Zastosowanie neuromobilizacji w

Zastosowanie neuromobilizacji w

leczeniu uszkodzeń nerwów

leczeniu uszkodzeń nerwów

obwodowych

obwodowych

Piotr Pietras

Piotr Pietras

Michał Dwornik

Michał Dwornik

Terapia manualna

- wstęp

• Medycyna manualna – jest nauką

o diagnozowaniu i leczeniu odwracalnych
zaburzeń narządu ruchu.

 Zaburzenia te mogą być przyczyną różnych

dolegliwości i bólowych w obrębie tułowia i
kończyn

Historia

• Początki stosowania technik manualnych

pochodzą z Egiptu z 3.000 p.n.e
oraz z Azji Mniejszej.

• Hipokrates który uważany jest za jednego z

największych twórców myśli medycznej
napisał „Corpus Hippocratum”

 zawarł w nim wiele pism dotyczących tematu

medycyny manualnej. Wyodrębnił on termin
„ parathrematach” który oznaczał małe
przemieszczenia lub subluksacje
powodujące choroby kręgosłupa.

• Galen przedstawił drzeworyt prezentujący

m.in. trakcje i ślizg.

Terapia manualna w XX wieku

• W 1966 powstaje Niemieckie Towarzystwo

Medycyny Manualnej które współpracuje
z 21 innymi krajami gdzie stosuje się terapię
manualną

• Terapia manualna bardzo dobrze rozwija się

w Czechosłowacji – wielu utalentowanych
i znanych lekarzy stosuje tam tą metodę
leczenia – Cerny ,Lewit

• W Anglii tematyką terapii manualnej

zajmował się Dr James Menel – uczył on na
londyńskim wydziale medycznym
- stworzył on podręcznik dotyczący leczenia
stawów kończyn i kręgosłupa

• Jego uczniem był Dr James Cyriax
 Napisał on „Diagnosis” i „Treatment” –

ksiązki te stały się podstawą wiedzy
dotyczącej diagnozowania i leczenia tkanek
miękkich

• W Skandynawii pracował Freddy Kantelborn

– od 1954

- był on uczniem Mennela i Cyriaxa
 Rozwinął przy współpracy lekarzy i

fizjoterapeutów System Nordycki
Ortopedycznej Terapii Manualnej – OMT

• W Australii Geoffrey Maitland stworzył swój

własny system terapii manualnej
rozpowszechniony szeroko w wielu krajach
świata

• W 1970 odbył się Kongres Światowy – World

Confederation of Physical Therapist

 Opracowano tam międzynarodowy standard

ortopedycznej terapii manualnej

• Bardzo istotnym elementem jest Autoterapia

– polega ona na świadomym włączeniu się
pacjenta w proces leczenia.
- Obejmuje zmianę nawyków poprzez naukę
poprawnego wykonywania czynności życia
codziennego które oddziaływują na
kręgosłup

• Leczenie manualne jest nierozerwalnie

złączone z fizykoterapią i kinezyterapią.
Techniki te uzupełniają się wzmacniając
nawzajem swoje działanie.

Przeciwwskazania

• Najbardziej istotnym przeciwwskazaniem jest

niepewność co do przyczyn powodujących
dane schorzenie .Dobrze wykonane badanie
i ścisła współpraca z lekarzem prowadzącym
pacjenta musi zapewnić nam pewność co
do rozpoznanego schorzenia i właściwego
sposobu wykonania terapii

• Przeciwwskazania do wykonania terapii

manualnej :

 Niebezpieczeństwo wypuklenia krążka

międzykręgowego do kanału kręgowego

 Rwa kulszowa obustronna ,postępująca z

objawami neurologicznymi

- parestezja w okolicy krocza

- zaburzenia pracy zwieraczy

Leczenie przeciwzakrzepowe
 ryzyko wytworzenia się krwiaka

zewnątrzoponowego

 Przeszczep naczyniowy aorty i tętnic

biodrowych

 Ciąża

Stany zapalne

Nowotwór

Gruźlica

Zmiany zwyrodnieniowe

Cechy terapii manualnej

• Terapia manualna – są to zabiegi

wykonywane rękami terapeuty
- ich charakterystyczne cechy to :

 bezbolesność
 delikatność
 bezpieczeństwo

 Osteoporoza i osteomalacja
 zawsze należy zachować ostrożność

u osób w starszym wieku a także u
pacjentów u których chorował ktoś w
rodzinie

 Urazy z uszkodzeniem struktur

anatomicznych ciała

 Zaburzenia psychiczne

 Szczególną uwagę należy zastosować

podczas zabiegów wykonywanych na
odcinku głowowo – szyjnym

Zastosowanie neuromobilizacji w leczeniu

uszkodzeń nerwów obwodowych

TKANKA NERWOWA

• Ruchy ciała powodują napięcia tkanek
- Także tkanki nerwowej
 Tkanka nerwowa musi posiadać

odpowiednią elastyczność

CECHY TKANKI NERWOWEJ

Układ nerwowy charakteryzuje się
następującymi cechami :

• Ciągłość tkanki nerwowej
• Ciągłość przewodnictwa impulsu
• Ciągłość przekazywania napięć i sił

mechanicznych wzdłuż całego swojego
przebiegu

 Np. zgięcie grzbietowe stopy powoduje

przeniesienie napięcia na kanał kręgowy w
rejonie lędźwiowym

Dlatego też istnieją mechanizmy adaptacyjne
 Rdzeń przesuwa się w stosunku do

opony twardej

 Włókna nerwowe przesuwają się w stosunku

do endoneurium

 Poszczególne pęczki poruszają się

względem siebie w nerwach

 Naczynia krwionośne zaopatrujące nerwy

w krew przebiegają faliście

 Nerwy wykonują odpowiednie ruchy

poprzeczne co chroni je przed przeciążeniami
w fazie zginania stawu

- Np. Nerw łokciowy

Wszystkie te mechanizmy adaptacyjne
nazywamy N e u r o m e c h a n i k ą

NEUROMECHANIKA W OUN

Rdzeń kręgowy – włókna ułożone są

nieregularnie ,spiralnie

- są pofałdowane i porządkują się przy

wydłużeniu rdzenia

• Opona twarda – zewnętrzna opona rdzenia.
 Przy wykonywaniu ruchów głowy i

kręgosłupa przesuwa się również worek
oponowy

 Przy silnym zgięciu do przodu opona

przemieszcza się w kanale kręgowym ku
górze. Ślizga się po więzadle podłużnym
tylnym

• Opona twarda unerwiona jest przez gałęzie

wsteczne nerwów rdzeniowych

( włókna czuciowe i autonomiczne )

Rozgałęziają się one na gałęzie wstępujące
i zstępujące które łącza się ze sobą tworząc
splot oponowy przedni i tylny

WIĘZADŁO ZĄBKOWANE

• Występuje między oponą twardą ,miękką

i pajęczynówką w płaszczyźnie czołowej

• Utrzymuje i zamocowuje rdzeń kręgowy w

zawieszeniu w płynie mózgowo – rdzeniowym

 Dzięki swojej funkcji podczas zginania

kręgosłupa w przód powoduje że napięcie
w worku oponowym jest zawsze większe niż
w rdzeniu