiz​ne​suipro​jek​tant​-
ką, z któ​rą tak bar​dzo pra​gnął się wi​dzieć, ale prze​wa​żył in​-
stynkt sa​mo​za​cho​waw​czy. Je​dy​ne, cze​go pra​gnę​ła, to po​zbyć
sięgo,za​nimznówule​gniejegozgub​ne​muwpły​wo​wi.

‒Niemo​gładziśprzyjść.Jejmat​kajestcho​ra.
Po​nie​kądbyłatopraw​da.
‒ Nie po​my​śla​ła o tym, żeby mnie uprze​dzić? – Nie krył już

gnie​wu.–Niejesttodo​braprak​ty​kawbiz​ne​sie.

‒To…na​głasy​tu​acja.We​zwa​nojąnie​spo​dzie​wa​nie.
‒Ro​zu​miem.
Tongło​sutemuprze​czył,kie​dyMo​re​nood​su​nąłnie​ska​zi​tel​nie

bia​łyman​kietko​szu​liispoj​rzałnapla​ty​no​wyze​ga​rek,naktó​ry
zna​nyjejkie​dyśczło​wiekni​g​dybyso​bieniemógłpo​zwo​lić.

Chy​baże…Po​czu​łanaple​cachlo​do​wa​tezim​no,przy​po​mi​na​-

jącso​biepo​wód,dlaktó​re​goodnie​goucie​kła,mrocz​nośćświa​-
ta,wktó​rykie​dyśwpa​dła.

‒Je​stempew​na,żesięskon​tak​tu​je…
Kie​dyjużcośwy​my​ślę,jakprzy​szłojejdogło​wy.Kie​dyznaj​dę

wy​mów​kę,bynieprzyj​mo​waćtegozle​ce​nia.Te​razpra​gnę​łaje​-
dy​niepo​zbyćsięgozeswo​je​goży​cia.Tymra​zemnado​bre.

‒Będęcze​kałnawia​do​mość.
Gniewbi​ją​cyztychsłówprze​mie​niłsięwnie​wy​po​wie​dzia​ną

groź​bę. Rose po​czu​ła w ser​cu ucisk, któ​ry nie​mal po​zba​wił ją
tchu.

‒Prze​ka​żęjej–od​par​łanie​malpi​skli​wie.
Nie​zdol​na spoj​rzeć w te zim​ne i prze​ni​kli​we oczy, Rose po​-

spie​szy​ładodrzwi;bałasięfi​zycz​ne​gokon​tak​tuztymmęż​czy​-
zną, do​ty​ku jego dło​ni. Nie chcia​ła wspo​mi​nać ni​cze​go, co się
z nimi wią​za​ło, a myśl, że mógł​by zna​leźć się tuż obok niej,
przy​pra​wia​łająodrże​nie.

‒Zróbto.
Ob​ser​wu​jąctęnowąRed,jakpod​cho​dzidodrzwiiotwie​raje

gwał​tow​nym ru​chem, przy​szło mu do gło​wy, że ten dzień nie
prze​biegł po jego my​śli. Do​strze​gał opór w każ​dej czą​st​ce jej
szczu​płe​go cia​ła. Za​miast spo​tka​nia z pro​jek​tant​ką mu​siał
zmie​rzyć się ze wspo​mnie​nia​mi prze​szło​ści, rze​ko​mo już po​-
grze​ba​nej.Mu​siałso​bieprzy​po​mnieć,jaktadziew​czy​nawy​wró​-
ci​ła jego ży​cie do góry no​ga​mi, oczer​nia​jąc jego imię, gdy on
wal​czyłood​zy​ska​nieoj​cow​skie​gosza​cun​ku,apo​temgopo​rzu​-
ci​ła.Mu​siałso​bieprzy​po​mniećdo​tykjejskó​ry,cie​płocia​ła,kie​-
dytu​li​łasiędonie​gonapro​wi​zo​rycz​nymłóż​ku,je​dy​nymsprzę​-
ciewichpo​ko​ju.Wciążwy​czu​wałjejcha​rak​te​ry​stycz​nyza​pach,
na​wetstłu​mio​nyprzezwońper​fum,izbu​dzi​łotownimdaw​no
za​po​mnia​nygłód,któ​ryprzezostat​niedzie​sięćlatsta​rałsięwy​-
ma​zaćzpa​mię​ci.

‒ Gdy tyl​ko się z nią spo​tkam – od​par​ła, jak​by da​jąc mu do

zro​zu​mie​nia, by wresz​cie so​bie po​szedł, a on wła​śnie dla​te​go
zwle​kał.

Też tego do​zna​wa​ła, tej fali wspo​mnień. Uwi​dacz​nia​ło się to

najejtwa​rzy,wjejoczach.Od​dy​cha​łanie​na​tu​ral​nie,do​strze​gał

też przy​spie​szo​ny i nie​rów​ny puls na jej szyi. Re​ak​cja, z któ​rą
mu​siałsięzma​gać,ka​za​łamutkwićwmiej​scuza​miastpopro​-
stuwyjść.

‒Za​wszeza​cho​wu​jesiętaknie​pro​fe​sjo​nal​nie?–spy​tałlo​do​-

wa​to,za​uwa​ża​jącdrgnie​niejejust.

Ja​kim cu​dem pa​mię​tał po tylu la​tach ich smak, słod​ką ule​-

głośćwarg?

‒Ma…mnó​stwoobo​wiąz​ków.Cza​semniemożeso​bieznimi

po​ra​dzić.

‒Jestgo​to​wary​zy​ko​waćutra​tęważ​ne​gozle​ce​nia?
Rose drgnę​ła. Jesz​cze przed chwi​lą trak​to​wa​ła to wszyst​ko

jako ży​cio​wą szan​sę, któ​ra wy​lą​do​wa​ła na jej biur​ku ni​czym
pacz​ka ob​wią​za​na zło​tą ta​siem​ką. Kie​dy jed​nak ją otwo​rzy​ła,
zna​la​zławśrod​kutyl​kocuch​ną​cypo​piółzja​do​wi​tymwę​żemna
dnie.

Mu​sia​łasięja​kośwy​ka​ra​skaćztegokon​trak​tu,alechwi​lo​wo

pra​gnę​łapo​zbyćsięJet​ta–czyNa​ira,jakna​le​ża​łogochy​bana​-
zy​wać – ze swej pry​wat​nej prze​strze​ni, by się spo​koj​nie za​sta​-
no​wić, jak so​bie z tym pro​ble​mem po​ra​dzić, nie na​ra​ża​jąc na
szwankza​wo​do​wejre​pu​ta​cji.

‒ Nie mogę o tym mó​wić. – Fakt, że była to naj​uczciw​sza

rzecz,jakąpo​wie​dzia​ła,nadałmocjejgło​so​wi.–Więcje​ślipo​-
zwo​lisz…chcia​ła​bym,że​byśwy​szedł.

Jegodia​bel​skiuśmiechprzy​pra​wiłjąodreszcz.
‒Aledo​pie​rocosięod​na​leź​li​śmy.–Kpi​nawjegogło​sieprzy​-

po​mi​na​łatru​ci​znę.

‒ Nie tę​sk​ni​łeś za mną przez ostat​nie dzie​sięć lat. – Za​-

brzmia​ło to tak, jak​by tego ża​ło​wa​ła, a nie chcia​ła za żad​ne
skar​by,bypo​my​ślał,żeonazanimtę​sk​ni​ła,na​wetje​ślibyłato
praw​da. – Szko​da, że nie mogę po​wie​dzieć, że cie​szę się z na​-
sze​gospo​tka​nia,alebymskła​ma​ła.Ina​praw​dęmu​szęciępro​-
sić, że​byś wy​szedł. Mamy dziś wie​czo​rem po​kaz su​kien ślub​-
nych.Po​win​namsięjużprzy​go​to​wać.

To, że chcia​ła mu za​leźć za skó​rę, wy​jąt​ko​wo go iry​to​wa​ło.

Tak, za​la​zła mu za skó​rę w prze​szło​ści w cał​ko​wi​cie od​mien​ny
spo​sób.Po​zwo​liłjejro​bićzeswo​imser​cemto,naconiepo​zwo​-
liłżad​nejin​nejko​bie​cie–możezwy​jąt​kiemEsme​ral​dy.Alete​-

raz, kie​dy znów się spo​tka​li, ona chcia​ła się go jak naj​szyb​ciej
po​zbyć.

Po​ku​sa,bytrwaćupar​ciewmiej​scu,byłatrud​nadoprze​zwy​-

cię​że​nia.Uświa​do​miłso​biejed​nak,żeniemusichwi​lo​woni​cze​-
goro​bić.Znałmiej​scejejpo​by​tu;niemo​głani​g​dzieuciec.Miał
dośćcza​su,bydo​wie​dziećsięoniejwię​cej,dzię​kicze​mumógł​-
by po​tem dzia​łać w spo​sób, któ​ry przy​niósł​by mu naj​więk​szą
sa​tys​fak​cję.Wstrzą​snąćpo​sa​da​mijejży​cia,takjakonatozro​bi​-
ła, po​rzu​ca​jąc go w sy​tu​acji, z któ​rą mu​siał się po​tem zma​gać
la​ta​mi.

Ski​nąłtyl​kogło​wąwod​po​wie​dzinajejcię​tąuwa​gę.Wy​raź​nie

sięod​prę​ży​ła,uwa​ża​jąc,żeuda​łojejsiępo​zbyćnie​pro​szo​ne​go
go​ścia.Roz​ba​wi​łogoto.

‒Po​wieszpaniCa​val​lie​ro,żezja​wi​łemsięnaumó​wio​nespo​-

tka​nie?Ocze​ku​jęteż,żespo​tka​mysięprzypierw​szejspo​sob​no​-
ści.

Miał ocho​tę dać so​bie spo​kój z pro​jek​tant​ką i za​jąć się od

razutym,cze​gopra​gnął–wy​rów​na​niemra​chun​kówzko​bie​tą,
któ​rąznałjakoRed.Obie​całjed​nakEsme​ral​dzieinieza​mie​rzał
ry​zy​ko​waćzdro​wiasio​stry.

Po​sta​no​wił więc, że naj​pierw do​pil​nu​je tej prze​klę​tej suk​ni –

przed​mio​tu ma​rzeń jego sio​stry – a po​tem po​li​czy się z Red.
Cze​kałnatojużdzie​sięćlat,więcmógłpo​cze​kaćtro​chędłu​żej.

Wspo​mnie​niaznówroz​go​rza​ływnimnie​po​wstrzy​ma​nympło​-

mie​niem,kie​dytaksta​łaprzydrzwiachzbun​tow​ni​czounie​sio​-
nąbro​dą.Ztru​demnadsobąpa​no​wał.

Przy​sta​nął gwał​tow​nie, jak​by nogi od​mó​wi​ły mu po​słu​szeń​-

stwa. Do​strzegł na​pię​cie jej mię​śni; wcią​gnę​ła brzuch, a jej
pier​siuwy​dat​ni​łysiętymbar​dziej.

‒Red…
Gdy​by tyl​ko wie​dział, jak bar​dzo nie​na​wi​dzi​ła tego czu​łe​go

nie​gdyś okre​śle​nia. Jego spoj​rze​nie przy​ku​wa​ło ją do miej​sca,
nie po​zwa​la​ło od​wró​cić wzro​ku, choć zda​wa​ło się prze​ni​kać ją
nawy​lot.Uniósłpo​wo​lirękęido​tknąłjejtwa​rzy;ko​niusz​kijego
pal​cówmu​snę​łyle​ciut​kojejpo​licz​ki.

‒ Ni​g​dy nie przy​pusz​cza​łem, że kie​dy​kol​wiek cię zo​ba​czę –

wy​znał.–Toin​te​re​su​ją​ce…spo​tkaćsięwtenspo​sób.

‒In​te​re​su​ją​ce…nieokre​śli​ła​bymtaktego.
Już bar​dziej jako coś dru​zgo​cą​ce​go i wstrzą​sa​ją​ce​go. Tyle

razyma​rzy​łaotymspo​tka​niu–ibałasięgojed​no​cze​śnie.

‒Mu​szęcijed​nakcośpo​wie​dzieć.Nieje​stemjużta​kimczło​-

wie​kiem,ja​kimby​łemnie​gdyś.

‒Wi​dzę.Je​ślina​praw​dęna​zy​waszsięMo​re​no–rzu​ci​ławy​zy​-

wa​ją​co.

‒Jett…ta​kiemia​nowte​dyno​si​łem.Mo​re​notomojena​zwi​sko

ro​do​we,choćwte​dysięnimniepo​słu​gi​wa​łem…

Na​glejegona​strójsięzmie​nił,oczymupo​ciem​nia​ły.
‒Wy​pu​ści​limnie–po​wie​dział.–Niemie​lido​wo​dów.
Zdaw​ko​wytongło​sukłó​ciłsięzna​pię​ciemma​lu​ją​cymsięna

twa​rzy.Ja​kimcu​demJettstałsiętymNa​iremMo​re​no?

Sto​ją​ce​go przed nią męż​czy​znę dzie​li​ły lata świetl​ne od dzi​-

kie​go mło​dzień​ca, któ​re​go kie​dyś zna​ła. Tego, któ​ry skradł jej
ser​ce,byzła​maćjebru​tal​niekil​katy​go​dnipóź​niej.Czyna​praw​-
dębyłczłon​kiemhisz​pań​skiejary​sto​kra​tycz​nejro​dzi​ny,czyteż
– po​czu​ła na ple​cach nie​przy​jem​ny dreszcz – ku​po​wał ma​ją​tek
ipo​zy​cjędzię​kitemuwszyst​kie​mu,coro​biłodcza​suichroz​sta​-
nia? Prze​szedł dłu​gą dro​gę w cią​gu tych dzie​się​ciu lat, co mo​-
gło świad​czyć o jego bez​względ​no​ści. Nie chcia​ła się w to za​-
głę​biać. Sta​no​wi​ło to też do​sko​na​ły po​wód, by wy​krę​cić się od
pro​jek​to​wa​niasuk​nidlako​go​kol​wiekwjegoro​dzi​nie.

‒Niepo​wieszni​ko​muotym,żesiękie​dyśzna​li​śmy.–Zo​sta​ło

towy​po​wie​dzia​nelo​do​wa​tymto​nemiza​wie​ra​łowso​bienie​wąt​-
pli​wągroź​bę.–Na​wetpaniCa​val​lie​ro.

‒Wąt​pię,czychcia​ła​bywie​dzieć.–Zwłasz​czawsy​tu​acji,kie​-

dy zna​ła już każ​dy mrocz​ny szcze​gół do​ty​czą​cy Na​ira Mo​re​ny
iża​ło​wa​łatego.–Niepo​wiemjej.

‒Pa​mię​tajotym.
Jego pa​lec, któ​ry czu​ła na po​licz​ku, zsu​nął się do ką​ci​ka jej

ust, a przy​mru​żo​ne oczy śle​dzi​ły bacz​nie każ​de drgnie​nie twa​-
rzy.

Rosepra​gnę​łasięcof​nąć,uciecprzedtymdo​ty​kiem,ajed​no​-

cze​śniewy​da​wałjejsięontakizna​jo​my,przy​wo​łu​jącwspo​mnie​-
nia…jegodło​ninajejskó​rze,sma​kujegoust…

Nie,niemo​głanatopo​zwo​lić.

‒Za​bierzrękęzmo​jejtwa​rzy–wy​sy​cza​ła,bro​niącsięprzez

wła​sny​miuczu​cia​mi,jakiprzednim.–Niepo​zwo​li​łamsiędo​ty​-
kać…

Ro​ze​śmiałsięci​choiznówprze​su​nąłpal​ca​mipojejpo​licz​ku.
‒ Po​wie​dzia​łam: nie rób tego! – Tym ra​zem szarp​nę​ła gwał​-

tow​niegło​wą.

Od​su​nąłpo​wo​liręce.
‒Maszskłon​nośćdoprze​sad​nejre​ak​cji,qu​eri​da. Kie​dyś tak

nie było. Pa​mię​tam czas, kie​dy bła​ga​łaś mnie, że​bym cię do​ty​-
kał.

‒Maszdo​sko​na​łąpa​mięć.Tobyłodaw​notemu.
‒Niedośćdaw​no.–Jegouśmiechznik​nął.–Pew​nychrze​czy

sięnieza​po​mi​na.

‒ Na​praw​dę? Oba​wiam się, że moje wspo​mnie​nia nie są tak

żywe jak two​je. – Od​su​nę​ła się od nie​go, po​now​nie otwie​ra​jąc
drzwi.–Prze​ka​żęsze​fo​wejtwo​jąwia​do​mość.

Ztru​demwy​po​wie​dzia​łatesło​wa,pró​bu​jącstłu​mićwra​że​nie,

ja​kiewy​wo​łałjegode​li​kat​nydo​tyk,któ​rypa​liłjąwskó​rę.Po​pa​-
trzy​ła na nie​go i uj​rza​ła swo​je od​bi​cie w tych błysz​czą​cych
oczach;po​czu​ła,jakugi​na​jąsiępodniąnogi.

‒Po​wtó​rzęjejwszyst​ko…copo​wie​dzia​łeś.
‒Prócztego,żezna​łaśmniewcze​śniej.
Jakzdo​łałna​sy​cićtakśmier​tel​nątru​ci​znątychkil​kasłów?Oj​-

czym, od któ​re​go ucie​kła i wy​lą​do​wa​ła w squ​acie, też po​tra​fił
jejgro​zić,aleni​g​dyniewzbu​dziłwniejta​kie​gostra​chujakte​-
raztenczło​wiek.

‒Prócztego–od​par​łanie​pew​nie.
Przez jed​ną nie​bez​piecz​ną chwi​lę jego pal​ce znaj​do​wa​ły się

bli​sko jej twa​rzy, po​tem jed​nak opu​ścił rękę. Uśmiech​nął się
iniebyłowtymanicie​niaemo​cji.

‒Dozo​ba​cze​nia,Red.
‒Wąt​pię.
Wy​mam​ro​ta​łatowpust​kę.Znik​nąłwciem​no​ściidesz​czu,na​-

wetsięnieoglą​da​jąc.Ma​jącwra​że​nie,żetyl​kosprze​ciwwo​bec
jego obec​no​ści ją pod​trzy​my​wał, Red opar​ła się o ścia​nę i za​-
mknę​ładrzwi.

Od​szedł.Byłabez​piecz​na,wol​na–nara​zie.

Wie​dzia​ła jed​nak, że to tyl​ko tym​cza​so​we uła​ska​wie​nie. Nie

mo​gławża​denspo​sóbwy​klu​czyćzeswe​goży​ciaJet​ta–podpo​-
sta​ciąNa​iraMo​re​ny–wsy​tu​acji,gdywciążchciałsięspo​tkać
z Rose Ca​val​lie​ro. Na ra​zie nie miał po​ję​cia, że to ona jest tą
Rose, z któ​rą chciał się spo​tkać, ale zda​wa​ła so​bie spra​wę, że
niepo​trwatodłu​goiżeprę​dzejczypóź​niejsiędo​my​śli.

Mu​sia​łasięgopo​zbyć;niemo​głapo​zwo​lić,byin​ge​ro​wałwjej

ży​cie.Niezewzglę​dunaprze​szłość,tyl​koszo​ku​ją​cewra​że​nie,
któ​rewciążnaniejro​bił.

Unio​sła dłoń i do​tknę​ła miej​sca, w któ​rym spo​czy​wał ko​niu​-

szekjegopal​ca.Nie​malsięspo​dzie​wa​ła,żezo​sta​winajejskó​-
rzezna​mię,ozna​kępo​sia​da​nia.Prze​cieżzro​biłtodaw​notemu.
Na​zna​czył jej ży​cie i spę​tał emo​cjo​nal​nym i sek​su​al​nym łań​cu​-
chem,któ​re​goniepo​tra​fi​łaze​rwać.Na​wette​raz,potylula​tach,
po​tra​fił wtar​gnąć w jej ży​cie; wie​dzia​ła, że je​śli nie bę​dzie do​-
sta​tecz​nieostroż​na,toczło​wiektenzno​wujeznisz​czy.

ROZDZIAŁDRUGI

Ni​g​dyniena​le​ża​łojejdo​ty​kać.
Na​iro skrę​cił w stro​nę naj​bliż​sze​go wol​ne​go miej​sca na par​-

kin​gu,na​ci​snąłgwał​tow​nieha​mu​lecizga​siłsil​nik.Niepo​tra​fił
sięsku​pićprzezcałepo​po​łu​dnie;miałwra​że​nie,żejestnagra​-
ni​cysza​leń​stwa.Opusz​kipal​cówwciążpa​li​łygoodtam​te​godo​-
ty​ku, choć upły​nę​ły go​dzi​ny od chwi​li, w któ​rej roz​stał się
z Red. Był prze​ko​na​ny, że gdy​by przy​su​nął dłoń do twa​rzy, po​-
czuł​bywońjejcia​ła.

Amożedla​te​go,żejejza​pachota​czałgoza​wsze,gdytyl​koso​-

bieuświa​do​mił,kimjesttako​bie​ta.Takjakwte​dy,kie​dyzo​sta​li
ko​chan​ka​mi.Wsqu​aciemyłasięco​dzien​nie,na​wetwlo​do​wa​tej
wo​dzie,ityl​kowońjejskó​rysta​no​wi​łacośświe​że​goiczy​ste​go
wtymma​łymbrud​nympo​ko​ikuzwa​nymdo​mem.

Kie​dybu​dziłsiękaż​de​goran​ka,aonatu​li​łasiędonie​go,gdy

jej wło​sy, czer​wień​sze niż te​raz, opa​da​ły jej na twarz, od​no​sił
wra​że​nie,żeży​ciejestwar​teza​cho​du–wmo​men​cie,gdymiał
codotegopo​waż​newąt​pli​wo​ści.

Też mia​ła swo​je pro​ble​my. Ucie​ka​jąc od oj​czy​ma, któ​ry ją

prze​śla​do​wał, od mat​ki nie​zdol​nej ją chro​nić, da​wa​ła mu po​-
wód,bysięprze​bu​dzić–choć​bydla​te​go,żemógłwziąćjąwra​-
mio​naiulecna​mięt​no​ścipa​lą​cejmudu​szę,ile​kroćjejdo​ty​kał.

My​ślałna​wetotym,żebyod​mie​nićdlaniejwła​sneży​cie.
‒Dlaniej…ha!
Otwo​rzył drzwi sali, gdzie od​by​wał się po​kaz stro​jów ślub​-

nych.

Tak, my​ślał o tym, by zmie​nić swo​je ży​cie, po​czy​nił na​wet

pew​ne kro​ki… a ona po pro​stu go po​rzu​ci​ła, nie oglą​da​jąc się
za sie​bie. No i przy oka​zji zro​bi​ła coś, co nie​mal zruj​no​wa​ło
jegoszan​sęod​bu​do​wa​niakru​chychre​la​cjizro​dzi​ną.

To pa​lą​ce wspo​mnie​nie nie​mal spra​wi​ło, że za​pra​gnął stąd

odejść. Nie chciał mieć z Red wię​cej do czy​nie​nia – a mimo to

niepo​tra​fiłwy​rzu​cićjejzmy​śli.Jejzdra​da,de​zer​cja,do​ma​ga​ły
sięja​kie​gośod​we​tu,amimotoonsamniemiałnaj​mniej​sze​go
za​mia​ruwi​kłaćsięwja​ki​kol​wiekzwią​zekztąko​bie​tą.Wła​śnie
od​zy​skałtro​chęspo​ko​jupodzie​się​cio​let​niejcięż​kiejpra​cy.Na​-
praw​dę chciał wsu​wać gło​wę w pasz​czę lwa i ry​zy​ko​wać
wszyst​koodnowa?

Jed​nakpę​ta​łagoobiet​ni​cazło​żo​naEsme​ral​dzie.Przy​siągł,że

za​pew​nijejusłu​gitejpro​jek​tant​ki,inieza​mie​rzałco​faćda​ne​go
sło​wa.Po​sta​no​wił,żedo​pie​ropo​tem–kie​dyjużzre​ali​zu​jekon​-
traktiza​pew​nisio​strzeszczę​ście–po​my​śliotym,jakpo​li​czyć
sięzRed.

Dźwięk nie​zli​czo​nych gło​sów do​bie​ga​ją​cych z koń​ca ko​ry​ta​-

rza po​wie​dział mu, gdzie od​by​wa się im​pre​za; ru​szył w stro​nę
oszklo​nychdrzwi.

Ude​rzyłgogwarroz​mówimoc​nafalaper​fum,przy​pra​wia​ją​-

canie​maloza​wrótgło​wy.Wsaliro​iłosięodko​bietwkaż​dym
wie​ku. Po​środ​ku umiesz​czo​no nie​wiel​ki wy​bieg z cięż​ką czer​-
wo​nąza​sło​nąnakoń​cu.Wszyst​koto–kwia​ty,suk​nie,gar​ni​tu​ry
–przy​po​mi​na​łoka​lej​do​skop.

‒Ate​raz,pa​nieipa​no​wie,mamydlawascośspe​cjal​ne​go…
Na​iroza​kląłnadźwiękzna​jo​me​gogło​su.Zno​wutubyła.Ko​-

bie​ta,któ​rąznałjakoRed.

Je​śli wcze​śniej czuł, że wy​ro​sła na pięk​ną ko​bie​tę, kie​dy uj​-

rzał ją po raz pierw​szy w sa​lo​nie, to te​raz prze​szła jego naj​-
śmiel​szeocze​ki​wa​nia.Szy​kow​naiele​ganc​ka,mia​łanaso​bieje​-
dwab​nąnie​bie​skąsu​kien​kę,pro​stąipo​zba​wio​nąrę​ka​wów,któ​-
ra przy​le​ga​ła uro​czo do jej cia​ła, po​cząw​szy od szyi, po​przez
krą​głość pier​si i bio​der, aż do ko​lan, od​sła​nia​jąc za​pie​ra​ją​cą
dech w pier​siach zgrab​ność nóg. Szpil​ki pod ko​lor su​kien​ki.
Całytenefektspra​wił,żeNa​iroza​ci​snąłpię​ściiwe​pchnąłjedo
kie​sze​ni spodni, sta​ra​jąc się za​pa​no​wać nad na​tych​mia​sto​wą
ipry​mi​tyw​nąre​ak​cją.

Wy​da​wa​łomusię,żejużdaw​nowy​rzu​ciłjązmy​śli.Sta​rałsię

zro​bićtozawszel​kącenę,alewy​star​czy​łojed​nospoj​rze​nie,je​-
den do​tyk, by się prze​ko​nać, dla​cze​go jest tak za​fa​scy​no​wa​ny.
Po​tra​fi​ła go ocza​ro​wać jako chu​da dziew​czy​na, a te​raz, kie​dy
była do​ro​sła i doj​rza​ła, ogar​nął go głód, ja​kie​go nie od​czu​wał

jużoddaw​na.Byłnie​gdyśna​iw​nyiprzy​pi​sy​wałswepra​gnie​nie
cie​plej​szymuczu​ciom,po​nie​waż,ni​czymgłu​piec,wie​rzyłwich
ist​nie​nie.Prze​ko​nałsięnie​ba​wem,jakbar​dzosięmy​lił.

Nie chciał te​raz wspo​mi​nać, jak to kie​dyś uj​mo​wał szczu​płą

sto​pę,pod​no​siłdoustica​ło​wałde​li​kat​nepal​ce,apo​tempo​su​-
wałsięda​lej,ażdomiej​sca,gdzienogizni​ka​łypodsu​kien​ką…

…ijesz​czeda​lej.
Po​czuł nie​chcia​ny żar za​le​wa​ją​cy mu cia​ło w od​po​wie​dzi na

tenero​tycz​nyob​raz,któ​rytrzy​małgowswychklesz​czach.Po​-
krę​cił ener​gicz​nie gło​wą, by się od nie​go uwol​nić, i zwró​cił na
sie​bieuwa​gęsto​ją​cychobokko​biet.

Na​iro po​sta​no​wił je igno​ro​wać – żad​na go nie in​te​re​so​wa​ła

z wy​jąt​kiem Red – i pro​jek​tant​ki, gdzie​kol​wiek prze​by​wa​ła.
Skie​ro​wałwzroknawy​bieginaoso​bęzru​dy​miwło​sa​mibłysz​-
czą​cy​miwświe​tlere​flek​to​rów.

Pa​trzył,jakpod​no​simi​kro​fonioznaj​mia:
‒ Tak jak po​wie​dzia​łam… praw​dzi​wa nie​spo​dzian​ka. Po raz

pierw​szy wy​łącz​ny po​kaz mo​ich pro​po​zy​cji na nad​cho​dzą​cą
wio​snę.

W gło​wie Na​iro eks​plo​do​wa​ły sło​wa: „po​kaz mo​ich pro​po​zy​-

cji…”.

Oczy​wi​ście – był kom​plet​nym idio​tą. Jak mógł się nie do​my​-

ślić?Miałtoprzedocza​mi,alebyłtaksku​pio​nynaswo​jejmi​sji
w imie​niu Esme​ral​dy – i tak za​sko​czo​ny spo​tka​niem z Red po
tylula​tach–żeza​wio​dłagoin​te​li​gen​cja.

Red. Scar​lett. Na​zwa nad wi​try​ną ma​łe​go bu​ti​ku. A pro​jek​-

tant​kana​zy​wa​łasięRoseCa​val​lie​ro.

Rosered.Różaczer​wo​na.Scar​lett.Szkar​łat.
Ak​sa​mit​ne za​sło​ny roz​su​nę​ły się i przy akom​pa​nia​men​cie

wes​tchnień za​chwy​tu po​ja​wi​ła się mo​del​ka. Strój, któ​ry mia​ła
na so​bie, była ar​cy​dzie​łem ko​ro​nek i je​dwa​biu; ist​na suk​nia
ślub​nazbaj​ki.

Spoj​rzałnaniątyl​koprze​lot​nie,sku​pia​jąccałąuwa​gęnako​-

bie​cie,któ​rasta​łaobokwy​bie​guzmi​kro​fo​nemwrękuimó​wi​ła
otre​nach,ko​ra​li​kach,gor​se​tach…

My​ślałtyl​kootym,żeona–Red–totak​żeRoseCa​val​lie​ro…
Uta​len​to​wa​napro​jek​tant​kaodScar​lett,ta,któ​ramia​łastwo​-

rzyćwy​ma​rzo​nąsuk​nięślub​nądlajegosio​stry.

Ko​bie​ta,któ​rąznałkie​dyśjakoRed…Przy​je​chałdoLon​dy​nu,

żebysięzniąspo​tkaćina​mó​wićnawy​jazddoHisz​pa​nii.

Na​glewy​da​łosię,żetasalaprze​peł​nio​nako​bie​co​ściąiwo​nią

per​fumza​ci​skasięwo​kółnie​go,aświa​tłaprzy​ga​sa​ją.Takda​le​-
ko od po​koi jego ro​dzin​ne​go domu, gdzie miesz​kał jako chło​-
piec. Sta​ra bu​dow​la o wy​so​kich ścia​nach, jak​że myl​nie na​zwa​-
na Ca​stil​lo Co​ra​zon – zam​kiem ser​ca! Ale wra​że​nie uwię​zie​nia
byłoiden​tycz​ne.

Jako kil​ku​na​sto​la​tek do​zna​wał tego uczu​cia osa​cze​nia, kie​dy

jegonowama​co​chana​le​ga​ła,byspo​ty​kałsięzjejprzy​ja​ciół​ka​-
mi–żo​na​mialbocór​ka​mizna​jo​mych;nie​któ​rebyłynie​gdy​siej​-
szy​mi czy obec​ny​mi ko​chan​ka​mi ojca. Ota​cza​ły go ni​czym ja​-
skra​wo po​ma​lo​wa​ne dra​pież​ni​ki. Szyb​ko na​uczył się od​róż​niać
szcze​rośćoduda​wa​nia.

Albotakmusięwy​da​wa​ło.
Nie do​strzegł se​kre​tów w zie​lo​nych oczach Red, ale za​znał

bóluzdra​dy,kie​dydo​wie​działsiępraw​dy.

‒Adlastar​szejwie​kiempan​nymło​dejtenele​ganc​kikrój…
Jejgłosbyłpew​nyiczy​sty,aletonieko​bie​tęnawy​bie​guwi​-

dział w tej chwi​li Na​iro. Wi​dział tę, któ​rą spo​tkał tego ran​ka
wsa​lo​nie.

Dodia​bła,oszu​ka​łagona​wetwte​dy.Wie​dzia​ła,kimjest,ito,

żeprzy​je​chał,bysięzniąspo​tkać,amimotopo​zwo​li​łamuwie​-
rzyć,żejesttyl​kore​cep​cjo​nist​ką,aRoseCa​val​lie​rotozu​peł​nie
ktośinny.

Mia​łaszan​sępo​wie​dziećmupraw​dę,alezniejniesko​rzy​sta​-

ła.Za​cho​wa​ławszyst​kodlasie​bie,apo​temod​pra​wi​łagozapo​-
mo​cąkrót​kie​goila​ko​nicz​ne​gomej​la.

Przy​po​mniał so​bie wia​do​mość, któ​rą pół​to​rej go​dzi​ny wcze​-

śniej do​stał w swo​im apar​ta​men​cie. Rose Ca​val​lie​ro było przy​-
kro, ale nie​ste​ty nie mo​gła się z nim spo​tkać. Prze​pro​si​ła za
nie​do​god​ność,alewtejchwi​liniebyławsta​nieprzyj​mo​waćko​-
lej​nych za​mó​wień. Wy​ra​zi​ła ubo​le​wa​nie, że nie​po​trzeb​nie fa​ty​-
go​wałsiędoLon​dy​nu,alenie​ste​tymu​sia​łasięza​jąćswo​jąmat​-
ką…

Grzecz​nie, ale sta​now​cze. Ozna​cza​ło to tyl​ko, że ma coś do

ukry​cia.

‒ A to głów​na atrak​cja na​szej wio​sen​nej ko​lek​cji. Na​zwa​łam

jąKsięż​nicz​kąŚlub​ną.

Może spra​wił to szmer po​dzi​wu, w każ​dym ra​zie Na​iro spoj​-

rzałnajesz​czejed​nąmo​del​kę,któ​rawy​ło​ni​łasięzzakur​ty​ny.

Te​razzro​zu​miał,dla​cze​goEsme​ral​datakbar​dzoupie​ra​łasię

przytejwła​śniepro​jek​tant​ce.Tako​bie​tamo​głaprze​mie​nićjego
nie​śmia​łąsio​stręwolśnie​wa​ją​cąpięk​ność–wksięż​nicz​kę,jaką
mia​łasięstać–adzię​kitemuEsme​ral​damo​gła​bysta​wićczo​ło
kry​tycz​nejiwy​ma​ga​ją​cejro​dzi​nieksię​ciaOsca​ra.Byłtowi​nien
Esme​ral​dzie.

Na​gle po​ja​wi​ło się wspo​mnie​nie. Po​stać jego sio​stry, kie​dy

wró​ciłzAr​gen​ty​ny,do​kądwy​słałgooj​ciecwra​machpo​ku​tyza
mło​dzień​czy bunt. Dziew​czy​na, za​wsze szczu​pła, przy​po​mi​na​ła
kru​che​go,ma​leń​kie​goptasz​ka.Bałsięjąob​jąć.Uświa​do​miłso​-
biezbó​lemiwy​rzu​ta​misu​mie​nia,żeEsme​ral​dacier​pinaano​-
rek​sję. Do​pie​ro po wie​lu mie​sią​cach zdo​łał ją na​mó​wić, by za​-
czę​łajeść.

Ślu​bo​wałso​bieodcza​sudocza​su,żeni​g​dywię​cejjejnieza​-

wie​dzie. Że uczy​ni wszyst​ko, by była szczę​śli​wa – zdro​wa i sil​-
na. W tym celu mu​siał za​brać ze sobą Rose Ca​val​lie​ro. Na​wet
je​ślisięoka​za​ło,żetoko​bie​ta,któ​rąznałprzedlaty.

A kie​dy już Red – czy też Rose – znaj​dzie się w jego zam​ku

wAn​da​lu​zji,bę​dziemógłwy​ja​śnićwszyst​ko,coniezo​sta​łowy​-
ja​śnio​ne. Po​zbę​dzie się tego nie​chcia​ne​go po​żą​da​nia, któ​re
wciąż w nim pło​nę​ło. Na​uczy ją, jak to jest być od​rzu​co​nym,
gdypo​ja​wiasięcoślep​sze​go.

Opie​ra​jącsięościa​nę,skrzy​żo​wałręcenapier​siicze​kał.
Rosebyłataksku​pio​nanapo​ka​zie,żena​wetniepa​trzy​łana

tłum go​ści. Po chwi​li jed​nak, gdy za​pre​zen​to​wa​no już ostat​nią
suk​nię,mo​głasięod​prę​żyćiro​zej​rzećposali…

Wła​śniewte​dygozo​ba​czy​ła.
Trud​nogobyłoniedo​strzec.Opie​rałsięościa​nę,całyubra​ny

naczar​no,wroz​pię​tejpodszy​jąko​szu​li.Przy​po​mi​nałwiel​kie​go
dra​pież​ne​gopta​ka.

Mu​siałprze​czy​taćmej​la,któ​re​gomuprze​sła​ła,pró​bu​jącwy​-

krę​cić się od zle​ce​nia. Zi​gno​ro​wał go jed​nak. Nie chcia​ła mu

po​wie​dzieć,kimjest–kimna​praw​dęjestpro​jek​tant​kaRoseCa​-
val​lie​ro – ale bez​sku​tecz​nie, jak się zda​wa​ło. Bo te​raz tu był –
icze​kałni​czymmrocz​nywar​tow​nikprzydrzwiach.

‒Rose!
‒PaniCa​val​lie​ro!
Nie​świa​do​ma

oto​cze​nia

Rose

za​mru​ga​ła

gwał​tow​nie.

W pierw​szym rzę​dzie wi​dow​ni sie​dzie​li go​ście spe​cjal​ni, czy​li
re​por​te​rzy, za​pro​sze​ni w na​dziei, że za​pew​nią ko​lek​cji od​po​-
wied​nią re​kla​mę, ta zaś po​mo​że jej oca​lić biz​nes, za​pła​cić
czynsz za na​stęp​ne dwa​na​ście mie​się​cy, za​pew​nić mat​ce miej​-
scedoży​ciaiwy​po​czyn​kupowy​czer​pu​ją​cejche​mio​te​ra​pii.

