Prawo podmiotowe to przysługująca określonemu podmiotowi prawa możność domagania się od innego podmiotu prawa pewnego zachowania się (oddania pieniędzy, udzielenia urlopu, wykonania zamówienia). Prawa podmiotowe wynikają z przepisów prawnych. Na przykład wierzyciel może domagać się od dłużnika zwrotu pożyczonej kwoty dlatego, że takie prawo podmiotowe przyznają dającemu pożyczkę przepisy kodeksu cywilnego.

Prawem podmiotowym jest przyznana i zabezpieczona przez normy prawa cywilnego oraz wynikająca ze stosunku prawnego możność postępowania w określony sposób.

Prawo podmiotowe zakreśla granice sfery możności działania uprawnionego. W tych granicach uprawniony może podejmować wszelkie działania. Źródłem prawa podmiotowego są normy prawne, które ustanawiają sferę możności postępowania i zakreślają jej granice. Nie ma praw podmiotowych poza tymi, które wynikają z norm prawnych.

Z różnych podziałów praw podmiotowych w prawie cywilnym szczególnie ważny jest podział na:
- prawa podmiotowe bezwzględne
- prawa podmiotowe względne

Prawami podmiotowymi bezwzględnymi są prawa podmiotowe skuteczne przeciwko każdej osobie. Korelatem tych praw są obowiązki obciążające wszystkich, a nie oznaczony podmiot prawa. Treścią obowiązków jest nienaruszenie prawa podmiotowego, a wiec niepodejmowanie żadnych czynności, które by prawo mogły naruszyć.

Do praw bezwzględnych zalicza się tzw. prawa osobiste, prawa rzeczowe, prawo do spadku, niektóre prawa na dobrach niematerialnych.

Prawo podmiotowe przysługujące tylko względem oznaczonej osoby jest prawem podmiotowym względnym. Do praw względnych należą wierzytelność, bowiem wierzyciel może domagać się świadczenia tylko od dłużnika, a nie innej osoby, na przykład sprzedawca może zażądać zapłaty za towar jedynie od kupującego. Korelatem praw podmiotowych względnych jest obowiązek określonego zachowania się, polega na działaniu, bądź na zaniechaniu działania.