Ze zbiorów

Zygmunta Adamczyka

Roger Zelazny

Potwór

i dziewica

2

Jak zwykle, gdy nadszedł czas wyboru, zapanował niepokój. Starsi przegłosowali

kandydatury na ofiarę i wybrali stosowną dziewicę mimo zagorzałych protestów Ryllika,

najstarszego z nich.

- Kapitulanctwo jest błędem! - grzmiał.

Zostało to kompletnie zignorowane; dziewicę zaprowadzono do Groty Dymów i

nakarmiono otępiającymi ziołami. Ryllik przyglądał się temu z nie skrywaną dezaprobatą.

- Tak nie powinno być - stwierdził. - Tak jest źle.

- Zawsze tak było - odparli pozostali, nieco zaskoczeni jego uporem. - Na wiosnę i na jesień.

Zawsze tak było. - I z obawą spoglądali w stronę zalesionego szlaku prowadzącego ku

wschodzącemu słońcu. Przez las zbliżał się już bóg.

- Chodźmy - zadecydowali.

- Mieliście choć raz ochotę zostać, zobaczyć, co robi bóg-potwór? - spytał z żalem Ryllik.

- Przestań bluźnić! I rusz się wreszcie, zanim będzie za późno!

Niechętnie, ale poszedł w ślad za pozostałymi.

- Z roku na rok jest nas coraz mniej - rezonował. - Jak dalej będziemy pozbywali się młodych,

to wkrótce nie pozostanie nikt, kogo można byłoby złożyć w ofierze. I nikt, kto byłby

przyszłością rasy.

- Wtedy zginiemy wszyscy - odparli z rezygnacją pozostali.

- Po co więc odwlekać to, co nieuniknione? Lepiej, póki jeszcze można, wydać im bitwę.

Przynajmniej skończymy szybko i z honorem.

3

Jednak pozostali byli zbyt zrezygnowani, by się na to zdobyć. Ryllik przez wieki

obserwował, jak ta rezygnacja w nich rośnie, aż zdominowała wszystko. Fakt - szanowali

jego wiek, ale nie pochwalali poglądów. Z lasu dobiegło pobrzękiwanie, toteż jak na komendę

odwrócili się i dostrzegli boga-potwora w całej okazałości: w błyszczącej zbroi i siedzącego

na pokrytym metalem wierzchowcu. Promienie słońca odbiły się na grocie kopii śmierci,

którą dzierżył w pancernej dłoni.

W grocie dziewica poruszyła się, przewracając ślepiami i waląc ogonem o ściany.

Najwidoczniej poczuła boską obecność, gdyż ryknęła donośnie.

Pozostali odwrócili się i w pośpiechu przemierzyli łąkę.

Gdy dotarli do lasu, Ryllik podrapał się w zamyśleniu pazurem pod pyskiem.

- Tak sobie przypominam, że był czas, kiedy sprawy miały się na odwrót...