Ode​rwa​łaspoj​rze​nieodmrocz​nejpo​sta​ciprzydrzwiachisku​-

pi​łauwa​gęnapierw​szymre​por​te​rze,któ​rypod​niósłsięzmiej​-
sca–zna​nymdzien​ni​ka​rzupra​cu​ją​cymdlaeks​klu​zyw​ne​goma​-
ga​zy​numo​do​we​go.

‒Mapanja​kieśpy​ta​nie?Zchę​ciąod​po​wiem.
‒Miłotosły​szeć.
Nie były to sło​wa tego re​por​te​ra, tyl​ko ko​bie​ty o blond wło​-

sach,któ​rejwcze​śniejnieza​uwa​ży​ła.Rosepo​czu​ła,jakprzy​ga​-
sawniejser​ce.Zna​łatęoso​bęiwie​dzia​ła,cosięświę​ci.

‒ Czy nie jest iro​nią losu, że przed​sta​wia pani w tej chwi​li

ślub​nąko​lek​cję,krót​komó​wiąc,„żylidłu​goiszczę​śli​wie”,pod​-
czasgdypaniwła​snahi​sto​riajesttakod​mien​na?

Tazło​śli​wośćpa​li​łani​czymkwas.Roseroz​po​zna​łaGe​ral​di​ne

So​mer​set,któ​rąwi​dzia​łanajed​nymzprzy​jęćuAn​drew.Wszy​-
scyocze​ki​wa​li,żebę​dziejegona​rze​czo​ną,za​nimpo​znałRose.

‒Niewiem,ococho​dzi.
‒Och,wręczprze​ciw​nie.
Ge​ral​di​newzię​ładorękiga​ze​tęle​żą​cąnajejkrze​śle.Roseod

razudo​strze​gła,cotozabru​ko​wiec.Ko​bie​taroz​ło​ży​łagoipo​-
ma​cha​ła nim nad gło​wą, żeby wszy​scy mo​gli zo​ba​czyć na​głó​-
wek:„Speł​niama​rze​niaczykosz​ma​ry?”.

Rosewie​dzia​łana​wet,ja​kieza​miesz​czo​notamzdję​cia.Zna​la​-

złaeg​zem​plarztegoszma​tław​cawswo​jejskrzyn​cenali​stynie​-
speł​na ty​dzień wcze​śniej. Obok tek​stu wid​nia​ła fo​to​gra​fia An​-
drew; miał spusz​czo​ną gło​wę i był po​nu​ry. I dru​ga, przed​sta​-
wia​ją​caRose,któ​rawcho​dzi​łapew​nymkro​kiemdoswo​je​gosa​-

lo​nu. Na​zwa Scar​lett zo​sta​ła wy​ostrzo​na i po​gru​bio​na. Zdję​cie
zro​bio​no krót​ko po tym, jak wia​do​mość o ze​rwa​nych za​rę​czy​-
nachiod​wo​ła​nymślu​bietra​fi​ładopra​sy.

‒Chcie​li​by​ścieku​pićsuk​nięślub​nąodko​bie​ty,któ​raod​wo​ła​-

ławła​snyślubnatrzydniprzedce​re​mo​nią?–spy​ta​łaGe​ral​di​-
ne. – Po​wie​rzy​li​by​ście opra​wę naj​waż​niej​sze​go dnia w swo​im
ży​ciu albo dnia swo​jej cór​ki ko​muś, kto po​rzu​cił na​rze​czo​ne​go
przyoł​ta​rzu?

‒Tonietak…–za​pro​te​sto​wa​łaRose.
‒„Speł​niama​rze​niaczykosz​ma​ry”?–oświad​czy​łaGe​ral​di​ne,

bar​dzodum​nazna​głów​ka,któ​rysamapew​nieskom​po​no​wa​ła.

Nieule​ga​łowąt​pli​wo​ści,żeosią​gnę​łaefekt,ojakijejcho​dzi​-

ło. Na​strój zmie​nił się dia​me​tral​nie. Za​miast gło​sów po​dzi​wu
sły​chać było te​raz kry​tycz​ne ko​men​ta​rze. Lu​dzie już od​su​wa​li
krze​sła.

‒ To nie ma nic wspól​ne​go z moją pra​cą! – prze​ko​ny​wa​ła

Rose,alenapróż​no.Wszyst​kojużsięzmie​ni​łozaspra​wąGe​ral​-
di​ne,na​głów​kaiod​po​wied​nichzdjęć.

Roseza​po​mnia​łajużotym,żeNa​irotujestiżeprzy​glą​dasię

wszyst​kie​mu. Te​raz spoj​rza​ła w jego stro​nę i do​strze​gła, jak
mru​ży oczy i za​ci​ska zmy​sło​we usta w twar​dą li​nię. Ścią​gnął
brwiwspo​sób,któ​ryjąprze​ra​ził.

Nie pa​trząc na nią, wy​pro​sto​wał się, po czym sta​nął, wy​so​ki

imrocz​ny,roz​glą​da​jącsięposali.

‒ Ta ko​bie​ta przy​no​si nie​szczę​ście, za​tru​wa wszyst​ko, cze​go

do​tknie. – Ge​ral​di​ne znów się roz​pa​la​ła, wy​ma​chu​jąc ga​ze​tą. –
Ktochciał​by,żebypro​jek​to​wa​ładlanie​gosuk​nię…

‒Ja.
Przez wrza​wę pa​nu​ją​cą w sali przedarł się zim​ny i wy​raź​ny

głos.Za​pa​dłaci​sza.Obec​niznie​ru​cho​mie​li,kie​dyNa​irowy​stą​-
pił na​przód; przy​po​mi​nał dra​pież​ni​ka. Lu​dzie roz​stą​pi​li się
przednimina​wetGe​ral​di​neza​sty​gławmiej​scu,niemo​gącwy​-
du​sićzsie​biesło​wa.

Rosesięniedzi​wi​ła.Na​iroMo​re​noro​biłwra​że​niesamąswo​ją

obec​no​ścią.Po​czu​ła,jakod​dechuty​kajejwkrta​ni.

‒ Po​wie​dzia​łem, że ja bym chciał. – Sta​nął przy Ge​ral​di​ne,

wy​rwał jej ga​ze​tę, zgniótł ją bez​li​to​śnie i od​rzu​cił, nie kry​jąc

po​gar​dy. – Zle​cił​bym pan​nie Ca​val​lie​ro za​pro​jek​to​wa​nie suk​ni
dlako​goś,kogoko​cham.Każ​dy,ktomaoczy,zro​bił​bytosamo,
praw​da?–Po​wiódłwy​zy​wa​ją​cymspoj​rze​niempotłu​mie.–Tyl​ko
głu​piec by nie do​strzegł, że pan​na Ca​val​le​iro jest nie​zwy​kle
uta​len​to​wa​na.Ża​denzemnieeks​pert…

Rosepa​trzy​łazdu​mio​na,jakwzru​szara​mio​na​miwge​ścieau​-

to​iro​nii.TenJett,któ​re​gozna​ła,ni​g​dynieprzy​znał​bysiędosła​-
bo​ści. Ale te​raz po​dzia​ła​ło. Ko​bie​ty sto​ją​ce tuż obok nie​go za​-
czę​łysięuśmie​chać.Nie​któ​reski​nę​łygło​wa​mi.

‒…alena​wetjawi​dzę,żetesuk​nietodzie​łasztu​ki.
Uświa​do​mi​ła so​bie, że ten męż​czy​zna trzy​ma wszyst​kich

wgar​ści.Ob​ró​ciłfalędez​apro​ba​tywy​wo​ła​nąprzezGe​ral​di​ne.

‒Pan​noCa​val​lie​ro…
Przy​su​nąłsiębli​żejiwy​cią​gnąłrękę,aonado​pie​ropochwi​li

zo​rien​to​wa​łasię,żechcejejpo​móczejśćzwy​bie​gu.Po​trze​bo​-
wa​łapo​mo​cy,jegosiły,alegdyza​ci​snąłdłońnajejpal​cach,po​-
czu​łagwał​tow​nązmia​nę,jak​byprze​biegłprzezniąprąd.Mia​ła
wra​że​nie, że cofa się o całe lata, do tych dni, gdy była głu​pią,
na​bu​zo​wa​ną hor​mo​na​mi na​sto​lat​ką. Gdy od​da​ła Jet​to​wi swo​je
ser​ce, du​szę, dzie​wic​two. Te​raz wy​star​czył je​dy​nie jego do​tyk,
bysta​nę​ławpło​mie​niach.Jejpo​licz​kipa​liłru​mie​niec.

‒ Mo​że​my te​raz po​roz​ma​wiać o suk​ni, któ​rą za​pro​jek​tu​je

panidlamo​jejsio​stry?

Rose wie​dzia​ła, że wszy​scy na nią pa​trzą i że może udzie​lić

tyl​kojed​nejod​po​wie​dzi.Oca​liłjejre​pu​ta​cjęifir​mę,atrza​śnię​-
ciedrzwia​mido​wo​dzi​łonie​dwu​znacz​nie,żeGe​ral​di​neprzy​zna​-
łasiędopo​raż​kiiwy​szłazsali.

Rose do​sły​sza​ła, z ja​kim na​ci​skiem wy​mó​wił sło​wo „te​raz”.

Wie​dział, że pró​bu​je się wy​krę​cić od tego zle​ce​nia. Zle​ce​nia,
któ​reozna​cza​ło​by,żemusipra​co​waćznimidlanie​go.

Ale ona już tego do​świad​czy​ła, kie​dy Na​iro wy​da​wał się jej

zbaw​cą,aoka​za​łosię,żejestza​gro​że​niem,przedktó​rymztru​-
demucie​kła.Więcczyte​razzo​sta​łaoca​lo​na,czywpa​dławpu​-
łap​kę? Ofe​ro​wał jej wol​ność czy może schwy​tał ją w sta​ran​nie
utka​ną sieć? Na​praw​dę chciał, żeby za​pro​jek​to​wa​ła suk​nię dla
jegosio​stryczyteżcho​dzi​łoocośin​ne​go?

Wtejchwi​lijed​nakja​wiłjejsięjakowy​baw​ca–takwkaż​dym

ra​ziewszy​scysą​dzi​li.Wie​dzia​ła,żeniemawy​bo​ruimusiudzie​-
lićmuod​po​wie​dzi.

‒ Pan​no Ca​val​lie​ro? – zwró​cił się do niej ła​god​nie, ale gdy

spoj​rza​łamuwoczy,niedo​strze​gławnichanicie​niała​god​no​-
ści,tyl​kochłódibez​względ​nąde​ter​mi​na​cję–ostrze​że​nie,żeje​-
śli nie zro​bi tego, cze​go od niej chce, to jego mi​sja ra​tun​ko​wa
prze​mie​nisięwcał​ko​wi​tąde​struk​cję.

Mu​sia​łatań​czyćtak,jakjejza​grał.Jużwcze​śniejjejży​ciepeł​-

ne było pro​ble​mów, ale te​raz mia​ła wra​że​nie, że ucie​ka​jąc
przed trud​no​ścia​mi, tra​fia w ob​ję​cia in​ne​go prze​ciw​ni​ka, z ja​-
kim ni​g​dy nie mia​ła do czy​nie​nia. Z desz​czu pod ryn​nę, ale co
mia​łazro​bić?

‒ Oczy​wi​ście, se​ñor Mo​re​no… – od​par​ła z drew​nia​nym

uśmie​chem.–Zprzy​jem​no​ścią.

ROZDZIAŁTRZECI

Wbrewtemu,copo​wie​działNa​iro,nieza​mie​rzałwtejchwi​li

dys​ku​to​wać o suk​ni ślub​nej swo​jej sio​stry. Cze​kał cier​pli​wie,
pod​czas gdy Rose roz​ma​wia​ła z ja​ki​miś ko​bie​ta​mi o pro​jek​cie
stro​juwe​sel​ne​godlanichalboichcó​rek.Re​kla​ma,jakąjejza​-
pew​nił,prze​ko​na​łaje,żeScar​letttood​po​wied​niwy​bór.

Rosemu​sia​łaprzy​znać,żeniejesttoza​ska​ku​ją​ce.Do​wie​dzia​-

ła się z in​ter​ne​tu, że ślub, któ​ry Na​iro pla​nu​je dla swo​jej sio​-
stry, ma być wy​da​rze​niem to​wa​rzy​skim roku. Esme​ral​da Roja
Mo​re​noza​mie​rza​ławejśćdoary​sto​kra​tycz​nejro​dzi​nyau​striac​-
kiej.Ksią​żęOscarSchlie​burgbyłnaj​star​szymsy​nemksię​ciaLe​-
opol​daMag​ste​in,asamślubza​po​wia​dałsięnauro​czy​stośćnie​-
malpań​stwo​wą.Krę​ci​łojejsięwgło​wienasamąmyślopro​mo​-
cji,jakąza​pew​ni​ło​byjejfir​mieta​kiezle​ce​nie.

Już mia​ła tego przed​smak, kie​dy prze​glą​da​ła li​stę po​ten​cjal​-

nychklien​tów,ja​kichzy​ska​ła.

‒ To był chy​ba suk​ces – oznaj​mił chłod​no Na​iro po wyj​ściu

ostat​niejklient​ki.

‒Suk​ces?Tomałopo​wie​dzia​ne–od​par​łanie​pew​nie.
Takbar​dzobyłaza​ję​ta,żenieuświa​da​mia​łaso​biejegoobec​-

no​ści – mil​czą​ce​go ob​ser​wa​to​ra sie​dzą​ce​go obok wy​bie​gu.
Oszu​ki​wa​łasię,są​dząc,żejużso​biepo​szedł.Miałnawzglę​dzie
wła​snyin​te​resite​razza​mie​rzałżą​daćtego,comusięna​le​ża​ło.

Nie​mal po​czu​ła chłod​ny po​wiew na twa​rzy, kie​dy wstał i ru​-

szyłwjejstro​nę;ża​ło​wa​ła,żewszy​scyjużwy​szli.

‒Dzię​ku​jęcizapo​moc–wy​du​ka​ła.–Do​ce​niamto.
Jegooczy,ukry​tepodpo​wie​ka​mi,niezdra​dza​łyżad​nychemo​-

cji.

‒Mojapo​mocmaswo​jącenę.
Oczy​wi​ście.TobyłNa​iroMo​re​no.Czło​wiek,któ​rywy​do​byłsię

owła​snychsi​łachznie​pew​nychpo​cząt​kówichży​cia,kie​dysię
po​zna​li, i któ​ry był te​raz po​tęż​nym i bo​ga​tym czło​wie​kiem.

Wszyst​ko,coro​bił,mia​łoswo​jącenę.

‒Cenę?
‒Och,niebądźtakaprze​ra​żo​na–oznaj​miłkpią​co.–Niechcę

za​żą​dać two​je​go cia​ła w za​mian za moje usłu​gi, ucie​ka​jąc się
doja​kiejśwspół​cze​snejwer​sjidro​itduse​igneur.

Po​czu​łago​rą​conaskó​rze.
‒ Nie mia​ło​by to sen​su, praw​da? – cią​gnął. – W koń​cu do​-

świad​czy​li​śmyjużtego,czyżnie,qu​eri​da?

Przy​po​mnie​nie,żebylikie​dyśko​chan​ka​miiżeza​brałjejdzie​-

wic​two,po​zba​wi​łojąnie​malsił;chwy​ci​łasięnaj​bliż​sze​gokrze​-
sła.

‒Tak,znamtozau​top​sji–rzu​ci​łagniew​nie,byna​tych​miast

po​ża​ło​waćzbytagre​syw​ne​gotonu.

Mógłoca​lićjejbiz​nes,alemógłteżwmgnie​niuokagoznisz​-

czyć.

Mu​sia​ła pa​mię​tać, że nie ma już do czy​nie​nia z tym sa​mym

Jet​tem sprzed dzie​się​ciu lat. Ten męż​czy​zna był zu​peł​nie kimś
in​nym. Wy​so​ki i mu​sku​lar​ny, pod​czas gdy Jett był szczu​pły, co
do​wo​dzi​ło,żewsqu​aciebra​ku​jeje​dze​nia.

I coś jesz​cze – był te​raz czło​wie​kiem dys​po​nu​ją​cym wła​dzą

i pie​niędz​mi. Miał sio​strę, któ​ra wła​śnie wcho​dzi​ła do ary​sto​-
kra​tycz​nej ro​dzi​ny, i ma​ją​tek rów​nie wiel​ki jak to, co po​sia​da​li
jej przy​szli te​ścio​wie. Nie wie​dzia​ła, jak do tego do​szedł. Nie
chcia​łasięnadtymza​sta​na​wiać,pa​mię​ta​jącjegonie​gdy​siej​sze
pla​nyzdo​by​ciapie​nię​dzy.Jed​nakwszyst​kotobu​do​wa​łowi​ze​ru​-
nekczło​wie​kajak​żein​ne​goniżchu​dyidłu​go​wło​syJett,wktó​-
rymbyłakie​dyśza​ko​cha​na,jakjejsięzda​wa​ło.

Dzię​ki Bogu, że wy​le​czy​ła się z tego kosz​mar​ne​go za​uro​cze​-

nia! Jed​nak bli​zny, ja​kie prze​szłość po​zo​sta​wi​ła na jej du​szy,
przy​po​mi​na​ły, żeby roz​gry​wać wszyst​ko bar​dzo ostroż​nie. In​-
stynkt ostrze​gał ją, że Mo​re​no z re​gu​ły zwy​cię​ża i że jest na​-
praw​dętrud​nymprze​ciw​ni​kiem.

‒Qu​eri​da… – po​wtó​rzy​ła cy​nicz​nie. – Jak to się sta​ło, że za​-

miesz​ka​łeś na​gle w Hisz​pa​nii i szer​mu​jesz hisz​pań​ski​mi czu​ło​-
ścia​mi?

‒ Nie na​gle – spro​sto​wał obo​jęt​nie. – Za​wsze tam miesz​ka​-

łem.Mójdomro​dzin​nyznaj​do​wałsięwAn​da​lu​zji.Więcodpo​-

cząt​kumó​wi​łempohisz​pań​sku.

‒Ni​g​dyniepo​słu​gi​wa​łeśsiętymję​zy​kiem…nowiesz,wsqu​-

acie.

‒Niechcia​łem,bykto​kol​wiekwie​dział,kimje​stem.
To, że i ona była tym „kim​kol​wiek”, kto nie po​wi​nien nic

onimwie​dzieć,wpo​łą​cze​niuzezwro​temqu​eri​dawy​po​wie​dzia​-
nymwjegoro​dzi​mymję​zy​kutaksar​ka​stycz​nie,do​tknę​łojągłę​-
bo​ko.

‒ To samo do​ty​czy cie​bie – po​wie​dział. – Kie​dy Red Brown

prze​mie​ni​łasięwbar​dziejeg​zo​tycz​nąRoseCa​val​lie​ro?

Po​czu​ła na​gły chłód, a gdzieś z za​ka​mar​ków umy​słu do​tar​ło

echo gło​su mat​ki tam​te​go dnia, kie​dy zja​wi​ła się w szpi​ta​lu,
gdzieJoydo​cho​dzi​ładosie​biepobru​tal​nympo​bi​ciuprzezFre​-
daBrow​na.„Mojawina,ko​cha​nie–przy​zna​łaJoy.–By​łamłasa
na przy​stoj​ną twarz, po​cią​ga​ją​ce cia​ło, obiet​ni​cę wspar​cia…
My​śla​łam,żesięzmie​ni”.

‒Za​wszemia​łamnaimięRose–od​par​łasztyw​no.–ABrown

tobyłona​zwi​skomo​je​gooj​czy​ma.Wiesz,żezmie​ni​łamjezra​-
do​ścią, jak tyl​ko się do​wie​dzia​łam, że mogę to zro​bić. Do​pie​ro
wte​dy,gdyznówzwią​za​łamsięzmat​ką,aonamipo​wie​dzia​ła,
że moim oj​cem był wło​ski ar​ty​sta, któ​re​go po​zna​ła na wa​ka​-
cjach.EnzoCa​val​lie​ro.

Ko​lej​ny przy​stoj​niak, w któ​rym mat​ka się za​du​rzy​ła, a któ​ry

jąrzu​cił,gdypo​ja​wi​łysiękło​po​ty.Joypró​bo​wa​łasięznimskon​-
tak​to​wać, kie​dy stwier​dzi​ła, że jest w cią​ży, ale ni​g​dy się nie
ode​zwał.

‒Odtam​tejporypo​słu​gu​jęsiętymna​zwi​skiem,aleniepo​wi​-

nie​neś pierw​szy rzu​cać we mnie ka​mie​niem, se​ñor Mo​re​no –
do​da​ła.–Tyteżnie​wie​leoso​biemó​wi​łeś.

‒Jetttobyłoprze​zwi​sko,któ​renada​limilu​dziewsqu​acie.
Rose jed​nak nie chcia​ła wni​kać w prze​szłość. Te​raź​niej​szość

na​strę​cza​ładośćpro​ble​mów.

‒ Więc jaka jest kon​kret​nie cena two​jej po​mo​cy? – spy​ta​ła,

sta​ra​jąc się za​cho​wać obo​jęt​ność. – Po​mi​ja​jąc za​pro​jek​to​wa​nie
suk​niślub​nejdlatwo​jejsio​stry.

Znacz​niewyż​sza,jakwy​czy​ta​łazjegoskrzy​wio​nychust.Jed​-

nakjegood​po​wiedźza​sko​czy​łają.

‒ Ocze​ku​ję, że bę​dziesz miesz​ka​ła ze mną przez mie​siąc…

Och, nie cho​dzi o to… – po​wie​dział to z na​ci​skiem, jak​by szy​-
dząc so​bie z re​ak​cji, któ​rą ce​lo​wo spro​wo​ko​wał. – Wąt​pię, czy
któ​reś z nas chcia​ło​by po​wró​cić do tego, co było. Nie… po​je​-
dzieszzemnądoHisz​pa​nii,po​znaszEsme​ral​dę.Bę​dzieszznią
oma​wiaćszcze​gó​łyślu​bu,suk​niedru​hen…itakda​lej.

‒Niedamrady–oznaj​mi​łapo​spiesz​nieRose,cie​szącsię,że

maprzy​naj​mniejpraw​dzi​wypo​wód,bymuod​mó​wić.Niechcia​-
łaspę​dzaćztymczło​wie​kiemwię​cejcza​su,niżbyłotoab​so​lut​-
nieko​niecz​ne.Je​ślimia​łaza​pro​jek​to​waćsuk​niędlajegosio​stry,
to za​mie​rza​ła to zro​bić. Po​mna jed​nak prze​szło​ści, pra​gnę​ła
ogra​ni​czyć wszyst​ko do biz​ne​su. – Moja mat​ka jest cho​ra. Mó​-
więpraw​dę.

Zmarsz​czyłciem​nebrwi,aonasiędo​my​śli​ła,coza​razpo​wie.

Tyl​kojemupo​wie​dzia​łaomo​le​sto​wa​niuprzezoj​czy​ma,wie​dział
też,żeJoywzię​łastro​nęmężawob​li​czuoskar​żeń.Dla​te​goRed
ucie​kłazdomuiwpa​dławra​mio​naczło​wie​ka,któ​ryno​siłimię
Jett.

Wte​dyonicniepy​tał.Wła​śniedla​te​gostra​ci​ładlanie​gocał​-

ko​wi​ciegło​wę,do​pó​kinieotrzy​ma​łagorz​kiejlek​cji.

‒Iza​ry​zy​ko​wa​ła​byśdlaniejswójbiz​nes?
W sy​tu​acji, kie​dy jej mat​ka ni​cze​go ta​kie​go by dla niej nie

zro​bi​ła.Roseniemo​głatemuza​prze​czyć.Mu​sia​łoupły​nąćwie​-
lelat,za​nimdo​szłodobo​le​sne​gopo​jed​na​nia.

‒Tomojamat​ka.
‒ Czy po​stą​pi​ła jak mat​ka, kie​dy sta​nę​ła po stro​nie two​je​go

oj​czy​ma?–Wjegoto​niepo​ja​wi​łasięja​kaśnowanuta,cośszo​-
ku​ją​codzi​kie​go.

‒ Bar​dzo tego ża​ło​wa​ła. Bała się, była prze​ra​żo​na. Po​zna​ła

lossa​mot​nejmat​ki.Bezpie​nię​dzy,bezwspar​cia.

Joy uzna​ła, że jej ra​tu​nek to wspar​cie męż​czy​zny, nie​waż​ne

ja​kie​go.Uwio​dłająprzy​stoj​natwarzFre​daBrow​na.Twarz,któ​-
ra skry​wa​ła oso​bo​wość czar​ną jak smo​ła. I Rose mu​sia​ła przy​-
znać, że w pew​nym mo​men​cie swo​je​go ży​cia za​cho​wa​ła się
iden​tycz​niejakmat​ka.

‒ Kie​dy od​na​la​złam ją po​wtór​nie, była w roz​syp​ce. Brown

trak​to​wałjąjakwo​rektre​nin​go​wy,bobyłwście​kły,żeodnie​go

ucie​kłam.

‒Otote​razcho​dzi?
‒Nie…marakapier​si.Prze​szłaope​ra​cję,jestpoche​mio​te​ra​-

pii.Czu​jesięzkaż​dymdniemle​piej,aleniechcia​ła​bymjejzo​-
sta​wiać,na​wet…

‒ Do​pil​nu​ję, by ni​cze​go jej nie bra​ko​wa​ło. – Mach​nął tyl​ko

ręką.–Za​ła​twiępie​lę​gniar​kęnasta​łe…wszyst​ko,cze​gobę​dzie
po​trze​bo​wa​ła.

Myśl, że Joy bę​dzie mia​ła fa​cho​wą opie​kę, cze​go ona, Rose,

samaniemo​głajejza​pew​nić,iżenieucier​pinatymjejin​te​res,
przy​pra​wi​łająogłę​bo​kąulgę.Czu​łasięwin​na,żenawie​lego​-
dzinzo​sta​wiamat​kęsamąwma​łymmiesz​kan​ku.Kosz​tyutrzy​-
ma​niazmu​sza​łyjądopra​cypo​nadsiły.Jed​nakpy​ta​nie,dla​cze​-
goNa​iroofe​ru​je–iżąda–takwie​le,spra​wi​ło,żesięza​wa​ha​ła.

‒Pra​cu​jęza​zwy​czajnain​nychza​sa​dach!
Wszyst​kodzia​łosięzbytszyb​ko.Za​le​d​wiewczo​rajnieuświa​-

da​mia​ła so​bie ist​nie​nia Na​ira Mo​re​ny, nie wspo​mi​na​jąc już
otym,żebyłtymchłop​cem,któ​re​mukie​dyśod​da​łaswena​iw​ne
ser​ce.

‒Wózalboprze​wóz–od​parłbezogró​dekNa​iro.
‒Aje​ślisięniezgo​dzę?
‒My​ślę,żeGe​ral​di​newska​żemiinnąpro​jek​tant​kę.
Nie mo​gła uwie​rzyć, że mówi po​waż​nie, ale wy​star​czy​ło, że

spoj​rza​ła w jego bez​na​mięt​ne oczy. Gdy​by sko​rzy​stał z re​ko​-
men​da​cjiGe​ral​di​ne,ona,Rose,mo​głarów​niedo​brzezwi​nąćin​-
te​res.Gdy​bysięro​ze​szło,żeNa​iroMo​re​nowy​co​fałswo​jąofer​-
tę,jejre​pu​ta​cjale​gła​bywgru​zach.

‒Aledla​cze​gotwo​jasio​straniemożetuprzy​je​chaćiomó​wić

zemnąwszyst​kie​go?Takzwy​klepra​cu​jęzkaż​dąklient​ką.

‒ Esme​ral​da nie jest każ​dą klient​ką. Ślub po​wi​nien być do​-

sko​na​ły,amojasio​stramusimiećto,cze​goza​żą​da.

Rose po​my​śla​ła, że jego sio​stra to mała ze​psu​ta księż​nicz​ka,

i za​czę​ła ża​ło​wać, że bę​dzie mia​ła co​kol​wiek wspól​ne​go z tym
wszyst​kim.Czymo​głajed​nakod​mó​wić?Wie​dzia​ła,żepota​kim
zle​ce​niuwszy​scyza​po​mnąopanumło​dympo​rzu​co​nymnie​mal
przy oł​ta​rzu. Za​mie​rza​ła stwo​rzyć naj​pięk​niej​szą suk​nię dla
jegosio​stry,takabyuro​czy​stośćwe​sel​naświad​czy​łaojejmoż​li​-

wo​ściach.

Jak dłu​go by to po​trwa​ło? Mie​siąc, po​wie​dział. Po​ra​dzi​ła​by

so​bie.Za​pew​neprzezwięk​szośćcza​suniemu​sia​ła​bygona​wet
wi​dy​wać.Męż​czyź​ni,na​wetnaj​bar​dziejtro​skli​wi,zre​gu​łytrzy​-
ma​lisięzda​le​kaodślub​nychprzy​go​to​wań.

‒Do​pil​nu​jesz,żebymojamat​kamia​łaopie​kę?
‒Tak,pie​lę​gniar​kęprzezcałądobę.Znampew​nąagen​cję…–

Wy​mie​niłna​zwęja​kiejśeks​klu​zyw​nejfir​my,naktó​rąRoseni​g​-
dy nie by​ło​by stać. – Sama bę​dziesz mo​gła wy​brać opie​kun​kę
dlamat​ki.Umó​więcięju​tronaroz​mo​wy.

Tobyłowię​cej,niżmo​głaocze​ki​wać.Gdy​bytyl​kotapro​po​zy​-

cjaniewy​szławła​śnieodnie​go…Chy​baniepra​gnąłjejtakbar​-
dzo?

Nie​malpar​sk​nę​łaśmie​chem.Niepra​gnąłjej.Byłtu​tajzana​-

mo​wąsio​stry.Tejprze​klę​tejksięż​nicz​ki.

‒ Ro​zu​miem, jak się czu​jesz, zo​sta​wia​jąc mat​kę – oznaj​mił

nie​spo​dzie​wa​nie. – Moja sio​stra też była cho​ra. Dla​te​go nie
przy​je​cha​łatuzemną.

‒Och,przy​kromi.
Rose ogar​nę​ły wy​rzu​ty su​mie​nia. Po​win​na w grun​cie rze​czy

być wdzięcz​na Esme​ral​dzie; to z po​wo​du swo​jej sio​stry Na​iro
rzu​ciłjejkołora​tun​ko​we.

‒ Nie mogę się do​cze​kać, kie​dy za​cznę z nią pra​co​wać nad

pro​jek​temjejwy​ma​rzo​nejsuk​niślub​nej.

‒Do​ce​niamto,dzię​ku​ję–po​wie​dział.
Coś zmie​ni​ło się w jego twa​rzy, w oczach po​ja​wił się ja​kiś

błysk,aRosepo​czu​łana​gle,jakopusz​czająna​pię​cie,któ​reto​-
wa​rzy​szy​ło jej bez​u​stan​nie przez ostat​ni rok. Ulga ude​rzy​ła jej
nie​maldogło​wy.

‒Nie,tojadzię​ku​jęto​bie.
Za​nim zdą​ży​ła się zo​rien​to​wać, co robi, zbli​ży​ła się do nie​go

iprzy​war​łausta​midojegopo​licz​ka.

Po​ca​łu​nekwdzięcz​no​ści.Zwy​kłecmok​nię​cie.Alegdytyl​kojej

war​gido​tknę​łyjegoskó​ry,po​czu​łajejcie​płoismak,zro​zu​mia​-
ła,żeniemożesięnatymskoń​czyć.

Jak​byktośprzy​ło​żyłza​pał​kędosu​che​gosto​sudrew​nagdzieś

wjejwnę​trzuiwznie​ciłwiel​kipło​mień,gro​żą​cyutra​tąpa​no​wa​-

nianadsobą.Pa​mię​ta​łatensmak,to,docze​gopro​wa​dziłzwy​-
czaj​nypo​ca​łu​nek–cze​gośna​mięt​ne​go,cał​ko​wi​ciepozakon​tro​-
lą. Za​chwia​ła się i upa​dła​by, gdy​by Na​iro jej nie pod​trzy​mał,
bio​rącwra​mio​naitu​lącdosie​bie.

‒ Red… – Ton jego gło​su opo​wia​dał wła​sną hi​sto​rię, a ona

chcia​łająusły​szećijed​no​cze​śniebałasiętego.

Na​daltotrwa​ło…iskry,któ​reroz​bły​ska​ły,kie​dynasie​biepa​-

trzy​li, ogień, któ​ry się roz​pa​lał, gdy się do​ty​ka​li. Po​czu​ła to
wchwi​li,gdydo​tknąłjejpo​licz​kawdrzwiachsa​lo​nu;na​ra​sta​ło
towniejni​czymlawa,któ​ramo​głająwkaż​dejchwi​lipo​rwać.

‒Rose…
To, że wy​po​wie​dział to imię, tyl​ko po​gor​szy​ło spra​wę. Wy​da​-

wa​ło się, że z tru​dem do​by​wa sło​wa. Na​wet nie pró​bo​wał. Po​-
chy​lił ciem​ną gło​wę i przy​warł do jej ust w moc​nym i bez​li​to​-
snympo​ca​łun​ku,któ​ryroz​su​nąłjejwar​gi;jegoję​zyksma​ko​wał
ją, ku​sił. Z tru​dem ła​pa​ła od​dech; od​chy​li​ła gło​wę, otwie​ra​jąc
się dla nie​go. Czas prze​stał ist​nieć, a ona znów prze​by​wa​ła
wciem​no​ściob​skur​ne​gosqu​atu,samaztymmęż​czy​zną,któ​ry
przy​byłjejnara​tu​nek,kie​dygopo​trze​bo​wa​ła,iskradłjejna​iw​-
neser​ce.

Dzie​lą​ce ich dzie​sięć lat znik​nę​ło. Po​now​nie była tam​tą

dziew​czy​ną,mło​dą,na​iw​ną,za​gu​bio​nąwdo​zna​niach,októ​rych
niemia​łapo​ję​cia.

Coś,cze​gopo​temjużniedo​świad​czy​ła.
Jak​by otwar​ły się drzwi, a do środ​ka wnik​nął blask słoń​ca.

Siła tego męż​czy​zny da​wa​ła jej opar​cie; unio​sła ku nie​mu
ręce…

‒ Nie! – rzu​cił ostro, od​su​wa​jąc się od niej i wy​ry​wa​jąc bru​-

tal​nieześwia​tama​rzeń.

Awięcitobyłotyl​koma​rze​niem.Jakbaj​ka,któ​rejszu​ka​łajej

mat​ka.

Toszczu​płecia​ło,takbli​skoniej,za​sty​głowbez​ru​chu.Czu​ła,

żepa​trzynanią,iunio​słapo​wie​ki.

Mrokpo​żą​da​niaod​mie​niłjegooczy,amimotejzdra​dziec​kiej

re​ak​cjimia​ławra​że​nie,żeniemógł​byznaj​do​waćsięodniejda​-
lejniżwtejchwi​li.

Za​ci​snąłdło​nienajejra​mio​nachiod​su​nąłjąodsie​bie.

‒Nie!–Niemu​siałtegopo​wta​rzać.Jegouczu​cianiepo​zo​sta​-

wia​ływąt​pli​wo​ści.–Tosięniesta​nie.Nietegochcę.

Kłam​ca!Pra​gnę​łarzu​cićmuwtwarztosło​woni​czymwy​zwa​-

nie. Jak mógł po​wie​dzieć coś ta​kie​go, gdy wy​czu​wa​ła bez​błęd​-
niejegore​ak​cję,wi​dzia​łająwjegooczach?

Nieode​zwa​łasięjed​nak,wie​dząc,żetakbę​dziebez​piecz​niej,

alenieza​mie​rza​łauła​twiaćmuspra​wy.

‒Maszskłon​nośćdoprze​sad​nejre​ak​cji,praw​da?Tobyłtyl​ko

nie​win​nypo​ca​łu​nek.

‒Nieokre​ślił​bymtaktego.
Uśmiech​nąłsięiro​nicz​nie,uświa​da​mia​jącso​bie,żepo​wtó​rzy​-

łajegowcze​śniej​szesło​wao„prze​sad​nejre​ak​cji”.Ale„nie​win​-
ny po​ca​łu​nek” nie miał nic wspól​ne​go z tym, czym się przed
chwi​lądzie​li​li.

Wciążczułnaję​zy​kuiwar​gachjejsmak.Żaritwar​dośćpod

pa​skiem spodni wciąż nie po​zwa​la​ły mu my​śleć ja​sno. Kie​dy
jed​nak spoj​rzał w jej oczy, wie​dział, że musi się opa​no​wać, bo
wprze​ciw​nymra​zieule​gniepier​wot​nympra​gnie​niomcia​łado​-
ma​ga​ją​ce​gosięza​spo​ko​je​nia,rzu​cijąnapod​ło​gęiprzy​gnie​cie
swo​imcię​ża​rem.

Po​zwo​li​ła​by mu, nie miał co do tego żad​nych wąt​pli​wo​ści.

Mo​gła​by się bro​nić jak kot​ka, ale nie zdo​ła​ła​by za​prze​czyć za​-
chę​ciewi​docz​nejwjejoczach.

‒Bezwzglę​dunato,jaknie​win​nybyłtenpo​ca​łu​nek,nietego

odcie​biechcę.

‒Mamna​dzie​ję,boijategoodcie​bieniechcę.
Mo​gła​by uda​wać obo​jęt​ność na jego sło​wa, oka​zać wy​nio​-

słość, ale wciąż zma​ga​ła się z roz​cza​ro​wa​niem, tak sil​nym jak
jego roz​cza​ro​wa​nie. Jej roz​sze​rzo​ne źre​ni​ce do​wo​dzi​ły, że jest
rów​niepod​nie​co​najakon.Na​wetpodzie​się​ciula​tachpa​mię​tał,
jakRedwta​kichchwi​lachwy​glą​da,bę​dącspra​gnio​naprzy​jem​-
no​ści,któ​rąjejda​wał.

‒Mogęza​pro​jek​to​waćsuk​niętwo​jejsio​stry,aletowszyst​ko.

Biz​nes,nicwię​cej.

‒Bar​dzomitood​po​wia​da–oznaj​miłiwy​cią​gnąłdoniejrękę.
Uję​łająiuści​snę​ła,alewy​czułwjejpal​cachnie​znacz​newa​-

ha​nie.Wie​dział,cotoozna​cza.Dodia​bła,czyiontegoniedo​-

zna​wał?Ja​kimcu​demnieza​uwa​żył,żeRedprze​su​waję​zy​kiem
posu​chychwar​gach,żeod​dy​chazwy​raź​nymwy​sił​kiem?

