KateCarlisle

Zmysłowatransakcja

Tłu​ma​cze​nie:

Mar​cinCia​stoń

ROZDZIAŁPIERWSZY

–Po​trze​bu​jeszko​bie​ty.
Con​nor Mac​La​ren pod​niósł wzrok znad umo​wy, któ​rą czy​tał. Jego star​szy brat,

Ian,stałwdrzwiachbiu​ra.

–Copo​wie​dzia​łeś?–Chy​basięprze​sły​szał.
–Po​trzeb​nacijestko​bie​ta–po​wtó​rzyłIanpo​wo​li.
–Ja​sne–uśmiech​nąłsięCon​nor.–Ale…
–Inowygar​ni​tur,możedwa–wtrą​ciłJake,dru​gibrat,wcho​dzącdobiu​ra.
IaniJakeza​ję​limiej​scawfo​te​lachprzedbiur​kiem.
–Dla​cze​gotakwasin​te​re​su​jemojeży​cieto​wa​rzy​skie?
Ianpo​trzą​snąłgło​wąznie​sma​czo​ny.
– Przed chwi​lą roz​ma​wia​li​śmy z Pau​lem, sy​nem Jo​na​sa Wel​l​sto​ne’a. Umó​wił nas

naspo​tka​niezeswo​imoj​cempod​czasfe​sti​wa​lu.

–Idla​te​gomamku​pićgar​ni​tur?Tochy​baja​kiśżart.
–Mó​wi​mypo​waż​nie.–Ianwstał,jak​bychciałza​koń​czyćroz​mo​wę.
–Po​cze​kaj.–Con​nornieda​wałzawy​gra​ną.–Prze​cieżtofe​sti​walpiwa.Niemu​si​-

mybyćwy​stro​je​nijakdoope​ry.

–Nieotocho​dzi.
–Nowła​śnie!Cho​dzioto,żewgar​ni​tu​rzeniktmnienieroz​po​zna.
Con​nor czę​ściej by​wał wi​dy​wa​ny w spło​wia​łych dżin​sach, wy​cią​gnię​tym swe​trze

izno​szo​nychbu​tachniżwdro​gichgar​ni​tu​rach,któ​renacodzieńno​si​lijegobra​cia.

Wła​śniedla​te​gowo​lałpra​cęwMac​La​renBre​we​rymiesz​czą​cymsiępo​śróddzi​-

kichwzgórzMa​rinCo​un​tyiod​da​lo​nymonie​speł​napięć​dzie​siątki​lo​me​trówodbiu​-
raMac​La​renCor​po​ra​tionwsa​mymser​cudziel​ni​cyfi​nan​so​wejSanFran​ci​sco.Bra​-
ciado​ra​sta​lipo​śródtychwzgórz,dla​te​gopierw​szybro​warzde​cy​do​wa​lisięwy​bu​-
do​waćtużzaro​dzin​nymdo​mem.

Przezosta​niedzie​sięćlatprzed​się​bior​stwozmie​ni​łosięwmię​dzy​na​ro​do​wąkor​-

po​ra​cjęzbiu​ra​miwdzie​się​ciukra​jach,aledu​szafir​mywciążbyłanie​ro​ze​rwal​nie
zwią​za​na ze wzgó​rza​mi Ma​rin Co​un​ty. Con​nor za​rzą​dzał nie tyl​ko bro​wa​rem, ale
rów​nieżota​cza​ją​cy​migozie​mia​mi,pa​stwi​ska​mi,sta​wa​miryb​ny​mi,win​ni​ca​miiznaj​-
du​ją​cymsięwmie​ściepu​bem.

Wła​śniedla​te​gonieza​mie​rzałwkła​daćżad​ne​gocho​ler​ne​gogar​ni​tu​ru!
Jake,pre​zesfir​my,iIan,mar​ke​tin​go​wyeks​pert,za​rzą​dza​lisie​dzi​bągłów​nąwSan

Fran​ci​sco. Obaj miesz​ka​li w mie​ście i lu​bi​li ży​cie na wy​so​kich ob​ro​tach. Con​nor
trzy​małsięjaknaj​da​lejodmiej​skie​gozgieł​ku.Zja​wiałsięwbiu​rzerazwmie​sią​cu,
bobra​ciana​le​ga​linajegoobec​nośćpod​czasze​brańza​rzą​du.Leczna​wetnata​kie
oka​zje wkła​dał dżin​sy, ro​bo​czą ko​szu​lę i cięż​kie buty. Nie za​mie​rzał wy​stę​po​wać
wstro​jupin​gwi​natyl​kopoto,byroz​ma​wiaćoudzia​łachipla​nacheks​pan​sjifir​my.

Con​norspoj​rzałnabra​ci,zktó​ry​miłą​czy​łagobli​skawięź.
–Skądpo​mysł,żemamsięstro​ićnaJe​sien​nyFe​sti​walPiwa?Wszy​scybymniewy​-

śmia​li.

Fe​sti​walzy​skałwy​so​kąran​gęibyłnaj​więk​szymtegotypuwy​da​rze​niemwświe​-

cie. Zmie​nio​no na​wet na​zwę na Mię​dzy​na​ro​do​wą Kon​fe​ren​cję Pi​wo​war​ską, gdyż
ztejoka​zjidomia​stazjeż​dża​lisięprzed​sta​wi​cie​lebran​żypiw​nej,aleCon​norijego
bra​cia wciąż na​zy​wa​li tę im​pre​zę „fe​sti​wa​lem”, bo go​ście ocze​ki​wa​li przede
wszyst​kimdo​brejza​ba​wy.

Wszyst​ko od​by​wa​ło się w usy​tu​owa​nym w ma​low​ni​czym por​cie cen​trum kon​fe​-

ren​cyj​nymwPo​intCa​irn,ichro​dzin​nymmia​stecz​ku.Bylinie​zwy​kledum​nizfe​sti​wa​-
lu i co roku do​kła​da​li sta​rań, by nie za​bra​kło na nim wy​so​ko po​sta​wio​nych osób
zbran​ży.

Nieozna​cza​łotojed​nak,żeCon​norwło​żyztejoka​zjigar​ni​tur.
Jakeza​cho​wałopa​no​wa​nie.Jakonaj​star​szyzbra​cimiałwtymspo​rodo​świad​cze​-

nia.

–Wel​l​sto​neza​pro​siłnasnako​la​cjęzcałąswo​jąro​dzi​ną.Lubi,gdylu​dziewjego

oto​cze​niuwy​glą​da​jąele​ganc​ko.

–Dajspo​kój!–Con​norod​su​nąłkrze​słoodbiur​ka.–Mamywy​ku​pićichfir​mę.Nie

mogą się już do​cze​kać, żeby do​brać się do na​szych pie​nię​dzy. Sta​ry Wel​l​sto​ne
przej​dzienaeme​ry​tu​ręnafar​mieispę​dziresz​tęży​ciawoto​cze​niuswo​ichuko​cha​-
nych drzew orze​cho​wych. Dla​cze​go mia​ło​by go ob​cho​dzić, jak się ubio​rę na ko​la​-
cję?

–Niewiem.Takpopro​stujest–wy​ja​śniłJake.–Pauldałnamdozro​zu​mie​nia,że

je​śliJo​nasniepo​czu​jetra​dy​cyj​nejro​dzin​nejat​mos​fe​ry,możesięwy​co​faćztrans​ak​-
cji.

–Tobez​na​dziej​nyspo​sóbnaro​bie​niein​te​re​sów.
–Zgo​da–do​dałJake–aleje​ślidzię​kitemudo​bi​je​mytar​gu,mogęwło​żyćna​wet

ró​żo​wyfrak!

–Na​praw​dęmy​ślisz,żeJo​nasmógł​bysięwy​co​faćprzezta​kiegłup​stwo?–Con​nor

zmarsz​czyłbrwi.

Ianna​chy​liłsiękunie​mu.
–Ter​rySchmidtjużsięotymprze​ko​nał–po​wie​działści​szo​nymgło​sem.
– Schmidt pró​bo​wał wy​ku​pić Wel​l​sto​ne’a? – zdzi​wił się Con​nor. – Dla​cze​go nic

otymniewie​dzie​li​śmy?

–BoWel​l​sto​nejestdys​kret​ny–wy​ja​śniłJake.
–Toaku​ratro​zu​miem.
–Paulniechce,żebytosięroz​nio​sło.Po​wie​działnamotymtyl​kodla​te​go,żewo​-

lał​by, by sy​tu​acja się nie po​wtó​rzy​ła. Za​le​ży mu na do​pro​wa​dze​niu sprze​da​ży do
koń​ca,alewszyst​kojestte​razwna​szychrę​kach.Sta​rymaswo​jeza​sa​dyisięich
trzy​ma.

–Ter​rywło​żyłnako​la​cjęspodniekha​kiiswe​ter–do​dałIan.
–Na​praw​dę?!–Con​norudałzdzi​wie​nie.–Toja​kiśwa​riat!Nicdziw​ne​go,żenie

do​bi​litar​gu.

Ianza​śmiałsiępodno​sem,aleszyb​kospo​waż​niał.
–Jo​nasWel​l​sto​nejestkon​ser​wa​ty​stą.Przy​wią​zu​jewagędotego,żebylu​dzie,któ​-

rzyprzej​mąjegofir​mę,wy​zna​wa​liro​dzin​newar​to​ści.

–Po​wi​niensięza​jąćpro​duk​cjąmle​ka–rzu​ciłCon​nor.
–Możeitak–od​rzekłJake–alegoniezmie​ni​my.Dla​te​gograj​mywe​długjegoza​-

sad.Za​le​żyminatejtrans​ak​cji.

–Takjakimnie.–Wel​l​sto​neCor​po​ra​tionide​al​nienada​wa​łasiędlaMac​La​re​na,

my​ślałCon​nor.

Jo​nas Wel​l​sto​ne otwo​rzył bro​war pięć​dzie​siąt lat temu, kil​ka de​kad przed nimi,

ijakoje​denzpierw​szychwszedłnalu​kra​tyw​nyry​nekwAzjiiMi​kro​ne​zji.Ro​dzin​na
fir​ma Con​no​ra świet​nie so​bie ra​dzi​ła, ale nie do​rów​na​ła jesz​cze sta​rym wy​ja​da​-
czom.Wze​szłymrokubra​ciapo​sta​no​wi​liwejśćnary​nek,naktó​rymWel​l​sto​nemiał
jużsil​nąpo​zy​cję,ina​glenada​rzy​łasięoka​zja,bywy​ku​pićjegofir​mę.

De​cy​zja była pro​sta: je​śli w osią​gnię​ciu celu ma mu po​móc wło​że​nie sztyw​ne​go

gar​ni​tu​ru,jesz​czetegopo​po​łu​dniaza​mie​rzałwy​braćsięnaza​ku​py.

–Okej,pod​da​jęsię.–Uniósłręcedogóry.–Ku​piętencho​ler​nygar​ni​tur.
–Wy​bio​ręsięztobą–oznaj​miłJake,po​pra​wia​jącspin​kiuman​kie​tów.–Nieufam

two​je​mugu​sto​wi.

–Wła​śniedla​te​gonielu​bięprzy​jeż​dżaćdomia​sta–od​ciąłsięCon​nor.–Cią​glesię

mniecze​pia​cie.

–Nieuda​wajwiej​skie​gogłup​ka.Je​steśbar​dziejbez​względ​nyniżmyra​zemwzię​-

ci.

Con​norwy​buch​nąłśmie​chem.
– Pro​win​cjo​nal​ny urok po​zwa​la mi ukryć za​bój​cze umie​jęt​no​ści w pro​wa​dze​niu

biz​ne​su.

Ianprych​nął.
–Do​bre.
Jakespoj​rzałnaze​ga​rek.
–Po​pro​szęLu​cin​dę,żebyod​wo​ła​łamojespo​tka​niapopo​łu​dniu.
–Okej.Miej​mytojużzasobą.
Jakeski​nąłgło​wą.
–Wpad​nętuotrze​ciejipo​je​dzie​mynaUnionSqu​are.Mamytyl​koty​dzień,żeby

wy​brać ci gar​ni​tur i zro​bić po​praw​ki. Trze​ba ci też bę​dzie ku​pić buty i kil​ka ele​-
ganc​kichko​szul.

–Spin​kidoman​kie​tów–do​dałIan.–Nowypa​sek.Przy​dacisięteżwi​zy​taufry​-

zje​ra,bowy​glą​daszjakko​ziołzfar​myAn​gu​saCamp​bel​la.

–Za​bie​raj​ciesięjużstąd.–Zmę​czy​łagotaroz​mo​wa.Alegdybra​ciaskie​ro​wa​li

siędodrzwi,cośso​bieprzy​po​mniał.–Po​cze​kaj​cie!Ococho​dzi​łoztąko​bie​tą?

Ianod​wró​ciłsiędonie​gotwa​rzą,leczniespoj​rzałmuwoczy.
– Na ko​la​cję masz wziąć to​wa​rzysz​kę. Jo​nas lubi, kie​dy jego part​ne​rzy są

wszczę​śli​wychzwiąz​kach.

–Iża​denzwasmuniewy​ja​śnił,żenicztego?
Ianwy​szedł,marsz​czącbrwi.Jakespoj​rzałnaCon​no​ra.
–Znajdźso​biedziew​czy​nęipo​sta​rajsięjejniewy​pro​wa​dzićzrów​no​wa​gi.
Te​raztojużnapew​nonicztegoniebę​dzie,uznałCon​nor.

„Po​rzuć​ciewszel​kąna​dzie​jęwy,któ​rzytuwcho​dzi​cie”.Mag​gieJa​me​sonpo​my​śla​-

ła,żetenna​pispo​wi​nienwi​siećnadpo​dwój​ny​midrzwia​mipro​wa​dzą​cy​midobiu​ra
Mac​La​ren In​ter​na​tio​nal Cor​po​ra​tion. Ale nie tra​ci​ła na​dziei. Przy​szła tu z mi​sją,
dla​te​go ze​bra​ła się na od​wa​gę, pchnę​ła drzwi, we​szła do środ​ka i przy​wi​ta​ła się
zele​ganc​kąiuśmiech​nię​tąre​cep​cjo​nist​ką,Su​san.

–Pro​szęzamną,paniJa​mes.Jużnapa​niącze​ka.
Ja​mes? Mu​sia​łaś im po​dać fał​szy​we na​zwi​sko, żeby w ogó​le po​zwo​li​li ci się do

nie​gozbli​żyć,szy​dzi​łazsie​biewmy​ślach.Po​win​naśwziąćnogizapas,za​nimsami
cięwy​rzu​cą.

Sta​ra​łasięigno​ro​waćna​tar​czy​wygłosdźwię​czą​cyjejwgło​wie,idączare​cep​cjo​-

nist​ką ko​ry​ta​rza​mi wy​ło​żo​ny​mi mięk​kim chod​ni​kiem. Na ścia​nach wi​sia​ły pla​ka​ty
znaj​now​szy​mipro​duk​ta​mifir​my,wszę​dziesta​łybuj​nero​śli​nydo​nicz​ko​we,aprzez
szkla​neścia​nywi​daćbyłono​wo​cze​śnieizesma​kiemurzą​dzo​nebiu​ra.

Przezogrom​neoknacoja​kiśczasjejoczomuka​zy​wałsięolśnie​wa​ją​cywi​dokna

za​to​kęSanFran​ci​sco.Mimowszyst​koMag​gieczu​łara​dość,wi​dząc,żeCon​norod​-
niósł suk​ces. Może da ci me​dal za to, że tak bar​dzo mu po​mo​głaś, iro​ni​zo​wa​ła
wmy​ślach.

Re​cep​cjo​nist​kabyłajużda​le​ko.Mag​giemu​sia​łaprzy​spie​szyćkro​ku,byjądo​go​-

nić.Po​win​nazo​sta​wićśladzokrusz​ków,bonietra​fidowyj​ścia,je​ślibę​dziemu​sia​ła
stąducie​kać.Prze​stańsięnadsobąuża​lać.Popro​stuza​wróć,za​nimbę​dziezapóź​-
no,na​po​mi​na​łasięwmy​ślach.

Gdy​by mia​ła wy​bór, na pew​no by tak zro​bi​ła. Przy​cho​dząc tu, pod​ję​ła ogrom​ne

ry​zy​koiża​ło​wa​łategoco​razbar​dziej.Przezpo​ło​węży​ciauni​ka​łary​zy​kow​nychsy​-
tu​acji,więcdla​cze​gosiętuzna​la​zła?

Byłapopro​stuzde​spe​ro​wa​na.Con​norMac​La​rentojejostat​niade​skara​tun​ku.
Aleoncięnie​na​wi​dzi.Wyjdźstąd!Ucie​kaj!
–Za​mknijsię!–syk​nę​ładosie​bie.
Su​sanod​wró​ci​łasięwjejstro​nę.
–Cośnietak,paniJa​mes?
Wszyst​ko jest nie tak! Na​wet nie na​zy​wam się „Ja​mes”, mia​ła ocho​tę wy​krzyk​-

nąć,aletyl​kosięuśmiech​nę​ła.

–Wszyst​kowpo​rząd​ku.
Gdyko​bie​tasięod​wró​ci​ła,Mag​gieprze​wró​ci​łaocza​mi.Niedość,żemówidosie​-

bie,tojesz​czesięzsobąkłó​ci.Itonagłos!Tonie​do​bryznak.

Ni​żejchy​bajużniemo​głaupaść.Na​wetpo​god​nare​cep​cjo​nist​kawy​czu​łajejde​-

spe​ra​cję.Ob​rzu​ci​łajejspło​wia​łedżin​syista​rąza​mszo​wąma​ry​nar​kętakli​to​ści​wym
spoj​rze​niem,żeMag​gieniezdzi​wi​ła​bysię,gdy​bywdro​dzepo​wrot​nejwsu​nę​łajej
dokie​sze​nidzie​się​cio​do​la​ro​wybank​not.

Zde​cy​do​wa​nie za dłu​go prze​by​wa​ła od​cię​ta od świa​ta po​śród wzgórz Ma​rin.

Spoj​rza​łanaswójsta​ro​mod​nystrójizda​łaso​biespra​wę,żeniepo​tra​fisięjużna​-
wetsto​sow​nieubrać.Odtrzechlatniezaj​rza​ładosa​lo​nupięk​no​ści.Możecał​ko​wi​-
cieniezdzi​cza​ła,alezpew​no​ściąniebyłanabie​żą​cozmodą.Nieprze​szka​dza​łojej
to,alemożepo​win​nabyłaza​dbaćowy​gląd,uda​jącsięnaspo​tka​niezjed​nymznaj​-
bar​dziejdra​pież​nychbiz​nes​me​nówKa​ro​li​nyPół​noc​nej,któ​re​goser​ce,jakwszy​scy
chy​basą​dzi​li,zła​ma​łaprzeddzie​się​cio​malaty.

Kie​dyśsiędo​wie,dla​cze​goCon​norpo​zwo​lił,byinniwie​rzy​li,żetoonaznimze​-

rwa​ła. Oczy​wi​ście nie była to praw​da. Roz​sta​li się za obo​pól​ną zgo​dą. Pa​mię​ta​ła,
jak​bytobyłowczo​raj,boosta​tecz​nietoonamia​łazła​ma​neser​ce.Jejży​ciedra​ma​-
tycz​niesięzmie​ni​ło,itowca​lenienalep​sze.

Dla​cze​go przy​ja​cie​le od​wró​ci​li się od niej, wi​niąc ją za to, że zra​ni​ła Con​no​ra?

Możeichokła​małpotym,jakwy​je​cha​łazmia​sta?Niewie​rzy​ła,żepo​su​nął​bysiędo
tego,aleupły​nę​łospo​rocza​su.Możesięzmie​nił?

Ni​g​dy nie zro​zu​mie męż​czyzn! Ale kie​dyś za​py​ta go, dla​cze​go to zro​bił. Jed​nak

nie dzi​siaj, bo ma waż​niej​sze spra​wy na gło​wie. Nie mo​gła​by się zdo​być na tak
wiel​kiery​zy​ko.

Od​wróćsięnapię​cieiucie​kaj!
– Je​ste​śmy na miej​scu – oznaj​mi​ła Su​san, za​trzy​mu​jąc się przed po​dwój​ny​mi

drzwia​mi.–Pro​szęwejść.Cze​kanapa​nią.

Prze​cieżonna​wetniewie,żetoona!
–Dzię​ku​ję.–Mag​gieuśmiech​nę​łasięcierp​ko.
Re​cep​cjo​nist​kaode​szłaiMag​giezo​sta​łasama.Ser​cewa​li​łojejjakosza​la​łe.Mia​-

łaocho​tęuciec.Alezada​le​kosięjużpo​su​nę​ła,abyte​razsięwy​co​fać.Zresz​tąna
pew​nonietra​fi​ła​bydowyj​ścia.

–Miej​mytojużzasobą–wy​mam​ro​ta​łaiotwo​rzy​ładrzwi.
Gdyzo​ba​czy​łaCon​no​ra,po​czu​łauciskwgar​dle.Sie​działzaogrom​nymbiur​kiem

zwi​śnio​we​godrew​na,czy​ta​jącdo​ku​mentiniezda​jącso​biespra​wy,żegoob​ser​wu​-
je. Ucie​szy​ła się, że umó​wi​ła się na spo​tka​nie w San Fran​ci​sco. Unik​nę​ła dzię​ki
temuplo​tek,któ​rezpew​no​ściąza​czę​ły​bykrą​żyć,gdy​byktośjąza​uwa​żyłwMac​La​-
renBre​we​ry,alemia​łateżoka​zjęzo​ba​czyćgonatlewspa​nia​łejpa​no​ra​mymia​sta.

Wy​da​łojejsiętodziw​ne,alepa​so​wałdotegomiej​scataksamojakdowzgórzro​-

dzin​ne​gomia​stecz​ka.

Przezchwi​lęna​pa​wa​łasięjegowi​do​kiem.Za​wszejejsiępo​do​bał,alete​razwy​da​-

wałsięjesz​czeprzy​stoj​niej​szy.Stałsięmęż​czy​zną.Byłwy​so​ki,miałsze​ro​kiera​mio​-
naidłu​gienogi.Jegociem​nefa​lu​ją​cewło​sybyłynie​cozadłu​giejaknaobec​netren​-
dy. Uwiel​bia​ła jego nie​sa​mo​wi​te nie​bie​skie oczy i olśnie​wa​ją​cy uśmiech. Od pra​cy
na świe​żym po​wie​trzu miał lek​ko opa​lo​ną skó​rę, a jego wspa​nia​le ukształ​to​wa​ne
ręcewy​da​wa​łyjejsięwprostma​gicz​ne…

Ogar​nę​łajątę​sk​no​tanawspo​mnie​nietego,coCon​norpo​tra​fiłwy​czy​niaćtymirę​-

ka​mi. Seks za​wsze był naj​bar​dziej za​do​wa​la​ją​cą czę​ścią ich związ​ku. Za bar​dzo
jed​nak ry​zy​ko​wał, od​da​jąc się swo​je​mu za​mi​ło​wa​niu do spor​tów eks​tre​mal​nych,
aMag​giesza​la​łazoba​wyojegobez​pie​czeń​stwo,coosta​tecz​niedo​pro​wa​dzi​łodo
ichroz​sta​nia.Alepodin​ny​miwzglę​da​mibyliide​al​nąparą.

Dzia​dek An​gus czę​sto po​wta​rzał, że bra​cia Mac​La​ren do​brze się usta​wi​li. Pa​-

trzącte​raznaCon​no​rawjegoluk​su​so​wymbiu​rze,wie​dzia​ła,żetomałopo​wie​dzia​-
ne.Możeniepo​win​naczućtakwiel​kiejdumyzichsuk​ce​su,aleniemo​głasiępo​-
wstrzy​mać.

Myślodziad​kuprzy​wró​ci​łajądorze​czy​wi​sto​ści.Tozjegopo​wo​duod​wa​ży​łasię

tu​tajprzyjść.

Con​norna​daljejnieza​uwa​żył.Przezmo​mentroz​wa​ża​łauciecz​kę.Ni​g​dybysię

niedo​wie​dział,żetubyła,iniemu​sia​ła​byzno​sićjegozło​ścilubzra​nio​ne​gospoj​rze​-
nia.Alenatojużzapóź​no.Uni​ka​łakon​se​kwen​cjipo​peł​nia​nychprzezsie​biebłę​dów,
od​kądsięznimroz​sta​ła.Przy​szłapora,bysta​wićimczo​ła.

–Cześć–ode​zwa​łasięwresz​cie.
Pod​niósłwzrok,wpa​tru​jącsięwniąprzezdłuż​sząchwi​lę.Czyażtaksięzmie​ni​ła,

żejejnieroz​po​znał?Jed​nakgdyuniósłbrwi,wie​dzia​ła,żenieucie​szyłsięnajejwi​-

dok.

Wstał,krzy​żu​jącra​mio​nanapier​si.Zno​wuupły​nę​ładłuż​szachwi​la,pod​czasktó​-

rejniespusz​czałzniejświ​dru​ją​ce​gospoj​rze​nia.

–Wi​taj,MaryMar​ga​ret–ode​zwałsięchłod​no.
Prze​szyłjądreszcz.Wciążmó​wiłzlek​kimszkoc​kimak​cen​tem,choćprze​pro​wa​-

dziłsiędoKa​ro​li​nywszko​lepod​sta​wo​wej.

Po​stą​pi​łakil​kakro​kówdoprzo​du,sta​ra​jącsięniedaćposo​biepo​znać,jakbar​-

dzojestzde​ner​wo​wa​na.

–Jaksięmasz?–Za​ła​małjejsięgłos.Mia​łaocho​tęspa​lićsięzewsty​du,alezdo​-

by​łasięnauśmiech.

–Je​stemza​ję​ty.–Spoj​rzałnaze​ga​rek.–Za​razza​czy​namspo​tka​nie,dla​te​gonie

mamdlacie​biecza​su.Aledzię​ku​ję,żewpa​dłaś,Mag​gie.

Wie​dzia​ła, że za​słu​gu​je na chłod​ne trak​to​wa​nie, ale mimo to czu​ła się ura​żo​na.

Zro​bi​łakil​kamia​ro​wychwde​chów,byza​cho​waćopa​no​wa​nie.

–Tozemnąje​steśumó​wio​ny.
Uśmiech​nąłsiępo​błaż​li​wie.
–Uwierzmi,żenie.Ni​g​dybymsięniezgo​dziłnatospo​tka​nie.–Przyj​rzałsięjej

uważ​nieina​gledo​tar​łodonie​go,cosięwy​da​rzy​ło.–Totyje​steśTay​lorJa​mes!Wy​-
bra​łaśso​biecie​ka​weimię.

–Dzię​ku​ję.–Wie​dzia​łajed​nak,żejejsprytwca​leniezro​biłnanimwra​że​nia.
Po​pra​wi​łama​ry​nar​kę.Czyż​byna​glewbiu​rzezro​bi​łosięzim​no?Chłódprze​szyłją

ażdoko​ści.

–Dla​cze​goucie​kaszsiędopod​stę​pów?
–Chcia​łamsięprze​ko​nać,czyudamisięosią​gnąćsuk​ceswbiz​ne​sie,niewy​ko​-

rzy​stu​jąc na​zwi​ska. – Sta​ra​ła się za​cho​wać neu​tral​ny ton, choć do​brze wie​dzia​ła,
żekła​mie.Praw​dabyłaznacz​niebar​dziejwsty​dli​wa.

–Wi​dzę,żeje​steśbar​dzoza​rad​na–za​uwa​żyłoschle.
Przy​glą​da​łamusięprzezchwi​lę,leczjegotwarzwy​ra​ża​łaobo​jęt​ność.Ocze​ki​wa​-

ła,żebę​dzieura​żo​ny,zły,ana​wetwście​kły.Aleonwy​da​wałsięnie​wzru​szo​ny.

Chy​ba nie spo​dzie​wa​ła się, że pad​ną so​bie w ra​mio​na? Zwłasz​cza po tym, jak

uznałjejwy​jazdzazdra​dę.Naj​wy​raź​niejjed​nakza​po​mniałowszyst​kimiroz​po​czął
nowyroz​działwży​ciu.Onazresz​tąteż!

Okrą​żyłbiur​koioparłsięojegokra​wędź.
–Sły​sza​łem,żewró​ci​łaśdomia​staja​kiśczastemu.Todziw​ne,żeni​g​dyniewpa​-

dli​śmynasie​bie.

– Sta​ram się nie po​ka​zy​wać pu​blicz​nie. – Uśmiech​nę​ła się lek​ko. Tak na​praw​dę

kil​karazywi​dzia​łagonaulicz​kachPo​intCa​irn,alezakaż​dymra​zemucie​ka​łagdzie
pieprzro​śnie.Wta​kichsy​tu​acjachza​wszeda​wa​łaoso​bieznaćjejnie​chęćdory​zy​-
ka.

Trzy lata temu wró​ci​ła do Po​int Ca​irn w kiep​skim sta​nie. Mia​ła zła​ma​ne ser​ce

inie​malcał​ko​wi​ciestra​ci​łapew​nośćsie​bie.Nieczu​łasięnasi​łach,bysta​wićCon​-
no​ro​wiczo​ła.Te​razteżmia​ławra​że​nie,żeladachwi​lastra​cipa​no​wa​nienadsobą.

–Jaksięmie​watwójdzia​dek?–Zmie​niłte​mat.–Niewi​dzia​łemgoodkil​kuty​go​-

dni.

Uśmiech​nę​łasię.Con​norijegobra​cialu​bi​lijejdziad​kazwza​jem​no​ścią.

–Dzia​dek…nieczu​jesiędo​brze.Mię​dzyin​ny​midla​te​goprzy​szłamsięztobązo​-

ba​czyć.

–Comujest?–Wy​pro​sto​wałsię.–Za​cho​ro​wał?
–Cóż–za​wa​ha​łasię–jestco​razstar​szy.
Con​norza​śmiałsiępodno​sem.
–Wszyst​kichnasprze​ży​je.
–Mamna​dzie​ję.
Zno​wuskrzy​żo​wałręcenapier​si,jak​bychciałsięzdy​stan​so​wać.
–Cze​goodemnieocze​ku​jesz?
Się​gnę​ładoto​reb​kiiwy​ję​łazniejgru​bątecz​kę.
–Chcia​łampo​roz​ma​wiaćotwo​jejofer​cie.
Wziąłodniejtecz​kęiza​cząłwer​to​waćdo​ku​men​ty.Nawie​luznichwid​nia​łyjego

pod​pi​sy.

–Wszyst​kojestza​adre​so​wa​nedoTay​lorJa​mes.
–Towła​śnieja.
– Nie wie​dzia​łem o tym, skła​da​jąc ofer​tę. Ina​czej nie pró​bo​wał​bym się z tobą

kon​tak​to​wać.–Za​mknąłtecz​kęiod​dałjąMag​gie.–Wszyst​kowy​co​fu​ję.

–Niemo​żesztegozro​bić!–Po​stą​pi​łakrokdotyłu,jak​bytecz​kapa​rzy​łająwpal​-

ce.

Uśmiech​nąłsię,zbli​ża​jącsiędoniej.
–Mogę.Iwła​śnietozro​bi​łem.
–Nie,pro​szęcię.Po​trze​bu​ję…
Zjegooczuzno​wubiłchłód.
–Nieob​cho​dzimnie,cze​gopo​trze​bu​jesz.Jestjużnatozapóź​no.
–Ale…
–Na​szespo​tka​niedo​bie​głokoń​ca.Po​win​naśwyjść.
Przezse​kun​dębyłabli​skaza​ła​ma​nia.Aleszyb​koprzy​po​mnia​łaso​bie,żejestte​-

razsil​niej​szainiemożesiępod​dać.Po​li​czy​ławmy​ślachdopię​ciu,pró​bu​jącod​zy​-
skaćpew​nośćsie​bie.

Unio​słagło​węispoj​rza​łamupro​stowoczy.
–Niewyj​dęstąd,do​pó​kiniewy​słu​chasz,comamcidopo​wie​dze​nia.

ROZDZIAŁDRUGI

Po​dzi​wiałjejupór,aleitaknieza​mie​rzałgraćzniąwtęgrę.Niechciałmiećnic

wspól​ne​gozMaryMar​ga​retJa​me​son.Cho​dzi​lizsobąwszko​le,wcol​le​ge’uzo​sta​li
ko​chan​ka​mi,awwie​kudwu​dzie​studwóchlatbyłwniejza​ko​cha​nypouszy.Chciał
zniąspę​dzićresz​tęży​cia.Leczwte​dywy​je​cha​łabezostrze​że​nia,prze​pro​wa​dzi​ła
się na wschod​nie wy​brze​że i wy​szła za mąż za ja​kie​goś bo​ga​cza, ra​niąc Con​no​ra
bo​le​śnie.

Odtegocza​suupły​nę​łodzie​sięćlat.Po​przy​siągłso​bie,żejużni​g​dyniepo​zwo​li,by

ja​ka​kol​wiekko​bie​ta–azwłasz​czaMag​gieJa​me​son–zro​bi​łaznie​gogłup​ca.

Wy​glą​dajed​naknato,żezno​wuuda​łojejsięwy​wieśćgowpole.Wła​ści​wienie

po​win​nogotodzi​wić,boprze​cieżprze​ko​nałsię,jakdo​brzepo​tra​fikła​mać.

Ostat​nirazroz​ma​wia​liprzezte​le​fon.Czytoniedziw​ne,żewciążpa​mię​tałtam​tą

roz​mo​wę?Wy​bie​rałsięzbrać​mipodna​miot,aonawspo​mnia​ła,żenieza​sta​niejej
wdomu,kie​dywró​ci.Skądmiałwie​dzieć,żena​praw​dęznik​niezjegoży​cia?Naza​-
wsze.

Ażdodzi​siaj.Sta​łate​razprzednim,utrzy​mu​jąc,żejesttąsamąoso​bą,któ​rąusi​-

ło​wałod​na​leźćprzezdłu​giemie​sią​ce.

Po​naddwalatawcze​śniejnaryn​kupo​ja​wiłsięnowygracz,któ​rywkrót​ceza​czął

zgar​niaćna​gro​dywewszyst​kichkon​kur​sachpi​wo​war​skich.Na​zy​wałsięTay​lorJa​-
mes.Con​nortyl​kotyleo„nim”wie​dział.Ni​g​dyniezja​wiałsięoso​bi​ściepood​biór
wy​róż​nie​nia,wy​sy​łałprzed​sta​wi​cie​la.Jegomar​kazy​ski​wa​łaco​razwięk​sząre​no​mę,
aleniktni​g​dyniewi​działgonaoczy.

Con​nor po​sta​no​wił go od​na​leźć i, przy odro​bi​nie szczę​ścia, wy​ku​pić jego fir​mę

alboza​trud​nićgousie​bie.Jegosta​ra​niaspeł​złyjed​naknani​czym.

Tay​lorJa​mesnie​stru​dze​niepod​bi​jałry​nekiprzezostat​nirokuda​łomusiępo​ko​-

nać wszyst​kich głów​nych kon​ku​ren​tów, w tym wio​dą​ca mar​kę bra​ci – Mac​La​ren
Pri​de, dzię​ki któ​rej za​ist​nie​li w bran​ży i za​ro​bi​li pierw​szy mi​lion. Prze​gra​na była
ujmąnaho​no​rzeCon​no​ra,leczjegode​ter​mi​na​cja,byod​na​leźćta​jem​ni​cze​gory​wa​-
la,tyl​kowzro​sła.

Zcza​semuda​łomusięzdo​byćad​resmej​lo​wyinu​merskrzyn​kipocz​to​wejTay​lo​ra

Ja​me​sa,alechoćwy​sy​łałnie​zli​czo​nepi​sma,pro​po​nu​jącwspół​pra​cę,ni​g​dyniedo​stał
od​po​wie​dzi.Ażdote​raz.

Sto​ją​ca przed nim ko​bie​ta twier​dzi​ła, że to ona jest ta​jem​ni​czym cu​dow​nym

dziec​kiembran​żypiw​nej.Miałocho​tęwy​rzu​cićjązadrzwilub,jesz​czele​piej,we​-
zwać ochro​nę, by ją wy​pro​wa​dzi​ła. Może wte​dy po​czu​ła​by choć na​miast​kę bólu
iupo​ko​rze​nia,któ​regoprze​śla​do​wa​ły,gdyznik​nę​łazjegoży​cia.

Mag​giemo​gła​byjed​nakuznać,żewciążmunaniejza​le​ży,atakniebyło.Fakt,że

jegocia​łonaniąza​re​ago​wa​ło,niemiałnicwspól​ne​gozuczu​cia​mi.Popro​stubyłfa​-
ce​temzkrwiiko​ści.

Nur​to​wa​łogoteż,dla​cze​goukry​wa​łasiępodprzy​bra​nymna​zwi​skiem.Byłabar​-

dzo uta​len​to​wa​na i zna​ła się na pi​wie. Zresz​tą nic w tym dziw​ne​go – po​cho​dzi​ła
prze​cież z tra​dy​cyj​nej szkoc​kiej ro​dzi​ny bro​war​ni​ków, a jej dzia​dek, An​gus, sam

zaj​mo​wałsięwa​rze​niempiwa,za​nimlatatemuprze​szedłnaeme​ry​tu​rę.

Po​sta​no​wił dać jej kil​ka mi​nut, a po​tem wy​rzu​cić ją i jej po​nęt​ny ty​łe​czek za

drzwi.

Ge​stemwska​załjejfo​telprzedbiur​kiem,sia​da​jącna​prze​ciw​koniej.
–Maszpięćmi​nut.
–Wpo​rząd​ku.–Usia​dła,kil​karazywy​gła​dza​jącma​ry​nar​kę.Wy​da​wa​łasięzde​-

ner​wo​wa​na,aleniedałsięoszu​kać.Jakzwy​klezgry​wa​łana​iw​ne​goanioł​ka.

Przy​po​mniałso​bie,żekie​dyśna​zy​wałjąswo​im„ru​do​wło​syanio​łem”.Wciążmia​ła

opa​da​ją​cenaple​cygę​sterudewło​sy,ajejskó​ra,któ​rąuwiel​białdo​ty​kać,niestra​ci​-
ła kre​mo​we​go bla​sku. Wy​glą​da​ła tak pięk​nie jak w dniu, gdy ją po​znał. Ale wca​le
niebyłaanio​łem–prze​ko​nałsięotymnawła​snejskó​rze.

–Mojere​cep​tu​ryotrzy​ma​ływszyst​kiegłów​nena​gro​dywcią​guostat​nichosiem​-

na​stumie​się​cy.–Wmia​ręjakmó​wi​ła,jejgłosbrzmiałco​razpew​niej.–Wkrót​kim
cza​sie uda​ło mi się zre​wo​lu​cjo​ni​zo​wać seg​ment ja​sne​go piwa. To cy​tat z jed​ne​go
z waż​niej​szych bran​żo​wych re​cen​zen​tów. Za​słu​ży​łam so​bie na taką opi​nię. Mój
bro​wartonaj​lep​szyde​biutostat​nichlat.

–Wiem.–Con​norusiadłwy​god​niej.–Todla​te​goprzezostat​niemie​sią​cepró​bo​-

wa​łemskon​tak​to​waćsięzTay​lo​remJa​me​sem,ara​czejTay​lorJa​mes.Naj​wy​raź​niej
jed​nakniemia​łaocho​tymiod​po​wie​dzieć.

–Boniebyłanatogo​to​wa–od​rze​kłaci​cho.
Byłpe​wien,żeMag​giemówiszcze​rzeporazpierw​szy,od​kądzja​wi​łasięwjego

biu​rze.

Wy​dę​łausta,jak​bysięza​sta​na​wia​łanadtym,cojesz​czepo​wie​dzieć.Niemógłsię

sku​pićnani​czymin​nym,bopod​nie​ca​łygojejzmy​sło​wewar​gi.

Za​ci​snąłpie​ści.Jużchciałza​koń​czyćtęnie​do​rzecz​nąroz​mo​wę,gdyna​glesięode​-

zwa​ła:

–Otomojapro​po​zy​cja:sprze​damcimojezwy​cię​skiere​cep​tu​ryistwo​rzęcośwy​-

jąt​ko​we​go dla mar​ki Mac​La​ren. Bę​dzie to ide​al​ne bo​żo​na​ro​dze​nio​we piwo, któ​re
ro​zej​dziesięnapniu.Gwa​ran​tu​ję.

–Zajakącenę?
Za​wa​ha​łasię,poczympo​da​łakwo​tę,któ​rawy​star​czy​ła​bynarocz​nybu​dżetnie​-

wiel​kie​gopań​stwa.Con​norniemógłsiępo​wstrzy​maćodśmie​chu.

–Two​jere​cep​tu​ryniesątylewar​te!
–Do​brzewiesz,żesą.Sampo​wie​dzia​łeś,żena​szamar​katokurazno​szą​cazło​te

jaj​ka.Bę​dzieszmógłuży​waćna​szejna​zwynaopa​ko​wa​niachiwre​kla​mach.Sprze​-
dażwzro​śniedotegostop​nia,żedo​chódpoty​siąc​kroćprze​wyż​szyin​we​sty​cję.

Mia​łara​cję,alenieza​mie​rzałtegoprzy​znać.Za​sta​na​wiałsię,jakajestjejmo​ty​-

wa​cja.Dla​cze​goprzy​szłaztymdonie​go?Innefir​myteżnapew​nochęt​niedo​bił​by
zniątar​gu.Ara​czejzTay​lorJa​mes.

–Dla​cze​gochceszsprze​daćswo​jere​cep​tu​rywła​śniemnie?Idla​cze​gote​raz?
–Dla​cze​go?–Za​gry​zławar​gę.Con​norpo​wstrzy​małsięodjęku.Wstałzi​ry​to​wa​-

ny,wbi​ja​jącwniąspoj​rze​nie.

–Po​wiedzmipraw​dęalbowyjdź.Niemamcza​sunatwo​jegier​ki.
– Mam mó​wić szcze​rze? – Ze​rwa​ła się z miej​sca. – Okej. Po​trze​bu​je pie​nię​dzy.

Za​do​wo​lo​ny?Je​stemzde​spe​ro​wa​na.Bankod​mó​wiłmipo​życz​ki.Niezwró​ci​łamsię

do in​nych firm, bo nie mam cza​su ana​li​zo​wać ofert i or​ga​ni​zo​wać prze​tar​gu. Po​-
trze​bu​jęgo​tów​ki,itoszyb​ko.Dla​te​goprzy​szłamdocie​bie.Niemamwy​bo​ru.–Wy​-
pu​ści​łapo​wie​trzeprzezusta,opie​ra​jącsięofo​tel.–Tochcia​łeśusły​szeć?

–Tymra​zemprzy​naj​mniejmó​wiszszcze​rze.
Gry​mas na jej twa​rzy świad​czył o tym, że opa​dła z sił. Po​my​ślał, że pew​nie jest

naj​gor​sząne​go​cja​tor​kąwhi​sto​rii,alezja​kie​gośpo​wo​duwy​da​łomusiętouro​cze.

Musisięjaknaj​szyb​ciejpo​zbyćtegouczu​cia.Dlawła​sne​godo​bra.
–Cozro​bi​łaśzpie​niędz​mi?–za​py​tał.–Mu​sia​łaśsięnie​źleob​ło​wić,idącnaugo​dę

z bo​ga​tym mę​żem. – Otak​so​wał ją spoj​rze​niem, przy​glą​da​jąc się spło​wia​łym dżin​-
somizno​szo​ne​muża​kie​to​wi.–Tora​czejoczy​wi​ste,żeniewy​da​łaśichnaszpil​ki.

– Bar​dzo śmiesz​ne. – Opu​ści​ła wzrok na swo​je cięż​kie buty. Po dłuż​szej chwi​li

spoj​rza​łananie​go.–Do​my​ślamsię,coomniesą​dzisz,aleje​stemzbytzde​spe​ro​wa​-
na,żebysiętymprzej​mo​wać.Po​trze​bu​jępo​życz​ki.Po​mo​żeszmiczynie?

–Nacocitepie​nią​dze?
Za​ci​snę​łanachwi​lęwar​gi.
–Mu​szęroz​sze​rzyćdzia​łal​ność.
–Je​ślisprze​daszmiswo​jere​cep​tu​ry,nicciniezo​sta​nie.
–Stwo​rzęnowe.Tay​lorJa​mestosil​namar​ka,sta​jesięco​razbar​dziejdo​cho​do​-

wa.Nowali​niaRe​dhe​adteżjestpo​pu​lar​na.

