Esbecki bloger III RP. Czy IPN zbadał już sprawę palenia

akt przez płk SB Wiesława Poczmańskiego? – Tadeusz
M. Płużański

Aktualizacja: 2011-02-18 11:40 pm

IPN zbadał już sprawę palenia akt przez płk SB Wiesława Poczmańskiego? Esbecki bloger III RP

To bardzo aktywny internauta. Prowadzi własnego bloga, wpisuje się też na innych blogach – tych szczególnej
proweniencji: Millera, czy Szyszkowskiej. Pisze też artykuły do prasy, jeśli za taką można uznać Urbanowe “NIE”. W
jednym w numerów tego komunistycznego szmatławca wystąpił jako publicysta-moralizator w sprawie prezydenta
Olsztyna Czesława Małkowskiego. Ten bloger i filozof to wieloletni, “zasłużony” esbek, były szef bezpieczeństwa w
Olsztynie.

O karierze Małkowskiego płk Wiesław Poczmański – bo o jego przypadek tu chodzi – wypowiadał się też na łamach
“Rzeczpospolitej”: “Gdy chcieliśmy rozpracować środowisko dziennikarskie, szedłem do Małkowskiego i pytałem o
konkretne osoby” – zwierzał się esbek. Wtedy, pod koniec lat 80. późniejszy, “bezpartyjny” prezydent Olsztyna awansował
na szefa cenzury w mieście.
Akta Instytutu Pamięci Narodowej nic nie mówią o współpracy Małkowskiego z bezpieką. W jego teczce osobowej jest tylko
krótka informacja: “w razie wojny przeznaczony na zarządcę cywilnego dla województwa olsztyńskiego”.

“Opiekun” Moczulskiego i Wajdy

Przywilejów emerytalnych byłych funkcjonariuszy służb PRL od lat broni lewica, wspierana w tym dziele przez “Gazetę
Wyborczą” i Lecha Wałęsę (choćby głośna ostatnio sprawa wystawienia przez byłego prezydenta certyfikatu moralności
esbekowi Stanisławowi Rybińskiemu). Czyli nic nowego, ale czasem w swoim uwielbieniu demokracji i praw człowieka (bo
“nawet ubek też jest brat i człowiek” – jak śpiewał przed laty z przekąsem Jan Krzysztof Kelus), postępowcy owi przekroczą
wszelkie granice. Tak było w lutym 2009 r., kiedy mieli czelność zaprosić do Sejmu właśnie pułkownika SB Wiesława
Poczmańskiego. Ten z kolei miał czelność – w świetle fleszy – powiedzieć, by “do cholery pokazać mu tego, któremu
wyrywano paznokcie”. Bo przecież bezpieka niczego nie wyrywała, tylko siała, czuwając potem nad bezpieczeństwem
zbiorów. No, chyba że wyrywała “chwasty”.

Bezpieczeństwa i światowego pokoju Poczmański bronił przez, bagatela, 38 lat. Jak trafił do SB? “Studiowałem prawo na
UW. Wylądowałem jako referent w stołecznych pralniach i farbiarniach. I referentowi nagle ktoś zaproponował pracę w
kontrwywiadzie” – opowiadał w 2005 r., w wywiadzie dla “Rzeczpospolitej”. – “Poczułem się uczestnikiem misji
wywiadowczej w Bonn. Był początek lat sześćdziesiątych, o rewizjonizmie zachodnioniemieckim radio trąbiło od rana do
wieczora. Znalazłem się w komendzie stołecznej, w drugim wydziale SB. Przez jakiś czas zajmowałem się uciekinierami z
Polski na Zachód”.

No bo – jak to tak? Rejterować? – myślał zapewne Poczmański. – Zamiast jedyny sprawiedliwy społecznie ustrój utrwalać,
umacniać? Prócz “opieki” nad wrogim, antysocjalistycznym elementem, któremu nie wiedzieć czemu przyszło do głowy
uciekać z Polski, służył “na odcinku handlu zagranicznego”.