Mógł​bymiećjąodrazu,gdy​bychciał,achciał,qu​eri​doDios.

Topra​gnie​nieprzy​po​mi​na​łopa​lą​cezna​mięnajegoskó​rze.Tak,
gdy​bytyl​kowy​ka​załwię​cejzde​cy​do​wa​nia…

Cobymujed​nakprzy​szłoztego,żewziął​byjąszyb​koiwście​-

kle,podzie​się​cio​let​nimocze​ki​wa​niu?

Pul​su​ją​cy głos zmy​słów mó​wił mu, że by​ło​by war​to – w tej

chwi​li. Ale ja​kaś ra​cjo​nal​na cząst​ka pod​po​wia​da​ła coś in​ne​go.
Myślogłęb​szej,peł​niej​szejsa​tys​fak​cji.

Cze​ka​nie…spo​tę​go​wa​ło​bygłód,po​czu​ciepra​gnie​nia–wniej

i w nim sa​mym. Gdy​by ka​zał jej cze​kać, po​tę​go​wał​by tak​że jej
głód.Itymwięk​szybył​byjegotriumf,gdy​bywkoń​cujązdo​był.
Tymra​zemnieby​ła​byzdol​naodnie​goodejść.

Tymra​zemtoonbyod​szedł.
‒Mogęciępod​wieźćdodomu?–wy​si​liłsięnaobo​jęt​nyton.
Unio​słagło​wę,woczachma​lo​wa​łasięczuj​ność.
‒Nie,dzię​ku​ję.Mamtujesz​czetro​chęro​bo​ty.Za​mó​więtak​-

sów​kę…

‒ Więc do zo​ba​cze​nia ju​tro… Za​dzwo​nię do agen​cji w spra​-

wieopie​kun​ki.

‒Do​sko​na​le.
Uśmiech​nę​łasięprze​lot​nie,niepa​trzącmuwoczy.Mo​głaso​-

biemy​śleć,żenicnieoka​zu​je,aleonznałtędaw​nąRoseCa​val​-
lie​ro,jakte​razmu​siałjąna​zy​wać.Imbar​dziejuda​wa​ła,żenic
nieczu​je,tymwię​cejmia​ładoukry​cia.

Nie​trud​no by​ło​by ka​zać jej cze​kać. Wi​dział roz​cza​ro​wa​nie

wjejoczach,kie​dysięodniejod​su​nął.Pra​wiewar​tobyłozdo​-
być się na wy​si​łek i ode​rwać się od jej cie​płych, chęt​nych ust,
by do​strzec nie​za​do​wo​le​nie w tych za​snu​tych mgłą zie​lo​nych
oczach.Ogień,któ​rymię​dzynimipło​nął,wciążbyłwnichobec​-
ny,aupływcza​sugoniestłu​mił.Wy​da​wałsięna​wetsil​niej​szy.
Po​żą​da​niedoj​rza​łe​gomęż​czy​znydoko​bie​ty,niezaśna​sto​let​nia
fala hor​mo​nów. Wy​da​wa​ło mu się wte​dy, że jej pra​gnie, ale to
byłonicwpo​rów​na​niuztym,cze​gote​razdo​zna​wał.

‒Za​temdoju​tra.
Nieza​sy​piagru​szekwpo​pie​le,po​my​śla​ła,kie​dyNa​iroMo​re​-

nopo​dałjejwi​zy​tów​kę.Zja​wiłsiętuod​po​wied​nioprzy​go​to​wa​-
ny.

Towła​śniemó​wi​łodo​bit​nieopo​wo​dachjegoprzy​jaz​dudoAn​-

glii. Jej wcze​śniej​sze oba​wy, ży​wio​ne w głę​bi du​szy prze​ko​na​-
nie, że być może chciał ją od​na​leźć po tych wszyst​kich la​tach,
na​gleznik​nę​ły.Nie​malro​ze​śmia​łasięzwła​snejna​iw​no​ści.

Nie pra​gnął jej. Te jego wy​po​wie​dzia​ne obo​jęt​nym gło​sem

sło​waniepo​zo​sta​wia​ływąt​pli​wo​ści.Tak,niepra​gnąłjej,cotym
bar​dziej uła​twia​ło spra​wę. Po​win​na od​czu​wać ulgę, po​nie​waż
mia​ła z nim je​chać do Hisz​pa​nii i przez mie​siąc pra​co​wać nad
suk​niąjegosio​stry;znacz​niele​piejbyłowie​dzieć,żenicdoniej
nieczu​je.

Więcdla​cze​godo​zna​wa​ławser​cubóluroz​cza​ro​wa​nia?

ROZDZIAŁCZWARTY

‒Mu​siszmipo​wie​dziećowe​se​lu.
‒Co?
Rosepod​nio​słagło​węznadszki​ców,nadktó​ry​misięsku​pia​ła,

wi​dzącNa​ira,któ​rystałwdrzwiachjejpra​cow​niwCa​stil​loCo​-
ra​zon.Zbli​żyłsiędoniejporazpierw​szyodcza​su,gdyprzy​by​li
dojegowspa​nia​łe​goro​dzin​ne​godomu,aonacie​szy​łasięzjego
nie​obec​no​ści,pró​bu​jączro​zu​mieć,cosięzniądzie​je.

Mia​ławra​że​nie,żegdywjejży​ciuznówpo​ja​wiłsięNa​iroMo​-

re​no, świat wy​wró​cił się do góry no​ga​mi. Upły​nął za​le​d​wie ty​-
dzień,ajejsięzda​wa​ło,żeniespra​wu​jejużnadni​czymkon​tro​-
li, jak​by ktoś – bez wąt​pie​nia Na​iro – po​zba​wił ją ste​ru, by sa​-
me​muwszyst​kimkie​ro​wać.

Nanicniemu​siałni​g​dycze​kać.Chciał,bymat​kaRosemia​ła

opie​kun​kę – wy​bra​no od​po​wied​nią kan​dy​dat​kę, któ​ra od razu
wpro​wa​dzi​ła się do ma​leń​kie​go miesz​ka​nia, pod​czas gdy Rose
po​je​cha​ła na lot​ni​sko li​mu​zy​ną z szo​fe​rem i we​szła na po​kład
pry​wat​ne​good​rzu​tow​ca,któ​ryprze​wiózłjądoAn​da​lu​zji,gdzie
luk​su​so​wy ca​stil​lo miał być przez na​stęp​ne czte​ry ty​go​dnie
miej​scem jej po​by​tu. Wy​da​wa​ło jej się, że prze​nio​sła się do in​-
ne​go świa​ta. Sama jej pra​cow​nia, z wyj​ściem na mau​re​tań​skie
pa​tio,zmie​ści​ła​byjejmiesz​kan​ko,apry​wat​nyapar​ta​mentzwy​-
kła​da​nąpłyt​ka​mipod​ło​gąide​ko​ra​cyj​nymsu​fi​tembyłdwarazy
więk​szyodjejsa​lo​nuwLon​dy​nie.

Kie​dy po raz pierw​szy zo​ba​czy​ła ten po​kój, mia​ła wra​że​nie,

że prze​nio​sła się w cza​sie. Naj​wspa​nial​szym ele​men​tem był
sze​ro​kibal​konzwi​do​kiemnaogro​dyirze​kęwdole.Niemia​ła
jed​nak oka​zji po​dzi​wiać cze​go​kol​wiek ani na​wet wy​ką​pać się
wwiel​kimba​se​nie.Mu​sia​ławy​ko​naćokre​ślo​nąpra​cę;na​le​ża​ło
sku​pić się tyl​ko na tym. Ozna​cza​ło​by to też, że zdo​ła się stąd
wy​do​staćmoż​li​wieszyb​ko.

‒Niesą​dzi​łam,żebę​dzieszza​in​te​re​so​wa​ny.Alemamtu…

‒Nieotocho​dzi.–Mach​nąłręką,kie​dymupod​su​nę​łaszki​-

ce.–NieoślubEsme​ral​dy.Ro​zu​miem,żeniena​strę​czatożad​-
ne​go pro​ble​mu. Mia​łem na my​śli ślub, któ​ry się ni​g​dy nie od​-
był…ten,któ​rymia​łaśza​wrzećzlor​dem…jakmutam.

‒An​drew.
‒Tak,zlor​demAn​drewHol​de​nem.Czło​wie​kiem,któ​re​gopo​-

rzu​ci​łaśnie​malprzyoł​ta​rzu.

‒Do​kład​nietrzydniprzedślu​bem–wark​nę​ła.
Myślodniu,wktó​rymso​bieuświa​do​mi​ła,żeniemożewziąć

tegoślu​bu,byłaszcze​gól​nienie​przy​jem​nawsy​tu​acji,gdyNa​iro
stałprzednią,przy​wo​łu​jącwspo​mnie​nia,któ​rena​kło​ni​łyjądo
tejde​cy​zji.

‒Dla​cze​gochcesztowie​dzieć?
‒Dla​te​go,żeOscarijegoro​dzi​cesięnie​po​ko​ją.
Rose wi​dzia​ła przy​szłych te​ściów Esme​ral​dy, księ​cia i wiel​ką

księż​nę,tyl​koraz,alewy​star​czy​ło,byzro​zu​mia​ła,dla​cze​gotak
bar​dzopra​gnął,bywszyst​koprze​bie​głojakna​le​ży.Za​le​ża​łoim
nie​zwy​kle na po​wa​ża​niu i nie ule​ga​ło wąt​pli​wo​ści, że sio​stra
Na​irada​rzyichwiel​kimre​spek​tem.

Gdytyl​kopo​zna​łaEsme​ral​dę,zro​zu​mia​łajesz​czewię​cej.Była

młod​szaodbra​taopra​wiedzie​więćlatichoćod​zna​cza​łasięta​-
ki​mi sa​my​mi ciem​ny​mi wło​sa​mi i zło​ty​mi ocza​mi, nie mia​ła
wso​bieniczjegofi​zycz​nejmocy.Drob​na,de​li​kat​na,ner​wo​wa,
mó​wi​łazbytszyb​koizabar​dzosięza​mar​twia​ła.Rosepo​dej​rze​-
wa​ła,żedziew​czy​nacier​pia​łanaja​kieśza​bu​rze​niapo​kar​mo​we,
cotłu​ma​czy​ło,dla​cze​goNa​irobyłwsto​sun​kudoniejtakiopie​-
kuń​czy.

Esme​ral​da z pew​no​ścią nie przy​po​mi​na​ła ze​psu​tej księż​nicz​-

ki, ale wraż​li​wą ko​bie​tę, któ​ra pra​gnie, by lu​dzie ją lu​bi​li.
IRosejąlu​bi​ła,itobar​dzo.

‒Och,dajspo​kój,je​stemtyl​kopro​jek​tant​ką!Kie​dyna​dej​dzie

wiel​kidzień,mniejużtudaw​noniebę​dzie.

Mia​łaszcze​rąna​dzie​ję,żetaksięsta​nie.Prze​by​wa​niewtym

miej​scu,gdzieNa​iromógłsiępo​ja​wićwkaż​dymmo​men​cie,wy​-
trą​ca​ło ją z rów​no​wa​gi. Uni​ka​nie tego czło​wie​ka w ogrom​nym
ca​stil​loniepo​win​nona​strę​czaćtrud​no​ści,aleja​kimścu​demza​-
wsze na nie​go wpa​da​ła w naj​mniej spo​dzie​wa​nym mo​men​cie.

Czu​łasięjakzwie​rzy​nałow​na,pod​czasgdyNa​irobyłuprze​dza​-
ją​cogrzecz​ny,alejed​no​cze​śniecał​ko​wi​cieobo​jęt​ny.

„To się nie wy​da​rzy”, po​wie​dział i zda​wa​ło się, że za​mie​rza

do​trzy​maćsło​wa.

Mimowszyst​kood​czu​wa​łana​pię​cie,kie​dywcho​dziłdopo​ko​-

ju. Była świa​do​ma jego obec​no​ści – wy​so​kiej po​sta​ci, bla​sku
słoń​canawło​sach,za​pa​chuskó​ry.Uwia​do​mi​łaso​bieswójbłąd;
ule​głacza​ro​wijegofi​zycz​no​ści,jakprzedlaty.Niepo​tra​fi​łamy​-
ślećja​snoizmru​żyćwnocyoka.

Tro​skaomat​kęteżniemo​głabyćwy​mów​ką.Pie​lę​gniar​kawy​-

szu​ka​na przez Na​ira oka​za​ła się do​sko​na​ła. „Mój anioł stróż”,
jak na​zy​wa​ła ją Joy. Za​przy​jaź​ni​ły się ze sobą, więc Mar​ga​ret,
prócz opie​ki me​dycz​nej, za​pew​nia​ła też mat​ce Rose tak upra​-
gnio​ne to​wa​rzy​stwo, ro​dzaj przy​jaź​ni, do któ​rej jej cór​ka nie
byłazdol​na.Zbytwie​lesięmię​dzynimiwy​da​rzy​ło.

Cowię​cej,wy​czu​ławgło​sieJoynowąnutę,kie​dyzniąroz​ma​-

wia​ła–brakpo​czu​ciawiny,za​wszeobec​ne​go,kie​dyod​wie​dza​ła
mat​kęwszpi​ta​lupoostat​nimata​kuFre​da.

Po​sta​no​wi​łyza​po​mniećoprze​szło​ści,alemat​kęza​wszeprze​-

śla​do​wa​ły wy​rzu​ty su​mie​nia, zwłasz​cza gdy wi​dzia​ła, jak jej
cór​kacięż​kopra​cu​je.

‒Tonieta​kiepro​ste–po​wie​działNa​iro.–Twójpo​bytwtym

domu już wzbu​dza za​in​te​re​so​wa​nie. Mu​szę wie​dzieć, jak so​bie
ztympo​ra​dzić,je​ślipodbra​mąza​cznąsiękrę​cićpa​pa​raz​zi.Ist​-
nie​je ry​zy​ko, że wzbu​dzisz więk​szą cie​ka​wość niż mło​da para,
i że za​czną się za​sta​na​wiać, czy spro​wa​dzasz prze​kleń​stwo na
każ​dyślub.

‒Togłu​pie,samwiesz.
Za​ję​łasiępa​pie​ra​mi,żebyukryćru​mie​niecnatwa​rzy.
‒ Wi​dzia​łem, ja​kie wra​że​nie na two​im po​ka​zie mody zro​bi​ła

samawzmian​kanatente​mat.

‒TowinaGe​ral​di​ne.Niebę​dziejejtu​taj.
‒ Ale ty bę​dziesz, i je​śli z po​wo​du swo​jej prze​szło​ści ścią​-

gniesz tu re​por​te​rów, to naj​szczę​śliw​szy dzień w ży​ciu mo​jej
sio​stryza​mie​nisięwkosz​mar.

‒Trze​babyłootympo​my​śleć,kie​dymniepo​pro​si​łeś,że​bym

za​pro​jek​to​wa​ładlaniejsuk​nię.

Maszczel​nośćmó​wićodaw​nychskan​da​lach,chcia​łamurzu​-

cić w twarz Rose, ale wspo​mnie​nie o wła​snej prze​szło​ści za​-
mknę​ło jej usta. Nie mo​gła za​po​mnieć jego mil​czą​ce​go ostrze​-
że​nia,bynieroz​ma​wia​łazni​kimoichdaw​nejzna​jo​mo​ści.

Echotam​te​gocza​supo​wró​ci​ło,kie​dydo​tar​lidoca​stil​lo.Rose

po​pa​trzy​łanawiel​kiipięk​nybu​dy​nek,wktó​re​gooknachod​bi​-
ja​łysiępro​mie​nieza​cho​dzą​ce​gosłoń​ca.

„Towszyst​kotwo​je?”–spy​ta​ła,przy​po​mi​na​jącso​bieczło​wie​-

każy​ją​ce​gowsqu​acie.

„Tak–od​parł.–Odzie​dzi​czy​łemtopoojcu.Niesą​dziszchy​ba,

żena​by​łemtozado​cho​dyzeswe​gobrud​ne​goin​te​re​su?”

Po raz pierw​szy prze​ła​mał mur mil​cze​nia ota​cza​ją​ce​go ich

prze​szłość.

„Ni​g​dy bym nie…” – za​czę​ła, ale w tej chwi​li otwo​rzy​ły się

wiel​kiedrew​nia​nedrzwiipo​ja​wi​łasięEsme​ral​da,byichpo​wi​-
taćiuści​skaćser​decz​niebra​ta.

Wciążjed​naktrwa​łotomię​dzynimiiRosewie​dzia​ła,żepew​-

ne​godniatrze​basiębę​dzieztymzmie​rzyć.

‒Wi​dzia​łeśdo​sta​tecz​niedużo,byso​bieuświa​do​mić,żemia​-

łam „prze​szłość”. Wte​dy na​le​ża​ło po​my​śleć o te​ściach swo​jej
sio​stry.Atyzro​bi​łeśwszyst​ko,że​bymprzy​ję​łatozle​ce​nieiżeby
wszy​scysięotymdo​wie​dzie​li.Dla​cze​go?

Samza​da​wałso​biewie​lo​krot​nietopy​ta​nie.Na​le​ża​łojązo​sta​-

wićztymjejpod​upa​da​ją​cymbiz​ne​sem.Zna​la​zł​byinnąpro​jek​-
tant​kędlaEsme​ral​dyiniena​ra​żał​bysięnakom​pli​ka​cjeiwspo​-
mnie​niazwią​za​neztąko​bie​tą.Wie​działjed​nak,żeniemożepo
pro​stuodejść,do​pó​kiniewy​bi​jejejso​biezgło​wy.

‒ Esme​ral​dzie za​le​ża​ło na to​bie. Poza tym nie​na​wi​dzę wred​-

nychlu​dzi.Chcia​łazwró​cićnasie​bieuwa​gęibyłago​to​wazro​-
bićwszyst​ko,żebywy​grać.Zprzy​jem​no​ściąpo​krzy​żo​wa​łemjej
pla​ny.

Byłatopraw​da,żenie​na​wi​dziłta​kichosob​ni​ków.Czyżniena​-

pa​trzył się, jak jego mło​da ma​co​cha trak​tu​je Esme​ral​dę, któ​rą
uwa​ża​ła za ry​wal​kę w wal​ce o wzglę​dy męża? Choć ni​g​dy nie
przy​szłomudogło​wy,żeidonie​gosiędo​bie​rze.Dla​te​gopo​sta​-
no​wił dzia​łać, kie​dy Ge​ral​di​ne od​sta​wi​ła ten swój nu​mer. Cho​-
dzi​łojed​nakocoświę​cej.Po​mi​motego,wjakispo​sóbRosego

kie​dyśpo​rzu​ci​ła,po​mi​motego,żetęele​ganc​kąko​bie​tędzie​li​ły
lata świetl​ne od jego daw​nej dziew​czy​ny, wciąż do​strze​gał
wniejśla​dytam​tejRed.Spra​wi​łoto,żeode​zwałsięnapo​ka​zie,
za​nimzdą​żyłsięza​sta​no​wić.

‒ Mia​ła po​ślu​bić An​drew, za​nim mnie spo​tkał. Pra​gnę​ła re​-

wan​żu.

‒Po​win​nabyćza​do​wo​lo​na,żeznówjestwol​ny.
‒ Pro​blem po​le​gał na tym, że on jej nie chciał. Szu​kał wy​-

mów​ki,byzniąze​rwać.Uła​twi​łammuto.

‒Nieko​chałcię?
‒ Nie. – Po​krę​ci​ła gło​wą, a jej bursz​ty​no​we wło​sy uchwy​ci​ły

blasksłoń​ca.Po​czułza​pachjejper​fum.–Wręczprze​ciw​nie.Wa​-
rio​wałnamoimpunk​cie.

‒Więccosięsta​ło?Dla​cze​good​wo​ła​łaśślub?Zabar​dzo„wa​-

rio​wał”?

‒Ra​czej…miałob​se​sję–wy​ja​śni​łanie​pew​nie.Dla​cze​gomiał​-

bywie​rzyć,żeAn​drewda​rzyłjąuwiel​bie​niem,pod​czasgdyon,
Na​iro,cał​ko​wi​cieoniejza​po​mniał?–Uświa​do​mi​łamso​bie,że…
niepo​dzie​lamjegouczuć.Przy​jąłtobar​dzoźle.

‒Trzydniprzedślu​bem–mruk​nąłNa​iro.
‒Tak,tak,wiem!Nieje​stemztegodum​na.–Wciążprze​śla​-

do​wa​łyjąwy​rzu​tysu​mie​nia.

Jej głos za​brzmiał dziw​nie; za​czę​ła prze​glą​dać swo​je szki​ce,

jak​by szu​ka​ła cze​goś waż​ne​go. Nie chcia​ła za żad​ne skar​by
przy​znać,żesta​ra​łasięda​rzyćAn​drewta​kimuczu​ciem,ja​kie​go
ocze​ki​wał.Niełą​czy​łaichwiel​kana​mięt​ność;na​wetsięnieko​-
cha​li. My​śla​ła, że to przyj​dzie z cza​sem. Aż do pew​ne​go dnia.
Prze​glą​da​łaswo​jerze​czy,go​to​waprze​nieśćsiędojegoele​ganc​-
kie​go apar​ta​men​tu, i zna​la​zła sta​re pu​dło na dnie sza​fy,
awnimje​dy​nezdję​cie,naktó​rymbylira​zem,onaiNa​iro.Zro​-
bi​lijewfo​to​au​to​ma​ciepew​ne​gopo​po​łu​dnia,gdymie​linazby​-
ciu kil​ka fun​tów. Był to pe​łen ra​do​ści dzień, któ​ry chcia​ła
uwiecz​nić.

Ry​sun​kiprzedjejocza​mistra​ci​łyna​gleostrość,takjakwte​dy

tam​tozdję​cie.Czymo​gła​bywyjśćzaAn​drew,wie​dząc,żeni​g​dy
niedo​świad​czytegowszech​ogar​nia​ją​ce​gouczu​cia,któ​rejejto​-
wa​rzy​szy​ło,gdybyłazwią​za​nazmęż​czy​znąoimie​niuJett?Wo​-

bec któ​re​go wciąż te uczu​cia ży​wi​ła; owa świa​do​mość za​par​ła
jejdechwpier​si.

Cogor​sza,za​cho​wa​łasięjakmat​ka,ak​cep​tu​jącbezna​my​słu

tenzwią​zek.Wie​rzy​ła,żezna​la​złako​goś,ktosięniąza​opie​ku​je,
ktozdej​miezjejbar​kówcię​żarutrzy​my​wa​niaichobu,jejimat​-
ki,gdytaucie​kłaodjejbru​tal​ne​gooj​czy​ma.Do​strze​głana​dzie​-
ję i zgo​dzi​ła się w chwi​li sła​bo​ści, by zdać so​bie spra​wę, że
uczy​ni​łatozmoż​li​wienaj​gor​sze​gopo​wo​du.

‒Ni​g​dyniena​le​ża​łoprzyj​mo​waćjegooświad​czyn.Na​szeza​-

rę​czy​nybyłykosz​mar​nąpo​mył​ką.

‒Dla​cze​go?An​drewHol​denwy​da​wałsiędo​sko​na​łymkan​dy​-

da​tem.

‒Czyż​by?
Zo​rien​to​wałsię,żepo​ru​szyłczu​łąstru​nę.
‒Przy​stoj​ny,wy​so​kapo​zy​cjato​wa​rzy​ska.Bo​ga​ty…
Spoj​rza​łananie​gogwał​tow​nie.
‒Iuwa​żasz,żechcia​łamzanie​gowyjśćdlapie​nię​dzy?
Wzru​szyłobo​jęt​niera​mio​na​mi.
‒Czynietegopra​gniewięk​szośćko​bietwmał​żeń​stwie?
Tegochcia​łyodjegoojcajegomat​kaima​co​cha.Star​szyczło​-

wiek za​wsze był łasy na ład​ną bu​zię i po​cią​ga​ją​ce cia​ło. Tak
bar​dzowie​rzył,żejest„za​ko​cha​ny”,żeniepo​my​ślałoumo​wie
przed​mał​żeń​skiej, a gdy obie żony wy​do​iły go ze wszyst​kie​go,
po​szu​ka​łyso​biein​nychpa​stwisk.Pierw​szase​ño​raMo​re​nozra​-
do​ścią po​rzu​ci​ła wła​sne dzie​ci, wów​czas dzie​wię​cio- i dzie​się​-
cio​let​nie, by nie prze​szka​dza​ły jej w no​wym związ​ku. Dru​ga,
Car​men,pró​bo​wa​łapodko​niecza​braćRa​oulo​wina​wetsyna.

Przy​rzekłso​bie,żeni​g​dynieule​gnieżad​nejko​bie​cie,jakzro​-

bił to jego oj​ciec. Je​dy​ny po​wód, dla któ​re​go omal tego nie
uczy​nił,stałte​razprzednim.Do​pi​sa​łomuwte​dyszczę​ście.Zro​-
zu​miał, co ozna​cza sła​bość. Miał przy​naj​mniej dość zdro​we​go
roz​sąd​ku, by za​ta​ić przed nią praw​dę o swo​jej ro​dzi​nie, choć
nie​wie​lebra​ko​wa​ło,bywy​znałjejwszyst​kowtam​toBożeNa​ro​-
dze​nie,kie​dypró​bo​wałpo​go​dzićsięzoj​cem.Ajed​nakzna​la​zła
spo​sób,byza​ro​bićnaichzwiąz​ku,kie​dypo​szłanapo​li​cję.

‒Nieja!
Jej obu​rze​nie nie​mal star​ło się z jego wy​zy​wa​ją​cym spoj​rze​-

niem.

‒ Ale twój biz​nes nie szedł naj​le​piej. Je​steś po uszy w dłu​-

gach.

Zro​bi​ławiel​kieoczy.
‒Skądwiesz?
Wjegouśmie​chuniebyłoaniodro​bi​nycie​pła–wy​razświa​do​-

mo​ści,żena​wette​raztako​bie​taniewi​dziróż​ni​cymię​dzymło​-
dzień​cem,ja​kimbyłnie​gdyś,amęż​czy​zną,ja​kimjestte​raz.

‒Mu​szęwie​dziećwszyst​kookaż​dym,zkimwcho​dzęwin​te​-

res. Więc czy mał​żeń​stwo z tym czło​wie​kiem nie roz​wią​za​ło​by
więk​szo​ścitwo​ichpro​ble​mów?

‒ Może. Ale czy fakt, że za nie​go nie wy​szłam, do​wo​dzi, że

nieotomicho​dzi​ło?

Mu​siał to przy​znać. Wo​bec tego dla​cze​go wy​co​fa​ła się tak

póź​no?Po​wró​ciłmy​ślądopo​ka​zu,kie​dytoGe​ral​di​newy​ma​chi​-
wa​ła ga​ze​tą. Za​in​ter​we​nio​wał, ale ni​g​dy nie za​da​wał so​bie py​-
ta​nia,dla​cze​gotozro​bił.Tak,nie​na​wi​dziłwred​nychlu​dzi,awi​-
dokbla​dejina​pię​tejtwa​rzyRosecof​nąłgoodzie​sięćlat,kie​dy
topierw​szyrazuj​rzałjąsa​mot​nąiza​gu​bio​nąnauli​cachLon​dy​-
nu.

Cho​dzi​łojed​nakocoświę​cej.
‒Nieby​ło​bydlamniele​piejzo​staćladyHol​den?–spy​ta​ła.
‒ Jak so​bie przy​po​mi​nam, za​wsze ma​rzy​łaś o mał​żeń​stwie

i szczę​śli​wym ży​ciu… – urwał, bro​niąc się przed wspo​mnie​nia​-
mi.

Nieko​cham,niean​ga​żu​jęsię…po​wró​ci​łyjegowła​snesło​wa.

Byłichtakipe​wien,pa​trzącnaoj​cow​skiemał​żeń​stwa,ichka​ta​-
stro​fal​neskut​ki–zwłasz​czadlaEsme​ral​dy.Je​ślipra​gniesięmi​-
ło​ści i za​an​ga​żo​wa​nia, to le​piej zna​leźć so​bie ko​goś, kto też
tegopra​gnie.

Iro​niapo​le​ga​łanatym,żewchwi​li,gdyzaspra​wąGe​ral​di​ne

uświa​do​miłso​bie,żeRosezro​bi​ławcze​śniejcośta​kie​go–zna​-
la​zła so​bie ko​goś i zgo​dzi​ła się wyjść za nie​go – jego świat za​-
chwiał się w po​sa​dach, a on po​sta​no​wił in​ter​we​nio​wać bez za​-
sta​no​wie​nia.

Niecho​dzi​łona​wetoto,żepra​gnąłza​do​wo​lićEsme​ral​dę,tyl​-

koocośbar​dziejoso​bi​ste​go.Niechciał,byRosebyłazkim​kol​-

wiekin​nym.Chciałtejko​bie​tywswo​imży​ciu,wswo​imłóż​ku.

Niena​sy​ciłsięniądzie​sięćlattemuinieza​mie​rzałpo​zwa​lać,

bybyłazkim​kol​wiek,do​pó​kinieuwol​nił​bysięspodjejuro​ku.

‒Może–przy​zna​łaRose.–Aleniebyłomowyoszczę​śli​wym

ży​ciu.Ni​g​dynieda​ła​bymmutego,cze​gopo​trze​bo​wał.Fa​tal​nie
towszyst​kowy​kal​ku​lo​wa​łam,aleby​ło​byowie​lego​rzej,gdy​bym
zanie​gowy​szłaido​pie​rowte​dyuświa​do​mi​łaso​bieswójbłąd.

Brzmia​ło to wia​ry​god​nie, ale uni​ka​ła sta​ran​nie jego wzro​ku.

Cośprzednimukry​wa​ła.Za​nimjed​nakzdą​żyłsięode​zwać,do
po​ko​juwpa​dłajegosio​stra.

‒ Upo​ra​łaś się z ry​sun​ka​mi, Rose? – spy​ta​ła pod​nie​co​na. –

Mo​żeszmicośpo​ka​zać?

‒ Tak… – Się​gnę​ła po kart​ki, a on do​pie​ro te​raz spo​strzegł,

jakbar​dzojeod​ru​cho​wopo​gnio​tła.–Je​śliskoń​czy​li​śmy…

Po​pa​trzy​łananie​go,onzaświe​dział,ocojejcho​dzi.Miałdać

so​biespo​kój,niedrą​żyćda​lej.

Chy​bamu​siał,zewzglę​dunasio​strę,któ​rado​pie​rote​razdo​-

strze​głajegoobec​ność.

‒ Nie za​uwa​ży​łam cię! Nie mów mi, że in​te​re​su​jesz się suk​-

nia​miślub​ny​mi,botyl​kojaiRoseobej​rzy​mypro​jektprzedwiel​-
kimdniem.Tonaszse​kret.

‒Mu​si​ciegoza​cho​wać.
Jegotonzmie​niłsięcał​ko​wi​cie.Chłódgdzieśznik​nął,po​ja​wi​-

ła się ser​decz​ność, ale tyl​ko wo​bec Esme​ral​dy, jak za​uwa​ży​ła
Rose,doktó​rejzwró​ciłsiępochwi​li.

‒ Tak, skoń​czy​li​śmy… chwi​lo​wo. Wró​ci​my do tej roz​mo​wę

kie​dyin​dziej.

Obiet​ni​caczygroź​ba?Na​irouca​ło​wałsio​stręiwy​szedł,przy​-

po​mi​na​jąc bo​le​śnie Rose, że i ją da​rzył kie​dyś po​dob​ną czu​ło​-
ścią.

Nie–za​pro​te​sto​wa​ławmy​ślach.Ni​g​dyniebyłomię​dzynimi

czu​ło​ści.Ichzwią​zekopie​rałsięnasek​sie,na​mięt​nyminie​po​-
wstrzy​ma​nym.Mo​gławie​rzyćwtro​skę,kie​dydoniejpod​szedł,
gdy sie​dzia​ła na ka​mien​nych stop​niach na Tra​fal​gar Squ​are,
zbyt zmę​czo​na, by się ru​szyć. Je​den but się roz​wa​lił, a mo​kre
wło​sy opa​da​ły na ra​mio​na. Może wte​dy zro​bi​ło mu się jej żal,
inicdziw​ne​go.Byławroz​syp​ce.

‒Więcmasztenpro​jekt?–Wjejmy​śliwdarłsięgłosEsme​-

ral​dy,któ​rawy​rwa​łapa​pie​ryzjejręki.–Niechspoj​rzę.

Rose dzię​ko​wa​ła Bogu, że pod​eks​cy​to​wa​na dziew​czy​na nie

do​strze​głajejnie​po​ko​ju.

‒ Ależ są wspa​nia​łe! Może mój brat po​wi​nien to zo​ba​czyć.

Zro​zu​miał​bywte​dy,dla​cze​gona​le​ga​łam,że​byśtypro​jek​to​wa​ła
mojąsuk​nię.

Rose przy​po​mnia​ła so​bie, że po​cząt​ko​wo wi​dzia​ła w dziew​-

czy​nieze​psu​tąksięż​nicz​kę,gdytym​cza​sembyłaonacza​ru​ją​cą
oso​bą. Każ​de​go mo​gła so​bie owi​nąć wo​kół pal​ca, ale ro​bi​ła to
tyl​ko z bra​tem. Wi​dać było, że łą​czą ich ja​kieś tyl​ko im zna​ne
wspo​mnie​nia.

‒ Zro​bi​ły​by wra​że​nie na​wet na nim – traj​ko​ta​ła Esme​ral​da,

niedo​strze​ga​jącza​my​śle​niaRose.–Mo​gły​bygoprze​ko​nać,że
ist​nie​jecośta​kie​gojakro​man​tyzm.

‒ Twój brat nie jest ro​man​tycz​ny? Ktoś miesz​ka​ją​cy po​śród

tegopięk​na…–Mia​łanamy​śliozdob​nysu​fit,ka​mien​nąpod​ło​-
gę,pa​tio,słoń​cedo​cie​ra​ją​cezogro​du.

‒Och,nie.Niemiałcza​supo​dzi​wiaćoto​cze​nia.Mu​siałcięż​ko

pra​co​wać, żeby oca​lić po​sia​dłość i że​by​śmy wciąż mo​gli tu
miesz​kać.

‒Byłaza​gro​żo​na?–Niemo​gławtouwie​rzyć.
‒ Nie​mal wszyst​ko stra​ci​li​śmy. Papa był cho​ry i nie mógł ni​-

cze​godo​pil​no​wać.Wte​dyścią​gnąłNa​irazAr​gen​ty​ny.Wie​dział,
jakąwspa​nia​łąro​bo​tęNa​irotamwy​ko​nał.

‒ZAr​gen​ty​ny?
AwięcNa​iromiesz​kałprzezja​kiśczaszagra​ni​cą.Nicdziw​-

ne​go,żeniesły​sza​łaonimpotam​tejfa​tal​nejnocy.

‒Mamyes​tan​cię.Teżbyławru​inie.Alemójbratcięż​kopra​-

co​wał.Na​wetje​ślipapaniedokoń​cabyłza​do​wo​lo​ny.

‒Niemiałcza​sunaro​man​tyzm?
‒Anicza​su,aniser​ca.Niebar​dzowiem,cosięsta​ło,alepo​-

znałko​gośwAn​glii.Ja​kąśzim​ną,wred​nąwiedź​mę,któ​rązdep​-
ta​łamuser​ce,apo​temgozdra​dzi​ła.Uszłojejtonasu​cho,ale
on…Gdy​bymmo​głajądo​rwać…

Rose za​krę​ci​ło się w gło​wie. Po​znał ko​goś w An​glii… Czy

Esme​ral​damia​ławła​śniejąnamy​śli?Aletoprze​cieżNa​iroza​-

słu​gi​wałnateoskar​że​nia.Pew​nieopo​wie​działsio​strzeod​mien​-
nąhi​sto​rię.

Wy​znał jej kie​dyś, dla​cze​go prze​by​wa w Lon​dy​nie i miesz​ka

wsqu​acie.Po​kłó​ciłsięzoj​cem,więcod​szedłzdomubezgro​sza
przydu​szy.Do​dałtyl​ko,żesta​łazatymwszyst​kim„ja​kaśko​bie​-
ta”.WięcczyEsme​ral​dasięmy​li​ła,ako​bie​ta,któ​raskrzyw​dzi​ła
jejbra​ta,byłakimś,kogozo​sta​wiłwHisz​pa​nii?

A może w An​glii była jesz​cze inna ko​bie​ta? Ta świa​do​mość

nie przy​no​si​ła żad​nej ulgi, ro​dzi​ła je​dy​nie sprzecz​ne my​śli
otym,żeNa​irozwią​załsięzkimśin​nymiżetenktoś„zdep​tał
muser​ce”.

Zdep​tałmuser​ce!Ozna​cza​łoto,żeona,Rose,niemo​głabyć

tąko​bie​tą,októ​rejmó​wi​łaEsme​ral​da.Na​iro,ten,któ​re​gozna​-
ła,niemiałser​ca.

Na​gle po​ja​wi​ło się wspo​mnie​nie. Na​iro trzy​ma​ją​cy w ra​mio​-

nach Ju​lie, dziew​czy​nę Ja​so​na, star​sze​go miesz​kań​ca squ​atu.
Po​czu​ławte​dyza​zdrość,któ​rapa​li​łajakogień

Sły​sząc ja​kiś ha​łas, Rose pod​nio​sła wzrok i zo​ba​czy​ła w lu​-

strześcien​nymwy​so​kąsyl​wet​kęNa​iratużzadrzwia​mi,po​grą​-
żo​nąwcie​niachko​ry​ta​rza.Nieod​da​liłsięimu​siałsły​szećkaż​-
desło​wo.Do​strze​gła,żenaniąpa​trzy.

Ich spoj​rze​nia spo​tka​ły się na chwi​lę w zwier​cia​dle; po​tem

od​wró​ciłsięipopro​stuod​szedł.

ROZDZIAŁPIĄTY

Rosesie​dzia​łanapa​tioipra​co​wa​łanadpro​jek​ta​mi;przy​su​nę​-

ła krze​sło do kra​wę​dzi ba​se​nu i za​nu​rza​ła sto​py w wo​dzie. Jej
ołó​wek su​nął szyb​ko po pa​pie​rze, do​da​jąc ko​lej​ne szcze​gó​ły.
Rude wło​sy, któ​re opa​da​ły jej na twarz, chwy​ta​ły blask za​cho​-
dzą​ce​gosłoń​cairoz​pa​la​łysięczer​wie​nią;przy​wo​dzi​łynamyśl
bar​wę,jakąsięod​zna​cza​ły,gdyNa​irozo​ba​czyłjąporazpierw​-
szy.