–Dla​te​gopo​trze​bu​jeszfun​du​szy?
–Mu​szęku​pićlep​szysprzęt,za​trud​nićpra​cow​ni​ków,stwo​rzyćze​spółsprze​da​ży.

–Wes​tchnę​ła.–Po​trze​bu​jęwię​cejpie​nię​dzy,żebyza​jąćsiędziad​kiem.

–Comujest?
Na​glesięzgar​bi​ła.Mógł​byprzy​siąc,żewjejoczachzo​ba​czyłłzy.
–Jużdwarazybyłwszpi​ta​lu.Masła​beser​ce.Bar​dzosięonie​gomar​twię.Ma

trud​no​ści z od​dy​cha​niem, ale na​dal chce ho​do​wać kozy. I nie zre​zy​gnu​je z pi​cia
szkoc​kiej.

–Dlafa​ce​tapew​nerze​czytoświę​tość.
–Kozyiszkoc​ka?–wark​nę​ła.–Upie​rasię,żenicmuniejest,alewiem,żetonie​-

praw​da.Bojęsięonie​go.–Od​gar​nę​ławło​syztwa​rzy.–Po​ja​wiłsięnowylek,któ​ry
był​bydlanie​goide​al​ny,aleubez​pie​cze​nieniepo​kry​jeeks​pe​ry​men​tal​ne​gole​cze​nia.
Niestaćmnienanie.

Con​norzmarsz​czyłbrwi.An​gusCamp​bellbyłnaj​sym​pa​tycz​niej​szymsta​rusz​kiem,

ja​kie​goznał.Toonza​in​spi​ro​wałbra​cidostwo​rze​niawła​snejmar​kipiwa.Do​ra​sta​-
jąc,Con​noribra​ciawewszyst​kiewa​ka​cjedo​ra​bia​liwjegoro​dzin​nympu​bie,ob​ser​-
wu​jącgoprzypra​cy.

Pięć lat temu ode​szła uko​cha​na żona An​gu​sa, Do​re​en. Mat​ka Mag​gie sprze​da​ła

pub Mac​La​re​nom. Star​szy pan na​mó​wił ją, aby prze​pro​wa​dzi​ła się do sio​stry na
Flo​ry​dę,oczymma​rzy​łaodlat.Zo​stałsamzeswo​imiko​za​mi,choćcza​sempo​ma​-
ga​limuoko​licz​nichłop​cy.Wszyst​kotowy​da​rzy​łosięwte​dy,gdyMag​giemiesz​ka​ła
zbo​ga​tymmę​żemnawschod​nimwy​brze​żu.

An​gusbyłje​dy​nąro​dzi​ną,jakazo​sta​łaMag​giewPo​intCa​irn.
–Za​pła​cęzatole​kar​stwo–oznaj​miłCon​nor.
–Nieprzy​szłampro​sićcięodat​ki.
Zi​ry​to​wa​łygotesło​wa,aleczułteżpo​dziw,żesięnaniezdo​by​ła.

–Niecho​dziodo​bryuczy​nek.Ra​czejwdzięcz​ność.An​gusza​wszebyłdlanasdo​-

bry.

–Wiem–od​rze​kłaci​cho–aleonmapra​wieosiem​dzie​siątlat.Bę​dziepo​trze​bo​-

wałwię​cejle​ków,po​ja​wiąsięnie​prze​wi​dzia​newy​dat​ki.Po​trze​bu​jępie​nię​dzy,żeby
roz​krę​cić in​te​res. W ten spo​sób będę mo​gła so​bie po​zwo​lić na zaj​mo​wa​nie się
dziad​kiem. – Za​czę​ła krą​żyć po ga​bi​ne​cie. – Za​trud​nię po​moc​ni​ków dla sie​bie
idziad​ka,możeudamisięwy​re​mon​to​waćfar​mę.Cho​dzioczy​styin​te​res,aniejał​-
muż​nę.Mu​szędzia​łaćna​tych​miast.

–Dla​cze​gobankciod​mó​wił?
– Po​wie​dzie​li, że sy​tu​acja go​spo​dar​cza jest trud​na i tym po​dob​ne… – Wzru​szy​ła

ra​mio​na​mi.

Con​nor przyj​rzał się jej uważ​nie. Czuł, że nie mówi mu ca​łej praw​dy. Dla​cze​go

bankmiał​bynieudzie​lićjejpo​życz​ki?Napew​nomia​łaspo​reza​bez​pie​cze​niewpo​-
sta​cipie​nię​dzyzugo​dyroz​wo​do​wej,ajejpiwazna​ko​mi​ciesprze​da​wa​łysięwca​łym
sta​nie.Zie​mie,któ​repo​sia​da​lionaijejdzia​dek,by​ły​bydlaban​kudo​sko​na​łągwa​-
ran​cją wy​pła​cal​no​ści. Być może Mag​gie nie kła​mie, ale na pew​no coś przed nim
ukry​wa. Prę​dzej czy póź​niej do​wie się co. Tym​cza​sem w jego gło​wie po​ja​wił się
nowyplan,któ​rymógł​byichobo​jewy​ba​wićzta​ra​pa​tów.

–Damcitepie​nią​dze–oznaj​mił.
–Na​praw​dę?–zdzi​wi​łasię.
– Tak. – Do tej pory nie zda​wał so​bie spra​wy, że wciąż żywi do niej tak wie​le

sprzecz​nych uczuć. Z jed​nej stro​ny miał ocho​tę ją wy​rzu​cić za drzwi, z dru​giej –
zrzu​cićwszyst​kozbiur​kaiwziąćjątuite​raz.

Mia​łaczel​nośćprzyjśćdojegobiu​raipro​sićopie​nią​dze,alenapew​nomu​sia​łoją

tokosz​to​waćspo​rood​wa​gi.Jużsamod​głosjejod​de​chudo​pro​wa​dzałgodosza​leń​-
stwa.Możepo​wi​nienpo​draż​nićsięzniątro​chę,bywy​rów​naćra​chun​ki?

–Jakijestha​czyk?–Zno​wugoza​sko​czy​ła.Po​win​nate​razska​kaćzra​do​ści,anie

przy​glą​daćmusiępo​dejrz​li​wie.

–Ha​czykpo​le​ganatym,żeniebę​dzietopo​życz​ka.Chcęcze​gośwza​mian.
–Oczy​wi​ście!–Roz​ch​mu​rzy​łasię.–Obie​ca​łam,żesprze​damcire​cep​tu​ryTay​lor

Ja​mes.

–Chęt​niejeodcie​bieku​pię,alechcęciępo​pro​sićocośjesz​cze.
Po​stą​pi​łakrokdotyłu.
–Nicztego.
–Albosięnatozgo​dzisz,albonicizna​sze​goin​te​re​su.
–Nacomamsięzgo​dzić?–żach​nę​łasię.–Na​wetniewiem,oczymmó​wisz.
Wło​żyłręcedokie​sze​ni.
–Po​trze​bu​jęto​wa​rzysz​kinaprzy​ję​cie.
–To​wa​rzysz​ki?–par​sk​nę​ła.–Napew​noznaszdzie​siąt​kiko​biet,któ​re…
–Tomusibyćoso​ba,któ​raznasięnapi​wie,atyspeł​niasztenwa​ru​nek.Dla​te​go

przezty​dzieńchciał​bymko​rzy​staćztwo​ichusług.

–Zmo​ich…usług?!Docze​gozmie​rzasz?
–Chcęprzy​jąćtwo​jąofer​tę:za​pła​cęcikwo​tę,któ​rejpo​trze​bu​jesz,wza​mianza

re​cep​tu​ryitędo​dat​ko​wąusłu​gę.

–Mambyćprzezty​dzieńnatwo​jeza​wo​ła​nie?Toja​kiśab​surd!–Zde​ner​wo​wa​na

za​czę​łakrą​żyćpoga​bi​ne​cie.

–Totyl​koty​dzień–do​dał.–Sie​demdniisie​demnocy.
–Nocy?–Zmru​ży​łaoczy.
Wie​dział,żepo​my​śla​łaosek​sie.
–Wszyst​koza​le​żyodcie​bie.
–Tojestszan​taż!
–Nie.Mamciprze​ka​zaćmnó​stwopie​nię​dzy,więcchcęcze​gośwza​mian.
–Mo​ichusług–do​da​łasar​ka​stycz​nie.
–Zga​dzasię.Je​sien​nyFe​sti​walPiwaod​by​wasięwprzy​szłymty​go​dniu.
–Wiem.
–Po​trze​bu​jępart​ner​kinatęoka​zję,atyje​steśide​al​nąkan​dy​dat​ką.Chcę,że​byś

przezty​dzieńto​wa​rzy​szy​łamipod​czaswszyst​kichkon​kur​sów,awpią​tekpo​szłaze
mnąnaga​lo​weprzy​ję​cie.

–Chy​bażar​tu​jesz.
–Dla​cze​go?Nielu​bisztań​czyć?
Przezmo​mentwy​glą​da​łanapo​ru​szo​ną,aleszyb​kood​zy​ska​łazim​nąkrew.
–Taksięskła​da,żenielu​bię.
Dziw​ne.Pa​mię​tał,żekie​dyśuwiel​bia​łata​niec.
–Tobezzna​cze​nia.Itakpój​dzieszzemnąnaprzy​ję​cie.
–Tosięjesz​czeoka​że.–Wbi​ławnie​gowzrok.–Czy​limamzatobącho​dzićkrok

wkrokprzezty​dzień,apo​temdo​sta​nępie​nią​dze,tak?

–Tak.Iza​trzy​maszsięwmoimapar​ta​men​cie.
Za​mar​łanachwi​lę.
–Tegojużzawie​le!
–Chcesztepie​nią​dzeczynie?
–Do​brzewiesz,żetak.Aleprze​cieżmo​że​mysięspo​ty​kaćrano.
–Toniewy​star​czy.Bę​dzie​myzmu​sze​nizo​sta​waćdopóź​na,awpo​ran​nychgo​dzi​-

nachmamumó​wio​nespo​tka​niaprzyśnia​da​niu.Niechcęry​zy​ko​wać,żeomi​niecię
cośważ​ne​go.

–Ale…
–Nieocze​ku​ję,żepój​dzieszzemnądołóż​ka–wy​ja​śnił.–Chcępopro​stu,że​byś

za​trzy​ma​łasięzemnąwho​te​lu.Takbę​dziewy​god​niej.

–Niemogęnatakdłu​gozo​sta​wićdziad​kasa​me​go–za​pro​te​sto​wa​ła.
–Po​pro​szęmamę,żebydonie​goza​glą​da​ła.–Wmy​ślachpo​chwa​liłsięzaszyb​ką

re​ak​cję.De​idreMac​La​renodlatzna​łaAn​gu​sainapew​nochęt​niebynatoprzy​sta​-
ła.–Apodko​niecty​go​dniadamcikwo​tę,októ​rąmniepro​si​łaś.

–Awięcje​dy​ne,comu​szęzro​bić,tospę​dzićztobąty​dzień?
–Iwszę​dziemito​wa​rzy​szyć.
–Łącz​niezpo​ko​jemho​te​lo​wym.
–Toapar​ta​ment.
–Będęspaćnaka​na​pie.
–Włóż​kubę​dzieciwy​god​niej.
–Wta​kimra​zietybę​dzieszspałnaka​na​pie?
–Nie.
–Prze​stańjużżar​to​wać.

–My​ślisz,żeżar​tu​ję?
–Wiem!–za​wo​ła​łana​gle.–Wy​naj​męso​biepo​kój.
–Who​te​luniemajużwol​nychmiejsc.
Zmarsz​czy​łabrwi.
–Mo​że​mynazmia​nęspaćnaka​na​pie.
–Mag​gie,przyj​mu​jeszofer​tęczynie?
–Dajmichwi​lę.–Rzu​ci​łamugniew​nespoj​rze​nie.
–Niemaspra​wy.
Zno​wu za​czę​ła krą​żyć po ga​bi​ne​cie, praw​do​po​dob​nie za​sta​na​wia​jąc się, jak mu

od​mó​wić. Bo prze​cież nie może przy​stać na jego nie​do​rzecz​ną pro​po​zy​cję! Skąd
przy​szedłmudogło​wytenpo​mysł?!Mag​gienapew​noniezgo​dzisięnajegowa​run​-
ki.Icobę​dziezniąro​biłprzezty​dzieńwpo​ko​juho​te​lo​wym?

Wie​dział,cochciał​byro​bić.Byłapięk​na,aonwciążpa​mię​tałkaż​dycen​ty​metrjej

cia​ła.La​ta​mipo​wra​ca​łydonie​gowspo​mnie​niacu​dow​nychchwil,ja​kiespę​dzi​lira​-
zemwłóż​ku,aprze​by​wa​nietakbli​skoprzezsie​demdniby​ło​bytrud​nądood​par​cia
po​ku​są.Niepo​win​nasięnatogo​dzić.

Na​wetgdy​bymuod​mó​wi​ła,Con​noritakza​pła​cił​byzalekiAn​gu​sa,choć​bywta​-

jem​ni​cyprzednią.Prę​dzejczypóź​niejja​kiśbanknapew​noudzie​lijejpo​życz​kilub
Mag​gieznaj​dzieinneźró​dłofi​nan​so​wa​nia,do​bi​ja​jąctar​guzin​nymbro​wa​rem.

Nie spodo​ba​ło mu się to roz​wią​za​nie. Nie chciał, by ona i jej re​cep​tu​ry wpa​dły

wnie​po​wo​ła​neręce.Niemógłjed​nakza​po​mi​naćotym,żewciążpo​trze​bu​jepart​-
ner​kinaprzy​ję​cie.Jo​nasWel​l​sto​nebył​byniąza​chwy​co​ny.

Być może po​su​nął się za da​le​ko. Je​śli Mag​gie od​rzu​ci jego pro​po​zy​cję, bę​dzie

zmu​szo​nyre​ne​go​cjo​waćwa​run​ki.Prze​ko​nają,bysprze​da​łamure​cep​tu​ryito​wa​-
rzy​szy​łapod​czasfe​sti​wa​lu.

Pró​bo​wał się te​raz po​wstrzy​mać od śmie​chu, pa​trząc, jak Mag​gie cho​dzi w tę

izpo​wro​tem,mam​ro​cząccośpodno​sem.Miałocho​tęwziąćjąwra​mio​naipo​cie​-
szyć,choćwie​dział,żepozafi​zycz​nymza​uro​cze​niemnaszczę​ścienicjużdoniejnie
czu​je.Przed​sta​wiłjejtęofer​tę,byza​graćjejnaner​wachiod​pła​cićzato,jakpo​-
trak​to​wa​łagoprzedlaty.Przy​szłapora,bywy​rów​naćra​chun​ki.

–Jakajesttwo​jaod​po​wiedź,Mag​gie?–za​py​tał.

Za​trzy​ma​łasięispoj​rza​łananie​go.Tobyłbłąd.Zda​le​kaczu​łasiłęjegoprzy​cią​-

ga​nia.Dla​cze​gopotychwszyst​kichla​tachwciążmusibyćtakprzy​stoj​nyinie​okrze​-
sa​ny?Tonie​spra​wie​dli​we.Czu​ła,jakjejhor​mo​nybu​rząsię,bła​ga​jąc,abyprzy​ję​ła
pro​po​zy​cjęispę​dzi​łaznimty​dzieńwho​te​lo​wymapar​ta​men​cie.

Cosięzniądzie​je?!Byłanie​malpew​na,żechcesięnaniejze​mścić.Jejusłu​gi,jak

sięwy​ra​ził,napew​noniemia​łysięogra​ni​czaćdoto​wa​rzy​skiejroz​mo​wyprzyko​la​-
cji.

Usłu​gi!Cozatu​pet!
–Mag​gie?
–Okej.Docho​le​ry!Niechcibę​dzie.Zga​dzamsię.–Mach​nę​łarękązre​zy​gna​cją.
Con​norna​brałpo​wie​trza.
–Todo​brze.
–Alenieza​mie​rzamsięztobąprze​spać.–Wy​ce​lo​wa​ławnie​gopla​cem.

Prze​chy​liłgło​wę,przy​glą​da​jącsięjejuważ​nie.
–Mó​wi​łem,żenietegoocze​ku​ję.
–Ale…mamyspaćwjed​nymapar​ta​men​cie.–Wy​pu​ści​ławresz​ciepo​wie​trze.Nie

za​uwa​żył,żecałyczaswstrzy​my​wa​łaod​dech.–Nodo​brze,ale…Okej.Nie​waż​ne.
Niechbę​dzie.–Prze​rwa​ła,czu​jąc,żesięczer​wie​nijakzwy​kle,gdyogar​nia​łojąza​-
że​no​wa​nie.

Con​nornapew​notoza​uwa​żył.Choćpo​wie​działwy​raź​nie,żenieza​mie​rzaza​cią​-

gnąćjejdołóż​ka,za​ło​ży​ła,żejestina​czej.Aonnaj​wy​raź​niejchciałjątyl​komiećna
oku.Prze​cieżmógłmiećkaż​dąko​bie​tę,ja​kiejza​pra​gnął.Napew​nocze​ka​jąte​raz
wko​lej​ceinakaż​dymkro​kurzu​ca​jąmusięnaszy​ję.Dla​cze​gomiał​bychciećprze​-
spaćsięzMag​gie,sko​roprzezostat​nielatażyłwprze​ko​na​niu,żegozdra​dzi​ła?Po​-
trze​bo​wałtyl​kopart​ner​ki,któ​raznasięnabran​żypi​wo​war​skiej,aonaide​al​niena​-
da​jesiędotejroli.

–Źlecięzro​zu​mia​łam–przy​zna​ła.
–Topraw​da–wy​mru​czałuwo​dzi​ciel​sko,zbli​ża​jącsiędoniej.–Bogdy​by​śmymie​li

zro​bićto,coso​biewy​obra​żasz,napew​noniezmru​ży​li​by​śmyoka.–Mag​gieotwo​-
rzy​łaustazezdzi​wie​nia.–Wta​kimra​zieusta​lo​ne.

We​tknąłjejrękępodra​mię,pro​wa​dzącjądodrzwi.
–Przy​ja​dępocie​biewnie​dzie​lęrano.Spa​kujcośwy​jąt​ko​we​godoubra​nianagalę

i weź kil​ka su​kie​nek kok​taj​lo​wych. Bę​dzie​my się spo​ty​kać z waż​ny​mi part​ne​ra​mi
biz​ne​so​wy​mi.Chcęnanichzro​bićwra​że​nie.

Nie za​mie​rza​ła mu wy​ja​śniać, że ma tyl​ko dwie su​kien​ki kok​taj​lo​we, bo więk​-

szośćswo​jejogrom​nejgar​de​ro​bytrzylatatemuod​da​ładoskle​puzodzie​żąuży​wa​-
ną.

Od​wró​ci​ła się do nie​go twa​rzą i dla pod​kre​śle​nia swo​ich słów, do​tknę​ła pal​cem

jegopier​si.

–Za​pa​mię​tajso​bie:niebę​dzieżad​ne​gosek​su.
Spoj​rzałnajejpa​lec,po​temnanią.
–Zno​wupró​bu​jeszne​go​cjo​wać?
Cof​nę​ła rękę i na​tych​miast za​tę​sk​ni​ła za cie​płem bi​ją​cym od jego cia​ła. W my​-

ślachtłu​ma​czy​łatoso​biefak​tem,żejużdaw​noniedo​ty​ka​łamęż​czy​zny.Odlat.Nic
dziw​ne​go,żenamo​mentza​krę​ci​łojejsięwgło​wie.

–Mó​więpo​waż​nie!–Byłazła,żeła​miejejsięgłos.–Będęztobądzie​lićpo​kój,

alenatymko​niec.

–Toapar​ta​ment–po​pra​wiłją,ca​łu​jącjąwszy​ję.
OBoże!Coonwy​pra​wia?Wie​dzia​ła,żepo​win​nagospo​licz​ko​waćlubode​pchnąć,

aleprze​biegłjąprzy​jem​nydreszcz,gdypo​czu​łado​tykjegoustnaskó​rze.

–Po​wta​rzajzamną–po​wie​dział.–Apar​ta​ment.
– Apar​ta​ment – wy​mam​ro​ta​ła, tu​ląc się do nie​go, gdy draż​nił zę​ba​mi jej ucho.

Musitoprze​rwać!Alejesz​czeniete​raz…

–Bar​dzodo​brze–wy​szep​tał,bio​rącjąwra​mio​naica​łu​jąc.

ROZDZIAŁTRZECI

Zro​bi​ło jej się go​rą​co. Każ​dy do​tyk Con​no​ra nie​mal pa​lił jej skó​rę. Ni​g​dy do​tąd

nie czu​ła tak wiel​kie​go po​żą​da​nia, na​wet gdy ko​cha​ła się z nim po raz pierw​szy,
anapew​noniezpo​zba​wio​nymuczućAla​nemCos​gro​ve’em,by​łymmę​żem.

Dla​cze​go my​śla​ła o zim​nym jak lód Ala​nie w ta​kiej chwi​li, kie​dy go​rą​cy Con​nor

do​pro​wa​dzałjąusta​midosza​leń​stwa?!

Chwy​ci​łagozako​szu​lę.Po​win​natoprze​rwaćijaknaj​szyb​ciejwyjść!Alepo​trze​-

bo​wa​łajesz​czechwi​li,byna​cie​szyćsięjegowar​ga​miido​ty​kiem.Oddaw​nanieczu​-
łasiępo​żą​da​naprzezmęż​czy​znę.

Con​nor za​wsze był wpraw​nym ko​chan​kiem, ale przez lata na​brał fi​ne​zji. Pie​ścił

jejwar​gi,roz​chy​la​jącjeiwni​ka​jącwniede​li​kat​nieję​zy​kiem.Jejopórpo​wo​litop​-
niał.Ob​jąłją,wo​dzącdłoń​mipojejcie​le,nieprze​ry​wa​jącpo​ca​łun​ku.Byłago​to​wa
od​daćmusięcał​ko​wi​cie,gdyna​gleode​rwałsięodniej.Za​chwia​łasię.Mia​łaocho​tę
za​pro​te​sto​waćizmu​sićgo,bypo​ca​ło​wałjązno​wu,alesiępo​wstrzy​ma​ła.Po​pra​wi​ła
pa​sekto​reb​kinara​mie​niuiwy​gła​dzi​łaża​kiet.

Gdypod​nio​słananie​gowzrok,uśmiech​nąłsięza​do​wo​lo​nyzsie​bie,jak​bywła​śnie

wy​grałza​kład,byćmożesamzsobą.

Pa​mię​ta​ła ten uśmiech. Kie​dyś ko​cha​ła go tak samo jak Con​no​ra. Wszyst​ko się

jed​nak zmie​ni​ło i choć wła​śnie go​rą​co się ca​ło​wa​li, nie za​mie​rza​ła pójść z nim do
łóż​ka.Te​razprzy​naj​mniejwie,zjakwiel​kimigraży​wio​łem.Czytomoż​li​we,żepo
tylula​tachwciążżywidonie​gotaksil​neuczu​cia?Mu​sia​ła​bybyćsza​lo​na,gdy​byim
siępod​da​ła.Po​win​nasięte​razsku​pićnazdo​by​ciupie​nię​dzy.Byłago​to​warzu​cićsię
zanimiwogień.ACon​norMac​La​rentouoso​bie​nieognia.

Na​bra​łapo​wie​trza.
–Wta​kimra​ziedozo​ba​cze​niawnie​dzie​lę.
–Dozo​ba​cze​nia.–Po​gła​dziłjejwło​syiotwo​rzyłdrzwi.
–Uwa​żajnadro​dze.
–Do​brze.
Wy​szłazbiu​rawciążro​ze​dr​ga​na.Jejwcze​śniej​szeoba​wyoka​za​łysięnie​uza​sad​-

nio​ne–wla​bi​ryn​cieko​ry​ta​rzybeztru​duzna​la​zławyj​ścieitra​fi​ładoga​ra​żu.Za​nim
sięzo​rien​to​wa​ła,je​cha​łajużwstro​nęmo​stuGol​denGate,kie​ru​jącsiędodomu.

Ten po​ca​łu​nek nic nie ozna​czał, tłu​ma​czył so​bie Con​nor, gdy za​mknął drzwi.

Chciałpopro​studaćMag​giena​ucz​kęido​wieść,żekła​ma​ła,za​rze​ka​jącsię,żeni​g​-
dyniepój​dzieznimdołóż​ka.Świet​niesięspi​sał!Byłatakpod​nie​co​na,żemałobra​-
ko​wa​ło,abygoro​ze​bra​ła.Gdy​bynieprze​rwałpo​ca​łun​ku,le​że​li​byjużnadzynaka​-
na​pie.

Po​czułpod​nie​ce​nie,gdyprzedocza​miprze​mknąłmuob​razna​giejMag​giewi​ją​cej

sięnaskó​rza​nejso​fie.Czułjużpra​wiedo​tykjejpier​siismakje​dwa​bi​stejskó​ry.

–Tyidio​to!–skar​ciłsięnagłos.–Dla​cze​goprze​rwa​łeś?!
Wtam​tejchwi​liwy​da​łomusiętonaj​lep​szymroz​wią​za​niem,alete​razczułnie​na​-

sy​co​nepo​żą​da​nie.Mag​gieza​wszetaknanie​godzia​ła​ła.Cho​le​ra,prze​cieżjestjuż

zu​peł​nie in​nym fa​ce​tem niż dzie​sięć lat temu. Stał się sil​niej​szy, mą​drzej​szy. Nie
mógł po​zwo​lić na to, by zno​wu ona roz​da​wa​ła kar​ty. W przy​szłym ty​go​dniu to on
przej​miekon​tro​lęnadsy​tu​acją.

Kon​tro​lę?! Po​wo​dze​nia! Jego we​wnętrz​ny głos drwił w naj​lep​sze. Con​nor ode​-

pchnąłnie​chcia​nemy​śli.Możewprze​szło​ściniepa​no​wałnadsobą,alewszyst​kosię
zmie​ni​ło.Mag​gieteżzgu​bi​łakil​kaki​lo​gra​mów,choćwy​glą​da​łarów​nieład​nie.Może
jesz​czeład​niej.Gdyzo​ba​czyłjąwdrzwiach,namo​mentza​par​łomudechwpier​si.
Za​wsze mia​ła nad nim wła​dzę, ale doj​rzał i nie po​zwo​li, by jej urok po​now​nie za​-
wró​ciłmuwgło​wie.

Niemiał​byjed​naknicprze​ciw​kotemu,byzno​wusiędoniejzbli​żyć.Zro​biwszyst​-

ko,abyza​cią​gnąćjądołóż​ka,jestprze​cieżfa​ce​temzkrwiiko​ści.Nieozna​czato
jed​nak, że coś do niej czu​je – po pro​stu chęt​nie wy​ko​rzy​stał​by oka​zję. Już jego
wtymgło​wa,bytaksięsta​ło.

Spoj​rzałnaze​ga​rek.Cho​le​ra,zadwa​dzie​ściami​nutprzyj​dzieJake,bywy​cią​gnąć

gonaza​ku​py.Po​sta​no​wiłza​braćsiędopra​cy.Bratostrze​gałgo,żetegopo​po​łu​dnia
bę​dzieroz​ma​wiałprzezte​le​fonzpraw​ni​ka​mizeSzko​cji,atoza​wszepsu​łomuhu​-
mor.

Praw​ni​cy z Edyn​bur​ga pró​bo​wa​li na​kło​nić bra​ci, by je​den z nich przy​le​ciał do

Szko​cjiure​gu​lo​waćspra​wypo​sia​dło​ściwujaHugh’gona.Gdy​byktó​ryśznichsięna
tozgo​dził,utknął​bywSzko​cjinakil​katy​go​dni.Jed​nakbra​cianiepa​li​lisiędowy​jaz​-
duzin​ne​gopo​wo​du–Hughbyłczło​wie​kiempeł​nymnie​na​wi​ściinieob​cho​dzi​łaich
jegoostat​niawolaaniwa​run​kite​sta​men​tu,choćbylijegospad​ko​bier​ca​mi.

Wszy​scy trzej uro​dzi​li się w szkoc​kim re​gio​nie Hi​gh​lands, lecz więk​szość ży​cia

spę​dzi​li w Ka​ro​li​nie Pół​noc​nej. Wraz z oj​cem, Lia​mem Mac​La​re​nem, byli spad​ko​-
bier​ca​mizam​kuMac​La​re​nów.AlegdyCon​norbyłdziec​kiem,za​chłan​nywujHugh
po​zba​wiłojcaspad​ku,atenniemógłprze​żyćzdra​dybra​taipokil​kula​tachzmarł,
zo​sta​wia​jącmat​kęsamą.

De​idre mu​sia​ła sa​mot​nie wy​cho​wy​wać trzech chłop​ców. Nie chcąc prze​by​wać

w tej sa​mej oko​li​cy co szwa​gier, mat​ka prze​pro​wa​dzi​ła się z dzieć​mi do Ka​ro​li​ny,
gdzie miesz​ka​ła jej sio​stra. Con​nor nie pa​mię​tał wie​le z tam​te​go okre​su. Dzi​kie
wzgó​rzazwi​do​kiemnaska​li​stewy​brze​żeMa​rinCo​un​tybyłyjegopraw​dzi​wymdo​-
mem.

Byćmożewujwy​świad​czyłimprzy​słu​gę.Con​norniepo​tra​fiłso​biewy​obra​zićży​-

cia w in​nym miej​scu. Gdy​by się tu nie prze​pro​wa​dzi​li, nie po​znał​by Mag​gie Ja​me​-
son.

Wy​glą​da​jącte​razprzezoknonaGol​denGateBrid​ge,za​sta​na​wiałsię,czyrze​czy​-

wi​ściejesttopo​wóddora​do​ści.Trud​notojed​no​znacz​niestwier​dzić,aleniemógł
siępo​wstrzy​maćoduśmie​chu,gdypo​my​ślałozbli​ża​ją​cymsięty​go​dniu,któ​ryspę​dzi
wto​wa​rzy​stwiepięk​nejMag​gie.

Za​nim Mag​gie do​tar​ła do domu, jej ser​ce się uspo​ko​iło, a nie​po​ko​ją​cy szum

wuszachustał.Tyl​kowustachwciążczu​łalek​kiemro​wie​nieponie​spo​dzie​wa​nym
po​ca​łun​ku.

Niemo​głauwie​rzyć,żeod​wa​ży​łasięwejśćdoja​ski​nilwaizwła​snejwolizna​la​zła

sięwtrud​nympo​ło​że​niu.Cięż​kopra​co​wa​łanato,byzna​leźćwso​biesiłęiod​wa​gę,

awy​star​czy​ło,żerazspoj​rza​łanaCon​no​raiwła​ści​wiena​tych​miastsiępod​da​ła,po​-
zwa​la​jąc,bytoonprze​jąłkon​tro​lęnadsy​tu​acjąipo​dej​mo​wałde​cy​zje.

Za​par​ko​wa​ła sa​mo​chód w ga​ra​żu obok sto​do​ły i przez po​dwó​rze ru​szy​ła w kie​-

run​ku domu, w któ​rym miesz​ka​ła z dziad​kiem. Po​po​łu​dnio​we słoń​ce prze​gry​wa​ło
zje​sien​nymchło​dem.Mag​giepod​cią​gnę​łakoł​nierzża​kie​tu,przezchwi​lęwpa​tru​jąc
sięwfa​lu​ją​cykra​jo​brazażdobrze​guoce​anu.Jejwy​bo​rywży​ciunieza​wszeoka​zy​-
wa​ły się traf​ne, ale mu​sia​ła przy​znać, że ma szczę​ście: miesz​ka w pięk​nym domu
wma​low​ni​czejoko​li​cy,ajejuko​cha​nydzia​dekmimopro​ble​mówzdro​wot​nychwciąż
jest„nacho​dzie”,jakzwykłma​wiać.Czu​ładumęzfak​tu,żeuda​łojejsiępo​wró​cić
wtestro​ny,do​słow​nieiwprze​no​śni.

Con​nor Mac​La​ren nie miał po​ję​cia, jak wie​le po​trze​bo​wa​ła od​wa​gi, by po​pro​sić

goopie​nią​dze,alenieza​mie​rza​łamusięztegozwie​rzać.Mu​sia​ławal​czyćoswo​ją
obec​nąpo​zy​cjęinieza​ry​zy​ku​jejejutra​typrzezje​dengłu​pipo​ca​łu​nek.

Wbie​głaposcho​dachdodomuispoj​rza​łanaze​garusta​wio​nynagzym​sieko​min​-

ka.Otejpo​rzedzia​dekbyłza​ję​tydo​je​niemkóz.Rzu​ci​łator​bęnakrze​słowsa​lo​nie
i po​szła do sy​pial​ni, by za​dzwo​nić. Nie mia​ła za​mia​ru dzie​lić po​ko​ju z Con​no​rem,
na​wetje​ślibyłtoluk​su​so​wyapar​ta​ment,jaknieomiesz​kałkil​ka​krot​nieza​zna​czyć.

Jed​nak gdy za​dzwo​ni​ła do re​cep​cji, po​wie​dzia​no jej, że nie ma wol​nych miejsc.

Con​norniekła​mał.Win​nymho​te​lupo​ło​żo​nymnaj​bli​żejtego,wktó​rymmiałsięza​-
trzy​maćCon​nor,po​da​nojejtaknie​bo​tycz​nącenę,żenie​malwy​buch​nę​łaśmie​chem.

Po​dzię​ko​wa​ła re​cep​cjo​ni​st​ce i roz​łą​czy​ła się. Przez kil​ka mi​nut sie​dzia​ła przed

kom​pu​te​rem, prze​glą​da​jąc stro​ny in​ter​ne​to​we, aż wresz​cie ner​wo​wo wy​bra​ła nu​-
merCon​no​ra.

–Mac​La​ren–usły​sza​ławsłu​chaw​ce.
–Toja,Mag​gie–po​wie​dzia​ła.–Stwier​dzi​łam,żejed​nakbę​dziele​piej,je​ślibędę

do​jeż​dżaćnafe​sti​walzdomu.Dzia​deknieczu​jesiędo​brzeiniechcęgozo​sta​wiać
nanocsa​me​go.

–Roz​ma​wia​łemjużotymzmamą–od​rzekłoschle.–Obie​ca​ła,żebę​dzieza​glą​-

dać do dziad​ka dwa razy dzien​nie i przez naj​bliż​szy ty​dzień tam no​co​wać. Zna​jąc
An​gu​sa,niesą​dzę,żebywy​trzy​małobec​nośćdwóchza​tro​ska​nychko​biet,więcwy​-
jeż​dża​jąc,wy​świad​czyszmuprzy​słu​gę.

–Napew​no…
–Pozatym–niepo​zwo​liłjejdo​koń​czyć–zgo​dzi​łaśsięjużspę​dzićzemnątenty​-

dzień, praw​da? A ja obie​ca​łem dać ci w za​mian spo​rą sumę. My​ślę, że to do​bry
układ.

–Cał​kiemnie​zły–od​rze​kłastłu​mio​nymgło​sem.
–My​śla​łem,żesięzga​dzasz.Tłu​ma​czy​łemci,żepo​trze​bu​jęto​wa​rzysz​ki,po​cząw​-

szyodspo​tkańprzyśnia​da​niuażpokoń​czą​cesiępóź​noprzy​ję​cia.

–Kie​dyśnielu​bi​łeśto​wa​rzy​skichzo​bo​wią​zań.
–Dzie​sięćlattemubyćmożetakbyło,alete​razuwa​żam,żetonie​wiel​kacena,

jakątrze​baza​pła​cićzazdo​by​ciecze​goś,naczymmiza​le​ży.

–Cenazapro​wa​dze​niein​te​re​sów?
– Wła​śnie. Two​jej fir​mie też na pew​no wyj​dzie to na do​bre, je​śli po​znasz lu​dzi,

zktó​ry​mipra​cu​ję.

Wie​dzia​ła,żemara​cję.

–Do​brze.Aleniepój​dęztobąnaga​lo​weprzy​ję​cie.
–Niemata​kiejmoż​li​wo​ści.
–Na​wetniewiesz,ocomniepro​sisz.
Namo​mentza​pa​no​wa​łaci​sza.
–Chceszpo​wie​dzieć,żeje​ślibędęciępró​bo​wałdotegona​kło​nić,ze​rwieszumo​-

wę?

Na​tych​miastroz​po​zna​łajegowład​czyton.Niemia​łaza​mia​ruzry​waćumo​wy,ale

niechcia​łaiśćnatogłu​pieprzy​ję​cie.Spraw​dzi​ławszyst​konastro​niein​ter​ne​to​wej–
mia​ła to być ofi​cjal​na koń​czą​ca fe​sti​wal gala, za​pew​ne tak samo sno​bi​stycz​na jak
każ​dezeli​tar​nychprzy​jęć,wktó​rychbra​łaudziałwBo​sto​nie.

Niechcia​łasięjużdłu​żejspie​rać,dla​te​gozmie​ni​łate​mat,apokil​kumi​nu​tachroz​-

mo​wysięroz​łą​czy​ła.

Nie mia​ła nic prze​ciw​ko po​ka​zy​wa​niu się u boku Con​no​ra na przy​ję​ciach, choć

tegonieza​mie​rza​łamupo​wie​dzieć.Na​to​miastmyśl,żemia​ła​byznimdzie​lićapar​-
ta​ment,na​pa​wa​łająprze​ra​że​niem.Niewie​dzia​ła,jakroz​wią​żetenpro​blem,aleje​-
śliwcią​gukil​kudniniezwol​nisięża​denpo​kój,bę​dziemu​sia​łasięztymzmie​rzyć.

Copraw​dawy​na​ję​cieosob​ne​gopo​ko​junieroz​wią​żejejdy​le​ma​tucodouczest​nic​-

twawgali,jed​nakniechcia​łate​razza​przą​taćso​bietymgło​wy.Je​śliprze​trwa​jąra​-
zemty​dzień,Con​norbę​dziemu​siałzro​zu​mieć,gdymuod​mó​wi.

Gdy​by bank udzie​lił jej po​życz​ki, nie zna​la​zła​by się w tak opła​ka​nym po​ło​że​niu.

Naj​bar​dziejli​czy​łysięte​razpie​nią​dze.Choćdzia​dekupie​rałsię,żejestwzna​ko​mi​-
tejfor​mie,oba​wia​łasię,żeprę​dzejczypóź​niejbę​dziewy​ma​gałkosz​tow​nejopie​ki,
ajejniebę​dzienaniąstać.Więk​szośćpie​nię​dzyzugo​dyroz​wo​do​wejpo​szłanana​-
pra​węda​chuwdomudziad​ka,spo​rowy​da​łateżnawy​po​sa​że​nieswo​je​gobro​wa​ru.

Mia​łana​dzie​ję,żeto,cozo​sta​ło,wy​star​czyjejjakoza​bez​pie​cze​nie,aleAn​guspo​-

trze​bo​wał dro​gie​go leku, a kie​dyś może bę​dzie mu​siał przejść ope​ra​cję, dla​te​go
byłazde​spe​ro​wa​na.Jejfir​masięroz​ra​sta​ła,pod​bi​ja​łanoweryn​ki,dzię​kicze​mukie​-
dyśbę​dziemo​głali​czyćnawięk​szyzysk,aleza​nimtona​stą​pi,po​trze​bo​wa​ławię​cej
ka​pi​ta​łu,byutrzy​maćtem​poroz​wo​ju.

Iwła​śniedla​te​gowjejży​ciunanowopo​ja​wiłsięCon​nor.Sprze​dażre​cep​turwy​-

da​wa​łasięlep​szymroz​wią​za​niem,boniemu​sia​ła​byzwra​caćpo​życz​ki.

Na​glepo​czu​łasięokrop​niezmę​czo​na.Spoj​rza​łanaswo​jewy​god​nełóż​kozutę​sk​-

nie​niem.Nie​ste​tynaj​pierwmusipo​mócdziad​ko​wina​kar​mićkozy.

Zdej​mu​jącswo​je„lep​sze”dżin​syiwkła​da​jącbar​dziejzno​szo​nąparę,uśmiech​nę​ła

siędosie​bie.Kil​kalatwcze​śniejnieprzy​szło​byjejdogło​wy,bypójśćnabiz​ne​so​we
spo​tka​niewdżin​sach.Ostat​ni​micza​syro​bo​czeubra​niastop​nio​wowy​pie​ra​łystro​je,
któ​reno​si​ła,gdybyłamę​żat​ką.

Alan,jejbyłymąż,na​le​gał,byno​si​łaele​ganc​kiespód​ni​ce,bluz​kiiza​pi​na​neswe​-

trytegosa​me​goko​lo​ruorazper​łybezwzglę​dunato,ja​kiemia​łapla​ny.

–Za​wszepo​win​naśbyćwi​dy​wa​nawmod​nym,aleskrom​nymstro​ju–na​po​mi​na​ła

jąkry​tycz​nymto​nembyłate​ścio​wa,Sy​bil.

Gdy trzy lata wcze​śniej wró​ci​ła do Po​int Ca​irn po roz​wo​dzie, nie mia​ła po​ję​cia,

w jak opła​ka​nym jest sta​nie. Wie​dzia​ła je​dy​nie, że jej mał​żeń​stwo za​koń​czy​ło się
po​raż​ką.Chcia​łaod​bu​do​waćswo​jeży​cie.Ma​rzy​łaotym,byspo​tkaćsięzesta​ry​mi
przy​ja​ciół​miizwie​dzićmia​stecz​ko,zaktó​rymtaktę​sk​ni​ła.

Pew​ne​godnia,tużpopo​wro​cie,wy​bra​łasięnaza​ku​py.Wskle​piespo​tka​łazna​jo​-

mych ze szko​ły, z któ​ry​mi nie wi​dzia​ła się przez całe lata. Bar​dzo ją to ucie​szy​ło,
lecz daw​ni przy​ja​cie​le szyb​ko dali jej do zro​zu​mie​nia, że nie chcą mieć z nią nic
wspól​ne​go.Wy​po​mi​na​lijej,żeod​wró​ci​łasiędowszyst​kichple​ca​miizra​ni​łaCon​no​-
ra, któ​ry na​dal był po​wszech​nie lu​bia​ny i sza​no​wa​ny – w prze​ci​wień​stwie do niej.
Jed​nazna​po​tka​nychwskle​pieosóbuję​łatoznacz​niebar​dziejdo​sad​nie,oznaj​mia​-
jąc,żedlanichMag​giemo​gła​bywogó​lenieist​nieć.

Był to dla niej ko​lej​ny po​waż​ny cios. Przez na​stęp​ny mie​siąc cho​dzi​ła po domu

w pi​ża​mie, prze​no​sząc się z łóż​ka na ka​na​pę, by po​oglą​dać te​le​wi​zję. Smu​ci​ła ją
myśl, że mo​gła zra​nić Con​no​ra, ale nie mo​gła zro​zu​mieć, dla​cze​go nie po​wie​dział
zna​jo​mympraw​dyoroz​sta​niu.

Wciążpa​mię​ta​łatam​tebez​sen​nenoce,kie​dywi​ni​łasięwmy​ślachzaból,jakispo​-

wo​do​wa​łain​nym,na​wetje​śliniemia​łata​kie​goza​mia​ru.

Pew​ne​godniadzia​dekpo​pro​siłjąopo​mocwho​dow​likóz.Jejhu​morna​tych​miast

się po​pra​wił. Dzia​dek jej po​trze​bo​wał! Ubra​ła się sta​ran​nie, wkła​da​jąc pa​ste​lo​wą
spód​ni​cęijed​no​ko​lo​ro​wyze​staw:ró​żo​wąbluz​kęiswe​te​rek.Dotegowło​ży​łaele​-
ganc​kizło​tyłań​cu​szekisty​lo​weszpil​ki.

Gdy we​szła do sto​do​ły, dzia​dek zlu​stro​wał ją spoj​rze​niem i spy​tał, czy przy​szła

wy​pićzko​za​miher​bat​kę.Tendow​ciptakgoroz​ba​wił,żeniemógłpo​wstrzy​maćsię
odśmie​chu.Mag​giespoj​rza​łanaswójstrójizełza​miwoczachpo​bie​gładodomu.
Bied​nydzia​dekmiałwy​rzu​tysu​mie​nia,żespra​wiłjejprzy​krość.