W 1968 r. wylądował w Departamencie III MSW, który tropił opozycję, wywrotowych studentów i wszystkich, którzy w
oczach bezpieki zagrażali linii partii. Inni niepokorni – Kościół i chłopi mieli “swój” Departament IV. Poczmański
rozpracowywał m.in. lidera KPN Leszka Moczulskiego.

W latach siedemdziesiątych Wiesław Poczmański zmienił obiekt zainteresowań. Tym razem “opiekował się” środowiskiem
filmowców, ze szczególnym uwzględnieniem Andrzeja Wajdy. Agentów pozyskiwał głównie dzięki szantażowi – ktoś
jeździł po pijanemu, ktoś był rozwiązły w małżeństwie. Dbał o to – jak sam mówi – aby w kinematografii nie zrodziły się
koncepcje niezgodne z pomysłami PZPR na film polski. Przynajmniej w przypadku Wajdy – co widać po jego
koncesjonowanej karierze – poskutkowało.
W 1981 r. Poczmańskiego wybrano – podobno wbrew kierownictwu resortu – na I sekretarza PZPR w MSW. W 1982 r.
został szefem SB w Olsztynie. W 1990 r. nie poddał się weryfikacji i przeszedł na emeryturę.

Wzorem Jaruzelskiego

Gębę Poczmańskiego dobrze znali koledzy esbecy. Polacy po raz pierwszy mogli ją zobaczyć w czerwcu 2007 r., na
zorganizowanej przez IPN wystawie “Twarze olsztyńskiej bezpieki”. Opinie o niej – nie Polaków, ale esbeka Poczmańskiego
– cytowała nie kto inny jak “Gazeta Wyborcza”, specjalistka od relatywizowania postaw, zacierania różnic między dobrem i

1

złem oraz porozumień ponad podziałami: “Ta wystawa to ordynarne, chamskie szczucie. Efekt będzie taki, że teraz pewnie
ktoś mnie na ulicy rozpozna, podejdzie i da mi w mordę”.
Dziennikowi Michnika w cytowaniu Poczmańskiego wtórowała “Gazeta Olsztyńska”:

“Na takie wystawy reaguję z absolutną pogardą. Z pogardą
odnoszę się do skurduplałej dyktatury, której rządy mamy teraz w
Polsce”.
“Odważnym wszystkim pokłon niski, pogarda dla kanalii” –
śpiewał znów Jan Krzysztof Kelus i bynajmniej nie było to o
działaczach ówczesnej opozycji – “chwastach”, które Poczmański
musiał, ale i chciał wyrywać.
W imię narodowego pojednania “GO” przeprowadziła nawet
wywiad z esbekiem. Poczmański mówił oczywiście, że niczego się
nie wstydzi. Że w pracy kierował się zasadami, a dzisiejsza Polska
i jej służby (IPN) są mniej etyczne od PRL i SB. “Moja działalność
przypadła na bardzo trudne lata 80. To, co wyprawiała
»Solidarność«, było straszne”. Takie same rewelacje równie
bezkarnie powtarza do dziś główny przełożony Poczmańskiego –
towarzysz Wojciech Jaruzelski – doradca obecnego prezydenta RP.
“Ale chyba nie powie Pan, że bezpieka nie zniszczyła życia
ludziom?” – pyta Poczmańskiego dociekliwy dziennikarz gazety,
nie “Wyborczej”, ale “Olsztyńskiej”.
“Mamy przypadki spektakularne jak zabójstwo księdza
Popiełuszki” – odpowiada esbek. – “Ale ile było takich
przypadków? Zaledwie kilka, no zgoda – kilkadziesiąt”.

Kilku czy kilkudziesięciu zamordowanych – jakie to ma
znaczenie? Przecież to tylko “chwasty”. Nawet jedna ofiara
jaruzelskiej “demokracji” nie jest godna szacunku esbeka.

Dalej o agentach. Według Poczmańskiego sami są sobie winni –
przecież mogli nie zgadzać się na współpracę. A przymus? “Dziś
wszyscy tak mówią, ale to też były sporadyczne przypadki”.