Prze​by​wał poza ca​stil​lo tyl​ko czte​ry dni, ale zda​wa​ło mu się

popo​wro​cie,żewi​dzijąnanowo.

Towła​śnieczer​wieńjejwło​sówdo​strzegłnaj​pierw,kie​dysie​-

dzia​łaznu​żo​napodścia​ną,wspa​nia​łyblaskwsza​ro​ścizi​mo​we​-
go po​po​łu​dnia. Dłu​gie nogi w czar​nych leg​gin​sach spo​czy​wa​ły
bez​wład​nienastop​niachscho​dów,agło​wabyłapo​chy​lo​na,tak
jakte​raz,alewów​czaswska​zy​wa​łotonade​pre​sję,nietwór​cze
sku​pie​nie.

Wziął ją bez tru​du na ręce i za​brał ze sobą. Oka​za​ło się, że

nieja​dłaoddwóchdni.Ucie​kławsza​leń​czympo​śpie​chuprzed
oj​czy​mem i zdą​ży​ła za​brać tyl​ko to​reb​kę. Nie​wie​le w niej było
go​tów​ki, a oj​czym za​blo​ko​wał kar​tę kre​dy​to​wą, któ​rą po​zwo​lił
jejmieć.

Izaktó​rąmia​łapła​cićusłu​ga​misek​su​al​ny​mi.
Od​chrząk​nął,czu​jącuciskwkrta​ni.
‒Bu​enosno​ches–po​wie​działpo​spiesz​nie,gdyRosedrgnę​ła

ize​rwa​łasięnarów​nenogi.

‒Odjakdaw​natuje​steś?–Wjejto​niewy​czułostrze​że​nie,by

sięniezbli​żał,aleza​mie​rzałtozi​gno​ro​wać.

‒Nie​dłu​go.Aleby​łaśtakza​ję​ta,żeniechcia​łemciprze​szka​-

dzać. – Wska​zał szki​ce le​żą​ce na sto​li​ku. – Nie po​win​naś ich
przede mną cho​wać? Ja​kiś prze​sąd… nie wol​no oglą​dać suk​ni
przedślu​bem.

Za​czer​wie​ni​łasię,sły​szącjegożar​to​bli​wyton.

‒ Och, to nie suk​nia Esme​ral​dy. Je​ste​śmy już po przy​miar​-

kach.Toinnepro​jek​ty…do​ty​czą​cein​nychślu​bów.Ko​bie​ty,któ​-
rebyłyobec​nenapo​ka​zie…–umil​kła,aoncze​kałcier​pli​wie.–
Na​praw​dęje​stemciwdzięcz​na,żemipo​mo​głeś.

Wdzięcz​ność… w po​rząd​ku, ale wo​lał​by coś bar​dziej na​mięt​-

ne​go,aleitobyłolep​szeniżtaka​mien​nama​ska,któ​rąwkła​da​-
ła, ile​kroć byli sami. Mimo wszyst​ko uda​wa​ło mu się do​strzec
ja​kieś oży​wie​nie w jej oczach, to, jak za​gry​za mięk​ką war​gę,
kie​dy są​dzi​ła, że jej nie za​uwa​ża. Oczy​wi​ście, że ją za​uwa​żał.
Czymógł​byro​bićcośin​ne​go?

Po​sta​no​wie​nie, by cze​kać, cią​ży​ło mu co​raz bar​dziej. Była

obok nie​go, a on nie mógł jej do​tknąć w zmy​sło​wy spo​sób…
Przy​po​mi​na​łotomękę,tymbar​dziej,żesamjąso​biena​rzu​cił.

Wy​czu​wałjejobec​nośćna​wetwnoc​nejci​szy,wy​obra​ża​jącso​-

bie,jakśpiwwiel​kimłożualboleżywgłę​bo​kiejwan​nie.Jak​by
jego in​stynkt był skie​ro​wa​ny wy​łącz​nie na nią, na​wet gdy pró​-
bo​wałsku​pićsięnaczymśin​nym.Po​tra​fiłsięzo​rien​to​wać,czy
wy​szła wła​śnie z ja​kie​goś po​ko​ju, sły​sząc ci​chy od​głos jej kro​-
kówalbowy​czu​wa​jącwońper​fum.Sie​dzączniąwjed​nympo​-
miesz​cze​niu i sły​sząc jej śmiech, gdy roz​ma​wia​ła o czymś
zEsme​ral​dą,do​zna​wałbo​le​sne​gona​pię​cia.

Samwi​dokjejroz​ko​ły​sa​nychpier​siibio​der,kie​dyszłaprzez

po​kój,wi​dokjejnóg,wszyst​kotoprzy​pra​wia​łogooło​motser​ca
ibólwkro​czu.Dla​te​goni​g​dyniemógłoniejza​po​mnieć.Dla​te​-
go nocą prze​śla​do​wa​ły go sny ero​tycz​ne, z któ​rych bu​dził się
zla​ny po​tem. My​ślał, że uwol​nił się od nich po tak dłu​gim cza​-
sie,aleznówza​czę​łygodrę​czyć.

Te​raz,bę​dączniąiniemo​gącjejmieć,prze​kli​nałwła​snągłu​-

po​tę.Wtejchwi​li,gdyniemia​łanaskó​rzena​wetśla​duma​ki​ja​-
żu,ajejdłu​gierzę​sypod​kre​śla​łyzie​leńoczu,ztru​demsiępo​-
wstrzy​my​wał,byniezmiaż​dżyćjejustwłap​czy​wympo​ca​łun​ku.
Jejdłu​giepal​cepo​pla​mio​nebyłyfar​ba​miwod​ny​mi,któ​rychuży​-
wa​ładoswo​ichszki​ców;przy​po​mniałso​biezeskur​czemser​ca,
jaktepal​cebyłypo​kry​tepy​łemwę​glo​wym,gdypró​bo​wa​łaroz​-
pa​lićogieńwsqu​acie,wy​ko​rzy​stu​jącbry​ły,któ​respa​dłyzwozu
do​staw​cze​goty​dzieńprzedBo​żymNa​ro​dze​niem.

„Może po​win​nam za​cho​wać to na Gwiazd​kę – po​wie​dzia​ła. –

Mie​li​by​śmycoświę​to​wać.Aleniemogęcze​kać…”

On też jej nie na​ma​wiał, by cze​ka​ła. Bo wła​śnie w tym mo​-

men​cie pod​jął de​cy​zję, że zmie​ni swo​je ży​cie – dla niej i z nią.
Wie​dział, że jego oj​ciec za​żą​da wy​so​kiej ceny za po​wrót syna
mar​no​traw​ne​go, ale był go​tów ją za​pła​cić, gdy​by ozna​cza​ło to
lep​szą przy​szłość dla Rose. Ale nie prze​wi​dział jej de​zer​cji,
zdra​dy, któ​ra spra​wi​ła, że wi​gi​lia Bo​że​go Na​ro​dze​nia za​czę​ła
sięodwi​zy​typo​li​cji,apo​tembyłojużtyl​kogo​rzej.

Stra​ciłnie​malho​nor,ro​dzi​nę,atego,coprze​ży​łaEsme​ral​da,

niechciałna​wetwspo​mi​nać.

‒Wła​śnieroz​ma​wia​łamzmat​ką–oznaj​mi​łaRose.–Dzwo​nię

doniejcowie​czór.Mag​gietodarnie​bios.Sąjaknaj​lep​szeprzy​-
ja​ciół​ki.

Wie​dział, o czym mówi. Kie​dy oj​ciec za​cho​ro​wał śmier​tel​nie

przed czte​re​ma laty, po​moc wy​kwa​li​fi​ko​wa​nych pie​lę​gnia​rek
oka​za​łasiębez​cen​na.Niedał​byso​bierady,zaj​mu​jącsięprzez
całą dobę sta​rym czło​wie​kiem i ra​tu​jąc jed​no​cze​śnie ro​dzin​ny
ma​ją​tek. Te ko​bie​ty mia​ły też pod jego nie​obec​ność oko na
Esme​ral​dę.ARosemu​sia​łara​dzićso​biesama.

‒Bar​dzosięcie​szę.
‒By​łeśdlaniejdo​bry.Dzię​ku​jęBogu,żejestszczę​śli​wa.
‒Po​tra​fiszjejtakła​twowy​ba​czyć?
‒Tomojamat​ka.
‒Ucie​kłaśodniej.
‒Nie!–Po​krę​ci​łagło​wą,aonpo​czuł,jakza​pachjejszam​po​-

nudraż​nimuzmy​sły.–Nieodniej…odjejmęża.

‒Wy​szłazanie​go…jejwy​bór.Iniechro​ni​łacięprzednim.
‒Ow​szem–przy​zna​łaznie​chę​cią.–Alesiębała.
‒Atynie?
‒ Na​iro… wi​dzia​łam, co jej zro​bił. Twarz, si​nia​ki na ca​łym

cie​le.Po​ła​ma​neże​bra.

Byłodlaniejważ​ne,bytozro​zu​miał;świad​czy​łaotymszcze​-

rośćwjejgło​sie.Imożete​razzro​zu​miał,jakniepo​tra​fiłzro​zu​-
miećkie​dyś.

Mat​ka jej nie po​mo​gła, przy​po​mniał so​bie, wspo​mi​na​jąc

gniew, któ​ry pło​nął w jego ży​łach na myśl, że Joy Brown była
tylewar​tacojegomści​wama​co​cha.Dla​te​gobu​dzi​łownimzdu​-

mie​nie,żemat​kaicór​każyłyte​razra​zem,aRosewspo​ma​ga​ła
zca​łychsiłcho​rąJoy.Oka​zu​jącnie​zwy​kłąszczo​drość,wy​ba​czy​-
łastar​szejko​bie​ciejejwcze​śniej​szebłę​dy,jesz​czeza​nimza​cho​-
ro​wa​ła.Aleczyionniepo​tra​fiłpo​go​dzićsięzoj​cem,gdysta​ry
scho​ro​wa​ny czło​wiek po​pro​sił go o po​moc, uświa​do​miw​szy so​-
biegłu​po​tę,jakąbyłopo​kła​da​niewia​rywkłam​stwaCar​men?

„Chcia​łemtyl​kodaćto​bieiEsme​ral​dzienowąmamę…”–Po​-

wró​ciłdonie​gote​razchra​pli​wyodwinaipa​pie​ro​sówgłosRa​-
oula.Ła​twiejby​ło​bywtouwie​rzyć,gdy​byniecho​dzi​łoodaw​ną
tan​cer​kę re​wio​wą z ka​sy​na, gdzie Ra​oul tra​cił kro​cie; była od
jegosynastar​szaoza​le​d​wiesześćlat.

‒ Dzi​wisz się, że nie​na​wi​dzę wred​nych lu​dzi, któ​rzy prze​śla​-

du​jąin​nych?–mruk​nął.–Cie​szęsię,żemo​głempo​móc.Atak
wogó​le,jaksięczu​jetwo​jamat​ka?

‒Znacz​niele​piej.Zkaż​dymdniemjestco​razsil​niej​sza.Wra​-

cadoży​cia.Do​praw​dyniewiem,jakcidzię​ko​wać!

‒ Przy​znam, że coś mi przy​cho​dzi do gło​wy. Chcia​łem cię

o coś pro​sić. Esme​ral​da spę​dza wie​czór z na​rze​czo​nym i jego
ro​dzi​ca​mi,więcmożezjeszdziśzemnąko​la​cję.

‒ Och, nie ma po​trze​by. – Sta​ra​ła się za​pa​no​wać nad drże​-

niemdło​ni.–Li​czy​łamnaspo​koj​nywie​czórwsa​mot​no​ści.Może
mi​secz​kęzupy.

‒ Stać nas na wię​cej. – Jego uśmiech pod​bił ją bez resz​ty. –

Przy​je​cha​łaśtupra​co​wać,alebezprze​sa​dy.Mogęzpew​no​ścią
sko​rzy​staćzoka​zjiicipo​dzię​ko​wać.

‒Po​dzię​ko​wać?–Omalsięnieza​jąk​nę​ła,roz​bro​jo​nacie​płem

jegouśmie​chu.–Nie,tojapo​win​namcipo​dzię​ko​wać.

Nie mia​ła wy​bo​ru, mu​sia​ła się zgo​dzić. Poza tym, kie​dy tak

sięuśmie​chał,za​po​mi​na​łaotym,jakibyłnie​gdyś–zim​nyma​ni​-
pu​la​torkry​ją​cysiępodfa​sa​dąpo​cią​ga​ją​ce​gomło​dzień​caonie​-
sfor​nychciem​nychwło​sachibłysz​czą​cychoczach.Alegdzieon
siępo​dział?Czynieukry​wałsięzno​wupodtąma​skąwy​ra​fi​no​-
wa​nia,jakąNa​iroMo​re​nopre​zen​to​wałświa​tu?Razjużdałamu
sięoszu​kaćzfa​tal​nymskut​kiem.Mia​łary​zy​ko​waćpo​now​nie?

Aletobyłatyl​koko​la​cja,wtymdomu.Na​wetnierand​ka.
‒Totyl​koko​la​cja–przy​po​mniałNa​iro,jak​byczy​tałjejwmy​-

ślach.–Niemasięcze​gobać.

‒Ni​cze​gosięnieboję.
Zo​sta​łotopo​wie​dzia​nezbytpo​spiesz​nie,byza​brzmia​łoprze​-

ko​nu​ją​co.Do​strze​ga​jącroz​ba​wie​niewjegooczach,zro​zu​mia​ła
na​gle,wja​kichzna​la​złasięta​ra​pa​tach.Niemo​głasięwy​co​fać,
nieujaw​nia​jącjed​no​cze​śnie,cze​gooba​wiasięnaj​bar​dziej.

‒ Zgo​da. – Za​czę​ła pa​ko​wać sta​ran​nie szki​ce. – Wy​ba​czysz

mi,je​ślisięnieprze​bio​rę?Tobyłdłu​gidzień…

‒ Pro​po​nu​ję tyl​ko zwy​kły po​si​łek. Nie wy​ma​gam, jak te​ścio​-

wie mo​jej sio​stry, by kto​kol​wiek prze​bie​rał się do ko​la​cji. Cho​-
dzimioto,żebysięzre​lak​so​wać.

‒Och,towspa​nia​le!
Jejulgabyłaszcze​ra.Przezostat​niety​go​dniemu​sia​łacowie​-

czórubie​raćsiędoko​la​cji.For​mal​nepo​sił​kiwo​kółwy​po​le​ro​wa​-
ne​gosto​łuwwiel​kiejozdob​nejja​dal​niprzy​po​mi​na​łytestnawy​-
trzy​ma​łość.Jużdwu​krot​niemu​sia​ławło​żyćbar​dziejele​ganc​kie
su​kien​ki,któ​rezesobąprzy​wio​zła.

‒ Szcze​rze mó​wiąc, mam ocho​tę na coś pro​ste​go jak omlet

albosernagrzan​ce.

‒ Albo ryba z fryt​ka​mi? – spy​tał od nie​chce​nia, a w jej my​-

ślachodrazupo​ja​wi​łosiężywewspo​mnie​nie.

Uda​łoimsiędo​staćtym​cza​so​wąpra​cęprzedBo​żymNa​ro​dze​-

niemiżebyuczcićpierw​szyza​ro​bekodwie​luty​go​dni,za​fun​do​-
wa​li so​bie rybę z fryt​ka​mi; je​dli ją pro​sto z pa​pie​ru pal​ca​mi
zgra​bia​ły​mizzim​na,któ​rete​razzda​wa​łosięprze​ni​kaćzprze​-
szło​ściiota​czaćjejser​ce.Uwa​ża​ławte​dy,wbrewwszyst​kie​mu,
żeni​g​dywży​ciuniebyłatakaszczę​śli​wa–za​ko​cha​napouszy
wmęż​czyź​nieoimie​niuJett,któ​re​mubezwa​ha​niaod​da​łacia​ło
idzie​wic​two.

Nie​speł​na dwa​dzie​ścia czte​ry go​dzi​ny póź​niej, kie​dy Na​iro

za​czął mó​wić o pie​nią​dzach i za​bez​pie​cze​niu ich przy​szło​ści,
do​tar​ładoniejzwol​nagorz​kapraw​da.

‒Nieja​damjużrybyzfryt​ka​mi.Zadużotłusz​czu.–Odrazu

po​ża​ło​wa​łatychsłów,kie​dyprze​su​nąłspoj​rze​niempojejcie​le,
sku​pia​jącwzroknata​liiibio​drach.

‒ Nie mu​sisz się o to mar​twić, Red – oznaj​mił, jak​by chciał,

bypo​czu​łasięura​żo​najegonie​kła​ma​nymza​in​te​re​so​wa​niem.–
Iniemu​siszsiędo​po​mi​naćokom​ple​men​ty.

‒Niedo​po​mi​namsię!ImamnaimięRose.
‒ Dla mnie za​wsze bę​dziesz Red. – Nie dał jej cza​su na roz​-

wa​ża​nietegoko​men​ta​rza,od​wra​ca​jącsię,bywejśćzpo​wro​tem
do domu. – Mogę ci za​pro​po​no​wać rybę z fryt​ka​mi, ale są​dzę,
żestaćmnienaomlet,je​ślitakijesttwójwy​bór.

Sta​ra​łasięukryćzmie​sza​nie,ru​sza​jączanim.
Zmie​sza​nie po​głę​bi​ło się, gdy za​miast skie​ro​wać się stro​nę

roz​le​głejja​dal​ni,po​dą​żyłho​lem…kudrzwiomwej​ścio​wym.

‒Za​cze​kajchwi​lę.Do​kądidzie​my?My​śla​łam,że…
‒Za​pro​si​łemcięnako​la​cję.Wy​ra​zi​łaśzgo​dę.
‒Tak,ale…–Za​nie​po​ko​jo​napo​pa​trzy​łanadom,apo​temna

nie​go,do​strze​ga​jącroz​ba​wie​niewjegooczach.

‒ Są​dzi​łem, że chcesz choć na chwi​lę od​po​cząć od tej ca​łej

for​mal​no​ści.

‒Tak,ale…
‒Tędy.
Wziął ją za rękę, wy​pro​wa​dza​jąc na nie​ru​cho​me cie​pło wie​-

czo​ru. Rose ru​szy​ła po​słusz​nie po żwi​ro​wej ścież​ce w stro​nę
drzwiwmu​rzeca​stil​lo.

‒Cotojest?–spy​ta​ła,kie​dywsu​nąłkluczwza​mek.
‒ Mój dom… moje miesz​ka​nie. – Otwo​rzył drzwi i sta​nął

zboku,żebyjąprze​pu​ścić.–Micasasucasa.

Rosepo​sta​wi​łasto​pynawy​po​le​ro​wa​nejdrew​nia​nejpod​ło​dze

ipo​pa​trzy​łanabia​łewy​so​kieścia​nyisze​ro​kiekrę​co​nescho​dy.
Wi​dzia​ła w głę​bi sa​lon z du​ży​mi ciem​no​czer​wo​ny​mi so​fa​mi.
Wszę​dzie sta​ły pół​ki z książ​ka​mi, a po​kój był za​la​ny świa​tłem.
Gdytyl​kotamwe​szła,po​czu​łasięoto​czo​naze​wsządprzezkom​-
fort, bar​dziej niż w ja​kim​kol​wiek po​miesz​cze​niu ca​stil​lo.Sa​lon
od​zna​czałsięta​ki​misa​my​miele​ganc​ki​mipro​por​cja​mijakresz​-
tadomu,alebyłotubar​dziejswoj​skoiprzy​tul​nie.

Coś, cze​go wcze​śniej nie ro​zu​mia​ła, sta​ło się te​raz ja​sne.

Przy​pusz​cza​ła,żegdyNa​ironiesie​dzizniąisio​strąprzysto​le,
toalbowy​je​chał,albowy​brałsięnako​la​cjęzjed​nązpięk​nych
ko​biet,zktó​ry​migowi​dy​wa​no.Ni​g​dynieprzy​szłojejdogło​wy,
że może mieć osob​ne lo​kum wy​łącz​nie dla sie​bie. Coś jej ten
po​kójprzy​po​mi​nał.

Na​iropa​trzyłnaRose,któ​raroz​glą​da​łasięwo​kółzezdzi​wie​-

niem.Towła​śniepra​gnąłosią​gnąćido​zna​wałpo​nu​rejsa​tys​fak​-
cji,wi​dząc,jakza​sko​czyłjąwi​dokjegopry​wat​ne​goapar​ta​men​-
tu.

Esme​ral​da też by​ła​by za​sko​czo​na, gdy​by wie​dzia​ła, że przy​-

pro​wa​dził tu dziś Rose. Ni​g​dy ni​ko​go tu nie przy​pro​wa​dzał,
zwłasz​cza żad​nej ko​bie​ty. To miej​sce na​le​ża​ło tyl​ko do nie​go,
byłojegoschro​nie​niemodpo​wro​tuzAr​gen​ty​ny;tusięukry​wał,
kie​dywca​stil​loprze​by​wa​łajegoma​co​chaalboostat​niazdo​bycz
ojca.

Było to jego sank​tu​arium, kie​dy pró​bo​wał oca​lić ma​ją​tek

przed ban​kruc​twem. Miej​sce, gdzie był sam. Choć bar​dzo ko​-
chał sio​strę, po​trze​bo​wał wła​snej oso​bi​stej prze​strze​ni. Na​wet
wte​dy,gdyod​bu​do​wałre​la​cjezoj​cem.Po​trze​bo​wałod​prę​że​nia.

Tyleżewtejchwi​linieod​czu​wałgownaj​mniej​szymstop​niu.

Niewie​dział,cogoopę​ta​ło,żeprzy​pro​wa​dziłtuRose.Niemógł
sięjużpo​wstrzy​mać.

Jejwi​dokwpo​ko​jachca​stil​lo,zEsme​ral​dą,wobec​no​ścijego

ro​dzi​ny, był nie do znie​sie​nia. Pra​gnął jej wy​łącz​nie dla sie​bie.
Tyl​ko oni dwo​je. To było po​żą​da​nie, dla któ​re​go od​po​wied​nim
miej​scemwy​da​wałsięjegopry​wat​nyapar​ta​ment.Isy​pial​nia.

Na​le​ża​ło to ro​ze​grać od nie​chce​nia; mie​li przed sobą całą

noc.

‒Na​lejso​biewina,apo​temprzyjdźdomnieipo​roz​ma​wiajze

mną,kie​dybędęgo​to​wał.

‒Go​tu​jesz?Po​waż​nie?
‒Oczy​wi​ście,wkaż​dymra​ziepro​stepo​sił​ki.Omlet,praw​da?
Gdy​by za​pro​po​no​wał coś in​ne​go, uzna​ła​by to za kiep​ski po​-

mysł,aleza​brzmia​łototakpro​sto,żepo​czu​łasięjakwdomu.

Nie, nie wol​no jej było tak my​śleć. Ten apar​ta​ment nie mógł

byćjejdo​mem,na​wetje​ślitakbar​dzood​bie​gałswoj​sko​ściąod
ca​stil​lo, w któ​rym przez więk​szość cza​su czu​ła się jak w mu​-
zeum.

‒Mnieteżna​lej.
Skie​ro​wał się do drzwi kuch​ni, jak się do​my​śli​ła; do​strze​gła

nasto​li​kuotwar​tąbu​tel​kęwina.Czu​łagwał​tow​nebi​cieser​ca.

Był pe​wien, że się do nie​go przy​łą​czy? Skie​ro​wa​ła się do

kuch​ni,po​temza​wró​ci​ła.

Po​wie​dzia​ła mu wcze​śniej, że się nie boi, i nie za​mie​rza​ła

przy​zna​wać się do błę​du. Nie w sy​tu​acji, kie​dy mia​ła szan​sę
upo​raćsięzprze​szło​ścią,itoraznaza​wsze.

Od​wró​ci​łasięisię​gnę​łapobu​tel​kę,uświa​da​mia​jącso​biena​-

gle,dla​cze​gotomiesz​ka​niewy​da​jejejsiędziw​niezna​jo​me.

Pew​nejnocy,kie​dywiatrgrze​cho​tałszy​ba​miwsqu​acie,aoni

le​że​liprzy​tu​le​nidosie​bie,wy​rzu​ci​łazsie​biese​kre​tyilęki.Nie
tyl​koteprze​ży​wa​newdomuoj​czy​ma,alejesz​czewcze​śniej​sze,
kie​dyjejmat​kapró​bo​wa​łazna​leźćja​kiśkątdomiesz​ka​nia;czę​-
sto mu​sia​ły gnieź​dzić się w jed​nym po​ko​ju. Wy​god​ny bliź​niak
Fre​daBrow​nawy​da​wałsięra​jem.Zpo​cząt​ku.Gdyjesz​czenie
do​świad​czy​łystra​chukry​ją​ce​gosięzatymidrzwia​mi.

Żebyjąuspo​ko​ić,Na​iroza​cząłjąna​kła​niać,bywy​obra​zi​łaso​-

biepraw​dzi​wydom,two​rzącwmy​ślachjegopo​miesz​cze​nia.Po​-
tem sam to zro​bił. Po​kój, w któ​rym się te​raz znaj​do​wa​ła, był
takisamjakje​denzopi​sa​nychprzeznie​go.

Już krzą​tał się po kuch​ni; wy​jął z wiel​kiej lo​dów​ki pa​pry​ki

ice​bu​leikro​iłjezwpra​wąostrymno​żem.

‒Wino…
Po​sta​wi​ła kie​li​szek na wiel​kiej wy​spie po​środ​ku i opar​ła się

o szaf​kę, są​cząc swój tru​nek. Nie mo​gła ode​rwać wzro​ku od
jegodło​ni,odichzwin​no​ści.Pod​wi​nąłrę​ka​wy,od​sła​nia​jącoliw​-
ko​wąskó​rępo​kry​tączar​ny​miwło​sa​mi.Wpa​try​wa​łasięza​fa​scy​-
no​wa​nawruchjegomię​śni.

Znie​ru​cho​mia​ła, przy​po​mi​na​jąc so​bie, jak te ręce o dłu​gich

pal​cachpie​ści​łyją,przy​pra​wia​jąconie​po​wstrzy​ma​nąroz​kosz.

‒ O co cho​dzi, Rose? – Za​uwa​żył jej zmie​sza​nie i, po​dą​ża​jąc

zajejspoj​rze​niem,prze​su​nąłwzro​kiemposwo​ichrę​kach.–Nie
wi​dzisztego,cze​gosięspo​dzie​wa​łaś?

Wy​czu​łagroź​bęwtympy​ta​niu.
‒Ja…
Wy​cią​gnąłra​mio​naipo​ma​chałdłoń​miprzedjejtwa​rzą.
‒Żad​nychśla​dówpoigłach,blizn,oznaknar​ko​ma​nii.Tonie

są ręce ćpu​na, co, qu​eri​da? – Jego ton kłó​cił się z tym czu​łym
zwro​tem, ja​kie​go użył. – A może są​dzisz, że wcią​ga​łem to no​-
sem?

‒Och,nie.Nie!–za​prze​czy​łanie​malin​stynk​tow​nie.Nieten

Na​iro, za​pra​co​wa​ny biz​nes​men, tak sza​no​wa​ny, od​da​ny sio​-
strze…Aleprze​cieżtobyłtensamczło​wiek,któ​re​gozna​łajako
Jet​ta.Kie​dyśwy​da​wałjejsięnie​bez​piecz​ny,aletote​razna​le​ża​-
łosięgobać.Wście​kłośćwjegooczachbyłauspra​wie​dli​wio​na.
– Ni​g​dy nie uwa​ża​łam… miesz​ka​li​śmy ra​zem… wi​dzia​łam cię
ro​ze​bra​ne​go.–Głosjejza​drżał.–Wie​dzia​łam,żenieje​steśnar​-
ko​ma​nem!

Wy​buch​nął cy​nicz​nym śmie​chem, od​rzu​ca​jąc do tyłu gło​wę.

Dziw​ne,alepo​tra​fi​łamy​ślećtyl​kootym,jakle​ża​łaznimwśpi​-
wo​rze, tu​ląc się do nie​go. To wspo​mnie​nie wciąż przy​pra​wia​ło
jąoskurczser​ca.

‒Aleuwa​ża​łaś,żeje​stemgo​tówdlapie​nię​dzyszpry​co​waćin​-

nych.

Mó​wił obo​jęt​nym to​nem, nie​mal ła​god​nie, jak​by cho​dzi​ło

o zwy​kłą roz​mo​wę. Wi​dać było jed​nak, że z tru​dem nad sobą
pa​nu​je.

Wie​dzia​ła, że musi do tego dojść. Że ten osad kry​ją​cy ich

prze​szłość wy​pły​nie kie​dyś na po​wierzch​nię. Ale wma​wia​ła so​-
bie,żetobezzna​cze​nia;ży​ciewtymmiej​scuwy​da​wa​łosięta​-
kiespo​koj​ne.Wie​rzy​ła,żewy​ko​nazle​ce​nieiznówodej​dziespo​-
koj​nie…

Kogooszu​ki​wa​ła?Niemia​łaspo​ko​juodchwi​li,gdyzja​wiłsię

w jej sa​lo​nie. Prze​szłość zo​sta​wi​ła bli​zny, wciąż świe​że. Jed​no
sło​wo,je​denpo​ca​łu​nek,jaktenwcza​siepo​ka​zu,itebli​znywyj​-
rza​łyspodcien​kiejwar​stwy.

Tyl​kodla​cze​gozwle​kałtakdłu​go?
‒Ajed​nakby​łaśgo​to​wamach​nąćrękąnamojąpod​łość,żeby

przy​jąćzle​ce​nie?–Cho​dzi​łooczy​wi​ścieoEsme​ral​dę.Chciał,by
jego sio​stra do​sta​ła suk​nię swych ma​rzeń. Ale te​raz wy​da​wał
się za​do​wo​lo​ny, że sy​tu​acja przy​ję​ła taki ob​rót, i chciał rzu​cić
jejwy​zwa​nie.–Mar​nąmia​łaśomnieopi​nię.

Kie​dyś był dla niej ca​łym świa​tem; tym więk​sze roz​cza​ro​wa​-

nie.

‒Wi​dzia​łamwas.
Odło​żyłnóż.
‒Tozna​czy?
‒Cie​bieiJu​lie…

‒Ju​lie?
Przy​po​mniał so​bie. Blon​dyn​kę, któ​ra sy​pia​ła z Ja​so​nem, ale

oka​zy​wa​łaza​in​te​re​so​wa​niejemu,Jet​to​wi.Rosejąwi​dzia​ła…?

‒Nicdlamnieniezna​czy​ła.
‒Nie?Wi​dzia​łam,jaksięca​ło​wa​li​ście.
‒Ni​cze​gota​kie​goniewi​dzia​łaś.–Znówsię​gnąłponóż,jego

ru​chy były gwał​tow​ne. Mu​siał się czymś za​jąć, by jej nie do​-
tknąć.Bałsiętego.–Wi​dzia​łaśtyl​ko,jakonaca​ło​wa​łamnie.

‒Atysięopie​ra​łeś?
Zro​zu​miał, o czym mówi. O chwi​li, gdy pró​bo​wał prze​ko​nać

Ju​lie,byopu​ści​łasqu​at,ucie​kłaodJa​so​naijegobrud​nychin​te​-
re​sów.Po​wie​dzia​ła,żetozro​bi,je​ślionodej​dzieznią;mia​łałzy
w oczach, kie​dy od​mó​wił. Zro​bił to de​li​kat​nie, prze​ko​nu​jąc, że
jestzkimśzwią​za​ny.Je​dy​nyraz,gdywy​znałko​muś,coczu​jedo
Rose.Na​wetjejniepo​wie​dział;po​temdzię​ko​wałzatoBogu.

‒Nie.Aleprzy​naj​mniejmnieniezdra​dzi​ła.
‒Na​praw​dęsą​dzisz,żemo​głamzo​staći…
‒Ico,Rose?–Nóżwbiłsięwdrew​nia​nąde​skę.–Do​brze,po​-

ca​ło​wa​łem ją. Je​śli to naj​gor​sze, o co mo​żesz mnie oskar​żyć,
to…

Na​praw​dę ode​szła od nie​go, bo wi​dzia​ła, jak po​cie​sza Ju​lie?

Czyto,coichłą​czy​ło,zna​czy​łodlaniejtaknie​wie​le,żepopro​-
stuode​szła?

‒Więcnieda​wa​łeśjejhe​ro​iny?
‒Co?
Za​ci​snął pla​ce na rę​ko​je​ści noża. Bał się, że stra​ci nad sobą

pa​no​wa​nie.Uwa​ża​ła,żebyłzdol​nydota​kie​goświń​stwa?

‒Da​wa​łeśjejnar​ko​ty​ki.
Po​wró​ciłmy​ślądomrocz​ne​gownę​trza,potam​tympo​ca​łun​ku.

Porazostat​nichciałjąza​wró​cićzdro​giwio​dą​cejdopie​kła.

„Odejdźstądiza​cznijodnowa–po​wie​dział.–Jateżtozro​bię.

–Wy​jąłjejzdło​nipa​czusz​kęzdział​ką.–Ko​niecztym.Je​ślito
rzu​cisz,mo​żeszzemnąodejść”.

CzyRosena​praw​dęsą​dzi​ła,żedajeJu​lienar​ko​ty​ki?
Wie​dział,żemia​łapo​wo​dypójśćnapo​li​cję;samchciałuciec

odtejtru​ci​ciel​skiejat​mos​fe​rysqu​atu.Niemógłsiętyl​kopo​go​-
dzić z tym, o co go po​są​dza​ła, tak głę​bo​ko prze​ko​na​na, że na​-

wetgoonicniespy​ta​ła.Popro​stuode​szła.

Ale naj​więk​sza zdra​da po​le​ga​ła na tym, że, jak w przy​pad​ku

jegoojca,byłapew​natego,cowi​dzia​ła,niesta​ra​jącsiępo​znać
praw​dy.

‒Nicjejnieda​łem.Żad​nychnar​ko​ty​ków.Nieda​łemjejni​cze​-

go.

Niedałjejni​cze​go.Jakmógł​bytozro​bić,sko​roofia​ro​wałswe

ser​ce ko​muś in​ne​mu? Ko​bie​cie, któ​ra sta​ła te​raz przed nim,
oskar​ża​jącgo…

Po​pa​trzył na jej twarz, któ​ra tyle kie​dyś dla nie​go zna​czy​ła.

Wciążpięk​ną,aletoniebyłajużRed,jakąznał,choćsą​dziłina​-
czej. Przez ten krót​ki czas, od chwi​li, gdy znów się spo​tka​li,
spra​wi​ła,żewszyst​kona​bra​łosen​su–wska​za​łamudro​gę,pod​-
czasgdytakna​praw​dęmia​łagozanic.

‒Na​praw​dęuwa​żasz,żetojasprze​da​wa​łemtamhe​ro​inę?

ROZDZIAŁSZÓSTY

‒Po​wiedzmipraw​dę.Takuwa​ża​łaś?
Wy​razjejtwa​rzymó​wiłzasie​bie.
‒ Trzy​ma​łeś to w ręku tam​te​go dnia, a po​tem na​gle mia​łeś

pie​nią​dze.Po​wie​dzia​łeś…

„Mamplan,jaknasstądwy​do​stać”.Sło​wa,któ​rezin​ter​pre​to​-

wa​ła po swo​je​mu. „Ale mu​szę zdo​być wię​cej go​tów​ki. Daj mi
kil​kadni”.

‒ Po​wie​dzia​łem, że nas stam​tąd wy​cią​gnę. Ale ty nie cze​ka​-

łaś.Ucie​kłaś…po​wia​do​mi​łaśpo​li​cję,żeja…

‒ Mu​sia​łam, Jett… – Jego daw​ne imię, któ​re ozna​cza​ło dla

niejcie​pło,jakso​biewma​wiał.–Niemo​głamsie​dziećbez​czyn​-
nieipo​zwo​lić…

‒Naco,paniCa​val​lie​ro?
‒Jett…Tobyzmarłzprzedaw​ko​wa​nia.Niemo​głamdo​pu​ścić,

bysiętopo​wtó​rzy​ło.

‒Niemo​głaś…ty…Och,in​fer​no!
Po​ru​szyłod​ru​cho​wono​żem,ka​le​czącsięgłę​bo​kowpa​lec.
‒Dodia​bła…
‒Och,Na​iro…
Na​glezna​la​złasięoboknie​go.Uję​łajegodłońipo​pro​wa​dzi​ła

godozle​wu.Po​temod​krę​ci​ławodęispłu​ka​łakrew,bypochwi​-
liprzy​ło​żyćnaroz​cię​cieka​wa​łekręcz​ni​kapa​pie​ro​we​go.

‒Przy​ci​skajmoc​no.Cośznaj​dę…maszap​tecz​kę?
‒Wtam​tejszaf​ce.–Wska​załgło​wą.–Dru​gaszu​fla​da.
Beztru​duzna​la​złaopa​tru​nekichoćwi​dokgłę​bo​kie​goroz​cię​-

ciaprzy​pra​wiłjąomdło​ści,szyb​koipew​nieza​kry​łaranę.

‒Gra​cias.
Zro​bi​ła,cotrze​ba,aleniecof​nę​ładło​ni,wciążobej​mu​jącjego

pal​ce.Byłaza​sko​czo​natym,żeNa​iropo​zwa​lajejtrzy​maćrękę.

‒ Dzię​ku​ję – po​wie​dział chra​pli​wie, a ona spoj​rza​ła mu

wtwarz.–Rose…

Wi​dzia​ławjegonie​zgłę​bio​nychoczachod​bi​cieswo​jejtwa​rzy

iczu​łago​rą​cydo​tykjegoskó​ry.

‒ Rose, do dia​bła, wy​słu​chaj mnie… Nie sprze​da​wa​łem żad​-

nych nar​ko​ty​ków ani Ju​lie, ani ni​ko​mu in​ne​mu. Mo​żesz mi nie
wie​rzyć,aletopraw​da.Jużprę​dzejbymumarł.

Nieprzed​sta​wiłżad​ne​godo​wo​du,alejużsamoto,żeniesta​-

rał się jej ni​czym prze​ko​nać, było dla niej szo​kiem. Jak mo​gła
po​jąćwszyst​kotakopacz​nie?