Mag​giewie​dzia​łajed​nak,żewinale​ża​łapojejstro​nie–byłasła​baiśle​panarze​-

czy​wi​stość. Były mąż za​pro​gra​mo​wał ją zgod​nie ze swo​imi upodo​ba​nia​mi. Wciąż
sły​sza​ła jego kry​tycz​ny głos, któ​rym wy​da​wał po​le​ce​nia. Gdy tyl​ko zło​ży​li so​bie
przy​się​gęmał​żeń​ską,za​cząłjejoka​zy​waćdez​apro​ba​tęitakzo​sta​łodosa​me​gokoń​-
ca.Mu​sia​łabyćła​twymce​lemporoz​sta​niuzCon​no​rem,boina​czejzpew​no​ściądo​-
strze​gła​byokru​cień​stwo,któ​reAlanskry​wałpodbez​barw​nąpo​wierz​chow​no​ścią.

Gdybyłajesz​czemę​żat​ką,czę​stonur​to​wa​łojąpy​ta​nie,dla​cze​gotakbar​dzoprze​-

szka​dza​łojejza​mi​ło​wa​nieCon​no​radospor​tóweks​tre​mal​nych,sko​rote​razdziel​nie
zno​si​ławer​bal​nąprze​moczestro​nymężaijegomat​ki.

Dodzi​siajwgło​wiedźwię​cza​łyjejichzło​wro​giena​po​mnie​niaido​cin​ki.
Są​dzi​ła, że za​miesz​ku​jąc pięć ty​się​cy ki​lo​me​trów od by​łe​go męża i jego de​spo​-

tycz​nejmat​kizdo​łaprzednimiuciec,aleod​le​głośćniemia​łazna​cze​nia.Kry​tycz​ne
uwa​giAla​naiSy​bilwciążpo​tra​fi​łyzmą​cićjejspo​kój.

Po żar​to​bli​wej uwa​dze dziad​ka prze​ży​ła za​ła​ma​nie. Nie mo​gła prze​stać pła​kać.

Wresz​cie dzia​dek za​brał ją do lo​kal​nej po​rad​ni, by po​roz​ma​wia​ła z psy​cho​lo​giem.
Alejakmo​głado​szu​kaćsięsen​suwczymśtakbez​sen​sow​nym?Wie​dzia​łatyl​ko,że
wszyst​kowjejży​ciusiępo​psu​ło.

Stop​nio​wojed​nakuświa​da​mia​łaso​bie,żeniejestwin​natego,cosięwy​da​rzy​ło–

toma​ni​pu​la​cjeAla​nado​pro​wa​dzi​łyjądota​kie​gosta​nu.Wpo​rad​nipo​zna​łako​bie​ty,
któ​re mia​ły za sobą po​dob​ne związ​ki. Do​szła do wnio​sku, że je​śli zaj​mie się co​-
dzien​ny​mi obo​wiąz​ka​mi, znaj​dzie so​bie cel i sku​pi na nim uwa​gę, nie bę​dzie mieć
cza​su, aby za​drę​czać się prze​szło​ścią. Co naj​dziw​niej​sze, to we​so​łe stad​ko kóz
dziad​kapo​mo​głojejnaj​bar​dziej.

Ly​dięiVin​cen​ta,ko​zichro​dzi​cówca​łejtrzód​ki,niein​te​re​so​wa​ło,coMag​giema

naso​bielubwja​kimjestna​stro​ju.In​te​re​so​wa​łoichtyl​koje​dze​nie,aLy​dięiinnesa​-
mi​cetrze​babyłorów​nieżwy​do​ić.Mle​kona​le​ża​łopo​temzwa​żyć,aca​łośćza​wieźć
dowy​twór​cówko​zichse​rówijo​gur​tów.Kozypo​trze​bo​wa​łyteżświe​żejwodyisia​-
na, na któ​rym mo​gły​by spać. Ich ko​py​ta trze​ba było przy​ci​nać, a mło​de koź​ląt​ka
wy​ma​ga​łydo​dat​ko​wejopie​ki.

Wszyst​kieteobo​wiąz​kiwy​peł​nia​łaMag​gie.Poja​kimścza​siezda​łaso​biespra​wę,

żedzię​kiko​zomdziad​kazy​ska​łacelipo​wód,byco​dzien​nieranowstaćzłóż​ka.

Zmie​ni​łysięjejprio​ry​te​ty.
Oprócztegoprzy​go​to​wy​wa​łapo​sił​kidladziad​kaiwy​bie​ra​łasięnadłu​giespa​ce​ry

wzdłużkli​fualbopopla​ży.Zdnianadzieńczu​łasięzdrow​szaiwe​sel​sza.

Poja​kimścza​siedo​tar​łodoniej,żedzia​dekświet​nieso​biera​dzibezjejpo​mo​cy.

Dzię​kinie​muod​zy​ska​łasiły, alenad​szedłczas,by za​czę​łaza​ra​biać.Prze​ra​ża​ła ją
jed​nakwi​zjapra​cywmia​stecz​ku,gdziemo​gła​bywpaśćnaktó​re​gośzdaw​nychzna​-
jo​mych. Wte​dy dzia​dek za​su​ge​ro​wał, że mo​gła​by za​in​te​re​so​wać się pro​wa​dzo​nym
nie​gdyśprzezjejojcabro​wa​rem.

Sprzętle​żałza​mknię​tywspe​cjal​niewy​dzie​lo​nympo​miesz​cze​niuoboksto​do​ły.To

tamoj​ciecte​sto​wałróż​nega​tun​kipiwa,za​nimpo​da​wałjewpu​bie.Odjegośmier​ci
niktniein​te​re​so​wałsięma​ga​zy​nem.

Mag​gie za​wsze lu​bi​ła przy​glą​dać się ojcu, gdy eks​pe​ry​men​to​wał z re​cep​tu​ra​mi,

wy​my​śla​jącnowesma​ki,dla​te​gopo​mysłwy​dałsięjejku​szą​cy.Czysz​cze​nieba​ry​łek,
wy​mia​naza​rdze​wia​łychkra​nówite​sto​wa​niepo​zo​sta​łe​gosprzę​tuza​ję​łojejty​dzień.
Przez ko​lej​ne ty​go​dnie prze​mie​rzy​ła cały re​gion w po​szu​ki​wa​niu skład​ni​ków i na​-
rzę​dzi,za​nimuwa​rzy​łapierw​sząpar​tięcał​kiemprzy​zwo​ite​gopiwa.

Odtam​tejporyupły​nę​łytrzylata.Te​razzuśmie​chemod​krę​ci​łaku​reknaj​now​szej

par​tiipiwatypupaleale,zktó​rymeks​pe​ry​men​to​wa​ła.Zgło​si​łajedokon​kur​su,któ​-
rymiałsięod​byćpod​czasfe​sti​wa​lu,ispo​dzie​wa​łasięko​lej​nejwy​gra​nej.

Na​peł​ni​łaku​fel,po​dzi​wia​jączło​ta​wo​brą​zo​wyko​lorna​po​ju.Po​wą​cha​łaiskosz​to​-

wa​łago,sta​ra​jącsięza​cho​waćobiek​ty​wizmwoce​niearo​ma​tuido​bo​ruskład​ni​ków.

–Ide​al​ne–po​wie​dzia​ładosie​bie.Tomo​głabyćjejnaj​lep​szare​cep​tu​ra.Koń​cząc

pra​cę, za​mknę​ła za​wór, uprząt​nę​ła blat i prze​nio​sła się na we​ran​dę, gdzie wy​pi​ła
piwo,po​dzi​wia​jącza​chódsłoń​canadoce​anem.

Otejpo​rzedniaczę​stomoż​nabyłodo​strzecstad​kosa​renlubsa​mot​ne​goło​siaże​-

ru​ją​ce​gowśróddę​bów,wierzbiza​ro​śli.Przezłąkęprze​biegłza​jąc,szu​ka​jącschro​-
nie​niaprzedczuj​nymspoj​rze​niemja​strzę​biaszy​bu​ją​ce​goponie​bie.

Uwiel​bia​ładzi​kośćota​cza​ją​cejjąprzy​ro​dyiuno​szą​cysięwpo​wie​trzuza​pachmo​-

rza.Ni​g​dynieznu​dzi​łojejprzy​glą​da​niesiępo​wy​krzy​wia​nymprzezwiatrcy​pry​som
ro​sną​cymnazbo​czuwzgó​rza,naktó​rymznaj​do​wa​łasiępo​sia​dłość.Wdzie​ciń​stwie
była prze​ko​na​na, że w drze​wach tych miesz​ka​ją elfy. Wszyst​ko wy​da​wa​ło jej się
wte​dyma​gicz​ne.

Jed​nak ma​gia za​czę​ła ula​ty​wać, gdy zmarł oj​ciec. Od tam​tej pory pod​ję​ła spo​ro

nie​prze​my​śla​nych de​cy​zji, ale przez osta​nie lata zdo​ła​ła wresz​cie nad wszyst​kim
za​pa​no​waćiza​mie​rza​łaod​na​leźćutra​co​nąma​gię.Wła​śniedla​te​gooży​wie​niesta​re​-
gobro​wa​ruojca,jegospu​ści​zny,mia​łodlaniejtakwiel​kiezna​cze​nie.

Zbli​ża​ją​cysięJe​sien​nyFe​sti​walPiwamiałbyćkul​mi​na​cjąjejwy​sił​ków,byzdo​być

mia​nojed​ne​gozklu​czo​wychgra​czywbran​ży,któ​rąko​chałoj​ciec.Byładum​na,że

za​słu​ży​ła na mia​no „za​pew​ne naj​lep​sze​go mi​kro​bro​wa​ru w Ka​ro​li​nie Pół​noc​nej”,
jakojejfir​miewy​ra​ziłsięje​denzkry​ty​ków.

Uśmiechszyb​kojed​nakznik​nąłzjejtwa​rzy,gdyprzy​po​mnia​łaso​bieopak​cie,jaki

za​war​łazsa​mymdia​błem–Con​no​remMac​La​re​nem.Jejdaw​niprzy​ja​cie​lezpew​no​-
ścią przy​kla​snę​li​by mu, gdy​by w nad​cho​dzą​cym ty​go​dniu pró​bo​wał się na niej ze​-
mścić.Wy​star​czy​ło​byjed​nosło​woCon​no​ra,ajejniedokoń​cajesz​czeugrun​to​wa​na
wbran​żyre​pu​ta​cjale​gła​bywgru​zach.

Wie​dzia​ła,żeCon​norniejestmści​wy,alewi​niłjązaroz​sta​nieimógł​bychciećwy​-

rów​nać z nią ra​chun​ki. Taka ewen​tu​al​ność mar​twi​ła ją jed​nak znacz​nie mniej niż
jegobli​skość.Jakmaprze​trwaćznimty​dzieńwjed​nympo​ko​ju?Wiekzde​cy​do​wa​-
nie mu słu​żył. Con​nor stał się naj​sek​sow​niej​szym fa​ce​tem, ja​kie​go zna​ła. Do​brze
wie​dzia​ła, że za​mie​rza za​cią​gnąć ją do łóż​ka. Czy znaj​dzie dość siły, by mu się
oprzeć?Czywogó​letegochce?

Po​sta​no​wi​łanieod​po​wia​daćnatopy​ta​nie.Co​kol​wiekmasięwy​da​rzyć,bę​dzieto

jejde​cy​zja.Jużni​g​dyża​denmęż​czy​znadoni​cze​gojejniezmu​si.Niebyłajużnie​-
pew​nąsie​biedziew​czy​ną,leczod​no​szą​cąsuk​ce​syko​bie​tą,któ​rawpeł​nipa​nu​jenad
swo​imlo​sem.Samazde​cy​du​je,czymaocho​tęnazmy​sło​weza​pa​syzCon​no​rem.

Uśmiech​nę​łasiędosie​bie,wcho​dzącdokuch​ni.Za​bra​łasięzaprzy​go​to​wa​nieko​-

la​cji,naktó​rąza​mie​rza​łapo​daćpie​czeń,ziem​nia​kipu​reeiświe​żoze​rwa​nąfa​sol​kę.

–Cie​szęsię,żetro​chęsięro​ze​rwiesz–po​wie​działdzia​dek,gdyza​sie​dlidosto​łu.

–Niemartwsię.Po​ra​dzęso​bie,kie​dycięniebę​dzie.

–Niemar​twięsię,bopaniMac​La​renobie​ca​ła,żebę​dziedocie​bieco​dzien​nieza​-

glą​dać.

–Zu​peł​nienie​po​trzeb​nie–mruk​nąłdzia​dek.
Mag​gie czu​ła jed​nak, że nie mówi szcze​rze. Od za​wsze przy​jaź​nił się z De​idre

Mac​La​ren,mat​kąCon​no​ra,ajejod​wie​dzi​nyspra​wiąmuwie​leprzy​jem​no​ści.Poza
tym pani Mac​La​ren była wy​kwa​li​fi​ko​wa​ną pie​lę​gniar​ką, dla​te​go gdy​by dziad​ko​wi
cośsięsta​ło,wie​dzia​ła​by,cozro​bić.

Mag​giesą​dzi​ła,żeczasdofe​sti​wa​lubę​dziejejsiędłu​żył,aleza​nimsięzo​rien​to​-

wa​ła,nad​szedłnie​dziel​nypo​ra​nek,apodjejdomlśnią​cymczar​nympic​ku​pempod​je​-
chałCon​nor.Wy​szłamunaspo​tka​nie,gdypar​ko​wał.Sta​ra​łasięigno​ro​waćude​rze​-
nie go​rą​ca, gdy ob​ser​wo​wał, jak tasz​czy po scho​dach zbyt chy​ba cięż​ką wa​liz​kę.
Pod​szedłdoniej,wziąłwa​liz​kęiumie​ściłjąwba​gaż​ni​ku.

–Mamna​dzie​ję,żemojebecz​kisięzmiesz​czą?
– Dla​te​go przy​je​cha​łem pic​ku​pem. – Ru​szył za nią do ma​ga​zy​nu. Kil​ka​krot​nie

wra​ca​liiwy​no​si​libecz​ki,któ​reCon​norza​bez​pie​czyłnaprzy​cze​pie.

– Jesz​cze jed​no. – Po​bie​gła do ma​ga​zy​nu i po chwi​li wy​ło​ni​ła się, pcha​jąc przed

sobą wó​zek z trze​ma skrzyn​ka​mi bu​tel​ko​wa​ne​go piwa prze​zna​czo​ne​go dla sę​-
dziów.

–Chy​baniemu​szępy​tać,czybie​rzeszudziałwkon​kur​sie–rzu​ciłobo​jęt​nie.
–Zde​cy​do​wa​łamsięwostat​niejchwi​li–przy​zna​ła.–Tenfe​sti​waljestzbytważ​ny,

żebygozlek​ce​wa​żyć.Star​tu​jęwka​te​go​riimi​kro​bro​wa​rów,więcniebędękon​ku​ro​-
waćzMac​La​re​nem.

–Całeszczę​ście.Ostat​nimra​zemsko​pa​łaśnamtył​ki.
–Topraw​da.–Uśmiech​nę​łasięzdumą.

Ła​du​jącskrzyn​kinaprzy​cze​pę,Con​norza​uwa​żyłznakfir​mo​wy.
–Za​re​je​stro​wa​łaśjepodpraw​dzi​wymna​zwi​skiem?
–Tak–wes​tchnę​ła.–Stwier​dzi​łam,żeporawyjśćzukry​cia.
–Zga​dzamsię.Lu​dziepo​win​niwie​dzieć,zkimmajądoczy​nie​nia.
Czyż​by to była alu​zja do ich spo​tka​nia w biu​rze? Nie od​po​wie​dzia​ła, są​dząc, że

immniejpad​niesłów,tymle​piej.

Con​norotwo​rzyłdrzwipostro​niepa​sa​że​raipo​dałjejrękę,gdywcho​dzi​łanasto​-

pień.Mag​gienie​maljęk​nę​ła,czu​jąccie​płojegodło​ni.

–Kon​kursza​po​wia​dasięcie​ka​wie–za​uwa​żyłCon​nor,za​my​ka​jącdrzwi.
Tonjegogło​suwy​dałjejsiępo​dej​rza​ny.
– Niech zgad​nę – po​wie​dzia​ła, kie​dy usiadł za kie​row​ni​cą. – Je​steś człon​kiem

jury?

Uśmiech​nąłsię,prze​krę​ca​jącklu​czykwsta​cyj​ce.
–Tak.Mamna​dzie​ję,żetoniepro​blem?
–Skąd​że–od​rze​kłapo​sęp​nie.–Como​gło​bymigro​zić?
–Spo​koj​nie.De​gu​sta​cjabę​dzieano​ni​mo​wa.
–Wta​kimra​zieskądtenprze​bie​głyuśmiech?
Con​norza​śmiałsiępodno​sem,aonaza​czę​łasięprzy​go​to​wy​waćnanaj​gor​sze.

ROZDZIAŁCZWARTY

Gdydo​tar​lidoho​te​lu,od​da​liba​ga​żeboy​owi,któ​rymiałjeprze​cho​waćdocza​su,

aż ich po​kój bę​dzie go​to​wy. Je​den z or​ga​ni​za​to​rów fe​sti​wa​lu za​jął się becz​ka​mi
Mag​gieiobie​cał,żezo​sta​nądo​star​czo​nedoogród​kapiw​ne​go,gdzieprzezcałyty​-
dzieńwy​staw​cymie​liser​wo​waćswo​jepro​duk​tygo​ściom.

Mag​gieza​bra​łaje​dy​niewó​zekzeskrzyn​ka​mipiwadlasę​dziówiru​szy​lizCon​no​-

remkaż​dewswo​jąstro​nę.

Wresz​ciemo​głaode​tchnąć.Pod​czaspo​dró​żyna​pię​ciesię​ga​łoze​ni​tuiko​lej​nyraz

mu​sia​łaso​bieza​daćpy​ta​nie,jakwy​trzy​mazCon​no​remprzezcałyty​dzień.Podwu​-
dzie​stumi​nu​tachwka​bi​niepic​ku​paomaływłosniepo​pro​si​ła,bysięza​trzy​małinie
rzu​ci​łasięnanie​go.

Wciążczu​łanaple​cachciar​kipotym,jaknaświa​tłachod​wró​ciłsiędoniejispoj​-

rzał w oczy. Nie ode​zwał się ani sło​wem, ale wie​dzia​ła – lub ra​czej czu​ła – że jej
pra​gnie.Najejrę​kachpo​ja​wi​łasięgę​siaskór​ka,awpod​brzu​szu–wspo​mi​na​jącto,
wciążsięru​mie​ni​ła–po​czu​łapro​mie​niu​ją​cecie​pło.Teżgopra​gnę​ła.

Gdyświa​tłasięzmie​ni​ły,na​ci​snąłpe​dałgazuima​gicz​nachwi​laule​cia​ła.Onjed​-

nak wciąż uśmie​chał się do sie​bie. Mia​ła ocho​tę wy​sko​czyć z sa​mo​cho​du i uciec
gdziepieprzro​śnie,alesiępo​wstrzy​ma​ła.Prze​cieżpo​tra​finadsobąpa​no​wać!

Przezresz​tępo​dró​żyroz​ma​wia​liojegoma​mie,jejdziad​ku,ko​zachiowszyst​kim,

cotyl​komo​głood​cią​gnąćuwa​gęodsek​sow​nychwargCon​no​ra,jegonie​sa​mo​wi​tych
oczuiim​po​nu​ją​cychra​mion.

Na​praw​dęsą​dzi​ła,żebę​dziewsta​niemusięoprzeć,miesz​ka​jącznimprzezty​-

dzień?Chy​baosza​la​ła!Jużdwarazydzwo​ni​ładoho​te​lu,py​ta​jącowol​nepo​ko​je,ale
wszyst​kieho​te​lewoko​li​cybyływpeł​niza​re​zer​wo​wa​ne.Niemia​ławy​bo​ru.

Możektó​ryśzgo​ściwy​co​fajesz​czere​zer​wa​cję?
Gdypod​czaspo​dró​żypo​in​for​mo​wa​łagooswo​ichpla​nach,Con​norod​rzekł:
–Będęna​le​gał,że​byśdzie​li​łazemnąapar​ta​ment.
–Dla​cze​go?
–Chcęcięmiećnaoku.Todużyho​tel.Niewia​do​mo,cosięmożewy​da​rzyć.
–Cotomazna​czyć?–obu​rzy​łasię.–Po​tra​fięosie​bieza​dbać.
–Wiem–od​rzekłcier​pli​wie,jak​bysły​szałtoko​lej​nyraz.
–Popro​stuuwa​żam,żeniepo​win​ni​śmy…
–Spaćwjed​nymłóż​ku?–do​koń​czyłzanią.–No​co​waćtakbli​skosie​bie?Od​dy​-

chaćtymsa​mympo​wie​trzem?Wczympro​blem,Mag​gie?Bo​iszsię,żenadsobąnie
za​pa​nu​jesz?

–Za​pa​nu​ję–oznaj​mi​ła.
– Je​steś pew​na? Nie oba​wiasz się, że twój opór zmięk​nie i jesz​cze dzi​siaj bę​-

dzieszmniebła​gać,że​bymsięztobąko​chał?–Uśmiech​nąłsięaro​ganc​ko.–Spójrz​-
mypraw​dziewoczy:je​stemmą​dry,bo​ga​tyiprzy​stoj​ny.Praw​dzi​wyzemnieide​ał.
Tobę​dziedlacie​biewy​zwa​nie.

Wy​buch​nę​łaśmie​chem.
–Maszwy​bu​ja​łąfan​ta​zję.

Wciąż się uśmie​cha​jąc, wziął ją za rękę. Po​czu​ła, jak dreszcz prze​bie​ga wzdłuż

jejra​mie​nia,amię​śniebrzu​chakur​cząsięzpo​żą​da​nia.

– Po​słu​chaj – mó​wił da​lej. – Mo​że​my spraw​dzić, czy są wol​ne po​ko​je, ale wo​lał​-

bym,że​byśza​trzy​ma​łasięwmoimapar​ta​men​cie.Chy​banieza​po​mnia​łaś,żeprzez
tenty​dzieńmaszbyćmojąpart​ner​ką?Samasięnatozgo​dzi​łaś.

–Nieza​po​mnia​łam.–Prze​cieżwciążjejotymprzy​po​mi​nał.Przy​sta​łateżnawa​-

run​ki,ja​kiejejza​pro​po​no​wał,niepo​win​nawięcte​razna​rze​kać.Wes​tchnę​ławmy​-
ślach.Con​norrobito,bysięnaniejode​grać.Niechtakbę​dzie!Sko​rodzię​kitemu
zdo​bę​dziepo​trzeb​nąkwo​tę,jestgo​to​wanapo​świę​ce​nie.

Gdyszłaprzezlob​by,zda​łaso​biespra​wę,żezakaż​dymra​zem,kie​dybę​dziepró​-

bo​waćzmie​nićwa​run​kiukła​du,spo​tkasięzopo​remCon​no​ra.Czywar​topo​świę​cać
natoczasiener​gię?Chy​banie.

Conieozna​cza,żepój​dzieznimdołóż​ka.
Wre​cep​cjido​wie​dzia​łasię,żewho​te​luniemawol​nychpo​koi.Zmę​czo​na,po​sta​-

no​wi​ła na​pić się kawy. Ku​pi​ła w ho​te​lo​wej ka​wiar​ni śred​nią lat​te, któ​ra dała jej
nowyza​strzykener​giidoin​te​rak​cjizludź​mi.

Przezresz​tępo​ran​kawy​peł​nia​łafor​mu​la​rze,roz​ma​wia​łazor​ga​ni​za​to​ra​miiprze​-

ka​za​łaimskrzyn​kipiwa,któ​rezo​sta​łyna​stęp​nieroz​pa​ko​wa​neiozna​ko​wa​ne.Wie​-
dzia​ła,żetoko​niecz​ne,bytakzwa​na„de​gu​sta​cjanaśle​po”prze​bie​głabezza​rzu​tu.
Or​ga​ni​za​to​rzywpro​wa​dzi​lisze​regob​wa​ro​wań,bysięupew​nić,żekaż​dywy​staw​ca
otrzy​maobiek​tyw​nąoce​nę.

Nie mia​ła po​ję​cia, że ochro​na bę​dzie na tak wy​so​kim po​zio​mie. Przez ostat​nie

trzylataniepo​ka​zy​wa​łasięnakon​kur​sach,pró​bu​jącutrzy​maćano​ni​mo​wość.Nie​-
malwy​buch​nę​łaśmie​chem,gdypo​pro​szo​nąjązacięż​kączer​wo​nąko​ta​rę,gdziepo​-
wi​tał ją wy​so​ki umię​śnio​ny ochro​niarz w ob​ci​słej czar​nej ko​szul​ce z pla​kiet​ką, na
któ​rejwid​nia​łoimię:John​ny.

–Mapaniprzyso​biefor​mu​larzzgło​sze​nio​wy?–spy​tał.Wrę​czy​łamudo​ku​men​ty,

cze​ka​jąc,ażod​zna​czywszyst​kieokien​ka.–Re​dhe​adBre​we​ry?Ni​g​dyotymniesły​-
sza​łem.

–Tood​działTay​lorJa​mes–wy​ja​śni​ładum​na,żetakszyb​kowpa​dłanato,bywy​-

ko​rzy​staćna​zwi​sko,któ​rymdo​tądsiępo​słu​gi​wa​ła.

– Tak? – John​ny był pod wra​że​niem. – Lu​bię jego piwa. – Od​wró​cił się w stro​nę

sto​li​ka, prze​glą​da​jąc za​war​tość pu​de​łek peł​nych gru​bych za​la​ko​wa​nych ko​pert. –
Mam.Zna​la​złempa​nią.–Wy​jąłzpu​deł​kako​per​tę.

–Todo​brze.
John​nyprzyj​rzałsięjejspię​tymwku​cykwło​som.
–Re​dhe​adBre​we​ry,czy​li„Bro​warRu​dej”.Te​razjużro​zu​miem.Rudatoty?
–Tak–od​rze​kłazuśmie​chem.
John​nyod​wza​jem​niłuśmiech,na​chy​la​jącsiękuniej.
–Okej,Ruda.Wka​te​go​riimi​kro​bro​wa​rówzgło​si​łaśtrzyro​dza​jepiw.Po​twierdź,

czytoichpo​praw​nena​zwy.–John​nywy​czy​tałfan​ta​zyj​nena​zwyma​rek.

–Tak,zga​dzasię.
–Świet​nie.–Otwo​rzyłko​per​tęiwy​jąłzniejtrzykar​to​ni​kizna​dru​kiemzjed​nej

stro​ny.–Toofi​cjal​nenu​me​ry,któ​rychbędąuży​waćsę​dzio​wiewoce​nietwo​ichpiw.
Nie po​da​dzą nazw. – John​ny na​pi​sał mar​ke​rem od​po​wied​ni nu​mer na każ​dej ze

skrzy​nekiwrę​czyłjejkar​to​ni​ki.–Tyl​koni​ko​muichniepo​ka​zuj.Mo​gło​bytowpły​-
nąćnabez​stron​nośćsę​dziów.

–Wszyst​koja​sne.
–Na​zy​wamsięJohn​ny.–Ochro​niarzstuk​nąłpal​cemwprzy​pię​tądoT-shir​tupla​-

kiet​kę.–Gdy​byśmia​łaja​kiśpro​blem,śmia​łodomnieude​rzaj.

Wzię​łato​reb​kęzesto​łu.
–Ja​sne.Dzię​ki.
– Chwi​lecz​kę. – John​ny zła​pał ją za ra​mię. – Scho​waj te nu​me​ry przy mnie. –

Uniósłzna​czą​cobrwi.–Chy​baniechce​my,żebyktośnacie​biegło​so​wałtyl​kodla​te​-
go,żemaszład​nąbu​zię.

–Słu​cham?–Na​tych​miastro​zej​rza​łasię,bysięupew​nić,czynikttegoniesły​szał.
Na ple​cach po​czu​ła chłod​ne ciar​ki, gdy zda​ła so​bie spra​wę, że szu​ka wzro​kiem

by​łe​gomęża,Ala​na,któ​ryzwy​klewpa​dałwszał,gdyktośpra​wiłjejkom​ple​men​ty.
Oskar​żał ją o flir​to​wa​nie i na​zy​wał dziw​ką. Nie było to przy​jem​ne, ale na Boga,
upły​nę​łyjużtrzylata.Niepo​win​naotymmy​śleć!

Czykie​dy​kol​wiekza​po​mnioAla​nie?Przy​gnę​bia​łajątamyśl.Wzię​łajed​nakgłę​-

bo​kiwdechizdo​by​łasięnasze​ro​kiuśmiech,wkła​da​jąckar​to​ni​kiznu​me​ra​midoto​-
reb​ki.

–Dzię​ku​jęzapo​moc,John​ny.
–Niemaspra​wy–od​rzekł,wska​zu​jącgło​wąwyj​ście.–Wszyst​koza​ła​twio​ne.Mi​-

łe​godnia!

Trzygo​dzi​nypóź​niejsie​dzia​ławsło​necz​nymlob​byobokho​te​lo​wejka​wiar​ni.Nie

mia​łapo​ję​cia,gdziesiępo​dzie​waCon​noranikie​dyprzy​ślejejwia​do​mośćznu​me​-
rempo​ko​ju.Do​my​śla​łasię,żemożesięwspo​ko​jude​lek​to​waćwa​ni​lio​wąlat​te,za​-
nim sta​nie twa​rzą w twarz z praw​dzi​wym wy​zwa​niem tego ty​go​dnia: Con​no​rem
Mac​La​re​nem.

Mia​łabar​dzopra​co​wi​typo​ra​nek.Poza​ła​twie​niufor​mal​no​ścizJohn​nymzwie​dzi​ła

prze​strzeń wy​sta​wo​wą, gdzie dzie​siąt​ki wo​lon​ta​riu​szy usta​wia​ło sto​iska, becz​ki,
szklan​kiiba​ne​ryre​kla​mo​we.Win​nejczę​ścisaliznaj​do​wa​łasięsce​naipar​kietdo
tań​ca,wi​docz​nezroz​le​głe​googród​kapiw​ne​go.Udzie​la​łajejsiępo​zy​tyw​naener​gia
ien​tu​zjazmota​cza​ją​cychlu​dzi. Po​my​śla​ła,żemożew przy​szłymrokusamazgło​si
sięjakowo​lon​ta​riusz​ka.

Gdy skoń​czy​ła kawę, zna​la​zła pu​stą salę kon​fe​ren​cyj​ną. Usia​dła i ko​lej​ny raz

prze​czy​ta​ła wy​tycz​ne człon​ków jury oraz pro​gram fe​sti​wa​lu, za​zna​cza​jąc se​mi​na​-
ria,wktó​rychmia​łana​dzie​jęwziąćudział.Gdyza​mie​rza​ławyjść,do​łą​czy​lidoniej
czte​rejwła​ści​cie​lepu​bów,zktó​ry​miucię​łaso​biein​te​re​su​ją​cąpo​ga​węd​kęoplu​sach
i mi​nu​sach bran​ży pi​wo​war​skiej. Opu​ści​ła salę w po​zy​tyw​nym na​stro​ju, czu​jąc, że
jestnado​brejdro​dze,bystaćsięczę​ściąotwar​tejiprzy​jaź​niena​sta​wio​nejspo​łecz​-
no​ści.

Gdypo​de​szładoscho​dówru​cho​mych,ja​kiśmęż​czy​znasta​nąłobokniej.Uśmiech​-

nąłsię,gdywjeż​dża​linagórę.

–Do​brzesiępanibawi?–za​py​tał.
–Tak–od​rze​kła,zer​ka​jącnanie​go.Spra​wiałwra​że​niesym​pa​tycz​ne​go.–Mag​gie

Ja​me​son–przed​sta​wi​łasię.

–Miłomiciępo​znać,Mag​gie.–Uści​snąłjejser​decz​niedłoń.–TedBla​ke.Do​tąd

niewi​dzia​łemcięnafe​sti​wa​lu.Pra​cu​jeszwbran​życzyje​steśgo​ściem?

–Je​stemtuporazpierw​szy.Pro​wa​dzęmałybro​warikil​kamo​ichma​rekbie​rze

udziałwkon​kur​sie.

–Ilumaszpra​cow​ni​ków?
Zdzi​wi​łojątopy​ta​nie,leczpo​my​śla​ła,żeTedchcepopro​stuuciąćso​biezniąpo​-

ga​węd​kę.Osta​tecz​nieprzy​je​cha​linafe​sti​wal,bywy​mie​niaćsięin​for​ma​cja​miiprzy​-
czy​nićsiędoroz​wo​jubran​żypiw​nej.

–Nara​ziepra​cu​jęsama.
–Musicibyćcięż​ko.
–Lu​bięto,coro​bię.
–Maszprzed​sta​wi​cie​lihan​dlo​wych?
Zmarsz​czy​łabrwi.
–Samazaj​mu​jęsięsprze​da​żą.
– Uhm. – Wrę​czył jej wi​zy​tów​kę. – Je​śli zmę​czy cię sa​mot​na pra​ca, za​dzwoń do

mnie.

Spoj​rza​ła na wi​zy​tów​kę, po​tem na nie​go. Wjeż​dża​li wła​śnie na głów​ne pię​tro.

Przyjed​nymzesta​no​wiskdo​strze​gławpa​tru​ją​cąsięwniąbru​net​kę.Ko​bie​tawy​glą​-
da​łazna​jo​moiniespusz​cza​łazniejgniew​ne​gospoj​rze​nia.Mag​giebyłatakzdzi​wio​-
na,żeniemo​głaode​rwaćodniejwzro​ku.Pochwi​libru​net​kaod​rzu​ci​ławło​sydotyłu
iod​wró​ci​łasiędoniejple​ca​mi.

Ocojejmo​głocho​dzić?
Mag​giespoj​rza​łanaswe​goto​wa​rzy​sza.
–Miłobyłociępo​znać,Ted.
–Nieucie​kajjesz​cze–za​żar​to​wał.
Onajed​nakma​rzy​łaochwi​lisa​mot​no​ści.
–Prze​pra​szam,aleje​stemzkimśumó​wio​na.
Pi​jącko​lej​nąkawęprzeddużąszy​bąka​wiar​ni,wciążczu​łairy​ta​cję,wspo​mi​na​jąc

dziw​nespoj​rze​niebru​net​ki.

Z ta​ra​su roz​cią​gał się wi​dok na ma​low​ni​czą ma​ri​nę Po​int Ca​irn. Nie​wiel​ki port

był kie​dyś wio​ską ry​bac​ką, a po​łów ryb wciąż sta​no​wił jed​no z głów​nych za​jęć
miesz​kań​ców. Ku​try wpły​wa​ły do ma​ri​ny po dniu pra​cy, by roz​ła​do​wać ła​du​nek.
Nie​coda​lejża​glów​kiwy​pły​wa​łynapeł​nemo​rze,sta​wia​jącża​gleiwal​czączsil​nym
wia​tremorazwy​so​ki​mifa​la​mi.Wtejczę​ściKa​ro​li​nyPół​noc​nejże​glar​stwobyłoulu​-
bio​nymspor​temśmiał​kówuza​leż​nio​nychodad​re​na​li​ny.

DoMag​giepo​wró​ci​ływspo​mnie​niaoojcuijegoża​glów​ce.Mia​ładzie​sięćlat,gdy

za​czę​łapły​waćzro​dzi​ca​mi.Wciążpa​mię​ta​ła,ja​kietoprzy​jem​neczućwewło​sach
mor​skąbry​zę.Świet​niesięba​wi​litam​te​golata:oj​ciecwy​krzy​ki​wałroz​ka​zy,aona
i mama wy​ko​ny​wa​ły je, sa​lu​tu​jąc i się śmie​jąc. Wpły​wa​li do nie​wiel​kiej za​tocz​ki,
gdzie wody były spo​koj​ne i wiatr był mniej​szy, za​rzu​ca​li ko​twi​cę i je​dli lunch. Raz
na​wetno​co​wa​linałód​ce.Byłytocu​dow​nechwi​le.

Po​temjed​nakoj​ciecza​cząłza​pusz​czaćsięnabar​dziejnie​spo​koj​newodywpo​szu​-

ki​wa​niu wy​zwań. Bała się z nim wy​pły​wać. Mama też prze​sta​ła mu to​wa​rzy​szyć
pod​czastychwy​prawista​ra​łasięwy​ja​śnićMag​gie,dla​cze​gooj​ciecjesttakżąd​ny
przy​gód.Wy​jeż​dżałnaspły​wygór​skie,wspi​nałsięnanaj​wyż​szeszczy​ty,pró​bo​wał

na​wetpa​ra​lot​niar​stwa.Po​szu​ki​wałco​razmoc​niej​szychwra​żeń.

Mag​gieniepo​tra​fi​łazro​zu​mieć,dla​cze​goonaimamamuniewy​star​cza​ły.Otrzą​-

snę​łasięzza​my​śle​nia,roz​glą​da​jącsiępoza​tło​czo​nymlob​by.Doho​te​luna​pły​wa​ły
tłu​mygo​ści.Za​sta​na​wia​łasię,czyznaj​dziewśródnichzna​jo​mątwarz.Po​sta​no​wi​ła
przeznaj​bliż​szyty​dzieńpo​znaćjaknaj​wię​cejosób.

Wo​la​ła​byniespo​tkaćni​ko​gozmiej​sco​wych,bota​kiespo​tka​nieniena​le​ża​ło​bydo

naj​przy​jem​niej​szych.

–Jak​bymniemia​łain​nychzmar​twień–mruk​nę​ła.
Ko​lej​nyrazprze​czy​ta​łapro​gramispraw​dzi​ła,czykar​to​ni​kiznu​mer​ka​midlajury

sąnamiej​scu–le​ża​łybez​piecz​niewjejto​reb​ce.Uśmiech​nę​łasiędosie​bie,wspo​-
mi​na​jąc, jak John​ny za​żą​dał, by od razu je scho​wa​ła. Wy​glą​dał na osił​ka, ale wie​-
dzia​ła,żenieskrzyw​dził​byna​wetmu​chy.Totwar​dzielozło​tymser​cu.

Zmarsz​czy​łabrwi,przy​po​mi​na​jącso​bieswo​jąre​ak​cję,kie​dypo​wie​działjejkom​-

ple​ment. Bę​dąc z Ala​nem, sta​ła się eks​pert​ką w uni​ka​niu mę​skiej uwa​gi, by nie
wzbu​dzaćjegoza​zdro​ści.Pew​ne​gorazu,gdybyłymążpod​słu​chał,jakżar​tu​jezko​-
le​żan​ka​mi, po​są​dził ją o na​ma​wia​nie ich do pro​sty​tu​cji. Wy​śmia​ła go, lecz był to
błąd.Szyb​kona​uczy​łasięniespo​ufa​laćzin​ny​miko​bie​ta​mi.

–Toża​ło​sne–po​wie​dzia​ładosie​bie,po​trzą​sa​jącgło​wą.Potrzechla​tachodpo​-

wro​tuwciążbałasięwyjśćzcie​nia,akom​ple​men​tywpra​wia​łyjąwza​kło​po​ta​nie.

Nieza​mie​rza​łasięjed​naktymprzej​mo​wać.Zmie​ni​łasię.Cie​szy​łasię,żejestna

fe​sti​wa​luwto​wa​rzy​stwieprzy​stoj​ne​gofa​ce​tamimotego,żewła​ści​wieule​głaszan​-
ta​żo​wi.

Do​sta​ła wia​do​mość. Wzię​ła głę​bo​ki wdech i od​czy​ta​ła ese​me​sa: „Po​kój 1292.

Twójba​gażjużtujest.Jateż.Dozo​ba​cze​nia”.

Za​krę​ci​łojejsięwgło​wie.Za​sta​na​wia​łasię,czytoprzezko​fe​inę,czyzpo​wo​du

Con​no​ra.

Głu​piepy​ta​nie.Oczy​wi​ście,żeprzeznie​go.
Ze​bra​ła rze​czy, wsta​ła i wy​rzu​ci​ła ku​bek po ka​wie do ko​sza. Gdy zna​la​zła się

wwin​dzie,jesz​czerazspraw​dzi​ła,czykar​to​ni​kiznu​me​ra​misąnaswo​immiej​scu.
John​nybył​byzniejdum​ny.

Cie​szy​ła się, że gło​so​wa​nie ma być ano​ni​mo​we, bo Con​nor nie do​wie się, któ​re

zpo​zy​cjina​le​żądoniej.

Czyna​praw​dęoba​wiasię,żemógł​bysiępo​su​nąćdosa​bo​ta​żu?Chy​baniebyłoto

wjegosty​lu?

Pró​bo​wa​łaode​pchnąćteoba​wy,alebez​sku​tecz​nie.Chy​bamapra​womar​twićsię

choćtro​chę?Con​norjestdżen​tel​me​nem,aleichre​la​cjepo​zo​sta​wia​jąwie​ledoży​-
cze​nia.Aje​śliza​mie​rzająupo​ko​rzyćprzedcałąbran​żą?Możeza​dałso​bietyletru​-
du, by znisz​czyć jej opi​nię? Czy może go za to wi​nić? Przez te wszyst​kie lata żył
wprze​ko​na​niu,żegozdra​dzi​łaiode​szła.

Oczy​wi​ścieniebyłatopraw​da.Ze​rwa​niezniąwca​lenieprzy​szłomuztru​dem.

Są​dzi​łana​wet,żepo​czułulgę,gdysięjejpo​zbył.Jed​nakje​śliwie​rzyćdaw​nymprzy​-
ja​cio​łom,Con​norbar​dzoprze​żyłichroz​sta​nie.Musisięwięcli​czyćzmoż​li​wo​ścią,
żeze​chcejejod​pła​cićpięk​nymzana​dob​ne.

Aleczymógł​bysiępo​su​nąćdozła​ma​niaza​sadkon​kur​suispraw​dzić,któ​renu​me​-

ryna​le​żądoniej?Byćmożepo​ra​dził​byso​biebeztego.Pra​co​wałwbran​żyodlat

i brał udział w kon​kur​sach, więc świet​nie znał wszyst​kie re​cep​tu​ry i po​tra​fił do​-
strze​gaćichniu​an​se.Odmie​się​cyprzy​glą​dałsięjejpo​stę​pom,choćżyłwprze​ko​na​-
niu,żemadoczy​nie​niazTay​lorJa​mes.Możedzię​kitemubył​bywsta​niedo​my​ślić
się,któ​repiwana​le​żądoniej.

Zde​cy​do​wa​niemiałpo​wo​dy,byzro​bićjejnazłość,itonietyl​kodla​te​go,żejest

ry​wal​kąwin​te​re​sach.Potychwszyst​kichla​tachmógł​bychciećsięnaniejode​grać.
Ajakwia​do​mo:ze​mstanaj​le​piejsma​ku​jenazim​no.

–Prze​stań!–upo​mnia​łasięnagłos.
Niepo​win​naza​po​mi​naćotym,żeCon​norjestprzedewszyst​kimdo​brymczło​wie​-

kiem.Pozatymmia​łate​razważ​niej​szepro​ble​mynagło​wie:jakwy​trzy​maćznimty​-
dzieńwtymsa​mymapar​ta​men​cie?

Win​dawje​cha​łanadwu​na​stepię​tro.Mag​giewy​szłanako​ry​tarz,przy​glą​da​jącsię

mar​mu​ro​wejpo​sadz​ce,krysz​ta​ło​wymży​ran​do​lomime​blomwsty​luro​co​co.Fa​cet,
któ​ryno​siłfla​ne​lo​weko​szu​leiwy​tar​tedżin​sy,lu​biłmiesz​kaćwluk​su​sie.Zro​bi​łoto
naniejwra​że​nie,alezdru​giejstro​nyczu​łasięroz​ba​wio​na.

– Pora za​cząć za​ba​wę – wy​szep​ta​ła, kie​ru​jąc się do apar​ta​men​tu. Ko​lej​ny raz

skar​ci​łasięwmy​ślachzato,żewpa​ko​wa​łasięwtenba​ła​gan.

Con​nor usły​szał, jak Mag​gie za​krę​ca wodę w ła​zien​ce. Do​my​ślał się, że za​raz

wyj​dzie.Oka​załsil​nąwolę,niewcho​dzączniąpodprysz​nic,choćmiałnatoocho​tę.

Cze​ka​jąc,ro​zej​rzałsiępopo​ko​ju.Za​mó​wiłbu​kie​tykwia​tówibu​tel​kęszam​pa​na

w na​dziei, że pod wpły​wem ro​man​tycz​ne​go na​stro​ju Mag​gie szyb​ciej mu ule​gnie.
Wtlegrałprzy​jem​nydlauchajazz.Za​mó​wiłteżko​la​cję.Kuch​niacze​ka​łanajego
sy​gnał,byjądo​star​czyćdopo​ko​ju.