I teraz prawdziwa bomba. Poczmański bez przymusu, szczerze wyznał, że… niszczył akta. Dlaczego to robił? Aby chronić
swoich agentów “od skrajnie tendencyjnych i nieuprawnionych sądów”. To samo robił Wałęsowy esbek. Do tej ostatniej
sprawy – certyfikatu Wałęsy dla Rybińskiego – odniósł się dr Piotr Gontarczyk, historyk, zastępca dyrektora Biura
Lustracyjnego IPN: “Ze strony byłego prezydenta jest to nagroda za tuszowanie spraw związanych z działalnością
współpracownika SB o kryptonimie »Bolek«. Rybiński to jeden z najbardziej »zasłużonych« w akcji znikania dokumentów
odziedziczonych po SB przez UOP w latach 90. Jeżeli wspomniany człowiek twierdzi, że wspierał »Solidarność« w latach
80., to przekracza wszelkie granice tupetu i bezczelności. Zwróćmy uwagę, że sprawa pojawia się 20 lat po 1989 r., kiedy
wspomniany esbek zagrożony jest odebraniem mu specjalnych praw emerytalnych”.

Ostatecznie wymiar sprawiedliwości III RP zachował odrobinę zdrowego rozsądku i nie uznał certyfikatu Wałęsę. Palacz akt
Rybiński stracił prawo do wyższej emerytury.

“Wyczyszczono wszystko”

Ale wracając do Poczmańskiego. Artykuł w “Gazecie Olsztyńskiej” nie pozostał jednak bez echa. Zawiadomienie o
“popełnieniu zbrodni komunistycznej polegającej na niszczeniu dokumentów…” złożył do IPN przeciwko Poczmańskiemu
prokurator Stefan Śnieżko. Dołączył wypis z materiałów ewidencyjnych dotyczących własnej osoby potwierdzający duże
luki w dokumentach.
Bezkarny, pewny siebie Poczmański od razu zareagował: “Spodziewałem się czegoś takiego. Ci ludzie żyją tylko
rozliczeniami, a ja lubię się z nimi pobawić”.

Wystawa “Twarze olsztyńskiej bezpieki” z gębą Poczmańskiego stała się podstawą książki o tym samym tytule. Esbek znów
nie mógł puścić tego płazem. Na jednej z lewackich stron można było przeczytać jego oświadczenie: “[Książka] stanowi
jedyny w swoim rodzaju przejaw warsztatowego cofnięcia się autorów – ludzi z tytułami naukowymi – o całą epokę, tzn. do
czasów, które z taką zaciekłością potępiają. Mam na myśli zideologizowany bełkot tak charakterystyczny dla większości
politycznych tekstów głównie z lat 50. ub. stulecia, który jednak stopniowo zanikał w kolejnych dekadach istnienia PRL, by
bujnie się odrodzić w pierwszym dziesięcioleciu XXI w. w tzw. IV RP w szczególności”. Wiwat PRL! Wiwat Jaruzelski i
Kiszczak! Precz z Kaczyńskimi!
Poczmański tłumaczy: to “drastyczne zaczernianie obrazu rzeczywistości, brutalne flekowanie ludzi z nią związanych, a
nawet posługiwanie się zwykłym kłamstwem”. Niżej podaje przykłady “kłamstw”. Np. to, że nie był anonimowy: “O mojej

2

nominacji w maju 1982 r. na szefa olsztyńskiej SB zawiadomiła PT Olsztyńską Publiczność miejscowa prasa”, nie mówiąc o
sąsiadach, ekspedientkach czy kelnerach w knajpach. A polską rację stanu obraża nie on, ale pseudohistorycy IPN.
Podpisane: Wiesław Poczmański, b. z-ca ds. b. Służby Bezpieczeństwa, b. szef b. Wojewódzkiego Urzędu Spraw
Wewnętrznych w Olsztynie, Warszawa, styczeń 2008 r.