I uświa​do​mi​ła so​bie coś jesz​cze, coś ra​nią​ce​go bar​dziej niż

tenjegonóż.Zda​łaso​biespra​wę,jakbar​dzosiębała,miesz​ka​-
jącwsqu​acie.Nietyl​koJet​ta–wszyst​kich.

Mat​ka, oj​ciec – za​wie​dli ją, każ​de na swój spo​sób. Czyż nie

uwa​ża​ławgłę​bidu​szy,żewszy​scybędąpo​stę​po​waćtaksamo?
Zwłasz​czamęż​czyź​ni.

Na​wetNa​iro.
Wy​da​wa​ło jej się, że go ko​cha, ale czy na​praw​dę mu ufa​ła?

Czymoż​nako​gośko​chać,nieda​rzącgoab​so​lut​nymza​ufa​niem?

Po​ja​wi​ła się nowa myśl, przy​pra​wia​ją​ca o lo​do​wa​ty chłód.

Czy,po​peł​nia​jącnaj​więk​szybłądwży​ciu,stra​ci​łako​goś,nakim
nie​gdyśtakbar​dzojejza​le​ża​ło?

Igdzieśwza​ka​mar​kachjejumy​słupo​ja​wi​łasięko​lej​namyśl,

rów​nielo​do​wa​ta–żeten,nakimjejtakbar​dzoza​le​ża​ło,ni​g​dy
niepo​wie​dział,żeza​le​żymunaniej.

‒Alepo​li​cja…
Za​ci​snąłdłońnajejpal​cach.
‒O,tak,zja​wi​łasię.Niemo​głobyćina​czej,sko​rojąwe​zwa​-

łaś…

Wpa​try​wałsięwnią,aleonaznówpo​wró​ci​ładotam​tejciem​-

no​ści i chło​du wi​gi​lii Bo​że​go Na​ro​dze​nia. Nie była w sta​nie
odejść,więcukry​łasięwcie​niupodru​giejstro​nieuli​cy.Wi​dzia​-
ła, jak po​li​cja do​ko​nu​je na​lo​tu na dom i wy​pro​wa​dza wszyst​-
kich. I wi​dzia​ła, jak wsa​dza​ją Na​ira do ra​dio​wo​zu i za​wo​żą go
nako​men​dę.Jakgoaresz​tu​ją.

‒ Nie – po​wie​dział. Wy​da​wa​ło się, że czy​ta w jej my​ślach. –

Niearesz​to​wa​limnie.Niemie​lizaco.Prze​szu​ka​lisqu​at,za​bra​-
li wszyst​kich na prze​słu​cha​nie. Po​win​naś była zo​stać tro​chę
dłu​żej.Do​wie​dzia​ła​byśsiępraw​dy.

Przy​gry​zła war​gę. W pew​nym mo​men​cie spoj​rzał z tyl​ne​go

sie​dze​niara​dio​wo​zuwciem​ność.Cof​nę​łasię,ale…

‒Wi​dzia​łeś…
‒Wi​dzia​łem.
Do​my​śliłsię,żetoonado​nio​słapo​li​cji.
‒ Mu​sia​łam… chy​ba ro​zu​miesz? Nie mo​głam brać tego na

swo​jesu​mie​nie…

‒ I uwa​ża​łaś, że to ja by​łem przy​czy​ną ska​zy na tym two​im

de​li​kat​nymsu​mie​niu?Ococho​dzi​ło,Rose…zpo​wo​duswo​je​go
wred​ne​go oj​czy​ma wi​dzia​łaś wszę​dzie dra​ni? I my​śla​łaś, że ja
teżtakije​stem?Czyocośin​ne​go?

‒ A o co in​ne​go mo​gło cho​dzić? – spy​ta​ła drżą​cym gło​sem,

świa​do​ma,żetakła​twoczy​tajejwmy​ślach,ibo​jącsiętego,co
nad​cho​dzi.

‒ Ni​cze​go przy mnie nie zna​leź​li, Red. – Zdo​łał tchnąć w to

czu​łenie​gdyśmia​notylejadu,żepa​li​łojąwskó​rę.–Aniśla​du
prosz​ku, ani jed​nej strzy​kaw​ki. Nie mam nic na su​mie​niu. Ale
zna​leź​li spo​ro przy Ja​so​nie. Więc, jak wi​dzisz, nie za​ro​bi​łaś na
swo​jepie​nią​dze.

‒Pie​nią​dze?Ja​kiepie​nią​dze?
Wy​krzy​wiłustawcy​nicz​nymuśmie​chu,aonapró​bo​wa​łabez​-

sku​tecz​nieuwol​nićsięzuści​skujegopal​ców.Nogimia​łazdrę​-
twia​łe;to,copo​wie​dział,po​zba​wi​łojątchu.

‒ Na​gro​dę, któ​rą ro​dzi​ce Toby’ego wy​zna​czy​li za wska​za​nie

czło​wie​ka, któ​ry sprze​dał ich sy​no​wi nar​ko​ty​ki i go za​bił. Czy
nietopo​ru​szy​łotwo​imsu​mie​niem?

‒Nie…wy​klu​czo​ne!
Ści​snąłjejdłońjesz​czemoc​niejiprzy​cią​gnąłjądosie​bie,do

swej twar​dej pier​si. Spoj​rzał jej głę​bo​ko w oczy, jak​by chciał
zna​leźćwnichpraw​dę.

‒Tonie....niemo​gła​bym…
‒Gdy​bymchciał,mógł​bymcinie​maluwie​rzyć.
‒Aletakniejest,praw​da?Wo​liszwie​rzyć,żezdra​dzi​łamcię

iwy​da​łampo​li​cji,bozy​ska​łamnatympie​nią​dze?

Wzru​szyłobo​jęt​niera​mio​na​mi.
‒Tobyłodaw​no,mach​ną​łemnatoręką.Alezdra​da?Gdy​bym

miał się po​czuć zdra​dzo​ny, mu​sia​ło​by mi na czym​kol​wiek za​le​-

żeć.

Gry​zą​cairo​niajegosłówpo​ru​szy​łaniądogłę​bi.
‒Więcuwa​żasz,żeje​dy​nypo​wód,dlaktó​re​gocięopu​ści​łam,

spro​wa​dzałsiędopie​nię​dzy?–rzu​ci​łamuwtwarz.–Nieprzy​-
szło ci do gło​wy, że może so​bie uświa​do​mi​łam, że chcę… po​-
trze​bu​ję…wię​cej?

Po​wró​ci​łogwał​tow​niewspo​mnie​nie,któ​rejąna​wie​dzi​ło,gdy

tyl​ko tu we​szła. Chciał kie​dyś, by po​wie​dzia​ła mu o swo​im
domuma​rzeń,aleonaniebyławsta​nie.Niemia​łapo​ję​cia,jak
wy​glą​da praw​dzi​wy dom. Tyle że miał być bez​piecz​ny i za​-
miesz​ka​łyprzezlu​dzi,któ​rymmoż​naufać.

‒Żechcia​łamtego,cze​gochcia​łaRose,tego,comamte​raz,

aniepopro​stueg​zy​sto​waćjakRedzmęż​czy​znąta​kimjakty?

‒ Je​śli tak, to się okła​my​wa​łaś – od​parł ostro. – I kła​ma​łaś

przezostat​niedzie​sięćlatztymswo​imlor​demAn​drewinie​do​-
szłym mał​żeń​stwem. – Po​chy​lił gło​wę, ich usta dzie​li​ły tyl​ko
cen​ty​me​try.Za​drża​łanamyśloogniu,któ​rybyroz​go​rzał,gdy​-
byichwar​gisięze​tknę​ły.Bałasiętegoijed​no​cze​śnietakbar​-
dzotegopra​gnę​ła.–Niepo​tra​fi​łaśoce​nićwła​ści​wiewszyst​kie​-
go, co mie​li​śmy… na​mięt​no​ści, któ​ra wy​bu​chła w chwi​li, gdy
tyl​ko się spo​tka​li​śmy. Któ​ra ka​za​ła mi za​brać cię z uli​cy. Któ​ra
spra​wi​ła, że od​da​łaś mi swo​je dzie​wic​two. Nie mo​gła​byś zna​-
leźćni​cze​go,cobyjejdo​rów​ny​wa​ło.

Za​bra​kło jej słów, by za​prze​czyć jego oskar​że​niu. Pra​gnę​ła

tegowte​dyite​razczu​łado​kład​nietosamo.

Nie​zu​peł​nie.Wprze​szło​ścirzu​ci​łamusięwra​mio​nawprzy​-

pły​wie pierw​szej, na​iw​nej na​mięt​no​ści. Na​iro po​spie​szył jej na
ra​tu​nek, kie​dy krą​ży​ła za​gu​bio​na i sa​mot​na po uli​cach Lon​dy​-
nu. Uwa​ża​ła go za ry​ce​rza w lśnią​cej zbroi, ale on mógł ob​da​-
rzyć ją tyl​ko tą na​mięt​no​ścią, a ona, pra​gnąc o wie​le wię​cej,
bała się co​raz bar​dziej, aż wresz​cie uzna​ła, że je​dy​nym wyj​-
ściem jest uciecz​ka. Ale ucie​ka​ła przed bra​kiem mi​ło​ści, nie
przedmęż​czy​zną,któ​ryhan​dlo​wałnar​ko​ty​ka​mi.

Gdyzo​ba​czy​ła,jaknóżwbi​jasięwjegopa​lec,ido​zna​łaszo​-

ku, zro​zu​mia​ła, że tkwi w tym wszyst​kim głę​biej, niż są​dzi​ła.
Kie​dyś,wsqu​acie,za​ha​czy​łarękąowy​sta​ją​cygwóźdź,nicwiel​-
kie​go,lek​kieska​le​cze​nie,aonpod​niósłjejdłońdoust,bypo​ca​-

ło​wać to na​cię​cie, pa​trząc jej jed​no​cze​śnie w oczy. Po​do​bał jej
się ten jego uśmiech, bez​den​na ciem​ność oczu, w któ​rych się
za​tra​ca​ła; przy​cią​gnął ją do sie​bie i przy​warł do jej warg
wgwał​tow​nympo​ca​łun​ku.Wy​lą​do​wa​litegowie​czo​ruwśpi​wo​-
rze, kła​dąc z nie​chę​cią kres na​mięt​no​ści, gdy skoń​czy​ły im się
pre​zer​wa​ty​wy.

Była go​to​wa ko​chać się jesz​cze raz, bez za​bez​pie​cze​nia, jak

so​bie te​raz przy​po​mnia​ła; ni​g​dy nie umia​ła się opa​no​wać, gdy
cho​dzi​łoonie​go,na​iw​nani​czymmat​ka,któ​raza​szławjejwie​-
ku cią​żę. To Na​iro za​wsze wy​ka​zy​wał roz​są​dek. Uwa​ża​ła to za
do​wód jego tro​ski, ale po​tem była zmu​szo​na po​dej​rze​wać, że
chciałchro​nićprzedewszyst​kimsie​bie,bynieobar​czaćsięni​-
czym,cozwią​za​ło​bygozniąnaza​wsze.

Te​raz, kie​dy wie​dzia​ła, że zni​ka nocą w tym swo​im pry​wat​-

nymapar​ta​men​cie,znówpo​my​śla​łaotychpięk​nychko​bie​tach.
Wi​dzia​ławwy​obraź​ni,jakbie​rzejedołóż​ka,od​wo​zidodomu…

Ale może, je​śli spę​dzał tu wie​czo​ry zu​peł​nie sam… Czy była

takna​iw​na,bysą​dzić,żeNia​roniemawtejchwi​lini​ko​go?

„Na​mięt​ność, któ​ra wy​bu​chła w chwi​li, gdy się spo​tka​li​śmy.

Niemo​głaśzna​leźćni​cze​go,cobyjejdo​rów​ny​wa​ło”.

Czytomoż​li​we,byionwciążjejdo​zna​wał?
‒Wciążniemo​żeszzna​leźć,praw​da?
‒ Nie? – rzu​ci​ła wy​zy​wa​ją​co, ale tyl​ko przy​bli​ży​ła do nie​go

ustaipo​czu​łajegood​dechnaswo​jejskó​rze.

Ba​lan​so​wa​ła nad prze​pa​ścią; w każ​dej chwi​li mo​gła ru​nąć

wot​chłańpra​gnie​nia.Niechcia​łategopo​wstrzy​my​wać.To,co
po​wie​dział,roz​pa​la​łokrewwjejży​łach,do​tykichpal​cówprzy​-
po​mi​nałpo​ra​że​nieprą​dem.Wie​dzia​ła,żebez​piecz​niejsięwy​co​-
fać – ale była to ostat​nia rzecz, jaką mo​gła uczy​nić. Pra​gnę​ła
tego do​ty​ku, po​trze​bo​wa​ła, pod​czas gdy jej zdro​wy roz​sa​dek
wal​czyłzwy​głod​nia​łąsek​su​al​no​ścią.

Chcia​ła,bytoonwy​ko​nałpierw​szyruch,alewie​dzia​ła,żeto

zjejstro​nytchó​rzo​stwo.Toonategopra​gnę​ła.Wie​dzia​ła,żeje​-
ślite​razstchó​rzy,tona​za​jutrzbę​dzieża​ło​wać.Aleje​ślisięod​-
wa​ży,toczyniebę​dzieża​ło​waćjesz​czebar​dziej?

‒ Nie wiem – oznaj​mił. – Gdy​byś zna​la​zła ko​goś, komu da​ła​-

byśto,czymsiędzie​li​li​śmy,toby​ła​byśznimte​raz.Aleni​ko​go

nie ma. Więc mo​żesz zmie​rzyć się z praw​dą albo twier​dzić, że
to,comó​wię,jestkłam​stwem.

Nie​bez​pie​czeń​stwo po​le​ga​ło na tym, że mó​wił do sie​bie. Nie

rzu​całwy​zwa​niaRose,byprzy​zna​ła,jakbyłokie​dyś,jakjestte​-
raz,alezmu​szałsiędotego,bysa​me​muzmie​rzyćsięzpraw​dą
i oce​nić wła​sne ży​cie w cią​gu tych dzie​się​ciu lat, ja​kie mi​nę​ły
od ich roz​sta​nia. Nie po​ja​wił się nikt, kto dzia​łał​by na nie​go
rów​niemoc​no,żad​nako​bie​ta,któ​ratakbar​dzobynimza​wład​-
nę​ła od dnia, w któ​rym Rose po​rzu​ci​ła go w tam​tą gru​dnio​wą
noc.Byłyinneko​bie​ty,któ​reza​spo​ka​ja​łypra​gnie​niajegocia​ła,
ależad​naniezbu​dzi​ławnimta​kiejtę​sk​no​tyjakona.

Tak,ga​si​łyjegogłód,alepo​zo​sta​wa​łoponichuczu​cienie​do​-

sy​tu.Niemiałnic,comógł​byimdać,aoneniepo​tra​fi​ływy​peł​-
nićtkwią​cejwnimpust​ki.Dla​te​gosku​piłsięnapo​sia​dło​ści,na
in​te​re​sach, wma​wia​jąc so​bie, że cho​dzi mu o od​bu​do​wa​nie re​-
la​cji z oj​cem, zy​ska​nie jego sza​cun​ku, ale tak na​praw​dę wciąż
prze​śla​do​wa​łogowspo​mnie​nieotym,jakbyłozRed.

Dla​te​gotrzy​małjąte​razprzyso​bie,dla​te​goniemógłpo​zwo​-

lić jej odejść, do​pó​ki nie na​sy​cił​by się jej cia​łem, nie za​spo​ko​ił
gło​du, z ja​kim go po​zo​sta​wi​ła. Przy​naj​mniej upo​rał​by się z tą
śle​pąob​se​sjąimógłpo​dą​żyćda​lej.

‒Nie–od​par​łaci​choRose.
Tojed​nosło​wowy​rwa​łogogwał​tow​niezza​my​śle​nia.
‒Nie…tozna​czy,niechcesz?
‒Nie,tozna​czy,żeniemogętwier​dzić,żeto,comó​wisz,jest

kłam​stwem.

Gdy​bywy​czułwjejgło​sienaj​słab​szechoć​bydrże​nie,ja​kie​kol​-

wiekwa​ha​nie,od​su​nął​bysięodniejisku​piłnaprzy​go​to​wa​niu
pro​ste​go po​sił​ku, choć pew​nie by go to za​bi​ło. Pra​gnął jej.
Chciał ją po​siąść, sma​ko​wać jej usta, czuć cie​pło i mięk​kość
ule​głe​gocia​ła.

Tak,cho​dzi​łomuoule​głość.Chciał,bybyłachęt​naizłak​nio​-

najegodo​ty​ku,jegopo​ca​łun​ków,takjakwprze​szło​ści.Nicin​-
ne​go nie da​ło​by mu sa​tys​fak​cji. Prze​ży​wał pie​kło, trzy​ma​jąc
przy so​bie ręce przez cały czas jej po​by​tu w ca​stil​lo, i te​raz
krewło​mo​ta​łamuwży​łach.

‒Chcia​ła​bympo​wie​dzieć,żenieczu​jętegosa​me​gowsto​sun​-

kudocie​bie,alebymkła​ma​ła.

Za​mru​gał;wpra​wi​łagowosłu​pie​nie.
‒Więc?Cowgrun​cierze​czymó​wisz?
Czyzda​wałso​biespra​wę,jakdrę​czy​łojąto,żejesttakbli​sko

nie​go i nie może go do​tknąć? Czuć cie​pło jego cia​ła, jego od​-
dech na swym po​licz​ku? Mu​sia​ła ob​li​zać wy​schnię​te war​gi,
żebywy​do​byćzsie​biegłos.

‒Ja…ja…–wy​ją​ka​ła,szu​ka​jącsłówza​prze​cze​nia,któ​reby​-

ło​bywie​rut​nymkłam​stwem.–Ja…och,Na​iro…–Niemo​głasię
jużdłu​żejpo​wstrzy​my​wać.–Po​ca​łujmnie!Na​tych​miast!

ROZDZIAŁSIÓDMY

Nie wie​dzia​ła, kto po​ru​szył się pierw​szy. Czy to ona unio​sła

twarz,aichustazłą​czy​łysięwpa​lą​cejna​mięt​no​ści?Czyteżon
po​chy​liłgło​węwod​po​wie​dzinajejdzi​kieżą​da​nie?Albożebyją
uci​szyć,bysięnieroz​my​śli​ła?

Niemu​siałsięmar​twić;niemo​głaza​prze​czyćgło​do​wi,któ​ry

od​czu​wa​ła od chwi​li, gdy wkro​czył do jej sa​lo​nu i ży​cia. Jak​by
Śpią​caKró​lew​nacze​ka​łanatenje​denpo​ca​łu​nekksię​cia.

Księ​cia? Na​iro nie był księ​ciem z baj​ki, tak jak nie był ry​ce​-

rzemwlśnią​cejzbroi,októ​rymśni​ła,kie​dygopo​zna​ła.Ni​cze​-
gojejnieobie​cy​wał,alete​raznicjejtonieob​cho​dzi​ło.

Pra​gnę​łagotyl​kojakomęż​czy​zny.Otwo​rzy​łasze​ro​kousta,by

gosma​ko​wać,wo​dzićję​zy​kiempojegoję​zy​kuwnaj​bar​dziejin​-
tym​nym za​pa​mię​ta​niu. Piesz​czo​ta jego pal​ców, pod bluz​ką tuż
przy pa​sku dżin​sów, przy​pra​wi​ła ją o dreszcz, ona sama zaś
przy​war​ładojegogo​rą​ce​gocia​ła.Czu​łatwar​dośćjegopod​nie​-
ce​nia,któ​redo​wo​dzi​ło,żeod​czu​watensamgłód,któ​ryprze​ni​-
kałjąte​raz.

Po​czu​ła, jak jej sto​py od​ry​wa​ją się od pod​ło​gi, kie​dy ją pod​-

niósł,trzy​ma​jącwże​la​znychob​ję​ciach.Zję​kiemule​gło​ściob​ję​-
ła go za szy​ję, za​nu​rzy​ła pal​ce w je​dwa​bi​stej czer​ni jego wło​-
sów i bez resz​ty od​da​ła się emo​cjom, któ​re za​le​wa​ły ją nie​po​-
wstrzy​ma​nąfalą.

‒ Nie moż​na było tego za​po​mnieć. Ni​g​dy – wy​mam​ro​tał Na​-

iro, szar​piąc jej bluz​kę tak moc​no, że gu​zi​ki roz​sy​pa​ły się po
pod​ło​dze.

‒ Ni​g​dy – po​wtó​rzy​ła jak echo, nie znaj​du​jąc in​nych słów

wtymświe​cie,wktó​rymist​nie​lityl​kooni.

Drża​łyjejdło​nie,gdywo​dzi​łanimipojegotwa​rzy.Niemo​gła

uwie​rzyć, że może go do​ty​kać, ca​ło​wać, tak jak w prze​szło​ści.
Wy​da​wa​ło jej się, że je​śli otwo​rzy oczy, to znów znaj​dzie się
w squ​acie. Pa​no​wa​ły tam brud i zim​no, ale dla niej sta​no​wił

szcze​gól​nemiej​sce.Po​nie​ważbyłatamzJet​tem,któ​re​muod​da​-
łaser​ce,ajejzłu​dze​niawciążtrwa​ły.

‒ Ni​g​dy, ni​g​dy, ni​g​dy… – szep​ta​ła, przy​cią​ga​jąc jego gło​wę,

bywo​dzićję​zy​kiempojegoustach.

Lecz Na​iro wy​su​nął gwał​tow​nie dło​nie spod jej bluz​ki i pod​-

niósłjązszaf​ki,naktó​rejsie​dzia​ła.

‒Nie.
Byłotobru​tal​neinie​wia​ry​god​ne.
‒Nie–po​wtó​rzył.–Nietak…nietu​taj…
‒Tak…tu​taj…te​raz…
Ku jej uldze Na​iro wziął ją w ra​mio​na i skie​ro​wał się do

drzwi.

‒Przy​rze​kłemso​bie,żena​stęp​nymra​zemwe​zmęciędołóż​-

ka – mruk​nął w jej rude wło​sy. – Nie do ja​kie​goś śpi​wo​ra na
zim​nejitwar​dejpod​ło​dze.

Nie prze​szka​dza​ło jej to, kie​dy niósł ją przez po​kój. Naj​waż​-

niej​szybyłtenmęż​czy​zna;resz​tasięnieli​czy​ła.

Więc kie​dy ją po​ło​żył na mięk​kim i sze​ro​kim łożu, po​czu​ła

nie​znacz​ne wa​ha​nie, ale trwa​ło to je​dy​nie se​kun​dę, dwa nie​-
pew​neude​rze​niaser​ca,do​pó​kiniezna​lazłsięobokniejinieza​-
cząłwo​dzićusta​mipojejtwa​rzy,war​gach,skó​rze,gdytedło​nie
od​su​nę​łyjejbluz​kęiroz​pię​łyko​ron​ko​wysta​nikpodspodem.

Rose od​rzu​ci​ła gło​wę, by mógł zsu​wać się war​ga​mi po jej

krta​niira​mio​nach.Do​tykjegoję​zy​kanajejpier​siachpo​zba​wił
ją tchu; wy​gię​ła się, czu​jąc, jak mię​dzy jej no​ga​mi na​ra​sta
ogień. Kie​dy wziął w usta jej na​prę​żo​ny su​tek, a jego zęby po​-
tar​łyła​god​nieskó​rę,ogar​nąłjąjesz​czesil​niej​szygłód.

‒Na​iro…
Chwy​ci​łagozasil​nera​mio​na,apo​tem,znie​cier​pli​wio​natym,

żedzie​liichba​rie​rajegoubra​nia,za​czę​łamuszar​paćgu​zi​kiko​-
szu​li,takjakonwcze​śniejszar​pałjejgu​zi​ki.

‒Chcę…
‒Wiem,qu​eri​da…
Wjegogło​siepo​brzmie​wa​łanutaroz​ba​wie​niagwał​tow​no​ścią

jejre​ak​cji,ajegoustapo​bu​dza​łyjądojesz​czesil​niej​sze​gogło​-
du.

Nie dba​ła o to, że go ujaw​nia, kie​dy na​po​tka​ła jego dło​nie

przy pa​sku swo​ich dżin​sów, po​ma​ga​jąc mu zdjąć je aż do ko​-
stek; chcia​ła być przy nim naga, chcia​ła być do​ty​ka​na przez
nie​go – po​sia​da​na! W swej na​iw​no​ści stra​ci​ła to przed dzie​się​-
ciu laty, a te​raz, gdy od​kry​ła to na nowo, nie mo​gła się do​cze​-
kać,kie​dyznówjąweź​mie.

Te​razwie​dzia​ła,dla​cze​gomu​sia​łaze​rwaćzAn​drew,dla​cze​go

ich mał​żeń​stwo by​ło​by jej naj​więk​szym błę​dem. Nie do​zna​ła
tegowszech​ogar​nia​ją​ce​gopra​gnie​niazni​kimpróczNa​ira.

‒Red…Rose…mo​men​to.–Chra​pli​wośćjegogło​sudo​wo​dzi​-

ła, jak bar​dzo sta​ra się nad sobą za​pa​no​wać. Nie chcia​ła, by
nadsobąpa​no​wał.

‒Nie…–Od​szu​ka​łaklam​ręjegopa​skaiprze​su​nę​ładło​niąpo

na​brzmia​łej twar​do​ści, uśmie​cha​jąc się, gdy wy​dał z sie​bie jęk
ule​gło​ści. Roz​pię​ła mu za​mek bły​ska​wicz​ny i po​czu​ła jego żar,
aleonopu​ściłrękęichwy​ciłjązanad​gar​stek.

‒Rose!.–Jegogłosświad​czyłowal​ce,jakązesobąto​czył.–

Mu​si​my…sięza​bez​pie​czyć.

Za​wszeotympa​mię​tał,kie​dyko​cha​lisięwsqu​acie.Pil​no​wał,

bynieza​bra​kłokon​do​mów.Ni​g​dysiębeznichniekładłzniądo
łóż​ka.

Uzna​łajed​nak,żepo​wi​nienoczymświe​dzieć.
‒ An​drew… i ja – wy​ją​ka​ła, kie​dy wy​su​nął szu​fla​dę noc​ne​go

sto​li​kaisię​gnąłdoniej.–Myni​g​dy…

Wchwi​lępóź​niejNa​irood​wró​ciłsiędoniejipo​kryłjejtwarz

po​ca​łun​ka​mi,jesz​czena​mięt​niej​szy​miniżwcze​śniej.Roz​darłfo​-
lięnie​zgrab​ny​mina​glepal​ca​mi.

‒ Po​móż mi… – rzu​cił chra​pli​wie, a ona po​mo​gła mu na​cią​-

gnąćpre​zer​wa​ty​wę,czu​jącżarjegona​prę​żo​ne​gocia​ła.

‒Te​raz…
Pchnąłjąbez​ce​re​mo​nial​nienałóż​koiprzy​kryłsobą,poczym

roz​su​nął jej nogi swo​imi, sil​ny​mi i szorst​ki​mi od wło​sów. Rose
za​mknę​ławy​cze​ku​ją​cooczyijed​no​cze​śnieusły​sza​ławjegood​-
de​chunutęnie​za​do​wo​le​nia.

‒Nie,qu​eri​da,otwórzoczy.Spójrznamnie!
Jegotwarzbyłatakbli​sko.
‒Chcę,że​byśtoza​pa​mię​ta​ła…że​byświe​dzia​ła,kimje​stem.
‒Wiem.Ipa​mię​tam…

Urwa​ła gwał​tow​nie, a jej sło​wa prze​szły w krzyk speł​nie​nia,

kie​dy wtar​gnął w nią z ca​łej siły, a ona wbi​ła mu pa​znok​cie
wtwar​demię​śnieple​ców.

Kie​dyza​cząłsiępo​ru​szać,niemia​ławy​bo​ru,mu​sia​łado​sto​so​-

waćsiędojegoryt​mu.Uno​si​łabio​dra,otwie​ra​jącsiędlanie​go
co​raz bar​dziej, od​da​jąc wszyst​ko, co tyl​ko mo​gła, i bio​rąc od
nie​gowszyst​ko.Byłotomoc​ne,po​spiesz​ne,za​ja​dłe,jak​bylata,
któ​re upły​nę​ły, na​ra​sta​ły w sek​su​al​nym gło​dzie, przy​pra​wia​ją​-
cym ich te​raz o sza​lo​ne pra​gnie​nie. Roz​ko​szo​wa​ła się jego
szorst​ką na​mięt​no​ścią i od​po​wia​da​ła na nią, gdy pro​wa​dził ją
naszczyt,co​razwy​żej;na​pię​ciena​ra​sta​ło,ażniepo​zo​sta​łonic
prócz wy​bu​chu cał​ko​wi​te​go speł​nie​nia, któ​re​go do​zna​li jed​no​-
cze​śnie.

Na​iro obu​dził się wcze​snym ran​kiem, wraz z pierw​szy​mi

ozna​ka​mi świa​tła na ho​ry​zon​cie, i zo​ba​czył śpią​cą ko​bie​tę
uswe​goboku,jejrudewło​syroz​sy​pa​nenapo​dusz​ce.

Wi​dok mięk​kiej krą​gło​ści jej pier​si przy​wie​ra​ją​cych do prze​-

ście​ra​dła, łuku bio​der, ciem​ne​go trój​ką​ta u zbie​gu ud znów
przy​pra​wił go o po​żą​da​nie, zbu​dził głód, któ​ry na​ra​stał przez
dzie​sięćlatiodktó​re​gonicniemo​głogouwol​nić,na​wetgłę​bo​-
kisen,wja​kimsięwkoń​cupo​grą​żył.ZnówmiałRosewswo​im
łóż​kuiwy​da​wa​łosiętonie​wia​ry​god​ne.

Byłtonaj​lep​szysekswjegoży​ciu,fi​zycz​nyakt,naktó​rycze​-

kałprzezcałytenczas,odtam​tychdniwsqu​acie.Choćnie​do​-
świad​czo​na wów​czas, sta​no​wi​ła obiet​ni​cę tego, cze​go pra​gnął,
oczymte​razwie​dział.Te​raz,kie​dyjużjąod​na​lazł,pra​gnąłza​-
trzy​maćjąprzyso​bie,bywy​cze​ki​waćta​kichwła​śniechwil.Bu​-
dzić się z nią u boku, a wcze​śniej brać ją raz za ra​zem, aż do
wy​czer​pa​nia,iza​pa​daćwgłę​bo​kisen.

W pew​nym mo​men​cie, jesz​cze w nocy, po​szedł do kuch​ni po

owo​ce i wino, za​miast omle​ta, któ​re​go ni​g​dy nie przy​go​to​wał.
Kar​mił ją wi​no​gro​na​mi i brzo​skwi​nia​mi, zli​zy​wał sok z na​-
brzmia​łych warg. Kie​dy roz​la​ła tro​chę trun​ku na pier​si, też go
spi​jał,roz​ko​szu​jącsiędrże​niemjejskó​ry.

‒ Co więc się sta​ło, kie​dy już ucie​kłaś ze squ​atu? – spy​tał,

gdymrokwpo​ko​juskry​wałichtwa​rze,mo​gą​cezdra​dzićwię​cej
niżsło​wa.–Do​kądpo​szłaś?Zpew​no​ściąniedotegodra​niaoj​-

czy​ma?

Wie​dział, że po​go​dzi​ła się z mat​ką, ale nie mo​gła prze​cież

tamwró​cić.Za​drża​łanie​spo​koj​nie.

‒Ni​g​dy!Alekon​tak​to​wa​łamsięzmat​ką…dzwo​ni​łamdoniej,

kie​dyniebyłogowdomu.Czu​łasiętakanie​szczę​śli​wa,boso​-
bie uświa​do​mi​ła, za kogo wy​szła, i tak jak ja, chcia​ła uciec.
Umó​wi​ły​śmysięnaspo​tka​nie,alepo​temwy​lą​do​wa​ławszpi​ta​-
lu. – Na​pi​ła się wina, jak​by szu​ka​ła w nim siły. – Była po​si​nia​-
czo​naimia​łapo​ła​ma​neże​bra.Pla​no​wa​ły​śmyuciecra​zemiza​-
cząć gdzieś nowe ży​cie. Nie mia​ły​śmy pie​nię​dzy. Mama nic od
nie​go nie chcia​ła. Po​szły​śmy do opie​ki spo​łecz​nej. Zna​le​zio​no
nam miesz​ka​nie w in​nym mie​ście. Bra​ły​śmy każ​dą pra​cę, jaka
siętra​fi​ła.

Po​pa​trzył w jej okry​tą mro​kiem twarz. Nie mógł tej ko​bie​cie

od​mó​wićod​wa​gi.

‒Ajaksta​łaśsiępro​jek​tant​ką?
‒ Pra​co​wa​łam przy ukła​da​niu to​wa​ru w su​per​mar​ke​cie,

mama też się tam za​trud​ni​ła. Za​czę​łam od kur​sów wie​czo​ro​-
wych, sztu​ka i wzor​nic​two. Oka​za​ło się, że mam do tego smy​-
kał​kę.Kie​dymamazna​la​złalep​sząpra​cę,zde​cy​do​wa​łamsięna
col​le​geido​sta​łamsty​pen​dium.Naj​pierw,wie​czo​ra​mi,zaj​mo​wa​-
łam się na​pra​wą odzie​ży i prze​rób​ka​mi, po​tem uszy​łam kil​ka
suk​ni. Po​szczę​ści​ło mi się, klien​ci byli za​chwy​ce​ni. Do​sta​łam
pra​cę w domu mody. Za​czę​łam od sa​me​go dołu, uczy​łam się,
pra​co​wa​łam cięż​ko… Zna​la​złam so​bie ta​nie lo​kum i za​czę​łam
być zna​na. Po​tem mama za​cho​ro​wa​ła na raka, a ja po​zna​łam
An​drew…iwszyst​kosięza​wa​li​ło.

‒Ni​g​dyznimniespa​łaś?
‒ Ni​g​dy. – Spoj​rza​ła na nie​go w ciem​no​ści. – Ni​g​dy tego nie

chcia​łam.

‒Alechcia​łaśzanie​gowyjść.
‒ Przy​ję​łam jego oświad​czy​ny. – Za​brzmia​ło to ina​czej niż

„chcia​łamzanie​gowyjść”.–My​śla​łam,żeza​pew​nimipo​czu​cie
bez​pie​czeń​stwa.Alenietegotakna​praw​dęchcia​łam.

‒ Bez​pie​czeń​stwo – po​wtó​rzył Na​iro. – W prze​ci​wień​stwie

do…

Od​sta​wił ha​ła​śli​wie kie​li​szek. Wciąż uwa​ża​ła go za nie​bez​-

piecz​ne​go…prze​stęp​cę?

‒Je​ślichcia​łaśzłe​gochło​pa​ka…
‒Nie,Na​iro!My​li​łamsię.Ni​g​dyniepo​win​nambyła…
‒ Ow​szem, po​win​naś była – od​wark​nął. – Je​śli na​praw​dę po​-

dej​rze​wa​łaś,żektoś…żeje​stemza​mie​sza​nywtębrud​nąspra​-
wę,tooczy​wi​ściemu​sia​łaśza​re​ago​wać.

‒Gdy​bympo​dej​rze​wa​ła…–Wzię​łagozarękę.–Tak,alesię

my​li​łam.Codocie​bie.Ije​ślimu​siszko​niecz​niewie​dzieć,my​li​-
łamsięteżcodoAn​drew.

Wzmian​kaotymczło​wie​kubyłaniedoznie​sie​nia.
‒Za​po​mnijonim.Li​czy​mysiętyl​komy.
Wy​jął jej kie​li​szek z dło​ni i od​sta​wił, po​tem po​chy​lił się nad

nią, przy​wie​ra​jąc do jej ust. Tak jak się spo​dzie​wał, od​po​wie​-
dzia​ła na jego po​ca​łun​ki, z po​cząt​ku de​li​kat​nie, po​tem z co​raz
więk​szymza​pa​mię​ta​niem,obej​mu​jącgozaszy​jęiprzy​cią​ga​jąc
dosie​bie.

Chwi​lępóź​niejza​po​mnie​licał​ko​wi​cieotejroz​mo​wieiza​tra​ci​-

li się w dzi​kiej, pło​mien​nej na​mięt​no​ści, któ​ra po​chło​nę​ła ich
bezresz​ty…

Ate​razwciążtubyła,oboknie​go,nagaicie​pła.Wy​star​czy​ło

jązbu​dzić…

Coś go jed​nak po​wstrzy​ma​ło, jego dłoń za​sty​gła nad jej cia​-

łem,takni​sko,żejejpierśuno​szo​naod​de​chemnie​malsięonią
ocie​ra​ła.

Gdy​by się otar​ła, to wie​dział, że nie skoń​czy​ło​by się na tym.

Niepo​tra​fił​bynadsobąza​pa​no​wać.Jużocze​ki​wałnie​cier​pli​wie
przy​jem​no​ści,ja​kiejjegocia​łodo​świad​czy​łotejnocy.

Zkim?KimbyłataRose,któ​rapo​zwo​li​łamuwnik​nąćwswe

cie​płewnę​trzetylerazytejnocy,ate​razja​wi​łasięjakoza​chę​-
ta?

Czytobyłatasamako​bie​ta,któ​ragopo​rzu​ci​łaiwy​da​łapo​li​-

cji?Nicnanie​goniemie​li,aleskan​dalzwią​za​nyztymna​lo​tem
iaresz​to​wa​niemznisz​czyłnie​maljegowszel​kieszan​sepo​ro​zu​-
mie​niazoj​cem.

Po​ru​szy​ła się, wzdy​cha​jąc ci​cho, i Na​iro cof​nął dłoń, ucie​ka​-

jącprzedtąpo​ku​są.

Na​praw​dę nie wie​dzia​ła o na​gro​dzie zwią​za​nej z nar​ko​ty​ka​-

mi, któ​re przy​czy​ni​ły się do śmier​ci Toby’ego? Za​wsze uwa​żał,
żetakibyłmo​tywjejdzia​ła​nia,aJa​son,wście​kłyzpo​wo​duzde​-
ma​sko​wa​nia,przy​rzekłjejze​mstę.

Wstałzłóż​ka,agwał​tow​nośćjegoru​chówsta​no​wi​łaechonie​-

po​ko​ją​cychmy​śli.