Nieporazpierw​szyza​mie​rzałuwieśćMag​gie.Gdylatatemuko​chałsięzniąpo

raz pierw​szy, rów​nież wszyst​ko za​pla​no​wał. Pa​mię​tał tam​ten dzień, jak​by to było
wczo​raj:pik​niknaopu​sto​sza​łejpla​żyoza​cho​dziesłoń​ca,wa​ha​nie,nie​śmia​łydo​tyk,
jejci​chyśmiech,po​żą​da​nieiwresz​cieroz​kosz.Od​pę​dziłwspo​mnie​nia,sku​pia​jącsię
natejchwi​li.Tymra​zemwie​działprzy​naj​mniej,corobi.

Upew​niłsię,żeszam​panjestod​po​wied​nioschło​dzo​ny.Nieza​mie​rzałsięznią„ko​-

chać”. Je​śli do cze​goś mię​dzy doj​dzie, bę​dzie to ostry seks. Mnó​stwo sek​su. Taki
przy​naj​mniejmiałplan,choćwie​dział,żeMag​giesiętemusprze​ci​wi.Alepo​ca​łu​nek
wbiu​rzemó​wiłsamzasie​bie.

Ajejgo​rą​cespoj​rze​nie,gdyje​cha​lidoho​te​lu?Je​ślido​brzeod​czy​tałjejin​ten​cje,

beztru​duzre​ali​zu​jeswójplan.

Miałwra​że​nie,żena​da​jąnatychsa​mychfa​lach.Wła​ści​wiedla​cze​goniemie​li​by

wsko​czyć ra​zem do łóż​ka jak za sta​rych do​brych cza​sów? Prze​cież obo​je tego
chcie​li,sądo​ro​śli,ar​gu​men​to​wałwmy​ślach,sta​wia​jącnako​min​kuwa​zonzbu​kie​-
temróż.Kwia​tyiszam​pannapew​nopo​mo​gąjejpod​jąćde​cy​zję,na​wetje​ślipo​cząt​-
ko​wobę​dziesięopie​rać.Niewsty​dziłsięprzy​znać,żecho​dzimuoseks.Lu​biłuwo​-
dzićko​bie​ty,sta​ra​jącsięstwo​rzyćro​man​tycz​nyna​strój.

Wyj​rzałprzezokno,wpa​tru​jącsięwza​chódsłoń​canadoce​anem.Czyż​bystałsię

aż tak cy​nicz​ny i wy​ra​cho​wa​ny? Prze​cież to nie w jego sty​lu. Nie ocze​ki​wał, że
Mag​giepój​dzieznimdołóż​katyl​kodla​te​go,żezgo​dziłsiępo​ży​czyćjejpie​nią​dze.
Skrzy​wiłsię,gdyza​świ​ta​łamutamyśl.Za​mie​rzałwy​ko​rzy​staćswójurokizdol​ność

per​swa​zji,byroz​wiaćjejwąt​pli​wo​ściido​piąćswe​go.

Zresz​tą dla​cze​go mia​ła​by mieć wąt​pli​wo​ści? Pra​gnę​ła go tak samo jak on jej.

Wciążpo​tra​fiłczy​taćwniejjakwotwar​tejksię​dze,więcza​kła​dał,żeniebę​dziego
tokosz​to​wa​łozbytwie​lewy​sił​ku.

–Pięk​nyapar​ta​ment.–Od​wró​ciłsiędoniejtwa​rzą,gdyusły​szałzasobąjejgłos.

Sta​ła w drzwiach do ła​zien​ki, su​sząc wło​sy ręcz​ni​kiem. Mia​ła na so​bie T-shirt
zkrót​ki​mirę​ka​wa​miileg​gin​sy.Con​no​ro​wispodo​bałsięjejstrój.–Taksięspie​szy​-
łam,żenieza​uwa​ży​łamtegowcze​śniej.–Prze​szłaprzezpo​kój,do​ty​ka​jącna​rzu​ty
prze​wie​szo​nej przez opar​cie ka​na​py, przy​glą​da​jąc się ob​ra​zom i wą​cha​jąc róże. –
Pięk​ne,niesą​dzisz?

Nie mógł ode​rwać od niej oczu. Szła boso, pro​stu​jąc ra​mio​na. Jej gę​ste wło​sy,

schnąc,na​bie​ra​łypo​ły​sku.PodT-shir​temwi​działjejpier​si.Po​czuł,żejegopo​żą​da​-
niero​śnie.

Za​po​mniałjuż,jaksek​sow​nebyłyjejpal​ceustóp.Aletychcu​dow​nychpier​sini​g​dy

niezdo​łałwy​ma​zaćzpa​mię​ci.

Byłapięk​na,alepola​tachspra​wia​ławra​że​niejesz​czebar​dziejkru​chej.Imil​czą​-

cej.Miałwra​że​nie,jak​bypo​zna​wa​lisięnanowo.Wcią​gunaj​bliż​szychdnibę​dzie
mógłprze​ko​naćsię,czytakjestna​praw​dę.Tyl​kojed​narzeczniewspół​gra​łazjej
twa​rzą:smu​tekwoczach,któ​ryniezni​kał,na​wetkie​dysięuśmie​cha​ła.

Zno​wuspoj​rzałnajejsto​pyizdałso​biespra​wę,jakbyłgłu​pi.Ni​ko​gojesz​czetak

bar​dzoniepra​gnął.Leczzdru​giejstro​nymiałocho​tęza​żą​daćwy​ja​śnień,dla​cze​go
gozdra​dzi​ła.Nieza​mie​rzałjejjed​naktegooka​zy​wać.Niechciał,bywie​dzia​ła,jak
za​gu​bio​nyczu​jesięwjejobec​no​ści.Od​kądzja​wi​łasięwjegobiu​rze,niemógłjej
so​biewy​bićzgło​wy.Gdysięzniąprze​śpi,po​zbę​dziesięnie​chcia​nychuczućiza​-
czniewresz​cienor​mal​niefunk​cjo​no​wać.

Za​trzy​ma​łasięobokpo​jem​ni​kazlo​dem,wktó​rymchło​dziłsięszam​pan.
–Dlakogotojest?–Spoj​rza​łananie​go.
–Dlanas.–Pod​szedłdoniej.–Po​my​śla​łem,żebę​dzie​mychcie​litouczcić.
Za​mru​ga​łazdzi​wio​na.
–Cokon​kret​nie?
–Totwójpierw​szyfe​sti​wal,praw​da?–Szyb​kozna​lazłod​po​wiedź.
–Tak.
–Więcwła​śnietopo​win​ni​śmyuczcić.
–Okej.Od​nio​sętyl​koręcz​nik.–Wy​szładoła​zien​kiipokil​kuchwi​lachwró​ci​ła.–

Ja​kiemamypla​nynadzi​siej​szywie​czór?

–Po​my​śla​łem,żezje​myko​la​cjęwpo​ko​ju.–Wy​jąłbu​tel​kęzloduiowi​nąłjąser​-

wet​ką.–Maszcośprze​ciw​kotemu?

–Nie.Todo​sko​na​łypo​mysł.
–Świet​nie.–Zdjąłme​ta​lo​wąosłon​kęiprze​krę​ciłko​rek,ażtenwy​strze​lił.Na​peł​-

niłkie​lisz​kiszam​pa​nem.–Nazdro​wie,MaryMar​ga​ret.

–Nazdro​wie–od​rze​kła.–Mm,pysz​ny.
–Mamna​dzie​ję,żelu​biszste​ki?
–Uwiel​biam.
–Todo​brze,boza​mó​wi​łemjenako​la​cję.
Za​krztu​si​łasięszam​pa​nem.Od​sta​wi​łakie​li​szekina​bra​łapo​wie​trza,od​chrzą​ku​-

jąc.

–Jużdo​brze?–Byłgo​tówpo​kle​paćjąpople​cach.
–Tak.–Skrzy​żo​wa​łaręcenapier​si,pa​trzącnanie​gozezło​ścią.–Alesamamogę

so​bieza​mó​wićpo​si​łekizanie​goza​pła​cić.

–Topraw​da,alejużsiętymza​ją​łem.–Wzru​szyłra​mio​na​mi.
–Cotomazna​czyć?!
– Uspo​kój się. To tyl​ko ko​la​cja. – Czu​ła na​ra​sta​ją​cą iry​ta​cję. – Poza tym jak

chceszzaniąza​pła​cić?Prze​cieżsamapro​si​łaśmnieopie​nią​dze.–Otwo​rzy​łasze​-
ro​kooczy,pa​trzącnanie​goznie​do​wie​rze​niem.Miałwra​że​nie,żeza​razwy​buch​nie,
alesiępo​wstrzy​ma​ła.–Ococicho​dzi,Mag​gie?

Nieod​po​wie​dzia​ła,aleza​czę​łakrą​żyćner​wo​wopopo​ko​ju,mru​cząccośpodno​-

sem.Niero​zu​miałjejre​ak​cji.Gdymi​ja​łagoporaztrze​ci,zła​pałjązarękę.

–Cosięztobądzie​je?Jatyl​koza​mó​wi​łemcistek.Je​ślicitonieod​po​wia​da,mo​-

żeszwy​braćcośin​ne​go.

–Czyż​by?
–Oczy​wi​ście,żetak–od​parłzdzi​wio​ny.Na​brałpo​wie​trza,byopa​no​waćzłość.–

Tyl​ko po co? Za​mó​wi​łem wszyst​ko, co lu​bisz: śred​nio wy​sma​żo​ny stek, pie​czo​ne
ziem​nia​kizma​słemi śmie​ta​ną,gril​lo​wa​neszpa​ra​gi,a nade​sermus cze​ko​la​do​wy.
Sa​dzi​łem,żesięucie​szysz.Kie​dyśzatymprze​pa​da​łaś.

Wpa​try​wa​łasięwnie​goprzezdłuż​sząchwi​lę,jak​bydo​pie​rote​razgoza​uwa​ży​ła.

Za​czerp​nę​łapo​wie​trza,azłośćza​czę​łazniejula​ty​wać.

–Nicciniejest?–Przy​glą​dałsięjejuważ​nie.
Po​trzą​snę​łagło​wą.
–Wszyst​kowpo​rząd​ku.Prze​pra​szam,tobyłogłu​pie.
–Nie.Popro​stuzbi​łaśmnieztro​pu.–Uśmiech​nąłsięnie​pew​nie.
Zno​wuwzię​łagłę​bo​kiwdech,wy​gła​dza​jącwło​syipro​stu​jącsię.
–Maszdo​brąpa​mięć.Na​dallu​bięwszyst​ko,cowy​mie​ni​łeś.
–Cie​szęsię.–Ostroż​niepo​dałjejkie​li​szekszam​pa​na.–Aleczu​ję,żecośwy​pro​-

wa​dzi​łocięzrów​no​wa​gi.Po​wiedz,ococho​dzi,że​bymdru​girazniepo​peł​niłtego
błę​du.

Na​pi​łasięszam​pa​na.
–Tonietwo​jawina.Japopro​stu…Nie​waż​ne.–Po​de​szładookna,od​wra​ca​jącsię

donie​gotwa​rzą.–Dzię​ku​ję,żeza​mó​wi​łeśko​la​cję.Napew​nobę​dziebar​dzosmacz​-
na.

–Dajspo​kój.–Za​czy​nałtra​cićcier​pli​wość.–Chy​bamo​że​mybyćzsobąszcze​rzy?

Po​wiedzmi,cozro​bi​łem.–Za​gry​zławar​gę.Ocho​le​ra!–Pro​szęcię,tyl​koniepłacz.
Prze​pra​szamza…co​kol​wiekcięura​zi​ło.

–Nami​łośćbo​ską!Wca​lenieza​mie​rzampła​kać.Popro​stucza​semmniepo​no​si.
–Sko​rotakmó​wisz…
–Takmó​wię.
–Wpo​rząd​ku–od​rzekł.–Cie​szęsię,żetonieprze​zemnie.Alewiedz,żemo​żesz

krzy​czećipła​kać,kie​dytyl​komasznatoocho​tę.

–Na​praw​dę?–Po​wstrzy​ma​łasięoduśmie​chu.–Niemamta​kie​goza​mia​ru.
–Ni​g​dyniewia​do​mo.
–Trud​nomiso​biewy​obra​zić,żebyko​bie​tywy​bu​cha​łypła​czemwtwo​imto​wa​rzy​-

stwie.

–Rze​czy​wi​ścieniezda​rzasiętozbytczę​sto.–Ra​czejni​g​dy,do​dałwmy​ślach.Ko​-

bie​ty, z któ​ry​mi się spo​ty​kał, ni​g​dy nie po​zwo​li​ły​by so​bie na otwar​te wy​ra​ża​nie
uczuć,acodo​pie​ronapłacz.Choć​bydla​te​go,żewtenspo​sóbznisz​czy​ły​byso​bie
ma​ki​jaż.

Ale to mu nie prze​szka​dza​ło. Emo​cje wpro​wa​dza​ją tyl​ko za​mie​sza​nie, a on nie

chciałbar​dziejkom​pli​ko​waćso​bieży​cia.Dla​te​go,choćsambyłwy​lu​zo​wa​nyinie​-
skom​pli​ko​wa​ny,wo​lałuma​wiaćsięzko​bie​ta​mizwyż​szychsfer,któ​rero​zu​mia​łyza​-
sa​dygry.Wjegoto​wa​rzy​stwiemo​głyli​czyćnawspa​nia​ływie​czór,apo​temświet​ny
seks,lecznatymko​niec.Ni​cze​gowię​cejniepo​trze​bo​wał.

WziąłMag​giezarękęipo​pro​wa​dziłdoka​na​py.
–Usiądźiod​prężsię.Na​pijsięszam​pa​na.Niktniebę​dzieciędoni​cze​gozmu​szał.
Zro​bi​łatak,jakza​su​ge​ro​wał.Gdyusiadłnaprze​ciw​le​głymkoń​cuka​na​py,spoj​rza​-

łananie​go.

–Pew​niemy​ślisz,żeje​stemidiot​ką.
Wpa​try​wałsięwniąprzezchwi​lę.Mógł​bysięza​tra​cićwjejoczach.Bar​dzotego

chciał.Mia​łacu​dow​nezmy​sło​weusta.Możepóź​niejsiętymzaj​mie,alete​razchciał
po​znaćod​po​wiedźnanur​tu​ją​cegopy​ta​nia.

–Niewiem,comy​śleć,boniechceszmini​cze​gowy​ja​śnić.
Utkwi​ła wzrok w kie​lisz​ku. Zga​dy​wał, że my​śla​mi była te​raz da​le​ko. Wła​ści​wie

niepo​win​nogodzi​wić,żeniechcemusięzwie​rzyć.Prze​cieżniesąjużprzy​ja​ciół​-
mi.Zna​la​złasiętutyl​kodla​te​go,żepo​trze​bu​jepie​nię​dzy.Awięckimsądlasie​bie?
Part​ne​ra​mi w in​te​re​sach? Ra​czej nie. Ofia​rą i opraw​cą? Na pew​no nie, choć ona
możemy​ślećina​czej.

Pochwi​limil​cze​niazde​cy​do​wał,żemożejużza​mó​wićko​la​cję.Się​gnąłpote​le​fon.
–Mójbyłymąż–po​wie​dzia​łaci​cho–za​wszeza​ma​wiałzamnie.
– Uhm. – Nie był pe​wien, jak ma to ro​zu​mieć, ale ucie​szy​ło go, że wresz​cie się

ode​zwa​ła.–Zmu​szałciędoje​dze​niawą​trób​ki?

Za​śmia​łasię.Wziąłtozado​brąmo​ne​tę.
–Nie,popro​stuwy​bie​rałpo​sił​ki,któ​rejegozda​niempo​win​namjeść.Uwa​żał,że

samaniepo​tra​fięde​cy​do​wać.

–Miałob​se​sjęnapunk​ciezdro​wejżyw​no​ści?
–Byłprze​ko​na​ny,żewiele​piej,copo​win​namjeść.Ipić.Ijaksiępo​win​namubie​-

rać.

–Ha.Czy​libyłde​spo​tą.
–De​li​kat​niemó​wiąc.–Sta​ra​łasięza​cho​waćneu​tral​nyton.–Po​dej​mo​wałzamnie

wszyst​kiede​cy​zje.Dla​te​gokie​dyza​mó​wi​łeśzamnieko​la​cję,po​czu​łamsię,jak​bym
sięcof​nę​ławcza​sie,isięprze​stra​szy​łam.–Uści​snę​łalek​kojegora​mię.–Prze​pra​-
szam.

–Niemu​siszmnieprze​pra​szać.Popro​stuchcia​łemwie​dzieć,skądwzię​łasięta

re​ak​cja.Obie​cu​ję,żeniebędęjużpo​dej​mo​wałzacie​bieżad​nychde​cy​zji.

Za​śmia​łasię.Wjejoczachzo​ba​czyłbłysk.
–My​ślę,żebę​dziesz.
–Chy​bamaszra​cję.–Uśmiech​nąłsię.–Aleje​ślicisiętoniespodo​ba,za​wszemo​-

żeszmiprzy​ło​żyć.

–Dzię​ku​ję.Niemaszpo​ję​cia,jakwie​letodlamniezna​czy.
Do​tknąłbrzu​cha,jak​byosła​niałsięprzedcio​sem.
–Nieje​stempe​wien,czychcęsięotymprze​ko​nać.
Zno​wusięza​śmia​ła,uno​sząckie​li​szekdogóry.
–Nazdro​wie.
–Nazdro​wie–od​rzekł,wzno​szącto​ast.Po​czułulgę,wi​dząc,żewresz​ciesięroz​-

luź​ni​ła. Zże​ra​ła go cie​ka​wość, ale po​sta​no​wił tego wie​czo​ru nie py​tać już o jej
męża.Wy​glą​da​łonato,żefa​cetza​cho​wy​wałsięjakdu​pek,aroz​mo​waonimpo​psu​-
ła​bytyl​koat​mos​fe​rę.

Wie​czór nie za​czął się tak, jak to so​bie za​pla​no​wał. Nie ozna​cza to jed​nak, że

Mag​gieniemożesięwkoń​cuzna​leźćwjegołóż​ku.

ROZDZIAŁPIĄTY

Ko​la​cjabyłazna​ko​mi​ta,takjaksięspo​dzie​wał.Szefkuch​niper​fek​cyj​nieprzy​rzą​-

dziłste​ki,muscze​ko​la​do​wyroz​pły​wałsięwustach,aroz​mo​waspra​wi​łaimoboj​gu
wie​leprzy​jem​no​ści.Ce​lo​wouni​kałte​ma​tuby​łe​gomężaiprze​szło​ści,jed​no​cze​śnie
nieską​piącMag​gieszam​pa​na.

Popo​sił​kuoparłsięwy​god​nie,przy​glą​da​jącsię,jakMag​giede​lek​tu​jesięostat​nią

łyż​ką musu. Ko​la​cja mu sma​ko​wa​ła, ale znacz​nie więk​szą przy​jem​ność spra​wia​ło
muob​ser​wo​wa​nieroz​anie​lo​nejtwa​rzyMag​gie.Po​czułprzy​pływpo​żą​da​nia.

Niemógłode​rwaćoczuodjejgę​stychwło​sówopa​da​ją​cychnara​mio​na.Mia​łaide​-

al​nieukształ​to​wa​ną,nie​malpor​ce​la​no​wątwarz,któ​raażpro​si​łasięodo​tyk,ajej
peł​ne usta do​pro​wa​dza​ły go nie​mal do sza​leń​stwa. Miał ocho​tę zno​wu ją po​ca​ło​-
wać.

Za​kląłwmy​ślach.Czuł,żetra​cipa​no​wa​nienadsobą,gdyMag​giezli​zy​wa​łareszt​-

ki musu z ły​żecz​ki, za​tra​ca​jąc się w cze​ko​la​do​wej roz​ko​szy. Nie miał po​ję​cia, jak
prze​trwa ko​lej​ny po​si​łek w jej to​wa​rzy​stwie. Musi ją mieć, i to szyb​ko. Ode​rwał
wzrok od jej ję​zy​ka i sku​pił się na wi​szą​cych na ścia​nach ob​ra​zach. Zmie​nił nie​-
znacz​niepo​zy​cję,byniedo​strze​głajegona​brzmia​łe​goczłon​ka.

–Ro​zu​miem,żeko​la​cjacisma​ko​wa​ła?–ode​zwałsięwresz​cie.
–O,tak–od​par​ła,od​kła​da​jącły​żecz​kę.–Bar​dzocidzię​ku​ję.
–Całaprzy​jem​nośćpomo​jejstro​nie.
Unio​słafi​li​żan​kędoustiwy​pi​łałykher​ba​ty.Gdyjąod​sta​wi​ła,uśmiech​nę​łasiędo

nie​go.

–Bar​dzomiłako​la​cja.
Miła?!Onle​d​wienadsobąpa​nu​je,aonanaj​spo​koj​niejwświe​ciepo​pi​jaher​ba​tę!
–Możeprze​nie​sie​mysięnaka​na​pę?Bę​dzienamwy​god​niej.
–Do​brze–od​rze​kłapochwi​liwa​ha​nia.
Usie​dli na prze​ciw​le​głych koń​cach ka​na​py. Mag​gie spra​wia​ła wra​że​nie nie​śmia​-

łej,gdyniedzie​liłichstół.Con​norpod​trzy​my​wałroz​mo​wę.

My​ślącotym,copo​wie​dzia​łaoswo​imby​łymmężu,czułsięco​razbar​dziejzdez​o​-

rien​to​wa​ny.Niepro​wa​dzi​łatakbez​tro​skie​goży​cia,jakso​biewy​obra​żał.Alezdru​-
giejstro​ny,czyna​praw​dębyłojejażtakźle?Fa​cetbyłwartmi​lio​ny.Czypo​wi​nien
jejwspół​czuć,bowy​szłazako​goś,ktoosta​tecz​nieoka​załsiędup​kiem?

Podwu​dzie​stumi​nu​tachMag​gieziew​nę​ła.
–Mamyzasobądłu​gidzień,aju​trobę​dziejesz​czebar​dziejin​ten​syw​nie.Chy​ba

pój​dęjużdołóż​ka.

Wsta​ła,prze​cią​ga​jącsię,ajejbluz​kanie​bez​piecz​nieopię​łapier​si.Con​normu​siał

od​wró​cićwzrok.

Za​bra​łafi​li​żan​kęzesto​li​kaiod​sta​wi​łająnastół.Ru​szyłzanią,aleza​nimzdą​żył

wy​ko​naćja​ki​kol​wiekruch,od​wró​ci​łasiędonie​gotwa​rząizde​cy​do​wa​nymge​stem
opar​ładłońnajegotor​sie.

–Do​sta​łeśto,cze​gochcia​łeś.Miesz​ka​mywtymsa​mympo​ko​ju,zje​dli​śmywspa​-

nia​łąko​la​cję,zacocidzię​ku​ję,alenieza​mie​rzamiśćztobądołóż​ka,więcniepró​-

bujmniedotegozmu​szać.

–Zmu​szać?
–Tak.Niepró​bujmniedoni​cze​gona​ma​wiać.Niezmie​nięzda​nia.
Uniósłręcewge​ścieka​pi​tu​la​cji.
–Wca​letegonieocze​ku​ję.
–Nie​praw​da.
–Totycią​glewra​caszdotegote​ma​tu.
–Jaktoja?Ale…
–Szcze​rzemó​wiąc,niesą​dzę,abytobyłdo​brypo​mysł.
Zmru​ży​łaoczypo​dejrz​li​wie.
–Jakipo​mysł?
–Seks–od​rzekłbezogró​dek,choćwca​lemusiętoniepo​do​ba​ło.–Spę​dzi​li​śmy

miływie​czórijakza​uwa​ży​łaś,ju​trocze​kanascięż​kidzień.My​ślę,żeporaiśćspać.

–Tak?
– Tak. – W du​chu po​chwa​lił się za mi​strzow​skie przed​sta​wie​nie. – Sama tak po​-

wie​dzia​łaś.Zga​dzamsięztobą.

–Zga​dzaszsięzemną–po​wtó​rzy​ła.–Todo​brze.–Przezchwi​lęmil​cza​ła,apo​-

temlek​kosięuśmiech​nę​ła.–Wta​kimra​ziedo​bra​noc.Ijesz​czerazdzię​ku​jęzamiły
wie​czór.

Spoj​rzałnajejdłońwciążopar​tąojegotors.
–Do​bra​noc,MaryMar​ga​ret.
–Ach,okej….do​bra​noc.–Za​bra​łarękę.
–Po​cze​kaj.–Uśmiech​nąłsięnie​win​nie,kła​dącdło​nienajejra​mio​nach.–Bę​dzie

misięle​piejspa​ło,je​ślimniepo​ca​łu​jesznado​bra​noc.Tyl​koje​denraz.Przezwzgląd
nadaw​necza​sy.

–Do​brze.–Con​normu​snąłusta​mijejra​mię,po​temszy​ję,agdydo​tarłdopo​licz​-

ka,Mag​giebra​ko​wa​łojużtchu.–Cotyro​bisz?

Draż​niłzę​ba​mijejucho,po​temjepo​ca​ło​wał.
–Nieprze​śpięsięztobą,na​wetje​ślibę​dzieszmnieotobła​gać.
–Bła​gać?–Od​chy​li​łagło​wę.–Tosza​leń​stwo.
–Wiem–wy​szep​tał.–Mo​gła​byśjużprze​stać.
–Prze​cież…–Niedo​koń​czy​ła,boza​cząłpie​ścićję​zy​kiemką​ci​kijejust.Gdyusły​-

szałjejjęk,przy​warłdoniejusta​mi.Po​ca​łu​nekbyłgo​rą​cyipod​nie​ciłgobar​dziejniż
wszyst​ko,cze​godotejporydo​świad​czył.

Po​jął,żepo​peł​niłbłąd.Niepo​tra​fiłsiępo​wstrzy​mać.Miałocho​tępo​cią​gnąćjąna

ka​na​pęido​ty​kaćjejwszę​dzieodjejru​dychwło​sóważposek​sow​neró​żo​wepa​znok​-
cieustóp.Wie​dział,żepo​zwo​li​ła​bymunato.Pra​gnąłroz​su​nąćjejnogiiza​głę​bić
sięwniejdosa​me​gokoń​ca.

Cho​le​ra.Prze​cieżwła​śniepotoza​pla​no​wałro​man​tycz​nywie​czór.Czułjed​nak,że

choćMag​gienie​śmia​łoprzy​war​łajużdonie​goca​łymcia​łem,po​trze​bu​jetro​chęcza​-
su,byoswo​ićsięzjegobli​sko​ścią.Dla​cze​gowięcnieprze​sta​wał?Każ​dypo​ca​łu​nek
tyl​kopo​gar​szasy​tu​ację.Je​śliza​raztegonieprze​wie,zu​peł​niestra​cigło​wę.

Leczgdyzno​wujęk​nę​ła,zmie​niłzda​nie.Prze​niósłdłońnajejpier​siipo​czułsię,

jak​bywró​ciłdodomupodłu​giejpo​dró​ży.Pa​mię​tałtencu​dow​nykształtini​cze​gonie
pra​gnąłte​razbar​dziej,niżza​tra​cićsięwniej,pie​ścićusta​mijejsut​kiide​lek​to​wać

sięod​gło​sa​miroz​ko​szy.

Te​razalboni​g​dy.Zna​lazłwso​bienad​ludz​kąsiłę,byza​koń​czyćpo​ca​łu​nekiod​su​-

nąć się od Mag​gie. Na jej twa​rzy od​ma​lo​wa​ło się zdu​mie​nie. Nie był pe​wien, czy
war​tosiętakpo​świę​cać,aleniezmie​niłzda​nia.

–Poraspać,MaryMar​ga​ret.–Otu​liłjąra​mie​niemipo​pro​wa​dziłdosy​pial​ni.
Opa​dłanałóż​ko,przy​glą​da​jącmusięuważ​nie.
Uśmiech​nąłsięiuniósłdłoń,jak​byże​gnałsięzniąprzeddłu​gąpo​dró​żą.
–Słod​kichsnów.
–Dob…do​bra​noc.Idzię​ku​ję.
Wy​szedłzpo​ko​ju,za​my​ka​jącdrzwi.

Na​stęp​ne​goran​kaCon​norprze​wró​ciłsięnabokispadłzka​na​pynapod​ło​gę.
–Cho​le​ra.–Po​tarłło​kieć,któ​rymude​rzyłosto​lik.–Gdzieja…aha.–Pod​niósłsię

zpod​ło​giiusiadłnaka​na​pie,przy​po​mi​na​jącso​biewy​da​rze​niaze​szłe​gowie​czo​ru.

Wy​da​wa​ło mu się, że ob​rał świet​ną tak​ty​kę: go​rą​ce po​ca​łun​ki mia​ły za​chę​cić

Mag​gie,bydo​łą​czy​ładonie​gowłóż​ku,leczna​glewpa​dłomudogło​wy,byprze​rwać
i zo​sta​wić ją roz​pa​lo​ną, tak aby wró​ci​ła po wię​cej. Spo​dzie​wał się, że ko​lej​ne​go
wie​czo​rutoonabę​dziepró​bo​wa​łagouwieść.

– Głu​pek – mruk​nął. – Nie​źle na tym wy​sze​dłeś! – Za​klął pod no​sem, za​bie​ra​jąc

kocipo​dusz​kęzka​na​py.

Gdy wszedł do sy​pial​ni, Mag​gie wciąż jesz​cze spa​ła. A więc gdy on pra​wie nie

zmru​żyłoka,onawy​po​czy​wa​ławnaj​lep​sze.Spoj​rzałnaniązezło​ścią,przy​się​ga​jąc
so​bie,żetejnocybę​dziespałzniąwjed​nymłóż​ku.

Wy​jąłzszu​fla​dyspoden​kiibutydojog​gin​guiwy​szedł.Nieprze​biegłjesz​czepo​ło​-

wydy​stan​su,kie​dyzno​wudo​pa​dłygoczar​nemy​śli.Prze​stałzwra​caćuwa​gęnabłę​-
kit​nenie​boiniemógłsięjużcie​szyćmor​skąbry​zą.Po​sta​no​wiłsięjed​naknieza​drę​-
czać.Ze​szłanocniepo​to​czy​łasiępojegomy​śli,alebyłcier​pli​wyiwie​dział,żeosią​-
gnie cel. Roz​nie​cił w Mag​gie żar i choć te​raz spa​ła, z pew​no​ścią od​gry​wał w jej
snachgłów​nąrolę.

Musijątyl​koprze​ko​nać,żepra​gniegotaksamojakonjej.Zuśmie​chemprzy​po​-

mniał so​bie, jak nie​mal ule​gła po​żą​da​niu. Z ła​two​ścią po​now​nie do​pro​wa​dzi ją do
ta​kie​gosta​nu.Lu​biłwy​zwa​niaitakwła​śniepo​strze​gałswo​jąmi​sję.Napew​nodo​-
pnieswe​go.

Z tym po​sta​no​wie​niem ru​szył z po​wro​tem do ho​te​lu, by wziąć prysz​nic i roz​po​-

cząćpe​łenwra​żeńdzień.

Sły​sząc za​my​ka​ją​ce się drzwi, Mag​gie spoj​rza​ła na bu​dzik. Po​przed​nie​go dnia

Con​norwspo​mi​nał,żepój​dziepo​bie​gać,do​my​śla​łasięwięc,żemaprzy​naj​mniejpół
go​dzi​ny, by się przy​go​to​wać. Wsta​ła, wzię​ła prysz​nic, wy​su​szy​ła wło​sy i wło​ży​ła
czar​nespodnieorazswe​terwko​lo​rzebur​gun​da.Nieza​mie​rza​łacho​dzićcałydzień
wszpil​kach,dla​te​gowsu​nę​ławy​god​ne,alesty​lo​webutynapła​skiejpo​de​szwie.Je​śli
Con​norbę​dziena​le​gać,prze​bie​rzesięnako​la​cjęwcośwy​strza​ło​we​go.

Uprze​dzałją,byza​bra​ławy​łącz​nieele​ganc​kieubra​nia,alespa​ko​wa​łado​dat​ko​wą

parędżin​sówibu​tówspor​to​wychnawy​pa​dek,gdy​byprzeznaj​bliż​szyty​dzieńuda​ło
jejsięzna​leźćchwi​lędlasie​bie.

Po​cie​sza​łająmyśl,żeCon​norteżniebę​dzieza​chwy​co​ny,całyczasno​szącgar​ni​-

tu​ry–wie​dzia​ła,żenacodzieńubie​rasięina​czej.

Zo​sta​wi​łamuli​ścik,in​for​mu​jąc,żebę​dziecze​kaćwpo​bli​żuho​te​lo​wejka​wia​ren​ki

i wy​szła, za​bie​ra​jąc z sobą lek​ki ża​kiet. Czter​dzie​ści pięć mi​nut póź​niej jej ser​ce
za​bi​łomoc​niej,gdyzo​ba​czy​ła,jakCon​noridziewjejstro​nę.Mo​gła​bysięprzy​zwy​-
cza​ićdota​kie​gowi​do​ku,po​my​śla​ła,leczszyb​kood​pę​dzi​łatenpo​mysł.Po​win​napa​-
mię​tać,żezna​la​złasiętutyl​kodla​te​go,żepo​trze​bu​jepie​nię​dzy,aonnaj​wy​raź​niej
uparłsię,bydaćjejna​ucz​kę.

Aleprze​cieżnicniesta​łonaprze​szko​dzie,byna​cie​szy​łasięjegowi​do​kiem.
Mimoschlud​ne​gostro​ju:spodnikha​ki,bia​łe​gopod​ko​szul​kaiswe​trawse​rek,wy​-

glą​dembu​dziłre​spekt.Szedłwjejstro​nęjakpan​te​ra,któ​razwę​szy​łaofia​rę.Ko​bie​-
tyrzu​ca​łymuza​in​try​go​wa​nespoj​rze​nia,gdyprze​cho​dziłobokpew​nymkro​kiem.Ja​-
kaśjejczęśćmia​łaocho​tęwstaćiza​wo​łać:onjestmój!

Ale prze​cież nie jest, upo​mnia​ła się w my​ślach. I nie bę​dzie. Przy​gnę​bi​ła ją ta

myśl, lecz szyb​ko ją ode​pchnę​ła. Przez naj​bliż​szy ty​dzień po​sta​no​wi​ła cie​szyć się
każ​dąchwi​ląwjegoto​wa​rzy​stwie.

Pośnia​da​niu,naktó​reuda​łojejsięna​mó​wićCon​no​ra,ru​szy​lidocen​trumkon​fe​-

ren​cyj​ne​go.Zdzi​wi​łyjątłu​my,bofe​sti​walniezo​stałjesz​czeotwar​tydlapu​blicz​no​-
ści.

Wpierw​szychdniachmia​łosięod​byćkil​kawarsz​ta​tówipa​ne​lipo​świę​co​nychte​-

ma​tom,któ​ry​miin​te​re​so​wa​lisiępro​fe​sjo​na​li​ścizbran​ży.Mag​gieza​zna​czy​łakil​ka
znichwpro​gra​mie,za​mie​rza​jącwziąćwnichudział.

Sta​no​wi​skawy​staw​cówtęt​ni​łyjużży​ciem.Po​da​wa​nonanichprób​kiróż​nychma​-

rek piwa i sprze​da​wa​no naj​róż​niej​sze ga​dże​ty. Lu​dzie z bran​ży bar​dzo chęt​nie
kosz​to​wa​lipro​duk​tówkon​ku​ren​cji.

Byłazdzi​wio​naprzy​ja​znymna​sta​wie​niemCon​no​raorazsym​pa​tiąjegozna​jo​mych

ipart​ne​rówbiz​ne​so​wych.Uśmie​cha​łasiędowszyst​kich,roz​ma​wia​jącicie​szącsię
z uwa​gi, jaką jej po​świę​ca​li. Dzię​ki nim nie​jed​ne drzwi mo​gły sta​nąć przed nią
otwo​rem. Była jed​nak zdez​o​rien​to​wa​na. Czy to mia​ła być na​ucz​ka Con​no​ra? Być
możetendrańza​mie​rzająwy​koń​czyćuprzej​mo​ścią.

Sku​pi​ła się na pa​nu​ją​cej wo​kół wrza​wie i gwa​rze roz​mów, pró​bu​jąc so​bie wy​-

obra​zić,jakwiel​kihar​mi​derza​pa​nu​jetu​tajwweek​end,kie​dyzja​wisięjesz​czewię​-
cej go​ści, za​gra​ją ze​spo​ły roc​ko​we i za​cznie się znacz​nie wię​cej pre​zen​ta​cji. Nie
mo​głauwie​rzyć,żecie​szyjązde​rze​nieztakwiel​kąmasąludz​ką.

Con​norbezprze​rwyspo​ty​kałko​gośzna​jo​me​go.Mia​ławra​że​nie,żeprzy​jaź​nisię

zewszyst​ki​mi.Przed​sta​wiałjąkaż​dejna​po​tka​nejoso​bieiwłą​czałdoroz​mo​wy,za
co była mu na​praw​dę wdzięcz​na. Cały czas wal​czy​ła z sobą, pró​bu​jąc się prze​ko​-
nać,żeniemógł​bysiępo​su​nąćdosa​bo​ta​żu.Możesięmy​li​ła,aletegodnianiespra​-
wiałwra​że​niako​goś,ktopla​nu​jeze​mstę.

Wi​dząc,jakjestotwar​tyijakdbaojejsa​mo​po​czu​cie,czu​ła,żetrud​nobę​dziejej

do​trzy​mać po​sta​no​wie​nia i nie pójść z nim do łóż​ka. Oczy​wi​ście nie za​mie​rza​ła
upra​wiaćznimsek​sutyl​kodla​te​go,żeprzed​sta​wiłjąkil​kuwpły​wo​wymoso​bom.Po
pro​stu nie mo​gła już dłu​żej igno​ro​wać fak​tu, że Con​nor jest do​brym i ho​no​ro​wym
czło​wie​kiem.Ta​kim,jakgoza​pa​mię​ta​ła.

Toonasięzmie​ni​ła.Ktobypo​my​ślał,żeporoz​sta​niuznimwpad​niezdesz​czupod

ryn​nę?Lataspę​dzo​newto​wa​rzy​stwieAla​naijegomat​kispra​wi​ły,żesta​łasiębar​-
dziejskry​tainer​wo​wa.

Ale zna​la​zła się na wła​ści​wej dro​dze. Pa​trzy​ła te​raz w przy​szłość. Była dum​na

z fak​tu, że ty​dzień wcze​śniej od​wa​ży​ła się od​wie​dzić Con​no​ra w biu​rze, a te​raz
prze​by​wawśródlu​dziispę​dzamiłoczas.Za​szływniejdia​me​tral​nezmia​nywpo​-
rów​na​niudosta​nu,wja​kimsięznaj​do​wa​łaprzedtrze​malaty.Mia​łaocho​tęska​kać
zra​do​ści,wi​wa​tu​jąc:do​braro​bo​ta,Mag​gie!

Uśmiech​nę​łasiędosie​bie.
–Mag​gie–głosCon​no​rawy​rwałjązza​my​śle​nia–po​znajBil​laStor​ma.Znaj​du​je

sięwczo​łów​cebro​war​ni​ków.

–Był​bymnaszczy​cie,gdy​byniewa​ta​haMac​La​re​nów–za​żar​to​wałstar​szymęż​-

czy​zna.

Mag​gieuśmiech​nę​łasiędonie​go,wpa​tru​jącsięwnaj​dłuż​szewąsy,ja​kiekie​dy​kol​-

wiekwi​dzia​ła.

Uści​snę​łamudłoń.
–Dzieńdo​bry,pa​nieStorm.
–MówmiBill–za​pro​po​no​wałżycz​li​wie.–Per„pan”mo​żeszsięzwra​caćdomo​je​-

goojca.

–Miłomi,Bill.
–Con​norza​pew​niamnie,żetwo​jeja​snepiwawkrót​cepo​bi​jąry​nek.–Billpo​dra​-

pałsięwgło​wę.–Wy​bacz,je​śliwy​da​jęsięscep​tycz​ny,alepa​trzącnacie​bie,po​tra​-
fięzro​zu​miećjegoen​tu​zjazm.

Nie​co wy​stra​szo​na spoj​rza​ła na Con​no​ra, lecz ten tyko uśmiech​nął się, sły​sząc

zu​peł​nienie​szko​dli​wyżart.Uzna​ła,żenicjejniegro​ziipo​da​łaBil​lo​wiwi​zy​tów​kę.

–Za​pra​szamju​tronapry​wat​nąde​gu​sta​cjęmo​ichpiw.
–Chęt​niesko​rzy​stam.–Wrę​czyłjejswo​jąwi​zy​tów​kę,któ​rąscho​wa​ładoto​reb​ki.
GdyBilliCon​norwda​lisięwroz​mo​węojed​nymzichry​wa​li,po​sta​no​wi​łaprzejść

sięposali.

Za​trzy​my​wa​ła się przy ko​lej​nych sta​no​wi​skach, po​zna​jąc wie​lu sym​pa​tycz​nych

wy​staw​ców.Jejoj​ciecma​wiał,żebro​war​ni​cytobar​dzożycz​li​waiprzy​jaź​niena​sta​-
wio​naspo​łecz​ność.Oczy​wi​ściekon​ku​ro​wa​lizsobą,aleki​bi​co​wa​lina​wetry​wa​lom
i wspie​ra​li się na​wza​jem. Przy czwar​tym sta​no​wi​sku za​trzy​ma​ła się na​gle, wy​bu​-
cha​jącśmie​chem.

–Wszy​scytakre​agu​ją–oznaj​miłuśmiech​nię​tymęż​czy​zna.
Trzypiwa,któ​reumie​ściłnawy​sta​wie,mia​łynaj​dziw​niej​szena​zwy,ja​kiewi​dzia​-

ła.

Jed​nymzprzy​wi​le​jówpro​wa​dze​niami​kro​bro​wa​rubyłona​zy​wa​nieswo​ichma​rek

zgod​niezwła​snymupodo​ba​niem.Wie​lubro​war​ni​kówpró​bo​wa​łoszo​ko​waćlubin​-
try​go​wać,nie​któ​rzychcie​liroz​ba​wićpo​ten​cjal​nychklien​tów.

Na​zwy jej naj​now​szych piw nie były zbyt kon​tro​wer​syj​ne. W tym roku zde​cy​do​-

wa​łasięnadaćimna​zwi​skazna​nychru​do​wło​sychko​biet,bypro​mo​waćswo​jąmar​-
kę,Re​dhe​ad.Dokon​kur​suzgło​si​ła:RitęHay​worth,Mau​re​enO’HaręiLucyRi​car​-
do.

Po​tęż​niezbu​do​wa​nywy​staw​caowło​sachko​lo​rupia​skow​caprzed​sta​wiłsięjako

Pete.Oka​za​łosię,żejestwła​ści​cie​lembro​wa​ru,zktó​re​gopo​cho​dząpiwa.

–Możeza​pro​po​nu​jęde​gu​sta​cję?
–Jakdlamniejestjesz​czezawcze​śnie.–Uśmiech​nę​łasię.–Alechcia​łamza​py​-

tać,ktonadałimtena​zwy?

–Więk​szośćnazwwy​my​śla​jąmoitrzejsy​no​wie.
–Pięk​naro​dzin​ka.Po​ma​ga​jąpanuwbro​wa​rze?
–Ależskąd!–za​śmiałsięPete.–Ża​dennieukoń​czyłjesz​czesied​miulat.Zaj​mu​ją

sięwy​łącz​niemar​ke​tin​giem.

– Ro​zu​miem. – Ski​nę​ła gło​wą, bio​rąc do ręki jed​ną z bu​te​lek. – Za​sta​na​wia​łam

się,skądczer​pałpanin​spi​ra​cję,na​zy​wa​jąctopiwo„Ty​łekpu​dla”.

– Na​zwę wy​my​ślił mój kre​atyw​ny pię​cio​la​tek, Au​stin. Ale niech się pani nie da

zwieść.„Ty​łekpu​dla”tofan​ta​stycz​nepiwozcy​tru​so​wąieg​zo​tycz​nąnutą.Mana​-
praw​dęwy​jąt​ko​wyaro​mat.

Mag​gieza​chi​cho​ta​ła.
–Bar​dzomisiępo​do​batana​zwa.Po​sta​ramsięwpaśćdopanapopo​łu​dniunade​-

gu​sta​cję.–Ato?–Wska​za​łako​lej​nąbu​tel​kę.–Za​smar​ka​nyBob​by?