Podobnie otwarty, podszyty bezkarnością był płk Poczmański w wywiadzie dla “Rzeczpospolitej”, pod znamiennym tytułem
“Łapałem ptaszki do statystyki”. Na pytania dziennikarza, czy jego agenci mogą czuć się zagrożeni, znowu błysnął bezkarną
szczerością: “Mogą spać spokojnie. Na początku 1990 roku akta ze swojej szafy pancernej wyniosłem do kotłowni komendy
wojewódzkiej milicji i spaliłem w piecu”. Kolejne pytanie: “Sporo tego było?”. Odpowiedź: “Nieduży stosik”. Poczmański
jeszcze bardziej otworzył się w kwestii palenia akt SB, stwierdzając bez ogródek: “Wyczyszczono wszystko, łącznie z
dokumentacją finansową”. Czy pion śledczy IPN zbadał już sprawę palenia akt przez płk SB Wiesława Poczmańskiego? A
co dzieje się z podobną sprawą Stanisława Rybińskiego?

Prócz owego palenia Poczmański miał też w pracy inne problemy: “Każdy pozyskiwany to nowe problemy. Ciągły stan
napięcia emocjonalnego, jak zachowa się wytypowany na tajnego współpracownika. Jak go do tego skłonić, czy wystarczą
pieniądze itd. Sam to przeżywałem. W końcu delikwent podpisywał zobowiązanie. Stawałem się w pewnym sensie dla
pozyskanego bliską osobą. Wytwarzał się między nami stan pewnej intymności. Na przykład tajny współpracownik dzwonił
do mnie o północy, że chce się natychmiast spotkać. Musiałem coś powiedzieć rodzinie, żonie, dlaczego wychodzę w nocy z
mieszkania. Spotykam się, a moja agentka wypłakuje mi się w klapy, bo coś jej w życiu osobistym zgrzytnęło”.

Prawda o tamtych czasach

Blog Poczmańskiego cieszy się dużym zainteresowaniem. Budzi też “kontrowersje”. Na jednej ze stron internetowych można
znaleźć wpis, kwestionujący m.in., że Poczmański jest nazywany “ostatnim olsztyńskim SB-ekiem”: “żyje ich jeszcze wielu,
choćby ja, dowodem jest ten komentarz”. I dalej: “Czy pisanie blogów czy jakichkolwiek innych tekstów dla esbeków jest
zabronione? Nie tylko nie jest zabronione ale bardzo ważne, gdyż jest to okazja do pisania prawdy o tamtych czasach, o tych
podobno tak strasznych ludziach. Niestety, nasze wypowiedzi w większości giną w gąszczu kłamstw rozpowszechnianych
przez pseudo historyków IPN-u, niespełnionych opozycjonistów, którzy nie załapali się na żadne »fuchy« czy innych małych
nie tylko wzrostem”.

“Przy okazji” kolejny olsztyński SB-ek zaprosił na swojego bloga. Czy też był tak zasłużony, jak płk Wiesław Poczmański?
Szantażował, niszczył ludziom życie? Czy u progu wolnej Polski też palił akta, a dziś ma czelność wychwalać PRL-owską
dyktaturę i jej morderstwa? Bo podobno szerzenie komunistycznej ideologii – tak jak nazistowskiej – jest w Polsce zakazane,
a łamanie tego zakazu ścigane mocą prawa demokratycznego państwa? Ale oczywiście, esbecy i ich ochroniarze (czyli np.
“Gazeta Wyborcza” i Wałęsa) woleliby sami pisać swoją historię. Tylko w ten sposób poznamy “prawdę o tamtych czasach”,
a nie dzięki żmudnej pracy naukowców, bo to przecież “pseudohistorycy”, działający na zlecenie “skurduplałej dyktatury”.

Tadeusz M. Płużański

Za:

Antysocjalistyczne Mazowsze

(" Czy pion śledczy IPN zbadał już sprawę palenia akt przez płk SB Wiesława

Poczmańskiego? Esbecki bloger III RP")

Tags:

communism

,

prl

,

ub-sb-wsi-tw

3