A je​śli Rose nie wie​dzia​ła o na​gro​dzie? Twier​dzi​ła, że go ko​-

cha, ale mu nie ufa​ła. Tak jak jego oj​ciec, nie za​da​ła so​bie na​-
wet tru​du, by spy​tać, jak na​praw​dę było; opar​ła się na po​zo​-
rach.Po​temna​kło​ni​łagodopo​zo​sta​niatam​tejnocywsqu​acie,
kie​dy aku​rat za​mie​rzał odejść i spo​tkać się z oj​cem, po​wró​cić
doro​dzin​ne​godomu.

„Nie, nie od​chodź…” – pro​si​ła Rose, przy​wie​ra​jąc do nie​go

swo​immięk​kimcia​łemipo​ru​sza​jącbio​dra​mi,coodrazuzro​dzi​-
łownimgłód.

Jużte​razpło​nąłnasamotowspo​mnie​nie,takbar​dzo,żetrud​-

no mu było za​piąć dżin​sy z po​wo​du bo​le​snej twar​do​ści. Każ​dy
nerw mu pod​po​wia​dał, by od​rzu​cić ubra​nie i znów po​ło​żyć się
włóż​kuzRose…

‒Na​iro…
Przez chwi​lę są​dził, że ten głos do​biegł do nie​go z prze​szło​-

ści, do​pó​ki nie usły​szał go po​now​nie. Po​ru​szy​ła się nie​spo​koj​-
nie.

‒ Do​kąd idziesz? – Była za​czer​wie​nio​na od snu, rude wło​sy

opa​da​łyjejnatwarz.Ustawciążmia​łaobrzmia​łeodjegopo​ca​-
łun​ków.–Nieod​chodź…

Wy​star​czy​ło,bysięza​trzy​mał.
‒Wróćtu​taj.–Wy​cią​gnę​łarękę.–Pro​szę.
Wy​da​jączsie​biejękre​zy​gna​cji,amożeroz​pa​czy,ci​snąłpod​-

ko​szul​kiem, któ​ry miał wło​żyć, i rzu​cił się na łóż​ko obok niej.
Przy​cią​gnąłjejszczu​płecia​ło,apo​temca​ło​wałją,da​jącsiępo​-
rwaćzmy​sło​wejfaliiza​po​mi​na​jącoca​łymświe​cie.

ROZDZIAŁÓSMY

Sta​łosięto,kie​dyopusz​cza​łajegoapar​ta​ment.
Ich akt mi​ło​sny miał w so​bie in​ten​syw​ność, ja​kiej ni​g​dy nie

za​zna​ła. Wy​da​wa​ło się, że jego po​ca​łun​ki po​zba​wia​ją jej cia​ło
du​szy,ajegodo​tykpo​zo​sta​wianajejskó​rzeogni​styślad,do​pó​-
kinieogar​nę​łoichwy​czer​pa​nie,zktó​re​goRoseock​nę​łasięnie​-
malzapóź​no.Ubra​łasiępo​spiesz​nieiru​szy​ładodrzwi.

Była pew​na, że za​cho​wu​je się ci​cho, ale usły​sza​ła, jak Na​iro

po​ru​szasięzajejple​ca​mi.

‒Coro​bisz?
‒Mu​szęjużiść!Ktośmożemnieza​uwa​żyć,cho​ciaż​byEsme​-

ral​da.Albo,cogor​sza,ktośzro​dzi​nyOsca​ra,zwłasz​czaksięż​na
Mar​gu​eri​te. Za​wsze bu​dzi się rano. Chcesz, żeby wie​dzie​li o…
nas?

Byli „oni”? Czy cho​dzi​ło tyl​ko o jed​ną noc, któ​rą na​le​ża​ło

skry​waćjakbrud​nyse​kret?

Gdy​byzro​bi​łatotam​tejnocy,kie​dyucie​kłazesqu​atu,gdy​by

spy​ta​ła,cosiędzie​je,czyod​kry​ła​bypraw​dęza​miastopie​raćsię
napo​dej​rze​niach?Czypo​wie​dział​byjej…?

‒Jett…
Wy​mó​wi​ła to daw​ne imię szep​tem, prze​ko​na​na, że nie usły​-

szał.Ob​ró​ciłsięwjejstro​nę.

‒Nie…maszra​cję.Tobył​bybłąd.Mu​siszjużiść…Anaimię

mam Na​iro – oznaj​mił z bru​tal​ną szcze​ro​ścią. – Jett ni​g​dy nie
ist​niał,takjakRedza​wszebyłatyl​kofan​ta​zją.

‒Oczy​wi​ście…
Te​razna​praw​dęmu​sia​łaodejść,niezoba​wy,żektośjązo​ba​-

czy. Stra​ci​ła kon​tro​lę nad emo​cja​mi; chcia​ła ukryć przed nim
roz​pacz.

Wy​da​wa​ło jej się, że wy​cią​gnę​ła lek​cję z prze​szło​ści. Że po​-

win​na z nim roz​ma​wiać, py​tać o jego od​czu​cia, za​miast ucie​-
kać.Więcspy​ta​ła.Ajegood​po​wiedźdo​wo​dzi​ła,żeniemamię​-

dzy nimi nic wy​jąt​ko​we​go prócz śle​pej na​mięt​no​ści za​bi​ja​ją​cej
ra​cjo​nal​nąmyśl.Głódpo​żą​da​nia,któ​ryniewy​ma​gałwy​ja​śnień
aniczu​ło​ści.

To wszyst​ko, co Na​iro miał jej do za​ofe​ro​wa​nia. Je​śli była

dość sil​na, by z tego ko​rzy​stać, to nie mo​gła zdra​dzać swych
praw​dzi​wychuczuć.Je​ślichciałwię​cejtego,cojużmie​li,todał
to ja​sno do zro​zu​mie​nia. Nie śmia​ła do​ma​gać się cze​goś jesz​-
cze, bo w prze​ciw​nym ra​zie na​wet ten opar​ty na na​mięt​no​ści
„zwią​zek”za​koń​czył​bysięklę​ską.

‒Dozo​ba​cze​niawdomu.
Po​sta​no​wi​łaoka​zy​waćmuzim​nąobo​jęt​ność.Sko​rotyl​kotyle

miałjejdoza​ofe​ro​wa​nia,tonieza​mie​rza​łapro​sićonicwię​cej.

Łzy roz​ma​zy​wa​ły jej wzrok, kie​dy ru​szy​ła ścież​ką w stro​nę

głów​ne​gowej​ściadoca​stil​lo.Więcgdyzni​kądpo​ja​wiłsięośle​-
pia​ją​cy roz​błysk, są​dzi​ła, że to sku​tek pa​lą​cej wil​go​ci w jej
oczach.

Do​pó​ki nie po​ja​wił się zno​wu. I po​now​nie, zmie​nia​jąc się

wka​no​na​dępło​mie​niwci​szypo​ran​ka.

Takjakdzie​sięćlattemu–po​my​ślał,gdydrzwisięzaniąza​-

mknę​ły.Niepo​dej​rze​wałwte​dyjed​nak,żeode​szłanaza​wsze.

Czyte​razmia​ławró​cić?Czypra​gnął,byzo​sta​ła?
Dodia​bła,napew​nozniąjesz​czenieskoń​czył.Niechciał,by

tanocdo​bie​głakre​su,niechciał,byRoseode​szła.Iniedla​te​go,
żemo​glijązo​ba​czyćSchlie​bur​go​wie.

Och,byłpe​wien,żeMar​gu​eri​tenieby​ła​byza​do​wo​lo​na,gdy​by

siędo​wie​dzia​ła,żeon,Na​iro,sy​piazoso​bąwy​na​ję​tądopra​cy.

Byłooczy​wi​ste,żeRosepra​gnietoukryćiżeponimspo​dzie​-

wasiętegosa​me​go.Ow​szem,niebyłgo​tówzdra​dzićświa​tutej
zmia​ny w ich re​la​cjach. Tak, wie​rzy​ła, że cho​dzi mu o te​ściów
Esme​ral​dy.Jed​nakbar​dziejcho​dzi​łomuosio​strę.Gdy​bysiędo​-
wie​dzia​ła, że Rose to jego ko​chan​ka, spoj​rza​ła​by mu w twarz
ido​strze​głacoś,cowo​lałukryć.

A może rze​czy​wi​ście cho​dzi​ło o coś wię​cej? Usiadł gwał​tow​-

nie,wpa​tru​jącsięwlu​stronaścia​nieina​po​ty​ka​jącswójwzrok.
Chciałsięprze​ko​nać,coma​lu​jesięnajegotwa​rzy,któ​rąpo​ka​-
zy​wałświa​tu.Wie​działdzie​sięćlattemu,cotota​kie​go.Gniew,

po​czu​ciezdra​dyistra​ty.

„Wra​cajza​raz”,po​wie​dział,aonamuobie​ca​ła,żewró​ci.Ale

ode​szła, a on zo​ba​czył ja po​now​nie do​pie​ro po dzie​się​ciu la​-
tach. Dłu​gich i pu​stych, jak te​raz przy​znał. Ży​wił prze​ko​na​nie,
że wszyst​ko bę​dzie do​brze. Ko​cha​ła go – albo tak uwa​żał –
otwie​ra​jącsiędlanie​gozta​kimcie​płemiszczo​dro​ścią.

W rze​czy​wi​sto​ści jed​nak po​słu​ży​ła się jego po​żą​da​niem, by

za​trzy​mać go w squ​acie do chwi​li, gdy była pew​na, że po​li​cja
jest już w dro​dze, a po​tem rzu​ci​ła: „Za​raz wra​cam” i ode​szła
zjegoży​cia.

Na​praw​dę?Wy​czu​wałwniejja​kąśroz​pacztam​tejdaw​nomi​-

nio​nejnocy.Coś,cobo​la​łotakbar​dzo,żeza​re​ago​wałgniew​nie,
gdyznówna​zwa​łagoJet​tem.Niechciał,bymuprzy​po​mi​na​no,
ja​kimbyłwte​dyczło​wie​kiem.

Wciąż od​czu​wał bo​le​śnie oj​cow​skie od​rzu​ce​nie, wy​gna​nie

zro​dzin​ne​godomuzaspra​wąkłam​li​wejma​co​chy.Stra​ciłzdol​-
ność obiek​tyw​ne​go osą​du. Po​strze​gał Rose jako jesz​cze jed​ną
pod​stęp​nąko​bie​tę,któ​rawkro​czy​łamię​dzynie​goajegoro​dzi​-
nę.Za​da​łaosta​tecz​nycios,któ​ryznisz​czyłwszyst​ko,coichłą​-
czy​ło.

Ale z dru​giej stro​ny nie zdra​dził jej swo​ich pla​nów. Gdy​by ją

po​pro​sił, żeby zo​sta​ła w tam​to Boże Na​ro​dze​nie, po​wie​dział
oza​mia​rzepo​go​dze​niasięzoj​cem,cobyzro​bi​ła?

Od​rzu​cił po​ściel, wło​żył dżin​sy i pod​ko​szu​lek. Tym ra​zem

wjejgło​siepo​ja​wi​łasięja​kaśnutaświad​czą​caoprzy​gnę​bie​niu
ismut​ku.

Czycho​dzi​łoocoświę​cej,niżpo​dej​rze​wał?Za​da​wałso​bieto

py​ta​nie, zbie​ga​jąc ze scho​dów. Gdy​by z nią po​mó​wił… może
zdo​ła​li​bycośoca​lić…

Za​trzy​mał się gwał​tow​nie, wi​dząc Rose na dru​gim koń​cu

traw​ni​ka…ibłyskfle​szyza​kłó​ca​ją​cychci​szępo​ran​ka.

‒Se​ño​ri​taCa​val​lie​ro…
‒Pan​noCa​val​lie​ro…Rose…
Chórgło​sówan​giel​skichihisz​pań​skich,rzu​ca​ją​cychpy​ta​nia.

Icałyczasfle​sze,ażwkoń​cuza​sło​ni​łaoczyprzedtymośle​pia​-
ją​cymbla​skiem.

‒Uśmiech​nijsię,po​roz​ma​wiajznami!

‒Cze​gochce​cie?
Prze​cho​dzi​łajużprzezto,kie​dyze​rwa​łazAn​drew,iwte​dyro​-

zu​mia​łaza​in​te​re​so​wa​niepra​sy.Alete​raz…

‒Jakdłu​gototrwa?
‒Jaktojestbyćza​li​czo​nąprzezNa​iraMo​re​nę?Amożetoty

goza​li​czy​łaś?Dla​te​goda​łaśso​biespo​kójzAn​drew?

‒Zno​wuuciek​nieszsprzedoł​ta​rza?
‒Nie!
Rose po​su​wa​ła się jak śle​piec po ścież​ce, a ze wszyst​kich

stron na​pie​ra​li re​por​te​rzy i ka​me​rzy​ści, prze​py​cha​jąc się na​-
wza​jem.

Upa​dła​by, gdy​by na​gle nie chwy​ci​ły jej sil​ne ręce i nie przy​-

cią​gnę​łydocie​płe​gocia​ła.

Na​iro.Cie​płoiwońjegocia​łaoto​czy​łyjąni​czymzbro​ja.
‒Pa​no​wie…–Sły​sza​łairo​nięwjegogło​sie,wy​czu​wa​ławnim

we​wnętrz​nąwal​kę.–Zo​staw​ciewspo​ko​jumojąna​rze​czo​ną.

Chy​ba się prze​sły​sza​ła… ale, po​mi​mo szo​ku, do​strze​gła, że

re​por​te​rzyznie​ru​cho​mie​li,rów​nieza​sko​cze​nijakona.

‒Ja…–za​czę​ła,aleNa​iropo​chy​liłsięimu​snąłusta​mijejpo​-

li​czek.

‒Po​zbę​dęsięich–po​wie​działnie​malbez​gło​śnie.
‒Na​iro…–znówza​czę​ła,aleuci​szyłjądru​gimpo​ca​łun​kiem,

tym ra​zem znacz​nie dłuż​szym, po​ca​łun​kiem w usta, a po​tem
zwró​ciłsiędopa​pa​raz​zich.

Tak,za​rę​czyłsięnie​daw​no.Za​ko​chałsięwniejodpierw​szej

chwi​li, kie​dy ją zo​ba​czył, ale chciał za​cze​kać do ślu​bu sio​stry.
Nie,niewy​brałjesz​czepier​ścion​ka.

Rosesły​sza​łajegood​po​wie​dzi,choćmia​ławra​że​nie,żewgło​-

wiebzy​cząjejty​sią​cepsz​czół.Byłapew​natyl​kotego,żere​por​-
te​rzy są za​do​wo​le​ni z po​wo​du od​po​wie​dzi, ja​kiej im udzie​lił.
Nieza​mie​rza​łani​cze​gopro​sto​wać,byniepo​gar​szaćspra​wy.

Sta​ławięcujegoboku,kie​dyjąobej​mo​wałimó​wiłtymłow​-

com skan​da​li o tym, co za​mie​rza​li umie​ścić w na​głów​kach ze
zdję​cia​mi,któ​rewciążpstry​ka​li.„Hisz​pań​skiary​sto​kra​tapo​ślu​-
biapro​jek​tant​kęsuk​niślub​nych,któ​raucie​kłasprzedoł​ta​rza”.
Z tru​dem po​słu​cha​ła, kie​dy Na​iro ści​snął ją moc​niej i syk​nął:
„Uśmiech​nijsię”.

Wie​dzia​ła,ocomucho​dzi.Sta​rałsięro​bićdo​brąminędozłej

gry, sko​ro zo​sta​ła przy​ła​pa​na po nocy, któ​rą z nim bez wąt​pie​-
niaspę​dzi​ła.Ostat​niarzecz,ja​kiejpra​gnąłprzedślu​bemEsme​-
ral​dyzjejksię​ciem.Chciał,byprzy​szlite​ścio​wiejegosio​stry–
kie​dyjużsięotymdo​wie​dzą–oka​za​lito​le​ran​cjęwo​becdwoj​ga
lu​dzi,któ​rzyza​rę​czy​lisięwse​kre​cie,ma​jącnawzglę​dziebli​ski
ślubichsyna.

‒Gra​cias,se​ño​res…
Naj​wi​docz​niej upo​rał się z sy​tu​acją, po​nie​waż re​por​te​rzy za​-

czę​lipa​ko​waćsprzętizbie​raćsiępo​wo​li;mie​liswójnews.

Na​iropo​my​ślałtosamo,gdyżpo​cią​gnąłRosewstro​nęgłów​-

ne​godomu.Po​temwszedłzniądoholu,oparłsięościa​nę,po
czymode​tchnąłzulgąijed​no​cze​śniewście​kło​ścią.

‒Mamna​dzie​ję,żeichtopo​wstrzy​ma–mruk​nął.
‒ Po​wstrzy​ma? Ja​kim cu​dem, sko​ro pod​su​ną​łeś im wła​śnie

cen​nąin​for​ma​cję?Będążą​daćwię​cej…

‒Po​wie​dzia​łemtyl​ko,żesięza​rę​czy​li​śmy.
Po​pa​trzyłnaniąjaknadzi​wo​lą​ga.Jejgłosbyłstłu​mio​nypod

wpły​wem na​głe​go smut​ku, któ​ry ją ogar​nął na dźwięk tych
słów:„Po​wie​dzia​łemtyl​ko…”.

Tyl​ko.Dlaniejniebyłożad​ne​go„tyl​ko”.Bez​tro​ska,zjakąpo​-

zba​wił fakt ich za​rę​czyn – na​wet uda​wa​nych – ja​kie​go​kol​wiek
zna​cze​nia,uświa​do​mi​łajejje​dy​niedzie​lą​cąichprze​paść.

Po​trak​to​wał to jako wyj​ście z kło​po​tli​wej sy​tu​acji, pod​czas

gdywjejprzy​pad​kusło​wo„za​rę​czy​ny”pa​li​łoni​czymroz​grza​ne
doczer​wo​no​ściże​la​zo.

Pozatympo​sta​no​wiłujaw​nićichzwią​zek,po​nie​ważzo​stałdo

tegozmu​szo​ny.Miałprzedewszyst​kimnawzglę​dziedo​broswo​-
jejuko​cha​nejsio​stry.Ona,Rose,mo​głate​raztra​fićnapierw​sze
stro​nypra​syplot​kar​skiej,aon,Na​iro,mu​siałpo​wie​dziećro​dzi​-
nie o ich związ​ku, ale w grun​cie rze​czy nie była dla nie​go ni​-
czym wię​cej niż tyl​ko ma​łym i nie​wy​god​nym se​kre​tem, czymś,
cowo​lał​byukryćprzedświa​tem.

‒Aleza​rę​czy​ny!Dla​cze​gotakpo​wie​dzia​łeś?
‒Toje​dy​ne,coSchlie​bur​go​wiezro​zu​mie​ją–od​parłnie​fra​so​-

bli​wie. – Je​śli pla​nu​je​my ślub, za​ak​cep​tu​ją to. Ale nie​for​mal​ny
zwią​zek…tojużzu​peł​nieinnaspra​wa.

‒Acobę​dzie,kie​dyjużwyj​dzienajaw,żewszyst​koskoń​czo​-

neiżesięro​zej​dzie​my?–spy​ta​łała​mią​cymsięgło​sem.

Wzru​szyłzdaw​ko​wora​mio​na​mi.
‒Za​rę​czy​nymoż​naze​rwać.
‒Aletobę​dzie…skom​pli​ko​wa​ne.
Okre​śle​nie „skom​pli​ko​wa​ne” było eu​fe​mi​zmem. Już raz ze​-

rwa​ła z tym męż​czy​zną, a wspo​mnie​nia sta​ły się pie​kłem.
Pchnę​ły ją w ra​mio​na An​drew i za​skar​bi​ły re​pu​ta​cję oso​by ła​-
mią​cej ser​ca, choć w rze​czy​wi​sto​ści to jej ser​ce ła​ma​ło się na
myśl, że ona sama nie jest w sta​nie ko​chać ko​go​kol​wiek po
stra​cieNa​ira.

Więc ja​kie zna​cze​nie mia​ło to, co do nie​go czu​ła te​raz? Do​-

zna​wa​łabólustra​tyna​wetwte​dy,gdywie​rzy​ła,żejesthan​dla​-
rzemnar​ko​ty​ków,imamo​ral​nyobo​wią​zekza​wia​do​mićpo​li​cję.
Te​raz,wie​dzącjużwię​cej,świa​do​mapo​peł​nio​ne​gobłę​du,ja​kim
byłojużsamopo​dej​rze​nie,coczu​ładotegoczło​wie​ka?Pra​gnę​-
łagojakdia​bli,aleczycho​dzi​łoocoświę​cej?

Niebyłona​wetsen​supy​tać.Dałja​snodozro​zu​mie​nia,żejest

dla nie​go tyl​ko sek​su​al​nym obiek​tem. Ten ich ro​mans przy​po​-
mi​nałda​le​kiod​blaskna​mięt​no​ści,któ​rapło​nę​łaprzedlaty.Ni​g​-
dyniemie​liszan​systra​wićtegoognia,awię​zypo​żą​da​nia,któ​re
ich łą​czy​ły, je​dy​nie się star​ły, ale nie prze​rwa​ły. Wciąż ich ota​-
cza​ły i tak mia​ło trwać do chwi​li, aż głód by się wy​pa​lił. Mło​-
dzień​cza i głu​pia mi​łość, jaką ży​wi​ła wo​bec Na​ira, ni​g​dy nie
znik​nę​ła. Prze​ro​dzi​ła się w prze​moż​ną i doj​rza​łą na​mięt​ność.
Mi​łośćko​bie​tydomęż​czy​zny.

Ale czy Na​iro za​mie​rzał za​spo​ko​ić je​dy​nie ten fi​zycz​ny głód,

a po​tem, prę​dzej czy póź​niej, odejść? Po​dej​rze​wa​ła, że ra​czej
prę​dzej.Dałtodozro​zu​mie​niategoran​ka;przy​znałsiędoniej
tyl​kodla​te​go,żezmu​si​ligocipa​pa​raz​zi.

‒ „Skom​pli​ko​wa​ne”… nie jest to do koń​ca tym, co masz na

my​śli–oznaj​miłte​raz.

‒Oczy​wi​ście,żetak.
Po​krę​ciłgło​wą.
‒Po​wie​dzia​łemci,żeniemo​żeszkła​mać,byoca​lićży​cie.
O ja​kie kłam​stwo mu cho​dzi​ło? Po​czu​ła się nie​swo​jo, że do​-

my​ślasięjejuczuć,wy​czy​tu​jączbytwie​lezjejtwa​rzy.

‒ Bo​isz się, że kie​dy się roz​sta​nie​my, wszy​scy po​my​ślą, że

znówtoro​bisz…ucie​kaszsprzedoł​ta​rza.

Ode​tchnę​łagwał​tow​nie.
‒Maszra​cję.
Ucze​pi​łasięszan​syukry​ciaca​łejpraw​dy.
Szo​ku​ją​code​li​kat​nieNa​irowy​cią​gnąłrękęiprze​su​nąłopusz​-

kiempal​capojejtwa​rzy.Uśmiech​nąłsiębez​wied​nie.

‒Niemartwsię,qu​er​dia,we​zmęwinęnasie​bie.Damcimnó​-

stwopo​wo​dówdoze​rwa​nia.Wszy​scywie​dzą,żenieje​stemty​-
pem żon​ko​sia. Mu​sisz tyl​ko wy​glą​dać od​po​wied​nio jak na​rze​-
czo​naozła​ma​nymser​cu.Wszy​scybędąpotwo​jejstro​nie.

Na​wetty.Rosespu​ści​ławzrok,bo​jącsię,żeNa​irocośwnim

doj​rzy. Czy mu​siał da​wać tak bru​tal​nie do zro​zu​mie​nia, że
wgrun​cierze​czychcejąwy​klu​czyćzeswe​goży​cia?

Aleprze​cieżmo​głasiętegospo​dzie​wać;tobyłtensammęż​-

czy​zna,któ​rytylelattemuzmu​siłjądouciecz​kizim​nąde​kla​ra​-
cją:„Nieko​cham…niean​ga​żu​jęsię…niein​te​re​su​jemniemał​-
żeń​stwo”.Te​raztopo​twier​dził.

Na​iro czy Jett, nie​waż​ne, z któ​rym wcie​le​niem mia​ła do czy​-

nie​nia,da​wałja​snodozro​zu​mie​nia,żesło​wo„za​an​ga​żo​wa​nie”
dla nie​go nie ist​nie​je, pod​czas gdy ona an​ga​żo​wa​ła się co​raz
bar​dziej.

‒Świet​nie.
Mo​gła​bysięzdo​byćnasil​niej​sząnutęprze​ko​na​nia,po​my​ślał.

Pro​po​no​wałjejwyj​ścieztejkło​po​tli​wejsy​tu​acji,wktó​rejna​gle
sięzna​leź​li,alemiałwra​że​nie,żegu​zikjątoob​cho​dzi.

Kie​dy wy​szła od nie​go, wy​biegł za nią, chcąc po​roz​ma​wiać,

przy​znać,żeprze​szłośćbyłapeł​nabłę​dów,żepo​zo​sta​wi​łaemo​-
cjo​nal​ne bli​zny. Że te​raź​niej​szość może być inna. Wszyst​ko to
znik​nę​łowchwi​li,gdyuj​rzałjąoto​czo​nąprzeztłumre​por​te​rów.
Wie​działtyl​kotyle,żeniemożedo​pu​ścić,byna​ra​zi​łasięnapo​-
ni​że​nie,jaknatam​tympo​ka​zie.

‒ Przy​naj​mniej nie bę​dzie​my mu​sie​li się roz​wo​dzić – za​uwa​-

ży​łanie​dba​le.–Tobyzde​ner​wo​wa​łote​ściówtwo​jejsio​stry.

Za​ci​snąłzęby,sły​sząctęod​po​wiedź.
‒Tosięniesta​nie.
Za​mie​rzał po​prze​stać na tym, co było w tej chwi​li. Ni​czym

głu​piec, pró​bo​wał dzie​sięć lat temu po​dą​żyć da​lej. Po​wie​dział
nie​bacz​nieojcu,żewkro​czyłnanowądro​gę,żezna​lazłko​bie​tę,
któ​rapo​mo​żemusięzmie​nić.Chciałdo​wieśćRa​oulo​wi,żepo​-
tra​fisięustat​ko​wać,po​wró​cićnałonoro​dzi​ny,isą​dził,żeRose
bę​dziemuto​wa​rzy​szyć.Alesiępo​spie​szyłiprze​ko​nałbo​le​śnie,
jakbłęd​nebyłyjegoprzy​pusz​cze​nia.

Alenietymra​zem.
‒ Nasz zwią​zek po​wi​nien być tra​gicz​ną po​mył​ką. Owo​cem

zbyt​nie​go po​śpie​chu. Je​śli ro​dzi​na po​my​śli kie​dy​kol​wiek, że
cho​dzi​łoocośin​ne​go…

Nie​maldrgnę​łaiotwo​rzy​łasze​ro​koteswo​jezie​lo​neoczy.Wy​-

glą​da​ła tak jak w squ​acie, kie​dy jej po​wie​dział, że może ich
stam​tąd wy​cią​gnąć, że ma pie​nią​dze. Nie zda​wał so​bie wów​-
czas spra​wy, że ona, tak źle go oce​nia​jąc, jest prze​ra​żo​na na
myśl o ja​kiej​kol​wiek wspól​nej przy​szło​ści. Tak jak te​raz, kie​dy
da​wa​ła ja​sno do zro​zu​mie​nia, że chce tyl​ko sek​su​al​nej przy​go​-
dy.

‒Na​praw​dęli​czysiędlacie​bietyl​koEsme​ral​da.Skądtaob​-

se​sja?

Wy​wo​ła​ławspo​mnie​nia,wktó​rewo​lałniewni​kać.
‒ Na​zy​wasz to ob​se​sją? Pra​gnie​nie, by sio​stra była szczę​śli​-

wa?–wark​nął.–Nor​mal​nebra​ter​skieuczu​cie.

‒Szczę​śli​wa,może–przy​zna​łaRose.–Alewy​da​jesię,żeje​-

steś go​tów zro​bić dla niej wszyst​ko. Na​wet za​an​ga​żo​wać się
w fał​szy​wy zwią​zek, by za​do​wo​lić jej te​ściów. Nie uwa​żasz, że
toprze​sa​da?

Cośza​pło​nę​łowjegooczach.Gniew?
‒Byłatyl​kodziec​kiem,kie​dyod​sze​dłemzdomu,aonamnie

po​trze​bo​wa​ła. Gdy oj​ciec po​zwo​lił mi w koń​cu wró​cić, obie​ca​-
łemso​bie,żeni​g​dywię​cejjejnieza​wio​dę.

‒ Nie za​wie​dziesz? – Wi​dzia​ła, jak pa​trzy na swo​ją młod​szą

sio​strę, i, co waż​niej​sze, jak Esme​ral​da pa​trzy na nie​go. Nie
byłotospoj​rze​nieoso​byza​wie​dzio​nej.Za​zdro​ści​łaEsme​ral​dzie
bli​skiej re​la​cji z bra​tem, za​ufa​nia, któ​rym go da​rzy​ła. – Jak ją
za​wio​dłeś?

Po​su​nę​ła się za da​le​ko, sta​wia​jąc to py​ta​nie, o czym świad​-

czy​łajegoka​mien​natwarz.Trud​nosiębyłodzi​wić,sko​ropo​ru​-

szy​ła te​mat za​ufa​nia. Tego, cze​go kie​dyś ocze​ki​wał od niej –
bez​sku​tecz​nie.Na​głepo​czu​ciewinyka​za​łojejomi​nąćtęrafę.

‒ Co ro​zu​miesz przez to, że oj​ciec po​zwo​lił ci w koń​cu wró​-

cić?Tojaucie​kłam,żebyniemiećdoczy​nie​niazoj​czy​mem.Nie
mo​głamry​zy​ko​waćpo​wro​tudodomu.Sammó​wi​łeś,żepopro​-
stuod​sze​dłeś.Więcprzy​pusz​czal​niemo​głeśtamwró​cić.

Mil​cze​nie. Na​gle za​pra​gnę​ła go spro​wo​ko​wać. Wy​cią​gnąć

znie​gopraw​dę.

‒ Z pew​no​ścią mo​głeś to zro​bić. Mia​łeś wy​god​ny dom, biz​-

nes,ma​ją​tek.

‒Wró​cić!?Chy​bażar​tu​jesz.
‒Dla​cze​go?Niebyłotak?
‒Ni​g​dywży​ciu.Jakmo​głobyć,sko​ro…
‒ Sko​ro co? – spy​ta​ła, kie​dy urwał gwał​tow​nie i spoj​rzał

wstro​nęogro​du.–Cosięsta​ło?Po​wiedzmi…

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

‒Niemaoczymmó​wić…–Ob​ró​ciłkuniejpo​sęp​nątwarz.–

Tojużbezzna​cze​nia.Prze​szłość.

Nieprze​ko​nałjej.Za​uwa​ży​ła,jakbar​dzojestspię​ty.
‒Możetoiprze​szłość,alezpew​no​ściąmazna​cze​nie.
Prze​su​nę​ła de​li​kat​nie pal​ca​mi po jego po​licz​kach i szczę​ce,

czu​jąc twar​dość jego mię​śni. Chcia​ła za​ry​zy​ko​wać po​ca​łu​nek,
aleniemia​łaod​wa​gi.In​stynktjejpod​po​wia​dał,żeje​ślido​tknie
jegoust,toonule​gniedrę​czą​ce​muichgło​do​wi,któ​ryroz​pa​lał
siętakszyb​ko.

Na​wet je​śli myśl o tym, że znów weź​mie ją do łóż​ka, wy​da​ła

sięku​szą​ca,aonaule​gniena​mięt​no​ści,wie​dzia​łado​sko​na​le,że
za​mkniejejwtenspo​sóbusta,wy​ko​rzy​stasy​tu​ację,byza​wró​-
cićjejcał​ko​wi​ciewgło​wie,ini​g​dyniepo​wiejejpraw​dy,niedo​-
pu​ścijejdotegomrocz​ne​gomiej​scawswymumy​śle.

‒Po​wiedzmi–po​pro​si​łaci​chymgło​sem.
‒Po​wie​dzia​łemci.Wte​dy.
‒ Daj spo​kój! Po​wie​dzia​łeś tyl​ko tyle, ile chcia​łeś mi po​wie​-

dzieć. Dla​cze​go uwa​żasz… – Stą​pa​ła po nie​bez​piecz​nym grun​-
cie.Nieufa​łamu.Byłana​iw​na,są​dząc,żemożepo​wie​dzieć,że
go ko​cha, pod​czas gdy w rze​czy​wi​sto​ści ni​g​dy go nie po​zna​ła
na​praw​dę. Ale czło​wiek, któ​re​go te​raz po​zna​wa​ła, któ​ry trosz​-
czył się o sio​strę, któ​ry pró​bo​wał za​słu​żyć na oj​cow​ski sza​cu​-
nek,któ​rypo​spie​szyłjejdo​pie​roconapo​mociuwię​ziłichobo​-
je w sy​tu​acji, któ​rej mu​siał nie​na​wi​dzić, a któ​ra była kłam​-
stwem i roz​ry​wa​ła jej ser​ce… – Po​wie​dzia​łeś, że po​kłó​ci​łeś się
zoj​cemiod​sze​dłeś.

Mó​wił o tym zwy​kle od nie​chce​nia, a ona uzna​ła, że to nie

może się rów​nać ze stra​chem, któ​ry ją samą wy​gnał z domu.
Wy​da​wa​łosię,żeitumy​li​łasięcał​ko​wi​cie.

‒ Wy​rzu​cił mnie. – Uniósł dło​nie w ge​ście re​zy​gna​cji. – Mał​-

żeń​stwo mo​ich ro​dzi​ców było tok​sycz​ne. Mat​ka wy​szła za ojca

dlapie​nię​dzyiuzna​łaswójobo​wią​zekzaspeł​nio​ny,kie​dywy​da​-
łanaświatpo​tom​ka,czy​limnie.Dwo​jedzie​ciniebyłowpla​nie,
więcznik​nę​łapona​ro​dzi​nachEsme​ral​dy.

‒Ode​szła,kie​dymia​łeś…ile…dzie​więćlat?
A jego sio​stra była ma​leń​kim dziec​kiem. Nic dziw​ne​go, że

ota​czałjątakątro​ską.

‒ Mie​li​śmy nia​nie, oczy​wi​ście, a oj​ciec mnó​stwo ko​biet, ale

żad​na nie zo​sta​ła na dłu​żej. Po​ma​ga​ły mu tyl​ko wy​da​wać pie​-
nią​dze. Po​tem papa znów się oże​nił. Moja ma​co​cha, znacz​nie
młod​sza ode mnie, pró​bo​wa​ła mnie uwieść. Przy​szła do mnie
pew​nejnocy.Na​pi​łemsięwcze​śniejinieuświa​da​mia​łemso​bie,
ocojejcho​dzi.Alegdyzo​sta​li​śmyprzy​ła​pa​niwkło​po​tli​wejsy​-
tu​acji – była już do po​ło​wy ro​ze​bra​na i ścią​ga​ła ze mnie ubra​-
nie; twier​dzi​ła, że to ja za​czą​łem. Oj​ciec ka​zał mi się wy​no​sić.
Po​zba​wiłmniepie​nię​dzy,za​gro​ził,żemniewy​dzie​dzi​czy,po​wie​-
dział, że nie chce mnie wię​cej wi​dzieć. Ja też nie chcia​łem go
wi​dzieć,sko​rouwie​rzyłnasło​wojej,aniemnie.

Rose drgnę​ła na to zim​ne stwier​dze​nie, wie​dząc, ile się za

nim kry​ło. Nic dziw​ne​go, że od​czu​wał tak mrocz​ny gniew, gdy
ionamunieufa​ła.Do​świad​czyw​szyoj​cow​skiejzdra​dy–zdra​dy
oboj​garo​dzi​ców–trud​nomubyłoko​muśwy​ba​czyć.

Chcia​łagote​razdo​tknąć,alechoćdzie​li​łyichtyl​kocen​ty​me​-

try,wy​da​wa​łosię,żeist​nie​jemię​dzynimiprze​paść.

‒ Więc po​je​cha​łem do Lon​dy​nu i wy​lą​do​wa​łem w squ​acie. –

W jego oczach po​ja​wił się cień czar​ne​go hu​mo​ru. – To nie był
ja​kiśsta​rysqu​at,tyl​koje​denzlon​dyń​skichdo​mówmo​jejro​dzi​-
ny.Oj​ciecdo​pu​ściłdojegoznisz​cze​nia,bowszyst​kiepie​nią​dze
wy​da​wał na ko​bie​ty. Ba​wi​ła mnie na​wet myśl, że prze​by​wam
w na​szym domu. Z po​cząt​ku do​zna​wa​łem sa​tys​fak​cji, wie​dząc,
żeojcabytowście​ka​ło,alepo​temprzy​szedłmidogło​wysza​lo​-
nypo​mysł,żebypil​no​waćtegodomuiniedo​pu​ścićdojegocał​-
ko​wi​tejru​iny.–Ro​ze​śmiałsięcy​nicz​nie.–Po​wi​nie​nembyłso​bie
uświa​da​miać,jakszyb​kooj​ciecpo​zba​wiłsięfor​tu​ny,jesz​czeza​-
nimCar​mensięznimroz​wio​dłaiza​bra​łapo​ło​wępie​nię​dzy.Ale
po​tem, w Boże Na​ro​dze​nie, uzna​łem, że czas się po​go​dzić.
Skon​tak​to​wa​łem się z oj​cem i za​pro​po​no​wa​łem ro​zejm. Było
trud​no.Omalmisięnieuda​ło.

Zno​wu wzru​sze​nie ra​mion, nie​do​mó​wie​nie skry​wa​ją​ce tak

wie​le.Nietrze​babyłojejwy​ja​śniać;oj​ciecdo​wie​działsięona​-
lo​ciepo​li​cjiionar​ko​ty​kach.Tak​żeotym,żektośumarł,iobar​-
czałzatowinąjegosyna.

‒Przy​kromi.–Coin​ne​gomo​głapo​wie​dzieć?–Takmiprzy​-

kro.

Po​pa​trzył na nią mrocz​nym wzro​kiem, ale nie​spo​dzie​wa​nie

po​krę​ciłgło​wą.

‒ Co in​ne​go mo​głaś zro​bić, je​śli chcia​łaś po​wstrzy​mać ten

kosz​mar​ny pro​ce​der, któ​rym zaj​mo​wał się Ja​son? Sam za​mie​-
rza​łemtakpo​stą​pić,jaktyl​kobymsięstam​tądwy​do​stał.