–Bob​bytomójnaj​star​szysyn.Wpadłnatenpo​mysł,kie​dybyłprze​zię​bio​ny.Nie

mógłsięprze​staćśmiać,kie​dytowy​my​ślił.Jazresz​tąteż–do​dałpochwi​li.–Po​czu​-
ciehu​mo​rumająchy​bapomnie.

Po​kle​pa​łagopora​mie​niu.
–Po​wi​nienbyćpanznichdum​ny.
–Je​stem.
–Cześć,Mag​gie.–Od​wró​ci​łasięizo​ba​czy​łaeks​cen​trycz​ne​gomęż​czy​znę,któ​re​-

gopo​zna​łapierw​sze​godnia.

–Och,cześć,Ted.
Uśmiech​nąłsiędoniejza​wa​diac​ko.
–Mamna​dzie​ję,żeprze​my​śla​łaśmojąpro​po​zy​cję.
–Nie​ste​tyniemogę…
–Tu​tajje​steś–usły​sza​łazaple​ca​mi.Con​norstałtużzanią,wbi​ja​jącspoj​rze​nie

wTeda.

– Zna​cie się? – za​py​ta​ła. – To mój… – Od​wró​ci​ła się, lecz Teda już nie było. Za​-

uwa​ży​ła,żeprze​ci​skasięwpo​śpie​chuprzeztłum.–Dziw​ne…

–Do​brzegoznasz?–za​py​tałCon​nor.
–Wła​ści​wietopra​wiegonieznam.
–Iniechtakzo​sta​nie.
Peteod​chrząk​nął.
– Ach, prze​pra​szam. Con​nor, po​znaj Pete’a. Jest wła​ści​cie​lem bro​wa​ru „Pod

śmier​dzą​cymro​ba​kiem”.

Con​noruści​snąłdłońPete’a,leczpokrót​kiejroz​mo​wiezła​pałjązarękę.
–Chodź​my.Chcęjesz​czespraw​dzićgra​fikkon​kur​su.
Mag​gieobie​ca​łaPete’owi,żewró​cipopo​łu​dniu.Po​szlidowin​dy,agdyzje​cha​lina

niż​szepię​tro,Con​norpu​ściłjejrękę,roz​glą​da​jącsiędo​ko​ła.

–Dopiąt​kuzro​bisiętu​tajnie​złyścisk.
–Wspa​nia​le,praw​da?
–Wspa​nia​le?–zdzi​wiłsię.–Więk​szośćlu​dziiry​tu​jątłu​my.Cie​bienie.

–Tomójpierw​szyfe​sti​wal.
–Nicdziw​ne​go,żeje​steśtakapod​eks​cy​to​wa​na.–Szlidłu​gimko​ry​ta​rzemwkie​-

run​kusali,wktó​rejmia​łoob​ra​do​waćjury.–Ni​g​dytunieby​łaś,kie​dybra​łaśudział
wkon​kur​sachjakoTay​lorJa​mes?

–Anirazu.
–Dla​cze​go?
–Boje​stemnie​śmia​ła.
Par​sk​nąłśmie​chem.
–Ty?!Nieżar​tuj.Jakibyłpraw​dzi​wypo​wód?
Dzie​sięćlattemumożeteżuzna​ła​bytozaza​baw​ne,ależy​ciezAla​nemjązmie​ni​-

ło.

–Kie​dywró​ci​łam,oka​za​łosię,żepra​wieni​ko​gotu​tajnieznam.Więk​szośćzna​jo​-

mychwy​je​cha​ła,po​ja​wi​łosięmnó​stwoob​cychosób.Nieczu​łamsięnasi​łach,żeby
braćudziałwkon​kur​sie.

–Prze​cieżtwójoj​ciecteżwy​gry​wałme​da​le.Gdzie​kol​wiekbyśsięzja​wi​ła,przy​ję​-

tobycięzotwar​ty​mira​mio​na​mi.

–Chcia​ła​bym,żebytobyłota​kiepro​ste.
–Pozatymmasztębran​żęwekrwi.Mu​sia​łaświe​dzieć,żetwo​jepiwazro​biąfu​-

ro​rę.Dzi​wimnie,żeniechcia​łaśoso​bi​ścieze​braćpo​chwał.

– Masz ra​cję. Po​win​nam była się od​wa​żyć – przy​zna​ła – ale po kil​ku wpad​kach

z daw​ny​mi zna​jo​my​mi za​bra​kło mi od​wa​gi. Na szczę​ście moja ku​zyn​ka Jane i jej
chło​pakzgo​dzi​lisięwy​stę​po​waćwmoimimie​niu.

–Poja​kichwpad​kach?
Jak zwy​kle cze​piał się szcze​gó​łów. Nie wie​dzia​ła, jak mu to wy​ja​śnić. Dla​cze​go

mu​sia​łazno​wucośpal​nąć?!

–Mag​gie?
Od​wró​ci​łasię.Stałprzedniąosi​łekzre​je​stra​cji,John​ny.
–Cześć,John​ny.–Uśmiech​nę​łasię.–ZnaszCon​no​ra?
–Ja​sne.–John​nyod​wza​jem​niłuśmiech.–Jaksięmasz,sta​ry?
–Do​brze.–Con​noruści​snąłmudłoń.–Wej​dęnachwi​lędosalispraw​dzićgra​fik.
–Za​cze​kamtu​taj.
–Toniepo​trwadłu​go.
Za​mie​ni​ła z John​nym kil​ka słów, za​nim ten mu​siał wró​cić do obo​wiąz​ków. Prze​-

szła się wzdłuż sta​no​wisk, na któ​rych znaj​do​wa​ły się ulot​ki do​ty​czą​ce se​mi​na​riów
i ga​dże​ty. Wy​bra​ła kil​ka ulo​tek, któ​re wy​da​ły jej się cie​ka​we i po pię​ciu mi​nu​tach
zo​ba​czy​ła,jakCon​noropusz​czasalę.Ru​szy​ławjegostro​nę,leczwtejsa​mejchwi​li
oto​czy​łagogrup​katrzechko​biet.Każ​daza​ata​ko​wa​łazin​nejstro​ny.

–Con​norMac​La​ren!
– To Con​nor! – za​wo​ła​ła blon​dyn​ka. – Świet​nie wy​glą​dasz. – Mag​gie roz​po​zna​ła

wniejSa​rahMy​ers,jed​nązjejnaj​lep​szychprzy​ja​ció​łekzeszko​ły.

Sa​rahbyłateżjed​nązpierw​szychosób,któ​reod​wró​ci​łysięodniej,gdywró​ci​ła

domia​stecz​ka.

–Mia​łamna​dzie​ję,żeciętu​tajspo​tkam.–Dru​gazko​bietob​ję​łaCon​no​rara​mie​-

niem.

–Cześć,Con​nor–przy​wi​ta​łasięznimtro​chęnie​śmia​łabru​net​ka.Mag​giezda​ła

so​bie spra​wę, że to ta sama ko​bie​ta, któ​ra pierw​sze​go dnia zgro​mi​ła ją spoj​rze​-
niem,ate​razzno​wuprzy​glą​da​łajejsięchłod​no.

–Lu​cin​da–zwró​ciłsięCon​nordobru​net​ki–pra​cu​jeszdzi​siaj?
– Nie. – Bru​net​ka prze​nio​sła wzrok z Mag​gie na Con​no​ra. – Jake dał mi wol​ne,

więcprzy​szły​śmyobej​rzećfe​sti​wal,za​nimzro​bisiętłocz​no.

Czyż​bypra​co​wa​ładlaMac​La​re​nów?Nicdziw​ne​go,żeniebyławo​becnie​gotak

bez​po​śred​niajakpo​zo​sta​łe.

Sa​rahspoj​rza​łanana​pisnaddrzwia​mi:„Wej​ścietyl​kodlajury”.
–Je​steśsę​dzią?Su​per!
Mag​gie czu​ła się nie​zręcz​nie, sto​jąc w po​bli​żu, ale nie za​mie​rza​ła do nich po​-

dejść.Zresz​tąniepo​win​nojejob​cho​dzić,żeja​kieśgro​upiesśli​niąsięnajegowi​dok.
Prze​cieżniemo​głaso​biero​ścićdonie​gopraw.Jed​nakto,coczu​ła,prze​czy​łozdro​-
wo​roz​sąd​ko​wej ar​gu​men​ta​cji. Za​krę​ci​ła się na pię​cie i ru​szy​ła w prze​ciw​nym kie​-
run​ku.

Mia​łana​dzie​ję,żedoweek​en​du,kie​dyfe​sti​walzo​sta​nieotwar​tydlaszer​szejpu​-

blicz​no​ści,niena​tkniesięnani​ko​gozna​jo​me​go.Skądmia​ławie​dzieć,żeSa​rahijej
świ​taze​chcązja​wićsięwcze​śniej?

Prze​ci​snę​ła się przez ko​lej​kę, któ​ra usta​wi​ła się przed John​nym, i we​szła do ła​-

zien​ki.Wśrod​kunaszczę​ścieniebyłoni​ko​go.Za​mknę​łasięwjed​nejzka​bin,opie​-
ra​jącgło​węodrzwi.Czu​łasięjakucie​ki​nier​kaszu​ka​ją​caschro​nie​nia.Wie​dzia​ła,że
te zło​śli​we baby będą cze​kać na oka​zję, by zno​wu ją za​ata​ko​wać, ale tym ra​zem
będąmia​ływi​dow​nię.

–Nami​łośćbo​ską,uspo​kójsię–po​wta​rza​łaso​bie.–Zra​niąciętyl​kowte​dy,kie​dy

imnatopo​zwo​lisz.–Takprzy​naj​mniejkil​kalatwcze​śniejprze​ko​ny​wałjąte​ra​peu​-
ta.Wie​dzia​ła,żetopraw​da,alewca​leniepo​pra​wia​łojejtona​stro​ju.

Ude​rzy​łapię​ściąwdrzwika​bi​ny.Docho​le​ry!Czydzie​sięćlatniewy​star​czy​ło,by

od​ku​pićdo​mnie​ma​negrze​chyprze​szło​ści?Dla​cze​goteko​bie​tyniemogąza​cho​wy​-
waćsięjakdo​ro​słe?

Uśmiech​nę​łasiędosie​bie,bonieumknę​łojejuwa​dze,żesamanieza​cho​wu​jesię

zbytdoj​rza​le.Musista​wićczo​łaswo​imde​mo​nom.Po​intCa​irnjestte​razjejdo​mem.
Nie może przez całe ży​cie ucie​kać przed daw​ny​mi przy​ja​ciół​mi. Musi prze​ko​nać
Sa​rahdoza​wie​sze​niabro​ni.Za​cznieodza​raz,kie​dytyl​koprze​sta​niedrżećjakwy​-
stra​szo​nyszcze​niak.

Nie za​mie​rza​ła ce​lo​wo od​kła​dać kon​fron​ta​cji, ale sko​ro ła​zien​ka wciąż była pu​-

sta,po​sta​no​wi​łatowy​ko​rzy​staćiza​dzwo​nićdodziad​ka.

Wy​ję​łate​le​fonzto​reb​ki,wy​bie​ra​jącnu​mer.
–Cześć,dziad​ku.Toja,Mag​gie.
– Cześć, kwia​tusz​ku – po​wie​dział z za​dzi​wia​ją​co moc​nym szkoc​kim ak​cen​tem. –

Do​brzesięba​wisz?

–Zna​ko​mi​cie–skła​ma​ła.–Dzię​kiCon​no​ro​wina​wią​za​łamspo​rokon​tak​tów.Wszy​-

scysądlamniebar​dzomili.

–Bar​dzosięcie​szę.
–Tę​sk​nięzatobą.
–Ko​cha​nie,nieprze​sa​dzaj.Je​stemnaswo​immiej​scuizaj​mu​jęsięmo​imiko​cha​ny​-

mikóz​ka​mi.

–Wi​dzia​łeśsięzDe​idre?
–Za​wra​camigło​węcogo​dzi​nę–po​skar​żyłsiędzia​dek.
–Todo​brze,żesiętobąopie​ku​je.
–Do​brazniejku​char​ka.Tomu​szęprzy​znać.
–Iświet​naprzy​ja​ciół​ka.
– Tak, tak – po​twier​dził znie​cier​pli​wio​ny. Wy​raź​nie nie po​do​bał mu się fakt, że

przy​dzie​li​ła mu nia​nię. – De​idre wspo​mi​na​ła, że Con​nor za​bie​ra cię na ja​kieś ele​-
ganc​kieprzy​ję​ciezmu​zy​ką.Kie​dytobę​dzie?

–Wpią​tek,aleniewy​bie​ramsięnanie.Wiesz,żenielu​biętań​czyć.Na​wetnie

za​bra​łamod​po​wied​niejsu​kien​ki.

–Kie​dyśuwiel​bia​łaśta​niec.
–Aletosięzmie​ni​ło.
–Idźnatoprzy​ję​cie–na​le​gałdzia​dek.–Con​norza​słu​gu​jenato,żebyza​tań​czyć

zpięk​nądziew​czy​ną.

–Wta​kimra​ziecze​kagoroz​cza​ro​wa​nie.–Po​sta​no​wi​łazmie​nićte​mat.–Cosły​-

chaćuLy​diiiVin​cen​ta?

–Świn​tu​sząjakna​pa​lo​nekozy.
Za​chi​cho​ta​ła.
–Prze​cieżsąko​za​mi.
Dzia​dekza​niósłsiętakdo​no​śnymśmie​chem,żeza​cząłkasz​leć.
–Na​pijsięwody,żebyprze​płu​kaćgar​dło.
–Nicminiejest–od​rzekłchra​pli​wymgło​sem,wciążkasz​ląc.–Nieśmia​łemsię

takodlat.Za​wszepo​pra​wiaszmihu​mor,kwia​tusz​ku.

–Na​praw​dęzatobątę​sk​nię.
–Nimsięobej​rzysz,bę​dzieszwdomu–po​cie​szyłją.–Bawsiędo​brzeipijdużo

piwa,bojestzdro​we.

–Wiem,dziad​ku.Ko​chamcię.
–Do​brazcie​biedziew​czy​na–po​wie​działczu​le.
Gdysięroz​łą​czy​ła,zda​łaso​biespra​wę,żemawil​got​neoczy.Otar​łajeizmu​si​ła

siędowyj​ścianako​ry​tarz.

–Mag​gie!–Con​norma​chałdoniejześrod​kasali.Naszczę​ścieniebyłjużoto​czo​-

nystad​kiemhar​pii.Po​ma​cha​łamu,idącwjegostro​nę.–Gdzieby​łaś?–za​py​tał.

–By​łeśza​ję​ty,więcsko​rzy​sta​łamzoka​zjiiza​dzwo​ni​łamdodziad​ka.
–Counie​go?
–Chy​bawszyst​kowpo​rząd​ku.Two​jamamaczę​stodonie​goza​glą​da,więcje​stem

spo​koj​na.

–Todo​brze.–Ob​jąłją.Jegobli​skośćspra​wia​łajejprzy​jem​ność.Czu​łako​rzen​no-

cy​tru​so​wyza​pachjegowodypogo​le​niu,de​lek​to​wa​łasiębi​ją​cymodnie​gocie​płem.

Pa​so​wa​lidosie​bieide​al​nie,na​wetje​ślimia​łototrwaćtyl​kochwi​lę.Przezlatanie

przy​zna​wa​łasiędotego,żezanimtę​sk​ni​ła,zwłasz​czagdymu​sia​łazno​sićto​wa​rzy​-
stwochłod​ne​goiapo​dyk​tycz​ne​gomęża.

–Con​nor!–Dwajbra​ciaiLu​cin​da,ko​bie​taześwi​tySa​rah,któ​rawcze​śniejgro​mi​-

ła ją spoj​rze​niem, szli w ich stro​nę. Lu​cin​da trzy​ma​ła w ręce no​tat​nik i dłu​go​pis.
Niewy​glą​da​łanaza​do​wo​lo​ną.Czyż​bybra​ciazmu​si​lijądopra​cy?Amożetoobec​-
nośćMag​giepsu​łajejhu​mor?

Con​norza​brałrękęiwjed​nejchwi​lipo​czu​łasięosa​mot​nio​na.
–Cześć,chło​pa​ki–przy​wi​tałsięzbrać​mi.
–Zo​stańznimi–za​pro​po​no​wa​ła.–Przej​dęsięjesz​czepowy​sta​wie.
–Po​cze​kaj.Prze​cieżichznasz.–Zła​pałjązarękę.
Mia​łazłeprze​czu​cia,alepo​sta​no​wi​łazo​stać.
–CzytoMag​gieJa​me​son?–spy​tałIan,gdydonichpo​de​szli.
–Wewła​snejoso​bie–od​rzekłCon​nor.
–Cześć,Mag​gie–rzu​ci​łaoschleLu​cin​da.
Mag​giezdo​by​łasięnauśmiech.
–Lu​cin​da,praw​da?–upew​ni​łasię.–Je​steśku​zyn​kąSa​rah.Pa​mię​tamcięzeszko​-

ły.Miłocięzno​wuwi​dzieć.

–Upły​nę​łospo​rocza​su–skrzy​wi​łasięLu​cin​da.
– To praw​da. – Mag​gie przy​po​mnia​ła so​bie, że Lu​cin​da była młod​sza od Sa​rah

okil​kalat,alecza​semdo​łą​cza​ładogru​pyjejprzy​ja​ciół.

– Pra​cu​ję te​raz u Mac​La​re​nów. – Za​brzmia​ło to tak, jak​by chcia​ła po​wie​dzieć:

trzy​majsięodnichzda​le​ka.

Wła​ści​wie Mag​gie nie mo​gła jej za to wi​nić. Je​śli Lu​cin​da uwie​rzy​ła kłam​stwom

Sa​rah,byłaprze​ko​na​na,żetoMag​giezła​ma​łaCon​no​ro​wiser​ce.

Bra​cia wy​mie​li​li spoj​rze​nia. Zda​ła so​bie spra​wę, że ich też nie cie​szy jej obec​-

ność.Pew​niejakresz​tamia​stecz​kawi​niąjązato,cowy​da​rzy​łosięprzedlaty.

Za​po​wia​dasięświet​naza​ba​wa.
–Ian,Jake,miłowaswi​dzieć–rze​kłapo​god​nie.
–Cie​bieteż–od​rzekłIanbezprze​ko​na​nia.–Jakcisiępo​do​bafe​sti​wal?
–Jestcu​dow​ny.
–Bie​rzeszudziałwkon​kur​sie?
–Zgło​si​łamtrzypiwa.
Gdy roz​ma​wia​ła z Ia​nem, Jake na​chy​lił się ku Con​no​ro​wi i wy​szep​tał mu coś do

ucha. Ten wy​buch​nął śmie​chem, lecz Jake przy​glą​dał się Mag​gie z ka​mien​ną twa​-
rzą. Sta​ra​ła się to zi​gno​ro​wać, ale kry​tycz​ne spoj​rze​nia co​raz bar​dziej jej prze​-
szka​dza​ły.Na​wetIan,choćzdo​byłsięnaroz​mo​wę,ro​biłtonie​chęt​nie.

Do​tknę​łara​mie​niaCon​no​ra.
– Wła​śnie so​bie przy​po​mnia​łam, że mu​szę coś za​ła​twić. Na​pisz, kie​dy bę​dziesz

go​to​wyigdziechceszsięspo​tkać.

–Po​cze​kaj.Jesz​czetyl​ko…
Ale ona od​wró​ci​ła się i ode​szła tak szyb​ko, jak to moż​li​we, zo​sta​wia​jąc bra​ci

Mac​La​re​nówsamnasamzichci​chym,leczwy​raź​niewy​czu​wal​nympo​tę​pie​niem.

ROZDZIAŁSZÓSTY

Zdzi​wio​nyCon​norod​pro​wa​dziłMag​giewzro​kiem.Miałocho​tęzaniąpo​biec,ale

naj​pierwzwró​ciłsiędoJake’a:

–Cosięsta​ło?
–Chy​banieod​po​wia​dajejna​szeto​wa​rzy​stwo.
–Niepró​bujmimy​dlićoczu.Wy​stra​szy​łajątwo​jamar​so​wamina.Nieży​częso​-

bie,że​byśjątaktrak​to​wał.

–Dla​cze​gojejbro​nisz?Za​rze​ka​łeśsię,żejużni​g​dynieode​zwieszsiędoniejsło​-

wem.Cosięzmie​ni​ło?

– Do​ro​słem – od​rzekł ze zło​ścią. – Na mi​łość bo​ską, to było dzie​sięć lat temu.

Prze​stańsięjejwresz​ciecze​piać.Zresz​tąsamka​za​łeśmizna​leźćso​biepart​ner​kę
nafe​sti​wal.

–My​śla​łem,żeprzy​pro​wa​dziszko​goś,zkimwszy​scybędąsiędo​ga​dy​wać.
–Mo​głeśmnieza​pro​sić–wtrą​ci​łaLu​cin​da.
Con​norjązi​gno​ro​wał.
–Prze​cieżza​wszelu​bi​łeśMag​gie.
–Docza​sukie​dytakna​mie​sza​ławtwo​imży​ciu,żeprzezroknieby​łeśwsta​nie

pod​nieśćsięzłóż​ka.

–Tonie​praw​da.
–Możedo​brzesięwte​dyba​wi​łeś,aleja,Ianimamazde​cy​do​wa​nienie.Zła​ma​łaci

ser​ce.My​śle​li​śmy,żeni​g​dyniedoj​dzieszdosie​bie.Niechcę,żebytosiępo​wtó​rzy​-
ło.

Con​norzdałso​biespra​wę,żeLu​cin​daprzy​słu​chu​jesięichpry​wat​nejroz​mo​wie.
–Po​dob​noJakedałcidzi​siajwol​ne?Możepo​szu​kaszswo​ichprzy​ja​ció​łek?–zwró​-

ciłsiędoniej.

–Nieszko​dzi–od​rze​kłazuśmie​chem.–Chęt​niezo​sta​nę,je​ślipo​trze​bu​je​ciemo​-

jejpo​mo​cy.

–Con​normara​cję–wtrą​ciłJake.–Dzię​ku​jęzano​tat​ki.Idźsiętro​chępo​ba​wić,

do​pó​kijestoka​zja.

–Wpo​rząd​ku.Dozo​ba​cze​nia.
Con​norod​pro​wa​dziłjąwzro​kiem.
–Dzię​kizatro​skę–po​wie​działdoJake’a,gdyLu​cin​dasięod​da​li​ła–aletymra​-

zemniemajużry​zy​ka,żeMag​giezaj​dziemizaskó​rę.Iniewró​ci​li​śmydosie​bie,je​-
śliotocicho​dzi.Totyl​koin​te​re​sy.

–In​te​re​sy?Wa​szeza​cho​wa​nieprzedchwi​ląniewy​glą​da​łozbytofi​cjal​nie.
–Topraw​da–po​twier​dziłIan.–Ma​ciedo​syćza​ży​łere​la​cje.
–Jesttuzemną,bomamyukład:onato​wa​rzy​szymiprzezty​dzień,awza​mian

do​sta​nęre​cep​tu​ryjejpiw.

Con​norwy​ja​śniłwcze​śniejbra​ciom,żetoMag​giestoizasuk​ce​semmar​kiTay​lor

Ja​mes.

–Aonacobę​dzieztegomia​ła?–zdzi​wiłsięJake.
–Świet​nąza​ba​węumo​je​goboku.

–Ja​sne.Po​wiedz,cojejobie​ca​łeś.
–Chcepo​ży​czyćtro​chępie​nię​dzy.
– Czy​li za​pro​po​no​wa​łeś jej go​tów​kę za to​wa​rzy​stwo? Zda​jesz so​bie spra​wę, jak

towy​glą​da?

–Alezcie​biedu​pek.–Con​norprze​wró​ciłocza​mi.–Po​trze​bu​jetychpie​nię​dzydla

An​gu​sa.

–Jestcho​ry?–za​nie​po​ko​iłsięIan.
–Mapro​ble​myzser​cem.
–Cho​le​ra.Tokiep​skiewie​ści.–Jakeoparłsięostółkon​fe​ren​cyj​ny.
–Tak–po​twier​dziłCon​nor.–Pe​wieneks​pe​ry​men​tal​nylekmógł​bymupo​móc,ale

kosz​tu​jema​ją​tek,aubez​pie​cze​niegoniepo​kry​je.

–Wta​kimra​ziepo​win​ni​śmyjejdaćtepie​nią​dze–za​pro​po​no​wałIan.
–Natojestzbytdum​na.Dla​te​gochcemisprze​daćre​cep​tu​ry.
–Tomasens–przy​znałnie​chęt​nieJake.
–Jakwi​dzi​cie,wszyst​kokon​tro​lu​ję.Prze​stań​ciejejdo​ku​czaćistra​szyćpo​sęp​ny​-

mimi​na​mi.–Con​norru​szyłdowyj​ścia.–Tonara​zie.Idęjejpo​szu​kać.

–Za​cze​kaj!–za​wo​łałJake.–Je​steśpe​wien,żepo​trze​bu​jepie​nię​dzy?Ztego,co

sły​sza​łem,jejbyłymążzo​sta​wiłjejkupękasy.

–Ktocitopo​wie​dział?
–Niepa​mię​tam.Chy​bajed​nazjejprzy​ja​ció​łek.
–Ja​kichprzy​ja​ció​łek?–par​sk​nąłIan.–Sa​rahMy​ersmó​wi​łami,żewszy​scysięod

niejod​wró​ci​li.

–Samajestso​biewin​na–po​wie​działJake.
Con​nornieza​mie​rzałzno​sićdo​ci​nekbra​ta.Klep​nąłJake’awra​mię.
– Nie wty​kaj nosa w nie swo​je spra​wy. Co​kol​wiek wy​da​rzy​ło się mię​dzy mną

aMag​gie,tojużza​mierz​chłaprze​szłość.

–Do​bra,do​bra.–Jakeuniósłręcewge​ścieka​pi​tu​la​cji.–Będędlaniejmiły.
–Spró​bujniebyć.
–Alemożenamkie​dyśwresz​cieopo​wieszotej„za​mierz​chłejprze​szło​ści”–do​dał

ześmie​chem.

Wście​kłyCon​norru​szyłwstro​nęJake’a.Iansta​nąłmię​dzynimi.
–Spo​koj​nie.Cof​nij​ciesięobaj.
–Du​pek–wy​mam​ro​tałCon​nor.
–Pa​lant–od​ciąłsięJake.
Ianrzu​ciłJake’owigniew​nespoj​rze​nie.
–Niemartwsię–po​wie​działdoCon​no​ra.–Bę​dzie​mysięza​cho​wy​waćjakdżen​-

tel​me​ni.

–Mamna​dzie​ję.–Con​norwy​ce​lo​wałpal​cemwJake’a.–Ju​troza​bie​ramMag​gie

na ko​la​cję do Wel​l​sto​ne’a. Ma​cie się z nią ob​cho​dzić jak z księż​nicz​ką albo całą
trans​ak​cjęweź​mieli​cho.

Con​norpo​sta​no​wiłdaćMag​gietro​chęcza​suiwy​szedłnaze​wnątrz,byza​czerp​-

nąćświe​że​gopo​wie​trza.Prze​ciąłta​rasiru​szyłda​lejpro​me​na​dą.Słoń​cewciążbyło
wy​so​ko,alewiałchłod​nywiatr.Jemutonieprze​szka​dza​ło.

Dla​cze​gotakza​żar​ciebro​niMag​gie?Samkie​dyśczułto,coopi​sy​wałjegobrat–

nieufałjej,niero​zu​miał,niechciałjużoglą​daćjejtwa​rzy.

Alegdyty​dzieńwcze​śniejzja​wi​łasięwjegobiu​rze,cośsięzmie​ni​ło.Pa​trzyłna

niąina​czej,zwłasz​czaod​kądusły​szał,żejejży​cieubokumężawca​leniebyłousła​-
neró​ża​mi.Musisięjesz​czedo​wie​dzieć,dla​cze​gowogó​lewy​je​cha​ła.

Niepo​wie​dział​bytegobra​ciom,alelu​biłspę​dzaćzniączas.Cza​semroz​po​zna​wał

wniejdaw​nąMag​gie,któ​rątakdo​brzeznałiko​chał.Fakt,żebyłate​razznacz​nie
bar​dziejsek​sow​na,prze​ma​wiałnajejko​rzyść.Czybyłowtymcośzłe​go,żechciał
miłospę​dzićkil​kadniwjejto​wa​rzy​stwie?Pew​niejed​nakniemógł​byjejjużza​ufać
takjakdaw​niej.

Od​gar​nąłwło​syzczo​ła.Jaketeżnieufałlu​dziom.Ma​wiał,żenie​na​wi​dzikłam​ców

ikie​dyktośrazza​wie​dziejegoza​ufa​nie,nieza​słu​gu​jenadru​gąszan​sę.

Con​nor do​brze wie​dział, że nie​uf​ność Jake’a wią​że się z wy​stęp​kiem wuja

Hugh’gonaispra​wąjegote​sta​men​tu.Tenłaj​dakna​wetzzagro​bupró​bo​wałskłó​cić
bra​ciispra​wić,bywy​stą​pi​liprze​ciw​koso​biewwal​ceospa​dek.

Uda​łoimsięprze​chy​trzyćszkoc​kichpraw​ni​ków,dzię​kicze​muunik​nę​liko​niecz​no​-

ści wy​peł​nie​nia ab​sur​dal​nych po​sta​no​wień te​sta​men​tu. Te​raz nie mia​ło to jed​nak
zna​cze​nia.Con​no​ro​wiza​le​ża​łoprzedewszyst​kimnatym,byJakezmie​niłswo​jena​-
sta​wie​niewo​becMag​gie.

Praw​dęmó​wiąc,ni​g​dygonieokła​ma​ła.Popro​stuwy​je​cha​ła.Niebyłołezanidra​-

ma​tycz​nychpo​że​gnań.Pew​ne​godniaznik​nę​łazjegoży​ciaiwy​ma​za​łagozpa​mię​ci.
Po​tarłpierś,klnącpodno​sem.Tochy​bare​fluks,boukłu​cie,któ​repo​czuł,niemoże
mieć prze​cież nic wspól​ne​go ze wspo​mnie​niem bólu, jaki go ogar​nął po jej wy​jeź​-
dzie.

Po​sta​no​wiłsku​pićuwa​gęnaodra​pa​nymku​trzery​bac​kimwpły​wa​ją​cymdopor​tu.

Sta​ryka​pi​tanwzę​bachtrzy​małfaj​kę,awręcebu​tel​kępiwa.

Cho​le​ra,możeJakematro​chęra​cji.Con​norwciążmiałsła​bośćdoMag​gie,choć

w jej obec​no​ści po​tra​fił być twar​dy. Po​wi​nien jed​nak po​słu​chać bra​ta i za​cho​wać
ostroż​ność.Gdy​bystra​ciłczuj​ność,taru​do​wło​sapięk​nośćmo​gła​bymuzno​wuzajść
zaskó​rę.

Kie​dy wró​cił do ho​te​lu, zo​ba​czył, jak Mag​gie wy​cho​dzi z win​dy i kie​ru​je się do

lob​by.Ru​szyłwjejstro​nę,agdygoza​uwa​ży​ła,sta​nę​ławmiej​scu.

–Wy​bie​ramsięnaspa​cer.
–Wła​śniewró​ci​łemzespa​ce​ru,alepój​dęztobą.
–Niemu​sisz.
–Mu​szę.Mie​li​śmyspę​dzićtenczasra​zem,za​po​mnia​łaś?
–Dajspo​kój.Nieje​stemcipo​trzeb​naprzezcałądobę.
– Wręcz prze​ciw​nie. – Gdy otwo​rzy​ła sze​rzej oczy, do​dał szyb​ko: – Mamy prze​-

cieżukład.

–Tak–wes​tchnę​ła–alechy​bamampra​wodochwi​liod​po​czyn​ku.Zwłasz​czapo

tym,jaktwójbratpró​bo​wałmnieza​bićwzro​kiem.

Po​wstrzy​małsięodśmie​chu.Niewi​niłjejzazłośćnaJake’a,alenieza​mie​rzałjej

otymmó​wić.

–Ni​cze​gota​kie​gonieza​uwa​ży​łem.
–Chy​bamaszpro​ble​myzewzro​kiem.Zjegooczubiłygro​myprzezcałyczas,gdy

sta​łamwpo​bli​żu.Jesttaksub​tel​nyjakno​so​ro​żec.

–Takąjużmatwarz,więcprze​sta​łemzwra​caćnatouwa​gę.Aleprzy​znaj,żenie

tyl​komoibra​ciaciprze​szka​dza​ją.

–Comasznamy​śli?
–Wy​da​jecisię,żenieza​uwa​ży​łem,jakucie​ka​łaśprzedSa​rahijejko​le​żan​ka​mi?

Mu​sia​łemsięsamodnichopę​dzać.Aprze​cieżtotwo​jeprzy​ja​ciół​ki,niemoje.

–Nieprzy​jaź​nięsięznimi–wy​ja​śni​ła.–Na​praw​dętakcięż​koprze​ży​łeśspo​tka​-

nieztrze​maśli​nią​cy​misięnatwójwi​dokko​bie​ta​mi?–za​śmia​łasię.–Niespra​wia​-
łeśwra​że​nia,żecitoprze​szka​dza.

Za​śmiałsiępodno​sem.
–Wróć​mypokur​ki–zmie​niłte​mat.–Jestchłod​no.
Wje​cha​liwin​dąnadwu​na​stepię​tro,agdyCon​norotwie​rałdrzwi,Mag​gieoznaj​-

mi​ła:

– Nie ob​cho​dzi mnie, co za​pla​no​wa​łeś na ko​la​cję. Wy​bie​ram się do Crab Shack

ina​pi​jęsiędziświna.

Con​noruśmiech​nąłsię.CrabShack,jed​nazjegoulu​bio​nychre​stau​ra​cji,znaj​du​je

siębli​skoho​te​lu.

–Chęt​niedocie​biedo​łą​czę.
–Na​praw​dę?
Otwo​rzyłdrzwiiwszedłzaniądoapar​ta​men​tu.Za​nimsięod​da​li​ła,chwy​ciłjąza

rękę.

–Wiem,żeJakeza​cho​wałsięjakidio​ta.Aletoniedla​te​goucie​kłaś,praw​da?
–Oczy​wi​ście,żenie.–Uni​ka​łajegospoj​rze​nia.–Mia​łamcośdoza​ła​twie​nia.
–Ja​sne.
–Nodo​brze.–Po​wie​si​łaża​kietnaopar​ciukrze​sła.–Każ​dybyuciekł,gdy​byza​-

wia​łotakza​bój​czymchło​dem.

–Chło​dem?
–Cho​dzimioto,jakpo​trak​to​wałmnietwójbrat.Za​po​mnij​myotym.–Po​szłado

ła​zien​ki,bywy​szczot​ko​waćwło​sy.Con​noroparłsięofra​mu​gę,pa​trzącnaMag​gie.

–Wiem,żecisięprzy​glą​dał,aleniewi​działcięoddłuż​sze​gocza​su.Możetwo​ja

uro​dazro​bi​łananimta​kiewra​że​nie.

–Śmiesz​nyje​steś.
–Sta​ramsię.–Con​norwszedłdośrod​kaiprzy​siadłnamar​mu​ro​wejwan​nie,tym​-

cza​semMag​giepo​pra​wia​łaszmin​kę.Każ​dyjejruchwy​da​wałmusięzmy​sło​wy.

Mu​siałsięwy​ka​zaćnad​ludz​kąsiłą,bysięnaniąnierzu​cićiniezli​zaćczer​wie​ni

zjejust,apo​temnieob​sy​paćca​łe​gojejcia​łago​rą​cy​mipo​ca​łun​ka​mi.Mag​giera​czej
bysiętoniespodo​ba​ło.Miałjed​nakcałepo​po​łu​dnie,byjądotegoprze​ko​nać.Po​-
czuł,jakogar​niagopo​żą​da​nie.

–Mu​szęcicośwy​ja​śnić.Ju​trowie​czo​remty,jaimoibra​ciazje​myko​la​cjęzbar​-

dzo waż​nym part​ne​rem biz​ne​so​wym. Mac​La​ren Cor​po​ra​tion jest w trak​cie prze​-
pro​wa​dza​niataj​nejibar​dzode​li​kat​nejtrans​ak​cji,dla​te​gotyiJakeniemo​że​cieoka​-
zać,żejestmię​dzywamija​kieśna​pię​cie.

–Sko​rototakade​li​kat​naspra​wa,dla​cze​gochceszmnietamza​brać?Prze​cieżmi

nieufasz.

Wpa​try​wałsięwniąprzezchwi​lę.Po​wie​dzia​łato,oczymmy​ślałwcze​śniej.Ajed​-

nakczuł,że…jejufa.Przy​naj​mniejwtymwy​pad​ku.

–Wiem,żeniezro​bi​ła​byśni​cze​go,como​gło​byza​szko​dzićna​szejfir​mie.
–Cie​szęsię,żetomó​wisz–od​rze​kłazdzi​wio​na.
–Dla​te​gochcę,że​byśbyładlanie​gomiła.
– To Jake jest źró​dłem kon​flik​tu. Po​wi​nie​neś z nim po​roz​ma​wiać. – Po​ma​lo​wa​ła

ustabłysz​czy​kiem,przezcosta​łysięjesz​czebar​dziejsek​sow​ne.

Prze​łknąłśli​nę.
–Jużtozro​bi​łem.
–Todo​brze,bomamdo​syćtegona​pię​cia.–Spoj​rza​łananie​gowlu​strzeina​gle

cośzro​zu​mia​ła.–Awięcwi​dzia​łeś,jaknamniepa​trzył?!

–Tak,aletłu​ma​czy​łemci,żetakimazwy​klewy​raztwa​rzy.Na​uczy​łemsiętoigno​-

ro​wać.

–Dlaoso​by,wktó​rąwy​ce​lo​wa​nejestjegospoj​rze​nie,niejesttota​kiepro​ste.
–Prze​pra​szamcięzajegoza​cho​wa​nie.Mamna​dzie​ję,żeotymza​po​mnisziju​tro

bę​dzie​ciesiędo​ga​dy​wać.

Za​mknę​łako​sme​tycz​kę,ob​ra​ca​jącsiędonie​gotwa​rzą.
–Wszyst​kobę​dziedo​brze.Twójbratnapew​noniezro​binic,como​gło​byza​gro​zić

wa​szejtrans​ak​cji.

–Je​stemtegope​wien.
–Omnieteżmo​żeszbyćspo​koj​ny–za​pew​ni​łago.–Sko​rowszyst​koso​biewy​ja​-

śni​li​śmy,chodź​mynalunch.

– Chwi​lecz​kę. – Zła​pał ją lek​ko za ra​mio​na. – Chcę, żeby to było ja​sne: jesz​cze

raz prze​pra​szam cię za to, że moi bra​cia cię ura​zi​li. To się nie po​wtó​rzy. A je​śli
mnieniepo​słu​cha​ją,któ​ryśznichprzy​pła​citoży​ciem.

Uśmiech​nę​łasiępro​mien​nie.
–Dzię​ku​ję.–Pa​trzy​łananie​gojaknary​ce​rzawlśnią​cejzbroi,cobyłotakda​le​kie

odpraw​dy,żewy​da​łomusięśmiesz​ne.

–Niemu​siszdzię​ko​wać.Nicta​kie​goniezro​bi​łem.
–Mimowszyst​koje​stemciwdzięcz​na.
Gdyuśmiech​nę​łasię,niemiałwy​bo​ruimu​siałjąpo​ca​ło​wać.Wie​dział,żepoin​cy​-

den​ciezJa​kiemmożeniebyćgo​to​wanawię​cej.Byłtoko​lej​nypo​wód,byzło​ićbra​-
tuskó​ręprzyko​lej​nejnada​rza​ją​cejsięoka​zji.Pra​gnąłte​razzo​ba​czyćjąnagą,do​-
tknąćjejpier​si,wo​dzićusta​mipojejskó​rze,zna​leźćsięwniej.Jegoser​ceza​czę​ło
bićjaksza​lo​ne.

Za​wszelu​biłwy​dłu​żaćprzy​jem​ność,sys​te​ma​tycz​niedą​żącdocelu,na​wetje​ślinie

mógłgoosią​gnąćodrazu.Alegdyzmy​sło​wyza​pachMag​giewy​peł​niłmunoz​drza,
nie mógł so​bie przy​po​mnieć, dla​cze​go po​sta​no​wił cze​kać. Pra​gnął jej ca​łym sobą,
bar​dziejniżcze​go​kol​wiekdo​tąd.Niemiałsiłydłu​żejtegood​kła​dać.

Zmie​niłpo​zy​cję.Ca​ło​wałjejwar​gi,niemo​gącsięnimina​sy​cić.Odze​szłe​gowie​-

czo​rufan​ta​zjo​wałodo​ty​kujejust,za​sta​na​wia​jącsię,kie​dyna​dej​dzieod​po​wied​nia
chwi​la,żebymógłspeł​nićswo​jefan​ta​zje.

Po​czułjejwes​tchnie​nie.Uzna​jącjezawy​razpo​żą​da​nia,roz​chy​liłlek​kojejwar​gi.

Ichję​zy​kisplo​tłysięwzmy​sło​wymtań​cu,pod​sy​ca​jącpo​żą​da​nie.Przy​po​mniałso​bie
set​ki,możety​sią​cepo​ca​łun​ków,któ​rewy​mie​ni​liwprze​szło​ści,dla​cze​gowięcte​raz
czułsięina​czej?Jak​byichustani​g​dysięniespo​tka​ły.

Niesąjużtymisa​my​miludź​mi,po​my​ślał.Do​ro​ślii,miałna​dzie​ję,zmą​drze​li.Kie​-

dyśjąubó​stwiałitrak​to​wałjakrzad​kiskarb.Możedla​te​goode​szła.Czybyłniąaż
takpo​chło​nię​ty,żenieza​uwa​żył,gdyprze​sta​łabyćszczę​śli​wa?Dla​te​gote​razczuł
sięzu​peł​nieina​czej.Le​piej.

Gdyusły​szałjejjęk,prze​rwałpo​ca​łu​nek.
–Niewiem,czywy​ra​zi​łemsięwy​star​cza​ją​coja​sno,alepra​gnęcię.
Wes​tchnę​ła.
–Czytozna​czy,żemu​szęza​po​mniećoko​la​cji?
– Tyl​ko je​śli masz na to ocho​tę. Bę​dzie mi cięż​ko, ale do​sto​su​ję się do two​je​go

tem​pa.–Leczpóź​niejtoonprzej​miekon​tro​lę.Niemiałwąt​pli​wo​ścicodotego,jak
spę​dzątenwie​czór.–Cze​gochcesz,Mag​gie?

–Chcę…Ja…–Za​mknę​łaoczy,opie​ra​jącczo​łoojegotors.
–Tak?–Uniósłpal​cemjejpod​bró​dek.
–Cho​le​ra.Popro​stupo​ca​łujmniejesz​czeraz.
Przy​cią​gnąłjądosie​biezuśmie​chem.
–Jużsięrobi.
Tymra​zempo​ca​łu​nekbyłbar​dziejspon​ta​nicz​ny.Mag​giespra​wia​ławra​że​niebar​-

dziejroz​luź​nio​nejipew​nejsie​bie.Możedla​te​go,żepod​ję​łajużde​cy​zję.Albopra​-
gnę​ła usły​szeć, jak bar​dzo jej pra​gnie. Nie chciał za​przą​tać so​bie tym gło​wy. Cie​-
szyłsię,żezmie​ni​łazda​nie.

Roz​chy​li​ła usta i ich ję​zy​ki zno​wu się spo​tka​ły. Con​nor prze​su​nął ręce w dół jej

ple​ców,ująłjąlek​kozapo​ślad​ki.Wy​da​łazsie​biejękiprzy​war​ładonie​gomoc​niej.

Byłwdzięcz​nylo​so​wizajejpięk​nera​mio​na,pła​skibrzuch,krą​głośćbio​dericu​-

dow​neusta.Byłaucie​le​śnie​niempo​ku​sy,któ​rejniepo​tra​fiłsięoprzeć.

Dla​te​go po​trze​bo​wał tak dużo cza​su, by prze​stać ją ko​chać, ale uda​ło mu się.

Tym ra​zem bę​dzie ina​czej, po​my​ślał, do​ty​ka​jąc jej pier​si. Tym ra​zem po​łą​czy ich
czy​stafi​zycz​naroz​kosz.Bezzła​ma​nychserc,uczućibólu.Tyl​koroz​kosz.

–Con​nor,chcę…
–Jateż,ko​cha​nie–wy​szep​tał,bio​rącjąnaręce.
–Daw​niejni​g​dytakniero​bi​łeś–za​śmia​łasię,obej​mu​jącgozaszy​ję.
–Zu​peł​nieniero​zu​miemdla​cze​go.–Za​niósłjądosy​pial​ni,gdzieuło​żyłjąde​li​kat​-

nienałóż​ku.

Po​ło​żył się obok, bio​rąc ją w ra​mio​na. Do​ty​ka​li się, pie​ści​li i ca​ło​wa​li, jak​by nie

mo​glisięsobąna​sy​cić.Uklęk​nąłnadnią,wsu​wa​jącręcepodjejswe​ter.

–Masznaso​biezadużociu​chów–po​wie​dział.–Niejestciwtymdotwa​rzy.
–Dzię​ku​jęzakom​ple​ment.–Uśmiech​nę​łasię.
Zdjąłjejswe​terprzezgło​węiod​rzu​ciłgonabok.
–Takjestle​piej.
–Zde​cy​do​wa​nie.
Ująłjejpier​siipo​chy​liłsię,ca​łu​jącjego​rą​co.Szyb​kood​piąłjejsta​nikiteżrzu​cił

goprzezra​mię.

–Co​razle​piej.
–Con​nor–jęk​nę​ła,gdymu​skałjejpier​si.Po​tempie​ściłjeusta​mi,ażza​czę​łasię

wićzroz​ko​szy.Prze​niósłsięni​żej,ca​łu​jącjejbrzuch,draż​niącpę​pek.Po​wo​liroz​su​-
nąłza​mekwspodniach,ob​sy​pu​jącpo​ca​łun​ka​mikaż​dyod​sło​nię​tyskra​wekskó​ry.

–Boże,je​steśtakapięk​na.

–Con​nor–wes​tchnę​ła.
– Je​stem tu​taj. – Pod​niósł na nią wzrok. Z jej oczu biło po​żą​da​nie. Gę​ste wło​sy

roz​sy​pa​łysięnapo​dusz​cejakau​re​ola,austabyłyna​brzmia​łeodgo​rą​cychpo​ca​łun​-
ków.Mia​łanaso​biejużtyl​koko​ron​ko​wemaj​tecz​ki.Wsu​nąłpodniedwapal​ce,by
jąpie​ścić,alepo​wo​litra​ciłjużkon​tro​lę.Niemógłdłu​żejcze​kać.

Ze​sko​czyłzłóż​ka,ro​ze​brałsięwmgnie​niuokaizna​lazłjed​nązwie​lupre​zer​wa​-

tyw,któ​reprze​zor​niespa​ko​wał.Ro​ze​rwałopa​ko​wa​nieiwró​ciłdołóż​ka,zktó​re​go
Mag​gieob​ser​wo​wa​łagorów​niewy​głod​nia​łymwzro​kiem.

–Wi​dzę,żewło​ży​łeśnaj​lep​szeubra​nie.Go​to​wydowyj​ścia?–za​żar​to​wa​ła.
–Jaknaj​bar​dziej.–Przy​su​nąłsiędoniej,ca​łu​jącjąwra​mię.–Naczymtojaskoń​-

czy​łem?–Zno​wupo​su​wałsięwdół,ca​łu​jącjejcia​ło.Za​trzy​małsięnachwi​lę,mu​-
ska​jąc jej pier​si, po​tem brzuch, bio​dra. Gdy do​tarł do we​wnętrz​nej czę​ści jej ud,
bra​ko​wa​łojejjużtchu.–Otak–wy​szep​tał,wsu​wa​jącpal​cepodmaj​tecz​ki.–Prze​-
rwa​łemdo​kład​niewtymmiej​scu.

Drża​łaiję​cza​ła,kie​dypie​ściłjąpal​ca​mi,razporazdo​pro​wa​dza​jącdogra​nicroz​-

ko​szyinamo​mentpo​zwa​la​jącode​tchnąć.Jejzmy​sło​wejękista​wa​łysięco​razbar​-
dziej bła​gal​ne. Con​nor ni​g​dy nie czuł tak wiel​kie​go po​żą​da​nia, na​wet gdy byli ra​-
zem.Tymra​zempra​gnąłjejkaż​dącząst​kąsie​bie.Po​wo​lizsu​nąłjejmaj​tecz​ki,omia​-
ta​jącwzro​kiembio​drainogi.Gdydo​tarłdoko​stek,po​trzą​snę​łasto​pą,zrzu​ca​jącje
napod​ło​gę.

Za​śmiałsię,pod​no​szącnaniąwzrok.Uśmie​cha​łasięsek​sow​nie,ajejoczybłysz​-

cza​łyra​do​śnie.Ni​g​dyniewy​glą​da​łapięk​niej.

–Pra​gną​łemcię,od​kądcięzo​ba​czy​łemwze​szłymty​go​dniuwbiu​rze.–Zdo​byłsię

naszcze​rość.Po​ło​żyłsięmię​dzyjejuda​miijed​nympłyn​nymru​chemwszedłwnią,
ca​łu​jącjągo​rą​co.Trzy​ma​łagozara​mio​na,gdypo​ru​sza​lisięwewspól​nymryt​mie,
któ​ryzda​wałsięwy​pły​waćzichwnę​trzaicał​ko​wi​cienimiza​wład​nął.

Czułjejser​cebi​ją​cerów​nozjegoser​cem,gdyca​ło​wałjejszy​jęira​mio​na.Chciał

do​pro​wa​dzić ją do roz​ko​szy, jed​no​cze​śnie po​wstrzy​mu​jąc przy​pływ swo​jej jak naj​-
dłu​żej.Mag​gieprzy​war​ładonie​goca​łymcia​łem,jejpier​siod​ci​ska​łysięnajegotor​-
sie, jej nogi opla​ta​ły go w bio​drach. Jego po​żą​da​nie się​ga​ło ze​ni​tu. Za​głę​biał się
wnią,wy​peł​nia​jącjąpobrze​gi,czu​jąc,jakwoboj​guna​ra​stana​pię​cie,któ​resta​wa​-
łosięnie​malniedoznie​sie​nia.

Szczy​to​wa​łapierw​sza,wo​ła​jącjegoimięidrżąc.Ca​łymsobączułjejspeł​nie​nie.

Wy​ko​nałostat​niruchitużzaniąwpadłwot​chłańroz​ko​szy.

ROZDZIAŁSIÓDMY

O Boże! Ko​cha​ła się z Con​no​rem! Le​żał wciąż obok niej roz​grza​ny, sek​sow​ny

inagiwdu​żymwy​god​nymłóż​ku.

Był nie​sa​mo​wi​ty. Znacz​nie lep​szy, niż pa​mię​ta​ła, a prze​cież już wte​dy był wspa​-

nia​łymiczu​łymko​chan​kiem.

Pro​blemjed​nakwtym,żepo​peł​ni​łabłąd,idącznimdołóż​ka.Czyż​byza​po​mnia​ła,

żechciałsięnaniejze​mścić?Pró​bo​wa​łamusięoprzeć,alewy​star​czyłje​denpo​ca​-
łu​nek,byjejsys​temobron​nyległwgru​zach.

Gdy​bymia​łachoćtro​chęole​juwgło​wie,wró​ci​ła​byna​tych​miastdodziad​kaijego

kóz. Ależ z niej hi​po​kryt​ka! Całe ży​cie uni​ka​ła ry​zy​ka, by te​raz za​ry​zy​ko​wać
wszyst​ko.Ipoco?Żebyzna​leźćdo​zgon​nąmi​łość?Ja​sne.Alechy​banieubokufa​ce​-
ta,któ​ry–po​dob​niejakwszy​scywo​kół–są​dził,żedzie​sięćlatwcze​śniejrzu​ci​łago
iza​po​mnia​łaonim?

Za​mknę​łaoczy.Naj​chęt​niejzawszyst​kowi​ni​ła​byte​razCon​no​ra,aleprze​cieżna​-

le​gał,bytoonazde​cy​do​wa​ła,cze​gochce.Spryt​nie.Bę​dziemu​sia​łauznaćtozako​-
lej​nąpo​chop​nąde​cy​zję,jed​nązwie​lu,ja​kiepod​ję​ławży​ciu.

Con​norprze​cią​gnąłsię,opie​ra​jącsięnałok​ciu.
–Zadużoroz​my​ślasz.Na​wetprzezsenwszyst​kosły​sza​łem.
–Prze​pra​szam.–Uśmiech​nę​łasię.–Rze​czy​wi​ściecza​semmojemy​śliha​ła​su​ją.
Od​gar​nąłko​smykwło​sówzjejtwa​rzy.
–Mag​gie,tobyło…–Czyż​bysięspo​dzie​wał,żeskoń​czyzanie​gozda​nie?–Fe​no​-

me​nal​ne.–Po​ca​ło​wałjąwszy​ję.–Nie​sa​mo​wi​te.

–Fan​ta​stycz​ne?–do​da​ławżar​tach.
–Małopo​wie​dzia​ne.–Zsu​nąłzniejkoc,ob​sy​pu​jącjąpo​ca​łun​ka​mi.Jejcia​łoza​-

czę​łosiębu​dzićdoży​cia.

Zno​wugoza​pra​gnę​ła.
Po​wie​dział, że było fe​no​me​nal​nie. Czy by​ło​by w tym coś złe​go, gdy​by po​zwo​li​ła

so​bienajesz​czejed​nąchwi​lęza​po​mnie​nia?Jed​nakna​wetje​śliseksbyłbo​ski,wie​-
dzia​ła,żetobłąd.Po​win​nawy​je​chać.Aje​śliCon​norniedo​trzy​maobiet​ni​cy?Albo
zmie​niwa​run​ki?Czu​łasięokrop​nie,roz​wa​ża​jąctowta​kiejchwi​li.Po​win​nasięspa​-
ko​wać?Możenaj​pierwzjeśćśnia​da​nie?Aje​śli…

–Je​steśtakapięk​na.–Ob​sy​py​wałpo​ca​łun​ka​mijejmo​stek.–Chodźtudomnie.–

Przy​cią​gnąłjądosie​bie.

Gła​dzi​łajegotwar​demię​śnie,wpa​tru​jącsięwpo​tar​ga​neciem​newło​sy.Pod​niósł

wzrokispoj​rzałjejwoczy.

–Za​ufajmi,Mag​gie.
Za​gry​zławar​gi,za​sta​na​wia​jącsię,czykie​dy​kol​wiekmia​ławy​bór.Uśmiech​nąłsię,

aonaod​wza​jem​ni​łauśmiech.Oczy​wi​ścieżetak.

–Do​brze–wy​szep​ta​łaiwszyst​kiemy​śliule​cia​łyzjejgło​wy.

Gdy słoń​ce za​czę​ło za​cho​dzić nad oce​anem, ubra​li się i ru​szy​li pro​me​na​dą do

CrabShack.Re​stau​ra​cjabyłaurzą​dzo​nanie​cotan​det​nieiniespra​wia​ławra​że​nia

ro​man​tycz​nej,alejejbar​dzosięspodo​ba​ła.Za​ję​listo​likobokdu​że​gooknaiza​mó​-
wi​liwino.Zro​bi​łosięciem​no.Wzdłużpro​me​na​dyza​pa​li​łysięla​tar​nie.Kel​nerpo​dał
imwinoikar​tydań,któ​reczy​ta​liprzyświe​cach.

–Ho​marchy​baod​pa​da?–spy​tałCon​norpochwi​li.
–Uwiel​biamho​ma​ry.Nieja​dłamichodlat.–Wy​pi​łałykwina.–Tak,za​mó​więho​-

ma​ra.

–My​śla​łem,żepola​tachspę​dzo​nychwBo​sto​niemaszichpodziur​kiwno​sie.
–Onie.Ho​ma​rybyłyza​ka​za​ne–za​śmia​łasię.
–Za​ka​za​ne?–Zmarsz​czyłbrwi.–Ztwo​ichopo​wie​ściwnio​sku​ję,żetwójbyłymąż

topraw​dzi​wydu​pek.

–Samale​piejbymgonieopi​sa​ła.
Kel​nerprzy​niósłko​szykzpie​czy​wemima​sło.Przy​jąłza​mó​wie​nie,agdyod​szedł,

Con​norna​chy​liłsiękuniej.

–Sko​robyłta​kimidio​tą,dla​cze​go…–Niedo​koń​czyłzda​nia,uno​szącrękę,jak​by

samsie​biepo​wstrzy​my​wał.–Niemu​siszod​po​wia​dać.

–Toża​denpro​blem–wes​tchnę​ła,sma​ru​jącma​słemchleb.–Mo​żeszmniepy​tać,

ocoze​chcesz.Maszdotegopra​wo.

Od​gryzł ka​wa​łek chle​ba. Czy na pew​no chce wy​słu​chać po​wo​dów, dla któ​rych

prze​sta​łagoko​chać?Chy​banie.Alecodojed​ne​goMag​giemara​cję:Con​norza​słu​-
gu​jenato,bypo​znaćpraw​dę.

–Okej.Wta​kimra​ziedla​cze​gozo​sta​wi​łaśmniedlanie​go?
Za​mar​łanamo​ment.
–Prze​cieżwca​lecięniezo​sta​wi​łam.Ze​rwa​li​śmymie​siącwcze​śniej.
Wy​glą​dałnazszo​ko​wa​ne​go.
–Nie​praw​da.
– Praw​da. Ze​rwa​li​śmy, kie​dy mi po​wie​dzia​łeś, że wy​jeż​dżasz z brać​mi na ty​go​-

dnio​wyobózakro​ba​cjispa​do​chro​no​wych.

–Ni​cze​gota​kie​goso​bienieprzy​po​mi​nam.
– Pa​mię​tam, jak​by to było wczo​raj. Po tym, jak wy​bra​łeś się na spływ ka​ja​ko​wy

iwspi​nacz​kęnanaj​wyż​szągóręYose​mi​te,po​mysł,żebyspró​bo​waćsko​kówzespa​-
do​chro​nem, prze​lał cza​rę go​ry​czy. Po​wie​dzia​łam ci, że je​śli wy​je​dziesz, nie za​sta​-
nieszmniepopo​wro​cie.–Na​gleprzy​po​mniałso​biejejsło​wa.Wte​dyniezda​wałso​-
bie spra​wy, że mó​wi​ła po​waż​nie. – A ty mi od​po​wie​dzia​łeś: kot​ku, wi​docz​nie dla
każ​de​goznasli​czysięcośin​ne​go.Itaksiętoskoń​czy​ło.Po​że​gna​li​śmysię,atysię
roz​łą​czy​łeś.Pa​mię​tam,żewy​buch​nę​łampła​czem.Mojamamanapew​noteżtopa​-
mię​ta,botam​te​golatado​pro​wa​dza​łamjądosza​łu.

–My​śla​łem,żewy​bie​raszsięnawa​ka​cje,żeniebę​dziecięprzezkil​katy​go​dni,aż

wresz​ciedosie​bieza​tę​sk​ni​myiwte​dydomniewró​cisz.

Zbla​dła.
–Cho​dzi​łomioto,żewta​kimwy​pad​kuniemo​że​mybyćra​zem.
–Więcjużwte​dynicdomnienieczu​łaś?
–Nie!Ko​cha​łamcię,itobar​dzo,alepa​ra​li​żo​wałmniestrachocie​bie.Pa​mię​tasz,

jakmó​wi​łam,żeza​słu​gu​jesznako​goś,ktotakjaktyko​chary​zy​ko?

Za​my​ślo​nyob​ra​całwpal​cachkie​li​szekzwi​nem.
–Czę​stotopo​wta​rza​łaś,alemy​śla​łem,żeżar​tu​jesz.Prze​cieżby​li​śmyide​al​niedo​-

bra​nąparą.

Wjejoczachpo​ja​wi​łysięłzy.
–Mó​wi​łampo​waż​nie.Niemo​głamtegoznieść,kie​dyry​zy​ko​wa​łeśży​ciem.
–Kie​dyśczę​stowy​ru​sza​li​śmyzbrać​minata​kiewy​pra​wy.Niero​zu​miem,dla​cze​-

gotakbar​dzocitoprze​szka​dza​ło.

–Sie​dzia​łamwte​dyprze​ra​żo​nawdomu,cze​ka​jącnate​le​fonzkost​ni​cy.
Wtymmo​men​cieCon​norprzy​po​mniałso​bie,żeoj​ciecMag​giezgi​nąłpod​czaswy​-

pra​wynaAla​skę.Ni​g​dyniepo​łą​czyłtychdwóchfak​tów–tra​gicz​nejśmier​cijejojca
iswo​je​goza​mi​ło​wa​niadospor​tóweks​tre​mal​nych.Nicdziw​ne​go,żeżyławcią​głym
stra​chuojegoży​cie.Na​glestra​ciłape​tyt.

–Takmiprzy​kro.
– Mnie też. – Uśmiech​nę​ła się smut​no. – Po śmier​ci ojca uni​ka​łam ry​zy​ka. Nie

pró​bo​wa​łam na​wet do​stać się do dru​ży​ny che​er​le​ade​rek w oba​wie, że coś mi się
sta​nie. Oj​ciec był żąd​ny przy​gód tak jak ty i twoi bra​cia. Nie chcia​łam dru​gi raz
prze​ży​waćpo​dob​nejtra​ge​dii.

–Cho​le​ra.–Jakonaj​młod​szyzbra​cirze​czy​wi​ścieza​wszepo​ry​wałsięnanaj​bar​-

dziej kar​ko​łom​ne przy​go​dy. Aż dziw, że uda​ło mu się do​żyć tej chwi​li. – A więc to
byłataostat​niakro​pla,októ​rejwspo​mnia​łaś.

–Tak.–Po​ło​ży​łarękęnajegodło​ni.–Przy​kromi,żecitegoniewy​ja​śni​łam,ale

popro​stuwpa​dłamwpa​ni​kę.

– Mnie też jest przy​kro. – Uści​snął jej dłoń. – Gdy​by​śmy wte​dy po​roz​ma​wia​li,

może…ktowie,jakbysiętoskoń​czy​ło.

–Uzna​łam,żenieby​ło​byfairpro​sićcię,abyśdlamniezmie​niłstylży​cia.
Spoj​rzałnanie​cojużwzbu​rzo​nefaleoce​anu.
–Wte​dyzro​bił​bymdlacie​biewszyst​ko.
–Wiem–wy​szep​ta​łazełza​miwoczach.–Alenieby​ło​bytowpo​rząd​ku.
Kel​ner po​sta​wił przed nimi duże pół​mi​ski z ho​ma​ra​mi i pie​czo​ny​mi ziem​nia​ka​mi

zma​słem,do​lałimwinaiod​szedł,ży​czącsmacz​ne​go.

–Maszjesz​czeape​tytpotejprzy​gnę​bia​ją​cejroz​mo​wie?–za​śmiałsięCon​nor.
–Ja​sne.–Po​cią​gnę​łano​sem,prze​no​szącwzrokzho​ma​rananie​go.
–Itojestwła​ści​wepo​dej​ście.–Gdyza​czę​lijeść,odrazuod​zy​ska​lihu​mor.
Pokil​kumi​nu​tachmil​cze​niaCon​noroparłsięokrze​sło.
–Mogęcięza​py​taćocoś,copo​pra​wimihu​mor?
–Tyl​koto​bie?–za​śmia​łasię.–Pro​szębar​dzo.Py​taj.
–Dla​cze​gowy​szłaśzategobła​zna?Jakonwogó​lemiałnaimię?Al​bert?Ar​thur?
–Alan.AlanCos​gro​ve.Toostat​niraz,kie​dywy​po​wiemnagłosjegoimię.Bojęsię,

żewy​wo​łamzłe​godu​cha.

–Jakw„Sokuzżuka”?
–Wła​śnie!
Uwiel​bia​litenfilm,gdybylira​zem.Mag​giewy​pi​łaspo​ryłykwina.
–Pona​szymroz​sta​niupła​ka​łamprzezkil​katy​go​dni.Wresz​ciemamawy​sła​łamnie

doku​zyn​ki,Jane,doBo​sto​nu.Janepra​co​wa​ławcią​gudnia,dla​te​goran​kispę​dza​-
łampo​grą​żo​nawroz​pa​czy,apo​po​łu​dnia​miwłó​czy​łamsiępomie​ście.Pew​ne​godnia
we​szłamdoga​le​riisztu​kiiwła​śniewte​dygopo​zna​łam.

–Tegodup​ka?

–Tak–za​śmia​łasię.–Byłbo​ga​ty,atrak​cyj​ny,lu​biłspa​ce​ry,sztu​kęiza​gra​nicz​ne

fil​my.Spra​wiałwra​że​nieoso​by,któ​ranieszu​kamoc​nychwra​żeń.

–Wprze​ci​wień​stwiedomnie.
–Nie​ste​ty.Wów​czaswy​da​wa​łomisię,żetowy​star​czy.By​łamna​praw​dęgłu​pia.
–Obo​jeby​li​śmywte​dymło​dzi.–Pró​bo​wałjąpo​cie​szyć.
–Oka​za​łosię,żemat​kazmu​sza​łagodoślu​bu.Miałso​biezna​leźćład​ną,po​dat​ną

nawpływdziew​czy​nębezgro​szaprzydu​szyibezkon​tak​tówwBo​sto​nie,botaką
ła​twiejby​ło​bykon​tro​lo​wać.

–Cozaokrop​nako​bie​ta!Alemówda​lej.
–Mie​siącpoślu​bieSy​bilwe​zwa​łamnienaroz​mo​wę,po​chwa​li​łazaspeł​nie​niejej

kry​te​riów,poczymwy​tknę​łamiwszyst​kiewady.

–Awięcmat​kaszu​ka​łamużony,aleonzna​lazłciępierw​szy?
–Tak.Oka​za​łosięwięc,żespeł​nia​łamwa​run​kioboj​ga.
–Aja​kiewy​ma​ga​niamiałAn​ty​pa​tycz​nyAl?
– To okre​śle​nie ide​al​nie do nie​go pa​su​je – za​śmia​ła się. – Do​wie​dzia​łam się od

jegomat​ki,żeszu​kałżony,któ​raniejestgru​ba,niemówizmoc​nymak​cen​tem,nie
chra​pieiniejezotwar​ty​miusta​mi.

–Mó​wiszpo​waż​nie?
– Sy​bil wy​ja​śni​ła mi, że jest bar​dzo wy​czu​lo​ny na punk​cie fi​zjo​lo​gicz​nych od​gło​-

sówiwy​dzie​lin.

–Jakwszy​scycier​pią​cynaza​bu​rze​niaob​se​syj​no-kom​pul​syw​ne.
–Nie​ste​tyzapóź​nosięzo​rien​to​wa​łam.Zdo​łałmnieomo​taćiprze​ko​naćdoślu​bu.
–Cosięsta​łopoślu​bie?
– Je​śli mam da​lej opo​wia​dać, mu​szę się jesz​cze na​pić wina. – Uśmiech​nę​ła się

smut​no.

–Jateżchęt​niesięna​pi​ję.–Wziąłbu​tel​kęzesto​łuina​peł​niłkie​lisz​ki.
–Wdniuślu​buprze​pro​wa​dzi​li​śmysiędopo​sia​dło​ścijegomat​ki.
Con​nornie​malsięza​krztu​sił.
–Miesz​ka​li​ściezniącałyczas?
–Tłu​ma​czyłmi,żejestzniąbli​sko.
–Tocho​re.
–Wspo​mi​na​łam,żeniepo​zwo​li​limiza​pro​sićnaślubni​ko​gozro​dzi​ny?Powszyst​-

kimAlanna​le​gał,że​bymze​rwa​łaznimikon​tak​ty.

–Dzię​kitemuła​twiejmo​gliciękon​tro​lo​wać.
–By​łamchy​bawszo​ku,bonawszyst​kosięgo​dzi​łam.Jegomat​kabyłazim​nainie​-

ustę​pli​wa.Bezwzglę​dunato,coro​bi​łam,żad​ne​muznichniemo​głamdo​go​dzić.

–Szko​da,żedomnienieza​dzwo​ni​łaś.
–Szko​da.–Zno​wudo​tknę​łajegoręki.–Alepona​szejostat​niejroz​mo​wienieby​-

łam pew​na, czy chcesz mnie jesz​cze znać. Przez nich zu​peł​nie stra​ci​łam pew​ność
sie​bie.

–Osią​gnę​liswójcel.
–Tak.–Wjejoczachpo​ja​wi​łysięłzy.–Posied​miula​tachwresz​ciezdo​by​łamsię

na od​wa​gę i umó​wi​łam się na spo​tka​nie z praw​ni​kiem. Ale w dniu spo​tka​nia Sy​bil
zmar​łanaatakser​ca.

–Orany!

– Cały ma​ją​tek za​pi​sa​ła Ala​no​wi, któ​ry pod​czas po​grze​bu oświad​czył, że to on

chcesięzemnąroz​wieść.

–Takna​praw​dęwy​świad​czyłciprzy​słu​gę.
–Otak.Alemiałczel​nośćdo​dać,żeoże​niłsięzemnądlawy​go​dy.–Za​ci​snę​łapię​-

ści.–Su​kin​syn!

–Do​słow​nieiwprze​no​śni!
–Aledzię​kitemuwresz​ciesięodnie​gouwol​ni​łam.Zgo​dzi​łamsięnamar​nąugo​-

dę,prze​łknę​łamdumęiwró​ci​łamdoPo​intCa​irn.

Wie​dział,żetonieko​niechi​sto​rii.
–Bar​dzocięzra​nił?
–Napew​noniefi​zycz​nie.Pre​fe​ro​wałbar​dziejsub​tel​neme​to​dy.
–Niemu​si​myotymroz​ma​wiać,je​śliniechcesz.
–Chcę.Dotejporyzwie​rza​łamsięztegotyl​kote​ra​peu​cie.My​śla​łam,żepopo​-

wro​ciebędęmia​łaoka​zjęwy​ża​lićsiędziew​czy​nom,aleoka​za​łosię,żeżad​naznich
niechcemiećzemnąnicwspól​ne​go.

Na​glezro​zu​miał,żewszy​scywmia​stecz​kutrzy​ma​lijegostro​nę,aMag​giesta​ła

sięko​złemofiar​nym.Byłnasie​biezły,żeniespró​bo​wałzmie​nićichzda​nia.

–Todla​te​goucie​kłaśnawi​dokSa​rah.
–Tak.Alepo​tra​fięso​bieztympo​ra​dzić–za​śmia​łasię.–Choćnaja​kiśczaskozy

dziad​kaza​stą​pi​łymiprzy​ja​ciół.

Con​norroz​lałresz​tęwinadokie​lisz​ków,śmie​jącsię.
–Te​razmaszmnie.Mo​żeszmiopo​wie​dziećowszyst​kim,cocisięprzy​da​rzy​ło.
–Na​praw​dę?–Uśmiech​nę​łasięzna​dzie​ją.
–Ja​sne.
–Niewiem,odcze​goza​cząć…De​cy​do​wałzamnie,wcomamsięubie​rać.Mo​-

głamno​sićtyl​kosto​no​wa​neko​lo​ry,pro​stesu​kien​ki,wy​łącz​niekla​sycz​nekro​je…

–Cozaidio​ta!
–Świet​niespraw​dzaszsięwroliprzy​ja​cie​la.
Obo​jewy​buch​nę​liśmie​chem.
–Pra​co​wa​łaś,kie​dyby​li​ściera​zem?
–Skąd​że!Niemia​łamżad​nychumie​jęt​no​ści.
–Tonie​praw​da.
–Na​wetgdy​bymdo​sta​łapra​cę,niemia​ła​bymjaksiędoniejdo​stać,boniewol​no

mibyłopo​sia​daćsa​mo​cho​du.Mo​gła​bymgoprze​cieżroz​bićalbosięzgu​bić.

–Co?Prze​cieżza​wszeby​łaśświet​nymkie​row​cą.
–Wiem–wes​tchnę​ła,za​nu​rza​jącka​wa​łekho​ma​rawma​śle.
–Alewła​ści​wieniepo​trze​bo​wa​łaśpra​cy.Fa​cetbyłprze​cieżbo​ga​ty.
–Otak.Za​ro​bio​nepie​nią​dzenapew​nowy​da​ła​bymnaja​kieśgłup​stwa.
–Ni​g​dynieby​łaśroz​rzut​na.
–Alanmiałinnezda​nie.Poślu​biekry​ty​ko​wałwszyst​ko:mójwy​gląd,wagę,oso​bo​-

wość,brakoby​cia.

–Cozabał​wan!
–Ajegomat​kabyłapopro​stuwcie​le​niemzła.
–Gdy​bymotymwie​dział,ura​to​wał​bymcię.
–Mójtybo​ha​te​rze.

Kel​ner po​sta​wił na sto​le świe​że pie​czy​wo. Con​nor wziął krom​kę i po​dał jej ko​-

szyk.

– No da​lej, ko​cha​niut​ka, opo​wia​daj. Wy​rzuć to z sie​bie. – za​żar​to​wał, uda​jąc

przy​ja​ciół​kę.

–Wi​dzę,żecisiętopo​do​ba.
–Ab​so​lut​nienie.–Miałna​wetocho​tęod​na​leźćAla​naipo​rząd​niemuprzy​ło​żyć.–

Alewy​raź​niele​piejsiępotymczu​jesz.Itomisiępo​do​ba.Cojesz​cze?

–Naj​bar​dziejmiprze​szka​dza​ło,żenieli​czy​lisięzmoimzda​niem.Alanuwa​żał,że

mamin​te​lek​tu​al​nebra​ki.

–Tegojużzawie​le!–Od​su​nąłkrze​słoodsto​łu,mó​wiącpół​żar​tem:–Za​bi​jętego

dra​nia!

Za​śmia​łasię.
–Bra​wo!Ofi​cjal​niemia​nu​jęcięmoimnaj​lep​szymprzy​ja​cie​lem.
–Bonimje​stem.–Oparłsięokrze​sło.–Ni​g​dyotymnieza​po​mi​naj.

Popo​łu​dniuCon​norsie​działwMa​rinClub,wy​glą​da​jącprzezoknonawzbu​rzo​ne

faleoce​anu.Umó​wiłsięnaspo​tka​niezbrać​mi,aleniemógłprze​staćmy​ślećoMag​-
gie. Nie tyl​ko dla​te​go, że rano upra​wia​li fan​ta​stycz​ny seks. Nie mógł za​po​mnieć
o wszyst​kim, cze​go się od niej do​wie​dział. Jak mógł być tak za​śle​pio​ny, by nie za​-
uwa​żyć,żejegohob​byjąprze​ra​ża​ło?Gdy​byod​wo​łałtam​tenwy​jazd,niewpa​dła​by
wsi​dłaAla​naijegookrop​nejmat​ki.Wy​star​czył​byje​dente​le​fon,awsko​czył​bywsa​-
mo​lotijąura​to​wał.

Jake na​le​gał na spo​tka​nie w Ma​rin Club, by mo​gli w spo​ko​ju omó​wić in​te​re​sy

zdalaodcie​kaw​skichgo​ści.Przy​cho​dzi​litamodlatzewzglę​dunasym​pa​tycz​nąob​-
słu​gęido​breje​dze​nie.Kel​ner​kaprzy​nio​słaimdrin​ki,wy​ry​wa​jącCon​no​razza​my​-
śle​nia.

–Pro​szębar​dzo,chłop​cy:szkoc​kadlaIana,piwodlaCon​no​raiwy​traw​nemar​ti​ni

dlaJake’a.

–Su​per–po​dzię​ko​wałCon​nor.
– Je​ste​ście tacy wy​stro​je​ni. Jest dzi​siaj ja​kaś im​pre​za, o któ​rej po​win​nam wie​-

dzieć?

–Wy​bie​ra​mysięnako​la​cjęwin​te​re​sach–od​parłJakezuśmie​chem.
–Niebrzmitozbyteks​cy​tu​ją​co,alebaw​ciesiędo​brze.
–Dzię​ki,Sher​ry–po​wie​działJake.
Kel​ner​kapu​ści​ładonie​gookoiod​cho​dząc,po​ło​ży​łanasto​li​kufu​te​rałzra​chun​-

kiem.Byłasta​rąprzy​ja​ciół​kąichmat​kiiza​wszemo​głali​czyćnaso​wi​tyna​pi​wek.

–Nazdro​wie.–Ianuniósłszklan​kęibra​ciawznie​ślito​ast.
–Nodo​brze.Ococho​dzi?–spy​tałCon​nor,pi​jącłykan​giel​skie​gopiwa,któ​reza​-

ma​wiałodlat.

–Zno​wudo​sta​łemwia​do​mośćodpraw​ni​kówzeSzko​cji–wy​ja​śniłJake.
–Prze​cieżmamyjesz​czekil​kamie​się​cy,byspeł​nićwa​run​kite​sta​men​tu–przy​po​-

mniałimCon​nor.

–Ro​biąsięco​razbar​dziejna​tar​czy​wi.
–Będąmu​sie​lipo​cze​kać.
–Nieob​cho​dzimnie,comy​ślą–oznaj​miłJake–alechy​baktó​ryśznaspo​wi​nien

siętamwresz​ciewy​brać.

–Prze​cieżcho​dzityl​kooskra​wekzie​miista​rydom.Ocotyleszu​mu?–zdzi​wił

sięIan.

–Praw​nikwspo​mi​nał,żetymite​re​na​mizaj​mu​jąsięna​jem​cy,któ​rympła​ci​mypen​-

sję–wy​ja​śniłJake.

–Na​praw​dę?
–Tak.Dla​te​goprzedsprze​da​żąpo​sia​dło​ścimu​si​mysięznimipo​ro​zu​miećnamiej​-

scu.Ku​pu​ją​cymusisięzgo​dzićna„lo​ka​to​rów”.

–Je​denzwaspo​wi​nientampo​je​chać–stwier​dziłCon​nor.
–Dla​cze​goniety?
– Mam za dużo obo​wiąz​ków: wkrót​ce wpro​wa​dza​my na ry​nek dwa​dzie​ścia sie​-

dem no​wych pro​duk​tów, pro​wa​dzę roz​mo​wy z kil​ko​ma far​me​ra​mi, któ​rzy chcą
świad​czyćnamusłu​gi,awpu​bieszko​lęno​we​gome​ne​dże​ra.

–Chceszpo​wie​dzieć,żena​szabiu​ro​wapra​caniemawiel​kie​gozna​cze​nia?–Ian

rzu​ciłmuzi​ry​to​wa​nespoj​rze​nie.

Bra​ciaza​wszery​wa​li​zo​wa​lizsobą,leczCon​normiałra​cję–najegobar​kachspo​-

czy​wa​łospo​roobo​wiąz​ków.

– Ty po​wi​nie​neś je​chać – zwró​cił się do Iana. – Spraw​dzisz sy​tu​ację w zam​ku,

a po​tem mo​żesz wpaść do Gor​do​na i upew​nić się, czy na​dal chce nam do​star​czać
chmiel.

– Z do​sta​wą chmie​lu nie bę​dzie pro​ble​mu – od​rzekł roz​gnie​wa​ny Ian. – Ko​lej​ną

par​tiędo​sta​nie​myza​razpozbio​rach,więcmo​żeszsięodemnieod​cze​pić.

–Niebądźtakiner​wo​wy.–Ianza​wszesięzło​ścił,gdypo​zwa​la​liso​bienaalu​zje

dojegoroz​sta​niazSa​man​thą,cór​kąGor​do​naMcGre​go​ra,eks​cen​trycz​ne​goho​dow​-
cychmie​lu,któ​rydo​star​czałMac​La​re​nomskład​ni​kównaj​wyż​szejja​ko​ści.

Con​norbar​dzolu​biłSamibyłomuprzy​krozpo​wo​duroz​pa​dumał​żeń​stwabra​ta,

alete​razbar​dziejmar​twi​łagocią​głośćdo​staw.

–Jateżniemogęwy​je​chać–przy​po​mniałso​biena​gleJake.
–Dla​cze​go?
–Pla​nu​jęwła​śniewy​jazdin​te​gra​cyj​nydlame​ne​dże​rówwyż​sze​goszcze​bla–wy​ja​-

śnił.–Je​stemuzie​mio​nynatrzymie​sią​ce.

–Niemu​si​mysiętłu​ma​czyćprzedpraw​ni​ka​mi–uznałIan.–Przypierw​szejnada​-

rza​ją​cejsięoka​zjije​denznaspo​je​dzieobej​rzećza​mekiwy​sta​wigonasprze​daż.

–Świet​nyplan–zgo​dziłsięCon​nor.–Niemogęsiędo​cze​kać,żebysięgopo​zbyć.
–Awrazznimne​ga​tyw​nejener​giiwujaHugh’gona–do​dałJake.
–Mamasięucie​szy.–Ianski​nąłgło​wą.
– Zna​ko​mi​cie so​bie po​ra​dzi​ła, choć on pró​bo​wał jej za​truć ży​cie. Stwo​rzy​ła dla

naspięk​nydom.

Bra​ciastuk​nę​lisięszklan​ka​mi.
WujHughniemiałwła​snejro​dzi​nyiob​rałso​biezacelpo​róż​nie​niebra​ci.Wte​sta​-

men​ciepo​sta​wiłwa​ru​nek,żepo​sia​dłośćwSzko​cjiodzie​dzi​czytenznich,któ​rydo
dwu​dzie​stejpią​tejrocz​ni​cyśmier​ciojcazgro​ma​dzinaj​więk​szebo​gac​two.Praw​ni​cy
na​le​ga​li, by bra​cia wy​sła​li im spra​woz​da​nia fi​nan​so​we, ale ci znacz​nie wcze​śniej
obie​ca​liso​bie,żeniebędązsobąry​wa​li​zo​wać,sprze​da​dząza​mekipo​dzie​ląsięzy​-
skiem.Ka​ro​li​naPół​noc​nabyłate​razichdo​mem.Ża​denznichniepo​tra​fiłso​biewy​-

obra​zićprze​pro​wadz​kidoSzko​cji.

– Po​wia​do​mię praw​ni​ków, że któ​ryś z nas po​je​dzie tam w cią​gu naj​bliż​szych

trzechmie​się​cy–za​pro​po​no​wałJake.

–Świet​nie.–Ianspoj​rzałnaze​ga​rek.–Go​to​winako​la​cjęzWel​l​sto​ne’ami?
–Tak.–Jakesię​gnąłpoport​fel.–Umó​wi​łemsięzmojąpart​ner​kąwre​stau​ra​cji

kil​kami​nutprzedspo​tka​niem.

Con​norwstał,rzu​ca​jącnasto​likdzie​się​cio​do​la​ro​wybank​not.
–Mu​szęje​chaćpoMag​gie.Dozo​ba​cze​nianamiej​scu.

Mag​giekrą​ży​łapopo​ko​ju,coja​kiśczaszer​ka​jącnaze​gar.Con​normiałsięzja​wić

zakil​kami​nutiocze​ki​wał,żespi​szesięname​dalpod​czasko​la​cjizWel​l​sto​ne’ami.
Wła​śnie dla​te​go ćwi​czy​ła cho​dze​nie w szpil​kach, któ​rych nie mia​ła na no​gach od
trzechlat.

Wło​ży​ła ele​ganc​ką małą czar​ną, jed​ną z nie​wie​lu su​kie​nek, ja​kie za​cho​wa​ła po

roz​wo​dzie,głów​niedla​te​go,żeAlanijegomat​kajejniezno​si​li.

Wciążbyłazdzi​wio​na,jakwiel​kąulgępo​czu​łaporoz​mo​wiezCon​no​rem.Pod​czas

ko​la​cjimia​łaocho​tęwy​buch​nąćpła​czem–niezpo​wo​dutrud​nychwspo​mnień,lecz
dla​te​go, że Con​nor tak uważ​nie jej słu​chał i wspie​rał ją, kry​ty​ku​jąc by​łe​go męża.
Asekspowszyst​kimbyłcu​dow​ny.

Cie​szy​łasię,żeniespy​tał,dla​cze​gotakdłu​gozo​sta​łazAla​nem.Zna​łaod​po​wiedź,

alejakmo​głamuwy​ja​śnić,żeuzna​łatozakarę,któ​rajejsięna​le​ża​ła?Prze​cieżto
ona ze​rwa​ła z Con​no​rem, bo bała się, że zo​sta​nie sama, gdy coś mu się sta​nie.
Zper​spek​ty​wycza​suchęt​nieza​mie​ni​ła​byde​spo​tę,któ​rypa​stwiłsięnadniąemo​cjo​-
nal​nie,nażąd​ne​goprzy​gódry​zy​kan​ta.

Po​sta​no​wi​ła,żete​razza​wszebę​dziepo​dej​mo​waćnaj​bar​dziejry​zy​kow​nede​cy​zje.
Gdyza​dzwo​ni​łako​mór​ka,na​tych​miastjąode​bra​ła.
–Dziad​ku,wszyst​kowpo​rząd​ku?
–Tak.Każ​dydzień,kie​dysłoń​ceświe​cinabez​chmur​nymnie​bie,jestpięk​ny.Ajak

tysięmie​wasz,kwia​tusz​ku?

Uśmiech​nę​łasię.
–Wy​chy​li​łeśku​fe​lek,za​nimdomnieza​dzwo​ni​łeś,czymisięwy​da​je?
– A jak​że! I to nie ko​niec! – Dzia​dek wy​buch​nął tak gwał​tow​nym śmie​chem, że

upu​ściłte​le​fon.

–Orany–mruk​nę​łaMag​giedosie​bie.
Dzia​dekniepo​trze​bo​wałwie​le,byza​krę​ci​łomusięwgło​wie.Naszczę​ścieDe​-

idrenadnimczu​wa​ła.Mag​gieusły​sza​ładźwiękpod​no​szo​nejsłu​chaw​ki,zktó​rejpo
chwi​lipo​pły​nąłko​bie​cygłos:

–TuDe​idre.An​gu​so​winicniejest.Masła​bośćdopiwa,aletozu​peł​nienie​szko​dli​-

we.–De​idreteżspra​wia​ławra​że​nielek​kowsta​wio​nej.

Mag​gieza​śmia​łasiępodno​sem.
–Wiem,żedo​brzesięnimopie​ku​jesz.
–Ajakciętrak​tu​jemójsy​na​lek?
– To praw​dzi​wy dżen​tel​men – za​pew​ni​ła ją, choć po​wró​ci​ły do niej ob​ra​zy z ze​-

szłejnocy.Otymzpew​no​ściąnieza​mie​rza​łaopo​wia​daćmat​ceCon​no​ra,któ​raoka​-
za​łajejwie​leser​capopo​wro​ciedoPo​intCa​irn.

– Wiem, że bar​dzo się cie​szy z po​wo​du tego przy​ję​cia i chce z tobą za​tań​czyć.

Mamna​dzie​ję,żedo​brzesięba​wi​cie.–Mag​gieniechcia​łapo​zba​wiaćjejzłu​dzeń,
alepotymty​go​dniujejiCon​no​ranicniemożełą​czyć.

Ich roz​mo​wa wie​le wy​ja​śni​ła, lecz wciąż wi​dzia​ła nie​uf​ność w jego oczach. Nie

moż​natakpopro​stuwy​ma​zaćbo​le​snejprze​szło​ści.

Dzia​dekpo​wie​działcośdoDe​idre,ataod​rze​kła:
–Oczy​wi​ście,żewy​bie​rasięnaprzy​ję​cie.Każ​dadziew​czy​nalubitań​czyć.
Dzia​dekzno​wucośpo​wie​dział,aDe​idrewy​buch​nę​łaśmie​chem.
– Och, An​gus, dzie​ci na​praw​dę po​tra​fią ro​bić z igły wi​dły. – Obo​je za​czę​li się

śmiać.Pokil​kuse​kun​dachDe​idreprzy​po​mnia​łaso​bie,żeroz​ma​wiaprzezte​le​fon:–
Halo,Mag​gie?Je​steśtamjesz​cze?

–Tak.
–Wta​kimra​ziepa,pa,ca​łu​ski.–Roz​łą​czy​łasię.Mag​giewpa​try​wa​łasięwte​le​fon

zdzi​wio​na.

–Ca​łu​ski–mruk​nę​ła,wsu​wa​jącko​mór​kędoto​reb​ki.
Drzwisięotwo​rzy​łyiCon​norwszedłdośrod​ka.
–Orany!–Za​marł.–Wy​glą​daszwprostnie​ziem​sko!
Uśmiech​nę​łasię,ucie​szo​nakom​ple​men​tem.
–Czy​litakjestdo​brze?–Za​krę​ci​łasię,pre​zen​tu​jącsu​kien​kę.
–Jaknaj​bar​dziej.Praw​dzi​wyzemnieszczę​ściarz.–Pod​szedłicmok​nąłjąwpo​li​-

czek.–Namiej​scuJo​na​saWel​l​sto​ne’adał​bymciwszyst​ko,cze​gotyl​koso​bieza​ży​-
czysz.