Przez chwi​lę była tak po​ru​szo​na tym „co in​ne​go mo​głaś zro​-

bić”,żenie​malniedo​sły​sza​łaostat​nie​gozda​nia.Onjed​nakcią​-
gnąłnie​wzru​szo​nymgło​sem:

‒ Kie​dy mo​głem wró​cić do domu, oka​za​ło się, że ma​co​cha

ode​szła, po​rzu​ca​jąc Esme​ral​dę, któ​ra mia​ła tyl​ko dzie​więć lat.
Po raz dru​gi stra​ci​ła mat​kę. A oj​ciec był za​ję​ty nową ko​bie​tą.
Przy​rze​kłem so​bie, że zaj​mę się sio​strą, ale oznaj​mił, że mnie
nie przyj​mie, je​śli nie po​ja​dę pra​co​wać na es​tan​cii w Ar​gen​ty​-
nie…byza​słu​żyćnaswo​jemiej​scewro​dzi​nie.

‒Esme​ral​damó​wi​łami,żeprzy​wró​ci​łeśtomiej​scedoświet​-

no​ści.Spraw​dzi​łeśsięzna​wiąz​ką.

Ski​nąłgło​wą.
‒Cotamzro​bi​łeś?
Porazpierw​szywjegooczachpo​ja​wiłsiębłysk.
‒ Prze​mie​ni​łem to w po​pu​lar​ny ośro​dek wa​ka​cyj​ny… jaz​da

kon​na, de​gu​sta​cja win. Na​wet cen​trum sztu​ki… jest tam kil​ku
ge​nial​nychma​la​rzy.Ojcuniepo​do​ba​łasiętako​mer​cja,alenie
mógłza​prze​czyć,żeprzy​no​sizy​ski.

‒Mu​siałprzy​jąćciędoswe​godomu.
‒ Tak, ale Esme​ral​da zmie​ni​ła się nie do po​zna​nia. Za dłu​go

po​zo​sta​wa​łabezopie​ki.Bez​rad​nawo​becro​dzin​nejsy​tu​acji,za​-
czę​łakon​tro​lo​waćbez​li​to​śnieto,como​gła…samąsie​bie.

‒ Za​sta​na​wia​łam się, czy nie cho​dzi o pro​ble​my z je​dze​-

niem…byłaano​rek​tycz​ką?

Na​wette​razbyławiot​ka;jakmu​sia​ławy​glą​daćwcze​śniej?
‒Omalnieumar​ła.

‒Ro​zu​miem.
Ale stra​cił też mat​kę. Zo​sta​wi​ła obo​je dzie​ci, a on miał dzie​-

więćlat.

Rosero​zu​mia​łajegore​ak​cję,gdyopo​wie​dzia​łamuwła​snąhi​-

sto​rię,aonorzekł,żemat​kapo​win​nasta​nąćpojejstro​nie.Że
nie za​słu​gu​je na zbyt ła​twe wy​ba​cze​nie. Jed​nak dla do​bra sio​-
stry był go​tów po​dać ojcu ga​łąz​kę oliw​ną i „od​po​ku​to​wać”
wAr​gen​ty​nie.

Inietyl​kodlasio​stry.„Jaktyl​konasstądwy​cią​gnę”,przy​po​-

mnia​łaso​bie.Oniejteżmy​ślał,aleonaule​głastra​cho​wiiucie​-
kłazesqu​atuwnoc​nąciem​ność.Na​praw​dębyłatakagłu​pia,by
stra​cićcoścen​ne​go,bobałasię,żejesttakajakmat​ka?

„Ja​kaś zim​na i okrut​na wiedź​ma, któ​ra zdep​ta​ła mu ser​ce,

apo​temgozdra​dzi​ła”.

Sło​waEsme​ral​dyroz​brzmie​wa​ływjejgło​wie.Aje​ślijegosio​-

strasięniemy​li​ła?Je​ślitowła​śnieona,Rose,takgozdra​dzi​ła?

Aje​śliza​le​ża​łomunaniejprzedlaty,pod​czasgdyonaznisz​-

czy​łatoprzezbrakza​ufa​nia,więcte​razpra​gnąłje​dy​niefi​zycz​-
nej na​mięt​no​ści, któ​ra po​zwo​li​ła im po​łą​czyć się tym ra​zem?
Na​mięt​ność, któ​rą chciał za​tu​szo​wać ogło​sze​niem fał​szy​wych
za​rę​czyn.Tkwiłwięcwzwiąz​ku,któ​re​goniechciał.

‒ Nie mogę tego zro​bić – mruk​nę​ła i zo​rien​to​wa​ła się po

gwał​tow​nymru​chujegogło​wy,żezro​zu​miał,ocojejcho​dzi.

‒Mu​sisz.
‒ Nie… Mogę wy​znać praw​dę, po​wie​dzieć wszyst​kim, że te

za​rę​czy​nytokłam​stwo.Wy​pro​wa​dzićsię…

To by go przy​naj​mniej uwol​ni​ło. Dla​cze​go więc nie wy​glą​dał

naza​do​wo​lo​ne​go?

‒By​ło​bytona​ru​sze​niena​sze​gokon​trak​tu.–Zmarsz​czyłbrwi.

–Mogęode​braćcitozle​ce​nieiza​trud​nićko​gośin​ne​go.

‒ Nie zro​bił​byś tego! – W jej gło​sie wy​czu​wa​ło się prze​ra​że​-

nie.–Ślubjestladachwi​la.

‒ Zro​bił​bym, że​byś nie mo​gła znisz​czyć wspa​nia​łe​go dnia

Esme​ral​dy,da​jącjejdozro​zu​mie​nia,żeto,cowła​śnieprze​ka​za​-
łempra​sie,jestkłam​stwem,ido​pro​wa​dzićdono​we​goskan​da​-
lu,któ​rympa​pa​raz​zibędąsięży​wićjaksępy.

Uświa​do​mi​ła so​bie, że nie żar​tu​je. Chciał wy​na​gro​dzić sio​-

strzekrzyw​dę–to,żejąpo​rzu​cił,gdygopo​trze​bo​wa​ła–zakaż​-
dącenę.Na​wetfał​szy​we​gozwiąz​ku.

‒Niepo​zwo​lęnato.
Onateżniemo​głanatopo​zwo​lić.Po​lu​bi​łaEsme​ral​dę.
‒Niechbę​dzie.
Ilebytopo​trwa​ło…zedwaty​go​dnie.Apo​temmo​gła​by…
‒ Bądź pew​na, że masz to zle​ce​nie i wszyst​ko, co się z nim

wią​że.

Za​brzmia​ło to tak, jak​by tyl​ko ta spra​wa się li​czy​ła, no ale

wkoń​cuuwa​żał,żeonataktood​bie​ra.

‒Do​brze…zro​bięto.
‒DlaEsme​ral​dy?
Tyl​kosio​strasiędlanie​goli​czy​ła.
‒Oczy​wi​ście.Sąwspa​nia​łąparą,onaiOscar.Niechcia​ła​bym

impo​psućtegoichwiel​kie​godnia.

Cota​kie​gopo​wie​dzia​ła,żeza​ci​snąłszczę​ki?
‒Niewie​rzyszmi?–spy​ta​ła.
Przy​glą​dałjejsiędłu​gąchwi​lę.
‒O,tak,wie​rzęci.
Ocze​ki​wa​łata​kiejod​po​wie​dzi,alecośsięzaniąkry​ło.Od​wró​-

ciłsięiza​cząłod​da​lać.Za​da​wa​łaso​biepy​ta​nie,dla​cze​go–kie​-
dy po​wie​dział, że jej wie​rzy – mia​ła wra​że​nie, że jest zu​peł​nie
ina​czej?

‒Zro​biętodlaEsme​ral​dyidlacie​bie–za​wo​ła​łazanimbez​-

wied​nie.

Przy​sta​nąłgwał​tow​nieiod​wró​ciłsiępo​wo​li.
‒Co?
Byłozapóź​no,bysięwy​co​fać,na​wetje​ślipa​trzyłnaniągroź​-

nie.

‒Cotozna​czy?–spy​tał.
‒Mamna​dzie​ję,żekie​dyzo​ba​czysz,jakEsme​ral​dapo​ślu​bia

uko​cha​ne​goczło​wie​ka,uznasz,żespeł​ni​łeśswójobo​wią​zek.Że
spła​ci​łeśswójdługwo​becsio​stry.

‒My​ślisz,żetyl​kootocho​dzi?
‒Wiem.Imamna​dzie​ję,żemójudziałpo​zwo​limiod​po​ku​to​-

waćbłąd,jakipo​peł​ni​łam,są​dząc,żeje​steśza​mie​sza​nywhan​-
del nar​ko​ty​ka​mi. My​śla​łam, że stąd po​cho​dzą pie​nią​dze, któ​re

mia​łyzmie​nićna​szeży​cie.

‒Nieufa​łaśminatyle,żebycho​ciażotospy​tać!
Do​sły​sza​ławjegogło​siecoś,coroz​dar​łojejser​ce.Za​słu​ży​ła

na to i te​raz szy​ko​wa​ła się na oskar​że​nia, któ​re po​win​na była
usły​szećprzedlaty.

‒Alejateżnieufa​łemcinatyle,bypo​wie​dziećowszyst​kim–

wy​znał.

‒Nie.My​śla​łam,żecięko​cham,aleniewie​dzia​łam,coozna​-

czato,żesięko​gośko​cha.–Te​razwie​dzia​łaispra​wia​łojejból,
że nie może po​wie​dzieć. Tym ra​zem nie była to kwe​stia za​ufa​-
nia, ale świa​do​mość, że nie tego od niej chce. Że li​czy się dla
nie​goje​dy​niena​mięt​ność,jakądzie​lisięwłóż​ku.–Niemoż​na
na​praw​dęko​chać,gdysięnieufa.

‒By​li​śmymło​dzi…głu​pi–wy​rzu​ciłna​glezsie​bie.–Mu​sie​li​-

śmydo​ro​snąć.

Roseski​nę​łatyl​kogło​wą,bo​jącsiępo​wie​dziećco​kol​wiek,by

niezni​we​czyćtegoemo​cjo​nal​ne​goro​zej​mu.

‒ Te​raz mu​si​my zro​bić wszyst​ko, żeby Esme​ral​da wy​szła za

mąż – wy​pa​li​ła Rose. – A po​tem ze​rwie​my na​sze fik​cyj​ne za​rę​-
czy​ny.Nietakodrazu…–Niemo​głagowię​zićdłu​żej,niżbyło
toko​niecz​ne.–Obie​ca​łeś…

‒Obie​ca​łem,żeniktniebę​dziecięwi​niłzaze​rwa​nie–oznaj​-

miłzim​no.–Do​trzy​mamsło​wa.

‒Do​brze.–Zdo​by​łasięnauśmiech.–Apo​temsięroz​je​dzie​-

my,wie​dząc,żenicnieje​ste​śmyso​biewin​ni.

Po​wiedz„nie”–bła​ga​łagowmy​ślach.Po​wiedztenje​denraz,

że nie chcesz, by to się skoń​czy​ło w ten spo​sób. Na​wet gdy​by
za​ofe​ro​wałjejtyl​koro​mans,któ​ryprę​dzejczypóź​niejsięwy​pa​-
li, przy​ję​ła​by to. Co​kol​wiek, co by do​wo​dzi​ło, że coś dla nie​go
zna​czy.

Wy​da​wa​łosię,żeNa​iromil​czybezkoń​ca,wresz​cieski​nąłgło​-

wą.

‒Takbę​dzienaj​le​piej.
‒Więctrzy​ma​mysięumo​wybiz​ne​so​wej.
Rosezdo​by​łasięnauśmiechina​wetwy​cią​gnę​łarękę;po​czu​-

łauciskwkrta​nigdyNa​iroująłjejdłoń.

‒ Nie – za​szo​ko​wał ją tym jed​nym sło​wem, po czym przy​cią​-

gnął do swo​jej twar​dej i cie​płej pier​si. – Jest coś wię​cej i ty
otymwiesz.Jestto…

Po​ca​ło​wałjągwał​tow​nie,jak​bychciałzmiaż​dżyćjejusta.
‒ Sko​ro zde​cy​do​wa​li​śmy się na po​zor​ne za​rę​czy​ny, to mo​że​-

my przy​naj​mniej to wy​ko​rzy​stać – wy​mam​ro​tał. – Pra​gnę cię,
a je​śli mi po​wiesz, że ty mnie nie pra​gniesz, to uznam, że kła​-
miesz.

‒Ja…ty…
Pró​bo​wa​łamó​wić,aleniebyłooczym.Je​ślinieza​mie​rzałjej

ofe​ro​wać nic prócz tej na​mięt​no​ści, to za​mie​rza​ła ak​cep​to​wać
jąjaknaj​dłu​żej.Iniepro​sićonicwię​cej,wie​dząc,żenieist​nie​-
jenic,comógł​byjejdać.

Zre​zy​gno​wa​ła więc z wszel​kich słów i my​śli i za​nu​rzy​ła się

wcie​pleisilejegoob​jęćzwes​tchnie​niemak​cep​ta​cjiire​zy​gna​-
cji.

‒Tak–zdo​ła​ławkoń​cuwy​rzu​cićzsie​bie.–Pra​gnęcię.Pra​-

gnętego.

Jaknaj​dłu​żej.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Rose drgnę​ła na dźwięk tego gło​su. Po​chy​lo​na nad ró​żo​wym

je​dwa​biem, nie za​uwa​ży​ła na​wet, że do po​ko​ju, w któ​rym pra​-
co​wa​ła nad suk​nią jed​nej z dru​hen, wszedł Na​iro, do​pó​ki nie
po​ca​ło​wałjejwpo​li​czek.

Ski​nę​łatyl​kogło​wąisku​pi​łasięjesz​czebar​dziejnama​te​ria​-

le,choćnieta​kiejre​ak​cjisięponiejspo​dzie​wa​no–niewsy​tu​-
acji,gdymia​łapo​wi​taćna​rze​czo​ne​gopodłu​giejnie​obec​no​ści.

Nie po​tra​fi​ła po pro​stu oka​zać swych uczuć. Wy​je​chał z ca​-

stil​lonakil​kadni,aonatę​sk​ni​łazanimbar​dziej,niżmo​głato
so​biewy​obra​zić.Mia​łaświa​do​mość,żeimbli​żejślu​buEsme​ral​-
dy, tym bli​żej chwi​li, gdy nie trze​ba bę​dzie od​gry​wać na​rze​-
czeń​stwa.

Wie​dzia​ła,żepo​zo​sta​niejejjed​no–spa​ko​waćwa​liz​kiiwy​je​-

chać.

‒Zga​dzaszsię,Mar​gu​eri​te?
Na​iroza​sko​czyłjąjesz​czebar​dziej,zwra​ca​jącsięnon​sza​lanc​-

kodosta​tecz​nejma​tro​ny,któ​ranad​zo​ro​wa​ławszyst​kieprzy​go​-
to​wa​niadoślu​bu.

‒Suk​niajestnie​zwy​kła,praw​da?
To pro​ste py​ta​nie i peł​na apro​ba​ty od​po​wiedź księż​nej kon​-

tra​sto​wa​łyzsy​tu​acjąsprzeddzie​się​ciudni,za​nimNa​iroob​wie​-
ściłro​dzi​niefaktuda​wa​nychza​rę​czyn.Po​temat​mos​fe​raza​czę​-
ła się stop​nio​wo ocie​plać. Esme​ral​da była za​chwy​co​na, że jej
uko​cha​nybratinowaprzy​ja​ciół​kaza​ko​cha​lisięwso​bienaza​-
bój, a Schlie​bur​go​wie, na​wet księż​na Mar​gu​eri​te, wy​raź​nie
zmię​kli.

Nie uła​twi​ło to ży​cia Rose, wręcz prze​ciw​nie. Każ​da chwi​la

wy​da​wa​łajejsięudrę​kąwsy​tu​acji,gdywie​dzia​ła,żewszyst​ko
jest opar​te na kłam​stwie, któ​re mu​sia​ła pod​trzy​my​wać. Mia​ła
uda​wać, że jest w nim za​ko​cha​na, co oka​za​ło się prze​ra​ża​ją​co
ła​twe. Bała się, że ule​gnie mu cał​ko​wi​cie, wie​dząc jed​no​cze​-

śnie,żejegoła​god​nygłos,de​li​kat​nydo​tyk,azwłasz​czaprze​cią​-
głepo​ca​łun​kitotyl​kozjegostro​nygra,wktó​rejbyłlep​szyod
niej. Mia​ła wra​że​nie, że jej du​sza krwa​wi od ty​się​cy drob​nych
ska​le​czeń.

Cogor​sza,niemo​głazni​kimotympo​mó​wić.
Zwią​zek!Wy​pu​ści​łazdło​nima​te​riał,żebypo​ssaćmałąran​kę

poukłu​ciuszpil​ką.

To nie był ża​den zwią​zek. Praw​da przy​po​mi​na​ła brud​ny se​-

kret,gdyona,Rose,byłakaż​de​godniatrak​to​wa​naprzeztęro​-
dzi​nęzco​razwięk​szączu​ło​ścią.Do​pó​kiNa​ironatopo​zwa​lał.

‒Uwa​żaj!Bosiępo​bru​dzi.
Za​uwa​żył, co się sta​ło, i szyb​ko za​brał je​dwab. Jed​no​cze​śnie

do​tknąłdru​gąrękąjejkar​ku.Cie​płotychmoc​nychpal​cówprzy​-
pra​wia​łojąodreszczprze​ni​ka​ją​cycałecia​ło.

‒Przyjdźdomniewie​czo​rem–szep​nąłjejwucho.–Oje​de​-

na​stej…

Od​su​nąłsięodniejicof​nąłpiesz​czo​tli​wądłoń,aonado​zna​ła

wra​że​nia stra​ty kła​dą​cej się cie​niem na jej ser​cu. Siłą rze​czy
po​rów​ny​wa​ła swe uczu​cia do pro​mien​ne​go szczę​ścia Esme​ral​-
dy. Dziew​czy​na mo​gła oka​zy​wać Osca​ro​wi mi​łość otwar​cie,
pod​czas gdy ona mu​sia​ła skry​wać głę​bo​ko swo​ją praw​dę, co
Na​irobrałzado​sko​na​łągrę,takąsamąjakjegogra.

Za​kra​wa​łonagorz​kąiro​nię,żewtam​tychmi​nio​nychdniach,

gdysą​dzi​ła,żegoko​cha,ucie​ka​łaprzedujaw​nia​niemtejmi​ło​-
ści, nie ma​jąc siły przy niej wy​trwać. Te​raz, gdy wie​dzia​ła, jak
trud​nopo​ra​dzićso​biezpraw​dzi​wymuczu​ciem,byładośćsil​na
– a może dość sła​ba – by przy niej wy​trwać aż do fe​ral​ne​go
dnia.

Może wła​śnie dla​te​go, a może z po​wo​du jego nie​obec​no​ści,

Na​iro był tej nocy szcze​gól​nie na​mięt​ny. Le​d​wie zja​wi​ła się
wjegoapar​ta​men​cie,gdywziąłjąwra​mio​na,za​niósłdosy​pial​-
niirzu​ciłnałóż​ko.Po​temzdjąłzniejwszyst​koica​ło​wałjejcia​-
ło,na​zna​cza​jącjego​rą​cymdo​ty​kiemust.

Za​nimwnik​nąłwniąswo​jątwar​do​ścią,uno​si​łasięnafa​lach

gło​du, roz​pa​lo​na i otwar​ta. Mia​ła wra​że​nie, że roz​ta​pia się ni​-
czymwosk,nie​malośle​pio​napra​gnie​niem.

Tejnocydo​zna​łatakbez​brzeż​nejroz​ko​szy,żenie​malstra​ci​ła

zmy​sły i za​nu​rzy​ła się w świe​cie, gdzie ist​nia​ła tyl​ko ona, ten
męż​czy​znaiwza​jem​nedo​zna​nia.

Dłu​go po​wra​ca​ła do rze​czy​wi​sto​ści, nie​świa​do​ma ni​cze​go

prócztwar​dejicie​płejpier​si,októ​rąwspie​ra​łagło​wę,wsłu​cha​-
nawrytmjegoser​ca.

‒Tobyłowy​jąt​ko​we.–Nieumia​łapo​wstrzy​maćtychsłów.
Odrazuwy​czu​łazmia​nęjegona​stro​juwgwał​tow​nymna​pię​-

ciumię​śni,wcze​śniejtakroz​luź​nio​nychposek​su​al​nymspeł​nie​-
niu.

‒Och,by​ła​bymgłu​pia,są​dząc,żesięzemnązga​dzasz–do​-

da​ła.

‒Dlamnietoteżbyłowy​jąt​ko​we–przy​znałwkoń​cu.–Wiem,

kie​dyza​zna​jęztobąnaj​lep​sze​gosek​su.

Je​śli miał to być kom​ple​ment, to nie od​niósł spo​dzie​wa​ne​go

efek​tu. Sko​ro seks był wszyst​kim, to ozna​czał zbyt mało, nic
wpo​rów​na​niuzuczu​cia​mi,zaja​ki​mitę​sk​ni​ła.Pozatymniemo​-
głatobyćpraw​da.Bezwzglę​dunato,jakbar​dzopra​gnę​łana​-
wettejma​łejsa​tys​fak​cji.

‒Toniejestdokoń​capraw​da–po​wie​dzia​łabez​wied​nie.
‒Co?
Od​su​nąłsięodniejioparłsięodrew​nia​newez​gło​wie.
‒Oczymmó​wisz,udia​bła?
Czy po​tra​fi​ła, tak jak on, do​strzec róż​ni​cę? – za​sta​na​wiał się

Na​iro. Nic nie mo​gło się rów​nać z tym, co kie​dyś do niej czuł.
Odsa​me​gopo​cząt​kunada​wa​ławszyst​kie​musens,spra​wia​ła,że
chciałzmie​nićsweży​cie,zmie​nićswójświat.

Dlaniej.
Za​krę​ci​łomusięwgło​wienamyśl,żemo​głado​strzecwnim

ta​kie uczu​cia. Czy w tym, jak ją ca​ło​wał, do​ty​kał jej, brał ją,
byłocoś,coujaw​nia​łotęjegoukry​tąstro​nę,któ​rejni​g​dyniewi​-
działanijegooj​ciec,anina​wetEsme​ral​da?

‒Po​wiedzmi…cotomia​łozna​czyć?
Uklę​kła, przy​sia​da​jąc na pię​tach, i za​sło​ni​ła się po​ście​lą. Ta

zmia​na jej na​stro​ju, to pra​gnie​nie ukry​cia sa​mej sie​bie uświa​-
do​mi​łymu,żeniematumiej​scanama​rze​nia.Wciążbro​ni​łamu
do​stę​pu do swej isto​ty, na​wet je​śli tak chęt​nie od​da​wa​ła mu
swo​jecia​ło.

‒Żekie​dyśbyłktośwy​jąt​ko​wy…praw​da?
‒Niebyłoni​ko​go.
‒AleEsme​ral​dapo​wie​dzia​ła…
Wy​krzy​wiłgwał​tow​nieusta.
‒ Moja sio​stra to bez​na​dziej​na ro​man​tycz​ka. Była wte​dy

dziec​kiem i nic nie wie​dzia​ła. A te​raz, za​uro​czo​na baj​ko​wym
ślu​bem, wciąż nie ma po​ję​cia o tym, co na​praw​dę może się
dziaćmię​dzyko​bie​tąamęż​czy​zną.

‒Acosiędzie​je?
‒Mu​siszpy​tać?Prze​ży​łaśto.Wiesz,jakbyło.
‒ Po​wiedz mi. – Chcia​ła za wszel​ką cenę po​znać praw​dę. –

Jakbyło?

Na jego ustach po​ja​wił się uśmiech, któ​ry jed​nak nie stłu​mił

na​głe​gochło​dunajejskó​rze.

‒ To pro​ste – od​parł. – Ja po​żą​da​łem cie​bie, a ty po​żą​da​łaś

mnie. – Prze​su​nął pal​ca​mi po jej ra​mio​nach i ni​żej, do brze​gu
po​ście​li, któ​rą się za​sła​nia​ła, z tru​dem nad sobą pa​nu​jąc. –
Iwciążpo​żą​dam…te​razjesz​czebar​dziej…kie​dyje​steśdoj​rza​-
ła. – Coś zmie​ni​ło się w jego twa​rzy. Jak​by jego wzrok był
ostrzemprze​su​wa​ją​cymsiępojejskó​rze.–Tyteżtaktoczu​łaś?

Gdzieś w głę​bi swe​go umy​słu uświa​do​mi​ła so​bie śmierć głu​-

piejna​dziei,któ​raza​czę​łasiękie​dyśwy​klu​wać.

‒O,tak…
By się nie zdra​dzić, przy​bra​ła ton non​sza​lan​cji, zdo​by​ła się

na​wetnauśmiech.

Mo​dli​ła się, by jej wy​ba​czył, że za​wia​do​mi​ła po​li​cję, i jej ży​-

cze​nie zo​sta​ło speł​nio​ne. To było wie​ki temu, po​wie​dział. Więc
po​trak​to​wał lek​ko jej ów​cze​sną na​iw​ność, po​dej​rze​nia. Ale za
tymkry​łasięmrocz​niej​szapraw​da,któ​rąmógłteżpo​trak​to​wać
lek​ko, nie dla​te​go, by nie mia​ła zna​cze​nia, ale dla​te​go, że to
ona, Rose, nie mia​ła zna​cze​nia. Bo ni​g​dy nie za​le​ża​ło mu na
niejrów​niemoc​nojakjejnanim.

‒Takdo​kład​nietoczu​łam–za​pew​ni​ła,choćtokłam​stwopa​-

li​ło ją w ję​zyk jak kwas. Pra​gnąc uciec od po​ku​sy od​sło​nię​cia
przed nim du​szy, wsta​ła z łóż​ka okry​ta po​ście​lą. – Umie​ram
zgło​du–rzu​ci​łaprzezra​mię,ma​jącnamy​śliinnygłódniżten,
któ​rymo​głoza​spo​ko​ićje​dze​nie.–Chceszcze​goś?

‒Wiesz,cze​gochcę–wark​nął,alekujejza​sko​cze​niuwło​żył

szla​frokipo​szedłzaniądokuch​ni.

‒Do​kądpo​je​cha​łeśtymra​zem?–spy​ta​łachwi​lępóź​niej,usa​-

do​wio​nanaka​na​pie,sku​biącka​wa​łekjabł​ka.

‒DoLon​dy​nu.Win​te​re​sach.–Na​lałimwina,je​denkie​li​szek

po​sta​wił na sto​li​ku, a po​tem usiadł w jed​nym z du​żych fo​te​li,
wy​cią​gnął nogi i do​dał nie​spo​dzie​wa​nie: – Two​ja mat​ka wy​glą​-
daznacz​niele​piej.

‒Wi​dzia​łeśsięznią?–spy​ta​łazdu​mio​na.
‒By​ło​bydziw​ne,gdy​bybyłoina​czej.Czu​jesięnie​źleiwciąż

przy​jaź​nisięzMar​ga​ret.Prze​sy​łacipo​zdro​wie​nia.

‒ Dzię​ku​ję! To tyle dla mnie zna​czy! – Tym bar​dziej że wy​-

rzekłsięprze​ko​na​nia,ja​ko​bywy​ba​czy​łamat​cezbytła​two.–Ni​-
g​dyniesą​dzi​łam…

Na​iropo​krę​ciłgło​wą,do​my​śla​jącsię,cochcepo​wie​dzieć.
‒ Nie po​tra​fił​bym żyć, gdy​bym nie po​go​dził się z oj​cem, za​-

nim umarł. Chcia​łem tyl​ko znów na​le​żeć do ro​dzi​ny. Dla​te​go
prze​łkną​łemdumę…

‒ Ja też. I chy​ba wła​śnie tego szu​ka​ła mama przez całe ży​-

cie…po​czu​ciaprzy​na​leż​no​ści.

Wwy​ra​ziejegotwa​rzyna​stą​pi​łaja​kaśzmia​na;znik​nę​łozniej

na​pię​cie.

‒ Przy​wio​złem ci coś. – Wska​zał to​a​let​kę obok drzwi. – Pre​-

zent.

‒Nietrze​babyło…
‒Jakibył​byzemniena​rze​czo​ny,gdy​bymniechciałwy​na​gro​-

dzićswejuko​cha​nejdłu​giejnie​obec​no​ści?

Wsta​łaipo​de​szładoto​a​let​ki.
‒Tu​taj?–spy​ta​ła,do​ty​ka​jącwa​li​zecz​ki,któ​rązo​sta​wiłwtym

miej​scu,wra​ca​jącdodomu.

‒Otwórz.Zaj​rzyjdośrod​ka.
‒Za​glą​dam…aleco…
‒Wto​reb​ce…zga​le​riisztu​ki.
Przy​glą​dałsięzuwa​gą,kie​dywzię​łakre​mo​wąpa​pie​ro​wąto​-

reb​kę z na​zwą lon​dyń​skiej ga​le​rii i ele​ganc​kim na​pi​sem. Była
cien​ka,jak​byni​cze​gonieskry​wa​ła.

‒To?Ale…

We​wnątrzznaj​do​wa​łasiępo​je​dyn​czabłysz​czą​cakart​kapocz​-

to​wa,któ​radrża​ławjejdło​niach.Wid​niałnaniejja​kiśabs​trak​-
cyj​nywzór–szkar​łat,zło​toitur​kus.

‒ Cu​dow​ne! – rzu​ci​ła, wie​dząc, że cze​goś nie do​strze​ga. –

Wspa​nia​łe,ale…

Na​glezna​lazłsięobokniej.
‒Od​wróćto.–Ująłjejdłońiob​ró​ciłnią,takabymo​głazo​ba​-

czyćsło​wawy​pi​sa​nepodru​giejstro​nie:Rosaintra​mon​ta.–To
zna​czy „róża o wscho​dzie słoń​ca” – wy​ja​śnił, pod​czas gdy ona
obej​rza​łaresz​tęna​pi​su.Mia​ławra​że​nie,żepo​kójwo​kółniejza​-
wi​ro​wał.

‒ Enzo Ca​val​lie​ro… – wy​po​wie​dzia​ła przez łzy. – Enzo… mój

oj​ciec…

Wtu​li​łatwarzwjegopierśiza​łka​ła.
‒Hej…chcia​łemcispra​wićprzy​jem​ność.
‒Ispra​wi​łeś…takwiel​ką.
‒Bu​eno–po​wie​działtyl​ko.
Po​tempopro​stująobej​mo​wał,ażsięuspo​ko​iła.Wresz​cie,po​-

cią​gnąw​szy no​sem, unio​sła gło​wę i spoj​rza​ła w jego ciem​ne
oczy.

‒ Dzię​ku​ję – po​wie​dzia​ła, ale nie do​strze​gła na jego twa​rzy

uśmie​chu.

‒Jestmityl​koprzy​kro…
Zno​wu pod​niósł kart​kę i wska​zał daty. Zo​rien​to​wa​ła się po

chwi​li,coza​mie​rzałjejpo​wie​dzieć.EnzoCa​val​lie​rozmarłbar​-
dzomło​do.

Przedjejna​ro​dzi​na​mi.
Upły​nę​ładłu​gachwi​la,za​nimbyławsta​niewy​szep​tać:
‒ Nic dziw​ne​go, że mat​ka nie mo​gła go od​szu​kać. Ale przy​-

naj​mniejwie,żejejniepo​rzu​cił…animnie.Po​wie​dzia​łeśjej?

Po​krę​ciłgło​wą.
‒Po​my​śla​łem,żesamaze​chcesztozro​bić.
Miał ra​cję. Nie mo​gła się do​cze​kać, kie​dy po​ka​że mat​ce tę

kart​kę.

Jak​że inne by​ło​by ży​cie mat​ki – i jej ży​cie – gdy​by Enzo nie

umarł tak mło​do. Może ni​g​dy by nie ucie​kła od Na​ira, gdy​by
mia​ła wła​sną ro​dzi​nę, po​wód, by ufać. Z dru​giej stro​ny ni​g​dy

niemu​sia​ła​byucie​kaćprzedFre​demBrow​neminiepo​zna​ła​by
Na​ira.

Od​wró​ci​łasię,żebyza​mknąćwa​li​zecz​kę,iznie​ru​cho​mia​łana

wi​doktego,cokry​łosiępodto​reb​kązga​le​rii.

‒Tojest…dom.–Wzię​ładorękizdję​cie.–Squ​at.–Tyleżeto

niebyłjużża​densqu​at.Wiel​kibu​dy​nekprzy​wró​co​nodoświet​-
no​ści.–DomEsme​ral​dy…kli​ni​ka?

‒Dladziew​czątcier​pią​cychnaano​rek​sję–od​parłnie​chęt​nie.
Wpa​try​wałsięwfo​to​gra​fię.Czy,takjakona,pa​trzyłnaokno

na par​te​rze, jak​by wie​rzył, że uka​żą się w nim du​chy lu​dzi
sprzeddzie​się​ciulat?

‒Chcia​łem,bytendomsłu​żyłcze​muśdo​bre​mu.Dziew​czy​ny

będą mo​gły uzy​skać tam po​moc me​dycz​ną, a na​wet miesz​kać,
do​pó​kiniewy​zdro​wie​ją.

‒Wspa​nia​łypo​mysł!
Za​rzu​ci​łamura​mio​nanaszy​ję,tymra​zemzra​do​ścią.
‒Cie​szęsię,żetakmy​ślisz.
Jegodłońspo​czę​łanajejple​cach,acie​płodo​ty​kuprzy​pra​wi​ło

o nowe do​zna​nia, o po​czu​cie przy​na​leż​no​ści, ja​kie jej to​wa​rzy​-
szy​łoodchwi​li,gdysta​łasięczę​ściątegodo​mo​stwa.Coś,cze​go
wcze​śniejniedo​świad​czy​ła.

‒Maszjejzdję​cie?–spy​ta​łaci​cho.
Niemu​sia​ławy​ja​śniać,okogocho​dzi.Na​irosię​gałjużpote​-

le​fon.

‒ To Esme​ral​da? – Z tru​dem roz​po​zna​ła wiot​ką isto​tę w tej

pulch​nej ma​łej dziew​czyn​ce o wiel​kich oczach i krę​co​nych
ciem​nychwło​sach.–Ilelat…

‒Dzie​więć.Tużprzedtym,jak…
Jak zo​stał wy​rzu​co​ny z domu przez kłam​li​wą ma​co​chę

iwście​kłe​goojca.Na​glezro​zu​mia​ła,cochcepo​wie​dzieć.

‒Czytako​bie​ta…Car​men…po​wie​dzia​łajej,żejestgru​ba?–

Do​pa​trzy​ła się od​po​wie​dzi w jego twa​rzy i za​ci​śnię​tych szczę​-
kach.–Jakśmia​ła?

Niechciałjed​naktegodrą​żyć,więcwzię​łagozarękęipo​pro​-

wa​dzi​ła z po​wro​tem na ka​na​pę, gdzie przy​tu​li​ła się do nie​go
iza​czę​łagła​dzićjegopal​ce.

‒Niemo​żeszsięwi​nićzacho​ro​bęEsme​ral​dy.

Jegodłońdrgnę​ła,aleonajejniewy​pu​ści​ła.
‒Twoiro​dzi​ce,two​jama​co​cha…zro​bi​liswo​je.
‒Gdy​bymtubył…
‒Gdy​byoj​ciecciuwie​rzył,był​byśtu​taj.
Mil​czałprzezdłu​gąchwi​lę,alewkoń​cuprzy​bli​żyłustadojej

skro​ni.

‒Gra​cias–po​wie​dział.–Mu​chasgra​cias.
Nie mu​siał jej dzię​ko​wać, wy​star​czy​ło, że był obok niej. Mo​-

gła​byzo​staćtucałąnoc,alegdyprzy​szłojejtodogło​wy,po​czu​-
ła, jak się po​ru​szył i ob​ró​cił jej rękę; te​raz to on ją gła​dził, by
za​trzy​mać się wresz​cie w jed​nym miej​scu – u dołu trze​cie​go
pal​cale​wejdło​ni.Odrazuzro​zu​mia​ła.

‒Niepo​trze​bu​jępier​ścion​ka!
‒Esmer​la​daotopro​si​ła–wy​ja​śnił.
Niemo​głategodłu​żejzno​sić.
‒Możeitak,możetotra​dy​cja,aleteżkłam​stwo!–Od​wró​ci​ła

siędonie​go,nie​malsia​da​jącmunako​la​nach.–Pier​ścio​nekza​-
rę​czy​no​wypo​wi​nienbyćzo​bo​wią​za​niem–oznaj​mi​ła,ca​łu​jącgo
w bro​dę, po​tem prze​su​nę​ła się wy​żej, ku jego zmy​sło​wym
ustom.Odrazuwy​czu​łajegore​ak​cję.–Obiet​ni​cąwspól​ne​goży​-
cia,mi​ło​ści.Ategoniema.

Jej dło​nie pie​ści​ły jego skó​rę, po​bu​dza​jąc pra​gnie​nie, któ​re

chcia​ła,byod​czu​wał.Wes​tchnął,aonapo​ję​ła,żesięjejuda​ło,
choćwgłę​bidu​chabyłatoostat​niarzecz,ja​kiejpra​gnę​ła.Tak,
wy​cze​ki​wa​ła ta​kiej re​ak​cji, któ​ra jed​no​cze​śnie roz​dzie​ra​ła jej
ser​ce.

Ścią​gnąłzniejpo​ściel,po​now​nieod​sła​nia​jącjejna​gość.Prze​-

su​wałdłoń​mipojejskó​rze,pokrą​gło​ścibio​der,kuwznie​sie​niu
pier​si.Pie​ściłjed​nympal​cemsu​tekipa​trzyłza​fa​scy​no​wa​ny,jak
jej skó​ra na​brzmie​wa pod jego do​ty​kiem. Po​chy​lił się z uśmie​-
chemiza​to​czyłję​zy​kiemkrągwo​kółunie​sio​ne​gosut​ka,po​tem
wziął jej wraż​li​we cia​ło w cie​pło i wil​got​ność swo​ich ust, bu​-
dzącpo​żą​da​niewkaż​dymjejner​wie.

‒ Ni​g​dy nie za​zna​łem mi​ło​ści – wy​mam​ro​tał. – Ni​g​dy jej nie

chcia​łem,ale,qu​eri​da,kie​dyjesttakdo​brze…tokomupo​trzeb​-
nami​łość?

‒Ni​ko​mu…niktniepra​gnął​byni​cze​gowię​cej.

Choć było to kłam​stwo, choć pra​gnę​ła znacz​nie wię​cej, nie

po​tra​fi​ła na​rzu​cić so​bie wstrze​mięź​li​wo​ści, któ​ra nie mia​ła​by
nic wspól​ne​go ze zmy​sło​wo​ścią po​zba​wia​ją​cą ją wszel​kiej my​-
śli.

Chcia​łaowie​lewię​cej.Pra​gnę​łaowie​lewię​cejodtegoczło​-

wie​ka niż do​zna​nia, któ​re okre​ślił ob​ce​so​wo jako „po​żą​da​nie”.
Chcia​łacze​goś,cobyłood​le​głeowiecz​nośćodtego,cobyłgo​-
tów jej dać. Ale pra​gnę​ła go tak bar​dzo, że nie mo​gła wy​rzec
siętejodro​bi​ny,któ​rąjejofe​ro​wał.

Więc po​zwo​li​ła, by przy​cią​gnął ją do sie​bie i ścią​gnął z niej

po​ścieldokoń​ca,czu​jącżaritwar​dośćjegocia​ła.Jegoustaza​-
wład​nę​łyjejusta​mi,jegonogizna​la​złysięmię​dzyjejno​ga​mi.

Już się przed nim otwo​rzy​ła, nie​po​mna cze​go​kol​wiek. Cała

była do​zna​niem, ża​rem. Łak​nie​niem, po​żą​da​niem. Tyl​ko to się
wtejchwi​lili​czy​ło.

‒ O, tak – wy​szep​ta​ła mu w ucho, przy​cią​ga​jąc go do sie​bie,

bypo​czułjejpra​gnie​nie.–Tak!

Wie​dzia​ła, że bę​dzie mu​sia​ła zmie​rzyć się z tym, co przy​nie​-

siena​stęp​nydzień,alete​raz–choć​bytyl​kotejnocy–je​ślibyło
takdo​brze,jakpo​wie​działNa​iro,komupo​trzeb​nabyłami​łość?

Wy​star​czy​łotopo​wta​rzać,bywtouwie​rzyć.

ROZDZIAŁJEDENASTY

‒ Było wspa​nia​le, Ro​sa​li​ta! Wszy​scy mó​wi​li, jak pięk​na jest

moja suk​nia. – Tym sło​wom Esme​ral​dy to​wa​rzy​szył en​tu​zja​-
stycz​ny uścisk ra​mion, któ​ry po​zba​wił Rose tchu. – Tyl​ko po​-
myśl…na​stęp​nymra​zemtybę​dzieszmia​łaswójwiel​kidzień.

Wy​da​wa​ło się to nie​unik​nio​ne – ra​dość i szczę​ście, obiet​ni​ca

mi​ło​ściiod​da​nia…Rosewie​dzia​ła,żeślubEsme​ral​dysta​niesię
dlaniejmor​dę​gą,aledwierze​czyspra​wi​ły,żebyłojesz​czego​-
rzej.

Mu​sia​ła przyj​mo​wać od wie​lu lu​dzi gra​tu​la​cje w związ​ku

z fał​szy​wy​mi za​rę​czy​na​mi. Bo​la​ła ją gło​wa od sztucz​ne​go
uśmie​chu. Ale osta​tecz​nym cio​sem oka​zał się list do​star​czo​ny
tegoran​kadojejpo​ko​ju.Zna​la​złagopopo​wro​ciezapar​ta​men​-
tu Na​ira, a wspo​mnie​nie jego tre​ści prze​śla​do​wa​ło ją cały
dzień.

Uni​ka​ławzro​kuEsme​ral​dy,wie​dząc,żedo​strze​żewnimpy​ta​-

nie,ispo​glą​da​ławinnąstro​nępo​ko​ju,bywpew​nejchwi​lido​-
strzecwy​so​kąpo​staćNa​ira,któ​rysiędonichzbli​żał.

Mia​łana​dzie​ję,żezdo​łategodniatrzy​maćsięodnie​gozda​-

le​ka,przy​naj​mniejdochwi​li,ażsięjakotakopo​zbie​ra.Zgod​nie
jed​nakzży​cze​niemEsme​ral​dymia​łacze​kaćprzydrzwiachka​-
te​dry,bydo​ko​naćostat​nichpo​pra​wekprzysuk​ni.

‒ Nie mogę się do​cze​kać, kie​dy zo​sta​niesz moją sio​strą! –

oznaj​mi​ładziew​czy​na.

Rosenie​na​wi​dzi​łasięzato,żejąokła​mu​je,aświa​do​mość,że

bę​dziemu​sia​łanie​dłu​gopo​zba​wićdziew​czy​nęzłu​dzeń,byłanie
doznie​sie​nia.Wsy​tu​acji,gdyNa​iroosią​gnąłswójceliuszczę​-
śli​wił sio​strę, ko​niec zbli​żał się nie​ubła​ga​nie, a znaj​du​ją​cy się
w ko​per​cie wy​ci​nek z ga​ze​ty ze zdję​ciem przy​wo​łu​ją​cym gorz​-
ko-słod​kiewspo​mnie​niatyl​kotopo​twier​dzał.

‒ Nie chce​my się z ni​czym śpie​szyć – od​par​ła, świa​do​ma

obec​no​ściNa​ira.

‒Nieśpie​szyćsię!–Esme​ral​dapar​sk​nę​łaśmie​chem.–Och,

dajspo​kój,Na​iro.Nieda​łeśna​wetuko​cha​nejpier​ścion​ka.

Tym ra​zem Rose nie zdo​ła​ła za​pa​no​wać nad uczu​cia​mi i na​-

po​tka​ła twar​de spoj​rze​nie jego oczu. Czy i on pa​mię​tał tam​tą
noc, gdy mu po​wie​dzia​ła, że nie znio​sła​by no​sze​nia ta​kie​go
sym​bo​luichkłam​stwa?

‒Niepo​trze​bu​jępier​ścion​ka–wy​ja​śni​łapo​śpiesz​nie.
Esme​ral​daniedałajed​nakzawy​gra​ną.
‒ Nie ro​zu​miem cię, her​ma​no. – Po​krę​ci​ła gło​wą. – Kie​dy

wresz​cie zna​la​złeś ko​goś, kogo mo​żesz ko​chać, nie chcesz, by
światsięotymdo​wie​dział?

‒ Ale ty, sio​strzycz​ko, chcesz, żeby wszy​scy po​dzie​la​li two​ją

wi​zjęro​man​tycz​ne​goślu​bu.

Jak za​wsze, mó​wił do niej to​nem peł​nym cie​pła i po​błaż​li​wo​-

ści, a Rose uświa​da​mia​ła so​bie z go​ry​czą, że ob​da​rza ją czu​ło​-
ściątyl​kodlapod​trzy​ma​niapo​zo​rów.

Pod​nio​sładoustkrysz​ta​ło​wykie​li​szek,ma​jącna​dzie​ję,żełyk

szam​pa​nazła​go​dzibo​le​snąsu​chośćwgar​dle.Nie​malza​bra​kło
jejtchuwchwi​li,gdyNa​irowziąłsio​strępodrękę,bypo​pro​wa​-
dzićjądooł​ta​rza.

Tak, to był ślub jego sio​stry, ale wie​dzia​ła, że kie​dyś Na​iro,

wtymsa​mymele​ganc​kimstro​ju,bę​dzietakwy​glą​dałnaswo​im
ślu​bie, z na​rze​czo​ną w cu​dow​nej ko​ron​ko​wej suk​ni. Nie mia​ła
po​ję​cia, kim bę​dzie wy​bran​ka, ale wie​dzia​ła, że ta rola ni​g​dy
nieprzy​pad​niejej.

‒ Przy​sze​dłem, żeby ci po​wie​dzieć, że szu​ka cię twój nowy

mąż i że chcę za​brać na​rze​czo​ną. Ja i Rose mu​si​my po​roz​ma​-
wiać.

Esme​ral​daod​da​li​łasięczymprę​dzej.
‒Oczympo​roz​ma​wiać?–spy​ta​łaostroRose.
‒ Nie tu​taj – od​parł to​nem rów​nie obo​jęt​nym jak wy​raz jego

twa​rzy.–Chodźzemną.

Ujął ją moc​no za rękę i ru​szył przed sie​bie, na​wet się nie

oglą​da​jąc.

Iletrud​nychide​cy​du​ją​cychoży​ciuroz​mówza​czy​na​łosięod

słów: „Mu​si​my po​roz​ma​wiać”? – zda​wa​ła so​bie to py​ta​nie, po​-
dą​ża​jączaNa​irem.Kie​dyzna​leź​lisięwholu,gwargo​ściucichł,

adomwy​dałsięzim​nyiopu​sto​sza​ły.Do​pie​rote​razuświa​do​mi​ła
so​bie,jakbar​dzopo​ko​cha​łaca​stil​lo.Tomiej​sce,wktó​rymżyła,
czu​jąc się bez​piecz​nie być może po raz pierw​szy w ży​ciu. Cu​-
dow​nenocezNa​irempo​zwa​la​łyjejza​po​mnieć,żejużnie​dłu​go
jejtuniebę​dzie.

Czas spę​dza​ny z tym męż​czy​zną też upły​wał nie​ubła​ga​nie,

aonawie​dzia​ła,żetenmo​mentmusina​dejść,niespo​dzie​wa​ła
siętyl​ko,żena​stą​pitotakszyb​ko.Esme​ral​dale​d​wiewy​szłaza
mąż,awy​da​wa​łosię,żejejbratjużjestzłak​nio​nywol​no​ści.Nie
za​mie​rza​łapro​sićood​ro​cze​niewy​ro​ku.

„Niemartwsię…we​zmęwinęnasie​bie…Mu​sisztyl​kowy​glą​-

daćjakna​rze​czo​naozła​ma​nymser​cu…”

Nieby​ło​bytotrud​ne.Niemu​sia​ła​byuda​wać,żemazła​ma​ne

ser​ce.Zo​sta​wi​ła​byjejemuispró​bo​wa​łaja​kośżyć.

‒Tu​taj…
Bi​blio​te​kabyłaod​da​lo​naodsaliba​lo​wej,ajejdrzwiza​my​ka​-

ne na klucz. Uznał, że to naj​lep​sze miej​sce. Je​śli „naj​lep​sze
miej​sce” w ogó​le w tym przy​pad​ku ist​nia​ło. Tak jak „naj​lep​szy
mo​ment”.

Byłatonaj​praw​do​po​dob​niejnaj​gor​szachwi​lanakon​fron​ta​cję

zRose.Alezadłu​gojużżyłwkłam​stwieiniemógłtegocią​gnąć
dłu​żej.

Uznał, że ten dzień prze​chy​lił sza​lę go​ry​czy. Pa​trzył, jak

Esme​ral​daroz​ja​śniasięni​czymgwiaz​da,iczułdrże​niejejemo​-
cji, kie​dy pro​wa​dził ją do oł​ta​rza; drże​nie, któ​re znik​nę​ło, gdy
tyl​koOscarob​ró​ciłsiędoniejzuśmie​chem.

Towła​śnietenuśmiechwy​rwałgozodrę​twie​nia.Przezjed​ną

chwi​lę – sza​leń​czo, nie​bez​piecz​nie – wy​obra​ził so​bie, że to on
zmie​rzadooł​ta​rzazRosejakoswo​jąna​rze​czo​ną.

Po​wrót do rze​czy​wi​sto​ści był jak po​li​czek, a on mu​siał przy​-

znać,żeniemożejużdłu​żejtegowszyst​kie​goprze​cią​gać.

Gro​zi​łomu,żeznaj​dziesięwta​kiejsa​mejkosz​mar​nejsy​tu​acji

jak dzie​sięć lat wcze​śniej, je​śli nie bę​dzie ostroż​ny. Na​praw​dę
na​uczył się tak nie​wie​le? Zro​zu​miał, że musi po​roz​ma​wiać
zRose.

Te​razjed​nak,gdyza​mknąłdrzwinaklucz,za​bra​kłomuna​gle

słów.

‒Jesttakźle,żemu​siszmnieza​my​kać?–Uśmiech​nę​łasię,co

mia​łoozna​czać,żetożart.

‒Cho​dzioto,żebyinniniemie​lituwstę​pu.
Nie są​dził jed​nak, by dłu​go tu po​zo​sta​ła, gdy już jej po​wie,

o co mu cho​dzi. Wi​dział, że chce odejść, pod​czas gdy on pra​-
gnąłtyl​ko,bytrwa​łaprzynim.

Zro​zu​miałto,gdytyl​kopo​spie​szy​ładowy​sia​da​ją​cejzli​mu​zy​-

ny Esme​ral​dy, by po​pra​wić jej suk​nię. Wszy​scy za​chwy​ci​li się
olśnie​wa​ją​cymstro​jemjegosio​stry,aledlanie​goist​nia​ławtej
chwi​lityl​kojed​nako​bie​ta.

Mia​łanaso​biesu​kien​kęwzło​tymko​lo​rze,je​dwab​nąiob​ci​słą,

rudewło​syze​bra​łapodma​leń​kimka​pe​lu​si​kiemzpiórpodko​lor
stro​ju.Rzad​kowi​dy​wałjąuma​lo​wa​ną,aletegodniadzię​kisub​-
tel​ne​mu cie​nio​wi jej oczy wy​da​wa​ły się duże i ciem​ne, a usta,
mu​śnię​teszmin​ką,peł​neimięk​kie.Niemiałpo​ję​cia,jakzdo​łał
stłu​mić w so​bie głód i nie po​ca​ło​wać tych so​czy​stych warg.
Wal​czył na stop​niach ka​te​dry z naj​bar​dziej pier​wot​ny​mi in​-
stynk​ta​miite​razmu​siałro​bićtosamo.

Zwłasz​czażeuwol​ni​łasięodna​kry​ciagło​wyiroz​pu​ści​ławło​-

sywge​ścieulgiiswo​bo​dy.

‒Wiem,ococho​dzi–po​wie​dzia​ła.
‒Na​praw​dę?
Są​dził,żezdo​łałprzezcałydzieńskry​waćswo​jeuczu​cia,ale

po chwi​li za​uwa​żył, że otwo​rzy​ła małą to​reb​kę i wy​ję​ła z niej
zmię​ty ka​wa​łek ga​ze​ty. Roz​wi​nę​ła go i po​ło​ży​ła przed nim na
sto​le. Wie​dział do​sko​na​le, co to ta​kie​go. Ta sama fo​to​gra​fia,
któ​rejwi​dokude​rzyłgojakobu​chem,kie​dyzaj​rzałranodoga​-
ze​ty.

‒Ach…to.
‒Tak.
Się​gnę​łauma​lo​wa​ny​mipal​ca​mipotenskra​wek,aonza​uwa​-

żył,żedrżą.Po​pa​trzy​łananie​gozie​lo​no-brą​zo​wy​miocza​mi.

‒Otymchcia​łeśroz​ma​wiać?
Za​sko​czyłgowy​zy​wa​ją​cytonjejgło​su.Czyż​bysięmy​lił?
‒Mię​dzyin​ny​mi.
Ni​cze​go nie ujaw​niał. Od​po​wia​dał mo​no​sy​la​ba​mi, a ona,

odzi​wo,niedo​strze​ga​łagnie​wuwjegotwa​rzy.

Zno​wu roz​pro​sto​wa​ła ka​wa​łek ga​ze​ty i te​raz pa​trzy​ła na nią

twarznafo​to​gra​fii.

Jejtwarz.
Było to małe pod​nisz​czo​ne zdję​cie pasz​por​to​we z ro​dza​ju

tych, ja​kie ro​bi​ło się kie​dyś w au​to​ma​tach. Wie​dzia​ła, ile li​czy
lat, co do dnia. Była to od​bit​ka fo​to​gra​fii, któ​rą zro​bi​li so​bie
wrzad​kiejchwi​libez​tro​ski.Na​irośmiałsiędoobiek​ty​wu,aona
przy​ci​ska​łaustadojegopo​licz​ka.

Opu​bli​ko​wa​no je w an​giel​skich, jak i hisz​pań​skich ga​ze​tach

zna​głów​kiem:„HoladeNu​evo!Daw​niko​chan​ko​wiezno​wura​-
zem”.

Podspodemin​for​mo​wa​no,że„hisz​pań​skimi​liar​derNa​iroMo​-

re​no znał już wie​le lat temu swo​ją pięk​ną na​rze​czo​ną, pro​jek​-
tant​kę Rose Ca​val​lie​ro”. Opi​sa​no hi​sto​rię ich ży​cia w squ​acie,
za​miesz​czo​no na​wet zdję​cie od​re​stau​ro​wa​ne​go bu​dyn​ku, nie
wspo​mnia​nojed​nakojegoprze​zna​cze​niu.

Do​grze​ba​nosiętak​żedospra​wyzna​lo​tempo​li​cyj​nym.Tyl​ko

na dole, w pra​wym rogu, zna​la​zła się in​for​ma​cja, że Na​iro zo​-
stałuzna​nyzanie​win​ne​go.

Wie​dzia​ła, jaki gniew mu​siał w nim wzbu​dzić ten ar​ty​kuł.

Z pew​no​ścią uwa​żał, że tyl​ko jed​na oso​ba mo​gła prze​ka​zać to
wszyst​kopra​sie.Rosespo​dzie​wa​łasięprzezcałydzieńist​ne​go
wy​bu​chu,ate​razbyłaza​sko​czo​najegolo​do​wa​tąre​ak​cją.

‒ Opo​wiedz mi o tym – po​pro​sił. W jego gło​sie nie wy​czu​ła

gnie​wuaninutyoskar​że​nia.

Prze​ły​ka​jącztru​dem,ze​bra​łasięnaod​wa​gę.Niedo​ce​ni​łago

dzie​sięćlattemuinieza​mie​rza​łapo​wie​laćtegobłę​du.

‒Zdję​cie…–za​czę​ła.Ustamia​łataksu​che,żeztru​demfor​-

mu​ło​wa​łasło​wa.–Janie…

‒Wiem.Alepo​nie​kądża​łu​ję,żetegoniezro​bi​łaś.
‒Co…?
‒Nieprze​ka​za​łaśni​cze​gopra​sie.Wiemotym.Niemo​gła​byś.

Niezra​ni​ła​byśni​ko​go,kogotakbar​dzoko​chasz.

Ogrom​nej uldze to​wa​rzy​szy​ło py​ta​nie: jak się do​my​ślił? Jak

się zdra​dzi​ła? I jak mia​ła so​bie po​ra​dzić z fak​tem, że spra​wiał
wra​że​nietaknie​po​ru​szo​ne​go,ana​wetroz​cza​ro​wa​ne​go?

‒Ni​g​dyniezro​bi​ła​byśtegoEsme​ral​dziewdniujejślu​bu.

Te​raz krę​ci​ło jej się w gło​wie. Spo​dzie​wa​ła się ist​nej woj​ny,

atym​cza​semmia​łaprzedsobąśmier​tel​niespo​koj​ne​goczło​wie​-
ka.Stwier​dzi​łana​gle,żeniewie,kimjestNa​iroicze​goodniej
chce.

‒Niero​zu​miem.–Nogizro​bi​łyjejsięna​glejakzwatyiosu​-

nę​łasięnanaj​bliż​szekrze​sło.Za​ma​ja​czy​łanadniąjegociem​na
po​stać.–CoEsme​ral​damaztymwspól​ne​go?

‒Tooczy​wi​ste.Wi​dzia​łemwasra​zemiwiem,żejąlu​bisz.Ni​-

g​dybyśjejtegoniezro​bi​ła.

Chcia​łasięuśmiech​nąć,ro​ze​śmiać,za​ła​maćiwy​pła​kaćwpo​-

dusz​kękrze​sła.Prze​wa​żyłśmiech,nie​cohi​ste​rycz​ny,któ​raroz​-
brzmiałwbi​blio​te​ce.

‒Wiesz,żeniecho​dzi​łooEsme​ral​dę?
Zmarsz​czyłbrwiwszcze​rymzdu​mie​niu.
‒Oczy​wi​ście,żeonią.Aokogoin​ne​go?
‒Och,Na​iro,niewiesz?
Po​czu​ła w ser​cu lo​do​wa​te ukłu​cie. Oczy​wi​ście, że nie wie​-

dział. Do​strze​gał jej uczu​cia wo​bec sio​stry, ale na jej uczu​cia
wo​bec nie​go był cał​ko​wi​cie śle​py. Albo nie wi​dział, albo nie
chciałwi​dzieć.

Na​glejak​byza​pa​li​łasięlamp​kawjejgło​wie.Oczy​wi​ście!To

onanicniewi​dzia​ła.Obie​cał,żedajejpo​wóddoze​rwa​niaza​rę​-
czyn.Zro​zu​mia​łydlakaż​de​go…

‒Po​słu​chaj,wiem,żechceszskoń​czyćztymraznaza​wsze!–

Wsta​ła,niemo​gącsiępo​wstrzy​maćiniezwa​ża​jącnato,żeNa​-
iro do​my​śli się jej uczuć. – Ale nie są​dzisz, że mógł​byś po​cze​-
kać? To był wy​jąt​ko​wy dzień dla Esme​ral​dy. Jest taka szczę​śli​-
wa… Jak się bę​dzie czu​ła, uświa​da​mia​jąc so​bie, że ze​rwa​li​śmy
za​rę​czy​ny…aku​ratdzi​siaj?

‒Tomusibyćdzi​siaj–rzu​ciłNa​iro.–Niemain​ne​gowyj​ścia.

Boniemogędłu​żejżyćwtymkłam​stwie.

ROZDZIAŁDWUNASTY

Niemo​gławie​dzieć,ileprzezcałytenczaskosz​to​wa​łogoto

kłam​stwo.Uda​wa​nieuczućczyteżichoka​zy​wa​nie,wie​dząc,że
onauwa​żajezafałsz.

Jakbrzmia​łotopo​wie​dze​nie?Uda​waj,ażwtouwie​rzysz?Czy

ostat​nie ty​go​dnie nie były pie​kłem, bo wie​rzył przez tyle dni,
pod​czas gdy oso​ba, któ​rej naj​bar​dziej pra​gnął, była prze​ko​na​-
na,żeuda​je,takjaksięumó​wi​li?Towła​śniewy​da​wa​łosięnie
doznie​sie​nia.

Praw​dawy​glą​da​łatak,żemiałna​dzie​jęnacoświę​cej.Żekie​-

dydaRosedozro​zu​mie​nia,żejejufa,cał​ko​wi​ciepe​wien,żeto
nie ona prze​ka​za​ła zdję​cie i tę hi​sto​rię do pra​sy, wszyst​ko się
zmie​ni.Do​my​ślałsię,ktozatymstał,itoniebyłaona.Wszyst​-
ko wska​zy​wa​ło na Ja​so​na, któ​ry po​tra​fił za​ra​biać na nie​szczę​-
ściuin​nych.Jakzdo​byłtozdję​cie?–Na​ironiemiałpo​ję​cia.

Aleniemia​łotozna​cze​nia.Waż​ne,żewie​rzyłRose.Byćmoże

porazpierw​szywży​ciuza​ufałbezresz​tyja​kiejśoso​bie–ko​bie​-
cie – któ​ra nie na​le​ża​ła do jego ro​dzi​ny. Spro​wa​dził ją tu​taj,
żebydo​wieśćswo​je​goza​ufa​nia,iwgłę​bidu​chaży​wiłna​dzie​ję,
żeRoseprze​my​ślipo​mysłzze​rwa​niemfał​szy​wychza​rę​czyn.

‒Ko​nieczkłam​stwa​mi!–rzu​ciłbru​tal​nie,żebyza​brzmia​łoto

takjakjej„wiem,żechceszztymskoń​czyć”.

Ko​nieczkłam​stwa​mi.Roseztru​demzro​zu​mia​łatesło​wa,bo

nie​mal za​kasz​lał czy może się za​śmiał. Nie wie​dzia​ła, z cze​go
siętuśmiać.

Apo​temprzy​po​mnia​łaso​bie,jaksamaprzedkil​ko​mami​nu​ta​-

misięro​ze​śmia​ła,pod​czasgdywrze​czy​wi​sto​ścichcia​łapła​kać.
Przy​po​mnia​ła so​bie, że coś po​wie​dział… ale nie mia​ło to naj​-
mniej​sze​go sen​su. Oznaj​mi​ła, że to nie ona prze​ka​za​ła zdję​cie
pra​sie,aonod​parł:„Po​nie​kądża​łu​ję,żetegoniezro​bi​łaś”.

Po​wtó​rzy​łatesło​wagło​śno,ro​biąctobez​wied​nie,iza​uwa​ży​-

ła,żekiwagło​wąiuśmie​chasięnie​znacz​nie.

‒ Je​stem głup​cem, praw​da? – Za​sko​czył ją tą od​po​wie​dzią. –

Śle​pymgłup​cem.Alemia​łemna​dzie​ję.

‒Ja​kimcu​dem…–Wjejgło​siepo​brzmie​wa​łanutanie​do​wie​-

rza​nia. – Ja​kim cu​dem mo​głeś mieć na​dzie​ję, że prze​sła​łam
zdję​ciepra​sie?

Na​irooparłsięodużydę​bo​wystół,wle​pia​jącwzrokwswo​je

sto​py.

‒Wie​dział​bym,żewciążmasztozdję​cie.
‒Na​dalchceszdo​wo​du?
‒Rose…nie…
Zbli​żył się do niej nie​mal de​spe​rac​kim ru​chem, ale ona już

się​ga​ła do to​reb​ki, z któ​rej wy​ję​ła małe zdję​cie i rzu​ci​ła je na
sto​lik.Do​wo​dzi​łoto,żenieroz​sta​łasięzeswo​jąko​piąfo​to​gra​-
fii,żebyprze​ka​zaćjąja​kiej​kol​wiekga​ze​cie.

‒Niepo​trze​bu​jężad​ne​godo​wo​du–za​pew​nił.–Wiemdo​sko​-

na​le,ococicho​dzi.

‒Na​praw​dę?
Mia​łotobrzmiećscep​tycz​nie,aletonjegogło​suitwarzmia​ły

wso​biepew​ność,więcjejpy​ta​niesta​łosięje​dy​nieproś​bąopo​-
twier​dze​nie.

‒Tak.Dzię​kitemu…
Na​irowsu​nąłrękędokie​sze​ni,wy​jąłczar​nyport​feliotwo​rzył

go.Nanie​wiel​kimka​wał​kupa​pie​ru,któ​rypo​ło​żyłnasto​leobok
dru​giejfo​to​gra​fii,wid​niałtakisamczar​no-bia​łyob​raz.Ztąróż​-
ni​cą,żetoRosepa​trzy​ławprostwobiek​tyw,aNa​iroprzy​ci​skał
ustadojejpo​licz​ka.

‒Ty…–Je​dy​nietylezdo​ła​ławy​po​wie​dzieć,wi​dzącobazdję​-

ciaoboksie​bie.

Cze​kał,mil​czą​cyinie​ru​cho​my,cona​tchnę​łojądziw​nąna​dzie​-

ją,któ​rejniemo​gływy​ra​zićżad​nesło​wa.

‒Za​cho​wa​łeśtęfo​to​gra​fię…aledla​cze​go?
‒Boni​g​dyniechcia​łemcięza​po​mnieć.
Za​po​mniećoniejczyotym,cozro​bi​ła?Otym,jakgopo​trak​-

to​wa​ła.

‒ Kie​dy zo​ba​czy​łem zdję​cie w ga​ze​cie, mia​łem na​dzie​ję, że

ma to tak​że dla cie​bie zna​cze​nie. Że za​cho​wa​łaś swo​ją ko​pię,
może z tego sa​me​go po​wo​du. – Rose za​uwa​ży​ła, że kie​dy się​-

gnąłpojejzdję​cie,drża​łamudłoń.–Alewie​dzia​łem,żeni​g​dy
byśnieprze​ka​za​łajejpra​sie.Popro​stubyśniemo​gła.

Ujaw​nie​nietegoza​ufa​niapo​ru​szy​łoniądogłę​bi.
‒Jakmy​ślisz,ktotozro​bił?
‒ Ja​son, jak przy​pusz​czam. Tam​tej nocy po​przy​siągł ci ze​-

mstę… nam oboj​gu. Uznał, że war​to wkro​czyć mię​dzy cie​bie
imnie.Mię​dzynas.

‒Mię​dzynas–po​wtó​rzy​łaRose.–Aleczykie​dy​kol​wiekby​li​-

śmy„my”?

‒Wąt​piszwto?Spójrznatezdję​cia…–Wska​załto,któ​rewy​-

jął z port​fe​la i na któ​rym ca​ło​wał ją w po​li​czek, a jego przy​-
mknię​teoczyświad​czy​łyoab​so​lut​nymszczę​ściu.–Dzień,kie​dy
je zro​bi​li​śmy, ozna​czał dla mnie nowy po​czą​tek. Wte​dy po raz
pierw​szyskon​tak​to​wa​łemsięzoj​cemipo​wie​dzia​łemmu,żeje​-
stemgo​tówprze​pro​sić.

‒Aleniezro​bi​łeśniczłe​go…dla​cze​gomiał​byśprze​pra​szać?
‒Botegopomnieocze​ki​wa​no.Chcia​łemcał​ko​wi​cieod​mie​nić

ży​cie,chcia​łemza​ofe​ro​waćcicoświę​cejniżtyl​koeg​zy​sto​wa​nie
w tym kosz​mar​nym po​ko​iku w ob​skur​nym squ​acie. Chcia​łem
cięza​braćdoHisz​pa​nii,tu​taj.Daćcidom…zemną.

‒Ajawszyst​koznisz​czy​łam.
Stra​ci​łaszan​sęnanowypo​czą​tekzNa​irem.Zdję​cieichoboj​-

garoz​ma​zy​wa​łojejsięprzedocza​mipeł​ny​miłezgo​ry​czy.

‒Tobyłataksamomojawina,możena​wetwięk​szaniżtwo​ja

– wy​znał. – Nie ufa​łem ci do​sta​tecz​nie, by o wszyst​kim po​wie​-
dzieć. Nie zdra​dzi​łem swo​jej praw​dzi​wej toż​sa​mo​ści, nie po​-
dzie​li​łemsięna​dzie​ja​minapo​now​nyzwią​zekzro​dzi​ną.Nieby​-
łemszcze​rywswo​ichuczu​ciach.Na​wette​raz.

‒Na​wette​raz?–Jakmia​łatoro​zu​mieć?
‒ Kie​dy zo​ba​czy​łem, jak prze​śla​du​ją cię pa​pa​raz​zi, po​my​śla​-

łem, że to dla cie​bie za dużo. Nie znio​sła​byś za​in​te​re​so​wa​nia
pra​syiode​szła.

‒Po​spie​szy​łeśminapo​moc.
‒Nie–od​parłbezwa​ha​nia.–Niemo​głempo​zwo​lićciodejść,

ale by​łem tchó​rzem i nie po​wie​dzia​łem dla​cze​go. Więc wpa​ko​-
wa​łemcięwteza​rę​czy​ny,uza​leż​ni​łemodzna​cze​nia,ja​kiemiał
dla mnie ten szcze​gól​ny dzień Esme​ral​dy. Mu​sia​łem cię tu za​-

trzy​mać aż do chwi​li, gdy bę​dzie​my mie​li szan​sę spró​bo​wać
zno​wu. Ale dla​cze​go mia​ła​byś to ro​bić, je​śli ni​g​dy nie by​łem
ztobąszcze​rycodoswo​ichuczuć?

‒Ija​kietouczu​cia?
Mu​sia​ła za​dać to py​ta​nie wy​ma​ga​ją​ce od​wa​gi, ja​kiej na​wet

niepo​dej​rze​wał.Agdy​bynieudzie​liłod​po​wie​dzi,ja​kiejpra​gnę​-
ła?

Wes​tchnąłgłę​bo​koido​tknąłzdjęć,jak​bybyłytota​li​zma​ny.
‒Chcia​łemupo​raćsięztymślu​bem,że​by​śmymo​glipo​świę​-

caćczastyl​koso​bie.

„Po​świę​cać czas tyl​ko so​bie”… brzmia​ło wspa​nia​le, ale ona

pra​gnę​łaprzy​szło​ści.Pró​bo​wa​łaso​biewmó​wić,żeza​ak​cep​tu​je
to, co mie​li do​tąd, ale kie​dy pa​trzy​ła tego dnia na Esme​ral​dę,
wie​dzia​ła,żetozamało.Wszyst​koalbonic.

‒Umó​wi​li​śmysię,Na​iro…
‒ Tak, wiem. I do​trzy​mam sło​wa, je​śli wciąż chcesz, że​bym

dał ci po​wód do ze​rwa​nia i żeby wszy​scy wie​dzie​li, że ko​niec
zna​szy​miza​rę​czy​na​mi.Aleniewy​ma​gajodemnie,bywy​glą​da​-
łototak,jak​bymchciałko​gośin​ne​go…jak​bymko​chałko​gośin​-
ne​go.Tegoniemogęzro​bić.Po​wie​dzia​łemcikie​dyś,żeniemo​-
żesz kła​mać, by oca​lić ży​cie, i ja też nie. To, że za​le​ży mi na
kimś in​nym, by​ło​by kłam​stwem. Nie mogę tak kła​mać, na​wet
po to, by ob​da​ro​wać wol​no​ścią je​dy​ną oso​bę, któ​rą na​praw​dę
ko​cham.

Je​dy​nąoso​bę,któ​rąna​praw​dęko​cham.Nieprze​sły​sza​łasię?

Na​praw​dępo​wie​dział…?

‒ Wła​ści​wie nie mogę po​zwo​lić ci odejść. – Prze​su​nął dło​nią

powło​sach.–Wiem,żezo​sta​łaśdlaEsme​ral​dy…

‒Nietyl​kodlaEsme​ral​dy.Ja​kimcu​dem,sko​ro…
‒ Ko​chasz ją – prze​rwał jej, a drże​nie w jego gło​sie było aż

nad​towy​mow​ne.

‒ Ko​cham ją… dla niej sa​mej, ale może bar​dziej ko​cham ją,

po​nie​ważna​le​żydoro​dzi​nyko​goś,ktozna​czydlamniewszyst​-
ko. Bo ona ko​cha i jest ko​cha​na przez ko​goś, kogo ja ko​cham
nadży​cie.

‒ Kto to taki? – spy​tał stłu​mio​nym gło​sem, jak​by zma​gał się

z sobą, ale oczy były czy​ste i nie skry​wa​ły przed nią żad​nych

uczuć.

Po​pa​trzy​ła pro​sto w te oczy, a jej twarz ujaw​nia​ła wszyst​kie

ży​wio​neprzezniąma​rze​nia.

‒Och,Na​iro…czymu​siszpy​tać?Ko​chamcięca​łymser​cem.
Toonamu​sia​łauczy​nićpierw​szykrok,aleza​nimzdą​ży​łaco​-

kol​wiek zro​bić, wziął ją w ra​mio​na i przy​warł war​ga​mi do jej
ust.

To było wszyst​ko, cze​go pra​gnę​ła, na co li​czy​ła, nie wie​rząc,

żesięspeł​ni.Byłatu​taj,wjegoob​ję​ciach–ona,je​dy​naoso​ba,
któ​rąna​praw​dęko​chał.

Ale miał coś jesz​cze do po​wie​dze​nia. Uwol​nił ją z nie​chę​cią,

się​gnąłdokie​sze​niiwy​jąłskó​rza​nepu​de​łecz​ko,wie​ko​weipod​-
nisz​czo​ne.

‒Esme​ral​daza​uwa​ży​ła,żeni​g​dynieda​łemcipier​ścion​ka.–

Po​pa​trzyłnatenmałyprzed​miotwswejdło​ni.–Wzią​łemgoze
sobą, po​nie​waż chcia​łem po​pro​sić cię o rękę jak na​le​ży. Byś
uczy​ni​łamiza​szczytizo​sta​łamojążoną…alete​raz…–Zmarsz​-
czyłczo​łoiza​ci​snąłpal​cenapu​de​łecz​ku.–Topier​ścio​nek,któ​-
ry po​wi​nie​nem ci dać. Taka tra​dy​cja… pier​ścio​nek ro​dzin​ny,
któ​ryjestprze​ka​zy​wa​nyzpo​ko​le​nianapo​ko​le​nie.Leczmójoj​-
ciecdałgomo​jejmat​ce…samawiesz,jaksiętoskoń​czy​ło.Po​-
my​śla​łem,żeniechcia​ła​byścze​gośska​żo​ne​gota​kimcie​niem.

‒ Och, Na​iro… – To, że się tym przej​mo​wał, mó​wi​ło o jego

uczu​ciach wię​cej niż ja​kie​kol​wiek mi​ło​sne de​kla​ra​cje. Nie
chciał,byroz​sta​lisięjakjegoro​dzi​ce,któ​rzytakbar​dzozra​ni​li
całąro​dzi​nę.–Aleinniteżgono​si​li,praw​da?

Ski​nąłzwol​nagło​wą.
‒ Mój dzia​dek dał go mo​jej bab​ce. Byli mał​żeń​stwem przez

pra​wiesześć​dzie​siątlat.Takjakwcze​śniejichro​dzi​ce.

Niemo​głapo​wstrzy​maćuśmie​chu.
‒Więcjegohi​sto​rianiejestdokoń​cazła,mójnaj​droż​szy.Mo​-

że​myuczy​nićznie​gopier​ścio​nekmi​ło​ściiszczę​ścia.

Mia​ławra​że​nie,żewjegooczachza​pa​li​łosięświa​tło.Wy​pro​-

sto​wał się, jak​by zrzu​ca​jąc z bar​ków kosz​mar​ny cię​żar, i, też
zuśmie​chem,otwo​rzyłpu​deł​ko,po​ka​zu​jącwspa​nia​łydia​ment.

‒Mo​że​my…izro​bi​myto,miamor–za​pew​niłzprze​ko​na​niem

i po​czu​ciem głę​bo​kie​go szczę​ścia. – Nie pra​gnę ni​cze​go tak

bar​dzo,jakspę​dzićztobącałeży​ciei,je​ślimipo​zwo​lisz,uczy​-
nićcięnaj​szczę​śliw​sząko​bie​tąnaświe​cie,mojapięk​nażono.

‒O,tak…tak,pro​szę!–zdo​ła​łapo​wie​dzieć,za​nimznówjądo

sie​bie przy​cią​gnął i ob​da​rzył po​ca​łun​kiem, któ​ry przy​pie​czę​to​-
wałjegoobiet​ni​cęnaresz​tęichwspól​nychdni.