–Ajapo​pro​si​ła​bym,żebyprze​pi​sałtonacie​bie–od​rze​kłapo​waż​nie.
Con​norza​śmiałsię,po​ma​ga​jącjejwło​żyćża​kiet.
–Możesięoka​zać,żeje​steśna​szątaj​nąbro​nią.

ROZDZIAŁÓSMY

Jesz​czesięnieskom​pro​mi​to​wa​łam,my​śla​łaMag​gie,alenocwciążjestmło​da.
Napry​wat​nąko​la​cjępanWel​l​sto​newy​brałnie​wiel​ką,leczpięk​nąsalę,wktó​rej

kie​dyśmie​ści​łasiępiw​ni​cazwi​na​mi.Ścia​nywy​koń​czo​nebyłyłu​ka​mi,oknazdo​bi​ły
wi​tra​że,ablaskświectwo​rzyłcie​płyro​man​tycz​nyna​strójide​al​nydladwoj​ga.

Nie​ste​ty przy sto​le za​sia​da​ło je​de​na​ście osób, a spo​tka​nie do​ty​czy​ło in​te​re​sów.

Takjakjejre​la​cjezCon​no​rem,po​my​śla​ła.Mimożespę​dza​lite​razcu​dow​nechwi​le,
łą​czy​łoichzbytwie​lebo​le​snychwspo​mnień.Copraw​daniemo​głana​rze​kać,bopo​-
świę​całjejmnó​stwouwa​gi,ależa​ło​wa​ła,żeichzwią​zekniepo​to​czyłsięina​czej.

Nieza​mie​rza​łajed​nakroz​my​ślaćoprze​szło​ści.Chcia​łacie​szyćsiękaż​dąchwi​lą,

jakąspę​dza​ławjegoto​wa​rzy​stwie.Po​temwró​cądoswo​ichdo​mówiowszyst​kim
za​po​mną.

–Sma​ku​jeciwino?–za​py​tałszep​tem.
–Jestzna​ko​mi​te.–Się​gnę​łapokie​li​szek.–Jakmy​ślisz?Wszyst​koidziedo​brze?
Przysto​leopróczbra​ciCon​no​raiichto​wa​rzy​szeksie​dzie​li:Jo​nas,jegosynPaul,

żonaPau​la,DanaiChri​sty,cór​kaJo​na​sa,zmę​żem.Mie​dzykę​sa​miwy​bor​nychprze​-
ką​sek każ​dy pro​wa​dził z kimś roz​mo​wę. Jake i Paul roz​pra​wia​li na te​mat wy​ni​ku
ostat​nie​gome​czu.

–Jo​nasspra​wiawra​że​nieza​do​wo​lo​ne​go.–Con​noruśmiech​nąłsiępro​mien​nie.
Mag​giespoj​rza​łanagło​węroduWel​l​sto​ne’ów.
–Wi​dać,żetoontu​tajrzą​dzi.
–Faj​nyznie​gofa​cet.Są​dzi​łem,żegoniepo​lu​bię,bosta​wiałnamwy​so​kiewy​ma​-

ga​nia,alecie​szęsię,żesięspo​tka​li​śmy.Wszy​scysiętudo​brzeczu​ją.

Na ra​zie o in​te​re​sach roz​ma​wia​no bar​dzo ogól​nie. Mag​gie nie spo​dzie​wa​ła się,

bytegowie​czo​rudo​szłodoja​kiej​kol​wiektrans​ak​cji.Głów​nymce​lemspo​tka​niabyło
za​pre​zen​to​wa​nie bra​ci Mac​La​re​nów Jo​na​so​wi, by ten upew​nił się, że chce im
sprze​daćbro​warwartmi​lio​ny.

Mag​gienieczu​łasięonie​śmie​lo​na.Pola​tachuczęsz​cza​nianasztyw​neprzy​ję​cia

z Ala​nem i jego sno​bi​stycz​ną mat​ką ko​la​cja w ser​decz​nym to​wa​rzy​stwie była dla
niejbar​dzomiłąod​mia​ną.Porazpierw​szyodtrzechlatdo​brzesięba​wi​ła.Byłatak
szczę​śli​wa,żemia​łaocho​tęjed​no​cze​śnieśmiaćsięipła​kać.

–Wszyst​kowpo​rząd​ku?–za​py​tałCon​nor.–Wy​glą​dasznaprzy​tło​czo​ną.
–Bar​dzosięcie​szę,żemnieza​pro​si​łeś.
–Ajacie​szęsię,żeje​steśtuzemną.
Roz​glą​da​jącsięwo​kół,na​po​tka​ławzrokChri​sty.
–Po​zna​łamwży​ciuza​le​d​wiekil​kako​bietod​no​szą​cychsuk​ce​sywtejbran​ży.To

rzad​kość.Jakza​czę​łasiętwo​jaka​rie​ra?–spy​ta​łacór​kaJo​na​sa.

–Moiro​dzi​cebyliwła​ści​cie​la​mipubuwPo​intCa​irn,tego,któ​rypro​wa​dząte​raz

Mac​La​re​no​wie.

–Niemo​gli​śmypo​zwo​lić,żebygoza​mknię​to–wtrą​ciłCon​nor.
–Ibar​dzomnietocie​szy.Tataza​ło​żyłmałybro​warnapo​trze​bypubu,ajacho​dzi​-

łamzanimkrokwkrok,pro​sząc,żebypo​zwo​liłmiso​biepo​ma​gać.Za​czę​łamodza​-

mia​ta​niaisor​to​wa​niakap​sli,apoja​kimścza​siewy​ko​ny​wa​łamwszyst​kiepra​cesa​-
mo​dziel​nie.

–Tonaj​lep​szyspo​sóbnana​ukę–przy​znałJo​nas.
– Oczy​wi​ście. Kil​ka lat temu po​sta​no​wi​łam od​no​wić bro​war i spró​bo​wać swo​ich

siłwtwo​rze​niure​cep​tur.My​ślę,żeidziemico​razle​piej.

–Mag​giejestbar​dzoskrom​na.–Jakepu​ściłdoniejoko.–Sko​pa​łanamtył​kiwe

wszyst​kichważ​niej​szychkon​kur​sach.

Byłazdu​mio​na.Niewie​dzia​ła,czytoszcze​rykom​ple​ment,czyJakeuda​jedlado​-

braspra​wy.

Con​norści​snąłpodsto​łemjejrękę.Prze​biegłjąprzy​jem​nydreszcz,agdynanie​-

gospoj​rza​ła,uśmiech​nąłsiędoniejza​czep​nie.

Za​sta​na​wia​łasię,czyjejminazdra​dza,jakbar​dzogopra​gnie.Czymo​głaży​wić

na​dzie​ję,żeonczu​jedoniejtosamo?Bałasię,żeje​śliza​ry​zy​ku​je,oka​żesię,żenie
jestgo​to​wy,byjejza​ufać.

Jo​naswy​rwałjązza​my​śle​nia:
–Ry​wa​li​za​cjakaż​de​muwy​cho​dzinado​bre.Za​wszepo​wta​rzam,żewez​bra​nefale

po​nio​sąwszyst​kieło​dzie.–Za​śmiałsię.–Jakna​zy​wałsiępanioj​ciec?

–EliJa​me​son.Zmarł,kie​dymia​łamtrzy​na​ścielat.
–Nopro​szę!Có​recz​kaElie​go?!–zdzi​wiłsięJo​nas.
–Znałgopan?
–Czygozna​łem?!By​li​śmybar​dzodo​bry​miprzy​ja​ciół​mi.Spo​ty​ka​li​śmysięwpo​-

dob​nych oko​licz​no​ściach, choć nie było tak hucz​nie jak te​raz. W na​szych cza​sach
wszy​scyza​cho​wy​wa​lisięzwięk​sząre​zer​wą.

Chri​stypo​kle​pa​łaJo​na​saporęce.
–Tataza​wszewspo​mi​nasta​redo​brecza​sy.
–Jateżjemiłowspo​mi​nam–po​wie​dzia​łaMag​gie.–Wspól​napra​caztatąbar​dzo

nasdosie​biezbli​ży​ła.

– Ry​wa​li​zo​wa​li​śmy z sobą – wy​ja​śnił Jo​nas – ale nie mia​ło to dla nas zna​cze​nia,

któ​rywy​gra.Dokoń​capo​zo​sta​li​śmyprzy​ja​ciół​mi.–Jo​nasod​gryzłka​wa​łekchle​ba.–
Twój oj​ciec był wspa​nia​łym czło​wie​kiem. Typ spor​tow​ca. Kil​ka razy wy​bra​łem się
znimwmo​rze,alena​pę​dziłminie​złe​gostra​cha.Pró​bo​wa​łemgoprze​ko​naćdogol​-
fa,aleonbyłżąd​nyprzy​gód.Wia​do​mośćojegośmier​cibar​dzomnieza​smu​ci​ła.

–Dzię​ku​ję–od​rze​kłaMag​gie.–Słu​cha​jącpana,przezchwi​lęmia​łamwra​że​nie,

żejesttuznami.

–Cie​szęsię.Tobar​dzomiłewspo​mnie​nia.
Za​mru​ga​łaocza​mi,po​wstrzy​mu​jącłzy.
–Za​wszeuwa​ża​łamgo zawiel​kąoso​bo​wośći wspa​nia​łe​goczło​wie​ka,ale może

popro​stuide​ali​zo​wa​łamgojakodziec​ko.

–Byłtaki,jakgoopi​su​jesz–za​pew​niłjąJo​nas.–Po​win​naśbyćdum​nazespu​ści​-

zny,jakącipo​zo​sta​wił.

–Je​stembar​dzodum​na.Dzię​ku​ję.
Nachwi​lęza​pa​dłaci​sza.
–Pięk​niepo​wie​dzia​ne,tato.–Chri​styuści​snę​łarękęJo​na​sa.
Mag​giepo​sta​no​wi​łazmie​nićte​mat.
– Con​nor opo​wia​dał mi, że otwo​rzy​łeś plan​ta​cję wi​no​ro​śli i chcesz pro​du​ko​wać

wino–zwró​ci​łasiędoPau​la.–Jakciidzie?

– Tak, sprze​nie​wie​rzy​łem się ro​dzin​nej tra​dy​cji – po​twier​dził. Jego żona i oj​ciec

sięza​śmia​li.–Spra​wiamitoogrom​nąprzy​jem​ność.Po​dob​niejakpi​wo​war​stwo,to
po​łą​cze​nie na​uki ze sztu​ką. Ale zry​wa​nie wi​no​gron to o wie​le lep​sza za​ba​wa niż
zbiórchmie​lu.

–Iznacz​niemniejkol​cówpodskó​rą–do​da​łajegożona,wy​wo​łu​jąctymprzysto​le

sal​węśmie​chu.

–Uda​łocisięjużcośwy​pro​du​ko​wać?–spy​ta​łaMag​gie.
–Wprzy​szłymmie​sią​cuod​bę​dziesięofi​cjal​nebu​tel​ko​wa​nie.Miesz​ka​ciewpo​bli​-

żu,możewięcwpad​nie​cie?

Con​norijegobra​ciauśmie​cha​lisięza​do​wo​le​ni.
–Bar​dzochęt​nie–od​parłCon​nor.–Dzię​ku​je​my.
–Wwi​niar​niza​trud​ni​li​śmyku​cha​rza,któ​rypod​czasde​gu​sta​cjiser​wu​jeprze​ką​ski.

Towspa​nia​łaza​ba​wa.

–Za​po​wia​dasięzna​ko​mi​cie–po​wie​działJake.–Jużsięcie​szęnana​szeko​lej​ne

spo​tka​nie.

Mag​gieniebyłapew​na,czyza​pro​sze​niedo​ty​czytak​żejej,mimożeonaza​da​łato

py​ta​nie.Aletoniemia​łozna​cze​nia.Wkaż​dejchwi​limo​głaod​wie​dzićwi​niar​nię.Po
pro​stu by​ło​by przy​jem​niej wy​brać się tam z gru​pą lu​dzi, któ​rych uwa​ża​ła już za
przy​ja​ciół.

–Toko​lej​nypo​wód,dlaktó​re​gosprze​da​jębro​war:mójwła​snysynmnieopusz​cza

–wes​tchnąłJo​nas.

–Tato,nieprze​sa​dzaj.–Pau​lawy​raź​niedrę​czy​łopo​czu​ciewiny.
–Spo​koj​nie,synu,jatyl​kożar​tu​ję.–Jo​nassięuśmiech​nął.–Cie​szęsię,żezna​la​-

złeścoś,coko​chasz,takjakjauwiel​biamwa​rze​niepiwa.–Spoj​rzałnabra​ciMac​-
La​re​nów.–Wła​śniedla​te​gochcę,żebyci,któ​rzyku​piąmójbro​war,ko​cha​ligotak
samo.Niechcę,żebyza​rzą​dzałnimja​kiśgry​zi​pió​rek,któ​rybę​dziedzia​łałnaner​wy
moimpra​cow​ni​kom.Nowywła​ści​cielpo​wi​nienkaż​de​goran​kapowej​ściudobro​wa​-
ru de​lek​to​wać się za​pa​chem chmie​lu i szu​kać no​wych moż​li​wo​ści. – Mag​gie
uśmiech​nę​łasię,ro​zu​mie​jąc,coJo​nasmanamy​śli.–Cza​semwy​star​czydo​daćskór​-
kizcy​try​nylubin​nychprzy​prawimoż​nastwo​rzyćcoś,coza​wład​nieryn​kiemnakil​-
kalat.–Gdymó​wił,jegooczybłysz​cza​ły.–Je​śliniecie​szywasza​pach,bar​wa,aro​-
mat… – Za​śmiał się. – Brzmi to, jak​bym mó​wił o ko​bie​tach – wszy​scy wy​buch​nę​li
śmie​chem–alemó​więopi​wie,moidro​dzy.Boko​chamtębran​żę.

–Myteż.–Con​noruniósłkie​li​szek.
–Towspa​nia​łeuczu​cie,praw​da?–roz​ma​rzy​łasięMag​gie.–Poca​łymdniu,kie​dy

uprząt​niesięsta​no​wi​sko,oczy​ściruryiza​kor​ku​jeostat​niąbe​czuł​kę,jestsięspo​co​-
nym i roz​grza​nym, i moż​na wresz​cie usiąść na we​ran​dzie, skosz​to​wać naj​now​szej
par​tiipiwaiod​po​cząć,ob​ser​wu​jącza​chódsłoń​ca.Dlamnietachwi​lasku​piawso​-
bieesen​cjętejpra​cy.

– Oho​ho, Mag​gie May! – za​wo​łał Jo​nas, uno​sząc kie​li​szek wina. – To czy​sta po​-

ezja!

Mag​gieza​śmia​łasię,sły​szącswójnowyprzy​do​mek.Stuk​nę​łasięzJo​na​semkie​-

lisz​kiem.

–Zapięk​nechwi​le.

–Chęt​niezatowy​pi​ję–od​rzekłser​decz​nie,wy​pi​ja​jącwinododna.

–Mia​łemra​cję?–po​wie​działCon​nor,gdyskoń​czy​lisięko​chać.
–Wja​kiejspra​wie?
–Oka​za​łaśsięna​szątaj​nąbro​nią.
Le​ża​łanawznak,aontrzy​małrękęnajejbrzu​chu.
–Nieby​ła​bymtegotakapew​na.–Gła​dzi​łajegora​mię.–Alemiłobyłowy​słu​chać

wspo​mnieńJo​na​saota​cie.

–Tobyłbar​dzomiływie​czór.
–Do​my​ślaszsię,jakabę​dziejegode​cy​zja?
–Jakeznimroz​ma​wiałitwier​dzi,żetrans​ak​cjajestwła​ści​wieza​kle​pa​na.
–Towspa​nia​ławia​do​mość.
–Niecie​szył​bymsięprzed​wcze​śnie,aleje​ślisięuda,bę​dzietopraw​dzi​ware​wo​-

lu​cja.

–O,tak.
Con​norza​uwa​żył,żeswo​bod​nieczu​jesięwobec​no​ściMag​gie.Tegoro​dza​juroz​-

mów zwy​kle nie pro​wa​dzi się w łóż​ku. Wkrót​ce jed​nak po​ja​wi​ła się nie​uf​ność. Co
praw​da wy​ja​śni​ła mu po​wód swe​go znik​nię​cia, ale dla​cze​go tak szyb​ko wy​szła za
mąż?Czyna​praw​dębyławnimza​ko​cha​na,sko​roodrazuuło​ży​łaso​bieży​cie?

Te​razniematojed​nakzna​cze​nia.Uda​łomusięza​cią​gnąćjądołóż​kaipo​wi​nien

cie​szyćsięchwi​lą.Nieroz​ma​wia​liopo​wro​ciedosie​bie.Byłotoje​dy​niekrót​kiesza​-
leń​stwoipofe​sti​wa​luwró​cąkaż​dedoswo​je​goży​cia.

Zi​gno​ro​wałogar​nia​ją​cągome​lan​cho​lię.Pra​gnąłzno​wuzna​leźćsięwniejiczuć

jąca​łymsobą.

Wła​ści​wie dla​cze​go nie mie​li​by tego kon​ty​nu​ować po po​wro​cie? Sko​ro seks jest

takcu​dow​ny,aonimiesz​ka​jąbli​skosie​bie,mo​gli​byna​dalcie​szyćsięswo​imto​wa​-
rzy​stwem.Prze​cieżniemaniczłe​gowtym,żedwo​jeprzy​ja​ciółodcza​sudocza​su
idziezsobądołóż​ka.

Przy​cią​gnąłMag​giedosie​bieiob​ró​ciłsiętak,żezna​la​złasięnadnim,sia​da​jąc

munabrzu​chu.

–Jaksiętudo​sta​łam?–spy​ta​łażar​to​bli​wie.
–Zapo​śred​nic​twemma​gii–wy​szep​tał,uno​szącjąlek​koiopusz​cza​jącnaswo​je

przy​ro​dze​nie.Opa​dłananie​gopo​wo​liiprzezresz​tęnocynieroz​ma​wia​lijużoni​-
czym.

Wpią​tekranoprzyśnia​da​niuMag​gieob​ser​wo​wa​ła,jakCon​norczy​tamej​le,pi​jąc

kawę.Wczar​nymele​ganc​kimgar​ni​tu​rze,bia​łejko​szu​liikra​wa​cieko​lo​rubur​gun​da
wy​glą​dałtaksek​sow​nie,żemia​łaocho​tęze​drzećznie​goubra​nieiwziąćgotuite​-
raz.

Od​sta​wiłfi​li​żan​kęnasto​likiwstał.
–Dzi​siajpopo​łu​dniumamdwaspo​tka​nia.Skoń​czępóź​no,więcspo​tka​mysięna

przy​ję​ciuprzedósmą.

Rów​nieżwsta​ła.
–Prze​cieżcimó​wi​łam,żeniewy​bie​ramsięnaprzy​ję​cie–od​rze​kła,po​pra​wia​jąc

mukra​wat.

–Zno​wudotegowra​ca​my?
–Nielu​biętegoro​dza​juim​prez.Na​wetniemamod​po​wied​niejsu​kien​kinatęoka​-

zję.

–Mo​żeszwło​żyćjed​nąztych,któ​remia​łaśjużnaso​bie.–Wsu​nąłte​le​fondokie​-

sze​ni.–Jateżnieje​stemubra​nyzbytofi​cjal​nie.

–Tengar​ni​turmu​siałkosz​to​waćzpięćty​się​cy–par​sk​nę​ła.–Mo​żeszwnimiśćna

przy​ję​cie.Japo​win​namwło​żyćcośbar​dziejod​po​wied​nie​go.

–Nieob​cho​dzimnie,wcobę​dzieszubra​na.Masztambyć.–Chwy​ciłzaklam​kę.
–Alejanielu​biętań​czyć.
–Nieob​cho​dzimnieto.
–Dla​cze​gotaksięupie​rasz?
–Bomamdotegopra​wo.Takabyłana​szaumo​wa.–Zła​pałjązara​mio​naipo​ca​-

ło​wałgo​rą​co.Gdysięodniejode​rwał,drża​łyjejko​la​na.–Pro​szęcię.–Oparłczo​ło
ojejczo​ło.–Chcę,że​byśpo​szłazemną.

–Ty​ran–rzu​ci​ła,do​ty​ka​jącpal​ca​miust.
– Tchórz – wy​szep​tał, ca​łu​jąc ją tym ra​zem de​li​kat​niej, i wy​szedł, za​my​ka​jąc za

sobądrzwi.

Sta​łaprzezmo​mentwci​szy,poczymopa​dłanaka​na​pę.
–Icote​raz?–po​wie​dzia​ładosie​bie.

Całyra​nekspa​ce​ro​wa​łapoprze​strze​niwy​sta​wo​wej,przy​słu​chu​jącsiępre​zen​ta​-

cjom i roz​ma​wia​jąc z ludź​mi, któ​rych po​zna​ła pod​czas fe​sti​wa​lu. Lunch zja​dła sa​-
mot​niewre​stau​ra​cjizwi​do​kiemnama​ri​nę,leczniepo​tra​fi​łasięod​prę​żyć,bojej
gło​węza​przą​ta​łoprzy​ję​cie.Namyślonimczu​łaprze​ra​że​nie.

Ostat​nimtakuro​czy​stymwy​da​rze​niem,wktó​rymwzię​łaudział,byłagalawBo​-

sto​nie,któ​rejprze​wod​ni​czyłAlan.Wszyst​koza​koń​czy​łosięsuk​ce​sem,leczjejbyły
mążwca​leniebyłza​do​wo​lo​ny.Niewie​dzia​ła,cozro​bi​łanietak:możeniepo​gra​tu​-
lo​wa​łamuzbytwy​lew​niealbotań​czy​łazbytbli​skoktó​re​gośzgo​ści?Wkaż​dymra​-
zie Alan zo​sta​wił ją na środ​ku par​kie​tu, pod​szedł do mi​kro​fo​nu i po​pro​sił ze​spół
ochwi​lęci​szy.

–Mojażonatodziw​ka–oświad​czyłbezogró​dekprzedśmie​tan​kąto​wa​rzy​skąBo​-

sto​nu.

Niepo​prze​stałnatym,aleMag​gieze​pchnę​łaresz​tęprze​mó​wie​niadopod​świa​do​-

mo​ści.Tam​te​gowie​czo​rupopo​wro​ciedodomuporazpierw​szyjąpo​bił.Wy​mie​rzył
jejtakmoc​nypo​li​czek,żeude​rzy​łagło​wąomar​mu​ro​wąrzeź​bęistra​ci​łaprzy​tom​-
ność.

Podwóchdniach,gdyusta​łybóległo​wy,wy​mknę​łasiędobud​kite​le​fo​nicz​nejiza​-

dzwo​ni​ła do praw​ni​ka. Wie​dzia​ła, że roz​wód bę​dzie dłu​gi i bo​le​sny. Mo​dli​ła się
o siłę, by to prze​trwać, a jej mo​dli​twy zo​sta​ły wkrót​ce wy​słu​cha​ne: jej te​ścio​wa
zmar​łana​gle,aAlansamwniósłpo​zeworoz​wód.

Ni​g​dynieopo​wie​dzia​łani​ko​muotam​tymin​cy​den​cie.Gdydo​ty​ka​łatwa​rzy,wciąż

czu​łapo​li​czekwy​mie​rzo​nyprzezby​łe​gomęża,awspo​mnie​nieoupo​ko​rze​niuwsali
ba​lo​wej wciąż było żywe w jej pa​mię​ci. Już ni​g​dy nie za​mie​rza​ła prze​żyć ni​cze​go
po​dob​ne​go.

–Po​daćpanicośjesz​cze?–spy​tałkel​ner,wy​ry​wa​jącjązza​my​śle​nia.

–Tyl​kora​chu​nek.
Po po​wro​cie na fe​sti​wal nie mo​gła się otrzą​snąć z nie​przy​jem​nych wspo​mnień,

dla​te​go po​sta​no​wi​ła uciąć so​bie drzem​kę w apar​ta​men​cie. Nie mo​gła jed​nak za​-
snąć.Zro​bi​łaher​ba​tęiusia​dłaprzyoknie,wpa​tru​jącsięwko​ją​cemor​skiefale.

Choćudziałwprzy​ję​ciująprze​ra​żał,niechcia​łaroz​cza​ro​waćCon​no​raipra​gnę​ła

spę​dzićznimtro​chęwię​cejcza​su.Alejakmo​głapo​ja​wićsięnagaliwnie​od​po​wied​-
niejsu​kien​ce?Od​da​ławszyst​kieubra​nia,któ​reprzy​po​mi​na​łyjejAla​na,ate​raznie
staćjejbyłonaza​kupno​we​gostro​ju,bu​tówibi​żu​te​rii.

Oczy​wi​ścieoba​wia​łasięteż,żeza​cho​wasięnie​sto​sow​nielubpo​peł​nija​kąśgafę,

zacobyłymążczę​stojąkry​ty​ko​wał.

–Cozaab​surd!–mruk​nę​ładosie​bie.Naj​wy​raź​niejwciążcier​pinaze​spółstre​su

„po​ala​no​we​go”.Niepo​tra​fi​łasięznie​gootrzą​snąć.

Przy​ję​ciemożesięoka​zaćważ​nedlajejka​rie​ry:wśródza​pro​szo​nychgo​ścibyli

wpły​wo​wilu​dzie,naktó​rychpo​win​nazro​bićwra​że​nie.Alejakmo​głasiętampo​ja​-
wić,sko​roniemaconasie​biewło​żyć?Praw​dzi​webłęd​nekoło.

Krę​ci​łojejsięwgło​wieodna​tło​kumy​śli.Wy​cień​czo​naopar​łasięowy​god​nąka​-

na​pęiza​mknę​łaoczywna​dziei,żeudajejsięzdrzem​nąć.

Dzwo​nekdodrzwiwy​rwałjąznie​spo​koj​ne​gosnu.Zdez​o​rien​to​wa​naspoj​rza​łana

ze​gar.Zda​łaso​biespra​wę,żespa​łapra​wiedwiego​dzi​ny.

Po​bie​głaotwo​rzyćdrzwi.
–Prze​sył​kadlapaniJa​me​son.–Boyho​te​lo​wywrę​czyłjejdużebia​łepu​deł​ko.Co

tomożebyć?Mimoobawwzię​łaodnie​gopacz​kę.

–Dzię​ku​ję.–Wrę​czy​łamuna​pi​wekiza​mknę​ładrzwi.Po​ło​ży​łapu​deł​konasto​li​ku.

Nawiecz​kuwid​nia​łologodro​gie​gobu​ti​ku.Wpa​try​wa​łasięwnieprzezkil​kachwil.
MożeCon​norza​mó​wiłcośdlasie​bie?

–Prze​stańsięwy​głu​piać–skar​ci​łasię.Naety​kie​ciezbokuzna​la​złaswo​jeimię,

takjakpo​wie​działboy.

Wresz​cieusia​dła,zdję​ławiecz​koiusu​nę​ławar​stwęozdob​ne​gopa​pie​ru.
–Orany!–Jejoczomuka​za​łasięró​żo​wamięk​katka​ni​na.Jakapięk​na!
Wy​ję​łajązpu​deł​ka,przy​ło​ży​ładosie​bieipo​de​szładolu​stra.Su​kien​kaniemia​ła

ra​mią​czek, a stan ob​szy​ty był ko​ra​li​ka​mi. War​stwy ró​żo​we​go szy​fo​nu opa​da​ły ka​-
ska​dądostóp.Byłaod​po​wied​nianaofi​cjal​neprzy​ję​cie,alewciążsek​sow​na.Wprost
ide​al​na!Ni​g​dyniewi​dzia​łapięk​niej​szej!

Wpu​deł​kuzna​la​złarów​nieżbuty.Przy​mie​rzy​łajeikuswo​je​muzdu​mie​niustwier​-

dzi​ła, że są ide​al​ne. Ostat​nią rze​czą, jaką wy​ję​ła z opa​ko​wa​nia, była sa​kiew​ka
zdia​men​to​wy​mikol​czy​ka​miina​szyj​ni​kiem.

–Och,Con​nor–wy​szep​ta​ła.
Wzru​szyłjąfakt,żeoniejpo​my​ślał,leczrów​nieszyb​koogar​nę​łyjąwąt​pli​wo​ści:

prze​cieżCon​norwie,żeniezno​si​ła,gdybyłymążwy​bie​rałjejubra​nia?

Aje​ślitonieon…Dzwo​nekte​le​fo​nuprze​rwałjejgo​rącz​ko​weroz​my​śla​nia.
–Mag​gie,kwia​tusz​ku.
–Dziad​ku,wszyst​kowpo​rząd​ku?
–Oczy​wi​ście,żetak.Do​brzesięba​wisz?
–Tak.–Wsłu​chaw​ceusły​sza​łaczyjśśmiech.–Ktojestztobą?
– De​idre. Go​tu​je ko​la​cję – wy​ja​śnił. – Masz ja​kieś szcze​gól​ne pla​ny na ten wie​-

czór?

– Prze​cież ci mó​wi​łam… – Nie do​koń​czy​ła zda​nia. Od ty​go​dnia dzia​dek py​tał ją

oprzy​ję​cie.Możetoon…?–Dziad​ku,nada​łeśdomnieja​kąśprze​sył​kę?

–Ajak​że!–wy​krzyk​nąłprze​ję​ty.–Awięcdo​tar​ła?
–Do​sta​łają?–usły​sza​ławsłu​chaw​cepy​ta​nieDe​idre.–Ijak?Pa​su​je?
Mag​gieza​nie​mó​wi​łazezdu​mie​nia.
–Je​steśtam,kwia​tusz​ku?
–Je​stem.Aledla​cze​gotozro​bi​łeś?Prze​cieżwiesz,żejużnielu​biętań​czyć.
–Wmó​wi​łaśtoso​bie,żebysięchro​nić.
Niezdą​ży​łaod​po​wie​dzieć,boDe​idreprze​ję​łate​le​fon:
–Ko​cha​nie,po​wiemcicośwse​kre​cie:wciążmamtwo​jezdję​ciezestud​niów​ki,na

któ​rej by​łaś z Con​no​rem. By​li​ście pięk​ną parą. Tań​czy​li​ście całą noc. Prze​cież ty
uwiel​biasztań​czyć!Niewiem,dla​cze​gopo​sta​no​wi​łaśprze​stać,alemożenaj​wyż​sza
pora,żebytozmie​nić?

–Tochy​banieta​kiepro​ste.
–Wszyst​ko,codo​bre,jestpro​ste.Asko​roudzie​lamcijużrad,topo​win​naśza​po​-

mniećoprze​szło​ściiżyćchwi​lą.Za​cznijde​cy​do​waćoso​bie.Żyjdlasie​bie.Dajęci
dziad​ka.

Mia​łade​cy​do​waćoso​bie?Aleprze​cieżkaż​dajejde​cy​zjabyłabłę​dem.
I co z tego? Czy ma już ni​g​dy nie po​dej​mo​wać ry​zy​ka? Nie po​zwo​lić so​bie na

chwi​lę przy​jem​no​ści? Rów​nie do​brze mo​gła się za​mknąć pod szkla​nym klo​szem.
Gdy​by nie po​szła na przy​ję​cie, zra​ni​ła​by nie tyl​ko sie​bie, ale i Con​no​ra. Nie ma
więcwy​bo​ru.

Oczy​wi​ście,żemawy​bór:po​win​naprzy​znać,żechcepójśćnatęgalę.Zmę​czo​na

sprzecz​kązsobą,osu​nę​łasięnaka​na​pę.

–Jakcisiępo​do​basu​kien​ka?–ode​zwałsiędzia​dek.
–Jestpięk​na,aleprze​cieżniestaćcięna…
– Nie bę​dzie​my o tym dys​ku​to​wać – prze​rwał jej. – Odło​ży​łem kil​ka gro​szy na

czar​nągo​dzi​nę.De​idreteżsiędo​rzu​ci​ła.

–Od​damwampie​nią​dze.
–Ni​cze​goniebę​dziesznamod​da​wać–wark​nąłdzia​dek.
De​idrezno​wuprze​ję​łasłu​chaw​kę:
–Naj​le​piejnamsięod​wdzię​czysz,tań​czącdobia​łe​goranazmoimsy​nem.Ate​raz

zmy​kaj.Mu​siszsięprzy​go​to​wać.Pa!

–Takjest,pro​szępani–za​śmia​łasięMag​gie,roz​łą​cza​jącsię.

Win​dapo​wo​lije​cha​ławdół.Mag​giemia​ławy​star​cza​ją​codużocza​sunato,byza​-

mar​twiaćsięszcze​gó​ła​mi.Alegdyprzej​rza​łasięwlu​strze,przy​po​mnia​łaso​bie,że
po​sta​no​wi​łaza​po​mniećobłę​dachprze​szło​ści.Musiso​biewy​ba​czyćiwresz​ciespoj​-
rzećwprzy​szłość.

Wy​bie​ra​łasięnaprzy​ję​cie,naktó​rymmia​łatań​czyćzCon​no​remizkaż​dym,kto

jąotopo​pro​si.Nieza​mie​rza​łastaćpodścia​ną,mar​twiącsię,żepo​peł​nigafę.

Dwiego​dzi​nywcze​śniejbałasięprzy​mie​rzyćsu​kien​kę.Wy​obra​ża​łaso​bie,żegdy

sta​nienapar​kie​cie,lu​dziebędąjąoce​niaćikry​ty​ko​waćzazbytwy​zy​wa​ją​cystrój.
Aje​ślipo​my​lisztuć​ce?Alankie​dyśjązatouka​rał.

– Na li​tość bo​ską! – po​wie​dzia​ła na głos. Kara za po​słu​że​nie się nie​wła​ści​wym

sztuć​cem?Toża​ło​sne!

Gdywy​obra​zi​łaso​bie,żeCon​normógł​byjąskar​cićzabrakogła​dyprzysto​le,nie

mo​gła po​wstrzy​mać wy​bu​chu śmie​chu. Prze​cież to jest ab​surd! Po​win​na na​tych​-
miastwy​rzu​cićmężaty​ra​naijegoko​ści​stąmat​kęzpa​mię​ci.

–Iza​bie​raj​ciezsobątewa​szecho​ler​nesztuć​ce!–Za​ci​snę​łapal​cewpięść.
Za​chi​cho​ta​ła,cie​szącsię,żejestsamawwin​dzie.Mó​wiącdosie​bie,zpew​no​ścią

przy​cią​gnę​ła​bynie​po​żą​da​nąuwa​gęin​nychpa​sa​że​rów.

ROZDZIAŁDZIEWIĄTY

–Gdzietwo​japart​ner​ka?
Con​nor pił piwo, sta​ra​jąc się nie zdra​dzać, jak wiel​ki nie​po​kój wzbu​dzi​ło w nim

py​ta​nieJake’a.

–Za​razprzyj​dzie.
–Je​steśtegope​wien?
–Tak.–Zdo​byłsięnanon​sza​lanc​kiton.
–Todo​brze–uśmiech​nąłsięJake.–My​ślisz,żezemnąza​tań​czy?
Con​norzmarsz​czyłbrwi.
–Nie.
–Dla​cze​go?–Jakepo​czułsięura​żo​ny.
–Boza​cho​wa​łeśsięjakidio​ta.
–Prze​cieżtojużza​mierz​chłaprze​szłość.Pod​czasko​la​cjido​ga​dy​wa​li​śmysiębez

pro​ble​mu.

–Boka​za​łemcibyćdlaniejmi​łym.
–Wca​leniedla​te​go–upie​rałsięJake.–Za​cho​wy​wa​łasięwspa​nia​le.Mó​wi​łacie​-

ka​wie,byłaza​baw​na.Dotegoświet​nieorien​tu​jesięwbran​ży.Sko​rotyjejwy​ba​-
czy​łeś,dla​cze​gomiał​bymży​wićdoniejura​zę?Zresz​tąspodo​ba​łasięJo​na​so​wi,ato
ogrom​nyplus.

–Topraw​da.–Sło​waJake’aspra​wi​łymuprzy​jem​ność,alete​razcałąuwa​gępo​-

świę​ciłnaszu​ka​niewtłu​miego​ścispóź​nial​skiejMag​gie.

Roz​po​znał sta​rych przy​ja​ciół, part​ne​rów biz​ne​so​wych, ry​wa​li i kil​ku wro​gów.

Każ​dyznichubra​nybyłbar​dzoele​ganc​ko,więk​szośćko​bietmia​łanaso​biesuk​nie
wie​czo​ro​we.Wszy​scykrą​ży​liposali,roz​ma​wia​jąc.Na​wettu​tajpro​wa​dzi​liin​te​re​sy.

Od cza​su do cza​su roz​bły​ski​wa​ły fle​sze apa​ra​tów, gdy pa​pa​raz​zi ro​bi​li zdję​cia

prze​cho​dzą​cym przez foy​er go​ściom. Wszy​scy się na to go​dzi​li z uśmie​chem, wie​-
dząc,żewkrót​cefo​to​gra​fiepo​ja​wiąsięwbran​żo​wychcza​so​pi​smachinastro​nach
in​ter​ne​to​wych.

AleMag​giewciążniebyło.Czyż​byza​mie​rza​ławy​sta​wićgodowia​tru?Wła​ści​wie

niepo​wi​niensięjejdzi​wićpotym,comó​wi​łaoby​łymmężu.Con​norrów​nieżza​cho​-
wałsięjakty​ran,na​le​ga​jąc,byprzy​szłanaprzy​ję​cie.

–Nieprze​szka​dza​ło​bymi,gdy​by​ściedosie​biewró​ci​li–do​dałJake.
–Comasznamy​śli?–zdzi​wiłsięCon​nor.
–Je​ślichceszsięzniąspo​ty​kać,niemamztympro​ble​mu.
Con​norpo​ło​żyłrękęnaser​cu.
–Na​wetniewiesz,jakwie​letodlamniezna​czy.
–Wiem–za​śmiałsięJake.
–Awła​śnie,żeniewiesz.Bonieob​cho​dzimnie,comy​ślisz.
– Jak to? – za​py​tał Jake pół​żar​tem. – Je​stem gło​wą ro​dzi​ny, więc moje bło​go​sła​-

wień​stwopo​win​nosiędlacie​bieli​czyć.

Ianpod​szedłdonich.
–Je​steśra​czejnogąro​dzi​ny–za​żar​to​wał.Con​norwy​buch​nąłśmie​chem.–Oczym

takza​żar​ciedys​ku​tu​je​cie?–spy​tałIan.

–Tłu​ma​czy​łemCon​no​ro​wi,żeniewi​dzępro​ble​muwtym,żebyoniMag​giespik​-

nę​lisiępo​now​nie.

–Napew​noucie​szy​łycięteser​decz​nesło​wa–zwró​ciłsięIandoCon​no​ra.
–Prze​cieżwiesz,jakza​le​żyminaopi​niiJake’a.
–Mo​że​ciesięzemniena​bi​jać–ob​ru​szyłsięJake–aleprzy​naj​mniejpo​tra​fięprzy​-

znaćsiędobłę​du.Co​famto,copo​wie​dzia​łemoMag​gie.My​ślę,żejestwspa​nia​ła.
Pozatymwi​dać,żena​dalcięko​cha.Ży​częwamdużoszczę​ścia.

Con​nornie​malza​krztu​siłsiępi​wem.
–Cotyple​ciesz?Czyjacośmó​wi​łemo…otym,cotysu​ge​ru​jesz?!
Ianzi​gno​ro​wałjegosło​wa.
–Jakemara​cję.TyiMag​giepa​su​je​ciedosie​bie.Po​sta​rajsiętegonieze​psuć.
–Tymra​zemniepo​zwóljejodejść–do​dałJake.
–Toniemojawina,żewy​je​cha​ła–bro​niłsięCon​nor.
Jegosprze​ciwniebrzmiałjed​nakprze​ko​nu​ją​co.Wi​zjazwiąz​kuzMag​gieniewy​-

da​wa​łamusięjużtaknie​re​al​na.Miałspo​rocza​su,bywszyst​koprze​my​ślećimu​siał
przy​znać,żepo​no​siczęśćod​po​wie​dzial​no​ścizato,costa​łosięprzedlaty.Wów​czas
zi​gno​ro​wałwszyst​kiezna​kiostrze​gaw​cze.Za​rzu​całso​bie,żeniepró​bo​wałjejpo​-
temod​szu​kać,aledumawzię​łagórę.Zmar​no​wałbezMag​giemnó​stwocza​su.

Gdzieonadocho​le​ryjestte​raz,gdywresz​cieniemógłsiędo​cze​kać,byjązo​ba​-

czyć? Tę​sk​nił za nią i miał jej coś waż​ne​go do po​wie​dze​nia. Nie był pe​wien, czy
spodo​bajejsięfakt,żewe​tknąłnoswnieswo​jespra​wy,alepo​win​natousły​szeć.

Wcze​śniejtegodniaCon​noribra​ciaoma​wia​lispra​wybiz​ne​so​wezlo​kal​nymban​-

kie​rem,Dave’em.Pospo​tka​niuCon​norwziąłDave’anasłów​ko,abyspy​tać,dla​cze​-
good​rzu​co​nopo​da​nieMag​gieopo​życz​kę.Daveoczy​wi​ścieniechciałujaw​nićpo​uf​-
nychin​for​ma​cji,leczCon​nornieustę​po​wał.

–Zna​mysięodpod​sta​wów​ki.Prze​cieżwiesz,żeni​ko​muotymniepo​wiem.–Wi​-

dzącnie​tę​gąminęko​le​gi,do​dał:–Cho​dzioto,żezgo​dzi​łemsięudzie​lićjejpo​życz​ki
ichciał​bymwie​dzieć,czybę​dziejąwsta​niespła​cić.

–Ztymniebę​dziepro​ble​mu–za​pew​niłgoDave–alewiesz,wja​kichcza​sachży​-

je​my. Wy​star​czy​ła jed​na wąt​pli​wość od​no​śnie do jej wia​ry​god​no​ści, by nie do​sta​ła
tejpo​życz​ki.

–Wąt​pli​wość?
–Po​dob​nomadłu​giwja​kiejśfir​miezewschod​nie​gowy​brze​ża.
–Pa​mię​taszjejna​zwę?–Con​norwie​dział,żebankDave’aniejestduży,aonjako

wi​ce​pre​zesoso​bi​ścieza​twier​dzapo​życz​ki.

–Car​gro​ve?Cas​grow?–pró​bo​wałso​bieprzy​po​mnieć.
–Cos​gro​ve?
–Tak!–po​twier​dziłDave.–Ni​g​dyonichniesły​sza​łem,alemożetoja​kiślo​kal​ny

sklep.Mag​giebyłatakprzy​bi​ta,żena​wetnieza​py​ta​łaoszcze​gó​ły.

Con​no​rawca​letoniezdzi​wi​ło.Stra​ci​łapew​nośćsie​bieiwi​ni​łasięzato,żenie

może do​stać po​życz​ki. Na​wet nie po​dej​rze​wa​ła, że jej były mąż, Alan Cos​gro​ve,
zna​lazł ko​lej​ny spo​sób, by uprzy​krzyć jej ży​cie. Miał ocho​tę go od​na​leźć i spu​ścić
muman​to,aletomusiza​cze​kać.

Przezostat​niepółgo​dzi​nyor​kie​stragra​łaspo​koj​neme​lo​die,asalaza​peł​nia​łasię

go​ść​mi. Dy​ry​gent za​stu​kał pa​łecz​ką i mu​zy​ka sta​ła się bar​dziej ży​wio​ło​wa. Pary
we​szłynapar​kiet,przedczte​re​maba​ra​miusta​wi​łysięko​lej​ki,abu​fetzprze​ką​ska​-
miide​se​ra​miob​le​głytłu​my.

Gdzieonasiępo​dzie​wa?
–Za​razwra​cam–po​wie​działCon​nordobra​ci,leczza​nimzdą​żyłodejść,wpadłna

Lu​cin​dę.

–Cześć.–Zła​pa​łagozarękę.–Świet​niedziśwy​glą​dasz.Chy​bajesz​czenieucie​-

kasz?

–Mu​szęwyjśćnachwi​lę,aleza​razwra​cam.
– To do​brze. – Uśmiech​nę​ła się nie​śmia​ło. – Chciał​bym z tobą przy​naj​mniej raz

za​tań​czyć.

–Ja​sne.–Za​trzy​małsięna​gle.–Prze​pra​szam,niewiem,gdziepo​dzia​łysięmoje

do​brema​nie​ry.Bar​dzoład​niewy​glą​dasz.

–Dzię​ku​ję.Tomiłoztwo​jejstro​ny.
–Dozo​ba​cze​nia.
–Nara​zie…
Con​nor do​tarł na śro​dek sali, ale tam za​trzy​mał go bur​mistrz Po​int Ca​irn, Bob

Mil​burn, py​ta​jąc, jaką kwo​tę Mac​La​re​no​wie za​mie​rza​ją ofia​ro​wać na po​czet do​-
rocz​nejbo​żo​na​ro​dze​nio​wejpa​ra​dyor​ga​ni​zo​wa​nejprzezmia​stecz​ko.

–Prze​pra​szam–prze​rwałmuIan–mu​szęnachwi​lępo​rwaćCon​no​ra.Mamydo

omó​wie​niaważ​nespra​wy.

–Oczy​wi​ście–od​rzekłBob.–Po​roz​ma​wia​mypóź​niej.
Gdybur​mistrzznik​nąłzpolawi​dze​nia,Con​norode​tchnąłzulgą.
–Cho​le​ra,my​śla​łem,żeni​g​dysięnieza​mknie.
Jakeuśmiech​nąłsięsze​ro​ko.
–Wy​glą​da​łeś,jak​byśbyłwpo​trza​sku.
–Wła​śnietaksięczu​łem–od​rzekłCon​noriro​zej​rzałsięposali.–Mu​szępo​szu​-

kaćMag​gie.

Jakechwy​ciłgozara​mię.
–Jużniemu​sisz.
–Orany!Mia​łeśra​cję–wy​szep​tałIan.–Jed​naksięzja​wi​ła.
–Alewi​dok!–mruk​nąłJake.
–Naj​wyż​szapora!–Con​nordo​strzegłMag​giewdrzwiachsaliba​lo​wejiza​nie​mó​-

wił.

W ja​sno​ró​żo​wej suk​ni wy​glą​da​ła zja​wi​sko​wo. Nie był pe​wien, czy to zmę​czo​ny

umysłpła​tamupsi​ku​sa,czyonarze​czy​wi​ścietamsiępo​ja​wi​ła.

Su​kien​kabezra​mią​czekopi​na​łajejpier​si.Mia​ławy​so​koupię​tewło​syityl​kokil​ka

ko​smy​kówopa​da​łojejnaszy​ję.Wy​glą​da​łajakzmy​sło​wyanioł.Ni​g​dyniewy​da​wa​ła
musiępięk​niej​sza,aprze​cieżza​wszeuwa​żałjązapięk​ną.

Szedłwjejstro​nę,niespusz​cza​jączniejwzro​ku.Po​wró​ci​łodonie​gowspo​mnie​-

nieichze​szłejnocy,gdyję​cza​łazroz​ko​szy,aonza​głę​białsięwniąrazporaz.Za​-
sta​na​wiałsię,jakdłu​gobę​dziemu​siałzo​staćnaprzy​ję​ciu,za​nimzno​wuza​bie​rzeją
dołóż​ka.

–Cie​szęsię,żeprzy​szłaś–po​wie​dział.
– Prze​pra​szam za spóź​nie​nie. – Sta​nę​ła na pal​cach, cmo​ka​jąc go w po​li​czek. –

Wy​ba​czyszmi?

Or​kie​straza​czę​łagraćjaz​zo​wystan​dard.Con​norbezsło​wawziąłjązarękę,po​-

pro​wa​dził na par​kiet i przy​tu​lił do sie​bie. Za​czę​li się ko​ły​sać w rytm mu​zy​ki. Gdy
opar​łagło​węojegora​mię,porazpierw​szyoddaw​napo​czuł,żewszyst​kojestna
wła​ści​wymmiej​scu.

Od​su​nąłgło​węipo​pa​trzyłjejwoczy.
–War​tobyłocze​kać.

Mag​giena​wetnachwi​lęnieprze​sta​łatań​czyć.Niemo​głasięwprostopę​dzićod

męż​czyzn,któ​rychpo​zna​łapod​czasfe​sti​wa​lu:naj​pierwnapar​kietpo​rwałjąJo​nas,
po​temjegosynPaul,osi​łekJohn​ny,ana​wetwła​ści​cielmi​kro​bro​wa​ru,Pete.

Wtymcza​sieCon​nortań​czyłzLu​cin​dą,żonąPau​la,Danąorazdwie​main​ny​miko​-

bie​ta​mi, któ​rych wła​ści​wie nie znał. Gdy był już go​tów opu​ścić przy​ję​cie, Jo​nas
wcią​gnąłgowpo​ga​węd​kęoaro​ma​ty​zo​wa​nychpi​wach.Podzie​się​ciumi​nu​tachza​-
uwa​żył,żeMag​gieroz​ma​wiazja​kimśmęż​czy​zną.Za​nie​po​ko​iłsię,gdysięzo​rien​to​-
wał,żejestnimTedBla​ke.

–Cho​le​ra–mruk​nąłpodno​sem.
–Cośnietak?–spy​tałJo​nas.
–Prze​pra​szam,alechy​bamu​szęru​szyćMag​gienara​tu​nek–wy​ja​śnił.
Jo​nasspoj​rzałnaBla​ke’ainaMag​gie.
–Słusz​nie.Tenfa​cetniewró​żynicdo​bre​go.
Con​norob​ser​wo​wałzna​ra​sta​ją​cąiry​ta​cją,jakMag​gieżar​tu​jezmęż​czy​zną,któ​-

rypró​bo​wałznisz​czyćfir​męMac​La​re​nów.GdyTedpo​chy​liłsięiszep​nąłjejcośdo
ucha,Con​norpo​czer​wie​niałzezło​ści.Prze​cieżjąprzednimostrze​gał.

–Mag​gie…
Od​wró​ci​łasiędonie​gotwa​rzą.
–Ach,Con​nor.Chy​bajużpo​zna​łeśTeda…
–Ow​szem–od​rzekłchłod​no,bio​rącjązarękę.–Chodź,kot​ku.Porananas.
–Ale…Nodo​brze.Miłobyłocięzno​wuspo​tkać,Ted.
– Mnie rów​nież. Może po​roz​ma​wia​my in​nym ra​zem, gdy nie bę​dziesz się spie​-

szyć.

– Nie li​czył​bym na to – wark​nął Con​nor. Od​da​lił się szyb​ko, trzy​ma​jąc ją bli​sko

sie​bie.

–Con​nor,zwol​nijtro​chę.Odtań​caboląmnienogi.
–Prze​pra​szam–od​rzekł,zwal​nia​jąckro​ku.
–Dla​cze​gotakcisięspie​szy?Tedjestcał​kiemmiły…
–Niechcęcina​rzu​cać,zkimmaszro​bićin​te​re​sy,alera​dzęcitrzy​maćsiędonie​-

gozda​le​ka.

Spoj​rza​łananie​gouważ​nie.
–Ni​g​dynani​ko​gotakniere​ago​wa​łeś.
–Tenfa​cetpró​bo​wałnaszruj​no​wać,kie​dyotwo​rzy​li​śmyfir​mę.Naszczę​ścieoso​-

by, przed któ​ry​mi nas szka​lo​wał, do​brze go zna​ją. Nie​któ​rzy jed​nak mu uwie​rzy​li
imie​li​śmyztegopo​wo​dukło​po​ty.

–Cozawred​naszu​ja!–Mag​giepró​bo​wa​łaso​bieprzy​po​mnieć,ja​kiepy​ta​niaza​-

da​wałjejTed.Czyż​byszu​kałsła​bychstronjejfir​my?–Pola​tachży​ciazpo​dob​nym

osob​ni​kiempo​win​nammiećlep​szewy​czu​cie.

– Wred​ne szu​je po​tra​fią świet​nie uda​wać. Nie przej​muj się. – Ob​jął ją moc​niej,

kie​ru​jącsiędowin​dy.–Za​wszebyłświ​nią.Napew​nozwie​trzył,żeje​steśtuzemną
idla​te​gosiętobąza​in​te​re​so​wał.

–Ajużmy​śla​łam,żeuję​łagomojabły​sko​tli​wość–za​żar​to​wa​ła.
Za​trzy​małsięna​gle,wpa​tru​jącsięwniąuważ​nie.Po​gła​dziłjejpo​li​czek.
– Prze​pra​szam. Nie to mia​łem na my​śli. On nie za​słu​gu​je na to, żeby od​dy​chać

tymsa​mympo​wie​trzemcoty.

– Tyl​ko się z tobą dro​czę. Za​po​mnij​my o Te​dzie. Chcę już być z tobą w na​szym

po​ko​ju.

–Jateż.
–Iwresz​ciebędęmo​głazdjąćteprze​klę​teszpil​ki.
–Możetopo​pra​wicihu​mor.–Wziąłjąnaręce.
–Mo​gła​bymsiędotegoprzy​zwy​cza​ić.–Ob​ję​łagozaszy​ję.
Jateż,po​my​ślał,aleniepo​wie​działtegonagłos.

To sza​leń​stwo, my​śla​ła Mag​gie, le​żąc w łóż​ku obok Con​no​ra. Przez ostat​ni ty​-

dzieńko​cha​lisięnie​malco​dzien​nie,awciążniemo​glisięsobąna​sy​cić.Mimożeza​-
sy​pia​ła,togdyjejdo​tknął,jejcia​łobu​dzi​łosiędoży​cia.Spoj​rza​łamuwoczyizo​ba​-
czy​ławnichpo​żą​da​nie,któ​reonza​pew​newi​działteżwjejoczach.Prze​peł​nia​łają
takwiel​kami​łość,żeniemo​głasiędo​cze​kać,byzno​wusięznimko​chać.

Po pro​stu się za​ko​cha​ła. Być może wie​dzia​ła, że tak się to skoń​czy, gdy po raz

pierw​szyzja​wi​łasięwjegobiu​rze,alesą​dzi​ła,żezdo​łamusięoprzeć.My​li​łasię.
Przeztewszyst​kielatana​mięt​nośćdrze​ma​łapodpo​wierzch​nią.

Prze​su​nąłsięwdół,bypie​ścićjąusta​mi.Gdypo​czu​łanaso​biejegowar​gi,wy​gię​-

łaple​cy.Wszyst​kiemy​śliule​cia​łyzjejgło​wy.Jegopal​ceiustado​pro​wa​dza​łyjądo
gra​nicwy​trzy​ma​ło​ści,po​tempo​zwa​la​łyjejnamo​mentode​tchnąć,byzno​wudraż​nić
sięznią,bu​du​jąccu​dow​nena​pię​cie.Kie​dyza​cząłpie​ścićjąję​zy​kiem,za​drża​ła,ajej
cia​łonie​spo​dzie​wa​nieza​la​łafalaroz​ko​szy.

–Jesz​czeraz–po​pro​sił.
–Ale…niemogę…
–Zróbtodlamnie.–Pa​trzyłjejwoczy.–Chcęwi​dzieć,jakogar​niacięroz​kosz.

Czuć,jakdrżyszwmo​ichra​mio​nach.

Jegowpraw​nepal​cezno​wudo​pro​wa​dzi​łyjąnakra​wędźprze​pa​ści,wktó​rąru​nę​-

ła,za​ta​pia​jącsięwprzy​jem​no​ści.

Pokil​kuchwi​lachob​ró​ciłjąnabrzuch,za​kry​wa​jącjąswo​imcia​łem.Czu​łanapo​-

ślad​kachjegona​brzmia​łyczło​nek.Ca​ło​wałjejszy​ję,zno​wubu​dzącwniejnie​na​sy​-
co​nygłód.Mu​skałusta​mijejple​cy,gła​dzącjejcia​ło,ażzno​wuza​bra​kłojejtchu.

– Pro​szę – wy​ję​cza​ła. Pró​bo​wa​ła się ob​ró​cić, chcia​ła go wi​dzieć, ca​ło​wać i pie​-

ścić,alejąpo​wstrzy​mał.

Jego pal​ce zno​wu zna​la​zły się mię​dzy jej uda​mi. Uniósł nie​co jej bio​dra, to​ru​jąc

so​biedro​gę.Gdywniąwszedł,zdła​wi​ławes​tchnie​nie.Czu​łakaż​dycen​ty​metrjego
na​brzmia​łejmę​sko​ści,gdyza​głę​białsięwniej,cał​ko​wi​ciejąwy​peł​nia​jąc.Po​ru​sza​li
sięwjed​nymryt​mie.Jegoroz​grza​necia​łopa​rzy​łojejskó​rę.Pra​gnę​ła,bytachwi​la
ni​g​dysięnieskoń​czy​ła,bymo​glitaktrwaćwiecz​nie.

Gdyna​gleprze​rwał,nie​malupa​dłanałóż​ko,alezła​pałjąide​li​kat​nieob​ró​ciłtwa​-

rządosie​bie.

–Chcęnacie​biepa​trzeć.–Na​tych​miastwniąwszedłzde​cy​do​wa​nympchnię​ciem.

Po​ru​szał się szyb​ciej, się​gał głę​biej. Ich cia​ła złą​czy​ły się w sza​lo​nym ga​lo​pie ku
speł​nie​niu,któ​reprzy​szłona​gle.Wy​krzy​cza​łajegoimię.

Con​norzła​pałjąmoc​niej.Czu​ła,jakna​ra​stawnimna​pię​cie,gdywcho​dziłwnią

razporazzwiel​kąsiłą,ażdo​tarłdopunk​tubezpo​wro​tu.Wy​szep​tałjejimię,zu​peł​-
nieza​tra​ca​jącsięwroz​ko​szy.

ROZDZIAŁDZIESIĄTY

Ock​nąłsięna​stęp​ne​goran​kawtu​lo​nywMag​gie.Pra​gnąłjąobu​dzićpo​ca​łun​ka​mi,

pie​ścić ją i zno​wu się w niej zna​leźć, ale spa​ła tak smacz​nie, że się po​wstrzy​mał.
Będąmie​lijesz​czewie​leoka​zji,bydaćso​bieroz​kosz,my​ślał.

Ce​re​mo​nia wrę​cze​nia na​gród mia​ła się od​być wcze​snym wie​czo​rem, a do tego

cza​sujury,któ​re​gobyłczłon​kiem,po​win​noza​koń​czyćob​ra​dy.Wstał,bysięprzy​go​-
to​wać.

Kie​dyczy​tałdo​da​tekspor​to​wydoga​ze​ty,pi​jącdru​gąkawę,do​stałwia​do​mośćod

Jake’a:„Mamypro​blem.Przyjdźjaknaj​szyb​ciejdosalijury.Sam”.

Mag​gieobu​dzi​łasięzesłod​kie​gosnu.Łóż​kobyłopu​ste.Czyż​byza​spa​ła?Jejcia​ło

byłoroz​kosz​nieobo​la​łe,alenieża​ło​wa​łaanichwi​lizmi​ło​snychza​pa​sówzCon​no​-
rem.Zła​zien​kiniedo​bie​ga​łyżad​neod​gło​sy.

Spoj​rza​łanaze​gar.
–Orany.–Rze​czy​wi​ścieza​spa​ła.
Po​trze​bo​wa​łachwi​li,byze​braćmy​śliiprzy​po​mniećso​bie,jakijestdzień.So​bo​ta,

roz​strzy​gnię​ciekon​kur​suiwrę​cze​niena​gród.Tegodnianafe​sti​wa​lumia​łopo​ja​wić
sięmnó​stwogo​ścispo​zabran​ży.Po​trze​bo​wa​łado​dat​ko​wejpor​cjiener​gii.

Po​kój był pu​sty, więc do​my​śli​ła się, że Con​nor po​szedł już do sali jury. Na sto​le

zna​la​złatyl​kojed​nągrzan​kęifi​li​żan​kękawy.Po​si​li​łasięnimi,wzię​łaszyb​kiprysz​-
niciwło​ży​łaspodnietypuca​pri,krót​kilnia​nyża​kietiko​lo​ro​webutyspor​to​we.

Wciążczu​jącgłód,who​te​lo​wejka​wiar​niza​mó​wi​łaśnia​da​nio​webu​rit​toorazlat​te

ipo​szłaszu​kaćCon​no​ra.Drzwidosalijurybyłyza​mknię​te.Wie​dzia​ła,żeniemoże
prze​szka​dzaćpod​czasob​rad,dla​te​gowy​pi​łakawę,wy​rzu​ci​łapla​sti​ko​wyku​bekdo
ko​szairu​szy​ładoła​zien​ki.

Za​mknę​łasięwka​bi​nieipo​wie​si​łato​reb​kęnaha​czy​kunadrzwiach.Uśmiech​nę​ła

się, wspo​mi​na​jąc, jak ukry​wa​ła się w tej sa​mej ła​zien​ce przed Sa​rah. Nie chcia​ła
jużczućstra​chu.Po​sta​no​wi​ładłu​żejnieuni​kaćkon​fron​ta​cji.

Nie zdą​ży​ła jed​nak wyjść z ka​bi​ny, gdy otwo​rzy​ły się głów​ne drzwi do ła​zien​ki.

Usły​sza​ła gło​sy dwóch ko​biet, któ​re pro​wa​dzi​ły roz​mo​wę przed lu​strem. In​stynkt
pod​po​wie​działjej,byza​cze​ka​ła.

–Awięccosięsta​ło?–spy​ta​łajed​nazko​biet.
– Nie uwie​rzysz! Ktoś za​nie​czy​ścił prób​ki Mac​La​re​nów! – Dru​ga roz​mów​czy​ni

mia​łain​fan​tyl​nąin​to​na​cję,jak​bypokaż​dymzda​niusta​wia​łaznakza​py​ta​nia.

–OBoże!Jaktomoż​li​we?
– John​ny mówi, że ktoś się wła​mał do ma​ga​zy​nu. Od​kry​to to do​pie​ro dziś rano.

Kil​kuczłon​kówjuryspró​bo​wa​łopiwaMac​La​re​nówizwró​ci​łośnia​da​nie.

–Alejakktośmógł​bywła​maćsiędoma​ga​zy​nu?–Mag​gieteżchęt​niepo​zna​ła​by

od​po​wiedźnatopy​ta​nie,jed​naknieczu​łasięnasi​łach,bywyjśćzka​bi​ny.

–Niewiem,aleJohn​nyjestzroz​pa​czo​ny.
–Bie​dak.Toniejegowina.Dla​cze​goktośchciał​bysa​bo​to​waćMac​La​re​nów?Do​-

my​śla​jąsię,ktomógłtozro​bić?

–Con​norjestprze​ko​na​ny,żetojejspraw​ka–wy​szep​ta​ładru​gazko​biet.–Sąna

tonie​zbi​tedo​wo​dy:wszyst​komu​sia​łosięwy​da​rzyćpod​czasprzy​ję​cia,aonaprzy​-
szła na nie póź​niej. Do tego roz​ma​wia​ła z Te​dem Bla​kiem, i to nie pierw​szy raz.
Wy​glą​da​łonato,żesądo​syćbli​sko.

–Na​praw​dę?!Onniecier​piMac​La​re​nów.My​ślisz,żeza​pla​no​wa​litora​zem?
Mag​gie od​ga​dła, że roz​ma​wia​ją o niej. Była zdru​zgo​ta​na. Praw​dę o Te​dzie Bla​-

ke’upo​zna​łado​pie​ro,gdyCon​norjejonimopo​wie​dział.Do​my​śla​łasięjuż,kimjest
ko​bie​taoin​fan​tyl​nejin​to​na​cji.

–Moż​li​we.Albosamatozro​bi​ła.Jestza​zdro​sna,boniemożemiećCon​no​ra.
–Prze​cieżmiesz​ka​jąwtymsa​mympo​ko​ju.
–Onjejzatopła​ci.
Roz​mo​wa przy​po​mi​na​ła dia​log z ope​ry my​dla​nej. Mag​gie mia​ła już do​syć bez​-

czyn​ne​goprzy​słu​chi​wa​niasię,jakktośszar​gajejdo​breimię.

–Pła​cijejzaseks?
–Ja​sne.Aprze​cieżjazro​bi​ła​bymtozadar​mo.
– Lu​cin​da, prze​stań się wresz​cie oszu​ki​wać. Pod​ko​chu​jesz się w nim od daw​na,

aonna​wetnacie​bieniespoj​rzał.Popro​stugoniepo​cią​gasz.

–Spoj​rzał​bynamnie,gdy​byonasięwresz​cieodnie​good​cze​pi​ła.
Tegojużbyłozawie​le.Mag​giewzię​łagłę​bo​kiod​dechiotwo​rzy​ładrzwidoka​bi​ny

zde​cy​do​wa​nympchnię​ciem.

–Cześć,dziew​czy​ny.
Sa​rahza​mru​ga​łazdu​mio​na.
–Alecotytu…–wy​ją​ka​łaLu​cin​da.
–Za​mknijsięjuż,Lu​cin​do.–Mag​giepo​wstrzy​ma​łająge​stem,pod​cho​dzącdozle​-

wu,byumyćręce.

–Tegosiępoto​bieniespo​dzie​wa​łam.–Sa​rahspra​wia​ławra​że​niepo​zy​tyw​nieza​-

sko​czo​nej.–Za​sta​na​wia​łamsię,kie​dyod​zy​skaszdaw​nąwe​rwę.

Mag​giezda​łaso​biespra​wę,żemożejed​nakniestra​ci​ławszyst​kichsta​rychprzy​-

ja​ciół.

– Wła​śnie ją od​zy​ska​łam, więc uwa​żaj​cie. – Mag​gie wrzu​ci​ła ręcz​nik pa​pie​ro​wy

doko​szaiwy​pro​sto​wa​łasię,pa​trzącnaod​bi​cieSa​rahwlu​strze.

–Po​każ,nacocięstać!–za​wo​ła​łaSa​rah,gdyMag​gieru​szy​ładodrzwi.
Po​szłapew​nymkro​kiemwprostdosalijury.Nieob​cho​dzi​łojej,cooniejmy​śliLu​-

cin​da,alemar​twiłjąfakt,żeinnimo​gliuwie​rzyć,żepo​su​nę​łasiędooszu​stwa.Mia​-
ła w no​sie re​gu​la​min kon​kur​su i zde​cy​do​wa​nym ru​chem otwo​rzy​ła cięż​kie drzwi.
Musiod​na​leźćCon​no​raiwszyst​komuwy​ja​śnić.

Po​miesz​cze​niebyłopeł​neczłon​kówjuryzaj​mu​ją​cychsięde​gu​sta​cjąkil​kuro​dza​-

jów piwa. Każ​dy z nich miał no​tat​nik, w któ​rym za​pi​sy​wał punk​ty za wy​gląd, aro​-
mat,smakorazwadyiza​le​tytrun​ków.Pod​cho​dzi​lidoswo​ichobo​wiąz​kówzpo​wa​-
gą, bo wy​staw​cy im ufa​li. Na​gro​da może ozna​czać wie​lo​mi​lio​no​we zy​ski dla zwy​-
cięz​cy.Ktośjed​naknad​użyłtegoza​ufa​nia,apo​dej​rze​niapa​dłynaMag​gie.

CzyCon​norna​praw​dęuwie​rzyłLu​cin​dzie?Powszyst​kim,cowspól​nieprze​ży​li,po

nie​zli​czo​nych szcze​rych roz​mo​wach, ja​kie od​by​li, czy wciąż uwa​żał, że przed laty
gozdra​dzi​ła?

Szu​ka​łagowzro​kiem,aleniena​po​tka​ławśródsę​dziówzna​jo​mejtwa​rzy.Czyjej

uwie​rzy,gdymupo​wie,żeni​g​dynieprze​sta​łagoko​chać?Żeko​chagonadży​cie?

Napew​nowy​czy​tazjejoczu,żemówiszcze​rze.
–Gdzietysiępo​dzie​wasz?–po​wie​dzia​ładosie​bie.
Do​kład​niewtejsa​mejchwi​liCon​norijegobra​ciawy​ło​ni​lisięzbocz​nejsali.Wy​-

glą​da​lijakwo​jow​ni​cyru​sza​ją​cydowal​ki.Bra​ko​wa​łoimtyl​kobarwwo​jen​nychwy​-
ma​lo​wa​nychnatwa​rzy.TużzanimiszedłJohn​nyidwóchstar​szychmęż​czyzn,któ​-
rychnieroz​po​zna​ła.Wszy​scymie​lisro​gieminyikie​ro​wa​lisięwjejstro​nę.

Con​norjąza​uwa​żył.Pró​bo​wa​łacośwy​czy​taćzjegotwa​rzy,aleniemia​łapew​no​-

ści,czyjegospoj​rze​niejest…kry​tycz​ne,oskar​ży​ciel​skie,prze​pra​sza​ją​ce.

In​stynk​tow​niepo​stą​pi​łakil​kakro​kówdotyłu.
–Mag​gie,po​cze​kaj!–za​wo​łał.
Za​trzy​ma​łasię,uno​szącgło​wę.
–Poco?Że​by​ściemo​glizrzu​cićnamniewinę?–Rze​czy​wi​ścieod​zy​ska​ładaw​ną

we​rwę.–Nie,dzię​ku​ję.–Od​wró​ci​łasięiwpa​dławprostnaLu​cin​dę,któ​rasta​łatuż
zanią.

–Onakła​mie!–za​wo​ła​łaLu​cin​da.
–Szu​ka​li​śmycię–zwró​ciłsiędoniejJake.
–Jateżwasszu​ka​łam.–Lu​cin​darzu​ci​łaMag​gietrium​fal​nespoj​rze​nie.
–Con​nor,wła​śniesiędo​wie​dzia​łamopro​ble​machzwa​szympi​wem.Takmiprzy​-

kro–po​wie​dzia​łaMag​gie,leczonna​wetnaniąniespoj​rzał.

Niechcewy​słu​chać,comadopo​wie​dze​nia?Awięctoko​niec?Con​norjed​nakpa​-

trzyłtyl​konaLu​cin​dę.

–Two​jepiwasączy​ste–John​nyuspo​ko​iłMag​gie.
–Dzię​ki,John​ny–od​rze​kła,choćwca​lejejtonieuspo​ko​iło.
–Awięcnieob​cho​dzicię,cosięsta​łozpi​wemMac​La​re​nów?Toszczytego​izmu–

ode​zwa​łasięLu​cin​da.

–Niktcięniepytaozda​nie–od​par​łaMag​gie.
–Lu​cin​do,wy​star​czy–po​wie​działJake.
–Prze​cieżtoonauda​jenie​wi​niąt​ko!–Lu​cin​dabyławście​kła.–Napew​nowkra​dła

siędoma​ga​zy​nuidla​te​gospóź​ni​łasięnaprzy​ję​cie.Apo​temroz​ma​wia​łazTe​dem
Bla​kiem.Con​nor,prze​cieżtowi​dzia​łeś.Mu​sząbyćwzmo​wie.

Mag​giespoj​rza​łanasto​ją​cychprzedniąmęż​czyzn,aleniewy​czy​ta​łazichtwa​rzy

ni​cze​go,cozdra​dza​ło​by,żesąpojejstro​nie.

–Wie​rzy​ciejej?–spy​ta​łazdu​mio​na.–Uwa​ża​cie,żemo​gła​bymsiędotegopo​su​-

nąć?

Bra​ciana​dalwpa​try​wa​lisięwLu​cin​dę.Con​noruni​kałwzro​kuMag​gie.Czu​łasię

jakpod​czasjed​nejzin​kwi​zy​cji,ja​kieurzą​dzałjejbyłymąż,takna​zy​wa​łaichkon​-
fron​ta​cje.

–Wie​rzysz,żemo​gła​bymcitozro​bić?–zwró​ci​łasiędoCon​no​ra.
Spoj​rzałnaniąido​pie​rowte​dyod​rzekł:
–Nie.
–Za​wa​ha​łeśsię.Czy​lijed​nakwie​rzysz,żepró​bo​wa​łamciza​szko​dzić.
Con​norza​ci​snąłzęby.
–Niewie​rzę.
Sko​rosą​dzi,żejestnie​win​na,dla​cze​goniebie​rzejejwra​mio​na,niepo​ca​łu​je,nie

za​pew​nia,żewszyst​kobę​dziedo​brze?Mia​łaocho​tępła​kać,krzy​czećiżą​dać,byjej
za​ufał,byjąko​chał.Aleniechcia​łada​waćLu​cin​dziesa​tys​fak​cji.Rzu​ci​łaCon​no​ro​wi
ostat​niebła​gal​nespoj​rze​nie,agdyniedo​cze​ka​łasięre​ak​cji,za​krę​ci​łasięnapię​cie
iode​szła.

–Po​cze​kaj!–za​wo​łałCon​nor.
Chcia​łajaknaj​szyb​ciejsięod​da​lić,alecośso​bieprzy​po​mnia​ła.Po​de​szładoJohn​-

ny’ego.

–Prze​pi​su​jęwszyst​kietrzypiwa,któ​rewy​sta​wi​łamdokon​kur​su,naMac​La​re​nów

–oznaj​mi​ła.–Za​mie​rza​łamsprze​daćimre​cep​tu​ry,więcimsiętona​le​ży.Je​ślimam
cośpod​pi​sać,wy​ślijmiwia​do​mość.Mójnu​merjestnafor​mu​la​rzu.–Rzu​ci​łaCon​no​-
ro​wi ostat​nie spoj​rze​nie. – Mam dla cie​bie do​brą radę: po​wi​nie​neś zwol​nić swo​ją
se​kre​tar​kę–po​wie​dzia​łaiod​da​li​łasięszyb​ko.

Bra​ciapod​ję​lijed​no​gło​śnąde​cy​zjęizwol​ni​lise​kre​tar​kę.
Naszczę​ścieprze​strzeńwy​sta​wo​wa,wtymma​ga​zyn,za​opa​trzo​nabyławka​me​-

ry.Con​nor,JakeiIanobej​rze​liwto​wa​rzy​stwiedy​rek​to​rafe​sti​wa​luisze​ry​fana​gra​-
nie,któ​redo​wo​dzi​ło,żetoLu​cin​daza​nie​czy​ści​łapiwoMac​La​re​nów.

Ale on wie​rzył w nie​win​ność Mag​gie, za​nim zo​ba​czył do​wo​dy. Gdy usły​szał, że

Mag​gieprze​pi​su​jeswo​jepiwaMac​La​re​nom,byłpodwra​że​niemjejod​wa​gi.Chciał
za nią po​biec, ale Lu​cin​da na​dal rzu​ca​ła oskar​że​nia, a sze​ryf na​le​gał, by wszy​scy
trzejbyliprzytymobec​ni.

Obej​rze​lina​gra​niejesz​czeprzedprzy​by​ciemMag​gie,mie​liwięcnie​zbi​tedo​wo​dy,

alesze​ryfstwier​dził,żebę​dziele​piej,je​śliLu​cin​dasamaprzy​znasiędoza​rzu​ca​ne​-
gojejczy​nu.Wła​śniedla​te​goCon​normil​czał,alegdyzo​ba​czyłre​ak​cjęMag​gie,ża​-
ło​wał,żesięnatozgo​dził.

Rzu​ciłLu​cin​dziegniew​nespoj​rze​nie,gdysta​łazaMag​gie,alezdałso​biespra​wę,

żeMag​giedo​strze​głazłośćwjegooczachiode​bra​łatojakowy​mie​rzo​nywsie​bie
atak.Za​wszeza​kła​da​łaczar​nesce​na​riu​sze.Takwie​leprze​szła,aonbyćmożedał
jejpo​wód,byzwąt​pi​ławjegomi​łość.

Musijąod​na​leźćiprze​ko​nać,żejegouczu​ciasięniezmie​ni​ły.

Gdyza​mknę​łysięzaniądrzwi,Mag​giepo​czu​ła,żejestbli​skałez.Alemia​łajuż

do​syćpła​czu,choćbo​la​łojąser​ce.Ipo​my​śleć,żechcia​ławy​znaćCon​no​ro​wi,żego
ko​cha!My​śla​ła,żegotoucie​szyiod​wza​jem​nijejuczu​cie.

Taksiękoń​czypo​dej​mo​wa​niery​zy​ka!Alenieza​mie​rza​łapła​kać.Chcia​łapopro​-

stuwró​cićdodomu.

Rzu​ci​ława​liz​kęnałóż​ko,otwo​rzy​łająiza​czę​łasiępa​ko​wać.Wte​dyusły​sza​ła,że

otwie​ra​jąsiędrzwidoapar​ta​men​tu.Con​norwró​cił.

Mia​łaocho​tęscho​waćsiępodłóż​kiem,alepo​sta​no​wi​ła,żeniebę​dziejużucie​kać.

Bar​dzosięzmie​ni​łaprzezostat​nielata,atenty​dzieńdo​dałjejsił,bywresz​cieza​ak​-
cep​to​waćtęzmia​nę.Nieza​mie​rza​łajed​nakpo​zwo​lić,byCon​norzo​ba​czyłłzywjej
oczach.

Stałwdrzwiach,wpa​tru​jącsięwniąuważ​nie.
–Przy​sze​dłeśmniejesz​czeocośoskar​żyć?–Wrzu​ci​łabutydowa​liz​ki.
–Nie.

–Todo​brze,boniebędęjużwy​słu​chi​waćkłamstwnaswójte​mat.Zakogotymnie

uwa​żasz?Prze​cieżktośmógłsięza​truć!Na​praw​dęsą​dzisz,żemo​głamsiędotego
po​su​nąć?

–Nie.
–Okej.–Wrzu​ci​ładżin​sydowa​liz​ki.–Do​brzesięba​wi​łamprzeztenty​dzień,wy​-

łą​cza​jącostat​niągo​dzi​nę.Techwi​lenaza​wszezo​sta​nąwmoimser​cu.

Iwła​śniewte​dywy​buch​nę​łapła​czem.Szyb​kojed​nakotar​łałzyiwró​ci​ładopa​ko​-

wa​nia.

–Cie​szęsię,botyteżnaza​wszepo​zo​sta​nieszwmoimser​cu.
–Dzię​ku​ję.–Po​cią​gnę​łano​sem.
–Je​stemcicoświ​nien.–Wrę​czyłjejskra​wekpa​pie​ru.Przezłzyzo​ba​czy​ła,żebył

toczeknaspo​rąkwo​tę.

–My​ślisz,żetote​razprzyj​mę?
–Takabyłaumo​wa.
–Nieob​cho​dzimnieto.–Pa​trzącmuwoczy,przedar​łaczeknapół.–Wi​dzia​łam

two​jeoskar​ży​ciel​skiespoj​rze​nie.

–Pa​trzy​łemnaLu​cin​dę.Sta​ławte​dyzatobą.–Zbli​żyłsiędoniej.–Obej​rze​li​śmy

na​gra​niaiwi​dzie​li​śmy,żetoonado​sy​pa​łacze​gośdopiwa.

–Na​gra​nia?
–Tak.Ochro​naza​mon​to​wa​łaka​me​ry–wy​ja​śnił.–Aleitakwie​dzia​łem,żeje​steś

nie​win​na.Prze​cieżmnieko​chasz.Niezro​bi​łaśni​cze​go,como​gło​bymniezra​nić.

–Skądwiesz?
Za​śmiałsię.Cho​le​ra!Toonapierw​szachcia​łamuwy​znaćuczu​cia,aonitakdo​-

my​ślił się praw​dy. Ale jesz​cze nie po​wie​dział, że też ją ko​cha. Była pew​na, że tak
jest.Albobyło–dodzi​siaj.

–Sze​ryfchciałwy​cią​gnąćze​zna​niazLu​cin​dy,dla​te​goza​bro​niłnamotymmó​wić,

alewkoń​cuzmę​czyłsięjejpa​pla​ni​nąiza​brałjąnako​mi​sa​riat.

–Aresz​to​wałją?–spy​ta​łaza​cie​ka​wio​na.
–Oczy​wi​ście,żetak.Mia​łaśra​cję:mo​głaza​bićktó​re​gośzsę​dziów.
Złośćzniejule​cia​ła.Opar​łasięoszaf​kę,byopa​no​waćdrże​nieko​lan.
– Po​zwól, że od​wró​cę two​je py​ta​nie. – Po​stą​pił krok w jej stro​nę. – My​ślisz, że

mógł​bymuwie​rzyć,żepo​su​nę​ła​byśsiędocze​gośpo​dob​ne​go?

Spoj​rza​łananie​gozdzi​wio​na.
–Nie,alemamyzasobątrud​nąprze​szłośći…
–Ztymjużsięupo​ra​li​śmy.–Zno​wuzbli​żyłsięokrok.–Są​dzisz,żeuwie​rzył​bym,

żemo​gła​byśmniezra​nić?

Za​gry​zławar​gi.
–Sko​rotaktoprzed​sta​wiasz…Alena​dalmy​ślę…
–Niemyśl.–Stałjużnatylebli​sko,żemógłod​gar​nąćko​smykwło​sówzjejtwa​-

rzy.–Po​czujto.Za​ry​zy​kuj.Uwierzwemnie.Wnas.Jawie​rzę.

–Jateż.Ichcęza​ry​zy​ko​wać.Dlacie​bie.
Po​ca​ło​wałde​li​kat​niejejpod​bró​dek.
–Takbar​dzocięko​cham.
Namo​mentza​bra​kłojejtchu.
–Ja…jateż.Ni​g​dynieprze​sta​łamcięko​chać.

–Ajacie​bie.
–Takmiprzy​kro,żezmar​no​wa​łamtylecza​su.
–Po​win​ni​śmytonad​ro​bić.–Spoj​rzałjejwoczy.–Wyj​dzieszzamnie?
–Och.–Jejser​cewy​peł​ni​łara​dość.–Oczy​wi​ście,żezacie​biewyj​dę.
–Iza​wszebę​dzieszmnieko​chać?–Po​ca​ło​wałjąwpo​li​czek.
–Wiesz,żetak.
–Ichceszmiećzemnądzie​ci?–Draż​niłzę​ba​mijejszy​ję.
–Bar​dzo.
Pie​ściłję​zy​kiemjejucho.
–Ibę​dzieszwy​bie​raćdlamnieubra​nia?
Za​śmia​łasię,obej​mu​jącgozaszy​ję.
–Tak!Zga​dzamsięnawszyst​ko.
–Todo​brze,żeje​steśspa​ko​wa​na.–Wziąłjąnaręce.–Mo​że​myje​chaćdodomu

iwresz​cieza​cząćwspól​neży​cie.

Wtu​li​łasięwnie​go.
–Tak,pro​szę,za​bierzmniedodomu.

EPILOG

–Praw​ni​cyzeSzko​cjizno​wusięzemnąkon​tak​to​wa​li–po​in​for​mo​wałbra​ciJake,

pi​jąc piwo. – Mu​sia​łem im obie​cać, że któ​ryś z nas wkrót​ce się tam wy​bie​rze. –
JakeiIanod​wie​dzi​liCon​no​rawdomu,byomó​wićin​te​re​syispró​bo​waćnaj​now​sze​-
gopiwaMag​gie.–My​ślę,żeIanpo​wi​nienje​chać.

–Tyl​kodla​te​go,żemiesz​katammójbyłyteść?–ob​ru​szyłsięIan.–Nicztego!
Ian stał się ostat​nio do​syć ner​wo​wy, ale bra​cia do​my​śla​li się, że ma to zwią​zek

zroz​sta​niemzżoną,Sa​man​thą.

–Jaod​pa​dam–oznaj​miłCon​nor.–Niezo​sta​więte​razMag​gie.
W tej sa​mej chwi​li Mag​gie we​szła do sa​lo​nu, sta​wia​jąc na sto​le mi​skę chip​sów

orazdip.

–Za​mie​rzaszmniezo​sta​wić?–Spoj​rza​łanaCon​no​ra.
Jakewy​buch​nąłśmie​chem.
–Skąd​że!Do​pie​rosiępo​bra​li​ście,więcniechcecięod​stą​pićnakrok.
–Chodźtudomnie–po​wie​działCon​nor,sa​dza​jącjąso​bienako​la​nach.
Ob​jął ją, uśmie​cha​jąc się z za​do​wo​le​niem. Nie prze​ka​za​li jesz​cze bra​ciom do​-

brychwie​ści,aleMag​giebyławczo​rajule​ka​rza,któ​rypo​twier​dził,żejestwcią​ży.
Con​norczuł,jakprze​peł​niagomi​łośćdoniejidziec​karo​sną​ce​gowjejło​nie.

Po​bra​lisięza​le​d​wiemie​siącpofe​sti​wa​lu.Potyluzmar​no​wa​nychla​tachniechcie​li

już dłu​żej cze​kać. Ślub od​był się na pla​ży w to​wa​rzy​stwie naj​bliż​szych przy​ja​ciół
iro​dzi​ny.Mag​gieniemia​łanicprze​ciw​koskrom​nejce​re​mo​nii.Niechcia​łaor​ga​ni​-
zo​waćwy​staw​ne​goprzy​ję​cia,naktó​rena​le​gałjejbyłymąż,gdyzanie​gowy​cho​dzi​-
ła.

Con​norsięniezdzi​wił,gdysiędo​wie​dział,żeAlanCos​gro​vezo​stałaresz​to​wa​ny

wzwiąz​kuzpo​dej​rze​niemoza​bi​cieswo​jejuko​cha​nejmat​ki,któ​rejka​mer​dy​nertak
dłu​gona​cho​dziłpo​li​cję,ażzgo​dzi​łasięprze​pro​wa​dzićśledz​two.Oka​za​łosię,żeko​-
bie​tajed​nakniezmar​łazprzy​czynna​tu​ral​nych.

Mag​gieprzy​tu​li​łasiędoCon​no​ra.Wchwi​li,gdyzde​cy​do​wa​łasiępod​jąćnaj​więk​-

sze ry​zy​ko w ży​ciu i wyjść za nie​go, uczy​ni​ła go naj​szczę​śliw​szym męż​czy​zną na
świe​cie.

–Możeprze​nie​sie​ciesiędosy​pial​ni?–za​pro​po​no​wałIan.
Con​norwy​buch​nąłśmie​chem.
–Niezwra​cajnanie​gouwa​gi.Mazłyhu​mor,bojestza​zdro​sny.
–Teżmiał​byśzłyhu​mor,gdy​by…Nie​waż​ne.
–Roz​bu​dzi​łeśna​szącie​ka​wość–po​wie​działJake.
–Trud​no–od​parłIan.
–Na​dalniero​zu​miem,dla​cze​goniechcesztamje​chać.Ostat​nimra​zembar​dzoci

siępo​do​ba​ło,aGor​donjestświet​nymgo​spo​da​rzem.

–Ostat​nimra​zemby​łemtamzcór​kąGor​do​na.
Mag​gierzu​ci​łaCon​no​ro​wiza​nie​po​ko​jo​nespoj​rze​nie.
–Win​nychoko​licz​no​ściachwy​sła​ła​bymCon​no​ra–za​pew​ni​ła–ale…
–Nie–prze​rwałjejCon​nor.Niebyłjesz​czego​to​wydzie​lićsięzbrać​miwia​do​mo​-

ściąodziec​ku.–Zro​zu​mie​ją,je​ślitymra​zemniepo​ja​dę.

–Wpo​rząd​ku.Jatozro​bię–za​pro​po​no​wałJake.–Przyoka​zjizo​ba​częsięzGor​-

do​nem.Je​śliIanroz​wie​dziesięzSa​man​thą,wolęsięupew​nić,żeniestra​ci​mynaj​-
lep​sze​godo​staw​cychmie​lu.

–Niezo​ba​czyszsięzGor​do​nem–po​wie​działIanbar​dziejzde​cy​do​wa​nieniżzwy​-

kle.

–Dla​cze​go?
–Boznik​nął.Niktniewie,gdziesiępo​dzie​wa–oznaj​miłIaniwy​szedłzpo​ko​ju.
JakeiCon​norwy​mie​ni​lispoj​rze​nia.
– Zna​cie prze​cież Gor​do​na. – Jake wzru​szył ra​mio​na​mi. – Na pew​no za​szył się

gdzieśzja​kąśko​bie​tą.Niewy​cią​gaj​mypo​chop​nychwnio​sków.

–Tobar​dzopraw​do​po​dob​ne–od​rzekłCon​nor.
Bar​dziejmar​twi​łogoza​cho​wa​nieIana.Niewie​dział,cosiędzie​jezbra​tem,ale

za​mie​rzałsiętegodo​wie​dzieć,gdyjużna​cie​szysięswo​jąpięk​nążonąinie​na​ro​dzo​-
nymjesz​czedziec​kiem.

Mag​giewzię​łagozarękę.
–Ko​chamcię.
–Wiem–od​rzekł.
Uśmiech​nę​łasię,aonpo​ca​ło​wałjączu​le.